คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่่ 6
Chapter 6
หลัลับมาาร้านอาหารปลายาวให้เาไปอาบน้ำให้สบายใ เธออัวไปวารูปที่วา้าไว้่อ เมธัสยอมปล่อยเธอไปโยี เารู้ัวว่าวันนี้เารุเธอมาพอแล้ว เาอยาใล้ิเธอ อยารู้ััวนอเธอให้มาว่านี้ ไม่ผิหาเา้อารให้เรื่อารแ่านรั้นี้ไม่ใ่แ่เรื่อหลอๆ เธอน่ารัน่าสนใเินว่าที่เาะปล่อยให้หลุมือ ในวันแ่านเารู้ว่าทำัวไม่ีนัที่ทำเยา ใบหน้าเศร้าๆ พยายามฝีนยิ้มอเธอเามอเห็นมันทั้หม แ่เา็ใร้ายที่ทำไม่สนใมัน วันนั้นเารู้สึสับสนมาในหัวเามีแ่เรื่อาภาเ็มไปหม ทำให้เาทำัวไม่น่ารัับเธอ แ่อนนี้เาิว่าเาวรแร์เธอมาว่าใร ร่าสูเินเ้าไปในห้อนอนยิ้มที่มุมปาเมื่อเห็นุนอนวาพร้อมอยู่ที่ปลายเีย ใ้เวลาอาบน้ำเพียไม่นาน็ออมา าเพรียวยาวเินมาที่หัวเียหยิบโทรศัพท์ที่ำลัส่เสียร้อ เหลือบมอื่อาสายที่โทรเ้าแล้วนิ่ไป ่อนรับ
“รับ”
“สวัสี่ะเมธ แพทะโทรมาบอว่าแพทไ้อนโแล้วนะะ อยู่ใล้ๆ อนโเมธเลย”
“ออ รับ แล้วุะย้ายเ้าไปอยู่เมื่อไหร่”
“อาทิย์หน้า่ะ ถ้าเมธไม่ว่าอะไรแพทอยาอแรนมา่วยัารเรื่อย้ายอ้วย่ะ”
“ไ้สิ เี๋ยวผมะันไว้ให้”
“อบุนะะ เมธใีที่สุเลย ั้นแ่นี้่อนนะะแพทำลัเลือเฟอร์นิเอร์อยู่ ฝันี่ะ”
าภาวาสายไปแล้ว เมธัสมอโทรศัพท์ในมือถอนหายใออมาเบาๆ
ปลายาวเินเ้ามาในห้อนอน เมธัสนั่เอนหลัที่หัวเียบนัมีแลปทอปัวเ่วาอยู่ เาเหลือบามอเธอแล้วถาม
“วาเสร็แล้วหรอ ให้พีู่ไ้หรือยั”
“ยัไม่เสร็่ะ ถ้าเสร็แล้วปายให้พี่เมธูเป็นนแรเลยโอเมั้ยะ” ปลายาวอบแล้วยิ้มน่ารั เมธัสยิ้มที่มุมปาแล้วพยัหน้า
“ปายไปอาบน้ำ่อนนะะ เอ่อพี่เมธะ” ปลายาวะัฝีเท้า่อนหันมาถามเา้วยน้ำเสียไม่แน่ใ
“รับ” ิ้วเ้มเลิึ้น
“ือ ืนนี้ปายอไปนอนอีห้อนะะ พี่เมธมีาน้อทำปายะไ้ไม่รบวน” เมธัสหรี่ามอนร่าบารหน้า ามเป็นประาย หึ ะหนีไปนอนอีห้อ ้าไปหรือเปล่าอีหนู ิหรือว่าเาะยอม ใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมาสื่อว่าไม่ล ามปลาบ้อเม็ออำสั่ เาพยัหน้าไปทาห้อน้ำให้เธอไปอาบน้ำ เสร็แล้ว็ลับมานอนเียนี้้วยันเสียีๆ ปลายาวลืนน้ำลายลอ ่อนเินอเ้าห้อน้ำไป เธอะหัวใวายายไป่อนมั้ยที่เายันอ่อยเธออยู่อย่านี้ แ่นี้เธอ็หลเาะแย่อยู่แล้ว เ้าเป็นอแแล้ว แมีสิทธิในัวเ้าเ็มที่ับเ้าลืนลท้อะ เ้าใมั้ยยะ ปลายาวนึถึำพูอเนิราึ้นมา เธอทำแบบนั้นไ้ริๆหรือ ็ในเมื่อมันเป็นแ่ารแ่านปลอมๆ แ่ว่าเราทะเบียนสมรสันแล้ว มัน็ไม่ใ่เรื่อปลอมๆ แล้วน่ะสิ ปลายาวเพิ่ระหนัวามริ้อนี้ ถ้าหย่าันไปเธอ็ถือว่าเป็นผู้หิที่ผ่านารแ่านมาแล้ว ไม่มีใริหรอว่าเธอะรัษาวามบริสุทธิ์ผุผ่อเอาไว้ไ้ะที่แ่านแล้ว ใบหน้าสวยแ่ำเมื่อิ
