ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Ice & Snow [bumhyuk] fic.suju

    ลำดับตอนที่ #7 : I & S 4 .....................(มาต่อแล้วจร้า)

    • อัปเดตล่าสุด 29 ม.ค. 54





             


    I & S 4...



    อย่าบอกนะว่าคนที่นอนกะคนอื่นเป็นแกอะ  ซองมินว่าพลางนับเลขไปเรื่อยๆ

    จะบ้าตาย....แล้วใครวะเนี้ย  ฮีซอลนั่งกุมขมับอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง


    "ฮี ซวยโคตรอะแกรู้ไม๊เป็นใคร"  เมื่อนับจนแน่ใจซองมินก้อเอ่ยออกมา
    "ชั้น41 แก42 ฮยอกก้อ40 ถัดขึ้นไปก้อ......น่าจะเป็นไอ้สามคนนั้นมั้ง.......เอ่อ  ใคร39หว่า"  ว่าไปก้อนึกไป นึกได้ไม่นานก้อมีเสียงอันคุ้นเคยแต่ไม่คุ้นหู( !! )ดังขึ้นขัดการคิดของฮีซอล
    "เสร็จรึยัง.......นานแล้ว"  ร่าวสูงของคิบอมพูดขึ้นและเดินมาหยุดอยู่ตรงร่างบางของฮยอกแจพร้อมกับเพื่อนทั้งสอง
    "เฮ้ย.........อย่าบอกนะว่านายเลขที่39หน่ะคิบอม"  ฮีซอลว่าขึ้นอย่างตกใจแล้วหันไปมองความเห็นจากซองมินที่พยักหน้ารับรออยู่แล้ว  "จะบ้าตายจิงๆ"
    "ไปได้แล้ว..........."  ไม่ว่าป่าวยังดึงมือฮยอกแจให้เดินตามไปเอากุญแจห้องอีกด้วย  ตามด้วยพวกที่เหลือ

             ................................................................................................................................................

    "ชั้นกะซองมินได้ห้อง126แกได้ห้องที่เท่าไหร่ฮยอก"  เมื่อได้กุญแจห้องแล้วฮีซอลก้อถามขึ้นระหว่างเดินมาห้องพัก
    "ซองมินอยู่ห้องข้างผมเลย  แต่เสียดายที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน"  คยูฮยอนพูดเสร็จก้อยิ้มละลายให้ซองมิน
    "ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอีกแล้ว  ชั้นไม่ชอบนะมันแปร่งๆ"  ฮีซอลถามขึ้นอีกครั้ง 

     

    "
    นายห้องที่126ใช่ไม๊"  แล้วชีวอนถามฮีซอลขึ้นบาง
    "ใช่ ...... ทำไม....."  ( - _-!!)
    "ชั้นกะคยูอยู่ห้อง127 ส่วนไอ้สองคนนั้นห้อง128ไง"  ชีวอนพูดเสียงเรียบ  แต่ .....

    "งั้นนายเปลี่ยนกันพวกชั้นได้ไม๊"  ฮีซอลขัดขึ้นทันทีโดยมีซองมินทำหน้าอ้อนวอนคยูฮยอนอีกแรง

    "ให้สองคนนั้นเปลี่ยนกับชั้นไม่ดีกว่าหรอ มันจะได้อยู่ตรงกลาง"  ชีวอนพูดพลางยิ้มกวนๆไปให้หนึ่งที
    "ก้อดีนะ"  ฮีซอลตอบทันควัน
    "จะบ้าหรอชั้นพูดเล่น.....จำไม่ได้หรอว่าห้ามเปลี่ยน  แล้วก้อลงชื่อตามห้องแล้วด้วย"  ชีวอนพูดจบก้อได้รับหน้าหงิกๆงอๆของฮีซอลกับซองมินมาแทน
    "อาจารย์มาตรวจตอน4ทุ่มงั้นเดี่ยวอาบน้ำเสร็จจะไปหานะตัวเล็ก"  ซองมินพูดจบก้อเข้าห้องไปทันที
    (หึหึ....ตัวเล็กหรอ...........? คิดในใจ)
            ส่วนร่างสูงของคิบอมก้อเปิดประตุแล้วเดินไปหยุดยืนนิ่งอยุ่กลางห้องแล้วหันมามองร่างบางที่เดินตามหลังเข้ามา  ทำให้ร่างบางต้องเดินมาดูแบบงง  แล้วก้อต้องตกใจไปอีกคน 
            จะไม่ให้ตกใจได้ไงก้อทั้งห้องมีเตียงนอนเตียงเดียว  ขนาดก้อไม่ใหญ่อะไรมาก  ทั้งสองหันมามองหน้ากันสหลับกับเตียงทันที  อึ้งสักพักร่างบางก้อตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไป

        .................................................................................................................................................


    เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงร่างบางก้อออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนสีฟ้าลายลูกเจี๊ยบสีเหลืองแขนสั้นทำให้เห็นแขนที่เล็กและแลดูบอบบางที่ขาวราวหิมะแล้วยังจะกลิ่นหอมๆจากเจ้าตัวกับกลิ่นอ่อนๆของแชมพูที่เพิ่งสระอีก คิบอมจ้องมองร่างบางตาค้างจนคนที่โดนจ้องหันมาจ้องคนจ้องแล้ว
    “....ทำไม....” (พูดแล้วโว๊ย....พิกุลร่วงป่าววะเนี้ย) ร่างบางถามคนจ้องทันที
    “เอ่อ.....นึกว่าตายคาห้องน้ำ” คิบอมที่ตั้งสติได้รีบกวนกับทันที แล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไป ก่อนที่จะได้ทะเลาะกับคนที่ทำตาขวางนั่งเช็ดผมที่หันมาจ้องเข้าแทน
    “มาแล้วๆ...เปิดประตูหน่อยตัวเล็ก” เสียงใสๆของซองมินดังขึ้น ทำให้ร่างบางรีบกุรีกุจรออกไปเปิดประตูทันที
    “นอนได้ไม๊...มีเตียงเดียวเนี้ย” ฮีซอลพูดขึ้นเมื่อมองเตียงแล้วหันมามองร่างบางที่ต้องมานอนกับคนอื่นอย่างเป็นห่วง....จะไม่ให้ห่วงได้ยังไงก้อแค่นอนกับพวกเค้ามันยังนอนไม่อยากจะหลับหมุนไปหมุนมานั้นแหละ แล้วนี้มานอนกับคนอื่นมันไม่หน้าห่วงเลยเนอะ.....
    “.....เลยทำไง...” ซองมินที่นั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีพูดขึ้น
    “ไม่นอน...” ร่างบางที่นั่งให้ฮีซอลเช็ดผมให้จนแห้งพูดบ้าง แล้วลุกไปค้นหาของในกระเป๋า
    “จะอมไรนักหนา ยังไม่หมดอีกหรอ” ฮีซอลที่คิดว่าร่างบางกำลังหาอมยิ้มมาอมพูดดักขึ้น   ทำให้ร่างบางคิดได้รีบวางเกมส์ที่เอามาให้ซองมินต่อกับทีวีแล้ววิ่งกับไปค้นกระเป๋าหาอมยิ้มอีกรอบ
    “ชีโพรงให้กระรอก...”ซองมินพูดขำๆใส่ฮีซอล
    “ใครจะไปรู้หล่ะ...แต่มันต้องชี้เล้าให้ไก่สิ”   ฮีซอลพูดพลางมองร่างบางที่ลื้อกระเป๋าหาของกินแล้วหันมาหาซองมิน
