คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : I & S 4 .....................(มาต่อแล้วจร้า)
I & S 4...
“อย่าบอกนะว่าคนที่นอนกะคนอื่นเป็นแกอะ” ซองมินว่าพลางนับเลขไปเรื่อยๆ
“จะบ้าตาย....แล้วใครวะเนี้ย” ฮีซอลนั่งกุมขมับอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง
"ฮี ซวยโคตรอะแกรู้ไม๊เป็นใคร" เมื่อนับจนแน่ใจซองมินก้อเอ่ยออกมา
"ชั้น41 แก42 ฮยอกก้อ40 ถัดขึ้นไปก้อ......น่าจะเป็นไอ้สามคนนั้นมั้ง.......เอ่อ ใคร39หว่า" ว่าไปก้อนึกไป นึกได้ไม่นานก้อมีเสียงอันคุ้นเคยแต่ไม่คุ้นหู( !! )ดังขึ้นขัดการคิดของฮีซอล
"เสร็จรึยัง.......นานแล้ว" ร่าวสูงของคิบอมพูดขึ้นและเดินมาหยุดอยู่ตรงร่างบางของฮยอกแจพร้อมกับเพื่อนทั้งสอง
"เฮ้ย.........อย่าบอกนะว่านายเลขที่39หน่ะคิบอม" ฮีซอลว่าขึ้นอย่างตกใจแล้วหันไปมองความเห็นจากซองมินที่พยักหน้ารับรออยู่แล้ว "จะบ้าตายจิงๆ"
"ไปได้แล้ว..........." ไม่ว่าป่าวยังดึงมือฮยอกแจให้เดินตามไปเอากุญแจห้องอีกด้วย ตามด้วยพวกที่เหลือ
................................................................................................................................................
"ชั้นกะซองมินได้ห้อง126แกได้ห้องที่เท่าไหร่ฮยอก" เมื่อได้กุญแจห้องแล้วฮีซอลก้อถามขึ้นระหว่างเดินมาห้องพัก
"ซองมินอยู่ห้องข้างผมเลย แต่เสียดายที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน" คยูฮยอนพูดเสร็จก้อยิ้มละลายให้ซองมิน
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอีกแล้ว ชั้นไม่ชอบนะมันแปร่งๆ" ฮีซอลถามขึ้นอีกครั้ง
"นายห้องที่126ใช่ไม๊" แล้วชีวอนถามฮีซอลขึ้นบาง
"ใช่ ...... ทำไม....." ( - _-!!)
"ชั้นกะคยูอยู่ห้อง127 ส่วนไอ้สองคนนั้นห้อง128ไง" ชีวอนพูดเสียงเรียบ แต่ .....
"งั้นนายเปลี่ยนกันพวกชั้นได้ไม๊" ฮีซอลขัดขึ้นทันทีโดยมีซองมินทำหน้าอ้อนวอนคยูฮยอนอีกแรง
"ให้สองคนนั้นเปลี่ยนกับชั้นไม่ดีกว่าหรอ มันจะได้อยู่ตรงกลาง" ชีวอนพูดพลางยิ้มกวนๆไปให้หนึ่งที"ก้อดีนะ" ฮีซอลตอบทันควัน
"จะบ้าหรอชั้นพูดเล่น.....จำไม่ได้หรอว่าห้ามเปลี่ยน แล้วก้อลงชื่อตามห้องแล้วด้วย" ชีวอนพูดจบก้อได้รับหน้าหงิกๆงอๆของฮีซอลกับซองมินมาแทน
"อาจารย์มาตรวจตอน4ทุ่มงั้นเดี่ยวอาบน้ำเสร็จจะไปหานะตัวเล็ก" ซองมินพูดจบก้อเข้าห้องไปทันที
(หึหึ....ตัวเล็กหรอ...........? คิดในใจ)
ส่วนร่างสูงของคิบอมก้อเปิดประตุแล้วเดินไปหยุดยืนนิ่งอยุ่กลางห้องแล้วหันมามองร่างบางที่เดินตามหลังเข้ามา ทำให้ร่างบางต้องเดินมาดูแบบงง แล้วก้อต้องตกใจไปอีกคน
จะไม่ให้ตกใจได้ไงก้อทั้งห้องมีเตียงนอนเตียงเดียว ขนาดก้อไม่ใหญ่อะไรมาก ทั้งสองหันมามองหน้ากันสหลับกับเตียงทันที อึ้งสักพักร่างบางก้อตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไป
.................................................................................................................................................
เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงร่างบางก้อออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนสีฟ้าลายลูกเจี๊ยบสีเหลืองแขนสั้นทำให้เห็นแขนที่เล็กและแลดูบอบบางที่ขาวราวหิมะแล้วยังจะกลิ่นหอมๆจากเจ้าตัวกับกลิ่นอ่อนๆของแชมพูที่เพิ่งสระอีก คิบอมจ้องมองร่างบางตาค้างจนคนที่โดนจ้องหันมาจ้องคนจ้องแล้ว
........................................................................................................................................................
(มาต่อแล้วจร้า.....ขอโทษทีที่หายไปนาน)
“เล่นเก่งหนิ ” คิบอมเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินลงมานั่งข้างๆ
“เล่นไหม...” ฮยอกแจที่หลุดออกมาจากโลกของเกมหันมาเห็นอีกชีวิตในห้อง จึงเอ่ยถามและมีที่ยื่นจอยเกมอีกอันไปให้
“ ไม่นอน....” ถามสั้นๆเนื่องจาดูท่าร่างบางจะไม่เยียดกายลงบนเตียงนอนแม้แต่นิด เมามันกันการนั่งหน้าจอเป็นอย่างเดียว และคำถามก้อเป็นผลเมื่อหัวน้อยๆของฮยอกแจขยับขึ้นลงเป็นเชิงบอกกลับว่าใช่
“งั้นเตรียมแพ้....” คิบอมพูดขึ้นแล้วจัดการเลือกเกมในฝ่ายของตน
“....ฝันสิ.....” ร่างบางที่ได้ยินดังนั้นมีอาการไม่ยอมเช่นกัน เลือกเสร็จก้อบุกทันที่
การเล่นเกมต่างๆของทั้งคู่ดำเนินไม่เอยๆแบบไม่มีใครถอดถอยและไม่มีวี่แววว่าจะยุติลง โดยเปลี่ยนกันแพ้เปลี่ยนกันชนะไปมา แม้นแต่เวลายังไม่มีใครสนใจ จนกระทั้ง
.......................................................................................
ก๊อกๆ........
“ชั้นเอง เข้าไปนะ” แล้วเสียงของฮีซอลก้อดังขึ้น ตามด้วยการเปิดประตูเดินเข้าไปทันที และตกท้ายด้วยซองมินที่เดินตามหลังมา หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยหลังฮีซอล
“ไอ้บ้า นี้เล่นกันทั้งคืนเลยหรอ....ไปอาบน้ำเลยนะนี้จา7 โมงแล้วจะได้กินข้าว” ฮีซอลว่าแล้วหยิบจอยเกมออกจากมือของทั้งสองว่างลง แล้วยืนกอดอกใช้สายตาไล่อีกรอบ
“คิบอมก้ออาบไปนะ ส่วนฮยอกไปอาบห้องมิน ยิ่งอาบช้าๆอยู่ด้วย” ซองมินว่างพรางยื่นกุญแจห้องตนให้ฮยอกแจ ก่อนจะนั่งลงหน้าเกมแล้วยื่นจอยอีกอันให้ฮีซอล
ผ่านไปสิบกว่านาทีคิบอมก้อออกมาจากห้องน้ำแล้วมองดูเพื่อนร่วมห้อง(เรียน)สองคนเล่นๆ บ่นๆกันไปมาในขณะเล่นเกม มือของร่างสูงก้อเช็ดหัวของตนให้แห้งไป
และผ่านไปอีกสิบกว่านาทีผมของคิบอมที่ตอนนี้แห้งจนไม่รู้จะแห้งยังไงแล้ว แต่ก้อยังไม่มีวี่แววว่าคนที่ไปอาบน้ำห้องข้างๆจะกลับเข้ามาสักที
“หลับคาห้องน้ำแล้วมั๊ง” คิบอมที่หลุกหลิกๆ พูดขึ้นให้อีกสองคนได้ยิน เผื่อจะได้ไปดูเพื่อนบ้าง
“อีกพักนึงแหละคิบอมไม่ต้องห่วง ฮยอกหน่ะอาบน้ำไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงแต่คงรีบแล้วหล่ะมั๊งเอาเสื้อผ้าไปด้วย” ซองมินที่รู้เวลาดีว่าฮยอกแจใช้เวลาในการเข้าไปอยูในห้องน้ำนานแค่ไหนเอ่ยตอบให้คนในห้องเข้าใจ สักพักร่าบางก้อเดินเข้ามาในชุดสีขาวเหมือนกันกับผิวของคนใส่ด้วยกางเกงสีขาวขาเดปพอดีตัวที่ทำให้รู้ว่าคนๆนี้ขาเล็กเพียงใด กับเสื้อสีขาวแขนยาวและใส่ทับมาด้วยเสื้อกักสีดำ ดูแล้วไม่ว่าใครมองก้อบอกได้คำเดียวกันว่าน่ารัก แต่ก้อเท่ได้เหมือนกันในสายตาของสาวๆ
“ดีแล้วที่ใส่แขนยาว งั้นเราไปกินของกันได้แล้ว” ฮีซอลที่ว่าจอยเกมลงเดินมาดึงฮยอกแจออกไปจากห้องทันที
