คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รู้ความจริง
สวัดดีค่ะ ขอให้สนุกกับการอ่านนะค่ะ
............................................................
อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงวันปิดเทอมร์ใหญ่ ของภาคเรียนที่ 1 ของ รรเอกชนที่ใหญ่และดังที่สุดในกรุงโซล รร s นั้นเอง และที่นี่เปิดสอนตั้งแต่อนุบาล1ยันชั้น ม.6 และก็ยังมี รร คู่แข่งของ รร นี่อยู่ คือ รร k แต่ รร k เป็น รร รัฐบาล ทั้งสองจึงเป็น รร ที่ดังอันดับ 1 ในกรุงโซล แต่ติดอยู่ที่ว่าที่สอง รร เป็น รร ชายล้วน เหมือนกัน จึงมีการแข่งขันกันเป็นเรื่องธรรมดา
“ แหม อินฮุน นายนี่เนื้อหอมไม่เลิกเลยนะ ไม่ว่าจะเป็น สาวๆหรือหนุ่มๆ อยู่ในมือนายหมด ไม่มีหลงเหลือมาให้คนข้างๆมั้งเลย “
“ มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก จุนฮุก ก็มันมาเอง จุนฮุกนายจะให้ฉันปฏิเสธสาวๆเหล่านั้นได้ไง น่าสงสารออก “
“ แล้วไอที่พวกไม่ใช่สาวๆละ”
“ อ่อ พวกนั้นนะหรอ ...>_<* แหม มันก็ทำให้เรารู้จักอะไรใหม่ๆนะฉันคิดว่างั้น จุนฮุนนายลองดูดิ แล้วนายอาจจะชอบมากกว่าผูหญิงก็ได้ เอาไว้ให้ฉันแนะนำใหม่นายรู้จักไหม เพื่อนรัก “
“ ฮึ ไม่ต้องเลยนะ อินฮุน ฉันไม่ได้ชอบอะไรพิสดารแบบนายวะ ฉันชอบผูหญิง นายจำไว้ให้ดี 2 หูของเลย แล้วก็เชิญนายไปคนเดียวเถอะ “
แล้วจุนฮุกก็ทำหน้าข่นลุก ขยะแขยง จนทำให้เพื่อนที่เดินอยู่ข้างๆเกิดอาการหมั่นไส้ตบหัวจุนฮุกไปที ทั้งคู่เลยวิ่งไล่เตะกันระหว่างเดินออกนอก รร และเนื่องจากทั้งสอบเป็นที่ป๊อบของ รู่นน้องๆ และ รร ข้างๆ จึงไม่แปลกที่จะมีคนมองทั้งสองเล่นกัน
“ เฮ้ย วันนี้เรามีนัดซ้อมบาสกันที่สวนคิมบะ ตอน 5 โมง นะโว๊ย”
“ เอ่อ รู้แล้ว น๊า”
จุนฮุกตะโกนบอกอินฮุน ขณะเดินกลับบ้าน เพราะบ้านอินฮุนต้องนั่งรถไปอีก4-5ป้านรถเมล์เรียกบ้านไม่ได้ซิ ต้องเรียกว่าคอนโด อินฮุมีปัญหากับคุณแม่เลยหนีออกจากบ้าน มาอยู่คอนดอนโดยที่พ่อของอินฮุกบอกเพื่อนของท่านที่มีคอนโดนให้เช่ายกให้อินฮุกหนึ่งห้อง เพราะอยู่ใกล้ รร ด้วยนี่คืออีกเหตุผลหนึ่งที่พ่อของอินฮุกตัดสินใจซื้อและยกให้อินฮุน และดูเหมือนจะหรูมากด้วยซิ ส่วนบ้านของอินฮุนก็เดินไปไม่ถึง 5 นาทีก็ถึง อยู่ในย้านที่ว่าได้ว่าเป็นที่อยู่เฉพาะของพวกมีตังส์ เพราะถ้าพูดถึงถนนคิมแล้วจัดได้ว่ามีแต่พวกเศรฐถี่ทั้งนั้น
“ กลับมาแล้วหรอค่ะคุณชาย “
“ คับ แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ละคับ “
“ อ่อ พวกท่านฝากบอกว่าวันนี้กลับดึกค่ะ “
“ ทั้งคู่เลยหรอ “
“ ค่ะ “
“ เอ่อ ลืมไป เด๋วผมออกไปสอบบาสนะคับ คงกลับมืดๆ หน่อย “
“ ค่ะ จะให้ดิฉันเตรียมอาหารเย็นหรือป่านค่ะ “
“ อ่อ ไม่เป็นไรคับ เดียวผมทานมาจากข้างนอกเลยละกัน จะได้ยุ่งยาก แล้วผมทานคนเดียวคงจะไม่หมด เสียเวลาทำปล่าวๆ”
“ ค่ะ ตามใจคุณชายค่ะ “
