Kamen rider Build & Symphogear Re:Boot

ตอนที่ 95 : Love Story Shirabe Kirika

ณ ห้องรับแขกในอพาร์ทเม็นห้องนึ่ง

ซึ่งตอนนี้ภายในห้องนั้นมีชิราเบะและคิริกะที่ต่างก้มหน้าก้มตาทำการบ้านวันหยุดฤดูร้อนอย่างขมักขเม้นโดยที่มีเซ็นโตะนั่งคุ้มทั้งสองอยู่

" สุดท้ายก็มาจนได้ " เซ็นโตะที่บ่นพึมพำอยู่ในใจก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่จะมาอยู่จุดๆนี้ขึ้นมา

---- FLASH BACK ----

ณ Nascita

" เซ็นโตะขอร้องละน่า ช่วยไปสอนการบ้านให้กับพวกชิราเบะให้ที่สิ " คาซึมิที่ขอร้องอ้อนวอนด้วยเสียงสองกับเซ็นโตะนั่งจิบกาแฟด้วยสีหน้าที่เหมือนจะทำเป็นเมิน " เจ้าบ้าอย่ามาเมินกันสิฟะ! " 

" ฟังนะคาซึมิ.... " เซ็นโตะได้วางแก้วกาแฟพร้อมหันไปหาคาซึมิที่ยืนอยู่ " ฉันไม่ใช่ครูที่ไปสอนใครได้หรอกนะ....และอีกอย่างฉันไม่ใช่รับจ้างสารพัดนะ อีกอย่างฉันยังต้องวิเคราะห์โค้ดสมการที่ดร.เวลทิ้งเอาไว้เพื่อสร้างลิ้งเกอร์อีกไหนจะต้องมาทำการวิเคราะห์ระบบเมก้าวาเรนูสอีก " 

" ก็เข้าใจอยู่หรอกว่านายงานยุ่งมาก....แต่ขอร้องละฉันไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้วจริงๆๆ "

" งั้นทำไมนายไม่สอนการบ้านให้สองคนนั้นเองละ "

" เอิ่มคือว่า.....เรื่องนั้นนะแบบว่า " คาซึมิที่พอได้ยินเซ็นโตะถามกลับมาก็ทำเอาเงียบก่อนจะเกาแก้มไปมาก่อนจะเล่าให้ฟัง

( คิริกะ : อย่างพี่คาซึมินนะสอนการบ้านพวกเราไม่ได้หรอกเดส )

( ชิราบะ : อื้มๆๆ.....หัวก็ไม่ได้อยู่แล้วคงจะให้มาช่วยสอนอะไรที่ซับซ้อนแบบนี้คงไม่ไหวแน่ๆ สู้ให้พวกเราทำกันเองยังดีสะกว่าอีก )

" ว่าแบบนั้นนะ " คาซึมิที่ได้บอกให้เซ็นโตะรู้ถึงความคิดของชิราเบะและคิริกะก็ถึงกับนอนน้ำตาคลอทันที

" เล่าสะเห็นภาพเลยแหะ.....แต่จะว่าไปที่สองคนนั้นพูดก็เรื่องจริงไม่มีอะไรผิดเพี้ยน "

" ยังจะมาซ้ำเติมอีกนะเจ้าบ้า!! อึก.....ขอร้องละคนที่ฉันพึ่งได้มีแต่นายเท่านั้น " คาซึมิที่แอบโกรธเล็กน้อยก่อนจะก้มหัวขอร้องเพื่อน้องสาวของเขาเซ็นโตะที่พอได้ยินประโยคอย่างหลังก็คิดหนักทันทีพร้อมนึกย้อนกลับไปในตอนของซึบาสะที่ถูกโอกาว่าไหว้วานและไหนจะตอนที่พวกฮิบิกิไหว้วานให้ไปดูแลคริสตอนไม่สบายและล่าสุดมาเรียที่ไหว้วานให้ไปเป็นผู้จัดการทุกครั้งล้วงลงเอ๋ยด้วยเพียงอย่างเดียวจนเซ็นโตะที่นึกย้อนอยู่ถึงกับหน้าแดงก่อนจะพยายามตั้งสติและมองไปที่คาซึมิก้มหัวจนถึงที่สุด

" เห้อ.....เลวร้ายที่สุด ก็ได้ฉันจะไปสอนการบ้านพวกเธอให้ "

" จริงเหรอ ขอบใจมากเลยนะเซ็นโตะ~  "