    “555+++……” แล้วทั้งสองก้อหัวเราะขึ้นพร้อมกัน แล้วก้อมีอันหยุดลงเมื่อหันไปเห็นเจ้าของห้องอีกคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดแสนสบายด้วยกางเกงขาก้วยสีดำกับเสื้อยืดสีขาว
    “มาแล้ว....ซองมินมายังจร้า.....อ๊ากกกกกก.....นั้นมันเกมส์นี่เล่นด้วยๆ” คยูฮยอนที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับชีวินรีบตะโกนโหวกเหวกถามหาคนอีกห้อง แต่พอเจอเข้ากับสิ่งที่น่าสนใจกว่าก้อวิ่งเข้าใส่ทันควัน
    “ใครเอามาวะ...แมร่ง...ว่าไอ้ยาคู้มันติดแล้วนะ มันเอามาแค่PSPเอง แต่นี้เอามาทั้งเครื่องแถมแผ่นอีกเพียบเลยหว่ะ” ชีวอนบ่นพึมพำพร้อมกับหย่อนก้นลงบนโซฟาข้างฮีซอล
    “เพื่อนชั้นเอามา...มีไรไม๊” ฮีซอลตอบพร้อมกับตาขวางๆ
    “ป่าวหรอก....นี้ฮยอกแจบ้าเกมส์ด้วยหรอ แผ่นเกมส์เพียบเลย”   ชีวอนหยิบแผ่นเกมส์ขึ้นมาดูแล้วกล่าวต่อ
    “มันจะเล่นเฉพาะตอบที่มันคิดว่ามันเบื่อหน่ะ” ซองมินตอบกับหลังจากที่ต่อเกมส์เสร็จ(และโดนแย่งเล่น)เป็นที่เรียบร้อย
    “ขนาดเบื่อๆนะเนี้ย แผ่นเกมส์เยอะพอๆกันชั้นเลยนะ” คยูฮยอนพูดขึ้นบ้างหลังจากเลือกเกมส์อยู่พักนึง
    “ตุบ......ตุบ.....” 
    เสียงหล่นของถุงขนมจำนวนหลายถุงที่ถูกโยนลงมากลางวงโดยร่างบางพร้อมกับเจ้าของที่เดินถือกระป๋องอมยิ้มที่มาหยุดนั่งลงตรงปลางเตียงหลังโซฟา(ที่มีเกมส์ต่ออยู่ด้านหน้า)
    “เตรียมพร้อมเชอ....” คิบอมที่ลุกจากเก้าอี้ข้างระเบียงมานั่งข้างๆร่างบาง แล้วพูดกวนประสาทพร้อมกับมือที่เตรียมจะหยิบอมยิ้มของร่างบาง
    .....เพรี้ยะ......
    ร่างบางตีเข้าที่มือของอีกคนที่จะแย่งอมยิ้มของตน…..ขนมมีตั้งเยอะมาแย่งอะไรของเค้าหล่ะ......
    “คิบอม....นายอย่าไปแย่งอมยิ้มไอ้ตัวเล็กมันนะ...กินอย่างอื่นเถอะ” ซองมินที่เห็นเหตุการณ์รีบห้ามแทบไม่ทัน...เกือบไปแล้วไม๊หล่ะ เฮ้ย.....
    “.....” ร่างสูงเพียงพยักหน้ารับแล้วหันไปมองคนที่นั่งดูดอมยิ้มอยู่ข้างๆอย่างมีความสุข
     
