คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พักผ่อนวันสุดท้าย
“อ่อสวัดดีคับคุณป้า คุณป้าได้เก็บ เอาหารที่อยู่ข้างนอกเข้ามาใช่ไหมคับ “
“ ค่ะ ป้าจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณหนู ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมค่ะเดียวป้าจัดการให้ “
“ ไม่ละคับ ขอบคุณมากคับ “
“ เอ่อ แล้วคุณหนูจะกลับกันกี่โมงค่ะ “
“ ก็คง เย็นๆนะคับ ทำไมหรอคับ “
“ ป้าจะได้มาช่วยเก็บของนะค่ะ “
“ ไม่ต้องรำบากคุณป้าหรอกคับเดียวพวกผมจัดกันเองได้คับ“
“ ไม่เป็นหรอกค่ะ ป้าเต็มใจ เพราะพักหลังๆคุณหนู ไม่ค่อยได้มาเที่ยวที่นี่เลย ป้าเลยอยากดูแลคุณหนูให้เต็มที่หน่อยนะค่ะ อย่าหาว่าป้ายุ่งเลยนะค่ะ “
“ คับไม่หรอกคับ ไงผมก็ขอบคุณคุณป้ามากเลยนะคับ “
“ งั้นป้าไปก่อนนะค่ะคุณหนู่ แล้วป้าจะมาช่วยคุณหนูเก็บของตอนเย็นๆนะค่ะ “
เมื่อป้าแกพูดเสร็จก็เดินออกจากบ้านไป
“ นายนี่มันเป็นที่รักของทุกคนจริงๆเลยนะ จุนฮุก”
“ อืม หรอ แต่ก็ไม่เท่านายหรออินฮุน สาวๆ รุมนายกันใหญ่เลยไม่ใช่หรอ ถ้าเค้ามารู้ว่านายมาชอบฉันจะเป็นยังไงนิ ฉันนึกภาพไม่ออกเลย “
“ แหม ฉันนะรำคารพวกนั้นจะตายไป “
“ หรอ ฉันยังเห็นนายบอกฉันว่า สงสารพวกนั้นทิ้งน้องเค้าไม่ลงอยู่เลยนะ เมื่อไม่นานนี้ไม่ใช่หรอ “
“ แหม แหม เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว แล้วตอนนี้ฉันรำคารพวกนั้นจะตาย ฉันมีแค่นายคนเดียวก็พอและ “
“ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหน่อยเลย ทีนี้อินฮุน”
“ นายหึงฉันหรอ จุนฮุก “
“ นินายสำคัญตัวเองผิดไปหรือป่าวอินฮุน ฉันนี่นะจะหึงนาย ไม่มีทางละ อย่ามาพูดอะไรที่มันตลก และก็เป็นไปไม่ได้หน่อยเลย “
“แหม ไม่ต้องปฏิเสธขนาดนั้นก็ได้นิ “
อินฮุนเริ่มทำหน้าเศร้า และไม่พูดไม่จาเอาแต่นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง พร้อมกับถอนหายใจ1ครั้งงทุก 2 นาที หรือไม่ก็มากกว่านั้น จนทำให้จุนฮุกที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ อ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง เพราะพรานคิดว่าตัวเองพูดอะไรแรงไปหรือป่าวเลยทำให้อินฮุนเป็นแบบนี้ เลยวางหันสือไว้ข้างตัวเองและลุกเดินข้าไปหาอินฮุน
“ ฉันพูดอะไรผิดไปหรอ อินฮุนนายถึงได้ทำหน้าอย่างนี้นะ “
จุนฮุกยืนอยู่เหนืออินฮุนพรานเอามือไปดันกระจกที่อยูตรงหน้าไว้
“ ป่าวหรอ นายไม่ได้พูดอะไรผิดหรอก ฉันสำคัญตัวเองมากไปหน่อยเองละ “
“ เรื่องอะไรหรอ“
“ ก็...............เฮ้ย...................”
