คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP3 #อดีตกาล
tears & blue sea & me EP3
ภาพในอีาลย้อนวันวานไปเมื่ออนที่อ์หิาาริน่าะประสูิ
“มิาเอล อย่าไปไลำแพอาาัรสิลู” เสียอราายูมิรอสะโนเือหนุ่มที่ำลัแสอาารีใับเรื่ออะไรบาอย่า
ในรั้อีนั้นราายูมิรอสทรอนุาให้เือทุนสามารถออมานออาาัรไ้อย่าอิสระ
และมีพระโอรสรูปามนามว่า มิาเอล
เือหนุ่มน้อยมีแววาสใสเป็นเือที่ร่าเริอยู่ลอเวลา
ผิวสีน้ำาลัับเร็สีน้ำามรามราวับสีเียวับมหาสมุทรเาระยิบระยับับา
สีผมำทมิฬและฟ้าเล็น้อยที่ปลายผม นัยน์าราวับัเ็บท้อทะเลเอาไว้
ลึลับน่า้นหา มีสัว์เลี้ยู่ายเป็นม้าน้ำสีาว
“ทำไมล่ะท่านพ่อ อีไม่นาน้า็ะมีน้อสาวแล้ว
ะไม่ให้้าีใหน่อยหรือพะยะ่ะ” ใบหน้ามิาเอลเ็มไป้วยวามสุ
สะบัรีบหาไปมาอย่ารวเร็ว เิฟออาาศรอบๆัว เป็นภาพที่ามายิ่นั
“้าะั้ื่อให้นาว่า าาริน่า” อ์ายมิาเอลทำหน้าทะเล้นใส่ท่านพ่อัวเอ
“เห้อ เ้าลูนนี้
อีั้1ปีว่าน้ออเ้าะออมาลืมาบนโล” แม้ะถอนหายใออมา แ่ใบหน้าอราายูมิรอส็เ็มไป้วยรอยยิ้ม
“ท่านพ่อ ้ามีอะไระให้ท่านู้วย” มิาเอลแหวว่ายไปมาอย่ารวเร็วเพื่อแสวามสามารถให้บิาอนให้เห็น
ราายูมิรอสที่ำลัเฝ้ามออยู่ห่าๆทำไ้แ่มอบรอยยิ้มให้แ่โอรสอน
นระทั่ร่าายอมิาเอลพุ่ทะลุึ้นไปเหนือน้ำทำให้ราายูมิรอสใในารระทำนั้น
แ่ไม่นานนัร่าอมิาเอล็พุ่ับลมาทันที
แ่ใบหน้าที่เ็มไป้วยรอยยิ้มับเปลี่ยนไป
สีน้ำทะเลรอบๆัวอมิาเอลเปลี่ยนเป็นสีแ่ำ
พร้อมับวัถุแปลประหลาที่มีปลายแหลมมปัทะลุลำัวอมิาเอล
ทันทีที่เห็นภาพรหน้า ราายูมิรอสรีบใ้ำลัแรทั้หมในารสะบัรีบหา
ไม่ถึเสี้ยววินาทีราายูมิรอส็ว้าร่าอพระโอรสอนไว้ทันทีแล้วรีบำลึลมาให้ห่าาสิ่อันรายที่ำลัใล้เ้ามา
“เรือ!” ราายูมิรอสเห็นเรืออลำให่แล่นเ้ามาเหนืออาาัรอน
ึรีบใ้พลัเวทย์มน์สร้าลื่นยัษ์นาให่ัเรือมนุษย์ให้ออไปาเอาาัร
“มิาเอล” ทันทีที่ัารับเรือเสร็สิ้น
ราายูมิรอสรีบลับมาูร่าอพระโอรสอน แู่เหมือนมิาเอละไม่ไ้สิ
ราายูมิรอสึรีบพาร่าอมิาเอลลับพระราวัทันที