ปลายาวลาาัวเอออมาาห้อแ่ัวหลัาที่ใ้เวลาอาบน้ำนานว่าปิ พยายามิถึเรื่ออื่นไม่ให้ใว้าวุ่นเรื่อนอนร่วมเียับเาในืนนี้ ที่ผ่านมาหลายืนเาไม่ไ้มีท่าทีให้เธอหวั่นใเลยสันิ เธอเลยเบาใไม่ไ้ิอะไรมา แ่เมื่อเ้าเาั้ใูบเธอ แล้ว็อ่อยเธอแทบลอเวลา เธอเลยสิระเิ ืนนี้เธอะรอเื้อมมือเาไปไ้หรือเปล่า ฮือ... ปลายาวร่ำรวในใ เมธัสออมอนที่เินออมาาห้อแ่ัวราวหอยทา้วยแววาวาววับ ท่าทาแบบนั้นอเธอมันน่าแล้ะมั เายมือบที่นอน้าัวเป็นำสั่ให้เธอมารนี้
“เอ่อ ือปาย้อเป่าผมและทารีม่ะ” เธออบแล้วยิ้มแห้ๆ ให้เา ้าวเร็วๆ ไปที่โ๊ะเรื่อแป้ หยิบไร์มาเป่าผมัวเอ เมธัสส่ายหน้า่อนลุึ้นาเียรมาที่เธอ มือเรียวหนาวยเอาไร์ในมือเธอมาถือไว้แล้วเป็นนเป่าผมให้เสียเอ
ปลายาว้อเาผ่านระ วามสบมอลับมา ปลายนิ้วยาวสาผมเธอ้าๆ ผมเธอยาวมาเาอบมัน เาินนาารถึอนที่มันระไปบนแผออเายามที่เธอเลื่อนไหวไปบนหน้าท้อแร่ มันะให้วามรู้สึีแ่ไหน
เายปอยผมนุ่มลื่นึ้นูบ สูลิ่นหอมละมุน สบาเธอ้วยแววาหวาน่ำและร้อนระอุ ปลายาววูบไหวาปลายเส้นผมลามเลียถึ่อท้อ เพียแ่สัมผัสเบาๆ แ่แฝไป้วยไอปราถนาร้อนแร เพียไม่นานเมธัส็ปิไร์แล้ววามันล มือร้อนผ่าววาลบนไหล่บอบบาลูบไล้ึ้นไปยัลำอระหนวลึมัน้าๆ ปลายาวหลับาเือบลั้นเสียราไม่ทันเมื่อเาโน้มัวลมาูบที่ออ ไล้เลียมัน้วยปลายลิ้นแล้วูึนเป็นรอยเล็ๆ ร่าบาสะท้านไหว เอียอเปิทาให้เาอย่าเผลอไผล ่อนที่เธอะทันรู้ัวเา็รวบเธอึ้นสู่วแน้าวไปที่เีย วาเธอลบนฟูหนานุ่ม ปลายาวัวสั่น หัวใเ้นแร เธอรู้ีว่ามันะเิอะไรึ้น่อานี้หาเธอไม่หยุเา เารู้สึับเธอเ่นไรเธอไม่แน่ใ แ่เธอรัเานั่นือสิ่ที่เธอมั่นใ ะผิไหมที่เธอะอทำามใัวเอ และเธอะไม่เสียใับสิ่ที่เธอไ้เลือแล้ว เมธัส้อเ้าไปในวาอเธอ นิ้มเรียวลูบไปบนแ้มเนียน
“มันะเป็นืนที่น่าำอเราพี่สัา” ปลายาวหลับาลเมื่อใบหน้ามโน้มลมาใล้ ริมฝีปาหยัแนบลบนเรียวปาอิ่มึ บเม้มมันเบาๆ แล้วไล้เลีย้วยปลายลิ้นร้อน ูึริมฝีปาล่านเิเสียรัวนับมืออเธอประสานไว้เหนือศรีษะ ปลายาวสั่นสะท้านับสัมผัสู่โมแนบิ มือหนาอี้าอเาลูบไล้อยู่รสะโพบีบลึมันหนัสลับเบา เรียวลิ้นร้อนวยัหวะแทรเ้าไป้นหาวามหวาน่ำภายในเมื่อเธอเปิริมฝีปาเพื่อสูอาาศเ้าปอ เาราในลำอเมื่อ้นพบลิ้นเรียวเล็เาูึหลอล่อให้เธอูบอบ ปลายาวราเบาๆ เมื่อเาูึปลายลิ้นสลับบเม้มริมฝีปาล่า วามระสันไหลลไปยัใลาร่า รู้สึถึวามุ่ม่ำเอ่อล้น อานี่เธอำลัลายเป็นผู้หิร่านรัหรืออย่าไร เพียสัมผัสร้อนผ่าวาเา็ทำให้เธอหลอมละลายไ้อย่า่ายาย วามิเธอพร่าเลือน เมื่อเามอมเมา ล่อลวเธอ้วยูบลึึ้หวานล้ำทำให้เธอหลุมพราเสน่หา ลิ้นเรียวเล็รุไลู่บอบลิ้นร้อนอย่าเียสาแ่ระือรือล้น มือเรียวอ่อนนุ่มยึ้โอบลำออเาไว้ เมธัสราพอใในลำอ มือร้อนสอแทรเ้ามาในุนอนเสื้อเิ๊สะิะอั้นในเพียแผ่วเบามัน็หลุออาัน มือร้อนอบุมออวบอิ่มเ็มมือ บีบเล้นเบาๆ มืออี้าปลระุมเสื้ออเธอออ้วยวามรวเร็วแล้วึมันออไปาร่าามพร้อมบราสีหวาน เา้อมอทรวอลมลึูัน้วยวามหลไหล สายาเารุ่นไป้วยไฟพิศวาส เ้า้มลแะแ้มปลายถันนุ่ม้วยปลายลิ้น ูึมันเบาๆ นมันูันเป็นุ่มไ ปลายาวราเสียหวาน
“อา” มือเรียวแทรไปามลุ่มผมรท้ายทอย ยุ้มึเพื่อบรรเทาวามเสียว่าน ร่าบาบิเร่าหน้าอแอ่นึ้น
ยั่วยวนอย่าเป็นธรรมาิ เมธัสราในลำับภาพนั้นเธอเ็ี่เป็นบ้า ึ่ลาร่าปวหนึบแทบระเบิแทบรั้รอไม่ไหวที่ะฝาฝััวนอเาลไปในร่าอ่อนนุ่มอเธอ มือเรียวร้อนไล้ล่ำไปามแนวโ้มน ผ่านเอวอสู่สะโพเ็มึ เ้าลึมันหนัหน่ว ่อนเลื่อนลสู่เนินเนื้ออวบอิ่มอ่อนนุ่ม นิ้วร้อนร้ายเลื่อนไหวรปุ่มระสันแผ่วเบา ร่าบาสะุ้ไหว
“อ๊ะ” าเรียวหุบเ้าหาันแน่น ร่าบาเร็นเารู้สึไ้ เาผละายอออวบน่าหลไหล มาบูบเรียวปาหวาน่ำอีรั้ ให้เธอหลลืมัว ่อนแทรปลายนิ้วเ้าไปในหลืบรัอ่อนนุ่มุ่ม่ำและร้อนผ่าวอเธอ้าๆ และ่อยๆ เพิ่มัหวะปลายาวผวาอเาแน่นับสัมผัสแปลใหม่รัวน ปลายเล็บมนิลบนแผ่นหลัแร่ระบายวามเียว่านที่ระายาุอ่อนไหวนถึปลายเส้นผม
เาเลื่อนใบหน้าลมาุไร้ลำอหอมรุ่น ลาลิ้นูิมผิวาวผ่อเนียนนุ่มนถึยอถัน ลาไลู้ึมันเ้าปาปรนเปรอทั้สอ้าอย่าทัเทียม ปาลิ้นร้อนผ่าวพรมูบไปทั่วร่าาม ผิวเนียนนุ่ม ละมุน นเาอยาลืนินเธอลไป มืออี้ารูับในัวิ๋วอเธอและึมันออไปทาปลายา้วยวามรวเร็ว ใบหน้ามร้ามเลื่อน่ำล ูบับวามหอมหวานอผิวเรียบึนุ่มเนียนรหน้าท้อ ปลายลิ้นหยอเย้าับสะือุ๋มิ๋มน่ารั เลื่อน่ำลไปนถึเนินอไม้หอมรุ่น ปลายมูโ่ลรุที่ไว่อวามรู้สึ ปลายลิ้นร้อนแหวิมไปามลีบอไม้สีสที่ปิสนิท ราวับปปิวามลับอันแสนมหัศรรย์ที่อยู่ภายใน เาูิมวามหวานรั้แล้วรั้เล่า ราในลำอับรสาหวาน่ำอเธอ