---- FLASH BACK END ----

" เอาล่ะ...พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน พักได้~ " เซ็นโตะที่พอมองดูเวลาก็ได้บอกให้ทั้งสองพักได้พวกเธอจึงวางทุกสิ่งทุกอย่างลงอย่างอัตโนมัติ

" อื้มมม~ อ่าาาา....เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเดส~ " คิริกะได้บ่นออกมาพร้อมหน้าฟุบลงบนโต๊ะอย่างเหนื่อยล้า " ทั้งๆที่เป็นปิดเทอมหน้าร้อนแท้ๆแต่ต้องมานั่งจมอยู่กับการบ้านพวกนี้ด้วยละเดส!!! "

" ไม่ต้องมาบ่นเลยนะคิริจัง...ต้องขอบคุณคุณเซ็นโตะที่เสียสละเวลามาช่วยสอนการบ้านให้นะ " ชิราเบะได้หันไปตำหนิใส่คิริกะทันที

" เรื่องนั้นมันก็ใช่อยู่หรอกเดส.... "

" นี่ถือว่าฉันซอฟลงเยอะแล้วนะ....หรือจะให้ฉันติวเข้มแบบนักฟิสิกข์จัดเต็มละ~ " เซ็นโตะที่แหย่คิริกะเล่นจนเจ้าตัวหน้าซีดกว่าเดิม

" มะ....ไม่เอาเดส... " คิริกะที่ร้องเสียงหลงออกมาทันที่ได้ยินเซ็นโตะพูด

" ให้ตายสิ......เอาเป็นว่าถ้าหากวันนี้สามารถเคลียร์การบ้านทั้งหมดจนเสร็จละก็....ตอนเย็นจะพาพวกเธอไปเที่ยวงานเทศกาลพร้อมกับทุกคนแล้วกัน "

" โอ้ววว....จริงเหรอเดส~ เย้!! ชิราเบะ!! มาพยายามด้วยกันแล้วเย็นนี้ไปสนุกสุดเวียงกันในเมืองกันเถอะ!! "

" แต่ว่า...คิริจัง "

" อะไรเหรอ? ชิราเบะ "

" คิริจัง....พวกเราไม่มีเงินนะ "

" อ้ะ.....จริงด้วยสินะเดส... " จากที่ตอนแรกคิริกะจะมีไฟพอได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับเข่าอ่อน

" อ้ะ....ลืมไปเลยว่าพวกเธอไม่มีค่าขนมนิน่า....แล้วพวกเงินที่มาเรียและคาซึมิส่งมาให้ละ "

" โดนกำชับว่าไม่ให้สุลุยสุลายนะค่ะ ..."

" เดส...."

" เห้อ.... "

" ช่วยไม่ได้น่า~.....งั้นฉันเป็นป๋าเลี้ยงเอง~ "

" จะดีเหรอค่ะ.....แค่ให้คุณเซ็นโตะมาช่วยแบบนี้พวกเราก็เกร็งใจแย่แล้วละค่ะ " ชิราเบะที่พอได้ยินว่าเซ็นโตะจะเป็นคนออกเงินทั้งหมดจนทำให้เธอรู้สึกเกรงใจขึ้นมา

" ไม่หรอก...ถือสะว่าเป็นรางวัลแห่งความพยายามก็แล้วกัน "

" เอาน่าๆๆๆ ชิราเบะพวกเรามาพยายามกันเถอะ!!! "

" อื้ม!!! "

หลังจากที่ชิราเบะและคิริกะที่รู้สึกมีไฟขึ้นมาทั้งสองก็ตั้งใจก้มหน้าก้มตาทำการบ้านตรงหน้างทันทีซึ่งเซ็นโตะที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจจนเวลาล่วงเลยผ่านไปตกค่ำเย็นในวันนั้น

" ฮึ้มมมม " คริสที่อยู่ที่บูธยิงตุ๊กตาพร้อมเล่งปืนในมือไปที่ตุ๊กตาพร้อมลับตาเล่งตามถนัดของเธอโดยที่มีพวกฮิบิกิค่อยเชียร์อยู่ด้านหลัง

" โอ้ววว คริสจังดูท่าจะเอาจริงสินะ " ฮิบิกิที่พูดพร้อมกับในมือที่ถือสายไหมอยู่กับมิคุและพวกยูมิ

"  คุณคริสทำอะไรเหรอฮะ? " เอลฟไนท์ได้เอ๋ยถามขึ้นมาอย่างสงสัยเช่นเดียวกับเซเรน่าที่อยู่ข้าง

" นั้นสิ...ฉันเองก็ไม่เคยเห็ฯเหมือนกัน "