“ไปามหมอหลวมาที อ์ายมิาเอลบาเ็บ” ราายูมิรอสะโนัลั่นทั่วพระราวั
แ่ยัประอร่าอมมิาเอลไว้อย่าี
“ไปามหมอหลวมาเร็ว” ราายูมิรอสรับสั่้าราบริพารที่อยู่บริเวนั้นอย่าสุเสีย
“พะยะ่ะ” เหล่า้าราบริพารเห็นอ์ายมิาเอลในอ้อมแนที่เ็มไป้วย็เ้าใสถานาร์ทันทีรีบว่ายไปยัห้ออาแมนท่าอย่าเร็ว
“มิาเอล ลูแม่!” ราินีนามิเรียนเห็นร่าพระโอรสอนเ็มไป้วยราบเลือถึับใับสิ่ที่เิึ้น
นามิเรียนรีบว่ายเ้ามาหาอย่ารวเร็ว
“พระายา ้าอโทษ” ราายูมิรอสไม่ล้ามอใบหน้าอพระายาอัว้วยวามรู้สึผิที่ปป้ออ์ายไว้ไม่ไ้
“ลูเราเป็นอะไรเพะ ใรทำอลูเราถึเพียนี้”
ราินีนามิเรียนที่ทรั้รรภ์
อยู่ในสภาวะแื่นับสภาพร่าอพระโอรสอน
“พวมนุษย์ ฝีมือพวมนุษย์” ริมฝีปาที่สั่นเทาอราายูมิรอสเอ่ยำพูออมา้วยโทสะ
“หมอหลวมาแล้ว พะยะ่ะ” ้าราบริพารนแหวว่ายเ้ามาพร้อมะโนเสียั
ในะเียวันหมอหลวหลายน็เ้ามาูอาารออ์ายมิาเอลที่อยู่ในอ้อมแนอราายูมิรอส
“อาารสาหัสมาพะยะ่ะ ้อทำารรัษาโย่วน” หมอหลวรายานอาาร้วยวามวิัวลอย่าเห็นไ้ั
หมอหลวหลายนรับร่าออ์ายแล้วนำร่าออ์ายไปที่ำหนัหมอหลวทันที
โยที่ราายูมิรอสและราินีนามิเรียน็ามไปอย่าเป็น
“โอ้ยยยย!”
“พระายา เ้าเป็นอะไร” ะที่ราายูมิรอสำลัโอบอุ้มร่าอพระโอรสไปที่ำหนัหมอหลว
็ไ้ยินเสียอพระายาพระายาอร้อโอ
่อนที่ะหันมาเห็นร่าอพระายาอนล่วหล่นลแนบิับพื้น
มืออพระายาุมอยู่ที่บริเวหน้าท้อที่ลมโ
หน้าที่แสอาารเ็บปวทรมาอย่ารุนแรเหมือนรั้ที่อ์ายมิาเอลประสูิ
ทำให้ราายูมิรอสรู้ไ้ทันทีเลยว่าพระายาอนำลัให้ประสูิพระราธิาในอีไม่้า
“เ้า
ไปามาแมนท่ามาหา้าที่ำหนัหมอหลวเี๋ยวนี้” ราายูมิรอสรับสั่้าราบริพารที่อยู่้านทันทีแล้วรีบโอบอุ้มวรายอพระายาไว้แล้วแหวว่ายไปที่ำหนัหมอหลวอย่าระมัระวัทันที
พระำหนัหมอหลว
เวลาล่วเลยมาเือบสอั่วโม
หมอหลวหลายนำลัรัษาอ์ายมิาเอลอย่าสุวามสามารถ ส่วนทา้านพระายา
าแมนท่าำลัรวพระอาารอย่าใล้ิ ้านหน้าประูำหนัหมอหลวราิยูมิรอสแหวหว่ายวนไปมา
สายาเฝ้ามอที่ประูลอ
