Kamen rider Build & Symphogear Re:Boot

ตอนที่ 74 : GX ตอนที่ 12 เทพีใบเลื้อยและคมเขี้ยว

ณ Nascita 

มิโซระที่กำลังนั่งดูรายการทีวีผ่านเเท็บเล็ตอยู่กับมิซาวะอย่างเพลิดเพลินก่อนที่เซ็นโตะจะออกมาจากห้องใต้ดินพร้อมกำลังชงกาเเฟก่อนจะหันไปมองใบหน้าของซาวะที่กำลังยิ้มสนุกในตอนนี้เข้าได้นึกถึงเมื่อวันก่อนที่เขาจะบอกเเผนกับเธอ

---- FLASHBACK----

เซ็นโตะที่กำลังเตรียมตัวจะออกไปซาวะที่ยืนเงียบไม่พูดอะไรก่อนจะพยายามกัดฟันพูดขึ้น

 

" คือว่านะ...ก่อนหน้านี้เธอได้ฟังเรื่องพ่อของฉันแล้วใช่มั้ยที่ว่าเป็นนักวิจัยโดนลูกหลงจากอุบัติเหตุแก็สระเบิดนะ " เซ็นโตะที่ได้ยินเเบบนั้นก็นิ่งเงียบเเละหยุดสิ่งที่เข้ากำลังทำอยู่ตรงหน้าเอาไว้ " เรื่องนั้นฉันโกหกนะ....จริงแล้วฉันเติบโตมาในสถาบันชองนัมบะ "

" คุณซาวะก็คือนัมบะชิลเด้นจริงๆสินะ "

ซาวะที่เเอบตกใจเเต่เธอก็เดาออกอยู่เเล้วว่าเซ็นโตะต้องรู้เรื่องนี้อยู่เเล้วจึงไม่ตกใจอะไรมาก

" รู้แล้วเหรอเนี่ยอืม.....ใช่แล้วตัวฉันได้รับการฝึกฝนแบบพิเศษให้เป็นนัมบะชิลเด้นที่สาบานจะภักดีต่อนัมบะ "

เซ็นโตะได้หันมาประจันหน้ากับซาวะก่อนจะท้าวกระดานดำข้างหลัง

" ทีโกหกนั้นก็เพื่อซื้อน้ำใจเพื่อจะเป็นสปายต่องั้นเหรอ "

" ใช่เเล้วละ...ตอนที่เข้ารับการทดลองกลายเป็นแสมชด้วย ถ้าทำถึงขั้นนั้นก็จะไม่มีใครระแวงฉันอีก นัมบะบแกแบบนั้นเเต่ว่าเหมือนเขากลับใช้ให้รัฐบาลโทโตะจับตัวฉันคิดว่าเขาคงตั้งใจเขี่ยฉันทิ้งสะ ความจริงในตอนนั้นฉันควรปลิดชีวิตตัวเองที่นัน้เลยก็ได้ "

" นั้นคือสิ่งที่ถูกสอนมาในนัมบะชิลเด้นงั้นหรอ......เเต่ว่าคุณกลับไม่ทำ "

" ก็เพราะ......ที่ฉันได้อยู่กับพวกเธอทำให้รับรู้ถึงความอบอุ่นของครอบครัวที่ฉันต้องการมาตลอด " ซาวะที่เริ่มพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุดทั้งสองข้าง " ทุกคนนะมอบความรู้สึกที่ฉันใฝ่หามาตลอดเพราะเเบบนั้นถึงอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปขอโทษนะ "

" ดีที่ได้ฟังความรู้สึกของคุณซาวะ "

" เเสดงว่าที่ฉันโกหกเรื่องพ่อรู้มาตัง้นานแล้วสินะ " เซ็นโตะที่ได้เเต่ยิ้มพยักหน้าตอบกลับไปทำให้ซาวะย่อตัวก้มลงเอามือเช็ดน้ำตาทั้งสองข้างอยู่กับพื้น " ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลยละ "

" ก็เพราะว่าผมคิดว่าคุณซาวะเองก็เป็นพวกพ้องคนสำคัญไงละ "  ซาวะที่ตกใจเมื่อได้ยินคำพูโเเบบนั้นจากปากเซ็นโตะ " การที่เราเชื่อใจพวกพ้องมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว "

" ไม่เเฟร์เลยน่ะ......ที่เธอมาพูดอะไรเเบบนี้ในเวลาเเบบนี้ "

---- FLASH BACK END ----

" เซ็นโตะคุงวันนี้จะทำอะไรหรอ? " ซาวะได้หันมาถามก่อนทีเซ็นโตะจะตอบทันที

" พอดีว่าวันนี้ต้องไปช่วยเอลฟไนท์เพื่อซ่อมเเซมเกียร์ต่อนะ "

" เอลฟไนท์คนที่เคยช่วยเอาไว้สินะ "

" เเม้เซ็นโตะคุงเนี่ยรอบๆตัวมีเเต่เด็กสาวนักเรียนเต็มไปหมดเลยน่า....ไม่สิมีทั้งราชินีแห่งเสียงเพลงตั้งสองคนอยู่รอบกายด้วย.....แบบนี้มันออกจะเป็นฮาเร็มไปหน่อยมั้ง "

" พูดเรื่องอะไรนะครับคุณซาวะ " เซ็นโตะที่ทำเป็นไม่รู้เรื่องขณะที่ชงกาเเฟเสร็จกำลังจิบ

" ก็เเม้ทั้งฮิบิกิจัง มิคุจังเเละคริสจังก็น่ารักเเถมยังมีคุณซึบาสะกับคุณมาเรียที่เป็นนักร้องชื่อดังอีก.....เนื้อหอมไม่เบานิน่า " ซาวะได้เขยิบเอาไปศอกเขี่ยเเขนเซ็นโตะไปมา

" คิริกะจังกับชิราเบะจังด้วยอ่อแล้วก็คุณคานาเดะด้วยนิน่า " มิโซระที่หันมาเเซวเล่นอีกคนจนเซ็นโตะเเอบหน้าเเดงเล็กน้อย 

" ไม่ใช่สะหน่อย...ฉันนะไม่ได้สนใจอะไรเเบบนั้นสักหน่อย " เซ็นโตะที่รีบกระดกกินหมดรวดเดียวก่อนจะรีบเดินไปทีประตู " ไปก่อนละ "

เซ็นโตะที่ขับมอเตอร์ไซค์มุ่งหน้ามายังโรงงานไฟฟ้าขนาดใหญ่ที่สุดของโทโตะได้ไม่นานก็จะเห็นเรือขนาดใหญ่ที่จอดเทียบท่าเรืออยู่

ภายในห้องบัญชาการหน่วยSONG

"  ปัจจุบันตอนนี้โปรเจคIgniteดำเนินการไปแล้ว89% ต้องขอบคุณข้อมูลหมายเลข1กับ2ที่อยู่ภายใต้การดูเเลของเราเเละจากการทำงานหนักของเอลฟไนท์จังกับเซ็นโตะคุงที่ตลอดหลายวันที่ผ่านมาทำให้สามารถดำเนินไปได้อย่างรวดเร็ว " โทโมซาโต้ได้อัพเดทข้อมูลของโปรเจคIgnite

" ส่วนเรื่องพลังงานเครื่องยนต์นิวเคลียร์ที่ซับซ่อน ผมเองก็เเอบเป็นห่วงอยู่เล็กน้อยเเต่ก็ด้วยความเชื่อเหลือจากเซ็นโตะคุงก็ทำให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเเถมทางรัฐบาลโทโตะก็อนุญาติในการใช้พลังงานในการดำเนินโปรเจคต่อได้ "

