คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การปรากฏตัวของเเม่อินฮุน
“ เราจะทำกิจกรรมอะไรให้กับพวก ม.6 ที่กำลังจะจบดีละ “
เสียงของจุนฮุกดังขึ้นเพื่อถามขอเสนอของเพื่อนๆขณะที่กำลังทำการประชุมที่ห้องคณะกรรมการ ตอนบ่ายครึ่ง เวลาที่จะประชุมอะไรชอบที่จะทำกันตอนบ่ายครึ่ง เลิกประชุกก็ บ่าย 2 พอดี และจะประชุมกันทุกวัน จันทร์ พุธ ศุกร์ ของทุกอาทิตย์
“ ก็แค่ปัจฉิมหลายๆ รอบแล้วให้พวกนาย 2 คนเป็นคนจ่านตัง ก็พอละ ดีไหมละ “
มินฮุเสนอขึ้น และทุกคนในที่ประชุมก็ทำท่าจะเห็นด้วยซะด้วยซิ แหมก็ของฟรีใครบางละจะไม่ชอบ
“ นายจะบ้าหรอ งั้นนายก็เป็นคนจ่ายแทนฉัน ละกัน เด็กไม่ใช่ 10-20 คน นี่มันเป็นร้อย มีหวังบ้านฉันกับจุนฮุกต้องกินแกรบกันแน่ๆ ถ้าทำอย่างนั้นนะ “
“ แหม ฉันก็แค่พูดเล่นนะ “
มินฮุรีบตัดบท แต่ที่จริงอินฮุนก็รู้ว่ามินฮุพูดเล่นแค่จะแหย่กันไปมาเท่านั้น มันเป็นเรื่องปกติแล้วด้วยที่อินฮุกับมินฮุจะกัดกันในที่ประชุมเป็นประจำ
“ พอๆ ทั้ง 2 คนนั้นละ ทะเลาะกันเป็นประจำเลยนะที่มีการประชุม “
“ จุนฮุก นายก็ดูเจ้ามินฮุพูดซิ จัดปัจฉิมหลายๆ รอบ แล้วพวกเราก็เป็นคนออกค่าใช้จ่าย พูดมาได้”
“ ทำไมละ ก็จุนฮุกถามความคิดเห็นนิ ฉันแค่ เสนอเท่านั้น ไม่ได้บอกให้ทำซะหน่อยนิ “
“ นิ พวกนายจะเลิกละเลาะกันเหมือนเด็กได้หรือยังนิ “
“ คับ/ อืม “
ทั้ง 2 คนต้องยอมเพราะรู้สึกว่าจุนฮุกจะเริ่มอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาซะแล้ว
“ อ้าวใครมีข้อเสนอ มั้งพูดมาเลย “
และเมื่อผ่านการประชุมไป ก็บ่าย 2 พอดี ทุกคนก็แยกกันไปเพราะเป็นเวลาพักของช่วงบ่ายพอดี แต่ก็ยังไม่ได้ขอสรุป ว่าจะทำกิจกรรมอะไรให้กับ ม.6 ดี และอินฮุนกับจุนฮุก็อยู่ ม.6 ซะด้วย ปีนี้จึงเป็นปีสุดท้ายที่เค้าจะ เรียนที่นี่ จุนฮุกเลยอยากทำอะไรเป็นพิเศษเพื่อที่จะได้เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี
“ นายคิดว่าจะทำไรดีละ อินฮุน “
“ ไม่รู้ซิ ฉันคิดไม่ออก แล้วก็ไม่อยากจะคิดด้วย “
“ นายนินะ ไม่ช่วยแล้วยังจะไม่ให้กำลังใจอีก “
“ คับๆๆ ขอโทด แล้วนายอยากทำอะไรละ “