“อ๊ะ....นิกว่าไปแล้วจะเคาะเรียกพอดี” ซีวอนที่อยู่หน้าห้องพอดีพูดขึ้นแต่ท่ามือก้อเกือบจะเคาะเข้าที่หัวของคนเปิดอยู่เหมือนกัน ดีที่เอาลงมาจับท้ายทอยทันก่อนที่ฮีซอลจะเงยมาเห็น
“งั้นไปกินเข้ากันดีกว่า...ปะซองมิน” คยูฮยอนที่เห็นซองมินก้อเดินเข้ามาจับมือแล้วเดินนำออกไป ตามด้วยซีวอนที่ดึงฮีซอลออกไปบ้างจึงทำให้มือที่จับร่างบางอยู่หลุดออก แต่ฮยอกแจก้อเดินตามไปโดยที่มีร่างสูงของคิบอมเดินอยู่ข้างๆ
“สองคนนั้นมาช่วยชั้นแจกนมหน่อย” เสียงอาจารย์คนหนึ่งดังขึ้นเรียกให้คิบอมกับฮยอกแจที่เดินตามอีกสี่คนที่เข้าห้องอาหารไปแล้วไม่ทันให้มาช่วยตนแจกของให้กับนักเรียนที่รับประทานอาหารเสร็จแล้ว
“ยังไม่ได้กินข้าวหรอ แต่ช่วยชั้นก่อนนะแป๊บเดียว” อาจารย์(ใจร้ายไม่หฮยอกกินข้าว)คนเดิมที่เรียกหันมาพูดเชิงถามเพราะเห็นว่าเหมือนทั้งสองจะเพิ่งลงมาจากห้องพัก
ทั้งสองแจกนมให้กันเพื่อนที่เดินออกมาจากห้องอาหาร โดยที่ทุกคนที่รับของจากทั้งสองแทบจะกีดร้องดังๆก่อนจะรับของจากมือร่างบางและร่างสูงที่เป็นคนฮอตของโรงเรียนทั้งคู่ที่ยากนักกับการได้สัมผัส
“แจกกันไปก่อนนะ ชั้นจะไปดูความเรียบร้อยก่อนเดี๋ยวมา” เมื่อทั้งสองแจกกันได้สักพักอาจารย์(ที่นักเรียนไม่มารับของจากมือแต่ไปรับจากทั้งสอง)บอกทั้งคู่แล้วเดินออกไปทิ้งให้ทั้งสองแจกกันเอง
“เอ่อ.....ฮยอกแจครับ อาจารย์ทงเฮเรียกพบที่หอประชุมครับ” ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งวิ่งมาบอกร่างบางที่ยังคงยืนแจกของอยู่กับร่างสูงอยู่
ร่างบางพยักหน้าตอบรับแล้วตัดสินใจวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องก่อนจะไปหาทงเฮ
“คิบอมนายไปกินข้าวเถอะชั้นแจกเอง พอดีอาจารย์ฝากมาบอกหน่ะ” ชายหนุ่มคนเดิมบอกกับคิบอมเมื่ออาจารย์ที่สั่งตนบอกให้มาทำหน้าที่แทนทั้งสองเพื่อให้ทั้งสองไปกินข้าวแต่ก่อนหน้านั้นก้อโดนทงเฮสั่งให้มาตามฮยอกแจไปพบ
คิบอมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปร่วมทานอาหารกับอีกสี่คนที่อยู่ด้านในนานแล้ว
..........ยังไม่ได้กินข้าวเลย ไปอีกแล้วหรอ..............
เอาไปแค่นี้ก่อนนะ
เดี๋ยวมันเป็นเหมือนคราวก่อนจะไม่ได้อ่านกัน
ลุ้นกันไปก่อนว่าจะมีไรต่อ
แต่อย่าลืมที่ไรเตอร์ไว้นะ นิดๆ หน่อยๆ
ไรเตอร์จะบอกว่า
ตรูอยากฆ่าระบบเว็บทิ้ง
ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไรเตอร์พิมพ์ต่อจนจบตอนนี้แล้วนะ
แต่ไอ้เว็บบ้าจะเอารูปเกมลง
มันดันโหลดอยู่นั้นแหละ
ปาไปเปนชั่งโมง
โมโหมากๆเลยอะ
แล้วที่กู้ไม่ได้เพราะไรเตอร์พิมพ์สด
ไม่ได้พิมพ์ผ่านเวิร์ด ไม่ได้บันทึกด้วย
ตรูอยากร้องไห้(ร้องแล้วด้วย)
ตรูอยากระเบิดคอมฯ
ขอโษทุกคนด้วยนะ
แล้วไรเตอร์จะรีบเอามาลงให้
ไม่เกินอาทิตย์นี้แน่นอน
ไรเตอร์สัญญา
ขอโทษจิงๆนะ
ความคิดเห็น