" เอ้....เซ็นโตะก็ดูเเลเรื่องพวกนี้ด้วยหรอ? " มาเรียที่ตกใจเมื่อได้ยินเรื่องที่เซ็นโตะดูเเลเรื่องเครื่องยนต์ของเรือลำนี้

" เเต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่สามารถซ่อมให้ซิมโฟเกียร์กลับมาอยู่ในสภาพปกติได้สินะ "

" อืม....ตอนนี้มีเเต่ต้องเตรียมมาตรการป้องกันเท่านั้น "

" เพราะงั้นถึงให้พวกเราอยู่ที่นี้ใช่มั้ยละ " คาสึมิได้พูดหลังจากที่ไปฝึกพิเศษกับบันโจในห้องฝึกซ้อมเข้ามาในห้องบัญชาการ

" ถูกต้องเเล้วละ...แต่ก็ยังมีพี่ชายของฉันยัทซึฮิโระ คอยสนับสนุนอีกเเรง "

" ยัทซึฮิโระนี้ใครหรอ? " คริสที่ไม่เคยได้ยินชื่อนั้นเลยถามออกไป

" ข้าราชการระดับสูงที่ดูเเลความมั่นคงของชาติให้กับทั้งสามประเทศไงละ......ถึงเเม้ภายนอกจะเป็นคนเเปลกหน้าที่ถูกต้องตามกฎหมาย " ซึบาสะที่ได้ตอบให้คริสเเต่เธอก็ยังไม่เคลียจึงถามอีกครั้ง

" งั้นเเล้วเขาเป็นใครละ "

" หน่วยสืบราชการลับของคณะรัฐมนตรี คาซานาริ ยัทซึฮิโระพี่ชายของผู้บัญชาการเเละเป็นพ่อของซึบาสะยังไงละ " คานาเดะที่ตอบให้คริสกระจ่าง

" เอ้...เรื่องสำคัญเเบบนี้ถึงไม่เคยบอกกันเลยละ "

" ตามที่ฉันเข้าใจที่ย้ายฉันเข้าSONG ได้อย่างราบรื่นก็เพราะเขานี้เเหละ " มาเรียได้เดินเข้ามารวมวงการสนทนาอีกคน " ว่าเเล้วเชียวเธอกับเขาต้องมีความเกี่ยวก้องกันจริงๆด้วย "

" เป็นอะไรไปหรอ? " บันโจที่เห็นท่าทางของซึบาสะเเปลกไปได้ถามขึ้น

ณ กระท่อมเเห่งนึ่ง

ภายในห้องครัวได้ชายเเก่คนนึ่งกำลังทำอาหารพร้อมเด็กสาวผมสีเหลืองที่กำลังนั่งอ่านตำราขนาดใหญ่อยู่ก่อนจะมีเสียงระเบิดดังขึ้นจนทำให้เธอหันไปมองพบชายเเก่ที่เป็นพ่อของเธอเต็มไปด้วยสีดำ

" ปะป๋า "

" ระเบิดซะเเล้วสิ "

" อะ...ฮ่าๆๆๆ "

เวลาต่อมาอาหารที่ทำก็ได้เสิร์ฟลงจานวางบนโต๊ะเด็กสาวที่เอามีดในมือตัดเนื้อก่อนจะตักขึ้นมาโดยที่สีมันดูไม่ค่อยน่ากินสักเท่าไรก่อนจะรับตากินเข้าไปเธอเคียวไปไม่กี่นาทีก็ถึงกับสะดุ้งขึ้นมาก่อนจะจำใจกลืนลงไป

" เป็นไงบางอร่อยมั้ย "

" ขมมาก กลิ่นก็เเย่ รสชาติห่วยสุดๆเลยด้วย ไม่อร่อยได้ศูนย์เต็มสิบนี้ค่อนข้างอันตรายเลยนะเนี่ย " เด็กสาวที่วิจารณ์ออกมาอย่างยาวๆทำเอาชายที่เป็นพ่อถึงกับคอตก

" เห้อ....มีคนเคยบอกว่าการทำอาหารก็เหมือนกับการเล่นเเร่เเปรธาตุเหมือนกันตราบใดที่ทำตามสูตรผลลัพท์ก็จะออกมาตามนั้น "

" พรุ่งนี้หนูจะทำอาหารเอง.....อีกอย่างทำได้ดีกว่าเยอะเลยละ "

" มีเคล็ดลับอะไรงั้นหรอ? "

" ความลับหน้าที่ของปะป๋าคือต้องไปคิดเอาเองว่ามันคืออะไรเองก็ปะป๊าเป็นนักเล่นเเร่แปรธาตุนี้น่า "

" อ่า.....เเบบนี้มันยากเกินไปน่า "

ภาพทั้งหมดค่อยจางหายไปก่อนที่ภาพจะกลับมาพร้อมอุปกรณ์ในมือเเละคอร์เเก่นกลางของเกียร์ที่อยู่ตรงหน้า

เอลฟไนท์ที่เผลอหลับไปภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ก็ได้มาความทรงจำของเธอ

" ฝันงั้นหรอ?ความทรงจำของเเครอลเมื่อหลายศตวรรษก่อนหรอ? " เธอได้มองดูนาฬิกาก็ตกใจอย่างมาก " ไม่จริงน่านี้ฉันเผลอหลับไป10นาทีงั้นหรอ "

 

" ฝืนมากไปมันก็ไม่ได้หรอกน่า " เซ็นโตะที่วางเครื่องดื่มอุ่นที่โต๊ะทำให้เอลฟไนท์หันไปมอง

" ไม่หรอกฮะถึงเเม้การพักผ่อนน้อยจะส่งผลต่อจิตใจของเราก็จริง " เอลฟไนท์เปลี่ยนอุปกรณ์เป็นอันใหม่เเละเริ่มทำงานต่อทันที " ไม่ว่ายังไงเราก็จะต้องรีบพัฒนา ซิมโฟเกียร์ให้เร็วที่สุด "

"เข้าใจเเล้วเดียวฉันจะช่วยอีกเเรงเเล้วกัน " เซ็นโตะที่เลื่อนเก้าอี้มานั่งใกล้ๆพร้อมเริ่มทำงานของตัวเองไปในระหว่างนั้นเองประตูก็ได้เปิดออกพร้อมร่างนึ่งได้เดินเข้ามาพร้อมในมือถือแก้วกาแฟร้อนๆสองแก้วเข้ามาก็คือเซเรน่า

" ขออนุญาตินะคะ " เซเรน่าได้กล่าวขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาหาทำให้เซ็นโตะนั้นหันไปมอง

" อะ....ถ้าจำไม่ผิดเธอคือเซเรน่าสินะ "

" ค่ะ....นี่ค่ะกาแฟร้อนๆ " เซเรน่าได้เดินยื่นกาแฟให้กับเซ็นโตะแก้วนึ่งซึ่งเจ้าตัวก็รับมา

"  อื้ม...ขอบคุณสำหรับกาแฟอุ่นๆ" 

" คือว่า....ที่ผ่านมาถึงแม้ฉันจะไม่รู้ตัวว่าทำอะไรไปบาง....แต่ดูเหมือนจะสร้างปัญหาให้ทุกคนไว้เยอะพอตัวต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ "  เซเรน่าได้กล่าวขอโทษพร้อมก้มหัว

