บ่วงรัก ซาตาน

ลำดับตอนที่ #3 : แรกร้าย 2

.........................................

         " อะไรนะคะ คุณหนึ่งจะมาทานข้าวกับเราเย็นนี้" หญิงสาวรับฟังสิ่งที่คุณพารณเพิ่งบอกกับตนเองอย่างไม่แน่ใจว่าจะดีใจหรือตกใจดี ตั้งแต่

เด็กๆ มาแล้วที่เธอปลื้มพี่ชายข้างบ้านผู้นี้มาโดยตลอดโดยได้แต่แอบมองอยู่อย่างห่างๆเท่านั้นเพราะรู้ตัวเองดีว่าชายหนุ่มนั้นไม่ค่อยปลื้มเด็ก

กะโปโลข้างบ้านอย่างเธอสักเท่าไหร่


          แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็อดที่จะแอบปลื้มชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาราวดาราภาพยนต์ต่างประเทศคนนั้นไม่ได้ แต่ก็ได้แค่แอบมองอยู่ห่างๆ เพราะ

เธอรู้ตัวดีว่าตนเองนั้นเป็นแค่เด็กข้างบ้านจนๆ ไม่ได้ร่ำรวยเพียบพร้อมคู่ควรกับผู้ชายกับทายาทคนโตของบ้านพิทักษ์บดินทร์แม้แต่นิดเดียว


          แม้คุณลุงพารณผู้แสนจะใจดีมีเมตตากับเธอและครอบครัวเพียงใด หญิงสาวก็ไม่กล้าแม้แต่จะคิดเกินเลย  ได้แต่แอบมองแอบปลื้มตามประสา

เด็กสาวช่างฝันอยู่คนเดียว

          "ได้ค่ะคุณลุง แล้วรินทร์ต้องทำอะไรให้คุณหนึ่งเป็นพิเศษรึเปล่าคะ" หญิงสาวรับคำอย่างกังวลเล็กๆ ว่าการพบหน้ากันครั้งนี้จะออกมาในรูป

แบบใด ถึงแม้จะอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกันก็ตามทั้งสองก็ไม่ค่อยได้พบปะสนิทสนมกันเท่าไหร่นัก เนื่องด้วยครอบครัวเธอนั้นเจียมตนอยู่เสมอว่าคุณ

ลุงผู้ใจดีข้างบ้านนั้นมีฐานะขั้นเศรษฐีถึงแม้จะเอ็นดูเธอและครอบครัวเธอเช่นไรหญิงสาวก็ไม่อาจยกตนเสมอครอบครัวคุณลุงเลยแม้แต่น้อย 


           แม้กระทั่งตอนที่คุณพารณเอ่ยปากถึงเรื่องความหวังในการให้ตนเองและชายหนุ่มมาเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วแต่หญิงสาวก็อดแปลกใจถึง

ความต้องการของชายผู้สูงวัยกว่าไม่ได้ แต่ก็ไม่อาจปฎิเสธได้อย่างที่คิดเพราะคุณลุงทั้งหว่านล้อม ทั้งบังคับกลายๆด้วยมั่นใจเต็มที่ว่าทั้งเธอและ

ชายหนุ่มจะต้องเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดในสายตาคุณพารณ 


           หญิงสาวทั้งกังวลสารพัดในการคลุมถุงชนครั้งนี้แต่ก็น้ำท่วมปากไม่สามารธปฎิเสธได้เลยเนื่องจากเห็นความตั้งใจจริงของคุณลุงที่หวังให้

เธอมาเป็นสะใภ้คนโตของบ้านพิทักษ์บดินทร์

           "อะไรก็ได้ลูกตาหนึ่งเค้าเป็นผู้ชายทานอะไรก็ได้เหมือนลุงนั่นแหละ ยังไงๆ ฝีมือทำกับข้าวของหนูก็อร่อยทุกอย่างอยู่แล้วลูก ดีซะอีกคราวนี้

หนูกับเจ้าหนึ่งจะได้เจอกันซะที   หลังจากไม่ได้พบหน้ากันซะนานตั้งแต่ลูกชายลุงไปเรียนอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เล็กๆ พอกลับนี่ก็ยังไม่เคยได้เจอกัน

เลยใช่มั้ยล่ะ"

           "ค่ะคุณลุง" ร่างบอบบางรับคำอย่างว้าวุ่นใจ เพียงแค่คิดว่าจะต้องเจอกับเค้าเป็นครั้งแรกหลังจากไม่ได้พบกันตั้งแต่เด็กๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกอิ่ม

เอาซะดื้อๆ โดยไม่ต้องทานอาหารเลยทีเดียว






สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่านมือใหม่หัดเขียนนะคะ ถ้ายังไงมีคำแนะนำติชมยังไงบอกกันได้นะคะ *__*