Love' My Friend รักสุดท้ายคือนาย

6 ปีก่อน

“นี้ ลีมินโฮพรุ่งนี้ฉันจะต้องไปแล้วนะ   คืนนี้จะไม่อยู่นอนเป็นเพื่อนกันเลยหรอ”

“คิมเฮียวบินก็คืนนี้ผมไม่ว่างนี้นา  ไว้พรุ่งนี้ผมจะมาหาคุณแต่เช้าเลยนะ”

“ว้าว จริงหรอมินโฮนายสัญญาแล้วนะลีมินโฮ ฉันจะรอนะ”

“แต่ผมก็ไม่รับปากนะเฮียวบิน  ผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของผมจะเข้าบริษัทตอนไหน”

“ไม่ได้นะมินโฮนายสัญญากับฉันแล้วนะ”

เสียงพูดคุยกันของเด็กสองคนทำให้หญิงสาวที่ขึ้นบันไดมาถึงกับหลุดขำ  ให้กับความน่ารักของเด็กทั้งสองเด็กผู้หญิงที่กำลังนั่งทำหน้าบึ่งอยู่บนเตียงนอนมีชื่อว่าคิมเฮียวบิน เป็นลูกสาวคนเล็กฉันเองส่วน ผู้ชายอีกคนชื่อว่า ลีมินโฮ เป็นลูกชายของเพื่อนสนิทของคิม (พ่อ ของเฮียวบิน )  พ่อแม่ของมินโฮไม่ค่อยจะมีเวลาดูแลลูกสักไรเพราะมั่วแต่ทำงานกัน เธอเลยได้พูดคุยด้วยและบอกว่าเดี๋ยว จะช่วยดูลีมินโฮให้เองเพราะมินโฮก็อายุเท่ากับเฮียวบินดังนั้นก็น่าจะเป็นเพื่อนเล่นกันก็ได้ และมินโฮก็เป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมาก เลี้ยงง่ายกว่าเฮียวบินอีก  ที่บ้านของฉันก็มีเด็กเด็กผู้ชายอยู่ด้วย 2 คนเลยคิดว่าน่าจะเล่นด้วยกันได้เลยได้พามาเลี้ยงซะเลย ฉันมีลูกชาย 1 คนชื่อว่า คิมอูบิน และมีลูกบุญธรรมอีก 1 คนชื่อว่า จุนโฮ เป็นลูกของเพื่อนสนิทเลยได้รับมาเลี้ยงเพราะพ่อและแม่ของจุนโฮได้เสียชีวิตลงโดยอุบัติเหตุทางรถยนต์

เฮียวบินเป็นเด็กที่น่ารักมากและฉันก็รักเธอมากด้วย จนบางทียังมีคนบอกเลยยังว่าฉันเป็นคนที่ติดลูกสาวมาก แต่จะว่ายังงั้นก็ไม่ถูกเพราะว่าป๋า ของเฮียวบินหรือว่าพ่อของเฮียวบินรายนั้นเนี้ยขาดลูกสาวสักวันคงจะไม่ได้ กลับจากทำงานทีไรต้องมากอดมาหอมและส่งเข้านอนทุกคืน ส่วนลูกชายสองคนของฉันเค้าก็ไม่ได้แตกต่างกับพ่อเลยสักนิด ดึกๆแทบทุกคืนจะต้องหอบหมอนกับผ้าห่มมานอนกับน้องสาว เฮ้อ พูดถึงแล้วก็เหนื่อยใจ คนนั้นก็ทะเลาะกันใหญ่เลยพรุ่งนี้ฉันก็คงจะไม่ได้ยินเสียงแบบนี้แล้วสินะ วันพรุ่งนี้เฮียวบินก็ต้องไปอยู่ที่ประเทศไทยแล้ว  อย่างนี้มินโฮก็ต้องเหงาอยู่คนเดียวนะสิ  อ้าว นี้ฉันเผลอพาออกนอกเรื่องได้ไงเนี่ย แล้วดูสิตอนนี้สองคนนั้นก็ทะเลาะกันใหญ่เลย

“เฮียวบิน หนูอย่ารังแกมินโฮสิลูก” แม่ของเฮียวบินเข้ามาห้าม ก่อนที่ทั้งสองจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้

“มินโฮจ๊ะ แม่ของหนูมารอแล้วนะ”  