“ ไม่รู้ซิ ฉันถึงได้ถามนายไง อะไรก็ได้เพื่อที่จะเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี ก่อนที่เราจะจบจากที่นี่ไง ที่เราเรียนมาตั้งแต่ จำความได้เลยเนอะ ว่าแต่ว่าเราก็อยู่ด้วยกันมาตลอดเลยนะ ฉันจำได้นะว่านายจะอยู่คอยช่วยฉันตลอด เวลาฉันทำอะไรไม่ได้ “
“ นั้นมันก็สมัยเด็กๆๆ แต่ตอนนี้ฉันกลับต้องเป็นฝ่ายต้องพึ่งนายอย่างเดียวเลยนิ ถ้าไม่มีนายบ่านนี้ฉันคงจะเป็นคนยังไง ฉันไม่อยากจะนึกภาพตัวเองเลย “
อินฮุนกับจุนฮุกนั่งคุยกันที่ห้องส่วนตัวของประธานนักเรียน ก็ตั้งแต่จุนฮุกขึ้น ม ปลายมา จุนฮุกก็ได้เป็นประธานนักเรียนเรื่อยมา นี่ก็ 3ปี ปกติ จะมีรุ่นพี่เป็นคนเสนอว่าอยากจะให้จัดกิจกรรมอะไรให้ แต่ตอนนี้เค้าเป็นพี่สุดแล้วเลยต้องคิดเอง มันเลยทำให้จุนฮุกนึกไม่ออกว่าจะจัดกิจกรรมอะไรให้เพื่อนๆ ร่วมชั้นดี
“ นึกแล้วก็เร็วเนอะว่าไหม ว่าแต่นายละ อินฮุน นายจะเรียนอะไรต่อ “
“ ฉันนะหรอ ยังไม่ได้คิดเลย “
“ อ้าว นี่มันจะปิดเทอร์มแล้วนะ เทอร์มหน้าก็คงมีใบมาให้เราเลือกคณะที่เราจะเรียนต่อแล้วนะ “
“ หรอ เอาไว้คิดทีหลังละกัน ว่าแต่นายเถอะจะเรียนอะไร”
“ ฉันนะหรอ ก็คิดไว้ อย่าง 2 อย่างแล้วละ “
“ อะไรละ “
“ ก็ อย่างแรก คุณพ่อกับคุณแม่ท่านอยากให้ฉันไปดูแลกิจการของท่าน แต่อีกใจหนึ่งฉันก็อยากเรียน การปกครองระหว่างประเทศนะ ฉันก็คงเรียนการปกครองนะแหละ ไม่ก็บริหาร ยังเลือกไม่ได้เลย “
“ หรอ นายนี่ดีเนอะรู้แล้วว่าเรียนอะไรต่อ ฉันนี่ซิยังไม่รู้อนาคตตัวเองเลย “
“ นายก็ค่อยๆคิดไปก็ได้ไม่ต้องรีบ นายอยากทำอะไร นายก็เรียนอันนั้น แต่ว่า นายไม่ไปช่วยคุณลุง คุณป้าดูแลโรงพยาบาลหรอ “
“ นายก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่าฉันไม่ชอบ เป็นหมอ เหมือนพวกท่าน “
“ อืมๆ งั้นก็ตามใจนายละกัน แล้วนายได้คุยกับพวกท่านบ้างหรือยังละ “
“ กับคุณพ่อนะคุยแล้ว ท่านก็โทรมาถามเหมือนกันละว่าจะเรียนอะไรหลังจบแล้ว แต่คุณแม่ยัง “
“ นายก็คุยๆๆกับท่านไปเถอะ ท่าหวังดีกับนายหรอกท่านถึงได้หาคู่หมั้นไว้ให้นาย “
“ แล้วนายจะให้ฉันไปแต่งงานกับคนที่คุณเเม่เตรียมไว้แล้วงั้นหรอ นายก็รู้ว่าฉันนะรัก..............