มือทั้สอ้าอยู่เป็นสุ้วยวามัวลและวามเป็นห่วอาารอสอพระอ์ นระทั่เปิูเปิออ
“ราายูมิรอส อ์าย้อารพบพระอ์พะยะ่ะ” หมอหลวนหนึ่เรียราายูมิรอส้วยวามรีบร้อน
เห็นถึวามรีบร้อนอหมอหลวแล้วยิ่ทำให้ราายูมิรอสวิัวลมาไปว่าเิม ยูมิรอสเ้ามาในำหนัหมอหลวที่แยออเป็นหลายห้อ
เาว่ายามหมอหลวนนั้นมาถึห้อริมสุฝั่วาทันทีที่เ้าไปในห้อ็พบร่าอโอรสอนทันที
มิาเอลนอนอยู่บนเียเ็มไป้วยราบเลือสีแ
ภาพที่อยู่รอยูมิรอสที่ทำให้หัวใเาสลาย ยิ่ทำให้เาโทษัวเอมาไปว่าเิม
“ท ท ท่านพ่อ”
“...” ยูมิรอสพูอะไรไม่ออ อนนี้เาทำไ้เพียลั้นสิ่ที่เรียว่าน้ำาเอาไว้
แล้วหันไปมอหมอหลวที่อยู่รอบๆ เารู้ทันทีเลยว่าหมอหลวไม่สามารถ่วยอะไรโอรสอนไ้นอาห้ามเลือเพียเท่านั้น
“ท่านพ่อ ไ้โปร.....ไ้โปรพา้าไปพบท่านแม่” อ์ายมิาเอลฝืนพูออมา้วยเรี่ยวแรที่น้อยนิ
“ไ้โปรท่านพ่อ ลูเหลือเวลาไม่มาแล้ว....”
เสียที่สั่นเทาออมาาอ์ายทำให้ราายูมิรอสทน่อไปไม่ไ้
เาเ้าไปอุ้มร่าอโอรสอนไว้ในอ้อมแนอย่าบาเบา
แล้ว่อยๆเลื่อนร่าายอนไปยัห้อที่ราินีนามิเรียนอยู่อย่าระมัระวั
โยมีหมอหลวอยว่ายนำทา
ราายูมิรอสว่ายไปอย่า้าๆเพื่อไม่ให้ระทบระเทือน่อบาแผลโอรสอนนมาถึบริเวหน้าห้อที่ราินีนามิเรียนอยู่
อุ๊แว๊ อุแว๊ อุ๊แว๊ อุแว๊
ทันทีที่ราายูมิรอสหยุที่หน้าห้อ็มีเสียทารัมาา้าใน ะที่ราายูมิรอสำลัะเ้าไป้าใน
็มีหมอหลวว่ายพรวออมาาห้อทันทีพร้อมเสียะโนอหมอหลวนั้น
“พระราธิา พระราธิาประสูิแล้วพะยะ่ะ!”
ราายูมิรอสโอบอุ้มไว้ในอ้อมแนแล้วว่ายเ้าไปในห้ออย่า้าๆ
ภายในห้อสีาวนาให่
ราินีนามิเรียนนอนอยู่บนมีที่บรรทมสีมุที่ั้อยู่ลาห้อ
สีหน้าอเธอีาวโพน
้าๆเียมีาแมนท่าที่ำลัอุ้มร่าอทารเือัวเล็ปอยผมสีน้ำาลในอ้อมแน่อนที่ะส่ร่าอเือัวเล็สู่อ้อมออผู้เป็นมารา
นามิเรียนที่ำลั้อมอใบหน้าอทาร็เปลี่ยนสายามามอบุลที่อยู่รหน้า
“ยูมิรอส” ราินีนามิเรียนเอ่ย้วยน้ำเสียที่ไร้เรี่ยวแร่อนะสัเเห็นอีร่าในอ้อมแนราายูมิรอส
“ท่านแม่....” เสียอเือหนุ่มที่ไร้เรี่ยวแรเ่นเียวันเอ่ยออมาอย่าบาเบา
“มิาเอลลูแม่....”