" น่าๆ....ไม่ต้องถือวาหรอกอีกอย่าง....เดิมที่เธอถูกสตาร์คควบคุมอยู่นิน่าไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก "  เซ็นโตะได้รีบพูดให้เซเรน่าเงยหน้ากลับขึ้นมา " แต่ว่า...ดีแล้วละที่มาเรียได้น้องสาวเพียงคนเดียวกลับคืนมาแบบนี่....ดีจริงๆ "

" หนูเองก็ต้องขอขอบคุณ...คุณเซ็นโตะเหมือนกันที่อุตส่าห์หาทางช่วยหนูได้ "

" ไม่ละ...ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะคานาเดะล้วนๆ...ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ทำได้เท่านั้นแหละ " เซ็นโตะที่ปัดความดีความชอบให้กับคานาเดะทำเอาเซเรน่าที่ได้ยินแบบนั้นก็แอบตกใจก่อนจะยิ้มหัวเราะออกมาเบาๆจนเซ็นโตะสงสัย " เอิ่ม... "

" หึหึ...ขอโทษด้วยค่ะก็แบบว่าคุณเซ็นโตะเนี่ย.....เหมือนกับที่พี่มาเรียบอกเลยนะคะ " 

" เอ้ะ? มาเรียบอกอะไรเกี่ยวกับตัวฉันไปเหรอ? "

จู่ๆที่ห้องบัญชาการได้มีสัญญาณปรากฎตัวของนอยท์ดังขึ้นทำเอาเจ้าหน้าที่ทุกคนตกใจเเละเข้าสู่สถานะพร้อมรบทันที

" กำลังค้นหาพิกัดค่ะ "

เสียงระเบิดได้ดังขึ้นจากข้างนอกก่อนที่มอนิเตอร์จะฉายภาพขึ้นปรากฎอรูคานอยท์จำนวนมากที่กำลังจะมุ่งหน้าไปทำลายเครื่องกำเนิดพลังงานไฟฟ้า

" อย่าบอกนะว่าเป้าหมายของพวกมันคือเครื่องกำเนิดพลังงานไฟฟ้า " โอกาว่าที่เห็นก่อนจึงตะโกนขึ้นมา

" ใครจะยอมให้ทำเเบบนั้นกันละ " บันโจที่ชกมือตัวเองก่อนจะรีบวิ่งออกไปพร้อมคาสึมิที่ได้สวนทางกับชิราเบะเเละคิริกะไป

" เกิดอะไรขึ้ันหรอเดส " คิริกะที่เข้ามาถึงในห้องจึงถามออกเพื่อให้มีใครสักคนตอบเธอ

" อรูคานอยท์ กำลังไปที่เครื่องกำเนิดพลังงานท่าเรือเเล้ว "

" ไม่ใช่เเค่นั้นครับ....ทางเราได้รับรายงานคล้ายกันทั่วเมืองเลยตอนนี้พลังงานลดลงอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ "

" เน่ลุง....เดียวฉันจะออกไปด้วยนะ " คานาเดะที่ได้ติดต่อเข้ามาขณะที่เธออยู่บนเตียงในห้องพยาบาล

" คานาเดะ "

" สภาพร่างกายของเธอตอนนี้ไม่ไหวหรอก "

" ถึงอย่างงั้นจะให้มันขัดขว้างการพัฒนาเกีบร์ของพวกซึบาสะไม่ได้หรอกนะ..... " คานาเดะได้เถียงกับทำเอาเก็นจูโร่ไปไม่ถูก

" เข้าใจแล้ว.....ฝากด้วยละ "

" โอสสส " คานาเดะที่ตะเบะก่อนจะตัดการสื่อสารไป

ทางด้านนอกคาสึมิกับบันโจที่ได้วิ่งออกมาถึงมองเห็นกองทัพอรูคานอยท์ที่กำลังเเห่ไปที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าบางส่วนได้หันมามองทั้งสองก่อนจะวิ่งพุ้งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"  ดูท่าว่าพวกมันจะหันมาสนใจบางส่วนน่า " บันโจพูดขึ้นพร้อมกับเอาไดรฟเวอร์ขึ้นมาสวมพร้อมกับคาสึมิ

" ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ต้องยื้อเอาไว้เพื่อให้เอลฟ์ไนท์กับเซ็นโตะซ่อมซิมโฟเกียร์เอาไว้ให้ได้ "

ทั้งสองได้หยิบเจลลี่บอทเทิลของตัวเองออกมาก่อนจะใส่ลงไปในไดรฟเวอร์

[ DRAGON JELLY ] 

[ ROBOT JELLY! ]

" แปลงร่าง!!! "

[ TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU! DRAGON IN CROSS-Z CHARGE! BURURAA! ]

[ TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU! ROBOT IN GREASE BURAAA! ]

ทั้งสองเเปลงร่างเเล้ววิ่งพุ้งฝ่าเข้าไปจัดการกับอรูคานอยท์เพียงลำพังเเค่สองคนในระหว่างที่ต่อสู้นั้นเองก็ได้มีเปลวไฟยิงพุ้งเข้าใส่กลุ่มของอรูคานอยท์สองกลุ่มจนร่างของพวกมันถูกเผาไหม้จนไม่เหลือซากทำให้ครอสและกรีสหันไปมองต้นตอก็พบร่างของคานาเดะที่ยืนอยู่พร้อมเกียร์กังกุงเนียร์ร่างใหม่

" ว่าไงหนุ่มๆดูถ้ากำลังสนุกเลยนิ....ขอร่วมวงด้วยจะได้มั้ย " คานาเดะที่บินอยู่บนฟ้าได้ร่อนลงมายืนอยู่ระหว่างครอสและกรีส

" สภาพแบบนั้นไหวแน่เหรอ " ครอสได้ถามกับคานาเดะเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บ

" แค่นี้จิ้บๆน่า "

"  เอาเถอะ...ก็ดีกว่าแค่ลุยกันสองคนแหละน่า "

" อ่า....เอาล่ะฉันในตอนนี้ไม่คิดที่จะแพ้หรอก!? " คานาเดะได้พูดประโยคประจำตัวของครอสก่อนจะวิ่งพุ้งออกไปปาอรูคานอยท์พร้อมกับกรีส

" อ้าวเห้ย!? เดียวสินั้นคำพูดของฉันต่างหากละ!! " ครอสได้วิ่งตามทั้งสองคนไปพร้อมโดยมีพวกเก็นจูโร่ที่ค่อยดูผ่านมอนิเตอร์ภายในเรือ

" คานาเดะจังกับครอสและกรีสเข้าปะทะกับอรูคานอยท์เเล้วครับ "

" ไม่ไหวจำนวนมากเกินไปสองคนนั้นต้านไว้ไม่อยู่เเน่ "

" ถ้าหากว่าไฟโดนตัดโดยสมบรูณ์ละก็....ต้องมีปัญหาการพัฒนาเกียร์แน่ " ซึบาสะที่ดูจุดที่ตั้งของโรงงานไฟฟ้าต่างๆก็ถูกอรูคานอยท์เข้าทำลายพร้อมกันหลายจุด

" เครื่องกำเนิดไฟฟ้าหลักในเมืองได้รับความเสียหายอย่างหนักขืนเป็นเเบบนี้ละก็ "

ระหว่างที่กำลังวุ่นวายอยู่ชิราเบะได้หยิบเเว่นออกมาสวมทำให้คิริกะที่เห็นจึงหันไปถาม

