หวงรักวิศวะตัวร้าย I To the man that I Love

ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 07

"อุ้มเปล่าอ่อยเขาซะหน่อย" อลีนาเถียงกลับ แต่พอคิดตามคำพูดพี่ชาย การกระทำของเธอก็เข้าข่ายให้ความหวังจริง หรือว่าเธอไม่ควรให้ไลน์เขาอย่างที่พี่ชายพูดตั้งแต่แรก

"แต่กูว่าเราไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบความรู้สึกคนอื่นหรือเปล่า เราก็ไม่ได้ขอให้เขามาชอบสักหน่อย อีกอย่างการที่เรายื่นไมตรีให้เพราะไม่อยากให้เขาเสียใจ มันก็ไม่ได้เป็นการทำร้ายคนอื่น เรียกว่าถนอมน้ำใจ"

"ใช่ๆ อุ้มเห็นด้วยกับพี่ศิ"

"เฮอะ เข้ากันดีเหลือเกิน" พี่น้องคลานตามกันมาขี้คร้านจะอธิบายจึงปล่อยให้น้องสาวเชื่อพี่ชายที่เพิ่งเจอกันวันศุกร์ "โต ๆ กันแล้วคิดเอง"

อลีนารู้สึกชื่นชมความคิดของเพื่อนพี่ชาย เขาคิดได้ตรงใจเธอเหลือเกิน ยิ่งทำให้เธอชอบเขามากขึ้นไปอีก



แต่พี่เขามีคนคุยแล้ว เธอคงทำได้แค่มองอยู่ห่าง ๆ ในฐานะน้องสาวเท่านั้น

หลังจากกินขนมเสร็จ ทั้งสามคนก็มุ่งหน้ากลับบ้านไม่ได้แวะที่ไหนต่อ ส่วนข้าวเย็นแวะซื้อบะหมี่ในร้านสะดวกซื้อมาเผื่อไว้กันหิว ตอนนี้เธอยังรู้สึกอิ่มเพราะกินเค้กไปถึงสองชิ้น บวกกับนมสดเย็นอีกหนึ่งแก้ว

"อุ้มขึ้นไปอาบน้ำ ทำการบ้านก่อนนะ"

"อืม" อธิกิตพยักหน้าให้น้องสาว ส่วนเพื่อนอีกคนยังคงยืนสูบบุหรี่อยู่นอกบ้าน เนื่องจากบ้านของเขาปลอดบุหรี่ จึงต้องขอให้เพื่อนออกไปสูบนอกรั้วบ้าน

อันที่จริงเขาก็สงสารเพื่อนที่ต้องออกไปยืนบริจาคเลือดให้ยุง แต่เขาก็ไม่อยากให้น้องสาวได้เห็นตัวอย่างที่ไม่ดีไม่ควร

ห้านาทีผ่านไปอลีนาวิ่งลงมาหาพี่ชายตรงชั้นล่างเพราะห้องน้ำของเธอน้ำไม่ไหล

"พี่อ้น น้ำไม่ไหล"

"จริงเหรอ ไหนไปดูหน่อย"

สองพี่น้องเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนอีกครั้ง คนเป็นพี่ลองเปิดก๊อกน้ำ เปิดฝักบัว น้ำไม่ไหลอย่างที่น้องสาวบอกจริง ๆ

"แม่จ่ายค่าน้ำหรือยัง"

"ไม่รู้สิ บางทีอาจจะลืม ช่วงนี้แม่ยุ่งมาก" อลีนาก็คิดเหมือนกันว่าการประปาอาจจะตัดน้ำที่บ้านเพราะค้างชำระแน่ ๆ เหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่งเมื่อปีก่อน "พี่อ้น เราจะทำยังไงกันดี"

"อืม ก็คงต้องทำเหมือนเดิม อุ้มไปเตรียมตัว เดี๋ยวพี่จองห้องก่อน แล้วออกไปกันเลย"