“เหลือเวลาไม่มาแล้วเพะ” าแมนท่าเอ่ยออมา้วยน้ำเสียที่เรียบเย ทำให้ราินีนามิเรียนและราายูมิรอสเ้าใสิ่ที่าแมนท่าเอ่ยทันที
น้ำาอผู้พระมาราหลั่ออมาทันใ น้ำาอนาเือนั้นแ่าามนุษย์
มนุษย์นั้นะเป็นหยน้ำแ่สำหรับาวเือนั้นะเป็นฟออาาศ สีาวสำหรับวามสุ
สีน้ำเินสำหรับวามทุ์แ่มีสิ่ที่เหมือนันือน้ำาอสอเผ่าพันธุ์นั้นล่วสู่พื้นิน
ฟออาาศสีน้ำเินาวาอผู้เป็นมาราล่วหล่นลสู่ผืนผ้าสีาวบนที่บรรทมนเปลี่ยนสี
“ท่านพ่อ ท่านแม่ อ้าูใบหน้านาัๆไ้ไหมพะยะ่ะ” ยูมิรอส่อยๆพาร่าอมิาเอลเ้าไปใล้พระราธิา ราินีนามิเรียนที่ยัทำใไม่ไ้ยัหลั่น้ำาไม่หยุ
“้ารัท่านพ่อท่านแม่มาพะยะ่ะ แล้วเ้า้วย
าาริน่า น้อพี่.....” อ์ายมิาเอลใ้แรทั้หมที่เหลือเลื่อนมือเ้ามาใล้ๆใบหน้าอพระนิษาอนอย่า้าๆ
นระทั่มือที่ใล้ะหมเรี่ยวแร่อยๆสัมผัสใบหน้าเือน้อยอย่าบาเบา ฟออาาศสีาวและสีน้ำเิน็หลั่ออมาาวาออ์ายล่วหล่นใส่มือเล็อเือน้อยรหน้า่อนที่ร่าออ์ายมิาเอละสิ้นลม
ร่าออ์ายมิาเอลที่สิ้นลม่อยๆลายเป็นผลึแ้วสีาวใส่่อนที่ะแลายเป็นทรายไหลลาอ้อมแนอราายูมิรอสอย่า้าๆ
ราินีนามิเรียนที่เห็นภาพลูอนาไป่อหน้าั่เหมือนถูเหล็แหลมนับพันทิ่มแทหัวในในที่สุราินีนามิเรียน็เป็นหมสิไป
าแมนท่าึรีบเ้าไปูพระอาารและอยประออ์หิเือไว้ทันที ส่วนทา้านผู้เป็นราาที่ทำเป็นเ็มแ็นั้นไ้เปลี่ยนเป็นบิาที่หลั่ฟออาาศสีน้ำเินออมาไม่หยุ
่อนะล้มลร่าแนบพื้นที่เ็มไป้วยเม็ทราย
“พ่ออโทษ มิาเอล พ่ออโทษที่ปป้อเ้าไม่ไ้
พ่ออโทษ”
ที่ราายูมิรอสเลียัมนุษย์ไ้มาเพียนี้มาาเหุผลนี้
่อนที่เหุาร์ในอีะเิึ้นอีรั้ับบุรอน
ราายูมิรอสึสั่ให้าแมนท่าสร้าำแพเวทย์มน์ให้หนาแน่นว่าเิม
และสั่ห้ามประานออนออาาัรเ็า
แ่้อผิพลา็บัเิำแพเวทย์มน์ที่แม้แ่อมเวทย์ั้นสู็ยัไม่สามารถฝ่าไปไ้นั้นลับมี้อผิพลาที่ทำให้สายเลือษัริย์เท่านั้นที่สามารถฝ่าออไปไ้
“าาริน่า
ไม่มีวันไ้พบเอับพวมนุษย์เ็า”
" ไม่มีวัน "
________________________________________________
อบุทุนที่เ้ามาอ่านมาๆเลยนะ
สำหรับอนนี้็ะเป็นารเล่าสาเหุที่ยูมิรอสเลียมนุษย์
ส่วนอนหน้า พระเอมาแน่นอน สปอยไว้เลยยยย
#น้ำานาเือ
@phuchaytaengfic
ความคิดเห็น