แล้วแม่บ้านก็เดินหายไป ส่วนอินฮุนก็เดินขึ้นไปบนห้องเพื่อเปลี่ยนชุดเพื่อนจะได้ไปซ้อมบาส ตามที่นัดไว้กับอินฮุน แล้วเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จจุนฮุกก็เดินลงมาข้างล่างและหยิบของที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้กับกุจแจรถ ขับตรงไปยังสวนคิมบะ ใช้เวลาขับรถจากบ้านประมาณ 20 นาที และเมื่อจอดรถ เสร็จจุนฮุกก็เดินไปยิบของในกระเป๋าแล้วเดินตรงไปยังสวน ซึงตอนนี้ยังไม่มีใครมาสักคน
“ แปลกแหะทำไมวันนี้ยังไม่มีคนมาเลย หรือว่าเรามาเร็วเกินไปวะ “
จุนฮุกเลยกล้มลงมองไปยังนาฬิกา ก็เจอว่าตัวเองมาเร็วกว่ากำหนดเพราะตอนนี้เพิ่งจะ 4 โมงเอง ยังเหลืออีกตั้ง ชม แนะ กว่าจะถึงเวลานั้น กว่าจะรวมทีมได้อีกก็ปาเอา 5 โมงครึ่ง จุนฮุกเลยเดินยอนกลับมาที่รถ เอากระเป๋าเป้กับลูกบาสเก็บไว้ในรถ บีเอ็ม สีแดง เหมือนเดิมแล้วมองซ้ายทีขวาที ว่าจะทำอะไรฆ่าเวลาดี และก็เจอ อะไรที่สะดุดตา จุนฮุกเลยเดินตรงเข้าไป และออกมาด้วยอาหารปลาเต็ม 2 มือ ไม่ว่าจะเป็นขนมปัง อาหารเม็ด จุนฮุกซื้อมาเยอะพอควร เพราะในถุง 2 มือของจุนฮุก นั้นแน่นไปด้วยอาหารปลา จุนฮุกเดินตรงไปยังบ่อปลาที่อยู่ลึกเข้าไปในสวน และย่อนก้นนั่งลงริบบ่อปลาพร้อมกับถุงที่อัดแน่ไปด้วยอาหารเม็ดกับขนมปังวางข้างๆๆ และจุนฮุกก็เริ่มแกะขนมปังก่อนเป็นอันดับแรก แล้วค่อยๆฉีกเป็นชิ้นเล็กๆโยนให้ปลาที่อยู่ในบ่อ ที่เหมือนกับว่าไม่ได้กินอะไรมาซักเดือน เพราะพวกมันต่างพากันเยอะ ขนมปังที่โยนลงไป จุนฮุกก็ได้แต่มองปลาที่แย่งกันกินขนมปันที่ตัวเองโยนลงไป
“ เอ๊ะ นั้นมัน อามิน นี่น๊า ได้ข่าวว่าคบอยู่กับ คิมมะ อยู่ไม่นึกว่าจะเป็นเร่องจริง เอ่อ ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องของเรานิ “
จุนฮุกพราบ่นกับตัวเอง โดนที่ไม่รูว่ามีคนแอบเดินย่องมาจากข้างหลัง จนมาถึงตัว จุนฮุกก็ยังไม่รูตัว และ คนๆนั้นก็ยื้นมือไปที่จุนฮุก เตรียมพร้องที่จะให้เจ้าตัวรู้ว่ามีคนมานะ
“ เฮ้ย “
จุนฮุกร้อยเสียงดัง เพราะตกใจที่มีคนมาพลักหลังตัวเองดีนะที่ไม่ตกลงไปในบ่อ
“ อ้าวนั่งเหม่อ อะไรวะ เพื่อน คนเดิมมายังไม่รู้อีก นายไม่เคยเป็นอย่างนี้นิ จุนฮุก “
“ ฉันแค่คิดอะไรไปเรื่อยๆ นะ ไม่มีอะไรหรอก แล้วนายรู้ได้ไงวะ ว่าฉันอยู่นี่ “
“ ไอบ้า ฉันจะไม่รู้ได้ไง ฉันเป็นเพื่อนนายมากี่มีแล้วหะ -_-* เพื่อนฉัน เอ่อ ไม่ต้องมาทำหน้างี่เลยวะ เอ่อ บอกก็ได้ ก็นี่มันที่ประจำของเรา ฉันรู้ และฉันก็เห็นรถนายจอดอยู่ ข้างหน้าฉันเลยรู้ว่านายมาแล้วเลยลองเดินมาดูว่าอยู่นี่หรือปล่าก็แค่นั้น “
“ เอ่อ ตอบดีๆ ก็จบเรื่องแล้ว “
“ เอ่อ เอ่อ โทด เพื่อน ผิดเอง ผิดเอง ขอโทดคับทั้นประธาน “
หลังจากการเถียงกันอยู่พักใหญ่ อาหารปลาที่อยู่ในถุงก็พร่องลงไปด้วยเช่งกัน จุนฮุกกับอินฮุนชอบมาให้อาหารปลากันตรงนี่ 2คนตั้งแต่สมัย ประถมแล้ว
“ เลยเวลานัด มา10 นาทีแล้ววะ ไปกันเถอะ “
จุนฮุกบอกอินฮุน แล้วทั้งคู่ก็เดินกลับไปที่รถแล้วหยิบกระเป๋า ลูกบาส แล้วเดินตรงไปยังสนามบาสที่เริ่มมีคนทยอมมา แล้วนอกจากคนเล่นแล้วส่วนใหญก็จะเป็นพวกแฟนคลับอินฮุนที่ชอบมานั่งเชียร์อยู่ขอบสนาม
“ไปไหนต่อกันดีวะ “
“ ไปกินข้าวกันดีกว่าไหม ซักหิว “
