ตอนที่ 61 : Kanade Love Story 4
[ RABBIT! TANK! ]
[ BEST MACTH!]
[ARE YOU READY?]
" เเปลงร่าง! "
[ HAGANE NO MOONSAULT! RABBIT! TANK! YEAHHH! ]
[Croitzall Ronzell Gungir Zillz ]
หลังจากที่ทั้งสองแปลงร่างเสร็จก็จากห้องเปล่าได้กลายเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยตึกไร้ผู้คนทุกอย่างที่เงียบวงบก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งพุ้งเข้าใส่กันทันทีโดยที่บิลด์ได้เอาดริลครัชเชอร์ออกมาและกระหน้ำยิงเข้าใส่แต่คานาเดะได้ควงหอกในมือของเธอไปมาปัดป้องกันกระสุนที่บิลด์ยิงเข้าไปประชิดตัวได้สำเร็จ
คานาเดะได้ใช้จังหวะนั้นเข้าโจมตีใส่บิลด์อย่างไม่ยั่งจนปัดดริลครัชเชอร์หลุดจากมือบิลด์และเอาปลายหอกกระแทกเข้าที่ลำตัวจนบิลด์นั้นปลิวกระเด็นลงไปกับพิ้น
" ถ้างั้นเจอนี้หน่อย "
[ GUNGNIR / BUILD UP ]
ส่วนประกอบในบอทเทิลได้รวมกันที่มือขวาของบิลด์และกลายเป็นเป็นอาร์มเมอร์เกียร์กังกุงเนียร์ที่แขนขวาและขาซ้ายก่อนที่บิลด์จะประกอบเกียร์ที่แขนออกกลายเป็นหอกกังกุงเนียร์
" คิดจะดวลหอกกับฉันงั้นเหรอ....น่าสนุกดีนิเข้ามาเลย "
[ Maboroshi? Yume? Yasashī te ni tsutsumare Nemuri tsuku yō na yasashī hibi mo ima wa
Hakanaku kie maru de mahō ga tokare Subete no nichijō ga kiseki dato xta ]
คานาเดะได้ตั้งสมาธิพร้อมกับร้องเพลงออกมาก่อนที่เธอจะกระโจนพุ้งเข้าไปหาพร้อมกับเวียงหอกในมือเข้าฟาดฟันเข้าใส่บิลด์ที่ได้ยกหอกกังกุงเนียร์ขึ้นมาป้องกันเอาไว้ก่อนจะกระโดดดีดตัวหลบออกมาแล้วเอาหอกพุ้งเข้าโจมตีใส่ทันที
แต่ทางด้านคานาเดะที่เชี่ยวชาญเรื่องการใช้หอกต่อสู้มากกว่าบิลด์จึงสามารถป้องกันเอาไว้ได้อย่างง่ายดายพร้อมกับเตะส่วนกลับบิลด์เช้าไปเต็มๆจนกระเด็นออกมา
[ Kumori naki aoi sora wo miage nageku yori Kaze ni sakaratte… kagayaita mirai e kaerō ]
" ให้ตายสิ.....สมแล้วจริงๆที่เป็นคานาเดะ...แต่ว่ายังมีหลายอย่างให้ลองอีกนะ " บิลด์ได้ชูหอกกังกุงเนียร์ขึ้นและประกอบกับมาเป็นอาร์มเมอร์เกียร์แขนขวาเหมือนเดิมบิลด์ได้เปิดเกราะอาม์เมอร์เกียร์ที่แขนขวาออกปรากฎเป็นช่องเสียบบอทเทิลสามอัน
[ GUNGNIR / AME NO HABAKIRI / ICHIVAL ]
[ SYMPHONY MATCH ]
" คิดจะทำอะไรนะ "