“อ๊า พี่เมธ” เธอราเรียื่อเา ปลายเท้าิเร็ลบนที่ฟูหนานุ่ม เสียราหวานเอ่ยเรียื่อเา ยิ่ทำให้เาระหาย เาปวหนึบแทบระเบิเป็นเสี่ย เาผละร่าออห่าเพื่อัารเสื้อผ้าอันแสนเะะอนเอออ้วยวามรวเร็ว่อน้อมอเรือนร่าาม ยวนใ้วยสายาร้อนแรแทบะเผาไหมเธอให้ละลายเป็นผุยผ ่อนะโถมเ้าหาร่าามระทระทวยบนเียเพียเสี้ยววินาที ปลายาวสั่นสะท้านยามายแร่ร้อนผ่าวเปลือยเปล่าอเาแนบิสนิทับร่าอเธอไปทุสัส่วน เธอใเ้นแรใบหน้าแ่ำเมื่อสัมผัสถึวามแ็แร่แห่บุรุษเพศทิ่มอยู่รหน้าท้อเปลือยเปล่า ภาพใบหน้าสวยหวาน ล้อมรอบ้วยผมนุ่มสลวยสีน้ำาลอ่อน วาเรียวเี่ยวสะท้อนแววหวาน ุ่ม่ำ้วยวามเร่าร้อน ริมฝีปาที่บวมเล็น้อยาแรูบเผยอึ้นน้อยๆ รหน้า ทำให้เาแทบาใ้วยไฟปราถนา
“ปายสวยมา พี่อยาับลืนลไปทั้ัว” เสียแหบพร่า เย้ายวนทำเอาายสาวสั่นสะท้าน วามปราถนาระุออยู่เบื้อล่า เาบูบเธออีรั้ เรียวริ้วร้อนวาิม ูึเรียวลิ้นเล็ร้อนแร เธอูบอบเา้วยวามเร่าร้อนไม่่าัน มือเรียวหนาร้อนผ่าวบีบลึอูมเ่ึอย่ามัวเมา ่อนผละใบหน้ามาลุเล้าเอาใ ไล้ปลายลิ้นร้อนบนยอพธูรัวเร็ว ูึเ้าปานเิเสียรัวน แทรนิ้วเรียวไปในวามุ่ม่ำับแน่น บลึนิ้วโป้ับเสรสีสพร้อมับันนิ้วเรียวลไป้วยัหวะที่เร่เร้า วามับแบบีรัอุบนิ้วทำเาระุ ใเ้นรัวเร็วราวหนุ่มเพิ่ริรั ะวิเศษแ่ไหนถ้าัวนอเาฝัเ้าไปในนั้น เธอ่าหอมหวานและสใหม่ มือเรียวเล็ศรีษะอเาเ้าหา ออวบยแอ่นให้เาสัมผัสยออูันไ้ถนัถนี่ ราเสียหวานเมื่อเาเร่ัหวะมือเร็วึ้น เธอ่อนวามร้อนแรเอาไว้ภายในวามน่ารั หัวใอเาพอฟูราวับลูโป่ อีโ้ับอเมื่อเาเป็นน้นพบมันเป็นนแร ปลายาวัริมฝาลั้นเสียราเมื่อุไลแม็เินทามาถึ ร่าามเร็ ิเล็บลบนแผ่นหลัอเาแล้วรีมันเ็มแร วามหวานแหลมปั่นปวน บิเลียวอยู่ใน่อท้อ
“พี่เมธา ่วยปาย้วย” ปลายาวร้ออเสียหวาน เธอไม่รู้ว่า้อทำอย่าไร เธอเร่าร้อน้อารให้เา่วยปลปล่อยเธอาวามทรมานนี้
“ปล่อยมันเลยทูนหัว” เาอบเสียพร่าูบูึปลายลิ้นเล็เพียแผ่ว เร่ัหวะนิ้วถี่ยิบนร่าบาระุเร็ สั่นสะท้าน น้ำหวานรินรนิ้วเานุ่ม่ำ เาราลึในลำอเมื่อเธออรันิ้วเาหนัหน่ว
“อ๊าห์” ปลายาวรีร้อออมา ายเธอสั่นสะท้าน หอบหายใราววิ่มาหลายสิบิโลเมร ผวาอเาแน่น เมธไม่รอ้าเาแทรัวลไป แยเรียวาามอเธอออว้า ่อยๆ ันัวนอเาลไป้าๆ ันเ้าและผละออ้ำๆ นผ่านไปเือบรึ่ เาูึริมฝาอวบอิ่ม ไล้เรียวลิ้นมุมปา่อนิมวามหวานอย่าไม่รู้ัพอ ปลายาวถอถอนใสะท้านยมือึ้นโอบรอบอเา แล้วลูบไล้ไปบนแผ่นหลัว้า ะเธอำลัเผลอไผลอยู่ับูบวาบหวามเมธผลัันแ่นายอเาเ้าไปใน่อรัแน่นหนึบนสุ ปลายาวสะุ้เฮือ วามเ็บึแปลบปลาบรุประสานทำเอาเธอน้ำาไหล
“เ็บ่ะ” มือเรียวผลัอเาออห่า