“ เอ่อ เอาดิฉันก็ชักหิวแล้ว มือนี้จุนฮุกนายเป็นเจ้ามือนะโว๊ย “
“ อะไร เมื่อวาน ฉันก็เป็นเจ้ามือ “
“ แหมเพื่อนก็รู้ แล้วฉันก็อยากให้นายเลี้ยงด้วย ไม่ได้หรอ น๊า น๊า จุนฮุก ตัวเองน๊าน๊า “
“เอ่อก็ได้ พรุ่งนี้นายเลี้ยงคืนด้วยนะ แล้วก็อย่ามาทำเสียงออด อ้อนให้มากนัก ฟังแล้วจะอวก “
“ จริงหรอตัวเอง จะอวกหรอค่ะ แหมเราเพื่อนรักกันน๊า ทำไมพูดอย่างนี้ละ “
อินฮุนเห็นจุนฮุกพูดเลยหมั่นใส้แล้วก็ยิ่งแกล้งจุนฮุกใหญ่ จนถึงรถของจุนฮุก อินฮันก็เดินไปยังที่นั่งข้างๆคนขับแล้วเข้าไปนั่งอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกวันเหมือนกับว่าอินฮุนเป็นเจ้าของรถอีกคนหนึ่ง เพราะอินฮุกชอบมายืมรถของจุนฮุกไปส่งสาวๆเป็นประจำ อินฮุนก็เมือนกับว่าเป็นเจ้าของรถ บีเอ็มคันนี้อีกคนหนึ่ง และก็อย่างเคยทั้งคู่ชอบมานั่งกิน นั้นก็คือร้านเนื้อย่าง และร้านที่อินฮุนกับจุนฮุกมากันเป็นประจำเลยทำให้สนิทกับเจ้าของร้าน
“คุณตาคับ พวกผมมากันอีกแล้วหละ อย่าเบื่อพวกผมละกัน “
“ ตาจะเบื่อได้ไง ก็พวกคุณพาแขกเข้าร้าน จนทำให้ร้านเราขายดี “
“ เป็นเพราะหน้าตาพวกผมใช่ไหมละ “
อินฮุนรีบพูดชมตัวเองเป็นยกใหญ่ จนโดนมือมากระทบบนหัวดังบัก
“ เฮ้ยเจ๊บนะโว๊ย แกเจ้าจุนฮุก ทำอะไรของแกวะ “
“ ก็ตบหัวแกนี่แหละไม่รู้ตัวหรอ หรือจะให้อีกรอบ “
“ พอๆๆเลยจุนฮุก ฉันเจ็บ คุณตาคับ ดูจุนฮุกซิคับ ตบหัวผมซะแรงเลย “
อินฮุนจัดการฟ้องคุณตาเป็นยกใหญ่ คุณตาได้แต่หัวเราะ ทั้งคู่ อินฮุนกับจุนฮุกรูจักคุณตาร้านเนื้อย่างมาก็ จะ 4 ปีแล้ว เมื่อไร่ที่อินฮุกกันกับจุนฮุกมาที่ร้านจะมีสาวๆเข้าร้านเยอะเป็นพิเศษ เพราะบางครั้งอินฮุนกับจุนฮุกก็จำทำการเสริฟร์อาหารเพื่อช่วยตา เพราะที่ร้านจะมีพนักงานแค่คนเดียวและคุณตาก็มีอายุมากแล้ว อินฮุนกับจุนฮุกจึงแวะมาช่วยงานที่นี่บ่อยๆ
“ วันนี้ก็เหนื่อยอีกตามเคย เอ่อ จุนฮุก นายเห็นเด็ก รร สตรี m โต๊ะริมหน้าตาไหมวะ มองพวกเราตาเป็นมันเลยวะ จุนฮุกแกก็ใช่ย่อยนะนาย เห็นนะ เด็กคนนั้นนะ “
“ อะไรอินฮุก หยุดพูดได้ละ อย่ามาพูดมาก ถึงละ ลงไปเลย พรุ่งนี้อย่ามาสานนะ “
“ ถึงก็ไรเลยนะ รู้หรกน๊า และจะพยายามจะไปไม่สายวะ 5555 “
“ เอ่อ เรื่องของนาย แต่ถ้านายมาสายอีกครั้งฉันไม่ช่วยนะนาย เป็นกรรมการนักเรียนเอง แต่ทำตัวเหลวไหล ไม่ไหววะ ไม่ช่วยนะอินฮุน “
“ เอ่อ จำไว้ เพื่อนกัน จะกันทำได้ลงคอเชียวหรอ จุนฮุก”
“ ก็คอยดู ละกัน แล้วว่าฉันจะทำจริงไหม “
“ เอ่อ ดี ปัง“
อินฮุกรีบปิดประตูรถดังปัง แล้วเดินทำหน้าไม่พอใจเข้าตึกไป จุนฮุกมองตามหลังเพื่อนรักแล้วสั่นหัวที่เค้าเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองซะเหลือเกิน ขนาดทะเลาะกับแม่ของตัวเองแค่ขอโทดคำเดียวก็หายแต่อินฮุกไม่ยอก ที่จะก้มหัวให้ใครแม้กระทั้งแม่ของตัวเอง
.....................................................................................................................................................................................