     
    ……………………………………………………
     
    “ซองมินชั้นง่วงแล้วไปนอนกัน” ฮีซอลที่งัวเงียเต็มทนตบบ่าเรียกอีกคนให้กลับห้อง
    “อืม จะสี่ทุ่มแล้วด้วยเดี๋ยวจารย์มาตรวจ...ไปนอนแล้วนะตัวเล็ก” ซองมินพูดพลางมองนาฬิกาแล้วลากฮีซอลที่เดินงัวเงียเซไปเซมาใกล้ล้นกลับห้องแต่ก้อไม่ลืมหันมาลาร่างบาง
    “ ไอ้คู้ไปห้องดีกว่าเดี๋ยวจารย์เป็นเรื่องแน่” ชีวอนหันมาทักคยูฮยอนที่เอาเป็นเอาตายอยู่กับเกมส์ที่ตอนนี้แข่งอยู่กับฮยอกแจ
    “เดี๋ยวดิวะ เกมนี้จบก่อนใกล้ชนะแล้ว...แป๊บเดียว”   คยูฮยอนตอบกลับโดยไม่หันไปมองคนถามเลย
    “ฮยอกแจชั้นถามจิงๆเถอะนะ.......นายเล่นเกมแค่เวลานายเบื่อจิงๆหรอ” ชีวอนถามร่างบางอย่างสงสัยหลังจากนั่งดูการเล่นเกมมาสักพัก
    “.........” ไม่ตอบเป็นคำพูดมีเพียงการพยับหน้ารับเช่นเดิม
    “แต่นายเล่นเก่งพอๆกันไอ้ยาคู้เลยนะ ขนาดชั้นเล่นกับมันออกจะบ่อยยังแทบไม่เคยชนะมันเลย” ชีวอนพูดต่อโดยที่คยูฮยอนหันมามองแบบเคืองนิดๆ
    “แต่ถ้านายเล่นบ่อยๆนายต้องเก่งก่วามันแน่ๆ ขนาดตอนนี้นายยังชนะมันมากกว่าเลย” ชีวอนยังคงพูดต่อไปโดยไม่ได้หันไปมองสายตากินเลือดกินเนื้อที่ส่งมาจากคยูฮยอนเลย
    “นายสอนชั้นมั้งดิ...” ชีวอนเขยิบเข้าไปชิดจนแทบจะเกยร่างบางเข้าไปเลื่อยๆ
    “อะ....ไอ้ม้าตรูว่า ระ...เรารีบไปนอนกันดีกว่า...ไปเถอะ” คยูฮยอนที่นั่งจ้องคนที่พูดแกมว่าตนอยู่ก้อหันไปเจอเข้ากับสายตาอาฆาตๆของใครบางคนที่มอง(จ้อง)มาทางชีวอนไม่หยุดจึงรีบสะกิดชวนเพื่อนพร้อมกับพยักหน้าให้หันไปมอง
    “อะ...เออๆ...กลับก้อได้...ไปนะฮยอกแจ” เมื่อหันไปมองก้อต้องรีบลุกตามคยูฮยอนออกไปทันทีแต่ก้อไม่ลืมทักบอกร่างบาง




    ........................................................................................................................................................



    (มาต่อแล้วจร้า.....ขอโทษทีที่หายไปนาน)


    เล่นเก่งหนิ     คิบอมเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินลงมานั่งข้างๆ

    เล่นไหม...   ฮยอกแจที่หลุดออกมาจากโลกของเกมหันมาเห็นอีกชีวิตในห้อง  จึงเอ่ยถามและมีที่ยื่นจอยเกมอีกอันไปให้

    ไม่นอน....   ถามสั้นๆเนื่องจาดูท่าร่างบางจะไม่เยียดกายลงบนเตียงนอนแม้แต่นิด  เมามันกันการนั่งหน้าจอเป็นอย่างเดียว  และคำถามก้อเป็นผลเมื่อหัวน้อยๆของฮยอกแจขยับขึ้นลงเป็นเชิงบอกกลับว่าใช่

    งั้นเตรียมแพ้....   คิบอมพูดขึ้นแล้วจัดการเลือกเกมในฝ่ายของตน

    ....ฝันสิ.....   ร่างบางที่ได้ยินดังนั้นมีอาการไม่ยอมเช่นกัน  เลือกเสร็จก้อบุกทันที่

     

          การเล่นเกมต่างๆของทั้งคู่ดำเนินไม่เอยๆแบบไม่มีใครถอดถอยและไม่มีวี่แววว่าจะยุติลง  โดยเปลี่ยนกันแพ้เปลี่ยนกันชนะไปมา  แม้นแต่เวลายังไม่มีใครสนใจ  จนกระทั้ง

     



    .......................................................................................



         ก๊อกๆ........

    ชั้นเอง  เข้าไปนะ   แล้วเสียงของฮีซอลก้อดังขึ้น  ตามด้วยการเปิดประตูเดินเข้าไปทันที  และตกท้ายด้วยซองมินที่เดินตามหลังมา  หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยหลังฮีซอล

    ไอ้บ้า  นี้เล่นกันทั้งคืนเลยหรอ....ไปอาบน้ำเลยนะนี้จา7 โมงแล้วจะได้กินข้าว   ฮีซอลว่าแล้วหยิบจอยเกมออกจากมือของทั้งสองว่างลง  แล้วยืนกอดอกใช้สายตาไล่อีกรอบ

    คิบอมก้ออาบไปนะ  ส่วนฮยอกไปอาบห้องมิน  ยิ่งอาบช้าๆอยู่ด้วย   ซองมินว่างพรางยื่นกุญแจห้องตนให้ฮยอกแจ  ก่อนจะนั่งลงหน้าเกมแล้วยื่นจอยอีกอันให้ฮีซอล

     

        
         ผ่านไปสิบกว่านาทีคิบอมก้อออกมาจากห้องน้ำแล้วมองดูเพื่อนร่วมห้อง(เรียน)สองคนเล่นๆ บ่นๆกันไปมาในขณะเล่นเกม  มือของร่างสูงก้อเช็ดหัวของตนให้แห้งไป

         และผ่านไปอีกสิบกว่านาทีผมของคิบอมที่ตอนนี้แห้งจนไม่รู้จะแห้งยังไงแล้ว   แต่ก้อยังไม่มีวี่แววว่าคนที่ไปอาบน้ำห้องข้างๆจะกลับเข้ามาสักที 


    หลับคาห้องน้ำแล้วมั๊ง    คิบอมที่หลุกหลิกๆ  พูดขึ้นให้อีกสองคนได้ยิน  เผื่อจะได้ไปดูเพื่อนบ้าง

    อีกพักนึงแหละคิบอมไม่ต้องห่วง   ฮยอกหน่ะอาบน้ำไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงแต่คงรีบแล้วหล่ะมั๊งเอาเสื้อผ้าไปด้วย   ซองมินที่รู้เวลาดีว่าฮยอกแจใช้เวลาในการเข้าไปอยูในห้องน้ำนานแค่ไหนเอ่ยตอบให้คนในห้องเข้าใจ   สักพักร่าบางก้อเดินเข้ามาในชุดสีขาวเหมือนกันกับผิวของคนใส่ด้วยกางเกงสีขาวขาเดปพอดีตัวที่ทำให้รู้ว่าคนๆนี้ขาเล็กเพียงใด  กับเสื้อสีขาวแขนยาวและใส่ทับมาด้วยเสื้อกักสีดำ  ดูแล้วไม่ว่าใครมองก้อบอกได้คำเดียวกันว่าน่ารัก  แต่ก้อเท่ได้เหมือนกันในสายตาของสาวๆ

    ดีแล้วที่ใส่แขนยาว  งั้นเราไปกินของกันได้แล้ว  ฮีซอลที่ว่าจอยเกมลงเดินมาดึงฮยอกแจออกไปจากห้องทันที

    อ๊ะ....นิกว่าไปแล้วจะเคาะเรียกพอดี  ซีวอนที่อยู่หน้าห้องพอดีพูดขึ้นแต่ท่ามือก้อเกือบจะเคาะเข้าที่หัวของคนเปิดอยู่เหมือนกัน  ดีที่เอาลงมาจับท้ายทอยทันก่อนที่ฮีซอลจะเงยมาเห็น

    งั้นไปกินเข้ากันดีกว่า...ปะซองมิน   คยูฮยอนที่เห็นซองมินก้อเดินเข้ามาจับมือแล้วเดินนำออกไป  ตามด้วยซีวอนที่ดึงฮีซอลออกไปบ้างจึงทำให้มือที่จับร่างบางอยู่หลุดออก  แต่ฮยอกแจก้อเดินตามไปโดยที่มีร่างสูงของคิบอมเดินอยู่ข้างๆ

     