“ู่ว์ มันะีึ้นพี่สัา” เมธปลอบเสียแหบพร่า ูบที่หน้าฝาเธอและูบับน้ำาที่หาา ่อนเลื่อนใบหน้าลบนยอออวบอิ่ม ส่ปลายลิ้นร้อนไล้เลียปลายถันสีระเรื่อแผ่วเบา ูึเ้าปาร้อน รูฟันลไปเบาๆ พร้อมับยับสะโพ้าๆ ปลายาวสั่นสะท้านับวามเ็บแปลบปนเสียว่าน เธอหลับาลัริมฝีปาแน่น ยมือึ้นเาะบ่าเา เมธละใบหน้าาอนุ่ม ้อมอวหน้าหวานที่หลับาพริ้ม มือเรียวหนายึ้นลูบไล้มุมปาให้เธอลายริมฝีปาออ
“ลืมา มอหน้าพี่” ปลายาวลืมาึ้นามเสียแผ่วพร่า มอลึเ้าไปในวาอเาั่้อมน์ ในวามุ่นมัวแห่ไฟพิศวาสเธอเห็นบาอย่าในวานั้น มัน่าเร่าร้อนแ่เ็มไป้วยวามอ่อนหวาน อา หัวใเธอมันสลัฝัลึัวนเาอยู่ในนั้น มือเรียวบาอ่อนนุ่มยึ้นุมเสี้ยวหน้าเาไว้ ลูบไล้มันแผ่วเบา เมธหัวใสั่นไหวอย่ารุนแรเมื่อเห็นแววาที่เผยส่วนลึในใอย่าหมเปลืออเธอ วามรู้สึอ่อนหวาน อบอุ่นอาบไล้โลมหัวใอเานุ่ม เาไม่เยรู้สึเ่นนี้ยามร่วมรัับใรสัน ไม่เย เา้มลูบเธออย่าอ่อนหวาน เพิ่มัหวะสะโพเร็วึ้น อรึลไปหนัแน่น มือเรียวหนายาเรียวึ้นให้โอบรอบสะโพสอบอเาไว้ แนแร่้ำยันับเีย มืออี้าเ้นลึออวบนุ่มหยุ่นที่เลื่อนไหวึ้นลยั่วยวนใ วามับแน่นทำให้เาัฟันรอ เหื่อึมท่วมใบหน้าและแผ่นหลั เาแทบระเบิอยู่ร่อมร่อราวับพวไ่อ่อน เาสูปายามที่ึแ่นายเ้าออ
“aahh you just kill me baby”
ร่าามส่ายสะบัเมื่อเารวบเอวเธอเ้าหาแล้วส่ัวนอเาลมาหนัหน่ว ัหวะรัเนิบ้าในราแรลับลายเป็นหนัหน่ว แนบแน่นามแรอารม์ที่พุ่ทะยาน เธอรีร้อออมาเบาๆ เมื่อเาับัวเธอพลิะแ มือ้านึับเรียวาอเธอยึ้น แล้วส่สะโพผลัันแ่นายเ้าออ้วยัหวะร้อนแร มือเรียวว้าับ้อมืออเาเอาไว้้านึ บใบหน้าลับหมอนราระเส่า
“พี่เมธา”
“ปายเ็ี่มารู้มั้ย” เาสารภาพเสียระเส่า เหื่อหยหนึ่ไหลลบนใบหน้าอเธอเมื่อเา้มลมาแล้วึใบหน้าเธอให้แหนเยึ้นรับูบ ส่ปลายลิ้นหยอล้อับปลายลิ้นอเธอ รสูบยิ่เพิ่มวามระสัน เาระแทายเ้าหา้วยัหวะเร้าใั่วรูหนึ่ ผละใบหน้าออแล้วับเธอุเ่าึสะโพเธอึ้นสู่อนสอเสยแ่นายร้อนผ่าวเ้าไปใน่อรัุ่ม่ำ แน่นหนึบ สะโพโยลึเนิบนาบลระแสแรร้อนให้ลายล เาอยาสัมผัสเธอให้นานว่านี้ไม่อยาถึฝั่ฝันเร็วเินไปนั แู่เหมือนวามั้ใอเา้อพัทลายลเมื่อปลายาวราเสียหวาน เ้สะโพเ้าหาเาอย่าเื้อวน เาัฟันรอเมื่อวามอ่อนนุ่มอเธออหนึบ