“ สวัดดีคับประธาน วันนี้มีประชุมนะคับ “
“ อืม ขอบใจที่เตือน บ่ายโมงครึ่งใช่ไหม เอ่อ มินฮุ แล้วอินฮุนมา รร ยัง “
“ ยังไม่เห็นเลยคับ “
“ นี่มันจะ เข้าเรียนแล้วนะ มันจะมาสายรึป่าวนิ “
“ ก็คงเหมือนทุกวันละคับ “
“นิทราใครอยู่นะ ฉันมาแล้วนะโว๊ย ไม่สาย วะเพื่อน “
“ ไม่สายแต่ก็เกือบ อีก 5นาที แหนะ “
“ เอ่อ ก็แล้วไป แต่ว่าถ้ามาเร็วกว่านี้ก็ดีนะ “
“ พอๆๆ เลิกพูดได้ละ มาทัก รร เข้าก็บุญละ ยังมาพูดมากอีก “
มินฮุเห็นประธานกับรองประธาน กัดกันเป็นเรื่องปกติ และส่วนใหญ่ อินฮุนจะชอบงอนจุนฮุก แล้วจุนฮุกก็มักจะไม่ง้อ สักพักอินฮุนก็จะหายโกดไปเอง เป็นอย่างนี้ทุกวัน และทั้งคู่ก็ไม่เคยที่จะห่างกันสักเท่าไรถ้าไม่จำเป็น
“ วันนี้มีประชุม นะ “
“คับท่านประธาน “
อินฮุนทำท่าโคล้งให้จุนฮุกเพื่อนเป็นการรับทราบ และทุกเช้าจุนฮุกต้องเป็นคนประกาศที่ห้องประชุม ว่าวันนี้จะมีกิจกรรมอะไรบ้าง หรือไม่ก็เป็นพิเศษ จะบอกได้ว่า ประธานทำหน้าที่หนักพอสมควร ไม่ว่างจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม
“ ผมประธานจุนฮุก อิมามิ คับ จะขอประกาศว่า อีก หนึ่งอาทิตย์ข้างหน้าจะเป็นการสอบของปลายภาคเรียนที่ 1 ก็คงจะทราบประเพณีของ รร เรานะคับ ดังนั้นผมขอกล่าวให้ทุกท่านทราบนี่นี้เลย ว่าขยันอ่าน และทบทวนหนังสือเพื่อเป็นการติวสอบไปในตัวด้วย นะคับ และหลังจากการสอบก็จะเป็นการพักผ่อนหลังจากที่เราได้เหนื่อยและทุ่มเทจากการอ่านหนังสือ ทางเราจะให้รางวัลกับนักเรียนที่มีผลการเรียนดี หรือที่เราๆ เข้าใจนั้นคือคะแนนอยู่ในอันดับที่ 1 ของทุกห้องในระดับ ม ปลาย จะได้ไปพักผ่อนกับทางโรงเรียน แต่สถานที่ยังไม่ได้ระบุ เราจะมาระบุกันหลังจากที่เราได้ นร ที่จะไปกับเราในครั้งนี้ และทำการเลือกสถานที่ได้ตามใจชอบ โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายสักบาท เพราะทางโรงเรียนจะเป็นผู้ออกค่าเดินทางให้ ดังนั้นขอให้ทุกคนตั้งใจทบทวนหนังสือ เพื่อนที่จะได้ไปกับพวกเราเหล่าคณะกรรมการนักเรียนนะคับ ขอบคุณคับ “
สิ้นเสียงประกาศทุกคนต่างพากันฮือฮากับข่าวที่เพิ่งได้ยิน เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าคณะกรรมการเป็นชมรมที่รวมคนหล่อๆ ไว้ และการเดินทางไปเที่ยวครั้งนี้ก็ไม่ได้เสียงตังส์ ทุกคนใน รร จึง ต่างพากันแกร่งแย่งที่จะไป นี่อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งก็เป็นไปได้ที่ทำให้ นร รร s ส่วนใหญ่แล้วเป็น นร ที่มีชื่อเสียงมากเพราะเด็กที่จะเรียนที่นี่ได้ต้องเป็นเด็กที่ เรียนเก่งพอสมควรแล้วเด็กที่จบจากที่นี่ส่วนก็จะเข้า มหาลัยอันดับหนี่งของกรุงโซลได้ด้วยเช่นกัน และไม่ต้องสงสัยเรื่องค่าใช้จ่ายในการเดินทาง เพราะ อินฮุนกับจุนฮุก เป็นคนออก เพราะพ่อทั้งคนเป็นหุ้นส่วนอันดับหนึ่งของ รร วันนี้ทั้งวันเลยมีแต่คนพูดถึงกราไปเที่ยวกันยกใหญ่