" ชิราเบะสวมเเว่นทำไมนะ "

" ชู่ว- " ชิราเบะได้หันมาสงสัญญาณให้คิริกะเงียบก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่มีใครได้สังเกต

ทั้งสองได้วิ่งไปตามทางเรื่อยๆโดยที่คิริกะตอนนี้ถูกให้ใส่เเว่นเป็นทีเรียบร้อยโดยที่ไม่รู้ว่ากำลังจะไปไหน

" ทำไมต้องสวมเเว่นเป็นสายลับด้วยละ...อีกอย่างพวกเรากำลังจะไปไหนกันนะ "

" เเค่พวกคุณคาสึมิเอาอรูคานอยท์จำนวนมากขนาดนั้นไม่ไหวเเน่พวกเราต้องไปช่วยอีกเเรง "

" เเต่ว่าตอนนี้พวกเราไม่มีลิ้งเกอร์สังเคราะห์เหลือเเล้วนะ "

ทั้งสองที่วิ่งมาถึงทางเเยกก่อนทีชิราเบะจะค่อยมองดูว่ามีใครเฝ้าอยู่รึเปล่าพอเห็นว่าไม่มีใครเธอก็วิ่งเข้าไปในห้องๆนึ่งก็คือห้องที่ฮิบิกิยังนอนพักรักษาตัวอยู่ชิราเบะได้เดินมามองฮิบิกิที่ยังไม่ได้สติ

" คุณฮิบิกิไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ "

"ไม่หรอก "

" ทำไมหรอค่ะ " คิริกะที่เเอบมองชิราเบะที่ตอนนี้ดูจู่ๆก็หน้าเเดงขึ้นมา

" มันน่าอายนิน่า " ชิราเบะที่รีบเดินปลีกออกมา " ก็ฉันไม่อยากให้ใครมาเห็นตอนที่อายนิน่า "

" อ่า- ชิราเบะ!!! " คิริกะที่จู่ๆสนใจอย่างเห็นหน้าชิราเบะตออายจึงกระโดเข้าไปจะไปกอดเเต่ก็พลาดจนล้มหน้าทิ้มลงไปกับพื้นก่อนที่เธอจะหันไปเห็ิราเบะกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ "โอ้ยๆเจ็บๆ ทำอะไรหรอ? "

" เจอเเล้วละ "

คิริกะที่สงสัยว่าชิราเบะเจออะไรจึงยื่นหน้าเข้าไปพบหลอดลิ้งเกอร์จำนวนนึ่งถูกเก็บเอาไว้อยู่

" นี้มันลิ้งเกอร์สังเคราะห์นิน่า "

" เท่านี้พวกเราก็ต่อสู้ได้เเล้วละ "

ตัดมาทางด้านนอกที่บริเวณรอบๆเต็มไปด้วยเสียงระเบิดเเละเสียงปืนมากมายเหล่ากองกำลังพิเศษของโทโตะพร้อมการ์เดี้ยนที่กำลังเข้าขัดขว้างอรูคานอยท์อย่างสุดความสามารถ

" เปลี่ยนเป็นกระสุนชนิดพิเศษเเล้วค่อยยิงสนับสนุนคาเมนไรเดอร์สะ!!! " หัวหน้าหน่วยได้ออกคำสั่งผ่านเครื่องสือสารก่อนที่จะถูกอรูคานอยท์ที่โผล่มาจากข้างหลังโจมตีเข้าเเต่กรีสที่เข้ามาช่วยเอาไว้ได้่ทันก่อนจะใช่ทวินเบรคเกอร์ทะลวงร่างจนพรุนเเล้วระเบิดต่อหน้า

" ส่งการ์เดี้ยนมาอยู่เเนวหน้าส่วนทหารที่เหลือค่อยยิงช่วยจากระยะไกลสะ "

" เข้าใจเเล้ว "

กรีสที่ได้พุ้งออกไปอีกครั้งก่อนจะเอาโรบอทบอทเทิลใส่เข้าไปในทวินเบรคเกอร์พร้อมโรบอทเจลลี่

[ BEAM MODE! ]

[ SINGLE! TWIN! TWIN FINISH! ]

" เผาไหม้เปลวไฟในใจเเล้วกำจัดพวกเเกหมดสิ้น!!!! " กรีสได้ยิงบีมพุ้งออกไปที่เดียวกวาดพวกอรูคานอยท์หายไปเป็นเเถวเเต่ก็ยังมีมาไม่หยุดหย่อน " มาไม่รู้จักตายเลยนะพวกยึยๆเอ๋ย!!!! "

ทางครอสที่จับอรูคานอยท์ตัวนึ่งกดลงกับพื้นก่อนจะลากเป็นทางยาวๆไปกับพื้นอัดเเล้วโยนใส่ตัวอื่น

[ SCLAP BREAK! ]

" ฮ้ากกก!!!! " ครอสที่ไรเดอร์พันศ์ใส่อรูคานอยท์สามตัวก่อนจะกระเด็นออกไปชนตัวอื่ที่เหลือจนระเบิดเเต่สถานการณ์ไม่ต่างกับกรีสเเม้เเต่น้อย " ให้ตายชักเหนื่อยเเล้วนะเฟ้ย "

ครอสที่ไม่ทันระวังตัวอรูคานอยท์ตัวนึ่งได้พุ้งเข้ามาจากด้านหลังจนล้มลงกับพื้น

" เสร็จกัน "  อรูคานอยท์ได้เข้ามารุมล้อมครอสจนมิดไม่เห็นร่าง " น่ารำคาญออกจากตัวฉันไปสะ!!! "

[ READY GO? ] 

[ LET'BREAK! ]

มังกรไฟสีน้ำเงินได้พุ้งออกมาจากตรงกลางเเล้วเผาไหม้อรูคานอยท์ที่ล้อมเมื่อครู่หายไปเหลือเพียงเเค่ร่างครอสที่นอนหอบอยู่ค่อยๆลุกขึ้นก่อนที่กรีสจะเข้ามาเอาหลังชนกันโดยทั้งคู่ต่างล้ากันหมด

" เป็นไรไปเเค่นี้ก็หอบเเล้วหรอ " กรีสที่พูดเเซวออกมา

" พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องคนที่หอบนะเป็นนายมากกว่า "

ทั้งสองที่ยังคงพูดหยอกล้อกันโดยที่มีอรูคานอยท์จำนวนมากล้อมรอบพวกเขาเอาไว้ก่อนที่คานาเดะได้เคลือบเปลวไฟเอาไว้ที่ปลายหอกทั้งสองด้านฟันออกไปเป็นคลื่นไฟเข้าตัดร่างของอรูคานอยท์เป็นวงกว้างแต่ก็ยังมีมาเพิ่มเรื่อยๆ

" อึก....แบบนี้ไม่มีวันจบแน่ " 

" ให้พวกเราจัดการเองเดส!!! " เสียงคิริกะที่ได้ตะโกนออกมาทำให้ครอสกับกรีสได้หันไปเห็นเธอกับชิราเบะที่ยืนอยู่บนยอดตึก

[ Various Shul Shagana tron ] 

ชิราเบะได้สวมใส่เกียร์พุ้งลงไปหาฝูงอรูคานอยท์ตรงหน้าพร้อมกับกระหย้ำยิงใบเลื้อยใส่อรูคานอยท์

[ Futatsu musubi no rondo oshioki no sutato Barabara ni xe ageru no  Seigi no inisharaizu ]