     
    สองคนนั้นมาช่วยชั้นแจกนมหน่อย   เสียงอาจารย์คนหนึ่งดังขึ้นเรียกให้คิบอมกับฮยอกแจที่เดินตามอีกสี่คนที่เข้าห้องอาหารไปแล้วไม่ทันให้มาช่วยตนแจกของให้กับนักเรียนที่รับประทานอาหารเสร็จแล้ว

    ยังไม่ได้กินข้าวหรอ  แต่ช่วยชั้นก่อนนะแป๊บเดียว   อาจารย์(ใจร้ายไม่หฮยอกกินข้าว)คนเดิมที่เรียกหันมาพูดเชิงถามเพราะเห็นว่าเหมือนทั้งสองจะเพิ่งลงมาจากห้องพัก

       ทั้งสองแจกนมให้กันเพื่อนที่เดินออกมาจากห้องอาหาร  โดยที่ทุกคนที่รับของจากทั้งสองแทบจะกีดร้องดังๆก่อนจะรับของจากมือร่างบางและร่างสูงที่เป็นคนฮอตของโรงเรียนทั้งคู่ที่ยากนักกับการได้สัมผัส

    แจกกันไปก่อนนะ  ชั้นจะไปดูความเรียบร้อยก่อนเดี๋ยวมา   เมื่อทั้งสองแจกกันได้สักพักอาจารย์(ที่นักเรียนไม่มารับของจากมือแต่ไปรับจากทั้งสอง)บอกทั้งคู่แล้วเดินออกไปทิ้งให้ทั้งสองแจกกันเอง

     

     

    เอ่อ.....ฮยอกแจครับ  อาจารย์ทงเฮเรียกพบที่หอประชุมครับ   ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งวิ่งมาบอกร่างบางที่ยังคงยืนแจกของอยู่กับร่างสูงอยู่

       ร่างบางพยักหน้าตอบรับแล้วตัดสินใจวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องก่อนจะไปหาทงเฮ

     

    คิบอมนายไปกินข้าวเถอะชั้นแจกเอง  พอดีอาจารย์ฝากมาบอกหน่ะ   ชายหนุ่มคนเดิมบอกกับคิบอมเมื่ออาจารย์ที่สั่งตนบอกให้มาทำหน้าที่แทนทั้งสองเพื่อให้ทั้งสองไปกินข้าวแต่ก่อนหน้านั้นก้อโดนทงเฮสั่งให้มาตามฮยอกแจไปพบ

       คิบอมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปร่วมทานอาหารกับอีกสี่คนที่อยู่ด้านในนานแล้ว

     

    ..........ยังไม่ได้กินข้าวเลย ไปอีกแล้วหรอ..............

     

     










    เอาไปแค่นี้ก่อนนะ

    เดี๋ยวมันเป็นเหมือนคราวก่อนจะไม่ได้อ่านกัน

    ลุ้นกันไปก่อนว่าจะมีไรต่อ

    แต่อย่าลืมที่ไรเตอร์ไว้นะ  นิดๆ หน่อยๆ



    ไรเตอร์จะบอกว่า

    ตรูอยากฆ่าระบบเว็บทิ้ง

    ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    ไรเตอร์พิมพ์ต่อจนจบตอนนี้แล้วนะ

    แต่ไอ้เว็บบ้าจะเอารูปเกมลง

    มันดันโหลดอยู่นั้นแหละ

    ปาไปเปนชั่งโมง

    โมโหมากๆเลยอะ

    แล้วที่กู้ไม่ได้เพราะไรเตอร์พิมพ์สด

    ไม่ได้พิมพ์ผ่านเวิร์ด  ไม่ได้บันทึกด้วย

    ตรูอยากร้องไห้(ร้องแล้วด้วย)

    ตรูอยากระเบิดคอมฯ




    ขอโษทุกคนด้วยนะ

    แล้วไรเตอร์จะรีบเอามาลงให้

    ไม่เกินอาทิตย์นี้แน่นอน

    ไรเตอร์สัญญา

    ขอโทษจิงๆนะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×