กาลครั้งหนึ่งของความรัก(Once love)

ลำดับตอนที่ #3 : ศัตรูหัวใจ100%

"คนอย่างกู ไม่มีวันแพ้มึงไอ้ซัน แล้วมึงจะต้องเจ็บยิ่งกว่าที่มึงเคยเจ็บ" ฝุ่นบอกกับตัวเอง หลังจากที่ยืนมองรถหรูสีดำแล่นฉิวออกไป 

"ขับเร็วขนาดนี้ จะรีบไปตายหรือไง" ลูกหมีถึงกับทนไม่ไหว พูดออกมาหลังจากทนนั่งตัวเกร็ง ด้วยความหวาดเสียวมาตลอดทาง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าคนขับจะลดความเร็วลงสักที หนำซ้ำยังทำเป็นหูทวนลม ไม่สนใจคำพูดเธอเลยสักนิด

"จอ... ดดดดด" หญิงสาวเลยตัดสินใจ ตะโกนออกมาจนแทบจะสุดเสียง คราวนี้ได้ผลดีเกินคาด ชายหนุ่มถึงกับเบรครถอย่างกระทันหัน จนรถหรูเกือบจะเสียหลักพุ่งชนเข้ากับฟุตบาท ดีที่เขายังมีสติประคองพวงมาลัยเอาไว้ได้

ด้วยความตกใจ ลูกหมีถึงกับกรีดร้องลั่นถนน หยดน้ำใสๆก็ค่อยๆเอ่อล้น ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย เธอทั้งตกใจทั้งกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น 

"ทำบ้าอะไรของเธอ เห็นไหมเกือบได้ตายจริงแล้วไหมล่ะ"

คำพูดของซัน ถือเป็นการปลดล็อคความอดกลั้นของเธอ ลูกหมีหันไปโฟกัสที่ใบหน้าของซัน แล้วปล่อยหมัดเข้าไปตรงมุมปากของซันเข้าอย่างจัง

"นายนั่นแหละ ทำบ้าอะไร ถ้าอยากจะตาย ก็ไปคนเดียว อย่าเอาฉันไปตายกับนายด้วย" ลูกหมีเลือกที่จะพูด ทุกอย่างที่ใจของเธอรู้สึก แล้วก็ไม่รีรอที่จะเปิดประตู ก้าวลงจากรถ หญิงสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งเท่าที่สองขาเรียวจะทำหน้าที่ของมันได้ เพียงแค่ไปให้ไกลจากเขาได้เป็นพอ

"กลับมาเดี๋ยวนี้นะลูกหมี ลูกหมี... ลูกหมี" ซันรีบวิ่งตาม ทั้งตะโกนเรียกแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าสาวเจ้าจะหยุด เขาเลยตัดสินใจวิ่งกลับไปเอารถ แล้วขับตามลูกหมีไป เพียงไม่นานสายตาของเขาก็ประทะเข้ากับร่างบางระหงคุ้นตา ในชุดนักศึกษา หญิงสาวในเวลานี้ดูหน้าตาตื่น ตกใจ เหมือนว่าเธอกำลังกลัวอะไรสักอย่าง  หลังจากนั้น ไม่นานนักก็มีพวกจิ๊กโก๋ สามถึงสี่คนขี่มอไซด์ตามเธอมา ก่อนหนึ่งในนั้นจะเร่งความเร็ว ขี่แซงขึ้นมาปาดหน้าเธอไว้ ส่วนคันที่เหลือก็ตามมาสมทบ แล้วจอดล้อมเธอไว้ 

"ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไป พวกมึงต้องชดใช้" ซันถึงกับขบกรามแน่นด้วยความโมโห กับภาพตรงหน้า ถ้าเขาไม่ใจร้อนพาเธอออกมา เธอก็ไม่ต้องเจอกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ เขาไม่ควรรีรอให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ แล้วก็รีบเร่งความเร็ว พุ่งตรงไปยังกลุ่มจิ๊กโก๋พวกนั้นทันที เขาตั้งใจขับฝ่าวงล้อมมอไซด์เข้าไปให้ใกล้ลูกหมีมากที่สุด ก่อนจะชะลอความเร็วลง จนกลายเป็นหยุดในที่สุด ทำเอาพวกจิ๊กโก๋ตกใจ ขี่หลบไปเป็นแถว แม้แต่ลูกหมีเอง ก็ยังต้องกรีดร้องลั่นเพราะความตกใจ 

"กูจะให้โอกาส ถ้าพวกมึงยังอยากหายใจ  ไปให้พ้นจากผู้หญิงของกู" ซัน เล็งปากกระบอกปืน ที่นำติดตัวลงมาเล็งไปยังฝั่งตรงข้าม แล้วทำทีเป็นเหนี่ยวไก 

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง  เห้ยไปเว้ย.. " หนึ่งในจิ๊กโก๋ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าแกงค์พูดขึ้น ก่อนจะแยกย้ายพากันขี่มอไซด์ออกไป

ลูกหมีได้แต่ยืนอึ้ง นิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนคนตัวโตก้าวเข้าไปถึงตัวแล้ว เธอก็ยังคงไม่ได้สติ แขนแข็งแรงคว้าเอวบางดึงเข้ามากอดไว้แน่น 

"ขอโทษ...... ฉันขอโทษลูกหมี ฉันขอโทษ" ซันก้มลงกระซิบบอกกับคนในอ้อมแขน อย่างคนรู้สึกผิด  ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล 

"เรากลับบ้านกันนะ " ลูกหมีถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ อีกครั้ง จนต้องปล่อยให้มันไหลออกมาทำหน้าที่ของมัน มันจบลงแล้วสิน่ะ เรื่องราวร้ายๆในวันนี้