“นายคิดเหมือนฉันไหมวะ จุนฮุก ว่าคนส่วนใหญ่จะพูดแต่เรื่องไปเที่ยวกันซะมากการอ่านหนังสือ “
“ อินฮุน แกก็หัดลองอ่านดูบ้าดิ เพื่อคนอื่นๆเค้าจะทำตามมั้ง “
“ เฮ้ย จุนฮุก นายก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอวะ ว่าฉัน เก่งมาตั้งแต่เกิดแล้ววะ เลยไม่ต้องอ่าน “
“ แนใจหรอ “
จุนฮุกทำท่าขยับแว่นตาเล็กน้องแล้วหันมาทางอินฮุก ขณะเปิดหนังสือเพื่อที่จะเริ่มเรียนคาบแรก
“เอ่อ ก็ได้ ก็ได้ อย่ามาทำหน้าอย่างนี้ได้ไหม เอาเป็นว่าเรียนอ่อนกว่านายนิดนึง แต่นิดนึงเท่านั้นนะโว๊ย “
“อืม ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย “
“ เอ่อ รู้ตัว พอใจหรือยัง “
พออินฮุกพูดจบก็เอาแต่หันหน้าออกนอกหน้าต่าง ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆอดขำเป็นไม่ได้ สักพักอินฮุกก็เอาหนังสือมาตั้งแล้วก็หลับพายในไม่กี่นาที และนี่ก็เป็นกิจวัตประจำวันของอินฮุ ก็อย่างที่เค้าได้พูดมาละมั้ง ไม่ต้องดูหนังสือเค้าก็เก่ง อาจจะเก่งมาโดยสายเลือดเพราะทั้งคุณพ่อคุณแม่ของอินฮุน นั้นท่านเป็นหมอทั้งคู่ อินฮุนก็เลยเก่งตามท่าน อินฮุนไม่ได้เก่งน้อยกว่าจุนฮุกเลย แต่เป็นเพราะจุนฮุกชอบอ่านหนังสือเป็นกิจวัตด้วยเช่นกัน เลยทำให้จุนฮุกเก่งกว่า ไม่มากนัก
“ อินฮุน ไปพักกันดีกว่า หิวแล้ว “
“ อะไร ยังไม่ทันจะเที่ยงเลยจะรีบไปไหน แล้วฉันก็ยังไม่หิวเลยด้วย “
“ ไม่เที่ยงที่ไหน นี่มันเที่ยง 15 แล้ว “
“ อ้าวแล้วทำไมไม่รีบลุกละ มิน่าละถึงได้หิวแล้ว นิถ้าฉันเป็นเป็นลมเพราะไม่ได้กินข้าวขึ้นมาจะทำไงละ นายต้องอุ้มฉันไปห้องพยาบาล แล้วก็ต้องพากลับบ้าน แล้วก็ดูแลฉันเป็นอย่างดีจนกว่าฉันจะหายด้วยนะ “
“ แกอินฮุนคิดหรอว่าฉันจะทำอย่างที่นายว่า แล้วอีกอย่างนายนะมันถึกจะตายไปไม่มีทางเป็นลมหรอก ตั้งแต่จำความได้ยังไม่เคยเห็นนายเป็นลมเลยสักครั้งเลยวะ เอ่อ อีกก็อย่างบอกกี่ครั้งแล้ววะมาพูดอย่างนี้ใส่ไง ฟังแล้วมันขยะแขยงวะ”
“ แหมที่รัก ใจร้ายจังเลย “
“นี่ยังไม่พออีกหรือไง แกนี่มันไม่เลิกเนอะ “
“ เอ่อ “
แล้วอินฮุนก็เดินย้ำเท้าตึงๆๆ ตรงไปยังโรงอาหารเพราะนี่ก็บาเข้าไปเที่ยงกว่าๆแล้วจึงมีคนน้อย และคนใน โรงอาหารก็ต่างพากันมอง อินฮุนกับจุนฮุกกันเป็นยกใหญ่เพราะนานๆครั้งทั้ง 2จะมากินข้าวที่ โรงอาหาร ส่วน ใหญ่แล้วจะกินในห้องของกรรมการนักเรีย นจะมีอาหารแยกต่างหาก แต่ครั้งนี้ที่มากินในโรงอาหารเพราะ อินฮุนเดินมุ้งหน้ามาโรงอาหาร อย่างหน้างอนๆ เพราะไม่มีคนง้อ จุนฮุกเดินตามอินฮุนมาโดยไม่พูดไม่จา เอาแต่มองตามเพื่อนรักที่ทำตัวไม่เหมือนผู้ชายเอาซะเลย อย่างขำๆ