" ที่ตริสกำลังทำนะคือยิงตุ๊กตานะ " มิคุได้หันไปตอบให้เอลฟไนท์กับเซเรน่าหายสงสัย

" ต้องจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ "

" ยิงให้พรุนเลยรุ่นพี่คริส "

" แน่อยู่แล้ว...คิดว่าฉันคนนี้เป็นใครกันละ~ " คริสพูดจบเธอก็ได้ยิงกระสุนไม้โดนใส่ตุ๊กตาที่เรียงไว้อยู่บนชั้นได้อย่างแม่นยำและยิงให้ล่วงติดต่อกันจนครบ5ครั้งทำเอาเจ้าของบูธและคนเดินบริเวณนั้นต่างยืนอึ่ง " ไงละ~ " 

" มะ...หมดกันแบบนี้เจ๊งแน่ๆๆ " ลุงเจ้าของร้านพอเห็นฝีมือของคริสถึงร้องไห้ออกมา

" รู้สึกสงสารแทนจริงๆ " เซ็นโตะที่กอดอกยืนมองคริสก่อนจะสลับไปมองลุงเจ้าของบูธที่กำลังร้องห้มร้องไห้

" เน่ๆๆ เซ็นโตะมีของอร่อยเต็มไปหมดเลย " บันโจที่เดินเข้ามาหาพร้อมในปากและมือเต็มไปด้วยอาหาร

" เห้ยๆๆๆ เจ้าบ้าใครที่ไหนเข้าให้พูดไปกินไปฟะ "

" ว่าใครบ้านะ อย่างน้อยก็เติม..... "

" ค่าๆๆๆ หุบปากไปซะ " มิโซระที่อยู่ในยูกาตะก็ได้เดินตรงเข้ามาแล้วเอาช็อกโกบานาน่ายัดอุดปากบันโจเอาไว้ " รู้สึกน่าเสียดายไงไม่รู้ทั้งที่เป็นงานเทศกาลทั้งที่แต่กลับอยู่กันไม่ครบคนแบบนี้ " 

" นั้นสิน่า.... " เซ็นโตะที่พอเข้าใจก่อนที่จะรู้สึกมีคนมาดึงมือทั้งสองข้างพอมองลงไปปรากฎว่าเป็นคิริกะและชิราเบะ

" ถึงเวลาป๊าเลี้ยงแล้วนะเดส~ " 

" ถึงจะรู้สึกไม่ดีเท่าไร....แต่ก็ทำตามที่พูดไว้ด้วยนะคะคุณเซ็นโตะ " 

" ขะ....เข้าใจแล้วน่าเอาล่ะอย่างได้อะไรเอาให้เต็มที่เลย " 

" เยี่ยม...ไปกันเถอะๆๆๆ " 

สิ้นเสียงทั้งสองก็ได้เดินลากเซ็นโตะเดินออกไปทุกคนที่เห็นก็ยิ้มกันออกมา

" อย่างกับฉากอนิเมะหวานๆเลยน่า~ " ยูมิที่พอเห็นก็บรรยายออกมาตามสไตล์ของเธอ

" เหมือนกับว่าว่าคุณเซ็นโตะเป็นพี่ชายของทั้งสองเลยนะ "

" ไปไหนของหมอนั้นนะ? " คริสที่เดินออกมาพร้อมกับของในที่เต็มไปด้วยของรางวัลจากบูธที่เธอพึ่งถล่มไปเมื่อครู่

" ตอนนี้คุณเซ็นโตะรับหน้าที่เป็นพี่ชายให้ชิราเบะจังกับคิริกะจังนะ " ฮิบิกิหันไปตอบคริสก่อนจะก้มกินสายไหม่ในมือ

" ให้ตายสิเจ้หมอนั้นดันทำหน้าที่ได้ดีกว่าพี่ชายคนไหนสักคนเลยจริงๆ " คริสที่นินทาถึงคาซึมิจนเจ้าที่ที่พักอยู่ไร่ก็ถึงกับจามเพราะถูกนินทาไปทีนึ่ง

" จริงสิ....แล้วทำไมถึงไม่พาบิกกี้อีกคนมาด้วยละ? " คูริโยะได้หันไปถามถึงอัลเทอร์ฮิบิกิกับพวกฮิบิกิ

" คือพวกเราก็ไปชวนคุณอัลเทอร์มาแล้วนะค่ะ...แต่ดูเหมือนเจ้าตัวยังปรับตัวไม่ค่อยได้เลยบอกว่าเอาไว้คราวหลังนะคะ " เซเรน่าได้หันไปตอบให้คูริโยะหายสงสัย

" งั้นหรอกหรอ....น่าเสียดายจังนึกว่าจะได้เจอกันข้างนอกสะอีก "

" ช่วยไม่ได้แหละน่า...คงต้องให้เวลาเขาปรับตัวด้วย "

" เลิกพูดเรื่องหน้าปวดหัวแล้วไปเที่ยวเล่นดีกว่า " บันโจที่รู้สึกบรรยากาศเริ่มกล้อยจึงได้พูดแทรกขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมอง

" เป็นครั้งแรกเลยแหะที่เห็นด้วยกับนายเนี่ย " 

" เอาล่ะ...ไปสนุกกันให้เต็มที่กันเถอะ " 

หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จก็ได้แบ่งกลุ่มกันไปสนุกสนานกันโดยที่กลุ่มนึ่งจะเป็นฮิบิกิ มิคุ มิโซระ เอลฟไนท์และเซเรน่าส่วนอีกกลุ่มคือคริสที่ตั้งใจจะเหมายิงเอารางวัลตามบูธเกมโดยมียูมิ ชิโอริและคูริโยะค่อยห้ามปรามไม่ให้เกินเลยโดยที่มีบันโจค่อยเป็นเบ้แบกของให้

ทางด้านของเซ็นโตะนั้นที่ที่ค่อยเดินตามดูชิราเบะและคิริกะที่กำลังสนุกกับงานเทศกาลกลางคืนครั้งแรกในชีวิตอย่างสนุกสนานไม่ว่าจะเดินกินของกินตามบูธหรือเล่นบูธเกมต่างๆและหน้ากากที่ขายอยู่ตามบูธซึ่งเซ็นโตะก็ซื้อให้คนละอันไปใส่กัน

เวลาได้ล่วงเลยผ่านไปเกือบชม.ชิราเบะและคิริกะที่ที่มานั่งที่ศาลเจ้าแห่งนึ่งที่อยู่ใกล้กับที่จัดงานเทศกาล

" ห๊าาา~  งานเทศกาลฤดูร้อยสุดยอดไปเลยจริงนะเดส "

" นั้นสินะ....เต็มไปด้วยผู้คนที่มาเที่ยวเล่น....ทั้งของกินอร่อยพร้อมบรรยากาศด้วย "

" พวกเธอรออยู่นี่ก่อนแล้วกัน....เดียวฉันจะไปหาซื้อน้ำมาให้อย่าลุกไปไหนละ " เซ็นโตะพูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้ทั้งสองอยู่ตามลำพัง

" ต้องขอความกรุณาด้วยนะคะ "

" มาเร็วๆหน้าเดส~ " คิริกะที่โบกมือไปมาก่อนที่เซ็นโตะจะเดินหายไปในฝูงชน " ดูเหมือนว่าคุณเซ็นโตะจะดูแลพวกเราอย่างดีเลยแหะ "

" อื้ม.....อย่างกับว่าคุณเซ็นโตะเป็นเหมือนพี่ชายเลยจริงๆ " ชิราเบะที่เห็นด้วยกับคิริกะนั้นทำให้เธอนึกย้อนกลับไปตอนที่พวกเธออยู่กับF.I.S " ตอนที่พวกเราอยู่ในF.I.Sก็ไม่ได้รับชีวิตแบบนี้เลย "

" นั้นสินะ....วันของพวกเราเอาแต่ทำการทดลองเพื่อที่จะหาผู้เป็นภาชนะของฟีเน่.....จนไม่คิดว่าจะมีชีวิตปกติทั่วไปไม่มีกระทั้งครอบครัวพ่อแม่พี่น้อง " คิริกะเองก็พูดไปพร้อมกับสีหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่ได้หายไป " จนวันนึ่งพี่คาซึมินก็เข้ามาในชีวิตของพวกเราและเป็นครั้งแรกที่ทำให้เรารู้จักคำว่าครอบครัวจริง "

" คุณเซ็นโตะที่เป็นคนทำให้พวกเราที่หลงผิดได้ตาสว่างขึ้นมาเพราะทุกคนทำให้รู้ว่าการมีครอบครัวเป็นยังไง " ชิราเบะที่พูดพร้อมกับยิ้มออกมาเช่นเดียวกับคิริกะที่นั่งฟังอยู่ข้างก็ได้ยิ้มออกมาเช่นกัน

ในขณะที่พวกเธอคุยกันอยู่นั้นได้มีเสียงฝีเท้าจำนวนนึ่งได้เดินเข้ามาหาพวกเธอทั้งสองจนหันไปมองพบกับชาย3คนที่เดินตรงเข้ามาหาจนพวกเธอรู้ตัวอีกทีก็โดนลล้อมเอาไว้แล้ว

" เน่ๆๆ น้องสาวมากันแค่สองคนเองเหรอ~ "

" สนใจไปเที่ยวเล่นกับพวกพี่ชายมั้ย~ "

" ก็ดีใจหรอกนะค่ะ....แต่ว่า "

" คำตอบของพวกเราคือไม่เดส "

ชิราเบะและคิริกะที่รู้ตัวว่าพวกเธอกำลังแย่จึงอยู่ใกล้ชิดกันเอาไว้ไม่ยอมห่างจากกันและพยายามหาวิธีเอาตัวรอดแต่พวกเธอที่ตัวเล็กกว่าชายฉกรรจ์3คนตรงหน้าคงไม่สามารถสู้แรงพวกเขาเอาไว้ได้แต่พยายามถ่วงเวลาจนกว่าเซ็นโตะจะกลับมา

" ไม่เอาน่าๆๆ อยู่กันตามลำพังสองคนแบบนี้มันอันตรายน่า มาอยู่กับพวกพี่สิรับลองปลอดภัยและ "

" ดูหน้าตาของพวกคุณแล้วยังไงก็เป็นพวกอันธพาลมากกว่าจะเป็นคนดีอีกเดส " คิริกะที่พูดเยาะเย้ยใส่ทั้งสามจน1ใน3คนนึ่งที่เกิดโมโหทนไม่ไหวจึงตบไปที่หน้าคิริกะเต็มแรงทำให้เธอที่ตัวเล็กกว่าต้านแรงไม่อยู่จนล้มลงกับพื้นทันที

" คิริจัง!? "

" เห้ย แกทำบ้าอะไรวะ "

" หุบปากเว้ย มั่วแต่อืดอาดโน้มน้าวอยู่ได้ ยัยพวกนี้มันก็แค่เด็กเท่านั้นเอง " ชายคนนึ่งได้เดินตรงเข้าไปจิกหัวชิราเบะและพยายามจะลากเธอไปในป่าลึกๆด้านหลังของศาลเจ้า

" อึก...ปล่อยนะ ปล่อยสิ!? "

" ชิราเบะ!? " คิริกะที่กำลังจะลุกเข้าไปช่วยชิราเบะแต่ตัวเองก็โดนอีกสองคนล็อคไว้และลากตามเข้าไป

" เลิกดิ้นสักทีสิฟะ!!! " ชายที่ลากชิราเบะเข้ามาก่อนจะได้กระชากเธอเข้ามาและตบไปที่หน้าทีนึ่งจนทำให้ริบบิ้นของเธอหลุดจนผมเธอที่มัดเอาไว้ปล่อยออกมาและยังโดนกดลงไปที่พื้นพร้อมกับคิริกะที่โดนลากเข้ามาพร้อมกับชายคนนึ่ง

" คิริจัง " 

" ชิเราบะ "

ทั้งสองต่างมองกันและกันก่อนที่ชายสองคนนั้นที่หวังจะข่มขืนพวกเธอแต่พวกเขาที่กำลังจะทำอะไรไปมากกว่านั้นชายอีกคนที่เป็นคนดูต้นทางกระเด็นมาทางพวกเขาพอดี

" เห้ยเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!!! "

" ใครมาขัดจังหวะฟะ!! "

" โอ้ะ...โอ้วโทษทีแล้วกันที่มาขัดจังหวะพวกบ้ากามทั้งหลาย.....ฉันคงจะยอมให้แกทำอะไรสองคนนั้นไปมากกว่านี้ไม่ได้หรอก " เสียงนึ่งได้พูดขึ้นมาพร้อมเดินตรงเข้ามาพวกเขาปรากฎเป็นเซ็นโตะนั่นทำให้ชิราเบะและคิริกะโล่งอกทันที

" คุณเซ็นโตะ!? "

" เห้ย...แกนะคิดจะเล่นเป็นบทพระเอกรึไง "

" ก็พวกแกดันเล่นเป็นบทตัวร้ายเองนิน่า.....อีกอย่างนะคนที่บังอาจมาทำหลายคยสำคัญของฉันละก็ไม่ปล่อยเอาไว้แน่ " สิ้นคำพูดของเซ็นโตะทำให้ชิราเบะและคิริกะที่ได้ยินก็ดีใจจนน้ำตาไหล

" อ่อเหรอ พ่อพระเอกถ้างั้นละก็...เตรียมตัวเจ็บตัวแล้วไปนอนให้น้ำเกลือสะไป!!! " ชายคนนึ่งพูดจบก็ได้วิ่งพุ้งเข้ามาพร้อมง้างหมัดจะชกเข้าใส่เซ็นโตะแต่ทางเซ็นโตะที่หลบหมัดของชายคนนั้นได้ก่อนจะจับร่างชายคนนั้นทุ่มอัดลงกับพื้นทันที

ก่อนที่เพื่อของมันอีกคนจะวิ่งเข้ามาจากด้านหลังของเซ็นโตะและล็อคตัวเอาไว้ทำให้ไอ้คนที่เซ็นโตะพึ่งทุ่มไปลุกขึ้นมาวิ่งเข้ามาเซ็นโตะที่พยายามดิ้นให้หลุดแต่เพราะอีกฝ่ายมีถึง2คนจนถูกต๋อยเข้าที่หน้าจนหันและถูกต่อยซ้ำเข้าที่ท้องนึ่งครั้งและก็เริ่มรั่วหมัดเข้าใส่หน้าและท้องของเซ็นโตะสลับไปมาจนครบ5ครั้ง

" ม่องไปสะเถอะ!!! " หมัดที่6กำลังจะพุ้งเข้าใส่แต่เซ็นโตะที่กัดฟันเอาหัวเขกอัดกับไอ้คนที่ล็อคตัวเอาไว้จนคล้ายทำให้เซ็นโตะหลบออกมาจนทำให้มันโดนหมัดเข้าไปแทนจนล้มหงายหลังไป " ชิบแล้วไง!! "

" ขอเอาคืนบางละ!! " เซ็นโตะได้วิ่งกระโจนดันร่างชายคนนั้นอัดกระแทกกับต้นไม้ก่อนจะชกกลับสองสามหมัดและในเวลาเดียวกันไอ้คนที่เซ็นโตะซัดไปคนแรกก็ได้ตื่นขึ้นพอดีแล้วเห็นว่าเซ็นโตะไม่ได่ระวังตัวก็หยิบมีดพกออกมาจากกระเป๋า

" คุณเซ็นโตะระวัง!! "

" มีดพกเดส!! "

ชิราเบะและคิริกะที่เห็นจึงตะโกนเตือนทำให้เซ็นโตะหันไปรีบหลบจนคมมีดฟันเข้าที่แขนฉิวเฉียดจนมีบาดแผลที่แขนซ้ายเล็กน้อยมือกับชายคนนั้นก็จะฟันใส่เซ็นโตะให้ได้จนต้องพยายามหลบไปมาอย่างเฉียดฉิวก่อนจะเข้าไปเอาเข่ากระแทกเข้าที่ข้อมือหวังจะปลดอาวุธจนมีดพกหลุดจากมือเปิดโอกาสให้เซ็นโตะเตะตัดไปที่ขาชายคนนั้นจนเข่าทรุดลงกับพื้นและชกเข้าไปที่เบ้าหน้าเต็มจนสลบไป

ขณะนั้นเองไอ้ชายคนที่โดนเซ็นโตะรั่วหมัดใส่ก่อนก็ได้วิ่งเข้ามากระโจนชนร่างของเซ็นโตะจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้นแล้วโดนคร่อมร่างรั่วหมัดใส่ทำให้เซ็นโตะต้องยกแขนขึ้นมาตั้งการ์ดกันหมัดอีกฝ่ายที่กระหน้ำรั่วหมัดเข้ามาและมันที่หันไปเห็นมีดเพื่อนตกอยู่ใกล้จึงไปคว้าเอามาหวังจะแทงใส่เซ็นโตะ

เซ็นโตะที่พยายามจับเอาไว้ไม่ให้มีดแทงลงมาจนปัดให้คมมีดแทงลงพื้นไปแต่มันก็ยังไม่ยอมแพ้ดึงขึ้นมาจะแทงอีกรอบจนเซ็นโตะต้องกลั่นใจเอามือขวาขึ้นมารับจนมีดแทงเข้าที่ฝ่ามือทำให้เลือดจากบาดแผลไหลออกมาต่อหน้าของชิราเบะและคิริกะที่ตกใจอย่างมาก

" อึก....อ้ากกกก "

" อยากเป็นพระเอกนักนะ!!! "

