บ่วงรัก ซาตาน

ลำดับตอนที่ #9 : ฮันนีมูนหวาน(สงบศึกชั่วคราว) 2 100%

มาแว้วววจร้า  มาให้รีดเดอร์ลงโทษแต่โดยดี แหะๆๆ บอกว่าจะงดอัพวันเดียว หายต๋อมไปสี่วันรวด เก๊ามะได้อู้เลยนะตะเองแต่อีตาดลภัทรภาคหวานๆเนี่ยเขียนยากมว๊ากกกกกก  (ด้วยความสามารถอันน้อยนิดของเก๊าด้วยล่ะ) คือต้องบอกก่อนค่ะว่าตั้งใจจะปล่อยให้หวานไปสักสองถึงสามตอนค่ะแล้วค่อยดราม่าขนานใหญ่ แต่แต่งยังไงๆ ก็ไปไม่ถึงไหนเลยอ้ะ ตอนแรกว่าจะตัดความหวานออกดีมั้ย แต่ยังไงๆก็ยืนยันว่าสองตอนนี้ต้องเป็นแบบนี้ค่ะ ก็เลยจัดมาให้ก่อนน๊า อย่างเพิ่งงอนเค้านะตะเอง รักนะจุบุ จุบุ

................................

บทที่ 9 ฮันนีมูนหวาน (สงบศึกชั่วคราว) 2

                หลังจากตามวาริณเข้ามาในที่พักแล้วต่างคนก็ต่างแยกเข้าห้องพักส่วนตัวโดยชายหนุ่มเลือกเสียสละห้องนอนใหญ่ให้หญิงสาวครอบครองส่วนตนเองนั้นเลือกที่จะพักในห้องนอนแขกซึ่งเล็กกว่าเล็กน้อย

                พลางครุ่นคิดถึงแฟนสาวที่เพิ่งได้สนทนากันไปเมื่อสักครู่ เค้าเองก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันที่จะต้องทิ้งเธอไว้และมาฮันนีมูนกับผู้ชื่อว่าเป็นภรรยาตามคำสั่งของบิดา แต่จะให้ทำยังไงได้หากจะให้แพรพลอยมาด้วยตามที่เธอขอร้องก็เกรงว่าเรื่องจะถึงหูคุณพารณ

เพื่อเป็นการปลอบใจ เค้าจึงเสนอให้แฟนสาวไปเที่ยวพักผ่อนที่ฮ่องกงกับเพื่อนสาวของเธอในระหว่างที่เค้าไม่อยู่แถมยังเสนอตัวเป็นสปอนเซอร์ตลอดทั้งรายการอีกด้วยจึงทำให้แพรพลอยค่อยหายงอนและคลายเศร้าไปได้บ้าง ชายหนุ่มจึงค่อยสบายใจขึ้น

ช่วงแรกของการฮันนีมูนผ่านไปอย่างเชื่องช้าเนื่องจากตั้งแต่ชายหนุ่มเข้ามารับตำแหน่งประธานแทนคุณพารณผู้เป็นบิดาแล้วดลภัทรก็โหมทำงานหนักมาตลอดเพื่อพิสูจน์ตนเองต่อคณะผู้บริหารจนประสบผลสำเร็จอย่างงดงามภายในเวลาไม่นาน แต่ก็ต้องใช้ทั้งความพยายาม ความทุ่มเทแรงกายแรงใจไปมิใช่น้อย

ชายหนุ่มจึงถือโอกาสนี้พักผ่อนไปในตัว โดยสองสามวันแรกมักหมดไปกับการนอนอ่านหนังสือริมชายหาด   หลังจากพักผ่อนชาร์ตแบตอย่างเพียงพอแล้วชายหนุ่มจึงพาวาริณไปทำกิจกรรมทางน้ำอื่นๆบ้าง โดยลองให้หญิงสาวเสนอไอเดีย

“ไปได้รึคะ” วาริณถามอย่างเกรงใจ

“อืม อยากไปไหนมั้ยล่ะ”

“รินทร์อยากลองไปดำน้ำดูปะการังค่ะ แต่รินทร์ว่ายน้ำไม่ค่อยเก่ง”

“ถ้าว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งก็ดำน้ำตื้นแบบสน็อคเกิลก็ได้ แต่วันนี้เที่ยงแล้วงั้นเราค่อยไปวันพรุ่งนี้แล้วกัน”

วันรุ่งขึ้นหลังทานอาหารเช้าเสร็จทั้งคู่ก็ออกเดินทางไปดำน้ำดูปะการังน้ำตื้นอันเลื่องชื่อของทะเลพังงา อุปกรณ์ดำน้ำสำหรับสองคนเตรียมพร้อมอยู่บนเรือ

วาริณนั้นตื่นเต้นมากๆ กับการดำน้ำ เมื่อเรือมาถึงจุดดำน้ำหลังจากฟังคำแนะนำของไกด์และพนักงานบนเรือเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็พร้อมสำหรับการชมธรรมชาติใต้ท้องทะเล

ประการังในแถบทะเลพังงานี้ค่อนข้างที่จะอุดมสมบูรณ์และมีความสวยงามตามธรรมชาติท่ามกลางฝูงปลาที่แหวกว่ายอยู่ตามแนวประการังต่างๆ ยิ่งเพิ่มความตื่นตาตื่นใจให้กับคู่แต่งงานทั้งสองเป็นอย่างยิ่ง

แม้ในตอนแรกหญิงสาวจะค่อนข้างกลัวเล็กน้อยเนื่องจากตนเองนั้นว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งแต่ดลภัทรก็ช่วยดูและหญิงสาวเป็นอย่างดีตลอดทริปจึงทำให้วาริณค่อยคลายกังวลและมีความสุขกับสีสันของธรรมชาติใต้ท้องทะเลอย่างเพลิดเพลิน

 

ภายหลังดำน้ำแล้วทางไกด์นำเที่ยวก็พาทั้งสองไปยังจุดแวะพักริมชายหาดบนเกาะเล็กๆ ไม่ไกลจากจุดดำน้ำเท่าไรนักเพื่อแวะทานอาหารและพักผ่อนหย่อนใจสำหรับนักท่องเที่ยว

วาริณที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับฝูงปลาน้อยๆ ตามริมชายหาดในชุดชูชีพสีสดใสจนลืมเวลาไปเลยทีเดียวทำให้ชายหนุ่มที่ขึ้นจากน้ำไปแล้วต้องมาตามไปทานอาหาร
               แต่รอเท่าไหร่ก็ไม่เห็นหญิงสาวจะมีท่าทีว่าจะยอมขึ้นจากน้ำสักทีจนเริ่มจะฉุนขึ้นมาตงิดๆ ทำให้นึกอยากแกล้งหญิงสาวขึ้นมาบ้าง

ดลภัทรที่แอบว่ายมาใกล้ๆ พลางรวบเงือกน้อยจอมดื้อไว้ในอ้อมแขนอย่างเหนียวแน่น ทำให้เงือกสาวที่กำลังแหวกว่ายไปกับฝูงปลาต้องอุทานออกมาอย่างตกใจ

“อุ้ย คุณหนึ่ง”

“ทำไม ตกใจเหรอ ทีเรียกให้ขึ้นไม่ยอมขึ้น งั้นก็อยู่มันในน้ำกันแบบนี้แหละ” ชายหนุ่มก้มลงกระซิบที่ข้างหู

“ค่ะๆ รินทร์ขึ้นแล้วก็ได้ค่ะ”

“แต่ชั้นขี้เกียจขึ้นแล้วล่ะ เธอให้ชั้นรอจนหายหิวแล้วล่ะ ไปว่ายน้ำกันดีกว่า”

               ร่างสูงที่โอบล้อมวาริณอยู่ทั้งตัวว่าอย่างเอาแต่ใจพลางลากอีกฝ่ายไปยังบริเวณน้ำลึกขึ้นเรื่อยๆ ที่ตนเองพอจะยืนได้ในระดับคอแต่สำหรับหญิงสาวแล้วค่อนข้างลึกเลยทีเดียว

“คุณหนึ่งไม่เอานะ อย่าเล่นแบบนี้นะคะ รินทร์กลัว”

“เธอจะกลัวอะไร ใส่ชูชีพอยู่ไม่ใช่เหรอ ชั้นไม่ทำเธอจมหรอกน่า”

“เมื่อกี้คุณหนึ่งบอกหิวข้าวไม่ใช่เหรอคะ เราไปทานข้าวกันดีกว่านะคะ รินทร์ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกันค่ะ” ปากเรียวเล็กพยายามเจรจาอย่างสุดความสามารถ

“อันที่จริงก็เริ่มหิวแล้วนะ”  ชายหนุ่มก้มลงกระซิบตอบจนแทบจะชิดใบหน้าของคนในอ้อมกอด จากที่ตอนแรกว่าจะแกล้งหญิงสาวตรงหน้าแต่พอได้แนบสนิทกันทั้งเนื้อทั้งตัว

