Kamen rider Build & Symphogear Re:Boot

ตอนที่ 94 : Love Story Maria

ณ Nascita 

" ฮ้าวววว งั่มๆๆๆ " เซ็นโตะที่ได้งัวเงียตื่นขึ้นมาจากฟูกที่ปูอยู่ที่พื้นและเดินไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุดเสร็จก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนและทำการต้มน้ำร้อนและเดินไปทำขนมปังปิ้งและก็ทำไข่ดาวไส้กรอกแฮมจัดจานอย่างสวยงามเดินเอามาวางไว้ที่เคาน์เตอร์ก่อนจะนั่งรอ

เวลาผ่านไปไม่ถึงนาทีเซ็นโตะที่ยังนั่งงัวเงียตาแทบปิดก็นั่งรอเวลาทีั่เครื่องขนมปังปิ้งกับกาน้ำจนเผลอฟุบหลับลงคาเคาน์เตอร์ด้วยอาการที่อดหลับอดนอนมาเป็นเวลา3วันเต็มๆแต่พอฟุบหลับไปได้ไม่นานเสียงประตูเปิดดังลั่นพร้อมกับร่างนึ่งได้พุ้ังเข้ามาเขย่าตัวเขาไปมารั่วๆ

" เซ็นโตะ!! เซ็นโตะตื่นสิตื่นๆๆๆ "

" เห้ย!!! อะไรๆๆๆ ใครที่ไหน " เซ็นโตะสะดุ้งตื่นเพราะแรงเขย่าก่อนจะหันมองไปมาก็มองไปที่มือที่เขย่าแขนของเขาซึ่งเป็นของมาเรียที่มาด้วยสีหน้าที่ดูรีบร้อนอย่างมาก " อะ....อ่าวว มาเรียเองเหรอกลับมาจากลอนดอนตอนไหนนะ " เซ็นโตะได้ทักทายมาเรียด้วยเสียงงัวเงียอยู่

" จะกลับมาตอนไหนก็ไม่สำคัญหรอก....มากับฉันสะ "

" เอ้ะ....ไปไหนนะ "

" เอ้าน่า...มาเถอะ " มาเรียได้ลากเซ็นโตะอออกไปทั้งสภาพแบบนั้นพร้อมเสื้อโค้ทืของเซ็นโตะออกจากร้านไปซึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่มิโซระที่พึ่งตื่นเดินขึ้นมาเครื่องปิ้งขนมปังก็ได้เด้งขนมปังสองแผ่นขึ้นมาพอดีพร้อมกาน้ำที่ร้อนได้ที่จนดังออกมา

" อื้ม....ใครใจดีเตรียมอาหารเช้าละเนี่ย "  มิโซระที่พอเห็นอาหารเช้าที่วางจัดไว้ก็ได้เดินไปหยิบขนมปังปิ้งมาพร้อมชงกาแฟมานั่งตรงหน้าอาหารเช้าที่เซ็นโตะทำไว้ " ทานละนะค่าาา "

ด้านของเซ็นโตะที่โดนมาเรียลากออกมาจากNascitaขึ้นรถไปโดยที่มาเรียเป็นคนขับรถไปยังที่ทีนึ่ง

" มาเรีย...นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย " เซ็นโตะที่พอจะเริ่มตื่นเต็มขึ้นมาเล็กน้อยจึงหันไปถามกับมาเรียที่นั่งอยู่ที่คนขับ

" โทษทีนะ...ทีจู่ๆก็ลากนายออกมาแบบนี่นะ " มาเรียได้กล่าวขอโทษกับเซ็นโตะขณะที่ขับรถอยู่ " พอดีเป็นงานเร่งด่วนนะ " 

" เอ้? งานเหรอ? "

" พอดีว่าฉันมีงานถ่ายแบบที่สตูดีโอที่ญี่ปุ่นนะ....แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่มีผู้จัดการค่อยดูแลเลยต้องลากนายมาเป็นแทนนะ "

" ดะ....เดียวก่อนนะนั้นมันหน้าที่ของคานาเดะไม่ใช่เหรอ " เซ็นโตะที่รู้สึกเอ้ะใจก่อนที่มาเรียจะหยุดลงเพราะไฟจราจรที่เป็นสีแดงจึงจอดหยุดรอและหันมาหาเซ็นโตะ

" คานาเดะตอนนี้ติดภารกิจด่วนเลยไม่ได้กลับมาด้วย.... " มาเรียได้เล่าเหตุผลของเธอให้เซ็นโตะฟังก่อนจะพนมมือขอร้องเซ็นโตะทันที " ขอร้องละฉันไม่รู้ว่าจะขอใครช่วยได้แล้วละ "

" อะ.....อ่าาา เลวร้ายสุดๆ.... " เซ็นโตะที่พอโดนแบบนี้เข้าไปก็ได้แต่พึมพำออกมา " เข้าใจแล้ว.....จนกว่าจะเสร็จงานก็แล้วกัน "

" จริงเหรอ!!! ขอบใจน่า " มาเรียที่พอได้ยินคำตอบจากเซ็นโตะก็ดีใจเขยิบไปจับมือเซ็นโตะแน่น

" รู้สึกว่าวันนี้จะต้องเป็นวันที่เหนื่อยแน่ๆเลย.... "

ณ สตูดิโอถ่ายภาพแห่งนึ่งในโทโตะ

บรรยากาศภายในที่ครึกครักไปหมดซึ่งเหล่าตากล้องได้ทำการถือกล้องถ่ายมาเรียที่ยืนเป็นนางแบบให้ถ่ายพร้อมทำท่าและหันไปมองกล้อวงด้วยแววตาที่เฉียบคมตามสไตล์ของเธอ

" ไม่คิดเลยแหะว่าเราจะต้องมาเป็นผู้จัดการให้กับมาเรียแบบนี้....คิดไม่ถึงเลยจริงๆ " เซ็นโตะที่ยืนมองอยู่ข้างๆสตาฟที่เป็นผู้กำกับ

