คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 11
ช่วงพักกลางวันอลีนากับแสนรักเดินมากินข้าวที่โรงอาหารหลังจากเรียนคาบวิชาวิทยาศาสตร์เสร็จ เด็กสาวสองคนกำลังต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านเจ้าประจำ คุยกันเรื่องงานกีฬาสีที่แต่ละคนต่างได้รับคัดเลือกให้ร่วมกิจกรรมเดินขบวน อลีนาได้รับหน้าที่เป็นตัวแทนถือป้ายขบวนสีแดง ส่วนแสนรักได้รับหน้าที่เป็นคฑากรประจำวงดุริยางค์
“คนไหนชื่ออุ้ม” รุ่นพี่มอหกสามคนเดินมาหารุ่นน้องด้วยใบหน้าที่เข้าใจได้ว่าไม่ได้มาผูกมิตร รังสีความริษยาแผ่รอบตัวของสามคนนี้ จุดกำเนิดของความริษยาน่าจะมาจากคนตรงกลาง
“หนูค่ะ พวกพี่มีอะไรหรือเปล่าคะ” อลีนาออกตัวทันทีเมื่อรุ่นพี่คนกลางจ้องแสนรักตาเขม็ง เธอไม่เคยรู้จักกับสามคนนี้มาก่อน อาจจะเคยเห็นหน้าค่าตากันบ้าง แต่มั่นใจว่าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกัน
“รู้จักดีน มอหกทับหนึ่งปะ” รุ่นพี่คนกลางเอ่ยถามพลางยกมือกอดอก
“ก็รู้จักค่ะ” เด็กสาวคิดว่าตัวเองคงเผลอหาเรื่องใส่ตัวเสียแล้ว เหตุผลที่รุ่นพี่คนนี้มาถามชื่อเธอพร้อมกับเอ่ยชื่อของรุ่นพี่ผู้ชายอีกคน คาดว่ามันคงไม่พ้นเรื่องชู้สาว
“เขามาจีบน้องเหรอ”
“ไม่รู้ค่ะ”
“ตอแหล ได้ข่าวว่ามึงให้ไลน์เขาไปนี่” รุ่นพี่อีกเอ่ยแทรกขึ้นมาทำเอาอลีนาถึงกับตกใจกลัว
“พี่คะ หนูว่าเราคุยกันดี ๆ ไหมคะ ไม่เห็นต้องด่ากันรุนแรงเลย” แสนรักออกโรงปกป้องเพื่อน อย่างน้อยเธอก็เป็นลูกสาวของคุณครูโรงเรียนนี้คงไม่มีใครกล้าทำอะไรรุนแรง
“คนอื่นไม่เสือกนะคะ พี่กำลังคุยกับคนที่แย่งแฟนพี่อยู่ค่ะ”
“อุ้มไม่เคยแย่งแฟนใคร”
“เหรอ แล้วใครเอ่ยแอบนัดเจอกันที่ห้องสมุดสองต่อสอง แล้วใครเอ่ยเสนอหน้าไปหาแฟนคนอื่นถึงร้านคาเฟ่ของเขา พี่มีหลักฐานความหน้าด้านของน้องนะ อยากให้ประจานตรงนี้เลยไหม วันนี้พี่แค่มาเตือนเพราะคิดว่าน้องอาจจะไม่รู้ แต่ต่อไปน้องต้องรู้แล้วนะว่าดีนมีเจ้าของ อย่าเสือกมาอ่อยแฟนพี่อีกนะคะ จำไว้”
ซ่า!
วินาทีต่อมาน้ำแดงใส่น้ำแข็งราดบนศีรษะเล็กอย่างไม่ทันตั้งตัว อลีนาเห็นว่าคนด้านขวาถือแก้วน้ำแดงอยู่แต่ไม่คาดคิดว่าคนนั้นจะราดน้ำแดงเทใส่ศีรษะของเธอ เสื้อสีขาวถูกฉาบด้วยสีแดง น้ำบางส่วนไหลซึมเข้าไปด้านในเปียกไปถึงชุดชั้นใน
คนโดนแกล้งยังอยู่ในอารามตกใจ นิ่งอึ้งไปหลายวินาที คนรอบข้างส่งเสียงฮือฮากันใหญ่แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วยเหลือเธอเลยสักคน
แสนรักรีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดใบหน้ากับลำคอให้เพื่อน จากนั้นเธอก็พาอลีนาไปยังห้องน้ำเพื่อล้างคราบเหนียวเหนอะหนะตามตัว
“อุ้มใส่เสื้อแขนยาวของแสนรักไปก่อนนะ” แสนรักหยิบเสื้อแขนยาวคาดิแกนสีน้ำตาลให้เพื่อนสวมทับเพราะเสื้อนักเรียนสีขาวนั้นเปื้อนไปด้วยคราบน้ำแดง พวกเธอยังต้องเรียนคาบบ่ายกันต่อ คราแรกแสนรักอยากจะเอาเรื่องอลีนาโดนรุ่นพี่แกล้งไปฟ้องมารดาแต่เพื่อนห้ามเอาไว้เพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ และไม่อยากให้แสนรักต้องโดนหมายหัวไปด้วยจึงขอให้เพื่อนเก็บเรื่องนี้เอาไว้
แน่นอนว่าคลิปน้ำแดงดังกระฉ่อนไปทั่วโรงเรียนแถมยังมีแคปชันใต้คลิปว่า พวกอ่อยแฟนชาวบ้านต้องโดนน้ำแดงสาดให้หายคันเสียบ้าง ประโยคเจ็บจี๊ดไปถึงใจ แต่อลีนาทำได้เพียงข่มกลั้นอารมณ์ตัวเองเอาไว้ ส่วนหนึ่งเธอทำแบบนั้นลงไปจริง ๆ เด็กสาวตัดสินใจบล็อกไลน์ของรุ่นพี่ผู้ชายที่ชื่อดีนเพื่อเป็นการตัดปัญหา แม้ว่าเธอไม่ได้แย่งแฟนของรุ่นพี่อย่างที่โดนกล่าวหา แต่พฤติกรรมของเธอก็เป็นอย่างที่อีกฝ่ายพูดจริง ๆ ต่อให้เธอบอกว่าไม่ได้คิดอะไรก็คงไม่มีใครเชื่อ
“ต่อไปอุ้มคงต้องเซฟตัวเองให้มากกว่านี้ อุ้มไม่น่าให้ไลน์พี่เขาไปเลย” อลีนาหันไปคุยกับเพื่อนระหว่างรอเปลี่ยนคาบเรียน
“แล้วอุ้มจะบอกที่บ้านยังไง ถ้าหากพี่อ้นรู้ เขาคงโกรธคนทำมากแน่ ๆ” แสนรักรู้จักนิสัยของพี่ชายเพื่อนดี เขารักน้องสาวมาก คงไม่ยอมง่าย ๆ
“ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากจะให้รู้นะ แต่อุ้มไม่แน่ใจว่าจะปิดบังเขาได้หรือเปล่า แค่พี่อ้นถามคำเดียว อุ้มก็อาจจะน้ำตาแตกแล้วก็ได้ แต่อุ้มจะพยายามฮึบเอาไว้แล้วค่อยมาร้องกับแสนรักนะ” อลีนาบอกเพื่อนคล้ายจะร้องไห้
“โอเค แสนรักรอปลอบใจอุ้มเสมอ”
ในที่สุดวันแย่ ๆ ก็ผ่านพ้นไปเสียที หลังจากคาบเรียนสุดท้ายจบลง อลีนาเก็บกระเป๋าเพื่อกลับบ้าน คราแรกเธอกับแสนรักตั้งใจจะไปยืมหนังสือนิยายเรื่องใหม่ที่ห้องสมุดแต่ดูเหมือนเธอคงต้องหลีกเลี่ยงไปที่นั่นชั่วคราวด้วยกลัวว่าคนอื่นจะหาว่าเธอแอบนัดพบกับผู้ชายอีก เด็กสาวแยกกับเพื่อนตรงหน้าห้อง เธอเดินออกมารอพี่ชายด้านหน้าโรงเรียน
รอไม่นานรถสีดำของพี่ชายแล่นเข้ามาจอดตรงหน้า ร่างบางเปิดประตูเข้าไปนั่งตรงเบาะหลังเพราะเห็นวันนี้ที่นั่งข้างคนขับมีเพื่อนพี่ชายนั่งอยู่
“น้องเอาเสื้อแขนยาวใครมาใส่ ไม่ร้อนเหรอ” อธิกิตทักทายน้องสาวเมื่อเห็นว่าเธอสวมเสื้อแขนยาว ติดกระดุมมิดชิดในวันที่อากาศร้อนสูงสุดในรอบเดือน
“น้องเผลอทำน้ำแดงหกใส่เสื้อก็เลยต้องยืมเสื้อแสนรักมาใส่ปิดเอาไว้” อลีนาตัดสินใจรับจบเพียงคนเดียว คิดแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ใครฟัง แม้กระทั่งพี่ชายของตัวเอง เธอไม่อยากมันกลายเป็นปัญหาใหญ่
“ซุ่มซ่ามขนาดนั้นเลย” คนเป็นพี่ชายถามอย่างไม่เชื่อ ปกติน้องสาวของเขาเป็นระมัดระวังตัวยิ่งกว่าใคร แต่มันก็ไม่มีเหตุผลใดที่น้องจะสร้างเรื่องโกหกเขา
“ก็เผลอปัดมือไปโดน”
“คราวหลังก็ระวังหน่อย เปื้อนเยอะไหม” อธิกิตมองไม่เห็นชุดนักเรียนด้านในจึงไม่รู้ว่าน้ำแดงที่ว่ามันหกตรงไหนบนเสื้อของเธอ
“นิดหน่อย”
บทสนทนาจบลง รถสีดำแล่นออกจากโรงเรียนแต่มันไม่ได้มุ่งหน้าพานักเรียนกลับบ้านเหมือนอย่างที่คิด เด็กสาวจึงรีบเอ่ยถามเพราะเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีเมื่อรถแล่นสู่เส้นทางที่จะไปคาเฟ่ขนมหวานของพี่สาวของตัวต้นเหตุของน้ำแดงบนเสื้อเธอ
“พี่อ้นจะไปไหน”
“พาน้องไปกินเค้กไง สัญญากันไว้ว่าจะพามาอีก จำไม่ได้แล้วเหรอ”
“ไม่ไป ๆ เรากลับบ้านกันดีกว่า น้องอยากกลับบ้าน” อลีนานั่งไม่ติดส่งผลให้พี่ชายทั้งสองคนเริ่มสังเกตเห็นอาการผิดปกติของคนตัวเล็ก
“เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” อธิกิตถามอย่างเป็นห่วง คาดว่าน้องสาวคงมีเรื่องราวในใจ ดวงตากลมคลอด้วยน้ำตาคล้ายคนจะร้องไห้ทำเอาเขาเสียสมาธิขับรถไปชั่วขณะ โชคดีที่เพื่อนแตะแขนเพื่อเรียกสติ
คนเป็นพี่ตัดสินใจตบไฟเลี้ยวเข้าไปจอดในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งระหว่างทางไปยังคาเฟ่ เมื่อรถจอดหยุดนิ่งแล้วเขาจึงหันมามองน้องสาวอย่างเป็นห่วง
“เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่า”
“เปล่า”
“อุ้ม บอกพี่มาเถอะ ไหนเราบอกว่าพี่น้องต้องไม่มีความลับต่อกันไง”
“งั้นกูออกไปเข้าห้องน้ำก่อน มึงคุยกับน้องไป” คนนอกตัดสินใจออกจากรถเพื่อให้สองพี่น้องคุยกัน ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าอลีนาคงมีปัญหาบางอย่างแต่ไม่ยอมบอกเล่าให้คนเป็นพี่ฟัง ดูจากสีหน้าของเธอแล้วคงเป็นเรื่องใหญ่พอสมควรและส่งผลต่อจิตใจเธอถึงขั้นน้ำตาคลอ
“อุ้มเป็นอะไร เล่าให้พี่ฟังหน่อย”
ความคิดเห็น