อินฮุนหยุดพูดแล้วมองหน้าจุนฮุก
“ แต่นายก็ควรบอกท่านตรงๆ ไม่ใช่หนี้มาอย่างนี้ “
“ คุณแม่ท่านไม่ฟังหรอก ฉันรู้นิสัยท่านดี ท่านเคยฟังใครมั้งละ “
“ แต่ท่านก็หวังดีกันนายไม่ใช่หรอ”
“ หวังดีบ้าอะไร ท่านทำอย่างนั้นก็เพื่อนธุรกิจของท่านทั้งนั้น นายเลิกพูดถึงท่านเถอะ พูดแล้วฉันอารมณ์เสีย”
อินฮุนทำหน้าอารมณ์ไม่ดีเวลาพูดถึงคุณแม่ก็เพราะโดนท่านบังคับให้แต่งงาน อินฮุนเลยหนี้ออกจากบ้านมาอยู่ข้างนอก แล้วท่านก็ไม่ให้ตังอินฮุนใช้ เพื่อเป็นการบีบบังคับไปในตัว แต่คุณพ่อของอินฮุนก็ชอบแอบเอาเงินเข้าบัญชีให้อินฮุนใช้อยู่บ่อยๆๆ
“ ก็ได้ฉันจะไม่พูดถึงท่านแล้วก็ได้ แต่ฉันว่ายังไงนายก็หนีท่านไม่พ้นหรอก และนายก็เริ่มคิดได้แล้วนะว่าต่อไปนายจะเรียนอะไร “
“ งั้นฉันไปเรียนกับนายละกัน “
“ เรียนกับฉันนะหรอ นายไม่ได้ชอบแล้วนายจะเรียนไปทำไม”
“ ก็ฉันจะได้อยู่กับนายนิ”
“ ทำไมนายคิดอย่างนั้นละ ฉันว่ามันไม่ดีนะอย่างนั้น ฉันก็บอกไปแล้วไง นายชอบอะไรก็เรียนอันนั้นไป ฉันไม่ได้ไปไหนไกลนิแล้วเรานัดเจอกันบ่อยๆก็ได้นิ ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด “
“ ไม่เอาหรอกอย่างนั้น เดียวก็มีคนมาจีบนายแล้วฉันจะทำยังไง “
“ ไม่หรอกน๊า นายนะคิดมา”
แล้วจุนฮุนก็เดินมาจุ๊บที่หน้าฝากอินฮุนเบาๆ และบอกว่ากลับห้องกันดีกว่าหมดเวลาพักแล้ว และเมื่อ รร เลิกทั้งคู่ก็แยกกันที่ หน้า รร และนัดกันว่าจะไปเล่นบาสที่สวนคิมบะเพราะว่า เพื่อนๆที่เล่นบาสด้วยกันโทรมาตาม เพราะจุนฮุกกับอินฮุนไม่ได้ไปเล่น 3 วันแล้วทีมมันขาด และทั้งคู่ยังเป็นตัวสำคัญอีกต่างหากเลยขาดไม่ได้
..............................................................................................
“คับพ่อ ว่าไงคับ คุณพ่อสบายดีไหมคับ “
“ อินฮุนพ่อสบายดี แต่พ่ออยากให้ลูกกลับมาอยู่ที่บ้านเรานะลูก ริโกะ เค้าคิดถึงลูกมากเลยนะ “
“ คับคุณพ่อ ผมก็คิดถึงริโกะเหมือนกันฝากบอกเธอด้วยนะคับ แล้วคุณพ่อก็รู้ไม่ใช่หรือคับว่าทำไมผมถึงไม่กลับ ก็เพราะถ้าผมกลับไปแล้วมันจะเป็นไงผมรู้นะซิคับ “
“ เดียวพ่อจะพูดกับแม่เค้าให้เอง ลูกกลับมาอยู่บ้านเราเถอะ “
“ คับถ้าหากแม่สัญญาว่าจะไม่บังคับให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักอีก “
“ อืมเดียวพ่อจะพูดกับแม่ให้เอง แต่ลูกต้องกลับมาอยู่บ้านนะลูก เอ่อแล้วตกลงลูกเลือกได้หรือยังว่าจะเรียนอะไรต่ออินฮุน “
“ ยังเลยคับคุณพ่อ “
“ ลูกก็เรียนหมอแล้วมาดูแลกิจการโรงพยาบาลของเราซิ อินฮุน “
“คุณพ่อคับแต่ผมไม่อยากเป็นหมอนี่คับ “
“ถ้าไม่ใช่ลูกแล้วใคร จะมาดูแลกิจการของเราต่อละ ลูกเป็นลูกชายคนเดียวของตะกลูเราลูกก็ต้องรับหน้าที่นี้ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรอลูก พ่อขอร้องละ ลูกมาดูแลกิจการของเราเถอะนะ แล้วตอนนี้พ่อกับแม่ก็แก่มากแล้ว “
“ คุณพ่อคับ “
“ นะอินฮุน พ่อขอร้อง “
“ ผมคิดขอคิดดูก่อนละกันคับคุณพ่อ “
“ ก็ได้ แต่เดียวพ่อจะพูดกับแม่ให้นะ งั้นพ่อวางก่อนละกันพ่อมีงานเข้า “
“ คับ ดูแลสุขภาพด้วยนะคับคุณพ่อ อย่าทำงานหนักนะคับพักผ่อนมากๆๆ “
“ อืม แล้วคุยคุยกันใหม่นะ “
“ คับ “
คุณพ่อของอินฮุนโทรมาเมื่ออินฮุนกลับมาจากซ้อมบาสที่สวนคิบะ
.......................................................................................................................................................