มาเรียที่ทำท่าทางไปเรื่อยๆให้ตากล้องถ่ายไม่ว่าอยู่ในซีนแบบไหนเธอก็ทำอย่างเต็มที่พร้อมสายตามองจิ้กใส่กล้องยิ่งดึกดูดสเน่ห์ของเธอได้ดีจนทำให้เหล่าสตาฟนั้นต่างหลงสเน่ห์ของเธอเต็มไม่เว้นแม้แต่สตาฟที่เป็นผู้หญิง

" สุดยอดไปเลยแหะ.....นี่นะเหรอฝีมือระดับมือโปรนะ " เซ็นโตะที่รู้สึกอึ่งกับการทำงานของมาเรียที่ตัวเขาไม่เคยเห็นมาก่อน

ในระหว่างการถ่ายแบบอยู่นั้นจู่ๆหลอดไฟที่อยู่บนเพดานของสตูดิโออันนึ่งเกิดระเบิดขึ้นมาดวงนึ่งทำให้สตาฟทุกคนร่วมถึงเซ็นโตะ

" เกิดอะไรขึ้นนะ? " เซ็นโตะที่พยายามกวาดสายตามองหาต้นตอซึ่งทางมาเรียเองก็เช่นกันก่อนที่จะมีไฟอันนึ่งได้หลุดจากคานกำลังตกลงมาใส่มาเรีย " มาเรีย! " เซ็นโตะได้รีบวิ่งพุ้งเข้าไปพร้อมสตาฟคนนึ่งแต่ก็เป็นฝ่ายที่เซ็นโตะไวกว่าได้กระโจนเข้าไปดึงร่างมาเรียออกมาก่อนที่ไฟนนั้นจะตกลงมาใส่จุดที่เธอเคยอยู่จนทำให้มาเรียนั้นนอนทับร่างของเซ็นโตะไปอย่างช่วยไม่ได้

" อะ...แค่กกๆๆๆ "

" มาเรียไม่เป็นอะไรนะ เอ้ะ? " เซ็นโตะที่ถามมาเรียด้วยความเป็นห่วงทันทีก่อนมือของเขาจะจับอะไรบางอย่างได้ " ไอ้นี่มัน....อะไรนะ? " เซ็นโตะที่รู้สึกสงสัยกับสิ่งที่มือของเขากำลังจับอยู่จึงขย้ำไปมา2-3ทีก็รู้สึกถึงความนุ่มนิ่มแต่พอเซ็นโตะลองมองไปที่มือดีก็ถึงกับชะงักติดสตั้นไปเมื่อสิ่งที่เข้าจับบีบไปมาอยู่นั้นคือหน้าอกของมาเรีย 

" อะ.....อะ..... " มาเรียที่เหมือนพึ่งจะรู้ตัวก็หน้าของเธอนั้นแดงแจ้จนเป็นลูกตำลึง

" รดูเหมือนว่าจะงานเข้า.....เซ็นโตะสัมผัสได้ เลวร้ายสุดดดดดดด!!!! " เซ็นโตะที่พึมพำกับตัวเองเหมือนรู้ชะตากรรมตัวเองว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นต่อ

" ตะ....ตาบ้า!!! " มาเรียได้รรีบลุกขึ้นและง้างมือตบลงประทับบนหน้าของเซ็นโตะเต็มแรงจนถึงกับซัดร่างของเซ็นโตะปลิวกระเด็นไปโดนร่างสตาฟคนอ้วนคนนึ่งที่เป็นคนเดียวกันกับที่วิ่งออกมาพร้อมกับเซ็นโตะเข้าเต็มๆจนทั้งสองกระเด็นไปคนละทาง " อ้ะ....ซวยแล้ว " มาเรียที่เหมือนจะลืมตัวไปก่อนจะหันไปมองเซ็นโตะนอนอยู่ที่พื้นโดยที่หน้ามีรอยตบของมาเรียอย่างชัดเจน

" อะ.....โอ้โห้วว....ปะ....เป็นการตบที่สุดยอดมาก...อัก " เซ็นโตะที่พึมพำอยู่แว่บนึ่งก่อนจะหมดสติไป

" ซะ...เซ็นโตะ!? " มาเรียได้รีบวิ่งเข้าไปหาเซ็นโตะทันก่อนะจเป็นภาพสุดท้ายของเซ็นโตะก่อนที่ตาจะปิดไป

หลังจากที่เซ็นโตะสลบไปเขาก็ได้ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆพร้อมพยายามกวาดสายตาไปรอบๆทำให้รู้ว่าตอนนี้เขานั้นอยู่ในห้องพักที่ถูกเตรียมเอาไว้โดยที่เขาได้หันไปมองก็พบกับมาเรียที่ก้มมองดูเขาอยู่

" ได้สติแล้วเหรอ? " มาเรียที่พอเห็นว่าเซ็นโตะได้สติก็กล่าวทักทายทันที

"  มาเรียเหรอ.... " เซ็นโตะที่ยังมึนๆอยู่ก่อนที่จะสังเกตุว่าตัวเองกำลังนอนหนุนตักของมาเรียอยู่และทำให้รู้ทันทีว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องรับรองของมาเรียก่อนจะรีบยันตัวลุกขึ้นและหันไปมองมาเรียด้วยความเป็นห่วง " จริงด้วยสิ...เธอไม่บาดเจ็ยตรงไหนสินะ "

" อะ...อื้ม ก็เพราะได้นายช่วยเอาไว้นะ ขอบใจนะ " 

