[มี E-BOOK] พรหมลิขิตหยุดหัวใจ (ฉบับรีไรต์)

EBOOK วางขายวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2024 นี้ค่า

Destiny love เป็นเซ็ตรุ่นลูกของ Love set แก๊งคนดีนะคะ มีทั้งหมดสามเรื่องด้วยกัน

1.พรหมลิขิตให้ฉันรักเธอ (ป้อง ลูกพี่ปกกับน้องปรี)

2.พรหมลิขิตป่วนหัวใจ (ไบร์ท ลูกอิเฮียไวท์คนสุขนิยมกับน้องเบลล์)

3.พรหมลิขิตหยุดหัวใจ (เจย์ ลูกเฮียเจ็ทกับน้องพลับ)

ปล.สำหรับไทม์ไลน์ของเรื่องมีการปรับเปลี่ยนเพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องนะคะ

อาจจะไม่ได้ตรงตามที่ไรต์เคยเกริ่นเอาไว้ในเล่มพี่ป้อง ทั้งสามเรื่องสามารถอ่านแยกได้ค่ะ

แค่ตัวละครจัดอยู่ในจักรวาลเดียวกันเท่านั้น

INTRO

“เอาเป็นว่าต่างคนต่างเข้าใจกันแล้ว ถือว่าเลิกแล้วต่อกันนะครับ ส่วนจักรยานเราขอซื้อคืนนะ มันมีค่ากับเรามาก” นอกเหนือราคาของจักรยานคันนี้จะสูงลิ่วถึงเจ็ดหลัก มันยังมีค่าทางจิตใจสำหรับเขา อีกอย่างเธอก็ไม่ได้เป็นคนขโมยตัวจริง แค่รับซื้อของโจรมาอีกต่อหนึ่งเท่านั้น หากว่ากันตามจริงเธอก็ตกอยู่สถานะผู้เสียหายเหมือนกับเขา ส่วนเรื่องเธอทำร้ายร่างกายเขาก็จะยกโทษให้เช่นกัน 

“ไม่ต้องซื้อคืนหรอกค่ะ เธอเอากลับไปได้เลย” ใครจะกล้ารับเงินกันล่ะ แค่เขาไม่เอาเรื่องก็ดีเท่าไรแล้ว “ขอโทษเรื่องที่ทำให้เธอเจ็บตัวด้วยนะคะ”

 “ไม่เป็นไร ขอเลขบัญชีครับ” เจย์เมินคำปฏิเสธอีกฝ่าย เขาเลือกทำในสิ่งที่บอกกับเธอแต่แรก หากแต่คนตัวเล็กกลับปิดปากเงียบ ไม่ยอมให้เลขบัญชีกับเขา 

“ขอแค่เลขบัญชี ไม่ได้ขอเบอร์ ทำไมต้องคิดนานขนาดนั้น” 

“ตัวพูดดี ๆ กับเธอสิ” คนเป็นพี่สาวเอ่ยปรามเมื่อเห็นว่าน้องชายทำหน้าดุจนอีกฝ่ายกลัว แถมยังพูดจาไร้หางเสียงอีก ปกติน้องชายของเธอเป็นคนน่ารักกับทุกคน แต่วันนี้เขาคงหัวเสียกับเรื่องจักรยานถึงได้ทำตัวไม่น่ารักกับคนอื่น

เจย์ถอนหายใจ กลอกสายตามองบนหนึ่งรอบแล้วจึงปรับเปลี่ยนคำพูดใหม่ หากแต่คนฟังรู้สึกเหมือนเขากำลังพูดประชดประชันอยู่อย่างไรก็ไม่รู้ 

“รบกวนขอเบอร์บัญชีด้วยครับ ความจริงเธอก็ไม่ได้ผิดแต่เสียเงินซื้อมันมาแล้ว อย่างน้อยเธอจะได้เอาเงินไปซื้อคันใหม่ให้น้องชาย” เธอซื้อจักรยานคันนี้มาจากตลาดออนไลน์มือสอง เป็นของขวัญวันเกิดให้น้องชายตนเอง 

“รับเถอะนะคะ เราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน” พริมช่วยพูดแทนน้องชายอีกแรง ขืนปล่อยให้เจย์พูดคนเดียว มีหวังวันนี้เรื่องคงไม่จบง่าย ๆ  

“ก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

 “แล้วเธอชื่ออะไรนะ” ชายหนุ่มถามย้ำเพราะไม่แน่ใจชื่อบัญชีที่เขากำลังโอนเงินไปให้นั้นจะเป็นของคนตรงหน้าจริง ๆ หรือเปล่า เขาอยากจะแน่ใจว่าชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ถูกต้องหรือไม่ก่อนกดยืนยันโอนเงิน

 “ณิค่ะ”

 “ณิอะไรครับ” เอ่ยถามน้ำเสียงหงุดหงิด เขาไม่ได้อยากรู้ชื่อเล่นของเธอเสียหน่อย 

“พรรณณิชาใช่ไหม” 

“ใช่ค่ะ”

“โอเค โอนให้แล้วนะครับ” เจย์หันหน้าจอโทรศัพท์ให้เธอดูสำทับราวกับเขากำลังโอนเงินซื้อของอยู่ยังไงอย่างนั้น

