คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไม่นึกเลย
“ฉันทำอะไรลงไปนิ อินฮุน นายจะมองหน้าจุนฮุกได้ไงละทีนี้ ความสัมพันธ์ของพวกเราก็คงจบลงแค่นี้ซิท่า เราคงเป็นเหมือนเก่าไม่ได้แล้วซิ จุนฮุก ฉันรักนาย รักนายที่ไม่ใช่แบบเพื่อน นายรู้ไหม”
อินฮุนหยิบรูปคู่ที่แบะอยู่ข้างโต๊ะเขียนหนังสือที่เต็มไปด้วยรูปของจุนฮุกขึ้นมาดูและร้องไห้ออกมายกใหญ่ จนเผลอตัวหลับไปโดยไม่รู้ตัว
..................................................................................................................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้น
หลังจากที่จุนฮุกนอนกระซับกระส่ายทั้งคืนเพราะคิดเรื่องของอินฮุน วันนี้ จุนฮุกเลยมา รร สาย เป็นครั้งแรกที่เค้าเรียนที่นี่มา
“จะทำไงดีละ ถ้าเจอหน้าเจ้าอินฮุน ฉันจะทำหน้าไงดี” จุนฮุกพลานคิดในใจ
“อ่อ นายไม่มาเรียนหรอวันนี้อินฮุน นายเป็นอะไรไปอะ แล้วบอกจุนฮุกหรือยัง ทำไมละ ปกติพวกนายตัวติดกันยังกะตังเมแนะไม่ใช่หรอ เอ่อนั้นจุนฮุกมาพอดีเลยจะคุยไหม อ้าวอามิน มีอะไรหรอ “
“อ่อ ผมมาหาท่านประธานคับ “
“ นั้นไงเดินมาพอ “
“ อ้าวหวัดดีมินฮุ อามิน เมื่อกี่เห็นเรียกชื่อฉัน นายมีอะไรกับฉันหรอ “
“ อ่อ คือว่าผม...............
“ เอ่อจุนฮุก อินฮุนโทรมาบอกจะไม่เข้าเรียน แกจะคุยกับมันหน่อยไม่ละ”
พอจุนฮุกได้ยินชื่ออินฮุนก็เกิดอาการหน้าแดงนิดหน่อย แต่เพื่อนๆคงไม่ทันเห็น เพราะจุนฮุกดึงโทรศัพน์มาก่อนเพื่อจะคุยกับอินฮุน แต่เมื่อยกโทรศัพน์มาที่หู กลับได้ยินเสียงแต่ ตู๊ด ตู๊ด เป็นสัญญานบอกให้รู้ว่า สายได้ตัดไปแล้ว จุนฮุกได้แต่ยืนจ้องโทรศัพน์ไม่ละสายตา
“ นายมีปัญหาอะไรกับอินฮุนหรือป่าว จุนฮุก “ เสียงของมินฮุ ทำให้จุนฮุกสะดุ้งนิดหน่อย
“ ไม่มีนิ ทำไมหรอ “
“ แค่ถามดู ดูอินฮุน และก็นายดูแปลกๆไปนะ “
“ ไม่มีอะไรหรอกมินฮุ ขอบใจที่เป็นห่วงนะ ไม่มีไรจริงๆ เอ่อ อามิน ฉันไปก่อนละกันไว้ค่อยคุยกันทีหลัง “
“ คับท่านประธาน “
แล้วมินฮุก็เดินคุยกับจุนฮุกไปเรื่อย จนถึงห้องประชุมที่เป็นที่เข้าแถว ทุกอย่าดำเนินไปตามปกติ แต่แปลกอยู่ที่ว่าข้างตัวของ จุนฮุกไม่มีอินฮุนมาป้วนเปี้ยน เลยทำให้จุนฮุกดูเหงาๆ และก็แปลกไปด้วยเช่นกัน ในห้องเรียนก็เอาแต่นั่งเหม่อไม่ยอมฟังที่อาจารย์สอน เพราะปกติ จุนฮุกเป็นเด็กเรียนที่สุดในห้อง จะตั้งใจฟังที่อาจารย์สอนทุกครั้ง
“นายอยากรู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นอะไร “
ภาพเหตุการณ์เมื่อวานที่หน้าตู้ล๊อกเกอร์ยังวนเวียนอยู่ในหัวของจุนฮุก กลับไปกลับมา
“ มันหมายความว่าไงละอินฮุน ฉันไม่เข้าใจที่นายบอกฉัน “
พอเลิกเรียนจุนฮุกเลยตัดสินใจว่าจะไปหาอินฮุนที่คอนโด และเมื่อไปถึงหน้าห้องของอินฮุน จุนฮุกกลับไม่กล้าที่จะกดกลิ่งหน้าบ้านได้แต่ยืนตัดสินใจว่าจะกดดีไหม จนเวลาผ่านไป 10 นาที จุนฉุกเลยตัดสินใจเอาหูไปแนบที่ประตูห้องเพื่อฟังเสียงเคลื่อนไหวข้างใน
แต่ก็เงียบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย จุนฮุกเลยตัดสินใจกดกลิ่ง จุนฮุกกดอยู่ประมาณ 2-3 นาทีประตูถึงถูกเปิดออกมา จุนฮุกเห็นสภาพของอินฮุนแล้วตกใจมากแล้วอยู่ๆอินฮุนก็ล้มลงทั้งๆที่มือยังจับลูกบิดประตูอยู่
“อินฮุน นายเป็นอะไรนะ “
จุนฮุนตะโกนเรียกอินฮุนแต่อินฮุนสลบไปซะแล้ว จุนฮุกเลยอุ้มอินฮุนเข้ามาในห้อง และพาเข้าไปยังห้องนอน จัดให้อินฮุนนอนในท่าสบายแล้วห่มผ้าให้ พลานมองไปรอบๆห้อง ก็ไปสะดุดตาอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ที่เหนือโต๊ะไปหน่อยมีแต่รูปของจุกฮุกแปะเต็มไปหมด จุนฮุกเดินเข้าไปดูรูปเหล่านั้น ก็เจอหนังไดอารี่เปิดค้างวางอยู่ ก็หยิบขึ้นมาแล้วเปิดอ่าน ทุกหน้าจะเขียนว่าจุนฮุก นายรู้ไหมว่าฉันรักนามาก จุนฮุกอึ้งกับสิ่งที่เค้าเจอในห้องของอินฮุน ถึงกับก้าวเท้าไม่ออก เค้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าอินฮุน จะชอบเค้า อาจเป็นเพราะว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็ก จุนฮุกเลยไม่แปลกใจที่บางครั้งที่เค้าชอบงอน และชอบอยู่กับตัวเองตลอด เค้ารู้แต่ว่าตั้งแต่ขึ้น ม 1 มานี่อินฮุน มีแฟนตลอดเวลาไม่ซ้ำหน้าไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงและผู้ชาย เค้าเคยมาห้องของอินฮุนแล้ว แต่จุนฮุกไม่เห็นรูปของเค้าแปะอยู่ตรงนี้มาก่อน หรืออาจเป็เพราะเค้าไม่ได้สังเกตก็ได้
อินฮุนค่อยๆลืมตาขึ้นมา เค้านึกว่าภาพที่เค้าเดินไปเปิดประตูให้จุนฮุกนั้นเป็นความฝัน จึงโล่อกที่จุนฮุกไม่เข้ามาเจอสิ่งที่เค้าซ่อนไว้มาตลอด และเค้าก็ต้องตกใจเพราะมีเสียงดังโครมคราม มาจากในครัว
อินฮุนเลยรีบวิ่งเข้าไปดูว่าเกิอะไรขึ้น ก็เห็นจุนฮุกนั่งกับอยูที่พื้นพร้อมยกมือขึ้นมาจบหัวถูไปถูมาและถาดตกอยู่ข้างๆ
“ นายเป็นไรมากไหม จุนฮุก ฮึฮึ “อินฮุนพูดพลานขำท่าทางของจุนฮุกไปด้วย
“ อ้าวว โทดทีที่ทำให้นายตื่น ฉันไม่เป็นไรหรอก นายไปนอนต่อเถอะ “
จุนฮุกลุกขึ้นเดินมาที่อินฮุน และพยายามผลักให้อินฮุกกลับเข้าห้องไป แต่อินฮุกไม่ยอม กลับจับมือทั้งสองข้างของจุนฮุกไว้ และมองหน้าจุนฮุก ที่ตอนนี้ก้มหน้าหนีอย่างเดียว
“ นาย มาอยู่นี่ได้ไง “
“ ก็ฉันเห็นนายไม่เรียนเลยมาดูว่าเป็นอะไรหรือป่าว พอมาถึงก็เห็นนายเป็นลมตอนมาเปิดประตูให้ฉัน ฉันเลยอุ้มนายมานอนที่เตียง แล้วฉันก็กะว่าจะทำอะไรให้นายกิน แต่ฉันก็ซุ่มซามทำถาดตกลงมา นายก็เลยตื่นละซิท่า ฉันขอโทดนะ ที่ทำให้ตื่น “
อินฮุนเห็นจุนฮุกโทดตัวเองจึงรีบพูดตัดบท
“ ฉันตื่นก่อนจะได้ยินเสียงถาดตกแล้ว ไม่ต้องขอโทดหรอก “
“ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ “
จุนฮุกพูดขณะหลบสายตาของอินฮุนที่กำลังมองจุนฮุกอยู่
“แล้วนายปล่อยมือฉันได้หรือยังละ “
“ อ่อ โทดที “
อินฮุนรีบปล่อยมือของจุนฮุก
“ นายไปรอที่ห้องเถอะ เดียวฉันจะยกข้าวต้มไปให้ “
“ ไม่เป็นไร เดียว ฉันรอนายที่โซฟาแล้วกัน เผื่อขาดเหลืออะไร จะได้ช่วย “
“ อืมตามใจ “
อินฮุกแปลกใจที่จุนฮุกดูแปลกไป ก็เลยได้แต่มองจุนฮุกทำข้าวต้มให้ตัวเอง อยู่อย่างแปลกใจ จนจุนฮุกยกถามข้าวต้มมาให้
“ เดียวฉันเอาน้ำมาให้นะ “
“ อืมขอบใจ”
แล้วจุนฮุกก็หายเข้าไปในครัวพักหนึ่งและออกมากับน้ำแกวนึง
“ นายคงหิวมากเลยใช่ไหม “
“ ใครบอกนายว่าฉันหิว “
“ ไม่มีหรอก ฉันแค่ได้ยินนายละเมอตอนนายหลับนะ ว่าหิวข้าว หิวข้าว “
“ อ่อ ก็ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน “
จุนฮุกได้แต่มองอินฮุนกินข้าวต้มแล้วพลานหยิบแว่นขึ้นมาใส่ พร้อมกับยกหนังสือขึ้นมาอ่าน ทำเหมือกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนอินฮุนกินข้าวต้มเสร็จ ทำท่าจะยกไปที่ครัว
“ ไม่ต้องเดียวฉันทำให้ “
“ อืมขอบใจ”
แล้วจุนฮุกก็ยกถาดเข้าไปเก็บพร้อมกับล้าง ส่วนอินฮุนก็มองดูจุนฮุกไม่พูดไม่จา จนจุนฮุกเดินกลับมานั่งที่โซฟา และหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านตามเดิม บรรยายกาศในห้องเลยดูเงียบผิดปกติ
“ จุนฮุก”
จุนฮุกละสายตาจากหนังสือหันมามองหน้าอินฮุน เป็นเชิงถามว่ามีอะไรหรอ แต่อินฮุนก็ไม่พูด จุนฮุกเลยกลับไปอ่านหนังสือตามเดิม
“จุนฮุก นาย
จุนฮุกละสายตาจากหนังสืออีกครั้ง มองมาที่อินฮุนเพื่อนรอว่าอินฮุนจะพูดอะไรต่อ
“จุนฮุกนายรู้ใช่ไหม ว่าฉันคิดยังไงกับนาย “
จุนฮุกเปลี่ยนจากละสายตามาเป็นวางหนังสือลงกับโซฟาแทน
“เรื่องที่ฉันคิดยังไงกับนายไง “
“ อ่อ ไม่รู้ซิ ฉันยังบอกนายไม่ได้ หรอก ฉันไม่เคยคิดว่าเรื่องมันจะกลายมาเป็นอย่างนี้ “
“ แต่ฉันชอบนายจริงๆนะ ไม่ซิ รักเลยก็ว่าได้ “
“ เอ่อ อินฮุน ฉันไม่เคยคิดกับนายนอกจากเพื่อนเลยนะ เราเป็นเพื่อนรักกันมาตลอด ฉันเลยไม่เคยที่จะคิดแบบนั้นกับนาย เลย โทดทีนะ “
“ แต่จุนฮุก.........แต่
“ หืม
“ แล้วกับคนอื่นละ “
“ คนอื่น ใครหรอ “
“ ก้อ ก้อ อามินไง “
“ อ่อ อามินนะหรอ ฉันก็คิดด้วยแค่น้องชาย ไม่เคยคิดมากกว่านั้นเลย “
“ แต่หลังๆฉันเห็นนายสนิทกับมันนิ “
จุนฮุกส่ายหัวเล็กน้อย เพื่อนคนที่บอกว่ารักตัวเค้าเอง และคนที่เป็นเพื่อนรักของตนมาตั้งแต่จำความได้ ทั้งคู่ไม่เคยที่จะแยกห่างกันเกิน 1 เลย กำลังเข้าใจว่า อามินชอบจุนฮุก
“ป่าวเค้าแค่มาปรึกษาเรื่องแฟนเค้าที่ อยู่ รร k นะ นายก็น่าจะรู้จักนิ “
“ หรอ แต่ว่า ..
“ นายคิดอะไรของนาย ฉันไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชายนะ นายก็น่าจะรู้ “
คำพูดของจุนฮุกที่จุนฮุกพูดออกไปตัวเค้าเองไม่รู้ว่าจะทำให้อินฮุนสะเทือนใจ พอจุนฮุกเห็นหน้าอินฮุนเศร้าลงเลยหยุดพูด แล้วหัวเราะ นิดหน่อยกับท่าทางของเพื่อนรักของตน
“ อินฮุน นายเป็นอะไรนะ “
“นายไม่คิดจะชอบผู้ชายเลยหรอ “
อินฮุนพูดออกมา โดยที่หน้ายังก้มอยู่ จุนฮุกไม่เคยเห็นเพื่อนตัวเองเป็นอย่างนี้มาก่อน เพราะปกติอินฮุนจะเป็นคนที่เฮฮาตลอดเวลาถึงบางครั้งจะชอบอ้อนจุนฮุก แถมทำตาเยิ้มใส่อีกต่างหาก แต่คาวนี้อินฮุนกับเอาแต่หลบหน้า จุนฮุกอย่างเดียว
“ อ่อ ไม่รู้ซิ อาจจะชอบขึ้นมาแล้วก็ได้ “
คำพูดของจุนฮุกทำให้อินฮุนเงยหน้าขึ้นมา เลยทำให้รู้ว่าทำไมอินฮุกถึงได้เอาแต่ก้มหน้านั้นก็เพราะน้ำตาที่เอ่อแทบจะล้นจากดวงตาทั้งสองข้างของอินฮุนนั้นเอง
“นายพูจริงหรอจุนฮุก “
“ ก็บอกแล้วไง ไม่รู้ นายต้องให้เวลาฉันหน่อยซิ แล้วทำไมนายต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยละ “
“ได้ฉันจะคอยเมื่อนายพร้อม และฉันปล่าวร้องซะหน่อย “
“ เจ้าบ้า นายอย่ามาโกหกฉันหน่อยเลย ฉันนะเป็นเพื่อนนายมานานแล้วนะ ทำไมจะไม่รู้ และที่สำคัญ น้ำตามันจะไหนออกจากตานายอยู่แล้ว รู้ไหม ดูหน้านายตอนนี้ซิ สาวๆที่ไหนจะสนหะถ้าเห็นหน้านายตนนี้ ฮึฮึ “
จุนฮุกพูดไปขำไป พลานลวงหยิบเอาผ้าเซ็ดหน้าออกจากกระเป๋ากางเกงและเช็ดน้ำตาให้อินฮุนที่มันได้ไหลล้นออกมาจากตาซะแล้ว
“ฉันไม่สนหรอก ฉันให้นายเห็นคนเดียวเท่านั้นละ เพราะฉันจะร้องไห้เพื่อนนายคนเดียว จริงๆนะจุนฮุก นายเชื่อฉันไหมว่าฉันจะให้นายเห็นว่าฉันจะร้องไห้ให้นายแค่คนเดียวเท่านั้น “
“ อืม ฉันเชื่อ “
“ ฮือ ฮือ” อินฮุน กลับร้องไห้นักยิ่งกว่าเดินเสียอีก
“ นายก็หยุกร้องได้แล้ว น๊าทำตัวเป็นเด็กไปได้ จะจบ ม 6แล้วนะนี่ “
“ ฉันก็ทำกับนายคนเดียวเท่านั้นละ จุนฮุก “
“ อืม งั้นก็เลิกร้องได้แล้ว เชื่อฉันบ้างซิ “
จุนฮุกก็ยังไม่พลายต้องเช็ดน้ำตาที่ไหนออกจากตาให้อินฮุนด้วยความเอ็นดู
“ จุนฮุก นายชอบฉันไหม “
“ อืม จะว่าไงดีละ ชอบซิ ก็นายเป็นเพื่อนคนสำคัญสำหรับฉันนิ “
“ นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น “
“ อ่อ หรอ ก็ตอบอยากนะ อืมชอบ ซิฉันจะเกลียดนายได้ไงละ “
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ยังไม่ทันแห้งกลับเต็มไปด้วยรอบยิ้มเข้ามาทดแทนซะแล้ว แล้วอินฮุนก็กอดจุนฮุกเป็นยกใหญ่พร้อมกับทั้งน้ำตาก็กลับมาไหลอีกรอบ
“ นี่นายชอบฉันจริงๆ ใช่ไหม จุนฮุก ไม่ใช่แบบเพื่อนนะ แบบคนรักนะ “
“ อืม ช่าย ฉันคิดว่าอย่างนั้น “
“ฉันดีใจที่สุดเลยฉันไม่นึกเลยว่านายจะชอบฉัน “
อินฮุนยิ่งร้องหนักกว่าเดิม จุนฮุกเลยพลักอินฮุนออกพร้อมกลับเซ็ดน้ำตาให้ ต่อไปนี้คนที่อยู่ต่อหน้าเค้าจะไม่ใช่เพื่อนรักอีกต่อไปแล้ว แต่จะเป็นคนรักต่างหาก จุนฮุกไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องจะกลายมาเป็นอย่างนี้เค้าไม่รู้เลยว่าเค้ารักอินฮุนตอนไหน ทั้งที่เมื่อวานยังบอกว่าขยะแขยงผู้ชาย แต่วันนี้เค้ากลับมาบอกว่าเค้าชอบผู้ชายซะงั้น หรืออาจเป็นเพราะผู้ชายที่เค้าชอบเป็นเพื่อรักเค้าและเค้า เลยทำให้จุนฮุกปฏิเสธไม่ลง บวกกับได้มาคิดคบทบทวนเรื่องราวต่างๆมาทั้งวันและมาเจอ อะไรต่างๆในห้องของอินฮุนที่ทำให้จุนฮุกรู้ว่าอินฮุนรักเค้าจริงๆ มันไม่ใช่เร่องล้อเล่น เลยทำให้เค้าตัดสินใจอยากที่จะบอกว่าชอบอินฮุน เค้าคิดว่า เค้าคงจะรักอินฮุนขึ้นเรื่อยๆด้วยเช่นกัน เค้าเลยเสี่ยงที่จะตัดสินใจไปแบบนี้
“นายชอบฉันจริงๆ นะ จุนฮุก “
“ อืมจริง นายก็รู้ว่าฉันพูดคำไหนก็ต้องเป็นคำนั้น “
จุนฮุกจับหน้าของอินฮุนด้วยมือทั้ง สองของเค้าให้หน้าของอินฮุนมองมาที่จุนฮุกโดนตรงให้มองตาเค้าเพื่อเป็นการบอกว่าเค้าไม่ได้โกหกนะ แล้วใช้นิ้วปาดน้ำตาออกให้อินฮุน หน้าตาซึ้งผ่านการร้องไห้มาแล้วเลยทำให้จมูก ปาก และตาแดง ช่างเป็นภาพที่สวยซะเหลือเกินเท่าที่เค้าเคยเห็น เพราะผิวขาวๆของอินฮุนตัดกับจมูกที่โด่งเป็นสันได้รูปแดงหน่อย และปากที่เรียวไม่ยาวมากแดงระรื่นอยู่ตรงหน้า ขณะจุนฮุกและอินฮุนอยู่ด้วยกันทุกวันเค้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเวลาที่อินฮุนร้องไห้นี้เค้าสวยเหนือนกลับผู้หญิง ซะเหลือเกิน
จุนฮุกเลยพลั้นก้มลงจูบอินฮุนที่กำลังจ้อมเข้ามาในดวงตาของจุนฮุนเหมือนต้องมนณ์สะกดของกันและกัน บอกให้รู้ว่าในตาคู่นี้เค้าจะมองแต่อินฮุนตลอดไปและจะมีที่ ที่เป็นแต่ของอินฮุนเท่านั้นไม่มีที่ว่างให้ใครอื่น จูบคราวนี้ต่างจากคราวที่แล้ว ซึ้งจุนฮุกเป็นฝ่ายจูบอินฮุนเอง และเริ่มที่จะอยากรู้จักอินฮุนมากกว่าที่เค้าเคยรู้จักมา17ปี เค้าเพิ่งรู้ว่าเค้ายังไม่รุ้อะไรอีกมากมายในตัวของอินฮุน เลยทำให้ความรู้สึกที่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับอินฮุนมันเข้ามาในสมองเลยทำให้การจูบของจุนฮุกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความกระหายและเร้าร้อนอย่างรุนแรงทำให้อินฮุนที่ว่าเป็นยอนนักจูบถึงกลับตัวสั่นเล็กน้อย มือของจุนฮุกที่จับหน้าของอินฮุนเลื่อนลงมากลายเป็นกอด อินฮุนทนไม่ไหวกับการปลุกเร้าเลยเกิดอาการคางเล็กน้อยจึงทำให้เผิยริ้มฝีปาก ส่วนลิ้นของจุนฮุกก็เหมือนรู้หน้าที่ก็ทำการซุกไซ้เข้าไปข้างใน ลิ้นทั้งสอนเกิดการกระทบกันความร้อนเจอความร้อนยิ่งทำให้ใจของอินฮุนหวิว ไม่อยูกับเนื้อกับตัวอ่อนปวกเปียกจุนฮุกเอนตัวไปยังโซฟาเพื่อให้อินฮุนนอนได้สบายเพราะตัวของอินฮุนเองสั่นและอ่อนปวกเปียกแต่ก็กอดรัดอินฮุนแน่นเหมือนกับว่าเค้าจะจากไปไหนซะอย่างนั้น อินฮุนเริ่มดูดลิ้นของจุนฮุกเป็นการตอบกลับบ้างส่วนมือของจุนฮุกก็ค่อยๆเลื่อนลงมาและล้วงเข้าไปในเสื้อของอินฮุนและสัมผัสกับเนินอกของอินฮุน ตอนนั้นอินฮุนปล่อยลิ้นของจุนฮุกเป็นอิศละเพราะตัวเริ่มสั่นเท่ายิ่งกว่าเดิม และจุนฮุกก็เริ่มรู้สึกได้ว่ามีอะไรดันที่ส่วนล่างของร่างกาย จุนฮุกเลยละมือจากยอดเนินอกของอินฮุนมาดึกเข้มขัดออกแล้วลวงเข้าไปจนถึงสาเหตุทที่ทำให้จุกฮุกรู้สึก
“อ๊ะ จุนฮุก อ๊... ฉันไม่ไหววว อ๊า แล้ว..... นาย.อ๊า ช่วย..
“ไม่ตอบบอกก็รู้ อินฮุน ก็ดูสภาพนายตอนนี้ซิ ฮึฮึ“
จุนฮุกหัวเราะอย่างมีเล่ย์นัยแล้วใช้มือล้วงเข้าไปข้างในกางเกงจนถึงการเกงใน และใช้มือเรียวยาวจับแท่งที่ตั้งตรงแข็งขึ้นมาอยู่แล้วนั้นสงบลง
“ นายรู้สึกกับฉันมากขนาดนี้เลยหรอ อินฮุน “
“ ก็ ..อ๊า ฉันนน ...อ๊ะ รักก นายยนิ “
จุนฮุกได้ยินคำว่ารักจากปากของอินฮุนจึงเลื่อนจากที่จูบปากลงมาที่ใบหูและใช้อีกมือหนึ่งแกะเม็ดกระมุดเสื้ออกจุนฮุกและใช้ลิ้นขลบเบาๆที่หูซ้าย ยิ่งทำให้อินฮุนตัวสั่นเท่าครางออกมาไม่เป็นเสียงจุนฮุกใช้ลิ้นลากลงมาที่ต้นคอมายังยอดเนินอกที่ตั้งเด่นเป็นสีชมพูเหมือนกับรอคอยให้ถูกครอบงำอยู่ตรงหน้า ทำให้จุนฮุกก้มลงไปใช้ลิ้นเตะที่เนินอกตัวของอินฮุน อินฮุนถึงกับสะดุงขึ้นมากะทันหันและยิ่งจุนฮุกเปลี่ยนจากใช้แค่ลิ้นแตะที่เนินอกเปลี่ยนมาเป็นดูดอย่างกระหายแทนบวกกับมือขาวที่อยู่ล่างลงไปจัดการลูบแท่งยาวของอินฮุนขึ้นลงอย่างช้าๆ ทำให้อินฮุนโยนตัวตามจังหวะและครางออกมาฟังไม่รู้เรื่องว่าอะไร
“จุนฮุก ฉันอ๊า...อ๊า ไม่ไหวแล้ว เร็วๆเข้า อ๊า ..........”
“ คับเจ้า หญิง ของผม”
จุนฮุกเริ่ม เพิ่มความเร็วของมือให้เร็วขึ้นกว่าเดิม จนทำให้อินฮุนกอดจุนฮุกแน่นและเกรง จนจุนฮุกรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆ ไหนมากระทบมือของตัวเอง
“แหะ อินฮุน นายออกแล้วละ เร็วจังเลยน๊า ฉันยังไม่ทันทำอะไรเลย นายความรู้สึกไวนะนี่แค่มือนะ ถ้าหากฉันใช้อย่างอื่นละ นายจะรู้สึกไว้ขนาดนี้ไหมนะ ฮึฮึ “
อินฮุนไม่พูดจาอะไรเอาแต่หลับหน้า จุนฮุก เพราะหน้าเริ่มแดงระรื่น ด้วยความเขินอาย
“เอ่อแล้วจะทำยังไง กับน้ำตรงนี้ละเลอะมือไปหมดเลย “
จุนฮุกถามขึ้นพลานมองหน้าอินฮุน
“เดียวฉันจัดการเองก็ได้นายถอยไปเถอะ “
“แต่ว่า ถ้านายจัดการเอง มันจะยิ่งเลอะนะเวลานายลุก ฉันว่านายปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ “
“ งั้นก็ตามใจ “
อินฮุนพูดแบบเอินๆๆ
“งั้นตกลงตามนี้ละกัน เอ่อ แล้วทำไมนายไม่มองหน้าฉันหน่อยละ ไปบอกว่ารักฉันไง “
“ ก็.........หือ...อู๊ย นาย อ๊าจุนฮุก ..........
ไม่ทันอินฮุจะได้ตอบ จุนฮุกก็ปลดกางเกงออกหมดซะแล้ว และจัดการกับน้ำที่ไหลออกมาโดยการที่ใช้ปากค่อยๆดูดทรับมันที่ละน้อยเริ่มจากโครนของแท่นที่ยาวออกมาโดยการใช้ลิ้น จนถึงปลาย
“ สงสัยจะหมดแล้วละอินฮุน ไม่น่าเลย กำลังอร่อยเชียว “
จุนฮุกโผล่หน้าขึ้นมาพูดกับอินฮุนก่อนที่จะก้มลงไปตรวจสอบเพื่อความแน่ใจว่ามันหมดแล้วจริง จากการใช้ปากอมแท่งนั้นเข้าไปเต็มปากและเริ่มดูดอย่างอเร็ดอร่อย เหมือนไอติม
“จุนฮุก พอแล้วววว..อ๊า น๊า..ฉัน ซักจะ....
“ จะอะไร “......
จุนฮุกเงยขึ้นมาถามอินฮุน
“จะออกมาอีกรอบนะหรอ รีบจัง ยังไม่ทันจะ ..........ฮึฮึ “
จุนฮุกเริ่มที่จะทำภารกิจของตัวเองต่อจนเสร็จ
“นี่นายแกล้งฉันหรอจุนฮุก “
อินฮุนพูดขณะนอนเอาหัวไว้ที่ตักของจุนฮุก ที่ขณะนี้เค้าใส่แว่นและนั่งอยู่บนโซฟาเพื่ออ่านหนังสือตามเดิม เอาแต่หัวเราะ ฮึฮึ ไม่ตอบคำถามที่อินฮุกถาม อินฮุนไม่เห็นจุนฮุกตอบเอาแต่หัวเราะเลยทำหน้างอนหันหน้าไปทางอื่น
“ป่าวฉันไม่ได้แกล้งนาย นายก็รู้นิสัยฉันนิ”
“ ไม่รู้ “
อินฮุนตอบเสียงแข็มทำเป็นไม่สนใจ
“ว๊า งอนฉันอีกแล้วหรอ อินฮุน นายนี่กลายเป็นคนขี้งอนไปตั้งแต่เมื่อไร นิ “
“ ไม่รู้ “
อินฮุกก็ยังตอบเสียงแข็งอยู่เหมือนเดิม
“ ฮึฮึ “
จุนฮุกเอาแต่หัวเราะกับนิสัยของอินฮุนที่เปลี่ยนไปมาก พลานละมือข้างหนึ่งจากหนังสือมาลูบหัวของอิยฮุนแทน
“ นายขี้โกงนิ อย่างนี้ “
“ ขี้โกงอะไร หึ “
“ ก็......... นายก็เป็นอย่างนี้ทุกที จุนฮุกนายหัดง้อฉันบ้างไม่ได้หรอ “
“ ก็ฉันรู้ว่าเดียวนายก็นายโกด นิ “
“ จุนฮุกนายนะ “
“ โอเค ก็ได้ ไปหา อะไรกินข้างนอกดีไหม ซักหิวละ “
“ อืมก็ได้ ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ “
แล้วอินฮุนก็เดินหายเข้าไปในห้องพักใหญ่ ปล่อยทิ้งให้แต่จุนฮุกนั่งส่ายหัวกับอินฮุนที่เดียวนี้ซักจะเริ่มเอาแต่ใจเหลือเกิน
ความคิดเห็น