[ Buddyfight ]นิยาย BF. เรื่อง เเผนการชำระเเค้นเเห่งความรัก

บนนำ

การพบเจอกันของเด็กผู้แก้แค้นให้พ่อแม่

ณ กลางดึกคืนหนึ่ง

ได้มีหญิงสาววัยมัธยมต้นคนหนึ่งนามว่า คิซารากิ คายะ กำลังเดินกลับบ้านตามปกติหลังจากทำงานพาร์ไทม์ จังหวะที่กำลังเดินอยู่นั้นเอง เธอได้ยินเสียงเหมือนคนที่กำลังจะลาโลกนี้ไป ด้วยความที่ หญิงสาวอยากรู้ว่า ทำไมถึงมีเสียงนั่น เธอก็ได้เดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆจนเจอกัน ร่างไร้วิญญาณนอนเรียงรายนอนจมกองเลือด ถ้าหากนับร่างไร้วิญญาณเหล่านั่นแล้วล่ะก็ หญิงสาวไม่มีทางนับหมดแน่นอน เพราะมันมีจำนวนที่มากมายเหลือเกิน แต่ใจกลางร่างไร้วิญญาณเหล่านั่นกลับมีร่างๆหนึ่งยืนอยู่ด้วยใบหน้าที่เครียดแค้นและสะใจกับการที่ได้มองกองร่างไร้วิญญาณเล่านั้น หญิงสาวก็ได้เกิดอาการหวาดกลัวขึ้นมาในทันทีทันใด แต่หารู้ไม่ว่า จากตอนแรกที่ไม่กล้ามองหน้ากับกลายเป็นว่า เมื่อเห็นดวงตา คู่นั้นแล้ว จากตอนแรกที่เกิดอาการหวาดกลัวกลายเป็นความสงสาร เหมือนหญิงสาวจะสัมผัสได้ว่า เด็กคนนี้ ถึงจะทำเรื่องที่โหดร้ายยังไง แต่ดวงตานั้นกับแสดงออกมาว่า ไม่อยากทำ ทรมาน เจ็บปวด หญิงสาวที่เห็นอยากนั้นแล้ว ก็ได้เริ่มเดินเข้าไปหา เด็กหนุ่มคนนั้นอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้เจ้าตัวตกใจ แต่ในขนาดที่กำลังจะถึงตัวของเด็กหนุ่มคนนั้น กลับได้ยินสิ่งที่ เด็กหนุ่มคนนั้นพูด เป็นคำพูดที่ทำให้ หญิงสาวถึงกับตกใจขึ้นมาในทันที

“ผมได้จัดการกับพวกมันใกล้สำเร็จแล้วล่ะครับ ทีนี้ก็เหลืออีกไม่กี่คนแล้วครับ คุณพ่อ คุณแม่”หญิงสาวที่ได้ยินอยากนั้นถึงกับอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเด็กหนุ่ม เป็นน้ำเสียงที่ ถึงแม้จะเต็มไปด้วยความแค้นและความสะใจแต่ก็แอบแฝงความกลัว ความเศร้า ที่เอยออกมาถึง พ่อและแม่ผู้ซึ่งหญิงสาวน่าจะเดาได้ว่า น่าจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ด้วยความที่ หญิงสาว อยากจะให้เด็กหนุ่มหายทรมานไปบ้าง เธอได้ทำการพูดไปประโยคนึงว่า

“เธอน่ะ จะจัดการใครอย่างงั้นหรอ”เมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นได้ยิน เจ้าตัวก็รีบหันมามองหน้าของหญิงสาวโดยทันทีด้วยสิหน้าแห่งความแค้นและความโกธร

“แกเป็นใคร ถ้าแกไม่อยากตายตอนนี้ล่ะก็ จงออกไปซะ ไม่งั้น ฉันจะตฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหละ”เมื่อเด็กหนุ่มพูดออกมาเช่นนั้น หญิงสาวก็ได้พูดขึ้นมาอีกว่า

“ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ

เธอน่ะ ถึงจะพูดอย่างนี้ก็เถอะ แต่เธอเองก็ทรมานอยู่ไม่ใช่หรอ”

“แก หยุดพูดน_”ในวินาทีที่เด็กหนุ่มพูดยังไม่ทันจบ น้ำตาจากความรู้สึกที่แท้จริงก็ไหลออกมา เห็นดังนั้น เด็กหนุ่มก็เดินเข้าไปกอดหญิงสาวโดนทันทีตามสัญชาตญาณ ทั้งๆที่ตามร่างกายของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยเลือดที่แห้งไปแล้ว

“คือแก อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร

ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก”หลังจากเด็กหนุ่มได้พูดประโยคนั้นจบ ก็พูดขึ้นมาอีกว่า

“คือว่า ฉัน ขออยู่อย่างนี้อีกซักพักได้ไหม”หญิงสาวที่ได้ยินอย่างนั้นก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาพลาดคิดในใจว่า นิสัยที่แท้จริงของเด็กคนนี้ คงจะเป็นเด็กที่ขี้อ้อนน่าดู หญิงสาวคิดได้ดังนั้นก็พลาดตอบกลับเด็กหนุ่มออกไป

“ได้สิ”เมื่อเด็กหนุ่มได้ยินดังนั้น ก็กอดหญิงสาวไว้อย่างแนบแน่น และ ร้องไห้ออกมาอย่างไม่หยุดหย่อง พลาดเด็กหนุ่มก็คิดมาว่า เป็นอ้อมกอดที่ตนเองโหยหามานานแสนนานตั้งแต่7ปีที่แล้ว หลังจากนั้นสักพัก เด็กหนุ่มก็ได้คลายออมกอดนั้นแล้วรีบวิ่งหนีหญิงสาวไปในทันที

หญิงสาวที่เห็นอย่างนั้นก็พลานพูดออกมา

“เด็กคนนั่น คงจะทรมานมากเลยสินะ

คงจะต้องช่วย เด็กคนนั้น ให้มองเห็นแสนสว่างให้ได้

เพราะเราเอง ก็ไม่อยากเห็น เด็กที่น่ารักขนาดนั้น

ต้องฆ่าใครอีกแล้ว

(นี่เป็นบทนำที่ไรท์นั่งเเก้ใหม่นะค่า ไรท์อยากให้รี้ดช่วยอ่านบทนำของเราตรงนี้หน่อยค่าว่า ไรท์บรรยายเป็นยังไงน่ะค่า ตอนนี้ ไรท์กำลังฝึกสกิลการบรรยายของไรท์อยู่ค่า ช่วยไรท์ช่วยนะค่า รี้ดทุกๆคน)