“ อินฮุน แม่นายมารอที่ห้องประธานนักเรียนนะ ตอนนี้น่าจะอยู่กับจุนฮุกนะ “
“ คุณแม่นะหรอ “
“ อืมก็ใช่นะซิ”
“ท่านมีธุระอะไรถึงได้มาถึงนี่ “
“ ฉันจะไปรู้หรอ “
อินฮุนได้ยินที่มินฮุบอกขณะเดินเข้ามา รร อย่างสบายใจ ก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินตรงไปห้องประธานนักเรียน เมื่อไปถึงหน้าห้องก็ได้ยินเสียงจุนฮุกกำลังพูดคุยอยู่กับท่าน อินฮุนเลยเคาะประตู 3ครั้ง เพื่อนเป็นการขอณุญาติ แล้วค่อยๆเปิดประตูและเดินเข้าไป
“ สวัดดีคับคุณแม่ “
อินฮุนกล่าวทักทายคุณผู้หญิงที่ผมยืดตรงยาวปลายผมจรดอยู่ที่เอวและโยกไปมา ตามแรงที่คุณผู้หญิงที่นั่งอยู่โซฟาตัวใหญ่ที่กำลังหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาดื่ม
“ว่าไงอินฮุนแกไม่คิดจะกลับไปบ้านจริงๆใช่ไหม “
“ เอ่อ “
“ ว่าไง “
คุณผู้หญิงผมยาวนิ้วมือเรียวใส่แวนเพชรที่เม็ดใหญ่และน้ำงามพอสมควรที่นิ้วนางข้างซ้ายและทาเล็ปสีแดงแสบตา วางถ้วยกาแฟลงและหันมามองอินฮุนด้วยใบหน้าที่เติมแต่งเครื่องสำอางมานิดหน่อยแต่สีลิฟสติกที่ท่านทานี้ก็พอๆกับสีที่อยู่บนนิ้ว 10นิ้วทำให้ปากของท่านดูเด่นที่สุดบนใบหน้า
“ ก็ผมไม่อยากหมั้นกับคนที่คุณแม่หาให้ผม “
“ ทำไมละ ผู้หญิงคนนั้นไม่ดีตรงไหน ทั้งชื่อเสียงวงศ์ตะกลู การศึกษา ฐานะ หน้าตา ฉันถามหน่อยเถอะ อินฮุนทำไมนายถึงไม่ชอบเธอ เธอมีตรงไหนที่ไม่ดี “
“ นั้นมันไม่ใช่เหตุผลหรอกคับคุณแม่ “
อินฮุนพูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ครั้งหนึ่ง
“ แล้วอะไรละที่เป็นเหตุผลที่แกจะไม่เลือกเธอ “
“ก็เพราะว่าผม มีคนรักแล้วนี่ซิ คับ แล้วผมก็ไม่ได้รักคนที่คุณแม่หาให้ผมด้วยหน้าตาก็ยังไม่เคยเห็นพูดคุยก็ไม่เคย คุณแม่จะให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักไม่เคยรู้จักแม้กระทั้งหน้าหรอคับ “
คำพูดของอินฮุนทำให้ทั้งคุณผู้หญิง และจุนฮุกถึงขนาดตกใจเป็นการใหญ่
“ แล้วไหนละคนที่แกรัก พามาให้ฉันรู้จักซิ ว่าจะเพียบพร้อมเหมือนคนที่ฉันหาให้แกหรือป่าว ถ้าฉันเห็นแล้วว่านางผู้หญิงคนนั้นมีคุณสมบัติตามที่ฉันพูดมาทุกอย่างฉันจะยอมรับผู้หญิงคนนั้นก็ได้ แต่ถ้าไม่มี แกต้องแต่งงานกับคนที่แม่หาให้ตกลงตามนี้ไหน”