“นี่อินฮุน นายจะกินอะไร”
“-------“ เงียบ
“ นี่นายได้ยินที่ถามไหมนิ”
“-------“เงียบ
“ งั้นก็ตามใจ ฉันไปซื้อข้าวก่อนละกัน “
แล้วจุนฮุกก็เดินไปร้านข้าวราดแกง โดยไม่สนใจคนที่แอบมองและงอนอยู่ข้างหลัง
“ นายเอาน้ำไหมเดียวฉันซื้อมาให้ “
“ --------“
“ ตามใจซื้อมาไม่ถูกใจ ก็อย่างว่ากันละ “
แล้วจุนฮุกก็เดินไปร้านน้ำ
“น้ำแข็ง2คับป้า น้ำปล่าวขวดน้ำแดงขวด ด้วยคับ “
“ขอบคุณคับป้า “
“ อ้าวท่านประธาน ทำไมวันนี้ถึงมากินข้าวที่โรงอาหารได้ละ “
อามินทักจุนฮุกขณะที่จุนฮุนกำลังยกถาดน้ำ
“อ่อ ก็อินฮุนเค้าพามานะ “
จุนฮุกชี้ไปที่อินฮุนที่กำลังมองมาแล้วทำหน้าไม่พอใจ อามินเห็นหน้าของอินฮูนก็พอจะเข้าใจ เลยไม่กล้าชวนอินฮุกพูดมาก เพราะข่าววงในเค้าพูดกันว่า 2 คนนี้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง บวกกับอินฮุนจะไม่ยอมห่างจุนฮุกเลย อามินเลยขอตัวเดินไปหาเพื่อนที่รออยู่
“ เจ้านั้นมันมีธุระอะไรกับนาย ถึงได้ยืนคุยกันตั้งนาน “
“ ก็ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ทักกันตามประสาคนรู้จัก อะนี่ของนาย น้ำแดง “
“ อะไรแค่นี้บอกไม่ได้ เอ่อ มีไรจะไม่ถามแล้ว เอาไปเลยคืน “
“ นายเป็นอะไรของนายนักหนานิ หมู่นี้นายดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยนะ “
“เอ่อ รำคาร กันแล้วดิ “
อินฮุนพาลทำหน้างอนแบบสุดๆๆแล้วลุกเดินออกไปข้างนอก เลยทำให้จุนฮุกแปลกใจเป็นอย่างมาก เพราะอินฮุนไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ก็ไม่คิดอะไรมากเพราะอินฮุนเป็นคนโกดง่ายหายเร็ว จุนฮุกเลยนั่งกินต่อไม่สนใจ
ส่วนอามินเห็นอินฮุนเดินออกจากฌรงอาหารเลยมองเข้ามาเห็นจุนฮุกกำลังกินข้าวอยู่คนเดียว เลยเดินเข้าไปนั่งเป็นเพื่อน
และส่วนด้าวอินฮุนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำมากไปเลยจะกลับเข้ามาในโรงอาหารเห็น อามินกับจุนฮุกนั่งคุยกันอย่างอารมณ์ดีเลยตัดสินใจเดินกลับออกจากโรงอาหารอีกครั้ง
“อ้าวอินฮุนแล้วจุนฮุกละ ไม่มาด้วยกันหรอ เรามีประชุม บ่ายครึ่งนะ นายเตื่อนเจ้านั้นหรือป่าว “
“ ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ต้องพูดถึง นายนั้นได้ไหม “
“ เป็นอะไรอีกละ โกดกันมอีกแล้วหรอ นี่ถ้าฉันไม่รู้จักพวกนายฉันคิดว่าพวกนายเป็นแฟนกันไปแล้วนะ แล้วคนอื่นเค้าจะคิดยังไงนิ “
“คนอื่นจะคิด ก็เรื่องของมัน “