อินฮุนถอนหายใจอีกรอบ
“ ก็อะไร ละนายก็บอกฉันมาซิ“
“ ก็ นายพูดอย่างกับว่า นายไม่ได้ชอบฉัน ฉันจะมีใครก็ได้ นายไม่สน......................................... “
อินฮุนพูดออกมาเป็นชุดหลังจากที่ถูกสั่งให้พูด
“ อ่อ เรื่องนี้เองนะหรอที่นายเคียด “
“ ก็ใช่นะซิ นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก “
“ ฉันไม่ได้พูอย่างนั้นซะหน่อยไม่ใช่หรอ “
“ ก็ใช่แต่ความหมายมันก็ออกไปทำนองนั้นนิ “
“ ฮึ ฮึ นายนิมันคิดมาซะจริงๆ ฉันบอกนายแล้วใช่ไหม ว่าขอเวลาฉันในการปรับตัวมั้ง บางครั้งฉันอยาจจะพูดทำให้นายเสียความรู้สึก เพราะว่าเราเป็นเพื่อนกันมาตลอดฉันก็ติดนิสัยที่ชอบพูดแหย่นาย นายก็เข้าใจฉันบ้างละกันถ้าฉันพูดอะไรที่ทำร้ายจิตใจนาย “
“ อืมฉันขอโทดละกันที่รีบรัดนาย แต่ก็ขอบใจนายมากนะจุนฮุกที่นายตอบรักรักฉันนะ ฉันจะรอ รอเวลาที่นายรักฉันมากๆ เหมือนที่รักฉันนายมากในตอนนี้ไง ฉันจะพยายามไม่คิดมากอีกละกัน “
อินฮุนพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้าจุนฮุกที่กำลังยิ้มให้อยู่ จุนฮุกจึงสบตาเข้าจังๆกับสายตาของอินฮุนที่มองมาด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยงไปด้วยความรักใคร่
“ ฉันสัญญานะ อินฮุนว่าฉันจะรักนายให้เท่ากับที่นายรักฉันหรือไม่ก็อาจมากกว่าก็เป็นไปได้นะ” จุนฮุกกระซิบข้างหูอินฮุน
“ อืมฉันจะรอ รอวันนั้นของนายละกัน”
สิ้นเสียงของอินฮุน จุนฮุกก็ก้มลงไปประกบกับริมฝีปากที่เปร่งสีส้มอมแดงอยู่เบื่องหน้าที่ย้วยยวยอย่างนุ่มนวน และลดมือที่ติดอยู่กับหน้าต่างมากอดอินฮุนจากด้านหลังแทน อินฮุนระออกจากริมฝีปากของจุนฮุกและกลับตัวหันหน้ามาปะชันจุนฮุก
“ ฉันจะรอ รอวันนั้นที่นายจะรักฉันหมดหัวใจของนายนะจุนฮุก “
อินฮุนก้มละไปกระซิบข้างหูจุนฮุกกลับบ้าง แล้วกลับไปเป็นฝ่ายจูบจุนฮุกแทน จุนฮุกเผยปากเพื่อรับลิ้นของอินฮุนที่พยายามแทรกเข้ามา อย่างดูดดืม ก่อนที่อินฮุนจะเป็นฝ่ายเข่าอ่อนซะเอง
“ นายนี่มันความรู้สึกไวจริงๆเลยนะอินฮุน แค่นี้ถึงกับเข่าอ่อนแล้ว “
“ นายไม่ต้องมาพูดเลยจุนฮุก นายไปฝึกมาจากไหนถึงได้จูบเก่งขนาดนี้ กะจะถามตั้งแต่คาวที่แล้ว “
“ ไม่ได้ฝึกจากไหนหรอก มันเป็นเองตามธรรมชาตินะ “
อินฮุนได้ฟังคำตอบถึงกับหน้าแดงไปถึงใบหู
“นายนี่น่ารักนะเวลาเขิน มันทำให้หน้านายแดงมากๆ ยังกับผู้หญิงทีปัดแก้มแหนะ “
พูดเสร็จ จุนฮุกก็หัวเราะ ฮึฮึ อย่าพอใจที่ทำให้หน้าของอินฮุนแดงกว่าเก่าได้ เค้าเลยก้มลงจูบที่หน้าผากของอินฮุนแล้วลุกเดินกลับไปนั่งที่โซฟาของเขาที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้พร้อมกับหยิบหังสือขึ้นมาอ่านต่อ
“ ฉันชอบนะเวลานายใส่แว่น “
“ฮื้ออ ............”จุนฮุกทำเสียงเป็นเชิงถามกลับ
“ ก็ นายดูดีมากเลยนะ แต่เสียดายที่นายใส่เฉพาะตอนอ่านหันงสือ กับเรียนในห้องนะ “
“ ก็ฉันมองไม่ค่อยเห็นเวลาอ่านหนังสือนะ เลยต้องใส่แว่น แต่ถ้ามองทั่วไป ฉันก็มองเห็นปกติ ฉันเลยไม่อยากใส่มันนานๆ นะ “
“ อืมหรอ “
แล้วอินฮุนก็นอนเหยยีดตัวบนโซฟา และหยิบมือถือของจุนฮุกที่ทั้งคู่ได้ถ่ายรูปกันที่หาดมานั่งดูเล่น บางครั้งก็ขำกับมันไปด้วย ส่วนจุนฮุกก็นั่งอ่านหนังสือตามเดิม
“ นายนี่ถ่านรูปขึ้นซะมัดเลยจุนฮุก “
อินฮุนพูดขณะลุกเดินไปหาจุนฮุกยื่นมือถือให้เขาดูด้วย จุนฮุกระสายตาจากหนังสือมาดูรูปที่อยู่บนมือถือ บ้างก็ขำกับรูปที่
อินฮุนชอบทำหน้าตาตลก
“ ฉันชอบรูปนี้จัง เอาขึ้นหน้าจอเลยละกัน หามนายเปลี่ยนด้วยนะ “
“ เอาซิ ตามใจนาย”
รูปที่อินฮุนเปลี่ยนขึ้นหน้าจอเป็นรูปที่จุนฮุกกำลังส่งสายตามาที่อินฮุน ส่วนอินฮุนกำลังทำท่าจะหอมแก้มจุนฮุน
“ เอาของฉันมั้ง”
อินฮุนหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา แต่หันไปทางอื่นเพื่อไม่ให้จุนฮุกเห็นรูปที่โชว์อยู่หน้าจอ อย่างมีพิรุด
“ ทำไมหรอ มีอะไรหรออินฮุน นายถึงต้องหันหนีฉัน “
“ป่าวไม่มีไรหรอก “
จุนฮุกเลยแย่งมือถือของอินฮุนจากมือมาดูมั้ง ก็ถึงกับตะลึกเล็กน้อย เพราะรูปหน้าจอเป็นตอนที่เค้ากำลังนอนหลับอยู่นั้นเอง มิน่าละอินฮุนถึงไม่ให้เค้าดู ไปแอบถ่ายมาตอนไหนก็ไม่รู้ จุนฮุกคิดในใจ พลานหัวเราะแบบเจ้าเล่ห์ในแบบฉบับของเค้าเอง
“ ก็แค่นี้ ทำไมต้องไม่ให้ดูดด้วยละ “
“ ก็....ก็.....ก็ช่างฉันเถอะน๊า”
อินฮุนแย่งโทรศัพน์กลับคืนมาจากจุนฮุกพร้อมกลับหน้าที่เริ่มแดงๆหน่อยๆ ยิ่งทำให้คนที่อยู่ข้างๆ เกิดอารมณ์ขัน หนิดหน่อย สักพักอินฮุนก็บรูธูด รูปจากเครื่องจุนฮุกมาที่เครื่องตัวเองพร้อมกลับตั้งขึ้นหน้าจอ โชว์ให้จุนฮุดดู แล้วยิ้มอย่างมีความสุข
“ นี่ไงจะได้เหมือนกัน ฉันก็จะไม่เปลี่ยน จนกว่านายจะเปลี่ยนเหมือนกัน”
จุนฮุกส่ายหัวเล็กน้อยกับความเอาแต่ใจของอินฮุนที่ทำตัวเหมือนเด็ก แล้วก็หันกลับไปอ่านหนังสือต่อตามเดิม
ตกเย็นประมาณ 4-5 โมงก็ว่าได้ ป้าคนที่พ่อของจุนฮุกฝากดูแลทั้ง 2 ก็เดินเข้ามาในบ้าน พอดีกับที่จุนฮุกกับอินฮุน กำลังยกกระเป๋า ลงมาหน้าบ้าน
“ จะกลับกันแล้วหรอค่ะ คุณหนู “
“ คับ เดียวกลับถึงบ้านมืดนะคับ เลยรีบกลับ “
“ ค่ะก็ดีแล้วค่ะ ที่คุณหนู คิดอย่างนั้น เดียวป้าช่วยนะค่ะ “
“ โอ๊ยไม่เป็นไรหรอกคับ แค่นี้เองเดียวผม ยกใส่รถเองได้คับ “
“ งั้นป้าไปตรวจดูความเรียบร้อยแล้วกันนะค่ะ “
“ ถ้างั้นผมขอลา ตรงนี้เลยนะคับ สวัดดีคับ”
“ แล้วมาเที่ยวบ่อยๆ นะค่ะคุณหนู “
“ คับ “
“ สวัดดีคับ “
อินฮุนกล่าวลาป้าแกมั้งมั้ง แล้วทั้งคู่ก็ขับรถตรงกลับบ้าน แต่ก็ไม่วายที่จะลืมแวะร้าน อาหารที่ทั้งคู่แวะตอนขามา แต่คาวนี้อินฮุนสั่งแต่เกี้ยวซ่ามากินอย่างเดียว เพราะเค้าบอกว่า เกี้ยวซ่าที่นี่อร่อมมากไม่เหมือนที่เค้าเคยกิน มาก่อน และเมื่อกินเสร็จ ทั้งคู่ก็ขับรถต่อมา จนถึงคอนโดอินฮุน
“ นายจะให้ฉันขึ้นไปส่งไหม อินฮุน “
“ แล้วแต่นายละกัน ถ้านายอยากขึ้นไปส่งฉันนายก็ไป แต่ถ้านายรีบกลับบ้าน นายก็กลับไปก่อนก็ได้แล้วค่อยเจอกันที่ รร ฉันไม่ว่านายหรอก นายอุส่าพาฉันไปเที่ยวมานิ นายก็อาจยากจะพักผ่อมมั้งก็ได้ “
“ อืม “
จุนฮุกปิดกุจแจรถเพื่อดับเครื่องและชวนอินฮุนขึ้นห้องไป ขณะเดินไปที่ห้องอินฮุนนั้น อินฮุนก็เอาแต่แอบอมยิ้ม ที่จุนฮุกขึ้นมาส่งตัวเองถึงห้อง
“นายจะเข้าไปกินน้ำก่อนไหม “
“ เอา ซิ อุส่ามาถึงนี้แล้วก็ขอเข้าไปนั่งพักและกินน้ำสักหน่อยแล้วค่อยกลับละกัน “
พูดเสร็จจุนฮุกก็เดินตามอินฮุนเข้าไปในห้องที่เพิ่งจะไขประตูเสร็จ อินฮุนเดินเอากระเป๋าไปว่าไว้บนโต๊ะ แล้วเข้าไปในครัวเพื่อนหยิบน้ำให้จุนฮุกที่นั่งรออยู่ที่โซฟา แล้วจึงค่อยเดินไปหยิบกระเป๋าเข้าไปเก็บไว้ในห้องนอน
“ อินฮุน พรุ่งนี้นายอย่าไปสายละ “
“ หะ “
อินฮุนโผล่หน้ามาที่ประตู เพื่อนถามว่าจุนฮุกพูดอะไร
“ ฉันบอกนายว่าพรุ่งนี้อย่าไปสายละ “
“ อ่อ อืม ทำไมหรอ “
“ ก็บอกไว้ก่อนนะ แล้วก็อยู่ที่ รร นายไม่ต้องแสดงออกกับฉันให้มากนักก็ได้นะ “
“ ทำไมละ”
“ นายก็คิดดูสิว่า ทำไม “
“ ก็ได้ ก็ได้ “
“ ถ้างั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ”
“ นายจะกลับแล้วหรอ “
คาวนี้อินฮุนเดินออกมาจากห้อง มานั่งที่โซฟาข้างๆ จุนฮุก
“ อืม กระว่าจะไปนอนนะ “
“ นี่เพิ่งจะทุ่มเองนะ นายจะรีบกลับไปไหน “
“ ฉันรู้สึกเพลียๆนิดหน่อยนะ กะว่าจะรีบนอน พรุ่งนี้ต้องไป รร แต่เช้า “
“ หรอ งั้นก็เดียวฉันเดินไปส่งละกัน “
“ ไม่ต้องหรอก ส่งกันไปส่งกันมาก็ไม่ได้กลับกันพอดีซิคาวนี้ “
“ ก็ค้างที่นี่ซะเลยซิ “
“ ไม่เอาหรอก เดียวฉันก็ไป รร สาย ฉันเป็นประธานนักเรียนนะควรทำตัวเป็นตัวอย่างซิ เอ่อ แล้วนายก็ด้วยเป็นถึงรองประธานนักเรียน นายกลับมา รร สาย ประจำอย่างนี้มันไม่ดีนะ “
“ คับ คับ ท่านประธาน ประทานโทดนะคับ ต่อไปนี้กระผมจะไป รร เช้าๆคับ “
“ อืมดีแล้ว งั้นฉันกลับบ้านก่อนละกัน นายก็ดูแลตัวเองด้วยนะ หนังสือนะหัดอ่านซะมั้ง อาทิตย์น่าก็จะสอบแล้ว “
“ ไม่เอาหรอก ขี้เกลียด ไม่มีใครเก่งกว่าฉันได้หรอก ยกเว้นนาย คิคิ “
“ ทำเป็นพูดเล่นไปเถอะ ถ้ามีคนมาแซงหน้านายนายจะว่าไงทีนิ “
“ แหมๆ อย่าพูดอย่างนั้นซิ เหมือนแช่งกันเลย “
อินฮุนรีบเข้าไปกอดเเขนจุนฮุกแล้วพูดแบบอ้อนๆ ทำให้จุนฮุกขำกับท่าทางของอินฮุนที่ทำเหมือนกับเด็กซะไม่มีผิด
“ ไปก่อนนะ ฝันดีละ “
แล้วจุนฮุกก็จุ๊บที่หน้าฝากอินฮุนทีนึ่ง เลยทำให้อินฮุนเขินหน้าแดง
“ อืม ฝันดีนะจุนฮุก แล้วก็ขับรถดีๆด้วยละ “
“ คับผม “
จุนฮุกหันมาบอกอินฮุนขณะเดินไปที่ลิฟแล้วก็เดินหายเข้าไปในลิฟล์
...................................................................................