" เออ...ก็ยังดีกว่าแกที่เป็นไปขี้หื่นแหละน่า!! " เซ็นโตะพูดจบก็เอาเข่ากระแทกเข้าที่ระหว่างขาของอีกฝ่ายโดนของรักของมันเต็มๆจนมันจุกหนักเปิดโอกาสให้เซ็นโตะชกไปที่หน้าจนยอมปล่อยมีดและผลักมันออกไปก่อนที่เพื่อนของมันอีก2คนจะได้สติเซ็นโตะรีบลุกขึ้นกัดฟันดึงมีดที่ปักอยู่ที่มือออกมาทำให้ที่ปลายมีดมีเลือดติดอยู่พร้อมแผลที่มือก่อนจะเอามีดหันไปขู่พวกมันทันที " แฮ่ก...แฮ่ก ถ้ายังอย่างเจ็บตัวละก็เข้ามาเลยสิ "

เซ็นโตะที่ขู่ใส่พวกมัน2คนจนมันล้มเลิกและเข้าไปพยุงเพื่อนมันที่นอนกุ้มไข่อยู่แล้วแบกออกไปทันทีเซ็นโตะที่พอเห็นว่าพวกมันหนีไปแล้วก็โยนมีดทิ้งก่อนจะเอามือซ้ายกุ้มมือขวาเดินตรงเข้าไปหาชิราเบะและคิริกะที่ตอนนี้ทำตัวไม่ถูกจนน้ำตาของพวกเธอไหลออกมา

" พวกเธอไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่มั้ย "

" มะ....ไม่เดส "

" คุณเซ็นโตะมากกว่าบาดเจ็บหนักขนาดนี้ "  ชิราเบะได้เดินเข้าไปก่อนจะดึงมือเซ็นโตะที่โดนแทงมาดูซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด 

" เพราะปกป้องพวกเราแท้ๆเดส... "

" ไม่หรอก...เป็นความผิดชั้นเองแหละถ้าไม่ทิ้งพวกเธอสองคนไหวก็คงไม่เกิดอะไรแบบนี้ขึ้นหรอก " เซ็นโตะได้ปลอบให้ทั้งสองเลิกโทษตัวเองก่อนจะเอามือค่อยเช็ดน้ำตาให้กับทั้งสองก่อนจะดึงพวกเธอเข้ามากอดเอาไว้ " ไม่เป็นไรแล้วละ คงกลัวมากเลยสินะ "

" อึก...ฮึก.... " ทั้งสองที่พอโดนเซ็นโตะดึงเข้ามากอดพวกเธอจึงได้ร้องไห้ระบายออกมาโดยที่มีเซ็นโตะเป็นค่อยปลอบพวกเธอเอาไว้จนกระทั้งที่งานเทศกาลได้จุดยิงพลุขึ้นฟ้าพอดีทำให้ทั้งสามหันไปมอง

ชิราเบะและคิริกะที่พอเห็นแสงของพลุที่กระจายแตกออกจากกันบนท้องฟ้าก็ตกตะลึงจนลืมความกลัวเมื่อครู่ไปทั้งหมดเซ็นโตะเองที่พอเห็นว่าทั้งคู่นั้นเริ่มดีขึ้นแล้วก่อนจะจับมือทั้งสองคนเอาไว้แน่นซึ่งพวกเธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือของเซ็นโตะจึงได้จับมือของเซ็นโตะเอาไว้

วันรุ่งขึ้นที่ Nascita เรื่องที่ชิราเบะและคิริกะนั้นก็ถึงหูของคาซึมิจึงได้ตรงดิ่งมาหาเซ็นโตะทันทีพอคาซึมิมาถึงก็เป็นสภาพของเซ็นโตะที่ใบหน้าแก้มขวามีพลาสเตอร์แปะเอาไว้พร้อมกับตาซ้ายถูกผิดเอาไว้พร้อมมือขวาที่มีผ้าพันแผลพันเอาไว้กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่

" เซ็นโตะเรื่องที่ปกป้องน้องสาวของฉันนะ...ขอขอบพระคุณจริงๆขอรับ!!! " คาซึมิที่รู้สึกดีใจจนสุดซึ่งก็ได้ก้มกราบของคุณพร้อมตะโกนดั่งลั่นไปทั่วร้าน

" เห้ยๆๆๆ.....ที่นายถ้อมาแต่เช้าเพื่อมาขอบคุณแค่เนี่ยอะนะ "

" แน่นอนอยู่แล้วนายนะเป็นผู้มีพระคุณของฉันเลยนะ "

" ผู้มีพระคุณของพี่คาซึมินสะที่ไหนละ "  เสียงนึ่งได้พูดขึ้นทำให้เซ็นโตะและคาซึมิหันไปมองก็พบกับคิริกะและชิราเบะได้เดินเข้ามาข้างในพอดี

" คุณเซ็นโตะนะคือผู้มีพระคุณของพวกเราค่ะ "

" พี่คาซึมินะไม่มีบทเลยนะเดส "