“ คับได้คับ บอกไว้เลยคับว่าคนที่ผมรักมีครบทุกอย่าง ที่คุณแม่ต้องการแน่นอน ทั้งชื่อเสียงวงศ์ตะกลู ฐานะ การศึกษา และเค้าก็เป็นคนเรียนเก่งมากเลยนะคับ และยังเป็นประธาน นักเรียนอีกด้วย “
“ แกก็พาเธอมาให้ฉันรู้จักซิถ้าหากผู้หญิงคนนั้นมีตัวตนจริง และมีพร้อมตามที่แกบอกฉันจริง ฉันจะยอมรับเธอ เป็นพยานให้แม่ด้วยนะจุนฮุก “
“ เอ่อ ...เอ่อ...อ่อ ...คับ ได้คับ “
จุนฮุกตอบตะกุกตะกัก พรานหันไปมองหน้าอินฮุน ที่หันมามองจุนฮุกด้วยเช่นกัน
“ แกต้องพาเธอมาหาฉันเร็วๆๆนี้ ก่อนแกเรียนจบก็ดีเพราะ ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่มีจริงหรือไม่ก็มีคุณสมบัติไม่คบฉันจะได้จัดงานหมั้นให้แกก่อนที่แกจะเรียนต่อมหาลัย ว่าแต่แกจะเรียนต่ออะไร “
“ผมยังไม่ทันได้คิด “
“ อะไรยังไม่คิดอีกหรอ นี่มันจะปิดเทอร์มอยู่แล้ว “
“ ก็ยังไม่ปิดนิคับ และผมก็ยังคิดไม่ออกด้วยว่าผมอยากจะเรียนอะไร “
“ แล้วแกไม่คิดจะมาช่วยฉันกับพ่อแกบ้างเลยหรือไง “
“ ผมไม่อยากเรียนหมอคับ “
“แล้วแกจะเรียนอะไร”
“ก็ยังไม่รู้คับ “
“งั้นแกก็เรียนหมอซะ แล้วมาดูกิจการ โรงพยาบาลเรา “
“แต่คุณแม่คุบ ผม.......
“ก็แกยังไม่รู้ไม่ใช่หรอว่าจะเรียนอะไร แล้วฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหนที่แกจะมาเป็นหมอ แล้วก็มาดูแลกิจการต่อจากฉันและพ่อแก พ่อแกก็อยากจะให้แกมาดูแลกิจการต่อจะตายไป “
“เอ่อ ขอผมคิดดูก่อนนะคับ แล้วผมขอร้องละคับอย่าบังคับให้ผมเรียนอะไรเลยคับ ขอผมเป็นคนเลือกเองได้ไหมคับ”
“ฉันไม่ได้บังคับแก ฉันแค่เสนอความคิดให้แกก็เห็นแกยังนึกไม่ออกว่าจะเรียนอะไรไม่ใช่หรอ แล้วมันผิดตรงไหนที่แกจะมาดูแลกิจการต่อ เพราะแกก็เป็นลูกชายคนเดียวของฉันด้วย ฉันเลยอยากให้แกมาดูแลกิจการแทน “
“คับผมเข้าใจ แต่ขอผมคิดดูก่อนนะคับ “
“ ได้ เอ่ออีกอย่าแกก็กลับมาอยู่บ้านเราได้แล้ว “
“ขอเวลาผมก่อนได้ไหมคับ”
“ มันจะมีปัญหาอะไรนักหนา ทำไมแกถึงได้เรื่องมากอย่างนี้นิอินฮุน “
“ ขอโทดคับ”
“ไม่รู้ละแกต้องกลับบ้านภายในอาทิตย์นี้ เข้าใจไหม “
“ เอ่อ...คับ”
“ งั้นฉันหมดธุระแล้ว ฉันไปละ ฉันมีงานต้องทำ “
“ คับให้ผมไปส่งไหมคับ “
“ ก็ดี “
แล้วอินฮุนจุกฮุกก็เดินออกมาส่งคุณนายที่รถของท่านที่จอดอยู่หน้า รร