ครั้งก่อนมารดาลืมจ่ายค่าน้ำ ทั้งครอบครัวก็เลยต้องออกไปเช่าโรงแรมรายชั่วโมงเพื่ออาบน้ำ แล้วก็กลับมาที่บ้าน ชายหนุ่มคิดว่าคงต้องแก้ไขสถานการณ์ด้วยวิธีการเดิม

เมื่อเตรียมเสื้อผ้า ของใช้สำหรับอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ทั้งสามคนก็พากันออกจากบ้านไปยังโรงแรมซึ่งตั้งอยู่หน้าปากซอยทางเข้าหมู่บ้าน

โชคดีที่ห้องพักยังว่างอยู่ อธิกิตจองห้องพักไว้สองห้อง ห้องหนึ่งก็ให้น้องสาวใช้ส่วนตัว ส่วนอีกห้องสำหรับเขากับเพื่อน โดยขอห้องพักติดกันเพราะไม่อยากให้น้องอยู่ไกลสายตา หากมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นจะได้ช่วยเหลือทันการ

ใช้เวลาห้านาทีก็เดินทางมาถึงโรงแรม จัดการจ่ายค่าห้องพักเสร็จเรียบร้อย พนักงานให้กุญแจมาสองชุด

"อุ้มไปอาบน้ำเถอะ"

"โอเค น้องไม่ล็อกประตูนะ" อลีนารับคำพี่ชายก่อนจะแยกย้ายไปยังห้องของตัวเองซึ่งอยู่ประตูถัดไป เด็กสาวไม่ได้ล็อกประตูห้อง เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินอะไรขึ้นจะได้เรียกพี่ชายให้ช่วยเหลือทัน

เมื่อส่งน้องสาวเข้าห้องเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มส่งข้อความบอกหมายเลยห้องกับเพื่อน ก่อนหน้านี้ศตานนท์รับหน้าที่ขับรถ พอมาถึงโรงแรมกลับไม่มีที่จอดรถ พนักงานแนะนำให้ขับไปจอดอีกฝั่งหนึ่ง เขากับน้องสาวก็เลยลงจากรถเพื่อเข้าโรงแรมก่อน

เมื่อส่งข้อความเสร็จ ชายหนุ่มคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ เผื่อเพื่อนมาถึงห้องก็จะได้ไม่เสียเวลารอนาน เพราะเขาเปิดห้องเช่าแค่สองชั่วโมง จากนั้นเราก็กลับบ้าน แยกย้ายกันพักผ่อน



"ทรุดโทรมไปเยอะเลยแฮะ"

แม้ว่าภายนอกโรงแรมจะยังดูใหม่เอี่ยมเหมือนเพิ่งเปิดให้บริการ แต่ข้างในนั้นเก่าพอสมควร เจ้าของทำการรีโนเวทแค่ด้านนอกแต่ภายในยังคงเหมือนเดิม โดยเฉพาะห้องน้ำที่เหมือนจะมีตัวอะไรโผล่ออกมาตลอดเวลา

รีบอาบ รีบออกไปดีกว่า

อลีนารวบผมขึ้นกลางศีรษะใช้กิ๊บขนาดใหญ่เก็บผมทั้งหมดไว้ มือเล็กหมุนเปิดฝักบัวเพื่อเช็กอุณหภูมิน้ำก่อนอาบว่าน้ำอุ่นพอดีหรือยัง

เครื่องทำน้ำอุ่นรุ่นเก่าเก็บทำงานได้ไม่เต็มประสิทธิภาพสักเท่าไร เธอหมุนปรับอุณหภูมิจนสุด จากน้ำเย็นถึงได้กลายเป็นน้ำอุ่นกำลังดี

เด็กสาวยืนหน้ากระจก บีบยาสีฟันลงบนไม้แปรงฟันแล้วนำเข้าปากเพื่อทำความสะอาดฟันให้ครบทุกซี่

ขณะกำลังเพลิดเพลินกับแปรงฟันก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา ดวงตากลมโตหันไปมองอย่างตกใจ เมื่อมีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาในห้องน้ำ อีกฝ่ายก็เหมือนจะตกใจไม่ต่างกัน

"อี้อิ เอ้าอาไอ้อังอัย" (พี่ศิเข้ามาได้ยังไง)