คิริกะที่กระโดตามลงมาได้ใช่เคียวในมือของเธอหมุนตัวฟันเฉือนร่างของอรูคานอยท์ขาดเป็นสองท่อนก่อนจะวิ่งเข้าไปจัดการตัวต่อไปเรื่อยๆ

" ยัยพวกนั้น " กรีสที่จับร่างอรูคานอยท์ฉีกพร้อมหันไมปงอทั้งสองที่กำลังต่อสู้กับอรูคานอยท์อยู่ไม่ห่างมาก

" เห้.....ปล่อยไว้เเบบนั้นดีเล้วหรอยัยพวกนั้นไม่มีลิ้งเกอร์นะ " ครอสที่ต่อยอัดร่างอรูคานอยท์ตรงหน้าก่อนจะหันไปถามคานาเดะที่เอาหอกในมือฟันใส่ร่างอรูคานอยท์ที่อยู่ตรงหน้า

[ Miseijukuna hato goto butsuketa tekitaishin Ikiba no nai boruteji kakuxa tiazu ]

" ร่างกายของสองคนนั้น....ไม่มีปฏิกิริยาย้อนกลับงั้นก็หมายความว่าใช้ลิ้งเกอร์สังเคราะห์ไปแล้วงั้นเหรอ " คานาเดะที่มองดูออกก่อนจะหันไปใช้มือเปล่าๆชกเข้าที่หน้าของอรูคาอนยท์จนคว้ำลงไปนอนกับพื้นก่อนจะมีตัวนึ่งที่พุ้งเข้ามาโจมตีที่คอร์ของเกียร์เข้าแต่แทนที่จะถูกทำลายกลับไม่เป็นอะไรก่อนที่เปลวไฟจะเผาไหม้ร่างของมันแทน " หึ....ชักเครื่องร้อนแล้วสิ "

ทางด้านทุกคนที่ดูอยู่ผ่านมอนิเตอร์ก็ต่างตกใจยกเว้นมาเรียที่ยืนมองดูอย่างเงียบๆ

" ชูชาร์กาน่ากับอิการิม่า เข้าปะทะกับอรูคานอยท์เเล้วครับ "

" พวกเธอคิดจะทำอะไรกันนะ " เก็นจุโร่ที่ลุกขึ้นตะโกนออกไปทันที

" มันเเน่นอนอยู่เเล้วละเดส "

" พวกเราจะช่วยพวกคุณคาสึมิซื้อเวลาอีกเเรงเพื่อที่จะพัฒนาซิมโฟเกียร์ให้เร็วที่สุดค่ะ "

" อึก....หน่อยเเน่!!! อย่ามาพูดอะไรบ้าๆน่าใครจะยอมให้พวกเธอออกไปเสี่ยงอันตรายกัน " เก็นจูโร่ที่ค้านขึ้นมาอย่างเสียงดัง

" คุณเก็นจูโร่!!! " กรีสที่ตะโกนขึ้นทำให้เก็นจูโร่ตั้งสติฟัง " ปล่อยยัยพวกนั้นต่อสู้ไปซะ "

" ซาวาตาริคุง.... "

" ถ้าเป็นพวกเธอไม่เป็นอะไรเเน่......เชื่ออย่างงั้น "

[ Tsuyoku nareba taiyo no kagayaki ni Chikadzukeru kana?  Kimi ni terasare Just loving ]

ชิราเบะได้กับคิริกะที่รวมตัวกันก่อนจะจับมือกันเเล้วหมุนไปรอบๆจนเกิดพายุใบเลื้อยเเละคมเขี้ยวเคียวตัดทำลายร่างอรูคานอยท์รอบตัวพวกเธอหายไปไม่เหลือซาก

ทางด้านโรงงานผลิตพลังงานไม่ว่าจะเป็นเขื่อนเเละกังหันลมหรือเเม้เเต่โรงงานโซร่าเซลล์ภายในเมืองต่างถูกเลย์ล่า กาเรีย ฟาร่าทำลายทั้งหมดโดยที่แครอลนั่งดูภากต่างๆอยู่ที่บัลลังค์ตัวเอง

 

" ตอนนี้พลังงานของเมืองนี้ลดลงเป็นปริมาณมากเเล้วละค่ะ " ฟาร่าได้รายงานภารกิจของเธอให้กับเเครอลฟัง " อีกไม่นานก็จะถึงเป้าหมายเเล้วละค่ะ "

" งั้นหรอเลย์ลายฝากด้วยละ "  แครอลที่มอบภารกิจต่อไปให้กับฟาร่าก่อนที่ตัวเองจะลุกจากเก้าอี้พร้อมจะออกศึก " นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายเเล้วทุกอย่างจะจบลงเเละเริ่มต้นอีกครั้ง "

ทางด้านของพวกครอสที่ยังคงต่อสู้กับอรูคานอยท์ที่ปรากฎตัวออกมาเรื่อยๆ

[ SCRAP FINISH! ]

[ SCRAP BREAK! ]

ทั้งสองที่กระโดดไรเดอร์คิกใส่กลุ่มอรูคานอยท์สุดท้ายจนไม่เหลือซากก่อนที่พวกเขาจะมารวมตัวกัน

" ฮิย๊า!!! " จู่ๆมิกะที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เข้าโจมตีใส่คิริกะจากด้านหลังด้วยเเท่งคริสตัลในมือเเต่คิริกะได้ป้องกันเอาไว้ได้ แต่ก็สู้เเรงไม่ไหวจนเข่าทรุดลงไปกับพื้นข้างนึ่งก่อนจะถูกเวียงกระเด็นเข้าไปอัดกับชิราเบะที่กำลังจะเข้ามาช่วยจนร่างทั้งสองพุ้งกระเเทกกับคอนเท็นเนอร์

" ชิราเบะ คิริกะ " 

" อะไรของเจ้านี้เนี่ย โผล่มาจากไหนกัน "

ครอสกับกรีสได้หันทวินเบรคเกอร์กระหน้ำยิงบีมใส่มิกะไม่หยั่งเเต่ก็ถูกปัดกระเด็นออกไปด้านข้างทั้งหมดก่อนที่คานาเดะจะปล่อยซอร์ดบิทจากปลายหอกพุ้งเข้าไปโจมตีใส่มิกะพร้อมกัน6ชิ้นจนร่างขงอมิกะกระเด็นถอยหลังไปเล็กน้อย

" เอ้...ซิมโฟเกียร์นึ่งกับกับมนษย์ธรรมดาสองคนเหรอแต่ก็ช่างเถอะดูน่าขย้ำจังจะเล่นด้วยหน่อยก็เเล้วกันน่า " มิกะที่พุ้งเข้าใส่ทั้งสามก่อนจะเปิดฉากต่อสู้อีกครั้ง

ด้านภายในห้องบัญชาการที่มองดูการต่อสู้ที่พวกคานาเดะต่างถูกเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว

" ออโต้สคอร์กำลังปะทะกับคานาเดะจังและครอสกับกรีสเเล้วครับ " ฟูจิกาตะตะโกนขึ้นมา

" เเบบนีมันถูกโจมตีอยู่อย่างเดียวไม่ใช่รึไงนะ "

" อึก.....ทนดูไม่ไหวเเล้ว " คริสที่ทนดูพวกเขาเล่นงานไม่ไหวจึงรีบวิ่งออกจาห้องไปก่อนที่ซึบาสะจะวิ่งตามออกไปรั้งคริสเอาไหว