" เอ้ะ...เดียวสิ ก็แบบว่าเอิ่ม คือก็พี่นะไม่ว่างติดธุระถ้าหากพี่อยู่ละก็เพียงแปปเดียวก็จัดการไอ้กุ๋ยนั้นได้สบายๆเลย ไม่สภาพเละเทะแบบนี้หรอก " คาซึมิที่ดูมั่นใจจนลุกขึ้นมาพูดโม้ไปมา

" ไอ้ท่าทางก้มกรารบขอบคุณเมื่อกี้หายไปเฉยเลย " 

" คุณคาซึมินก็พูดได้สิ...ทั้งๆที่ตัวเองไม่อยู่ตอนนั้นแท้ๆ " คิริกะที่พูดพร้อมกับพองแก้มงอนใส่คำพูดของเธอนั้นเหมือนไปแทงใจใส่คาซึมิจนแทบใจสลาย

" คนที่ปกป้องพวกเราเอาไว้ไม่ใช่คุณคาซึมินสักหน่อย...แต่เป็นคุณเซ็นโตะต่างหาก " ชิราเบะเองก็ทำแบบเดียวกันทำให้คาซึมิถึงกับใจสลายจนไม่เหลือชิ้นเดียว

" อะอึกหัวใจของฉันแตกสลายสะแล้ว....อึก...หึก "

" เห้ยๆๆๆ เดียวสิอย่มาจัดพี่จัดน้องต่อหน้าคนอื่นสิ " เซ็นโตะที่ตอนนี้มึนงงไปหมดและพยายามจะควบคุมสถานการณ์ก่อนที่จะโดนชิราเบะและคิริกะได้วิ่งเข้ามากอดแขนเขาคนละข้าง " ดะ...เดียวทำอะไรของพวกเธอนะ "

" ในคืนนั้นคุณเซ็นโตะเท่ห์สุดไปเลยละเดส~ "

" ไม่ว่าจะเรื่องสอนการบ้านให้พวกเราและไหนจะเรื่องที่ค่อยดูแลพวกเราเป็นอย่างดี.....ร่วมถึงความอบอุ่นของมือนั้นพวกเราจะไม่ลืมเลยละ "

ทั้งสองที่พูดออกมาก็ทำเอาเซ็นโตะที่โดนคำพูดเหล่านั้นใส่ก็แทบพูดอะไรไม่ออกก่อนที่ทั้งคู่จะมองหน้ากันและกันพร้อมกับยิ้มออกมา

" ชิราเบะ " 

" อื้ม... "

" หลังจากนี้ก็ฝากด้วยนะค่ะ พี่ชายค่ะ/เดส~ " ชิราเบะและคิริกะที่พูดออกมาเป็นเสียยงเดียวกันก่อนที่พวกเธอจะดึงให้เซ็นโตะก้มลงและหอมแก้มเซ็นโตะคนละข้างทำเอาคาซึมิที่เห็นยิ่งใจสลายกว่าเดิมในขณะที่เซ็นโตะที่โดนเข้าไปถึงช็อคจนนิ่งไปครู่นึ่ง

" อะ....อะ.....อะ "  เซ็นโตะที่โดนการโจมตีของชิราเบะและคิริกะเข้าไปเต็มๆถึงกับคุมสติไม่อยู่ก่อนจะสัมผัสถึงความสายตาที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตจับจ้องมาพอหันไปก็รู้ทันทีว่าสายตาคู่นั้นคือของคาซึมิ

" เซ็น...โตะ!!! "

" เซ็นโตะสัมผัสได้....ชิหายแล้วไง!!! "

" แกนะแก " คาซึมิที่พูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดพร้อมกับหยิบแสครชไดรฟเวอร์ขึ้นมาสวมและแปลงร่างทันที

[ ROBOT JELLY! ]

[ TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU! ROBOT IN GREASE BURAAA! ]

" คะ...คาซึมิจะทำอะไรนะ " เซ็นโตะที่ตอนี้เหงื่อแตกพลักหลังจากเห็นคาซึมิได้แปลงร่างทันทีพร้อมยกทวินเบรคเกอร์ขึ้นมา " เห้ยๆๆๆๆ เดียวๆๆๆๆก่อนสิคาซึมิ ฟังฉันอธิบายก่อน!!!! "

" ไม่ฟงไม่ฟังแล้วเฟ้ย!!!! "

" เลวร้ายสุดๆๆๆ เย้ย!!!! "

" กลับมาให้พ่อฆ่าสะดีๆๆๆน่า "

" ไม่อ๊าววววว!!!! "