" แน่นอน....ทำการทดลองยังไงละ " บิลด์พูดจบก่อนที่อาร์มเมอร์เกียร์ที่แขนขวาได้ปรับเปลี่ยนแบบเดียวกับตอนที่ฮิบิกิใช้S2CAที่ปลาบหมัดได้ร่วมพลังของทั้งสามบอทเทิลเอาไว้ด้วยกัน
[ SYMPHONY BREAK ]
" ถ้างั้นทางฉันเองก็ขอใช้พลังทั้งหมดเหมือนกัน " คานาเดะได้ตั้งหอกก่อนจะร่วมพลังทั้งหมดเอาไว้ที่หอกและขว้างพุ้งออกไป
ด้านของบิลด์ที่ร่วมพลังของบอทเทิลซิมโฟเกียร์ทั้งสามเอาไว้ก่อนที่หมัดก่อนจะชกออกไปเข้าปะทะกับหอกของคานาเดะเต็มๆจนเกิดระเบิดขนาดใหญ่ขึ้น
" เห้...เซ็นโตะ!? " คานาเดะที่ตกใจกับพลังการทำลายเมื่อครู่ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาก็พบเป็นหลุมขนาดใหญ่ตรงกลางนั้นมีร่างของบิลด์ที่ยืนหอบอยู่ก่อนที่จู่จะเกิดปฏิกิริยาไหลย้อนกลับพลังของบอทเทิลได้ย้อนกลับเข้าพบร่างจนบิลด์คงสภาพร่างเอาไว้ไม่อยู่จนโดนบังคับคืนร่าง
" อึก....แฮ่ก...แฮ่ก....แฮ่ก....อันตรายจริงๆบอทเทิลพวกนี้ " เซ็นโตะที่ถึงกับเข่าทรุดและหอบออกมาพร้อมใบหน้าและตามตัวนั้นเต็มไปด้วยบาดแผล
ณ ห้องพยาบาล หน่วนที่ 2
" โอ้ย เจ็บ!!! แบบนี้มันเจ็บไปนะคานาเดะ " เซ็นโตะได้หันไปโวยวายใส่คานาเดะที่กำลังทำแผลให้อยู่
" หนวกหูน่า...นี่ฉันก็เบามือสุดแล้วนะ " คานาเดะได้บ่นออกมาก่อนจะปิดพลาสเตอร์จุดสุดท้ายให้กับเสร็จโต๊ะเสร็จก่อนจะหันมองบอทเทิลซิมโฟเกียร์ทั้งสามอันที่วางเรียงกันอยู่บนโต๊ะเธอได้หยิบบอทเทิลกังกุงเนียร์ขึ้นมาดู " ว่าแต่นายสกัดบอทเทิลพวกนี้ออกมาได้ยังไงนะ? "
" สามขวดนั้นมันถูกสกัดออกมาตอนที่สู้กับเนฟิลิมในบาบิโลเนียนะ....ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรแบบว่าไงดีละ...เหมือนกับว่าพลังของร่างแรบบิทในตอนนั้นมันจะมีปฏิกิริยากับPhonic Gainที่พวกเธอได้ปล่อยออกมานะ...และอาจจะพอพลังประหลาดที่จู่เปลี่ยนร่างของแรบบิทไปทำให้เกิดบอทเทิลพวกนี้ขึ้นมา "
" เหตุผลอะไรของนายเนี่ย...ไม่เห็นสมเป็นนายเลยนิแต่ว่านะหลังจากที่นายใช้แล้วมันส่งผลกับร่างกายของนายขนาดนี้เลยเหรอ "
" ก็เหมือนตอนที่ใช้ดราก้อนกับล็อคบอทเทิลนั้นแหละ.....จะว่าไปแล้วฉันมีเรื่องคาใจบางอย่างมาสักพักแล้วนะ " เซ็นโตะที่ได้หันไปหาคานาเดะที่อยู่ข้างๆ " ทำไมเธอถึงไม่กลับไปร้องเพลงกับซึบาสะละ "
" เอ้ะ...จู่ๆมาถามอะไรของนายเนี่ย "
" ในเมื่อตอนนี้เธอสามารถกลับมาร้องเพลงได้แล้ว....ก็น่าจะกลับไบยืนบนเวทีพร้อมกับซึบาสะและร่วมตัวกันกลายเป็นZweiWing อีกครั้งก็ได้นิน่า "
