บ่วงรัก ซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : แรกร้าย

.....................................

           "ผมบอกพ่อแล้วใ่ช่มั้ยครับว่าผมไม่แต่ง ไม่ว่าพ่อจะพูดหว่านล้อมผมยังไงคำตอบผมก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงแน่ๆ "  ชายหนุ่มใส่อารมณ์กับ

โทรศัพท์ปลายสายด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธที่พยายามระงับอารมณ์เต็มที่กับผู้เป็นพ่อ เค้าโกรธทั้งผู้เป็นพ่อโกรธทั้งผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้พ่อต้องมา

บังคับจิตใจเค้าทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อน


            ตลอดมาตั้งแต่เริ่มเข้ามหาวิทยาลัยได้ทั้งเค้าและน้องชายก็ได้รับอิสระในการใช้ชีวิต เนื่องจากครอบครัวพิิทักษ์บดินทร์ของชายหนุ่มมัก

ปล่อยให้คิดเองตัดสินใจเองมาโดยตลอด ทำให้เค้ากับน้องชายมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบต่อตนเองและครอบครัวเป็นอย่างดี ไม่เคย

เลยที่คุณพารณผู้เป็นพ่อจะต้องมาบังคับเค้าให้ทำโน่นทำนี่อย่างที่เป็นอยู่


          "พ่อก็ไม่ได้บังคับขืนใจอะไรแกมากมายสักหน่อยตาหนึ่่ง แค่ขอให้มาทานข้าวเป็นเพื่อนพ่อกับหนูรินทร์บ้างก็เท่านั้นเองนะลูก แล้วรับรองเลย

ว่าถ้าแกได้มาใกล้ชิดกับน้องบ้างแล้วยังไม่เห็นความน่ารักของหนูรินทร์เลยยังยืนยันคำเดิมว่าไม่อยากจะแต่งจริงๆ พ่อก็จะไม่บังคับแกอีกต่อไปเลย

เอ้า"

           เมื่อใช้ไม้แข็งแล้วไม่ได้ผลคนสูงวัยกว่าก็เลยต้องเปลี่ยนมาใช้ไม้อ่อนกับผู้เป็นลูกชายแทนหลังจากบุตรชายคนโต ดลภัทร พิทักษ์บดินทร์

ได้ก้าวเข้ามาบริหารกิจการของครอบครัวเมื่อห้าปีก่อน  คุณพารณก็ค่อยๆ เกษียณตนเองออกจากหน้าที่บริหารโดยก้าวออกมาเต็มตัวหลังจากลูกชาย

คนรองดลกานต์ พิทักษ์บดินทร์ เริ่มเข้ามาช่วยเหลือพี่ชายตนเองในการทำงานถัดมาอีกสองปี


            ชีวิตในบั้นปลายของคุณพารณก็มีแต่ความสงบเงียบด้วยภรรยาผู้ร่วมชีวิตเสียไปด้วยโรคร้ายตั้งแต่ลูกชายทั้งสองคนเรียนอยู่มหาวิทยาลัย

ความสุขเดียวในชีวิตของผู้สูงวัยจึงฝากไว้กับทายาททั้งสองด้วยอยากเห้นหลานตัวเล็กๆ วิ่งไปมาให้พลอยชุ่มชื่นหัวใจ

            เป็นเหตุให้ผู้เป็นพ่อต้องคอยหมั่นกระตุ้นลูกชายคนโตให้ตกร่องปล่องชิ้นกับสาวน้อยน่ารักผู้อาศัยอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ข้างๆ บ้านของครอบ

ครัวเค้านั่นเอง เืกือบทุกวันถ้ามีเวลาว่างจากการทำงานวาริณ ลักษณะไพบูรณ์ จะต้องเจียดเวลามากทานข้าวเย็นกับคุณลุงข้างบ้านเสมอๆ หรือบาง

ทีก็จะพาน้องสาววารีลักษณ์ ลักษณะไพบูรณ์ มาร่วมวงอาหารให้คนแก่อย่างเค้าได้คลายเหงาลงได้บ้าง


            ด้วยสองคนพี่น้องอาศัยอยู่กับยายมาโดยตลอดเนื่องจากบิดาและมารดาได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ทั้งสองยังเล็กๆ ทำให้สองศรีพี่

น้องสามารถเข้ากับผู้ใหญ่ได้เป็นอย่างดี การเสียทั้งพ่อและแม่ไปตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ทั้งสองมีความขยันหมั่นเพียรเนื่องจากไม่ต้องการให้ผู้เป็นยาย

ต้องเหนื่อย ทั้งสองจึงช่วยกันดูแลยายเป็นอย่างดีเท่าที่จะทำได้ เป็นที่น่าเอ็นดูต่อคุณพารณยิ่งนัก

           "ก็ได้ครับแต่พ่อต้องสัญญานะว่าต่อไปจะไม่มาบังคับผมอีกเรื่องแต่งงานอะไรนี่อีกนะ ไม่เข้าใจจริงๆ กะอีแค่เด็กมอมแมมข้างบ้าน พ่อจะไป

หลงไหลได้ปลื้มอะไรกับยัยเด็กนั่นนักหนาก็ไม่รู้ แล้วเจอกันเย็นนี้นะครับพ่อ"