ยิ่งเธอกลัวมากเท่าไหร่ก็ทำให้สองมือของร่างน้อยคล้องรอบคอชายหนุ่มแน่นขึ้นด้วยความกลัว ก็ยิ่งทำให้ดลภัทรเตลิดไปจนกู่ไม่กลับก่อนโน้มใบหน้าลงมาจูบปากบางอย่างอดใจไม่อยู่
               ริมฝีปากเรียวบดจูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างเรียกร้องให้คนอ่อนประสบการณ์ตรงหน้าตอบสนอง

มือข้างหนึ่งค่อยๆคลายจากร่างบอบบางขึ้นมาประคองใบหน้าหวานเพื่อไม่ให้หันหนีจุมพิตอันแสนจะเร่าร้อนของตนเอง จนวาริณถึงกับมึนงงกับประสบการณ์อันแปลกใหม่ที่เคยพบมาก่อนตลอดชีวิตสาว

               จากที่ดิ้นรนขัดขืนเพื่อเอาตัวรอดในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่ง

จนริมฝีปากร้ายเริ่มเปลี่ยนเป้าหมายลงมายังลำคอขาวนวลเปิดโอกาสให้หญิงสาวได้หายใจพร้อมกับเรียกสติอันกระเจิดกระเจิงอยู่ให้กลับมา

“อย่า.... อย่าค่ะ คุณหนึ่ง”

“อืม... อีกนิดนะครับหนูรินทร์” ดลภัทรตอบด้วยด้วยเสียงแหบพร่า

ชายหนุ่มยังไม่ยอมละจากซอกคออันหอมกรุ่น แม้จะรู้ว่าสถานที่ไม่ค่อยจะอำนวยเท่าใดนัก จากที่จะแกล้งกลับกลายเป็นเค้าเองที่ติดกับความอ่อนหวานอันแสนจะเย้ายวนใจจนแทบจะควบคุมตนเองไม่ได้
 

หลังจากรวบรวมสติอย่างยากลำบาก ร่างเล็กในอ้อมแขนยังไม่ละความพยายามที่จะต่อต้านแม้จะอ่อนแรงลงเรื่อยก็ตาม ไม่ได้ทำให้ดลภัทรถอยห่างจากซอกคอหอมกรุ่นได้เลยกลับเลื่อนขึ้นมากดจูบลงบนปากอิ่มอีกครั้งอย่างเร่าร้อน

 

ความร้อนแรงที่เพิ่มสูงขึ้นทุกทีทำให้ร่างน้อยถึงกับสั่นสะท้านจนชายหนุ่มรู้สึกได้ ความหวานที่ได้รับจากหญิงสาวพาให้อารมณ์ในกายหนุ่มเรียกร้องสิ่งที่มากกว่านี้
               แต่ด้วยสัมผัสได้ว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นยังคงใหม่กับเรื่องแบบนี้ร่างสูงจึงสงบนิ่งอย่างตัดใจอยู่เป็นครู่ใหญ่จึงค่อยสงบความรุ่มร้อนที่ตนเป็นผู้ก่อได้บ้าง

หลังจากสงบอารมณ์ได้แล้วดลภัทรจึงประคองหญิงสาวที่ตอนนี้แทบจะไม่มีแรงยืนไปส่งยังริมหาด พร้อมทั้งบอกหญิงสาวว่า

“คุณขึ้นไปก่อนเถอะ ขอผมว่ายน้ำอีกสักพักแล้วจะตามขึ้นไป”

ใช้เวลาสักพักกว่าหญิงสาวจะทำความเข้าใจกับประโยคตรงหน้าได้  ไม่ต้องรอให้บอกซ้ำสองหลังจากสมองเริ่มประมวลผลสิ่งที่ชายหนุ่มบอกได้แล้ว วาริณจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนหาดทรายอย่างรวดเร็ว

               หลังจากเข้าไปนั่งสงบสติอารมณ์ในศาลาที่พักที่ทางโรงแรมจัดหาไว้ให้สักครู่ใหญ่จึงเห็นดลภัทรตามมาสมทบ

ทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่มใบหน้าของคนที่นั่งอยู่ก่อนก็อดที่เห่อร้อนราวกับทานของเผ็ดขึ้นมาไม่ได้ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ จึงก้มหน้าก้มตามทานอาหารอย่างเงียบๆ ด้วยไม่กล้าสู้หน้าชายหนุ่ม  ผิดกับอีกคนที่ทำหน้าเรียบเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเสร็จจึงขึ้นเรือกลับที่พักและถึงโรงแรมในเวลาเกือบเย็นเต็มที

................................
 

 
               เหอๆๆ จัดปัยหนักๆ จากตอนแรกหวานไม่ออก แต่พอถึงฉากหื่นล่ะลื่นไหลเชียวล่ะ สงสัยจิมีต่ออ๊ะป่าวน๊า แต่มะรู้จะโดนแบนป่าวอ้ะค่ะ