" งะ....งั้นเหรอดีจัง " เซ็นโตะที่พอได้ยินมาเรียกล่าวขอบคุณก่อนจะนึกย้อนไปเหตุการณ์ก่อนหน้าและจำได้ว่าเข้าไปบีบหน้าอกของมาเรียก็ถึงกับหน้าแดงแจ้และรีบพุบเข่าลงทั้งสองข้างและก้มกราบขอโทษอย่างสุดเสียง "  ผมต้องขอประทานโทษด้วยคราบบบบบบ!!!! "

" ขะ...ขอโทษอะไรของนายนะ? "

" ก็...แบบว่า..เอิ่มคือ.... " เซ็นโตะที่พูดตะกุกตะกักพร้อมทำมือลักษณะขย้ำทำให้มาเรียก็นึกอออกจนหน้าของเธอก็แดงขึ้นมา 

" พะ.....พอแล้วไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น!!! " มาเรียได้พูดห้ามพร้อมเอาแขนทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าอกของเธอเอาไว้

" เรื่องนั้นขอโทษด้วยมันเผลอไปนะ....เพราะงั้นข้าน้อยผิดไปแล้วขอรับ!!! "

" ชะ..ช่างเรื่องนั้นเถอะน่า!!! โถ้ววว จะทำมากกว่านี้ก็ไม่เป็นไรหรอก " มาเรียที่เหมือนจะไม่โกรธเซ็นโตะที่ทำกับเธอก่อนที่จะพูดประโยคสุดท้ายออกมาเบาๆให้แค่เธอได้ยิน

" เมือ่กี่พูดว่าอะไรนะไม่ได้ยิน " เซ็นโตะที่ไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายจึงเงยหน้าถามทำเอามาเรียสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย

" มะ....ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ!!! " มาเรียรีบตอบปฏิเสธทั้งหน้าแดงแบบนั้นทันทีก่อนที่เธอจะเงียบไปก็ทำเอาเซ็นโตะสงสัย " ต้องขอโทษทีนะ....ที่ดันลากนายเข้ามาเกี่ยวข้องเรื่องอันตรายแบบนี้ "

" หมายความว่าไง? " เซ็นโตะได้เอียงหัวถามกับมาเรียในสิ่งที่เธอกำลังพูด

" ความจริงแล้วหมู่นี้ฉันรู้สึกว่า...กำลังถูกจับตามองดูอยู่ตลอดเวลาเลย....ไม่ว่าจะเป็นในเวลางานหรือเวลาส่วนตัว " 

" เดียวก่อนนะๆๆ ไอ้เรื่อวก่อนหน้าที่ทีเธอถูกทางUNค่อยจับตาดูก็พอเข้าใจ....แต่ว่าหลังจากที่เธอย้ายมาอยู่กับS.O.N.Gแล้วทางนั้นก็ไม่น่าจะส่งคนมาจับตาดูเธอแล้วนิน่า.....หรือว่าจะเป็นพวกสโต๊กเกอร์ " เซ็นโตะได้นั่งขัดสมาธพร้อมวิเคราะห์เรื่องราวเพื่อจะประติดประตอ " เธอกำลังจะบอกว่า....ถูกใครไม่รู้หวังทำร้ายงั้นเหรอ "

" อื้ม....การที่เกิดอุบัติเหตุแบบนี้ไม่ใช่คราวนี้เป็นครั้งแรก....มันเกิดขึ้นตั้งแต่พอรู้ว่าจะต้องกลับญี่ปุ่นเพื่อมาถ่ายแบบ "

---- FLASH BACK ----

ณ ที่จอดรถในสนามบินลอนดอน

คานาเดะและมาเรียที่เดินทางมาถึงสนามบินโดยที่มาเรียได้ถือกระเป๋าสัมภาระของมาเรียเดินมาด้วยกัน

" ฮ๊าาาา.....ไม่ได้กลับญี่ปุ่นมาพักใหญ่แล้วนะเนี่ย....น่าตื่นเต้นชะมัดเลยเนอะมาเรีย " คานาเดะที่พูดออกมาพร้อมหันไปหามาเรียที่เดินก่อนอกอยู่ข้างๆ

" นั้นสินะ....แต่หน้าเสียดายนะที่มีแค่พวกเราแบบนี้ "

" อื้ม...ก็จริงแหะ ซึบาสะเองก็มีงานเข้ามาเยอะทำให้มีแค่พวกเราสองคนที่รับงานนี่เอง " คานาเดะที่รู้สึกเสียดายที่ซึบาสะนั้นคิวงานลัดตัวจนไม่ว่างมารับงานเดียวกันกับของมาเรียเลย " แต่ก็เอาเถอะ....มันช่วยไม่นิน่าพวกนั้นจะตกใจมั้ยนะที่พวกเรากลับมาที่ญี่ปุ่นนะ "

" คิดว่าคงจะตกใจมากแน่นอน....แต่เธอควไม่คิดจะแกล้งตามสไตล์ของเธอหรอกนะ "

"  เน่ๆๆ เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นไปแล้วเหรอเนี่ย "

" ก็ตั้งแต่เธอมาเป็นผู้จัดการของฉัน...ก็แทบจะรู้นิสัยเธอหมดเปลือกเลย "

ในขณะที่ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันไปมาจู่ๆรถที่อยู่ใกลนั้นก็เกิดระเบิดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุแต่คานาเดะและมาเรียที่ไหวตัวทันก็ได้กระโดดหลบออกมาจนพ้นจากแรงระเบิดไปได้

" นี่มันอะไรกันเนี่ย " คานาเดะได้ตะโกนถามขึ้นมาก่อนที่มาเรียจะกวาดสายตาไปมาเพื่อมองหาต้นตอของการระเบิดจนพบกับเหล่าฮาร์ดการ์เดี้ยนจำนวนนึ่งได้เดินออกมาอยู่ต่อหน้าของพวกเธอ

" ฮาร์ดการ์เดี้ยน? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ "

 