" คิดจะไปไหนกันละ....มีเเต่จะเป็นภาระเปล่าๆน่ะตอนนี้นะ "

" จะบอกให้หุบปากเเล้วอยู่เฉยๆเงียบไปงั้นหรอ " คริสที่หันมาเถียงกลับก่อนจะรู้สึกถึงเเรงมือที่ถูกบีบก่อนจะมองดูหน้าของซึบาสะที่เจ็บใจไม่ต่างจากเธอจึงยอมอยุ่นิ่งๆ

" คุณซึบาสะ คุณคริส "  เสียงนึ่งที่เรียกพวกเธอให้หันไปหาพบเซ็นโตะกับเอลฟ์ไนท์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าของพวกเธอก่อนทีเอลฟไนท์จะเป็นคนเดินเข้าไปหาทั้งสอง

" เรามีเรื่องอยากให้ทั้งสองคนช่วยด้วยค่ะ "

ตัดมาทางด้านนอก

" อ้ากกกก " ครอสที่ตั้งการ์ดป้องกันเเท่งคริสตัลที่ยิงออกมาจนร่างกระเด็นลงไปนอนข้างชิราเบะเเละคิริกะที่พึ่งลุกออกมาจากคอนเท็นเนอร์

" หน่อย....ไอตุ๊กตาบ้า!!! " กรีสที่พยายามรั่วหมัดใส่เเต่มิกะที่หลบไปมาอย่างสบายก่อนจะใช้เเท่งคริสตัลในมือทั้งสองฟาดเข้าใส่มือของกรีสก่อนจะตบเข้าที่ลำตัวจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

" อิอิ...เป็นไงละฉันเเข็งเเกร่งมั้ยละไม่มีทางที่มาสไรเดอร์กับเด็กอีกสองคนจะล้มฉันได้หรอกน่า " มิกะที่พูดดูถูกใส่พวกครอสก่อนที่คานาเดะพุ้งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมร่างที่ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟเหวียงหอกในมือเข้าฟันใส่ก่อนที่มิกะจะยกแท่งคริสตัลขึ้นมากันเอาไว้ได้

" ลืมกันแบบนี้ก็แย่นะสิ "

" พวกเด็กงั้นหรอ....เดียวเด็กพวกนี้จะจัดการให้ล้มหงายไปเลยเดส " คิริกะได้พูดขึ้นพร้อมหยิบลิ้งเกอร์ขึ้นมาพร้อมกับชิราเบะ

" เห้...นั้นนะ " ครอสที่สกิดกรีสให้หันไปมอง

" เอามันมาจากไหนนะ? "

ก่อนที่ทั้งสองจะฉีดลิ้งเกอร์ใส่ตัวเองก่อนที่มิกะที่หาช่องโหว่โจมตีใส่คานาเดะทำให้กระเด็นออกมาก่อนจะพุ้งเข้าใส่เพื่อที่จะขัดขว้าง

" จะอะไรก็ช่างจะ....ขย้ำให้กระจุยไปเลย!!! "

[ SPECAL TURE! HIT PARADE HIT PARADE HIT PARDE! ]

ครอสได้เอาบีทโครเซอร์ขึ้นมาพร้อมยิงโซ่มัดร่างมิกะเอาไว้พร้อมพยายามยื้อเอาไว้

" พวกเธอรู้ใช้มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากว่าฉีดมันเข้ามากกว่านี้นะ " กรีสได้หันถามกับทั้งสอง

" ปล่อยพวกเธอให้ทำเถอะคาสึมิ " เสียงของมาเรียได้ดังออกมาจากเครื่องสื่อสารของทุกคน " นี้คือการไถ่บาปความขี้ขลาดของพวกเรา "

" ความขี้ขลาดงั้นหรอ? " คานาเดะที่ได้ยินจากหูฟังของเธอก็ได้พูด

" ความขี้ขลาดที่ไม่ยอมเชื่อใจคนอื่น.....พวกเราวิ่งอาละวาดไปทั่วโดยไร้จุดหมายเพราะงั้นพวกเราเชื่อใจเอลฟไนท์กับเซ็นโตะให้พัฒนาซิมโฟเกียร์เเละนั้นคือสิ่งที่พวกเราเชื่อมั่น "

สิ้นคำพูดของมาเรียทำให้กรีสนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

" ขอร้องละคุณคาสึมิ "

" พวกเราก็อยากจะปกป้องที่นี้เหมือนกันเดส " ทั้งสองได้พูดกับกรีสด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

" คาสึมิน....เชื่อใจสองคนนั้นเถอะ " คานาเดะได้หันไปพูดกับกรีสอีกคน

" ช่วยไม่ได้.....เข้าใจแล้วทำตามใจชอบได้เลย "

" จะคุยกันอีกนานมั้ยนะ......อ้ากกกก!! " ครอสที่ยื้อเอาไว้ไม่ไหวได้ถูกมิกะที่พยายามทำลายโซ่ที่พันธณาการเธอเอาไว้ได้สำเร็จเเล้วพุ้งเข้าไปยิงคริสตัลอัดเข้าใส่ร่างของครอสระยะเผาขนจนร่างกระเด็นพุ้งไปกระเเทกกับเสาสัญญาณจนโค่นลงมา

" อะไรกันเนี่ยทีฝีมือเเค่นี้เองหรอ? " มิกะได้มองไปทีครอสก่อนที่คานาเดะจะพุ้งเข้ามาหาอีกครั้ง

" หนวกหูน่า!!! " ครอสเหลืออดได้วิ่งพุ้งเข้าไปห่อนที่กรีสได้รีบวิ่งพุ้งเข้าไปต่อสู้กับมิกะอีกคน

" อิอิ....เข้ามาเลยๆมาเล่นกันให้สนุกไปเลย!!! " มิกะที่ถูกใจได้ใช่เเท่งคริสตัลในมือปัดป้องกันทวินเบรคเกอร์ของทั้งสองพร้อมกันอย่างง่ายดายก่อนที่คานาเดะจะพุ้งเข้ามาเสริมด้วยแต่ก็เอาไม่อยู่

" คิริจัง " ชิราเบะที่ค่อยๆยืนขึ้นเเล้วหันไปหาคิริกะพร้อมยืนเอาลิ้งเกอร์จ่อที่คอเช่นเดียวกับคิริกะที่ทำเช่นกัน " ตราบใดที่เราอยู่ด้วยกัน "

" ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวเดส!!! "

สิ่นเสียงทั้งสองได้ฉีดลิ้งเกอร์เข้าไปก่อนที่จะโยนปืนทิ้งไปก่อนทั้งคู่ที่เตรียมตัวพร้อมเเล้วกำลังจะเข้าไปรวมสู้เเตจ่ชิราเบะที่รู้สึกอะไรบางอย่างไหลออกมาจากจมูกจึงเอามือไปเเตะปรากฎเป็นเลือดพร้อมร่างกายของเธอที่เริ่มสั่นเพราะรับลิ้งเกอร์เข้าไปเกินขนาด

" over doseงั้นหรอ "

" ใครจะสนเเค่เรื่องเลือดเกาเดาไหลกันละ..... " คิริกะที่เช็ดออกเข่นกันก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มออกมา

" ไปกันเถอะคิริจัง....ไปด้วยกัน "

" ถึงเวลาต้องตัดพวกมันให้ขาดเเล้วละเดส!!! " คิริกะกล้าวจบได้หยิบเอาเคียวจากเกราะไหล่ทั้งสองข้างก่อนจะประกบกันเป็นใบมีดสีเล่ม