มินฮุเห็นอินฮุนอารมณ์ไม่ดีเลยไม่อยากเซ้าซี้ เลยปล่อยให้อินฮุนนั่งอยู่คนเดียวข้างหน้าต่าง จนคณะกรรมการ นร เรียนเริ่มทยอมมากันจะครบแล้วแต่จุนฮุกก็ยังไม่มาอีก
“ อาว อินฮุน แล้วจุนฮุกละ หายไปไหน มีมันบ่ายครึ่งแล้วนะ “
“นั้นดิ ท่านประธานไม่เคยเป็นอย่างนี่มาก่อนนะ “
คนที่นั่งถัดจากอินฮุนถ้าขึ้น มินฮุ ใช้เท้าเตะเข้าที่เพื่อนคนนั้นเพื่อเป็นบอกบอกให้รู้ว่าไม่ควรถาม
“ ก็คงจะอยู่กับ ไอบ้าอามินเลยลืมประชุมมั้ง “
อินฮุนตอบแบบประชดประชัน
“ อะไรนายใส่ร้ายฉัน รึไง หะ อินฮุน”
“-------“
บรรดาเพื่อนร่วมโต๊ะที่นั่งอยู๋ต่างพากันมองทั้งคู่ จุนฮุกเดินมาจนถึงที่นั่งตัวเองที่นั่งข้างๆอินฮุก และหันหน้าไปมองอินฮุนแต่อินฮุนหันหน้าหนี
“ เอาเป็นว่าโทดทีทุกคนที่ทำให้คอยนาน เรามาเริ่มประชุมหันได้แล้ว “
จุนฮุกพูด ขณะหยิบแว่งขึ้นมาใส่ จุนฮุกจะใส่แว่นเฉพาะตอนเรียนและอ่านหนังสือเท่านั้น แล้วข้างๆจุนฮุกก็ยกมือขึ้นมาปิดปากเพราะการหาวฟอดใหญ่ และไม่กี่นาทีก็หลับไป
“ นิ อินฮุน ตื่นได้แล้ว คนอื่นไปกันหมดแล้ว “
“ หือออออ “
นี่เป็นเสียงตอบรับของอินฮุนจากการปลุกของจุนฮุก พร้อมกับยกมือขึ้นมาขยี่ตา และก็พร้อมกับเสียงท้องร้องด้วยเช่นกัน
“ โครก โครก “
“หิวละซิ “
อินฮุนทำหน้า ไม่สนใจ เมินหน้าหนี
“ เอานี่ฉันซื้อมาให้นายนะ “
จุนฮุกส่งนมกับขนมปังใส้ถั่วแดงซึ้งเป็นขนมปังที่อินฮุนชอบมาก อินฮุนได้แต่มอง หน้าจุนฮุกและลุกขึ้น
“ ฉันไม่หิว นายเก็บไปกินเถอะ หรือไม่ก็เอาไปให้ไออามินกินดิ “
“นี่นายเป็นอะไรของนายนิ “
“ ป่าว ได้เวลาเรียนแล้ว ไปเรียนกันเถอะ “
อินฮุนเดินไปที่ประตูเพื่อที่จะไปเข้าห้องเรียน
“เดียว ก่อนหันมาคุยกันดิ “
“ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย “
“ แต่ฉันมี “
“ แต่ฉันไม่มี “
จุนฮุกเดินเดินเข้าไปหาอินฮุน อย่างอารมณ์เสีย
“ บอกฉันมาดิ นายเป็นอะไรของนาย เราเป็นเพื่อนรักกันไม่ใช่หรอ มีอะไรไม่เคยปิดบังกัน นายก็บอกฉันมาซิ เดียวนี่นายก็อารมณ์เสียก็บ่อย ฉันรปรับอารมณ์ตามนายไม่ทันแล้ว “
“ นายก็ไม่ต้องปรับ ถ้ามัน รำบากนักก็ “
“ ป่าว ฉันแค่แปลกใจเท่านั้น นายมีอะไรนายบอกฉันมาได้ไหมละ “
“ ไม่มีอะไร ไปเรียนเถอะ เดียวอาจารย์ว่า “
“ นายก็กินขนมปังกับนมก่อนซิ เดียวเป็นโรคกระเพาะ ฉันรับปากคุณพ่อนายแล้วว่าจะดูลนายอย่างดี “
“ รับปากคุณพ่อหรอ “
“ ใช่ แล้วฉันก็ไม่อยากทำให้ท่านผิดหวัง “
“อย่างนั้นหรอกหรอ ที่นายดูแลฉันทุกอย่า เป็นเพราะนายรับปากพ่อฉันอย่างนั้นใช่ไหม ไม่ใช่เพราะนายอยากดูแล ฉันขอโทดที่ทำให้นายเดือดร้อนละกัน ขอโดน ด้วย “
“ไม่ใช่อย่างนั้น นั้นมันก็เป็นอีกขอที่ฉัน...............................