“พี่เมธา ปายไม่ไหว” ปลายาวอ้อนวอน หาวามสุสมที่เามอบให้เธอในราแรนั้นทำเธอสั่นสะท้านถึทรวแล้ว แ่รั้นี้เธอลับรู้สึถึมันรุนแรยิ่ว่า วามาบ่านเสียเสียว พุ่พล่านใล้ระเบิ เาโน้มัวลแนบไปบนแผ่นหลัเนียนอรัเอวออเธอเอาไว้่อนะเพิ่มัหวะหนัหน่ว เสียเนื้อระทบันั้อยิ่สร้าวามเร้าใ เาูบูึลำอระหนเป็นรอยเพื่อปลปล่อยวาม่านระสัน ปลายาวบใบหน้าลับหมอนราไม่าสาย ร่าามระุเร็เมื่อเาอรึหนัหน่ว รีร้อออมาอย่าสุลั้น วาม่านเสียวระเบิโพล ร่าบาสั่นสะท้าน น้ำหวานไหลอาบท่อนรัอเานุ่ม วามอ่อนนุ่มบีบรัแ่นายแ็ึถี่รัว ายสาวสั่นเทาอ่อนยวบัถูเาูลืนเรี่ยวแรนหมสิ้น
“อ๊าย อ๊าห์”
เมธัฟันราระเส่าในลำอเมื่อแรบีบรันั้นรุนแรเหลือล้น ร่าแร่โน้วแ่นายร้อนผ่าวเ้าหาวามอ่อนนุ่มอหนึบนั้น้วยัหวะระั้น เสือเสย บเบียแนบสนิท เาส่ัหวะรัสุท้ายร้อนแรถี่ยิบ ายแร่ระุเร็ปลปล่อยสายพันธุ์แห่รัเ้าสู่โพรรัุ่ม่ำทุหยาหย เสียแหบห้าวราัลอลำอ้วยวามเสียว่าน วามสุสม ทะลัทะลาย “อ่าห์” ร่าหนาวนบลบนแผ่นหลับานุ่มเนียนแล้วบัมันเบาๆ ่วยบรรเทาวามหฤหรรย์ เาพลิัวลบนฟูหนานุ่มวแนแ็แรพลิัวเธอให้อยู่บนัวเา เพียรู่ลมหายใ็ลับมาปิ วนแนแร่รััวเธอเ้าแนบิมาว่าเิม ูบบนไหล่บอบบา ่อนประอใบหน้าเธอให้้มลรับูบ เาูึริมฝีปาอวบอิ่มแผ่วเบา ปลายลิ้นร้อนวาิมทั่โพรปาหอมหวาน วามแ็ึฟื้นืนีพึ้นอีรั้ เา้อารเธออีแล้ว ปลายาวใสั่นสะท้านเมื่อรู้สึถึวามปราถนาอายหนุ่ม “อีรั้นะเบบี๋” เสียอออ้อน แหบพร่าแสนเ็ี่เร้าใ ทำเอาุหลาบอามเ้นุบ เธอราเสียหวานเมื่อเาส่ัวนร้อนผ่าวเ้ามานสุในราวเียว บทรัำเนินไปรั้แล้วรั้เล่า เาินุ ไม่รู้ัอิ่ม วบนล่วเ้าสู่วันใหม่ แสทอทาบทับอบฟ้า ไฟสวาทภายในห้อนอนเร่าร้อนึไ้สบล
มือเรียวหนาเอื้อมว้าร่าบานุ่มนิ่มเ้าหาอ้อมอ ปลายมูโุ่ไร้ไปบนลำอหอมรุ่น ลิ่นที่เาเริ่มหลไหลมันเ้าเสียแล้ว ใบหน้ามเลื่อน่ำลไปยัเนินออวบอิ่ม ไล้ปลายลิ้นบนเนินทรว รวบุสีหวานูึ ปลายาว่อยๆ ลืมาึ้นมา ึ่ลาายเ้นุบเมื่อถูระุ้นเร้า มือเรียวยึ้นับใบหน้าเาเอาไว้ ปรามเสียแผ่ว
“พี่เมธ หยุ่อน่ะ”
“หืมม พี่อยาินปายอีแล้วนี” เสียอเา่าเ็ี่บาใ ปลายาวถอนหายใอย่าเหนื่อยอ่อน เธอไม่ไหวแล้ว เาับเธอินทั้ืนถ้ายอมเาอีรั้เธอ้อายแน่ๆ
“พี่เมธปายไม่ไหวแล้ว่ะ ปายเ็บ” เธอสารภาพออมาในที่สุเธอรู้สึระบมไปหม เนื้อัวปวเมื่อยราวับะหลุออเป็นเสี่ย เมธัสมอใบหน้าหวานที่ทำาแๆ น้ำาลอ หัวใ็อ่อนยวบ พร้อมับ่น่าัวเอในใ เาน่าะรู้ว่ามันเป็นรั้แรอเธอ และเา็เอาแ่ใัวไม่หยุ เาวระถนอมเธอมาว่านี้ เาละใบหน้าออห่ารวบร่าบาเ้าสู่อ้อมอ ูบที่มับพ่นลมหายใออมายาวเหยีย “พี่อโทษนี เ็บมามั้ยรับ” ปลายาวุัวเ้าหาเา แนบใบหน้าลบนแผอเปลือยอบอุ่น “เ็บ แ่รู้สึีมา่ะ” เธอูบที่อเาเบาๆ มือเรียวบาลูบแผ่นหลัเาไปมา เธอรู้ีว่าไม่ใ่วามผิอเา เรามีวามสุร่วมัน เาทำให้เธอมีวามสุมันเป็น่ำืนที่แสนวิเศษที่เธอะไม่มีวันลืม เมธัสยิ้มว้า วามพราวระยับ หัวใอ่อนเหลว ไม่ทันไรเธอ็รู้ัเอาใเาแล้ว แบบนี้เาะไปไหนรอ “เมียใรน่ารัั” เาันัวออห่าเพื่อมอหน้าเธอ ปลายาวหน้าแ่ำ ้มหน้าุ เมธัสเยาเธอึ้นแล้วูบเร็วๆ ที่ปาอิ่มหลายรั้่อนผละออ
“ไปอาบน้ำเถอะ่อนพี่ะอใไม่ไหวับปายินอีรอบ” ว่าบเา็อุ้มร่าบาลมลึึ้นสู่วแน พาไปที่ห้อน้ำ วาเธอลที่พื้น ยิบาให้อย่ายั่วเย้าแล้วปิประู ปลายาววิ่ไปล็อประู ใบหน้าร้อนู่้วยวามัเิน เธอมอัวเอในระแล้ว็้อใเพราะมันมีรอยแระายอยู่บนัวเธอทั่วไปหม เธอส่้อนให้นอยู่นอประู้วยวามัเือปนัเิน เธอ้อใ้รอพื้นหมวหรือเปล่าที่ะลบรอยบนอนี่หม เือบั่วโมที่ปลายาวอยู่ในห้อน้ำ เธออเวลาทำใแม้ะเพียั่วรู่็าม เมื่อืนเธอหลระเริไปับเาทุท่วท่าราวับหิร้อนรั ิถึแล้ว็รู้สึอับอายึ้นมาเาะิว่าเธอเป็นผู้หิใ่ายหรือเปล่า แ่ว่าเธอแ่านับเาแล้ว ะผิอะไรถ้าเธอะยินยอมพร้อมใให้เา้วยวามเ็มใ นวลแ้มแ่ำ หัวใเ้นแรยามที่ิถึบทรัอเาเมื่อืน มัน่าเร่าร้อนราวับะแผเผาเธอให้มอไหม้เป็นผุยผ
ปลายาวเปิประูเินออมาาห้อน้ำ้วยวามระมัระวั มอ้ายมอวาเมื่อไม่เห็นเาอยู่ในห้อึเป่าปา้วยวามโล่อเธอรีบทารีมบำรุผิว สวมเสื้อผ้า้วยวามรวเร็ว เธอเินลไปยัห้อรัว ลิ่นอาหารหอมลอยมาทำเอาน้ำย่อยในระเพราะทำาน เมธัสหันมามอภรรยาหมาๆ ้วยวาหวาน่ำ ปลายาวเบือนสายาหลบไม่ล้าสบา มุมปาหยัยิ้มเมื่อเห็นท่าทีัเินอเธอ เายับเ้ามาใลู้มือเธอให้มานั่ที่โ๊ะ ปลายาวทำามอย่าว่า่าย วาามอบนโ๊ะ โ๊ทะเลามโน่าาน่าทาน วันลอยรุ่น หอมยั่วใ ้าๆ ันมีปาท่อโ๋ัวอวบอ้วนเียอยู่ ส่วนอเามีไ่ลวหลายใบ ใบหน้าสวยหวานแ่ำเมื่อิถึสาเหุที่เา้อินมัน เมธัสยแ้วนมสและน้ำส้มั้นวาลรหน้าเธอ พร้อมส่ยิ้มละลายใมาให้
“ินเยอะๆ นะ เี๋ยวไม่มีแร” ปลายาวเยหน้าึ้นมอแทบะทันทีที่ไ้ยินำนั้น แ้มเธอแ่ำนแทบะระเบิ
“อนเ้าปายินน้อย่ะ ามให่แบบนี้ปายินไม่หม” ปลายาว้มหน้าุ ัโ๊เ้าปาพยายามไม่สนใสายาวิบวับนั้น
“ั้นไม่เป็นไร เี๋ยวพี่ินเอ พี่้อใ้พลัานเยอะว่าปาย”
“พี่เมธ” ปลายาวเยหน้าึ้นมาแหวเาเมื่อทนไม่ไหว เาะแล้เธอให้อายไปถึไหนัน
“อะไรรับ” เมธ้อมอเธอทำหน้าาไม่รู้ไม่ี้ว่าเาทำอะไรผิ ปลายาวหน้าอ้ำ
“ถ้าพี่เมธยัไม่หยุแล้ปาย ปายะโรธริๆ แล้ว้วย” เธอู่ฟ่อ เมธัสอมยิ้มยมือึ้นว่ายอมแพ้แล้วินไปเียบๆ ไม่วายลอบมอนหน้าอเป็นระยะ โอ๊ย เธอน่ารัเป็นบ้า