“ ฉันไปละ เอ่อจุกฮุกว่างๆๆก็พาคุณพ่อคุณแม่ไปทานข้าวที่บ้านป้ามั้งนะ “
“ อ่อ คับแล้วผมจะบอกพวกท่านคับว่าคุณป้าชวนไปทานข้าวที่บ้าน “
“ จ๊ะ งั้นป้าไปก่อนนะ “
แล้วคุณผู้หญิงในแซ็กสีม่วงอมน้ำตาลก็ปิดหน้าต่างกระจกรถคันหรูแล้วสั่งให้คนขับ ขับรถออกไปนอก รร ปล่อยให้อินฮุนและจุนฮุกยืนนิ่งอยู่เบื้องหลัง
“ อินฮุนที่นายพูดกับแม่นายหมายความว่าไงนะ “
“ เรื่องอะไร ละ ฉันคุยกับท่านตั้งหลายเรื่อง”
“ ก็เรื่องที่จะพาคนรักนายไปให้ท่านรู้จัก นายจะพาใครไป”
“ จะใครละก็นายไง “
“ นายจะบ้าหรือไง มีหวังท่านไม่มีวันเชื่อหรอก”
“ ฉันมีวิธีน๊า “
“ แล้วฉันก็เป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง ท่านก็ไม่ยอมอีกเหมือนกันแหละ “
“ ไม่รู้สิก็ต้องเสี่ยง แต่นายก็มีครบทุกอย่างที่ท่านบอกไม่ใช่หรอ มันก็ไม่เป็นปัญหาหรอกน๊า นายเชื่อฉัน ซิ “
“ ก็เพราะฉันไม่เชื่อนะซิว่ามันจะไม่เป็นปัญหาฉันถึงได้พูดอย่างนี้ “
“ เถอะน๊า นายไม่ต้องคิดมาหรอก “
“ แล้วนายก็น่าจะเรียนตามที่ท่านบอกนะ “
“ หมอนะหรอ “
“ ก็ใช่นะซิ ท่านมีนายเป็นลูกชายแค่คนเดียวถ้าไม่ใช่นายแล้วใครละจะดูแลกิจการของท่าน “
“ก็ริโกะไง “
“ นายก็น่าจะคิดได้นะ ว่าริโกะเป็นผู้หญิงแล้วริโกะเองก็ร่างกายไม่ค่อยดี “
อินฮุนทำหน้ารุ่งคิดอยู่พักใหญ่ขณะเดินกลับเข้าไปห้องประชุมที่เด็ก นร เริ่มถยอยเข้ามากันเพื่อเข้าแถว และวันนี้ก็เหมือนปกติทุกวัน แต่ที่แปลกไปกลับเป็นอินฮุน เพราะทั้งวันตั้งแต่เช้าเค้าเอาแต่นั่งถอนหายใจ ไม่ก็นั่งเหม่อเหมือนคิดอะไรอยู่ พักเที่ยงจุนฮุกชวนไปกินข้าวก็กินแค่นิดเดียวทั้งที่ปกติเค้าต้องแย่งจุนฮุกกิน
“อินฮุนนายเป็นอะไรไปนะ “
“ ป่าว ป่าวนิ “
อินฮุนสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อจุนฮุกถามขณะเดินออกนอก รร
“ วันนี้เราไปสวนคิบะกันไหม “
“ เราก็ไปทุกวันนิ “
“ ไม่ใช่ไปเล่นบาส แต่ไปให้อาหารปลานะ “
“ ก็แล้วแต่นายอะ ถ้านายอยากไปให้ “
“ ที่ฉันชวนเพื่อมันอาจจะทำให้นายสบายใจขึ้นมาบ้างไง “
อินฮุนหยุดมองหน้าจุนฮุกแปบนึงก่อนที่จะเดินต่อ(ขอบใจนะจุนฮุก ฉันดีใจจังที่ฉันรักนายและนายก็รักฉันด้วย)
“ นายจะกลับบ้านก่อนไหมจุนฮุก “
“ไม่ต้องหรอก เราไปรถเมล์ดีกว่า น่าจะสนุกกว่า “
“ อืมเอาซิ “
ความคิดเห็น