“อะไรกันค่ะแม่ทำไมวันนี้แม่ของมินโฮถึงมาเร็วจังละค่ะ” น่าจะมาช้าๆหน่อย รีบไปไหนกันละเนี่ย

“เห็นว่ามีงานต้องไปทำที่บ้านละมั้ง  แม่ก็ไม่มั่นใจเหมือนกันนะ”

“ อ้อ นี้มินโฮอย่าปล่อยให้แม่รอนานสิจ๊ะ”

“ครับน้ายูกิ แต่ผมขอเก็บของเล่นก่อนครับ”

“โอ๊ย ไม่ต้องไปสนใจหรอก เดี๋ยวให้เฮียวบินเค้าเก็บบ้างสิ น้าเห็นหนูเก็บคนเดียวทุกวัน ดังนั้นวันนี้เฮียวบินหนูก็ต้องเป็นคนเก็บรู้ไหมจ๊ะลูกสาวที่น่ารักของคุณแม่”

“แม่ อ่า ยังงี้ทุกที T^T ”

                และเช้าวันต่อมา

“เฮียวบินเราต้องเดินทางกันแล้วนะลูก”

“แต่ลีมินโฮยังไม่มาเลยนี้ค่ะแม่ มินโฮเค้าสัญญากับหนูว่าจะมา  รอหน่อยนะค่ะคุณแม่”

                เฮียวบินได้แต่คอยมองหาเพื่อนสุดที่รักแต่แล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมา จนแม่ของเธอต้องมาลากเธอขึ้นไปบนเครื่องบินเฮียวบินได้ร้องไห้ไปตลอดทางเดิน เธอโมโหเพื่อนรักที่ไม่ทำตามสัญญาแต่ในใจของเธอลึกก็แอบเป็นห่วงกลัวว่ามินโฮจะเป็นอะไรหรือเปล่าหรือว่าจะได้รับอันตรายเพราะถ้ามินโฮเป็นอะไรไปเธอคงจะเสียใจมาก มินโฮเป็นรักครั้งแรกของเธอตั้งแต่อนุบาลแล้ว แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไปเพราะกลัวว่า จะเสียความเป็นเพื่อนกับมินโฮไป และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าลีมินโฮคิดอะไรกับเธออยู่ในตอนนี้

                ทางด้านของมินโฮ

“ขอโทษนะเฮียวบิน ขอโทษที่ผมไม่สามารถไปตามคำสัญญาได้ ผมไม่กล้าที่จะพูดคำบอกลา ผมกลัวว่าถ้าเฮียวบินไปแล้ว เฮียวบินจะไม่กลับมา และผมก็ห่วง ถึงเธอจะเป็นสาวน้อยที่ดูฉลาดแต่เธอก็ไม่เคยไปไหนไกลถ้าไม่มีผมไปด้วย ผมกลัวว่าจะมีใครมาทำร้ายเธอ  และผมก็หวงเธอที่สุดผมมั่นใจว่าโตขึ้นเธอจะต้องสวยและน่ารักมาก ผมหวงของๆผมกลัวว่าใครจะมาจีบและแย่งเธอไปจากผมก่อนที่ผมจะได้พูดคำว่ารักออกไปถึงแม้ว่าฐานะทางบ้านของผมจะไม่ค่อยดีเมื่อเทียบกับของเฮียวบินที่มีกินไปตลอดทั้งชาติ  แต่ผมสัญญาว่าโตขึ้นผมจะต้องเป็นนักร้องที่โด่งดังมากในเกาหลีและเมื่อผมพร้อมผมก็จะบอกความในใจกับเธอรอผมหน่อยนะเฮียวบิน”

ถึงแม้จะเป็นเพียงความฝันเล็กๆของเด็กน้อยคนหนึ่งแต่ด้วยสีหน้าและแววตาที่มุ่งมั่น ที่ได้แสดงออกมาอย่างชัดเจน  มันก็ทำให้ผู้เป็นแม่ที่แอบยืนฟังอยู่ห่างๆ ถึงกับต้องขนลุกให้กับความมุ่งมั่นของลูกชายตัวน้อยที่ริแอบไปหลงรักลูกสาวของประธานบริษัท เธอจะไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องนี้เพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคน แต่เธอจะคอยเฝ้าดูลูกชายคนนี้อยู่ห่างและเธอก็หวังว่าลูกชายสุดที่รักของเธอนั้นจะทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริง  ทั้งสองเรื่อง