" จะยังไงก็ช่าง....มีแต่ต้องลุยเท่านั้น " คานาเดะได้ลุกขึ้นก่อนจะถอดเนคไทของเธอออกพร้อมหยิบเกียร์ออกมาเช่นเดียวกับมาเรีย 

[ Seilien coffin Airgetlám tron / Croitzall Ronzell Gungir Zillz  ] 

ทั้งสองได้สวมใส่เกียร์ของตัวและแยกออกไปเข้าต่อสู้กับฮาร์ดการ์เดี้ยนทันทีซึ่งการต่อสู้ของทั้งสองนั้นถูกจับตามองด้วยร่างปริศนาที่ยืนอยู่ภายในเงามืด

คานาเดะได้เหวี้ยงหอกในมือของเธอเข้าฟันใส่แขนขวาของฮาร์ดการ์เดี้ยนตัวนึ่งที่กำลังจะยิงใส่มาเรียก่อนจขะกระโดดเข้าไปเตะขาคู่จนร่างของมันกระเด็นล้มลงไปทับตัวอื่นๆที่อยู่ด้านหลัง

ด้านของมาเรียได้ดึงดาบสั้นอากาโทลัมออกมาจากเกียร์ที่แขนซ้ายออกมาจำนวนมาพร้อมกับที่ปลายดาบได้แยกออกจนเป็นแส้เวี่ยงฟาดโจมตีใส่ร่างฮาร์ดการ์เดี้ยน3ตัวที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกันจนร่างของถูกหั่นเป็นชิ้นๆแส้ดาบทั้งหมดได้ประกอบกลับมาเป็นดาบสั้นเหมือนเดิมก่อนที่มาเรียวิ่งบุกลุยเดียวเข้าไปฟันใส่ร่างของฮาร์ดการ์เดี้ยนทีละตัวจนร่างของมันระเบิดล้มลงไปทีละตัวสองตัว

จนกระทั้งได้มีลำแสงนึ่งได้ยิงมาจากไหนไม่รู้กำลังจะเข้ามาถึงตัวของมาเรียแต่โชคยังดีที่คานาเดะได้พุ้งเข้ามาและใช้หอกของเธอนั้นป้องกันการโจมตีเอาไว้แต่หลังจากต้านเอาไว้ได้แปปเดียวการโจมตีก็หยุดลงจึงสามารถทำให้ทั้งสองเอาหลังชนกันพร้อมกวาดมองไปรอบๆพักนึ่งพอเห็นว่าไม่มีศัตรูแล้วทั้งคู่จึงคืนร่าง

" ขอบใจนะ "

" หายห่วง...ก็ฉันเป็นผู้จัดการของเธอนิน่า " คานาเดะได้หันมายกนิ้วให้กับมาเรียก่อนที่เธอนั้นจะเริ่มกังวลอะไรบางอย่างจึงเงียบไป " ดูเหมือนว่า...งานนี้เธอคงต้องไปทำงานคนเดียวแล้วละมั้ง มาเรีย "

" เอ้ะ? พูดอะไรของเธอนะคานาเดะ"

" ตั้งแต่จบการต่อสู้กับแครอลมาอีโวลต์ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรเลน.....การที่มีฮาร์ดการ์เดี้ยนปรากฎตัวที่ลอนดอนแบบนี้.....อาจจะมีเงื่อนงำบางอย่างคงต้องขอตรวจสอบหน่อยแล้วละ "

" ถ้างั้น...ฉันเองก็ "

" เน่ๆๆๆไม่ได้หรอกนะ....จะให้คุณซุปเปอร์สตาร์อย่างเธอเบี้ยวงานไม่ได้หรอกนะ "

" แต่ว่าเธอไม่ไปแล้วเรื่องงานก็ทำไม่สะดวกนะสิ? "

" เรื่องนั้นละก็...ที่ญี่ปุ่นก็มีคนเหมาะอยู่แล้วนิน่า " 

---- FLASH BACK END ----

" การที่ฮาร์ดการ์เดี้ยนไปโผล่ที่ลอนดอนมันก็น่าสงสัยจริงๆนั้นแหละ.....ถ้าหากตามที่คานาเดะสันนิฐานคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องในคราวนี้อาจจะไม่ใช่อีโวลต์ แต่ต่อให้เป็นอีโวลต์ทำไมต้องเล่งมาเรียด้วยละ " เซ็นโตะที่หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดจากมาเรียก็ครุ่นคิดยกใหญ่

" เอาไงดีละ "

" ก็คงมีแต่ต้องตามแผนการของมันไปก่อน.....เราจะต้องรอข้อมูลจากคานาเดะบางทีอาจจะพอรู้อะไรเพิ่มก็ได้ "

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาทางกองถ่ายก็ได้ย้ายสถานที่จากสตูดิโอไปย่านการค้าของโทโตะเมื่อทำการถ่ายแบบต่อทันทีซึ่งบรรยากาศก็เต็มไปด้วยความครึกครื้นเช่นเดิม

" โอเคร มาเรียจังต่อไปช่วยมายืนพิงที่เสาพร้อมทำท่าทางมองแดดพร้อมกับเอามือมาบังหน่อยนะ "  ผู้กำกับได้ตะโกนบอกท่าต่อไปให้กับมาเรียทันทีหลังจากที่ถ่ายซีนตรงฟน้าเสร็จ

" ค่าาา!? " มาเรียที่ได้ตอบกลับก่อนจะไปตามที่ผู้กำกับโดยที่มีเซ็นโตะยืนกอดอกมองดูอยู่ก่อนที่จะมีสตาฟคนนึ่งได้เดินเข้ามาชนแขนเขาจนทำให้หันไปหาปรากฎว่าเป็นสตาฟคนอ้วนคนนึ่งซึ่งเป็นคนเดียวกันกับที่เข้าไปช่วยมาเรียในตอนนั้น

" อะ ขอโทษด้วยครับ " สตาฟคนนั้นได้กล่าวขอโทษกับเซ็นโตะทันที

" อ่า ไม่ครับผมเองก็ต้องขอโทษด้วยที่ยืนเกะกะขว้างการทำงาน " 

" ไม่หรอกครับๆๆ ไม่ถือสาอยู่แล้ว " สตาฟคนนั้นตอบออกไปก่อนจะหันไปมองมาเรียที่กำลังยืนถ่ายแบบอยู่ " มาเรียจังเนี่ยไม่ว่าจะอยู่ชุดไหนหรือทำอะไรก็ดูดีไปหมดเลยนะครับ "

" หรือว่า....คุณจะเป็นแฟนคลับของมาเรียเหรอ? "

" อ่าา....ครับก็แบบว่าเธอเป็นคนที่สุดยอดจริงๆ.....เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและสามารถเป็นทุกอย่างได้ไม่ว่าชายคนไหนๆๆต่างก็ลงหลงสเน่ห์ให้กับมาเรียจังทั้งนั้น " สตาฟคนนั้นที่พูดชื่นชมมาเรียยกใหญ่เหมือนกับว่าหลุมหลงมาเรียจนกู้ไม่กลับทำเอาเซ็นโตะที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย " เธอจะต้องเป็นของผมคนเดียว "  สตาฟคนนั้นได้พูดประโยคสุดท้ายออกมาเบาๆจนเซ็นโตะนั้นไม่ได้ยิน

" เมื่อกี้พูดอะไรเหรอครับ? "

" อ่อ ปะ...เปล่าครับไม่มีอะไร...เอิ่มถ้างั้นผมขอไปทำงานต่อนะครับ "

" อะ...อ่าา เชิญเลยครับ "  เซ็นโตะได้หลบทางให้สตาฟคนนั้นได้เดินผ่านไปก่อนที่บิลด์โฟนของเซ็นโตะจะดังขึ้นทำให้เจ้าตัวต้องเดินออกมาจากกองถ่ายเพื่อไม่ให้รบกวนการทำงานพอเจอที่ทีคิดว่าเงียบแล้วจึงหยิบขึ้นมารับสายทันที "  ฮัลโหลคานาเดะเองเหรอ " 

" เป็นไงมั่งกับการผู้จัดการมาเรียนะ "

" ฮ่าห์ๆๆๆ ตลกตายละไม่คิดเลยว่าเธอจะโยนงานของเธอมาให้ฉันแบบนี้เนี่ย "

" เอาน่าๆๆๆๆ พอกลับไปญี่ปุ่นแล้วเดียวฉันจะเลี้ยงโอโคโนมิยากิคุณป้าให้ "

" ให้ตายสิเธอเนี่ยนะ.....แล้วเป็นไงมั้งละ "

" โห้ววว มาเรียเล่าให้ฟังแล้วเหรอ? หลังจากที่ให้เจ้าหน้าที่S.O.N.Gมาตรวจสอบพื้นที่แล้วแถบจะไม่มีร่องรอยหลักฐานให้สืบต่อเลย ดูท่าจะเป็นงานใช้ได้เลยนะเนี่ย "

" ไม่เหลืออะไรเลยเหรอ "

" ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีอะไรเลยหรอกนะ.....ในที่เกิดเหตุดูจากรถที่ระเบิดแล้วไม่ได้มาจากการวางระเบิดแต่เหมือนถูกอะไรบางอย่างยิงจนระเบิดต่างหากละ "

" มือปืนงั้นเหรอ? "

" ถ้าเป็นงั้นจริงก็คงจะเป็นอาวุธที่เจาะได้ดีเลยละ...แต่ว่านะกระสุนที่เก็บมาได้และได้ทำการตรวจสอบแล้ว....บอกเลยว่าทำเอาตกใจพอสมควรเลยละ ลูกกระสุนในที่เกิดเหตุมันมาจากทรานสตรีมกัน"

" ทรานสตรีมกัน? "

ทางด้านของมาเรียที่กำลังถ่ายแบบอยู่นั้นที่มุมของตึกได้มีร่างนึ่งที่ในมือถือทรานสตรีมกันเอาไว้อยู่ก่อนที่จะเหนียวไกยิงออกไปเข้าใส่รถที่จอดอยู่บริเวณนั้นจนเกิดระเบิดขึ้น

 

" อะไรนะ!? " เหล่าสตาฟต่างหันไปมองรถที่พึ่งระเบิดก่อนที่จะมีรถคนอื่นระเบิดขึ้นอีกครั้งจนเกิดความวุ่นวายไทั่วกองถ่ายและผู้คนที่อยู่บริเวณนั้น

" อีกแล้วงั้นเหรอ? " มาเรียที่พอเห็นการระเบิดขึ้นจึงพยายามหันมองหาต้นตอของกระสุนจนทางเซ็นโตะที่พึ่งคุยกับคานาเดะเสร็จได้วิ่งเข้ามาหาเธอ

" มาเรียปลอดภัยรึเปล่า? "

" ดูเหมือนเจ้านั้นจะมาแล้ว "

ในขณะที่เซ็นโตะและมาเรียที่เจอกันก่อนจะมีควันสีดำที่ถูกปล่อยออกมาจนปกคลุมรอบบริเวณที่ทั้งสองอยู่จึงหันหลังชนกันทันที

" ควันพวกนี้ "

" อ้ากกกก!? "

" มาเรีย!! หายไปไหนนะ " เซ็นโตะที่พอได้ยินเสียงมาเรียร้องออกมาก็พยายามจะมองหาจนกระทั้งม่านควันได้จางหายไปปรากฎร่างๆนึ่งที่จับมาเรียเอาไว้อยู่พร้อมเล่งทรานสตรีมกันมาที่เซ็นโตะ

" สตาร์ค " เซ็นโตะที่พอเห็นตัวจริงคนร้ายก็ได้ตกใจไปแว่บนึ่งก่อนที่บลัดสตาร์คจะเอาทรานสตรีมกันยิงเข้าใส่ร่างของเซ็นโตะเข้าไปเต็มๆจนร่างปลิวกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

" เซ็นโตะ!!! " มาเรียที่พอเห็นร่างเซ็นโตะที่ลงไปนอนกับพื้นก่อนที่เธอจะโดนบลัดสตาร์คลักพาตัวไปจากการโดนกระชากทำให้เกียร์ของเธอได้ตกพื้นไป

" อะ.....โอ้ยเจ็บๆๆ เกือบไปแล้วมั้ยละ " เซ็นโตะที่ควรจะตายไปกับลุกขึ้นมานั่งแล้วหยิบบอทเทิลซิมโฟเกียร์ที่รับกระสุนเอาไว้แทนทีจะโดนตัวของเซ็นโตะ " ให้ตายสิโชคดีเกินไปแล้วนะเนี่ย...ต้องรีบตามมาเรียไป " เซ็นโตะได้เก็บเกียร์ของมาเรียมาใส่กระเป๋าก่อนจะเปลี่ยนบิลด์โฟนเป็นแมนชชีนบิลด์เดอร์แล้วขึ้นไปขับไล่ตามไป

ด้านของบลัดสตาร์คที่ที่แบกร่างมาเรียอยู่บนบ่ากระโดดข้ามตึกไปมาแต่เซ็นโตะที่ขับแมนชีนบิลด์เดอร์ไล่ตามมาจนทันสำเร็จแต่ก็ต้องค่อยหลบการโจมตีจากบลัดสตาร์คที่หันมาเอาทรานสตรีมกันยิงเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง

" ไม่ยิงพลังมาแสดงว่าไม่ใช่อีโวลต์จริงๆสินะ " เซ็นโตะที่พอมองดูรูปแบบการโจมตีของบลัดสตาร์คที่ไม่เหมือนทุกทีก็สรุปออกมาได้ทันทีว่าบัลดสตาร์คที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่อีโวลต์ก่อนจะหยิบบิลด์ไดรฟเวอร์ออกมาสวมพร้อมกับหยิบฟูลฟูลบอทเทิลขึ้นมาเขย่าไปมา 

[ RABBIT RABBIT ]

[ ARE YOU READY? ]

" เเปลร่าง "

[ OVERFLOW!  KUREANA NO SPEEDY JUMPER! RABBIT RABBIT! YABEI! HYAIII! ]

เซ็นโตะได้แปลงร่างเป็ยบิลด์แรบบิทแรบบิทฟอร์มได้ยันกระโดดพุ้งขึ้นไปหาบลัดสตาร์คทันทีทำให้เจ้าตัวหันมาพร้อมเล่งทรานสตรีมกันและกำลังจะเหนียวไปแต่บิลด์ได้ยืดแขนขวาพุ้งออกไปชกซัดร่างบลัดสตาร์คกระเด็นออกไปทำให้ร่างมาเรียกำลังจะร่วงตกลงพื้นไป

บิลด์ได้ยืดแขนออกไปดึงร่างของมาเรียเข้ามาหาและอุ้มเอาไว้ในท่าเจ้าหญิงลงไปมายืนบนดาดฟ้าตึกๆนึ่งได้อย่างปลอดภัยแต่ไม่ทันไรบัลดสตาร์คได้ไล่ตามมาทันพร้อมปล่อยงูออกมาจากกลางอกพุ้งเข้าใส่

" หลบไปก่อน " บิลด์ได้วางร่างของมาเรียลงพร้อมเรียกฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์ออกมาแล้วยิงเข้าใส่งูที่บัลดสตาร์คปล่อยออกมาจนพวกมันกระเด็นไปทางบลัดสตาร์คก่อนที่บิลด์จะเอาฟูลฟูลบอทเทิลใส่ลงไปในฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์และหันกระบอกปืนใส่

[ FULL FULL MATCH DESU ]

[ FULL FULL MATCH BREAK ]

บลัดสตาร์คที่กระหน้ำใช้ทรานสตรีมกันยิงเข้าใส่บิลด์ไม่ยั่งแต่การโ๗มตีก็ไร้ผลก่อนที่บิลด์จะเหนียวไกยิงกระสุนสีแดงจากปากกระบอกฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์เข้าใส่ร่างบลัดสตาร์คที่ใช้งูที่เรียกออกมาเป็นโล่ห์กับบังแต่ไม่สามราถกันได้จนร่างของงูทั้งสองระเบิดจนกระสุนเข้าใส่เต็มร่างๆจนปลิวกระเด็นลงไปกับพื้นจนคืนร่างปรากฎว่าเป็นสตาฟคนอ้วนคนเดียวกับที่บิลด์คุยด้วย

" อะ....อึกหน่อยแน่ "

" เห้ย...เดียวนั้นมันสตาฟคนนั้นนิน่า "

" รู้จักงั้นเหรอ? "

" อ่า...ก็เคยคุยด้วยนิดหน่อย " บิลด์ได้หันไปตอบกับมาเรียก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาสตาฟคนนั้นทันทีพร้อมก้มลงไปหา " ตอบมาสะ...ว่าทำไมนายถึงจ้องเล่นงานมาเรียและรับพาตัวเธอด้วย....จะลดโทษลงสักนิดนึ่ง "

" ที่ฉันทำไปก็เพราะความรักไงล่ะ!!! " สตาฟคนนั้นได้ตอบคำถามของบิลด์อย่างหน้าไม่อายออกมาทำเอาบิลด์และมาเรียที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งไปแว่บนึ่ง

" ความรักงั้นเหรอ? " ทั้งสองพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันเมื่อรู้เหตุผล