“เข้าปะ”

 “เข้าใจค่ะ”

 “หมายถึงเงินที่เราโอนให้เข้าบัญชีเธอหรือยังครับ” เจย์เริ่มปวดหัวตึบ ๆ ไม่คิดว่าคนมือไวอย่างเธอจะหัวช้าขนาดนี้ตอนเธอหันมาฟาดหนังสือใส่หน้าเขา ความไวอย่างกับนินจาจนเขาหลบไม่ทัน

 “ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แต่คิดว่าน่าจะเข้าบัญชีแล้ว”

 “เช็กในแอปสิ” เขาแนะนำ อยากให้เช็กยืนยันกันต่อหน้าจะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลังอย่างเช่นอ้างว่าไม่ได้รับเงิน

 “ไม่มีค่ะ พอดีเรามีแต่บุ้กแบงก์”

 “แล้วพกมาด้วยปะ” ชายหนุ่มพยายามถอนหายใจเข้าออกเพื่อสงบ จิตใจ

 “อะไรคะ” คนตัวเล็กถามกลับอย่างงุนงง เจย์อยากจะทึ้งผมตัวเอง ชายหนุ่มพยายามข่มใจไว้แล้วยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างใจดี บอกกับตัวเองว่าเธอเป็นคนซื่อ ไม่ได้คิดจะกวนประสาทกัน

 “เธอพกสมุดบัญชีมาด้วยไหมครับ” 

“อ้อ พกมาค่ะ” ณิชาไม่ว่าเปล่า เธอหยิบสมุดบัญชีในกระเป๋าออกมาให้เจย์ดูสำทับ ชายหนุ่มอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอพกมาด้วยจริง ๆ 

“งั้นเราไปอัปเดตสมุดบัญชีด้วยกัน ข้างโรงพักมีตู้ธนาคารที่เธอใช้พอดี” เจย์ว่า คนตัวเล็กเดินตามหลังเขาไปต้อย ๆ กระทั่งพวกเขามาถึงหน้าตู้เครื่องอัพเดตสมุดธนาคาร ณิชาสอดสมุดเข้าไปในตู้รอสักพักหน้ารายการในสมุดถูกอัปเดตว่ามีเงินเข้าบัญชีห้าพันบาท

 “ทำไมเธอถึงไม่ทำแบงก์กิ้งออนไลน์เอาไว้ล่ะ ใช้ง่ายกว่าแบบนี้เยอะ” เจย์หันมาถามอย่างสงสัย หลังจากยืนยันยอดเงินกันเรียบร้อยแล้ว

“ที่จริงเราก็เคยมีแอปค่ะ แต่เพิ่งถูกสั่งให้ยกเลิกไป” 

“ทำไมยกเลิก มีแอปใช้งานง่ายสะดวกกว่าหาตู้เอทีเอ็มอีกนะ” 

“ช่วงนี้แก๊งคอลเซ็นเตอร์ระบาดนี่คะ เรากลัวโดนดูดเงินก็เลยยกเลิกใช้” 

“นี่ขนาดไม่มีแอป เธอยังโดนหลอกให้รับซื้อของโจรได้เลย” เขาไม่คิดว่าจะมีคนแบบเธออยู่บนโลก ไม่เคยพบไม่เคยเจอ 

“คราวหลังจะซื้ออะไรก็เช็กให้ดีนะครับ”

“ค่ะ เราขอบคุณตัวมากเลยนะคะที่ไม่เอาเรื่อง แถมยังโอนเงินคืนให้อีก และขอโทษอีกครั้งที่ทำให้เจ็บตัว” เจย์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ไอ้คำขอโทษและขอบคุณ เขายินดีรับ แต่จู่ ๆ คนที่เพิ่งรู้จักกันเรียกเขาอย่างสนิทสนม เขาควรรู้สึกอย่างไร ‘ขอบคุณตัว’ อย่างนั้นเหรอ

“เราไม่ได้สนิทกันนะ”

 “คะ ไม่ได้สนิทค่ะ” 

“แล้วทำไมเธอเรียกเราว่าตัว” เจย์ยกนิ้วชี้เข้าหาตัวเอง เมื่อกี้เขาได้ยินเต็มสองหูว่าเธอเรียกเขาว่าตัว คนที่เรียกแบบนี้ได้มีแค่พี่สาวของเขาเท่านั้น 

“ก็เธอชื่อตัวไม่ใช่เหรอ ตอนอยู่โรงพักเราได้ยินพี่สาวคนสวยเรียกเธอแบบนี้” เมื่อได้ยินคำตอบ เจย์ได้แต่นับหนึ่งถึงสิบในใจ คนอะไรทั้งซื่อทั้งบื้อขนาดนี้ 

“เราไม่ได้ชื่อตัว เราชื่อเจย์ครับ” เจย์แนะนำตัวกับเธอพร้อมกับอมยิ้ม ดู ๆ ไปแล้วผู้หญิงโก้ะ ๆ แบบเธอก็น่ารักดี หากได้รู้จักคงมีเรื่องให้ยิ้มทุกวันแต่ก็คงปวดหัวเช่นกัน  

“งั้นแยกย้ายกันตรงนี้นะครับ” ทว่าเขากับเธอแค่บังเอิญเจอกันเท่านั้น คงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว