คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 2/2
2/2
ร่าสูโปร่อหมอธามเินมาหยุอยู่บนาฟ้าอโรพยาบาล ายหนุ่มำลัยืนูท้อถนนยามสายอวัน ที่เ็มไป้วยวามวุ่นวาย รถบนท้อถนนมามายที่ำลัิอยู่รสี่แยไฟแ ุหมอหนุ่มหยิบเอาไฟแ็สีเินรูปสี่เหลี่ยมนาพอเหมาะที่สลััวอัษรว่า ‘M’ ออมา
ุหมอหนุ่ม้มมอไฟแ็ในมือ
“อยาสูบ็สูบไปสิ ใรเ้าห้ามมึสูบัน” เสียทุ้ม่ำอใรบานเอ่ยึ้น
ร่าสูโปร่อุหมอหนุ่มอีนเินเ้ามา ลูพี่ลูน้ออหมอธาม...หมออน แพทย์ศัลยรรมทรวอ ุหมอหนุ่มวัย 30 ปี แ่ว่าหมอธาม
“พ่อมึห้ามูว่ะ” หมอธามหันไปอบหมออน
ุหมอหนุ่มสุหล่อเ้าอผิวสะอ้าน ลูายเ้าอโรพยาบาล เินมายืนเียู่ับหมอธาม เาแย่ไฟแ็าหมอธามมา
“ั้น็ทิ้ไปสิ” หมออนำลัะว้าไฟแ็
ทันในั้นร่าสูโปร่อหมอธาม็พลัน พุ่รเ้าไปับระาอเสื้ออหมออน ทุ่มลบนพื้นอย่าแร เพียเพราะันมาแย่ไฟแ็อเา
“อร้า ! โอ้ยยย !” หมออนร้อโอโอย้วยวามเ็บปว
หมอธาม้มแย่ไฟแ็าอีฝ่ายมา แล้วเ็บมันเ้าไปในระเป๋าเสื้อาวน์อัวเอ
“อู...”
“ทำเป็นหว สาวให้รึไ ?”
“...” เียบไม่มีสัาอบรับาอีฝ่าย
หมออน่อยๆลุนั่ หลัอเาแทบะหั ถ้ารู้ว่าารที่ัวเอท้าทายอีฝ่ายเ้า มันะทำให้เิเรื่อแบบนี้ึ้น เาะไม่ทำเลย
“แล้ว...มึปรับัวับที่นี่ไ้รึยั ?”
“ยั” มันเป็นำอบที่หมออนไม่่อยพึพอใเท่าไหร่
เาแหนหน้าึ้นไปมอนที่ยืนสู
“มึ้อทำานอยู่ที่นี่ลอไป ถึะเยเป็นแพทย์ทหารมา็เถอะ แ่อนนี้...มึเป็นุหมออโรพยาบาลนี้ เลิใ้วามรุนแรับพวหมอ้วยันไ้แล้ว” พี่ายหันไปสั่สอนน้อาย
พ่ออหมออนเป็นพี่ายพ่ออหมอธาม ทั้สอนึเหมือนเป็นพี่น้อัน
“่อนหน้านี้...ูไ้ยินว่ามึันไปหน้าุหมอที่ทำารรัษา้า เล่นเอาหมอนนั้นลัวน้อย้ายโรพยาบาลหนีเลย เลิ...”
“หมเวลาทำานแล้วสิ ูไป่อนนะ” ว่าแล้วหมอธาม็เินาไปทันที ปล่อยให้หมออนนั่อยู่บนพื้นอยู่อย่านั้นนเียว
“ให้มันไ้อย่านี้สิ”
ย้ายมาอยู่โรพยาบาลนี้ เือบะ 2 ปีแล้ว แ่ันปรับัวไม่ไ้ะที เาเห็นโรพยาบาลนี้เป็นสนามรบรึไ ถึไ้เอาแ่ใ้วามรุนแรับนอื่น
****************************
บทส่าท้ายอนที่ 2
1 ปีรึ่่อนหน้า
ายหนุ่มสวมาเยีนาเฟสีำ เสื้อยืสีาว้านนอสวมเสื้อแ็เ็ยีนสีำ รอเท้าบูทหุ้ม้อสีำ ใบหน้าหล่อเ็มไป้วยหนวเรา ร่าสูโปร่ถืออเอสารสีน้ำาล เินเ้าไปภายในโรพยาบาลเอนสุหรู ทุย่า้าวที่เาเินเ้าไป ผู้นที่อยู่รอบบริเว่ามอเาเป็นาเียว
ายหนุ่มเินมาหยุอยู่หน้าห้อทำานอผู้อำนวยารโรพยาบาล หมอธามใน วัย 27 ปี หันไปมอเลาหิวัยลานที่อยู่หน้าห้อ
“ผู้อำนวยารรอุอยู่นานแล้ว่ะ” เธอพูับหมอธามอย่าสุภาพ
หมอธามเปิประูเ้าไปในห้อทำาน ายหนุ่มวาอเอสารสีน้ำาลในมืออัวเอ ลบนโ๊ะรหน้าอายสูวัย เ้าอใบหน้าเ้มุ
“สวัสีรับลุภพ” หมอธามทัทายุภพธร...ายวัย 54 ปี ผู้อำนวยารโรพยาบาล ึ่ำลันั่อยู่บนเ้าอี้หลัโ๊ะทำาน สายาอผู้อำนวยารสูวัยมอหน้าอหลานาย
“หลานรั” เาทัทายธาม้วยรอยยิ้ม แ่็ยัไม่วายนั่อยู่ที่เิม
“แทนที่ะลุมาอหลาน แ่ยันั่ที่เิมอยู่นะรับ” หมอธามอที่ะแวไม่ไ้
“ลุี้เียน่ะ” เาพูับายหนุ่ม้วยรอยยิ้ม
“ผมเอาเอสารารสมัรานมารับ”
“พ่อไม่ไ้บอเหรอ? ว่าไม่้อเอามา ยัไลุ็รับหลานอยู่แล้ว”
แ่ถึะพูอย่านั้นผู้อำนวยารภพธร็หยิบอสีน้ำาลึ้นมา แล้วแะอเอสารที่ายหนุ่มทิ้ลบนโ๊ะ
ระหว่านั้นหมอธาม็หยิบเอาไฟแ็เหล็สีเิน ที่สลััวอัษร ‘M’ ึ้นมา ธามำลัะหยิบม้วนบุหรี่ามออมา
“เลิสูบบุหรี่ไ้แล้วนะ” ุภพธรเอ่ยึ้น
หมอธามรีบเ็บม้วนบุหรี่ลับเ้าไปทันที
“เป็นหมอ...น่าะเป็นัวอย่าที่ีให้นไ้ อนอยู่ที่นั่น...ไม่มีใรห้ามหรอ แ่พอมาอยู่โรพยาบาลนี้ ้อรัษาภาพลัษ์อโรพยาบาลหน่อย” ผู้อำนวยารภพธรเยหน้าบอลูาย้วยรอยยิ้ม
“รับ” หมอธามำ้อ้มหน้าอบรับในำสั่อุลุอเา
“ั้นวันมะลืนนี้…็มาทำานเลยนะ ลุะให้เลาัารทุอย่าให้” ายสูวัยเอ่ยับหลานาย
“รับ” หมอธามอบรับอีฝ่าย้วยภาวะำยอม
ความคิดเห็น