" ใช่แล้ว....เพราะที่จะแสดงความรักที่ฉันมีให้มาเรียจัง.....เพื่อสร้างสถานการร์แล้วลักพาตัวออกจากประเทศนี้ไปที่แสนไกลไร้ผู้คนเพื่อพวกเราจะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขนี่แหละเหตุผลที่ฉันยอมทำสัญญากับปีศาจเพื่อที่จะได้ตัวมาเรียจังของฉัน เธอจะต้องมาอยู่กับฉันเป็นของฉันคนเดียว!!! " สตาฟคนนั้นที่เริ่้มเพ้อจนเข้าขั้นโรคจิต

" เป็นเหตุผลที่โคตาระ ทุเรศเลยจริงๆ " บิลด์ที่ได้ยินทั้งหมดก็ถึงกบัส่ายหน้าจนกระทั้งมาเรียได้เดินผ่านเขาไปเพื่อเข้ามาหาสตาฟคนนั้น

" โอ้ะ...โอ้ววว มาเรียสุดที่รักของฉันจะยอมไปกับฉันแต่โดยดี พร้อมรับความรักของฉันแล้วสินะ " สตาฟคนนั้นที่พอเห็นมาเรียเดินเข้ามาหาก็ถึงกับลุกขึ้นไปจับมือเธอเอาไว้

" ความรักงั้นเหรอ.....ของพันธ์นั้นจากแกไม่มีความหมายหรอก " มาเรียที่ตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งก่อนจะสบัดมือสตาฟคนนั้นออกก่อนจะตบเข้าไปที่หน้าขงอสตาฟคนนั้นหันและล่วงลงไปกับพื้น

" โอ้โห้วว.....เห็นแล้วรู้สึกเจ็บแทน " บิลด์ที่พอเห็นมาเรียได้ตบหน้าสตาฟคนนั้นก็รู้สึกแปล่บๆที่แก้มขวาจนต้องเอามือขึ้นาลูบ

" นะ....หน่อย....ถ้าหากแกไม่อยมรับรักฉันละก็....ตายไปจากโลกนี้สะเถอะ " สตาฟคนนั้นได้หันมาพร้อมเล่งทรานสตรีมกันหวังจะฆ่ามาเรียแต่ก่อนที่มันจะได้เหนียวไกทรานสตรีมกันก็หลุดจากมือตกลงพื้นไปดื้อๆพร้อมกับที่กลางอกนั้นพบมีรอยกระสุนที่ถูกยิงทะลุจากด้านหลัง " ทะ.....ทำไมกัน " สตาฟคนนั้นที่ตกใจก่อนจะสิ้นใจตายไปต่อหน้าของทั้งสอง

" ไม่ได้เรื่องๆ  ใช่ไม่ได้เลยจริงๆ อุตส่าห์ให้ของดีไปแต่กลับใช้ไม่ได้แบบนี้หน้าเหนื่อยใจจริงๆ " เสียงนึ่งได้พูดขึ้นทำให้บิลด์และมาเรียหันไปมองตามต้นเสียงพบกับร่างๆนึ่งได้เดินเข้ามาหา

" อีโวลต์งั้นเหรอ "

" ฉันคือมาสไรเดอร์อีโวลต์แต่ก็ไม่ใช่อีโวลต์ " อีโวลต์แรบบิทที่ได้แนะนำตัวออกมาด้วยคำพูดดูก้ำก้วมไม่เข้าใจจนแม้แต่บิลด์ไม่เข้าใจ

" นายสินะคนที่อยู่เบื้องหลังอีกทีนะ "

" ถูกต้อง...ฉันเป็นคนให้ทราสตรีมกันกับบอทเทิลไปเพื่อจะลักพาตัว มาเรีย คาเดนซาฟน่า อีฟ เพื่อที่ฉันจะได้ลงมือฆ่าด้วยมือของฉันเอง "

" ฆ่า ฉันงั้นเหรอ? "

" ตราบใดที่ยังมีฉันอยู่...วันนั้นก็ไม่มีวันมาถึงหรอก " บิลด์ได้พูดขั้นขึ้นมาก่อนจะเดินมามาบังมาเรียเอาไว้

" โห้ววว....ถ้างั้นฉันก็ขอจัดการกับแกก่อนเลยแล้วกัน " อีโวลต์แรบบิทจับจ้องไปที่บิลด์ก่อนจะก้มไปเก็บทรานสตรีมกันที่อยู่ข้างร่างของสตาฟขึ้นมาพร้อมสตรีมเบลดในมืออีกข้าง

ทั้งสองฝ่ายต่างวิ่งพุ้งเข้าใส่กันพร้อมฟาดฟันใส่กันและกันแต่ว่าอีโวลต์แรบบิทที่ใช้สตรีมเบลดฟันส่วนใส่พร้อมกับถูกทรานสตรีมกันยิ่งซ้ำจนร่างปลิวกระเด็นออกมา

[ READY GO? ]

[ EVOLTIC FINISH CIAO ] 

อีโวลต์แรบบิทได้ร่วมพลังเอาไว้ที่ทรานสตรีมกันเอาไว้และยิงกระสุนซัดเข้าใส่ร่างบิลด์จนต้องยกฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์ขึ้นมาป้องกันการโจมตีเอาไว้ได้พอการโจมตีหายไปอีโวลต์แรบบิทได้พุ้งเข้ามาด้วยความเร็วและใช้สตรีมเบลดเข้าโจมตีใส่ร่างของบิลด์ไม่ยั่งจนฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์หลุดจากมือจนกระเด็นมาอยู่ตรงหน้าของมาเรีย

" เซ็นโตะ!? "

" อะ....อึก "

" ส่งนังนั้นมาสะ...แล้วฉันจะไว้ชีวิตแกบิลด์ " 

" อย่ามาพูดบ้าๆน่า...... " บิลด์ได้กัดฟันพูดพร้อมพยายามยันร่างลุกขึ้นมาอีกครั้ง " จะให้ฉันถอดใจและปล่อยให้คนที่ฉันรักหายไปต่อหน้าแบบนั้นนะไม่เอาเด็ดขาด!!! "