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้นอินฮุนตื่นแต่เช้าเพราะนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ 6 โมง เพื่อที่จะได้ไป รร ไม่สายเพราะสัญญากับจุนฮุกไว้แล้วว่าจะไปแต่เช้า อินฮุนใช้เวลาอาบน้ำแต่ตัว แล้วก็หาไรใส่ท้องนิดๆหน่อยๆ ไม่ถึง ชม แล้วเดินออกจากห้องไปทั้งที่ปากยังคาบขนมปังใส่ถั่วแดงอยู่ กระดุมที่แขนเสื้อก็ยังไม่ติด ไทด์ก็ผ่านการผูกแบบลวกๆ ที่คอ อินฮุนจกำลังจัดการเอาเสื้อเข้าในกาเงขณะที่ยืนรอลิฟอยู่ จนเส็จ พร้อมกับขนมปังที่อยู่ในปากก็หมดไปพร้อมกันด้วยเช่นกันทีนี้ก็เหลือแต่ไทด์ กับติดกระดุมที่แขน พอลิฟมาถึงชั้นล่าง อินฮุนเดิน
ออกมาพร้อมกับแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย แล้วรีบเดินออกไปรอรถเมล์ที่ป้ายเหมือนทุกวัน แต่วันนี้แปลกก็ตรงที่อินฮุนออกเช้า เพราะนี่มันเพิ่งจะ 7 โมง เลยทำให้สาวๆที่เดินผ่านไปมา บนรถเมล์บ้าง นั่ง – ยืนรอรถเมล์บ้าง พากันหันมามองอินฮุน ต่างพากันซุบซิบกับเพื่อนๆ นี่อาจจะเป็นอีกเหตุผลก็เป็นไปได้ที่อินฮุนไม่ค่อยชอบมา รร เช้า เพราะต้องมาเจอกับคนที่คอยจ้องและซุบซิบเค้า แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดาถ้าอินฮุนออกนอกบ้านแล้วมีคนมองเพราะเค้าเป็นคน สูง บวกกับรูปร่างหน้าตา และผมสีน้ำตาลอ่อนที่ตัดเป็นทรงเข้ากับใบหน้า ด้วยแล้วจัดได้ว่าเป็นดาราคนหนึ่งได้เลยก็ว่าได้ เคยมีพวกแมวมองมาชวนอินฮุนเข้าวงการแต่ตอนนั้นอินฮุนไม่ได้สนใจเลยตอบปฏิเสธไปหมด
“ ว่าไงคับท่านประธาน วันนี้ผม มา รร เช้าแล้วนะ “
อินฮุนบอกจุนฮุกขณะวิ่งมาหน้า รร เพราะวันนี้เป็นเวณเฝ้าประตูของจุนฮุก จุนฮุกเลยมายืนอยู่หน้าประตู รร
“ ก็ดีแล้วนี่ที่มาเช้า “
“ แต่ฉันว่าฉันคงไม่มีทางมาเร็วกว่านายแน่เลยจุนฮุก “
“ ไม่ต้องมาพูดมาก นายมาช่วยฉันตรวจความเรียบร้อยของเด็กเลยมะ “
“ คับ ด้วยความเต็มใจ “
อินฮุนเลยยืนอยู่อีกฝั่งของประตูเพื่อช่วยจุนฮุกตรวจความเรียนร้อยของคนที่เดินเข้ามาใน รร
“นายก็เป็นขวัญใจ เด็ก รร เราใช่ย่อยนะนิ สวัดดีคับท่านประธาน สวัดดีคับท่านประธาน เป็นไงบางคับ ไปเที่ยวไหนมาคับเสาร์อาทิตย์ กินข้าวมาหรือยังคับ แล้วกินอะไรมาคับ ทำไมท่านประธานถึงเป็นเวณแค่วันเดียวละคับ ทำไมไม่เป็นหลายๆวัน แหวะ จะอวกวะ“
“ นายนี่มันไร้สาระจริงๆ เลยอินฮุน”
“ นายว่าฉันหรอ จุนฮุก “
“ นายคิดว่าไงละ “
แล้วอินฮุนก็หยุดคิด แล้วก็รู้ว่าจุนฮุกนั้นว่าตัวเอง รีบวิ่งตามหลังจุนฮุกเพื่อไปต่อว่าเป็นยกใหญ่
“ นายกลับมาดีกันแล้วหรอ อินฮุน จุนฮุก กะแล้วว่านาย 2 คนจะต้องทะเลาะกันได้ไม่ถึงวัน ฉันบอกแล้วเป็นไง “
มินฮุ ทักขณะเห็นอินฮุนกับจุกเดินหยอกเล่นกันเข้ามาในห้องประชุด พลานสะกิดบอกเพื่อนที่ยื่นอยู่ด้วย
“ว่าแต่นายมีเรื่องอะไรกันหรอ “
คำถามของมินฮุทำให้อินฮุนหน้าแดงนิดๆ พอคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่พวกเค้าได้ผ่านมาในเวลา 3 – 4 วัน
“ไม่มีอะไรหรอก แค่เจ้านี่มันเข้าใจอะไรผิดนิดหน่อย “
จุนฮุกรีบพูดดักแต่มันก็มีส่วนเป็นเรื่องจริงอยู่บ้างเหมือนกันที่อินฮุนเข้าใจผิดเรื่องจุนฮุกกับอาอิม ว่าอามิมมาชอบจุนฮุกเลยทำให้อินฮุนเกิดอาการหึงจุนฮุก เลยทำให้เค้าต้องพูดความจริงว่าเค้าชอบจุนฮุกออกมา
“ หรอ นายนิมัน...............”
“ อะไรนายจะว่าอะไรฉันมินฮุ “
“ ป่าว ว่าแต่เข้าใจผิดเรื่องอะไรหรอ นายไปทำอะไรให้มันเข้าใจผิด หรือแย่งผู้หญิงกันวะ “
“ ป่าวไม่มีไรหรอกช่างมันเถอะ “
“เอ่อแค่นี้ก็บอกกันไม่ได้นะ จุนฮุก มีความลับกับเพื่อนนะแก “
“ ก็มันเป็นความลับระหว่างเรา 2 คนนิเนอะจุนฮุก “
อินฮุนสวนกลับทันที
“ นาย 2 คนนิ แอบมีลับรมคมนัยอะไร บอกฉันมาเดียวนี้เลยนะ “
มินฮุนเอามือไปล๊อคคออินฮุนเพื่อเป็นการบังคับให้เค้าบอกความจริง แต่ก็เป็นโชคดีของเค้าที่เพลง รร ดังขึ้นซะก่อนไม่งั้นสงสัยต้องขาดใจตายแน่เลย และเมื่อทั้งหมดเข้าแถวตามปกติ จุนฮุกก็ลุกขึ้นพูดขณะนั่งอยู่ในที่เป็นของกรรมการนักเรียน
“ อาทิตย์นี้ก็เป็นอาทิตย์สุดท้ายของภาคเรียนนี้แล้วนะคับ ก็ขอให้ทุกคนอ่านหนังสือกันให้มากๆ เพื่อเป็นการเตรียมตัวสอบในอาทิตย์หน้า ก็อย่างที่เคยกล่าวไว้แล้ว คนที่มีคะแนนสูงสุดในระดับชั้นม.ปลายรวมทั้งหมด 33 ห้อง ก็จะได้ไปเที่ยวกับทาง รร และเหล่าคณะกรรมการนักเรียนที่นั่งอยู่ทางขวามือของผม ดังนั้นผมจึงขอให้ทุกคนเตรียมตัวสอบกันอย่างดี เพื่อที่จะได้ไปด้วยกันนะคับ ขอบคุณคับ แยกย้ายกันกลับห้องได้ “
แล้เมื่อสิ้นเสียงพูดของจุนฮุก เด็ก นร ที่เข้าแถวอยู่ก็ถยอยกันกลับเข้าห้องไป
ความคิดเห็น