จุนฮุกยังไม่ทันพูดจบอินฮุกก็เปิดประตู แล้วเดินออกไป ทิ้งให้จุนฮุกอึ้งกับปฏิกิริยาของเพื่อนตัวเอง ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และหลังจากที่จุนฮุกเข้าเรียน แต่โต๊ะข้างๆกลับไม่มีคนนั่งอยู่ทั้งๆที่อินฮุนบอกว่าเดียวอาจารย์ว่าแล้วขอตัวจะกลับห้องแท้
“ หายไปไหนของเค้านะ อินฮุน แล้วนายเป็นอะไรของนายทำไม หมู่นี่ถึงได้อารมฯเสียนักละ นายจะให้ฉันทำยังไง”
จนหมดคาบอินฮุกก็ยังไม่กลับมาห้องเรียน จนคนออกจากห้องเพื่อนที่จะกลับบ้านเพราะเลิกเรียนแล้ว อินฮุนเดินกลับมาที่ห้องหลังจาก รร เลิกไปแล้ว ชั่วโมงครึ่งเพราะคิดว่าทุกคนคงกลับกันหมดแล้ว เพื่อที่จะไปเอากระเป๋านักเรียน และเมื่อเดินมาถึงห้องก็ต้องซะงักเพราะ จุนฮุกนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะของตัวเอง อินฮุนเลยค่อยๆเดินเข้าไปในห้อง
“ กลับมาแล้วหรอ “
“ ทำไมนายยังไม่กลับบ้านอีก “
จุนฮุกละหน้าจากหนังสือถอดแว่นและมองไปทางอินฮุนที่เดินเข้ามาเลื่อยๆ
“ นายหายไปไหนมา “
“ ทำไม ไม่ได้ไปไหนมาหรอก ว่าแต่ทำไมนายยังไม่กลับบ้าน “
“ ก็รอ นายอยู่นะซิ “
“ ขอโทดละกันที่ทำให้ต้องรอ ทีหลังไม่ต้องรอก็ได้ “
จุนฮุกยังมองหน้าอินอุนไม่เลิก จนอินฮุนเดินมายังโต๊ะของตัวเองและเก็บของใส่กระเป๋า และยกมันขึ้นมาสะพาย โดยที่จุนฮุกมองทุกกิริยาของอินฮุน
“ นายบอกฉันไม่ได้หรอว่า นายโกดฉันเรื่องอะไร “
“ ฉันไม่ได้โกดนาย จุนฮุก ฉันไม่ได้โกดนายเลย “
อินฮุนทำท่าจะเดิน แต่ก็ไม่เดิน เป็นเพราะมีมือมารั้งอืมของอินฮุนไว้ และมือนั้นก็กำแน่นซะด้วย
“ฉันไม่รู้นะว่าฉันทำอะไรให้นายโกด และนายไม่ไม่ยอมบอกฉัน แต่ก็เอาเป็นว่าฉันขอโทดละกัน ฉันจะบอกนายแค่นี้ละ “
อินฮุนได้แต่ยืนนิ่ง ส่วนจุนฮุก็เก็บหนังสือเข้ากระเป๋าและยกมันขึ้นมาสะพายและเดินออกมาที่ประตูหลัง ปล่อยให้อินฮุนยืนอยู่กลับที่ จุนฮุนเดินออกมาจนเถอะล๊อกเกอร์และเปลียนรองเท้าเพื่อใส่กลับบ้าน แต่พอหันหน้ามาก็เจออินฮุนยืนอยู่ตรงหน้า จุนฮุกทำหน้าสงสัยพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง
“นายอยากรู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นอะไร “
“ ใช่ อยากรู้ “
“ งั้น.......
ยังไม่ทันจะพูดจบ จุนฮุกรู้สึกมามีบางสิ่งบางอย่างมากระทบที่ริมฝีปากและมือที่กอดเค้าแน่นลูบไปมาแถวซะโพกขึ้นมาที่ต้นคอและรัดแน่ยิ่งกว่าเดิม จุนฮุก ตกใจยืนนิ่ง จนเผลิอผเหยอปากเล็กน้อยจึงทำให้ลิ้นของอินฮุนที่ลูบไปมาที่ริมฝีปากบนและปากล่างของจุนฮุก ซุกไซร้เข้าไปข้างในและทำการสำรวจทุกซอกทุกมุมจนทำให้จุนฮุกเสียหลักการทรงตัว และตื่นจากภวัง และผลักอินฮุนออก
“ นายทำอะไรของนายนะ “
“เอ่อ...ขอโทดนะจุนฮุก................
แล้วอินฮุนก็วิ่นออกไปจาก รร จุนฮุกได้แต่มองตามด้วยความสับสน ว่านี่มันอะไร แล้วที่อินฮุนจูบเค้าเมื่อกี่นี่มันอะไร มันไม่ได้ทำให้จุนฮุกโกดเลยซักนิดแค่ทำให้จุนฮุกแปลกใจและสับสันเท่านั้นเอง
.................................
ขอบคุณนะค่ะที่อ่านมาจนจบตอน แต่ติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ
ขอคุณค่ะ
ความคิดเห็น