" เซ็นโตะ.... "

" ต่อให้ต้องบาดเจ็บแค่ไหน.....ต่อให้ล้มแค่ไหนฉันก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด....เพื่อพวกพ้องที่สำคัญของฉันฉันจะปกป้องพวกเขาให้ได้เพราะแบบนั้นฉันถึงต้องสู้ "  

[ GREAT ALL YEAH GENIUS ]

[ ARE YOU READY? ]

" บิลด์อัพ "

[ KANZEN MUKETSU NO BOTTLE YAROU! BUILD GENIU! SUGEI! MONOSUGEI! ] 

บิลด์ที่เปลี่ยนเป็นจีเนียสฟอร์มก่อนจะหมุนคันโยกไดรฟเวอร์ไปมาเรื่อยๆเตรียมใช้ท่าไม้ตายเพื่อปิดฉากโดยที่มาเรียได้ยืนมองบแผ่นหลังของบิลด์ 

[ ONE SIDE GYAKU SIDE ALL SIDE ]

" คิดจะวัดกันเลยงั้นเหรอ....เอาสิ " อีโวลต์แรบบิทที่พอเห็นว่าบิลด์ต้องการจะปิดฉากจึงได้โยนอาวุธในมือทิ้งก่อนจะหมุนคันโยกที่ไดรฟเวอร์ไปมา 

[ READY GO? / GENIUS FINISH! ]

 

[ READY GO? / EVOLTIC FINISH CIAO ] 

" มาเรียนะ......ฉันจะปกป้องเอง " บิลด์พูดจบก่อนจะกระโดดพุ้งขึ้นไปพร้อมอีโวลต์แรบบิทพุ้งเข้าไรเดอร์คิกส์เข้าปะทะกันไปมา 

พลังของทั้งสองฝ่ายที่เข้าปะทะกันไปมาจนเป็นฝ่ายของบิลด์ที่พลังเพิ่มสูงขึ้นจนซัดร่างของอีโวลต์แรบบิทกระเด็นลงไปนอนกับพื้นอย่างหมดสภาพก่อนที่บิลด์จะลงมายืนอยู่ที่พื้น

" อะ...อึก....ไม่เลวเลยนิน่านี่นะเหรอพลังของจีเนียส "

" บอกมาสะ....ว่าตัวจริงของแกเป็นใครทำไมถึงหมายตาจะฆ่าฉันด้วย " มาเรียได้เดินมายืนอยู่ข้างบิลด์ก่อนจะถามกับอีโวลต์แรบบิท

"  หึหึ.....ยังไม่ถึงเวลาที่แกควรจะรู้....สักวันนึ่งแกจะต้องชดใช้บาปในอดีตของแกได้ก่อเอาไว้ "  อีโวลต์แรบบิทได้หันไปพูดกับมาเรียก่อนจะเอาทรานสตรีมกันขึ้นมาและพ้นควันปกคลุมร่างและหลบหนีไป

หลังจบการต่อสู้หน่วยS.O.N.Gก็ได้เข้ามาทำการเคลียร์พื้นในเวลานั้นมาเรียก็ได้มานั่งอยู่ที่ม้านั่งสาธารณะพร้อมเอาแต่ก้มครุ่นคิดเกี่ยวกับอีโวลต์แรบบิทจนความคิดเหล่านั้นจะสะดุ้งเพราะความเย็นจากกระป๋องกาแฟที่เซ็นโตะเอามาแตะที่หน้าผากของเธอ

" วะ...หว่าา!!! "

" ทำหน้าครุ่นคิดอยู่ได้...เดียวก็หมดสวยหมดพอดี " เซ็นโตะได้แซวมาเรียก่อนจะมานั่งข้างพร้อมเปิดดื่มให้หายสดชื่น " ยังคิดเรื่องที่เจ้านั้นพูดอยู่อีกเหรอ "

" อื้ม....เจ้านั้นบอกว่าจะต้องชดใช้บาปที่ฉันก่อเอาไว้ในอดีต...ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ออกเลย "

" ไม่ต้องไปคิดมากหรอก.......ไม่ว่าใครต่างก็มีอดีตที่ทำเอาแล้วไม่รู้ตัวทั้งนั้นแหละ "

" หึหึ ให้ตายสิ....ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของคนที่เคยความจำเสื่อมแบบนี้นะเนี่ย "

" งั้นเหรอ... "

" เน่....เซ็นโตะ " มาเรียที่จู่ๆก็เรียกเซ็นโตะจนทำให้เขานั้นหันไปหาก่อนจะชะงักไปจนกาแฟกระป๋องในมือหลุดจากมือตกลงพื้นไปเพราะถูกมาเรียที่จู่ๆยื่นหน้าเข้ามาจูบปากเซ็นโตะอยู่พักนึ่งจนมาเรียได้ถอนจูบออก

" อะ.....อะ.....มาเรีย "

" นี่ถือว่าเป็นรางวัลสำหรับการเป็นผู้จัดการของฉันแล้วกันน่า " มาเรียที่ยิ้มแย้มก่อนจะลุกจากม้านั่งเดินออกมาไม่กี่ก้าว " วันพรุ่งนี้ก็ยังมีการถ่ายแบบอยู่เพราะ..ฉะ....นั้นก็ของฝากด้วยนะคะ่คุณผู้จัดการ " มาเรียได้ยื่นหน้าเข้ามาก่อนจะกระซิบข้างหูของเซ็นโตะยิ่งทำให้ตัวเขานั้นหน้าแดงขึ้นกว่าเดิมก่อนที่มาเรียจะยิ้มหัวเราะอย่างสะใจเมื่อเห็นท่าทางของเซ็นโตะ

" เห้อ.....เลวร้ายที่สุด "