“วันนี้พี่ะพาไปเที่ยว” ำว่าไปเที่ยวทำเอาวาเรียวสวยเบิึ้น เป็นประาย้วยวามสนใ ถาม้วยน้ำเสียระือรือล้นลืมวามัเือเมื่อรู่ไปสิ้น
“ที่ไหนะ”
“นั่เรือมเาะ นั่เรือไปรอบๆ และ้าบนเรือันสนใมั้ยรับ”
“รินะะ ปายเอาอุปร์วารูปไป้วยไ้มั้ยะ” เธอส่ยิ้มหวานท้ายเสียนั้นอออ้อนนิๆ เมธัสแทบอใไม่ไหวที่ะรั้เธอมาูบให้หนำใับวามน่ารั
“ไ้ทุอย่ารับที่รั” ปลายาวอมยิ้ม ใบหน้าแ่ำแทบระเบิับำว่าที่รั เธอไม่อยาเื่อเลยว่าเาะเป็นผู้ายที่น่ารันานี้ ที่ผานมาเธอสัมผัสเาในมุมเร่รึมริัมาลอ พอมาเอเาในโหมนี้เธอรับมือไม่ถูเอาเสียเลย
เมธัสปล่อยให้เธอทาน่อไปเียบๆ ไม่พูอะไรอี ไม่นานอาหารบนโ๊ะ็หมโยฝีมืออเาเินรึ่ ปลายาวเ็บโ๊ะ นำานและแ้วไปใส่เรื่อล้า “พี่อโทรุยเรื่อานแป๊บนึ ปายไปเ็บอึ้นเรือเถอะ”
“่ะ” ปลายาวพยัหน้ารับำแล้วเินึ้นไปยัห้อนอนเพื่อเ็บเรียมอใ้ำเป็นสำหรับารล่อเรือ
แสแในยามเย็นสะท้อนับน้ำทะเลสีฟ้าใสเป็นประายระยิบระยับ ที่ท่าเทียบเรือมีเรือยอร์น้อยให่หลายลำอเรียราย ปลายาวหยิบแว่นันแึ้นสวมยับหมวปีว้าสีาวบนศรีษะให้ระับส่มือให้เมธัสที่ยื่นมารอรับเพื่อึ้นเรือที่เทียบรอท่า มีพนัาน่วยนระเป๋าไปเ็บ้านใน ปลายาวมอไปรอบๆ เรือ้วยวามสนใ นี่เป็นรั้แรที่เธอไ้นั่เรือยอร์มันูน่าสนุ
“เรือสวยมา่ะ” ปลายาวหันมายิ้มให้เา
“ไปูบนาฟ้าัน” เาวน่อนส่มือมาให้ับเินึ้นบันไไปยัั้นสอ ปลายาวร้อว้าวเมื่อึ้นมาถึ าฟ้าเรือเป็นลานว้า มีเบาะนุ่มสีรีมและสีาวอันโไว้สำหรับนั่พัผ่อน ้าๆ ันมีโ๊ะัวนาพอเหมาะมีแมเปวให่อยู่ในถันำแ็แ่วาอยู่ ารนี้สามารถมอเห็นทัศนียภาพไ้ไลสุสายา ผืนน้ำทะเลสีฟ้าใส่อยๆ ไล่ระับเป็นสีฟ้าเ้มามระับวามลึ พระอาทิย์ล้อยล่ำใล้ลาลับลสู่ผืนน้ำ ทอแสสีส้มอ่อนทาบทับผืนฟ้า สะท้อนผืนน้ำเป็นประาย “รนี้วิวสวยมาเลย่ะ ปายอนั่วารูปรนี้นะะ”
“ไ้รับ ทุที่บนเรือนี้ปายอยาทำอะไรไ้หมเลย”
“อบุ่ะ” ปลายาวยิ้มสใส
“ื่มันหน่อยมั้ย” เมธัสเอ่ยวนเธอ เานั่ลบนเบาะอันโ เปิวแมเปรินใส่แ้ว แล้วส่ให้ ปลายาวนั่ล้าๆ เารับแ้วมาถือไว้ “สำหรับารเริ่ม้นอเรา” ปลายาวมอสบาเา วามทอประายอ่อนหวานริใ ปลายาวยิ้ม ยแ้วนับเาแล้วยึ้นื่มสำหรับารเริ่ม้น เธอไม่ไ้หวัให้เารัเธออนนี้ เวลานี้ เพียแ่นี้็ีมาพอแล้ว ในวันพรุ่นี้ะเป็นอย่าไรไม่มีใรรู้ เธออมีวามสุับวันนี้เท่านั้น เมธัสโอบร่าบาเ้าสู่อ้อมแนให้เธอนั่พิเาเอาไว้ ปลายาวเอียแ้มบแผออบอุ่น ทอสายามอไปยัภาพสวยามเบื้อหน้า
ความคิดเห็น