" อัก!!! "

มิกะที่ใช้กรงเล็บของเธอโจมตีใส่กรีสที่เอามือขึ้นมาป้องกันเอาไว้ได้อย่างฉิวเฉียดเเต่ก็ถูกมิกะยิงคริสตัลเข้าใส่ร่างจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

" ฮ้ากกกก!!!! " ครอสได้วิ่งเข้ามาจากข้างหลังใช่บีทโครเชอร์สลับกับทวินเบรกเกอร์เเต่มิกะที่ค่อยกระโดหลบไปมา " ไวจริงๆ...เจ้านี้!!!  "

" ฮิฮิฮิ....แบบนี้ไม่ทำให้มิกะรู้สึกสนุกสักนิด " มิกะได้กระโดดข้ามหัวครอสมาอยู่ด้านหลังก่อนจะใช้กรงเล็บโจมตีจากด้านหลังจนครอสกลิ้งไปกับพื้นก่อนจะถูกเตะซ้ำ

" อ้ากกก!!! "

" บันโจ คาสึมิน " คานาเดะได้หันไปมองทั้งสองก่อนที่มิกะจะพุ้งเข้ามาโจมตีเธอได้รีบกระโดดทิ้งระยะออกมาแต่ก่อนที่จะสวนกลับจู่ร่างกายเกิดชะงักไปจนเข่าทรุดลงไปกับพื้น " ร่างกายมัน.... "

" อ่าๆๆ...กระจอกชะมัด " มิกะที่รู้สึกถึงบางอย่างพุ้งเข้ามาก่อนจะยิงเเท่งคริสตัลขึ้นมาเเล้วหันไปป้องคมเขียวของคิริกะที่พุ้งมาด้วยไอพ้นที่ไหล่ของเธอทั้งสองจนดันร่างมิกะพุ้งออกไปเเท่งคริสตัลที่พอรับเเรงการโจมตีจากคิริกะก็เกิดรอบร้าวทำให้มิกะยิ้มออกมา

" เเบบนี้สิ....ที่ฉันต้องการละ "

ชิราเบะที่อยู่บนฟ้าได้สร้างใบเลื้อยขนาดใหญ่เเล้วยิงออกไปใส่มิกะจากด้านข้างทั้งสองเเต่เธอได้ใช่เท้าเตะเข้าที่ด้ามเคียวของคิริกะพร้อมหมุนตัวเตะใส่เข้าที่ร่างจนคิริกะล้มลงไปกับพื้นก่อนจะใช่มือเปล่าๆหยุดใบเลื้อยทีพุ้งเข้ามาจากทั้งสองข้างเอาไว้ได้ก่อนที่คิริกะจะพุ้งเข้ามาซ้ำใช่เคียวของเธฮเวียงฟันเฉียดใบหน้าของมิกะเเต่ก็เกิดรอยเเผลเล็กน้อย

" ยัยพวกนั้น...โจมตีเจ้านั้นได้ " ครอสได้เงยมองอย่างตกใจ

" อย่างกับว่าคนละคนกับเมื่อกี้เลย " กรีสเองก็ตกใจก่อนที่จะมองดูทั้งสองพร้อมกับคานาเดะที่สั่งเกตุอาการของชิราเบะและคิริกะที่พลังเพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ

" หรือว่า....สองคนนั้นจะ "

การต่อสู้ของทั้งสองกับมิกะยังคงดำเนินต่อไปโดยมีชายคนนึ่งที่ถือกล้องถ่ายฟิลม์เก่าๆสีชมพูอยู่บนยอดตึกชายหนุ่มสวมชุดสูทสีดำพร้อมเสื้อเชิ้ตสีชมพูอยู่ด้านใน

" ดูท่ากำลังสนุกกันอยู่เลยน่า "

ทางด้านภายในห้องบัญชาการที่กำลังคำนวณการซิงโครของของชิราเบะกับคิริกะที่ตอนนี้ยังปกติอยู่

" ระดับความเข้ากันของซิมโฟเกียร์ของทั้งสองยังคงทีครับ " ฟูจิกาตะที่ได้รายงานค่าซิงโครของทั้งสองให้ฟัง

" เเต่ว่าเปลวเพลิงที่เเผดเผาเป็นครั้งที่2ยังส่องเเสงเพียวเเค่ครึ่งเดียวเองเท่านั้น " เก็นจูโร่ได้พูดขึ้นออกมา

" ถึงอย่างงั้นชิราเบะกับคิริกะต้องสามารถก้าวข้ามไปได้อย่างเเน่นอนเเละทำลายกำเเพงเพื่อสร้างเส้นทางของพวกเธอเอง "

ชิราเบะเเละคิริกะที่พุ้งเข้าโจมตีใส่มิกะประกบทั้งสองด้านเเต่มิกะที่เอาเเท่งคริสตัลขึ้นมาป้งอกันก็ได้เเตกหักอย่างง่ายดาย

" ไม่คิดเลยเจ้าพวกเด็กเนี่ย...เเค่ฉีดอะไรเข้าไปหน่อยค่าPhonic Gainเก็นก็เพิ่มขึ้นมาขนาดนี้เเบบนี้ยิ่งทำให้น่าสนุกกว่าเดิมอีก!!!! " มิกะได้ยืนมอทั้งสองไปทางชิราเบะเเละคิริกะเเล้วกระหน้ำยิงเเท่งคริลตัลใส่ไม่หยั่งเเต่คานาเดะ ครอสกับกรีสได้เข้ามาปัดการโจมตีออกไปทั้งหมด

" ให้ตายสิ...จะให้พวกเธอโชว์เท่ห์เเค่สองคนได้กันละ " คานาเดะได้หันมาพูดกับทั้งสอง

" คุณคานาเดะ คุณบันโจ....คุณคาสึมิ " ชิราเบะได้เรียกชื่อทั้งสามที่ยืนอยู่ตรงหน้า

" เอาล่ะ....ได้เวลาจบเรื่องบ้าๆนี้ได้เเล้ว "

" เเน่นอนอยู่แล้วละเดส!!! "

[ SCRAP BREAK! ]

[ SCRAP FINISH! ]

ทั้ง5ได้กระโดดไปบนฟ้าชิราเบะเเละคิริกะได้จับมือกันที่เท้าของชิราเบะได้ปรากฎออกมาเป็นเลื้อยขนาดใหญ่พร้อมกับคิริกะที่เป็นใบมีดเคี้ยวกรีสที่มีของเหลวสีน้ำตาลทีขาเเละครอสที่เป็นหัวมังกรก่อนที่คานาเดะจะปกคลุมร่างไปด้วยเปลวไฟและพุ้งเข้าปะทะกับมิกะที่ได้สร้างก้อนคริสตัลที่ชโลมไปด้วยเปลวไฟขึ้นมาป้องกันเอาไว้

" ฮิฮิเสร็จฉันละ "

สิ้นเสียงมิกะก้อนคริสตัลได้เกิดระเบิดขึ้นจนรัศมีของมันได้เเผ่ไปทั่วจนทำให้จนเครื่องกำเนิดพลังไฟฟ้าได้พังทะลายลงส่งผลให้พลังงานในฐานของSONGหายไป

" เปลี่ยนมาใช้พลังงานสำรอง " ฟูจิกาตะได้เปลี่ยนมาใช่พลังงานสำรองพร้อมมอนิเตอร์ฉายพวกครอสที่บาดเจ็บจากเเรงระเบิดพร้อมรอบข้างที่มีเเต่เศษซากจากการทำลายเมื่อกี้

" อย่ายอมเเพ้นะ " มิคุได้ภาวนาเช่นเดียวมาเรียที่กุ้มเกียร์ของเซเรน่าเอาไว้ไม่ปล่อย

ระหว่างที่กำลังกังวลประตูได้เปิดออกพร้อมร่างฮิบิกที่อยู่ในชุดผู้ป๋วยพร้อมผ้าพันเเผลที่หน้าผาก

" ฮิบิกิคุง " เก็นจูโร่ที่หันไปเห็นเป็นคนเเรกก่อนจะทำให้ทุกคนในห้องหันไปหา

" ฮิบิกิ!!! " มิคุได้วิ่งพุ้งเข้าไปกอดด้วยความคิดถึงเเละเป็นห่วง " ขอบคุณนะ....ที่ช่วยฉันเอาไว้นะ "

" ไม่หรอก....ฉันต่างหากละที่ต้องขอบคุณเพราะมิคุทำให้ฉันกลับมาร้องเพลงได้...ขอบคุณนะมิคุ "

ตัดมาทางด้านนอกที่พวกครอสกำลังเเย่สภาพของเเต่ละคนที่ไม่สามารถที่จะต่อสู้ไหวเกียร์ของชิราเบะกับคิริกะเเอบเสียหายเล็กน้อยก่อนที่ชิราเบะจะเข่าทรุดไปกับพื้น

" อะไรกัน.....นี้พวกเราไม่สามารถทำอะไรได้เลยงั้นหรอ "

" ทำไมกันล่ะ...ทั้งๆทีพวกเราพยายามกันขนาดนี้เเล้วทำไมกัน "

" อึก.....ฮ้ากกก!!!! " กรีสเเละครอสที่ยังใจสู้ได้วิ่งพุ้งเข้าไปเเต่ทั้งสองได้กระเด็นไปคนละทางโดยที่ครอสถูกเวียงอัดกับซากคอนกรีตจนหล่นตกลงมาทับขาจนขยับออกไปไหนได้กรีสเองที่ทรงตัวได้จึงรีบวิ่งพุ้งกลับไปใหม่เเต่ก็ถูกมิกะยิงเเท่งคริสตัลพุ้งเข้ามาพร้อมกับระเบิดตรงหน้าจนร่างที่รับระเบิดเต็มจึงเเน่นิ่งเเล้วลงไปนอนกับพื้นพร้อมคืนร่าง

" คาสึมิน!!! " ครอสที่เห็นจึงตะโกนเรียกคาสึมิขณะที่พยายามจะขยับให้หลุดออกจากคอนกรีต

" เจ้านั้น....ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ " คานาเดะที่หันไปมองมิกะที่ยังทำท่าทางดูกำลังสนุกอยู่ตรงหน้า

" คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้สนุกขนาดนี้....แต่ว่าหมดเวลาเล่นเเล้วละ " มิกะได้พุ้งเข้ามาอย่างรวดเร็วเข้าประชิดคิริกะโดยที่ทั้งสองไม่ทันรู้ตัวก่อนจะโจมตีเข้าที่เเกนกลางของเกียร์จนร่างคิริกะกระเด็นไถลไปกับพื้นก่อนที่เกียร์จะเเตกสลายหายไป

" คิริจัง " ชิราเบะที่รีบพุ้งเข้าไปหาคิริกะทันที่เเต่มิกะที่ยิงคริสตัลห้ามไม่ให้ชิราเบะเข้าไปช่วยได้

" อ้าวๆๆ.....เธอควรสนใจคู่ต่อสู้ของเธอก่อนสิ "

" อย่ามาขว้างน่า "

" ชิราเบะ....รีบพาคิริกะหนีไปเร็วเข้า " ครอสที่ตะโกนให้ชิราเบะหนีโดยตัวเองยังคงติดอยู่

"เอาล่ะ....ยอมให้ทำลายเกียร์เหมือนเพื่อนของเธอสะ "มิกะที่ได้โยนหินกระจายไปทั่วก่อนที่กองทัพอรูคานอยท์จะปรากฎตัวออกมาล้อมชิราเบะเอาไว้

" หนีไป...เร็วเข้าชิราเบะ " คานาเดะที่พยายามจะเข้าไปด้วยแต่ด้วยจากอาการบาดเจ็บที่สะสมจนทำให้เธอแถบขยับร่างกายไม่ไหว

" จะให้ฉันทิ้งคิริกะเเล้วหนีไปคนเดียวนะทำไม่ได้หรอก " ชิราเบะได้กางใบเลื้อยเเยกออกเป็น4อันเฉื้อนร่างของอรูคานอยท์ได้พุ้งเข้ามารอบทิศทาง " ฉันเป็นหนี้ชีวิตคิริจังเพราะงั้นฉันจะขอชดใช่ด้วยการช่วยเธอให้ได้ "

" หลีกไปสะ!!!! "  ชิราเบะที่พยายามจะฝ่าอรูคานอยท์เข้าไปช่วยคิริกะเเต่ก็ถูกอรูคานอยท์บีบให้อยู่กลางวงล้อมพร้อมเกียร์ของเธอเริ่มพังลงเรื่อยๆ

" ยัยบ้าหนีไปสิ!!! "

ชิราเบะที่ค่อยหลบการโจมตีพร้อมส่วนกลับไปเเต่ด้วยจำนวนทำให้เธอถูกบีบจนหลังชนฝ่าก่อนที่จะถูกอรูคานอยท์โจมตีเข้าที่เเกนกลางจนเธอกระเด็นอัดกับกำเเพงพร้อมเกียร์สลายหายไปจนเปลือยนอนบาดเจ็บพร้อมอรูคานอยท์ที่ค่อยๆกรูเข้ามาทีละนิด

" ฮ่าห์ๆๆๆ!!!.....ในที่สุดก็ทำลายได้เเล้ว " มิกะที่กระโดดเต้นดีใจไปมา

" ใครก็ได้.....ขอร้องละช่วยเพื่อนของฉันชิราเบะที " คิริกะที่พยายามร้องขอความช่วยเหลือโดยที่อรูคานอยท์เข้าใกล้ชิราเบะขึ้นมาทุกที " ใครก็ได้......ใครก็ได้!!! "

สิ้นเสียงตะโกนของคิริกะก่อนที่อรูคานอยท์ทั้งหมดจะโจมตีใส่ชิราเบะตัวเปล่าๆเธอได้ค่อยๆลืมตาขึ้นปรากฎว่าอรูคานอยท์ทั้งหมดที่อยู่รอบๆได้แน่นิ่งไปก่อนที่มันจะสลายกลายเป็นเศษฝุ่นปลิวไปตามแรงลมที่พัดผ่านเข้ามาชิราเบะได้ค่อยๆมองไปที่ร่างนึ่งที่ยืนอยู่

" ใครก็ได้งั้นเหรอ....คนที่จะต้องมาช่วยพวกเธอต้องเป็พระเอกอย่างฉันอยู่แล้ว " เสียงอันคุ้นเคยได้พูดขึ้นมาทำให้คิริกะที่เห็นก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเช่นเดียวกับชิราเบะเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าของเธอคือบิลด์ที่อยู่ใในร่างแรบบิทแรบบิทโดยที่ในมือนั้นถือฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์เอาไว้อยู่

" คุณเซ็นโตะ "

" พระเอก....มาแล้ว "