" เรื่องนั้นนะ....ฉันได้ตัดสินใจไปแล้วละว่าจะไม่กลับไปบนเวทีอีกแล้วนะ....โทษที่นะพอดีว่าฉันมีธุระต้องไปทำ " คานาเดะที่บ่ายเบี่ยงก่อนจะเดินออกจากห้องไปทิ้งให้เซ็นโตะอยู่เพียงคนเดียว
" คานาเดะ.... "
หลังจากที่เซ็นโตะได้กลับมาถึงที่Nascitaก็ได้ลงมาที่ฐานทัพนั่งอยู่ที่หน้าจอคอมและกำลังซ่อมแซ่มฟูลฟูลแรบบิทแทงค์บอทเทิลที่เสียหายอย่างหนักอยู่
ในเวลานั้นเองที่หน้าจอปรากฎเป็นหน้าของซึบาสะที่ตอนอยู่ในห้องพักของตัวเองในสภาพชุดนอน
" ว่าไงเซ็นโตะโทษไม่ได้เจอกันนานเลยนะ "
" อื้ม....อยู่ที่ห้องพักเหรอหวังว่าคงไม่ทำรกจนคุณโอกาว่าเข้ามาทำความสะอาดให้อีกนะ "
" อะ....มะ....ไม่มีทางหรอกน่า....แต่ว่าน่าอุตส่าห์ติดต่อฉันมานี่คงจะไม่ได้มาถามสาระทุกข์สุขดิบมั้ยละ " ซึบาสะที่เหมือนจะรู้ว่าเซ็นโตะคิดอะไรอยู่ทำเอาเซ็นโตะวางอุปกรณ์ในมือลงทันที
" ดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย.....อย่างจะถามถึงอดีตของคานาเดะหน่อยนะ...บางทีเธออาจจะรู้เรื่องบาง "
" อดีตของคานาเดะงั้นเหรอ....ก็พอจะรู้นิดหน่อยมาจากผบ.แต่ก็ไม่มากหรอกจะบอกเท่าที่รู้ก็แล้วกัน " ซึบาสะที่ตกลงจะเล่าอดีตของคานาเดะให้ฟังทำให้เซนโตะนั้นตั้งใจนั่งฟังสุดๆ " เท่าที่ฉันรู้มาคานาเดะสูญเสียพ่อแม่และน้องสาวไปเพราะถูกนอยท์บุกโจมตีที่โบราณสถานแห่งนึ่ง ในตอนนั้นเธอได้มองดูครอบครัวของเธอถูกนอยท์ฆ่าตายโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย "
" งั้นเหรอ.....ฉันไม่เคยรู้สึกตัวมาก่อนเลยนะเนี่ย....ว่าอดีตของคานาเดะจะเลวร้ายขนาดนี้ "
" ก็เพราะว่าเป็นคานาเดะนั้นแหละ....มักจะยิ้มออกมาอย่างร่าเริงและก้าวข้ามอุปสรรคตรงหน้า...นั้นแหละนิสัยของคานาเดะที่พวกเราเห็นกันอยู่ทุกวันนี้ "
วันรุ่งขึ้นคานาเดะที่ได้มาที่สุสานพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือด้วยใบหน้าที่ไม่ยิ้มแย้มร่าเริงเหมือนทุกทีใหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าเธอที่เดินไปตามทางเพื่อไปยังหลุมศพตระกูลครอบครัวอามงเธอก็จ้องตกใจเมื่อเซ็นโตะที่กำลังไหว้หลุมศพครอบครัวของเธออยู่
" โย่ว " เซ็นโตะได้ลุถกขึ้นก่อนจะหันมาทักทายกับคานาเดะที่ยืนงงอยู่
" ทำไม.....นายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ "
" เรื่องเล็กๆน้อยๆนั้นไม่ต้องรู้ให้รกสมองหรอก " เซ็นโตะได้บ่ายเบี่ยงคำถามของคานาเดะซึ่งเธอที่ไม่ได้คิดอะไรมากได้ค่อยเดินไปที่หลุมศพครอบครัวเธอก่อนจะมอบดอกไม้ให้และพนมมือไหว้
" ถ้านายจะมาถามเรื่องนั้นอีก....คำตอบของฉันก็ยังเหมือนเดิมนั้นแหละ "
" ที่ฉันมาไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย.... " เซ็นโตะได้พูดดักคานาเดะเอาไว้ทำเอาเธองงก่อนจะเงยหน้าหันไปมองเซ็นโตะที่ยืนล่วงกระเป๋าเสื้อโค้ทอยู่
" แล้วนายมาที่นี่เพื่ออะไรละ "
" มาเปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อยนึ่งนะ.... " เซ็นโตะได้ก้าวเดินเข้าไปหาคานาเดะช้าก่อนจะยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูคานาเดะเบาๆ " ไปเดทกันเถอะคานาเดะ "
" อะ....เอ้!!!! " คานาเดะที่พอได้ยินแบบนั้นก็ตกใจจนร้องลั่นสุสานจนลืมตัวก่อนจะรีบถอยหนีเซ็นโตะทันที " พะ....พูด...พูดบ้าอะไรของนายนะ เจ้าบ้าไม่ตลกเลยนะ!? "
" นี่ฉันจริงจังนะ....เอาล่ะไปกันเถอะ " เซ็นโตะได้เดินเข้าไปหาก่อนจะจับมือลากคานาเดะไปโดยที่เธอไม่ค่อยเต็มใจ
" เอ้ะ...ดะ....เดียวก่อนสิ นี่!? "
หลังจากที่เซ็นโตะได้ได้ดื้อดึงบากคานาเดะออกมาจากสุสานทั้งสองก็อยู่บนแมชชีนบิลดเดอร์ขับไปมาอยู่ในเมือง
" ให้ตายสิ....นายนี่มันเอาแต่ใจจริงๆ "
" น่าๆ...ถือสะว่าเที่ยวผ่อนคลายจากเรื่องเครียดๆวันนี้ทั้งวันฉันจะทำตามคำสั่งเธอทุกอย่างเลย.....จะไปไหนหรือจะให้ทำอะไรก็ได้วันนี้คือวันของคานาเดะไปเลย "
" พูดจริงดิ "
" แน่นอนลูกผู้ชายพูดคำไหนคำนั้น "
" ก็ได้....ถ้างั้นเริ่มจากไปที่นึ่งก็แล้วกัน "
ณ ร้านFlower
" แม้ๆ....คานาเดะจังไม่เห็นหน้าตั้งนานท่าทางดูแข็งแรงดีน่า " ป้าเจ้าของร้านที่เสิร์ฟโอโคโนมิยากิพร้อมทักทายด้วยความคิดถึงกับคานาเดะก่อนจะหันไปทักเซ็นโตะต่อ " พ่อหนุ่มเองก็ด้วย "
" คุณป้าเองก็ด้วย....ยังดูน่ารักเหมืนอสาวๆอายุ20เลยน่า "
" แม้ๆ...ไม่ต้องชมป้าขนาดนั้นมากก็ได้ "
" ยินดีด้วยที่เปิดร้านได้นะครับ....แถมดูเหมือนจะดูกว้างกว่าร้านเก่าน่าดูเลย " เซ็นโตะได้มองดูรอบร้านที่ถูกสร้างใหม่ที่ดูกว้างขว้างมากขึ้นลองรับลูกค้าได้เยอะกว่าเดิมจนเหมือนเป็นคนละร้าน
" ก็...ไหนๆต้องซ้อมแล้วป้าก็เลยทำใหม้ทั้งหมดซะเลย....เอ้ากินให้เต็มที่เลยน่ามีอีกเยอะแยะเลย "
" ทานละน่าค่า " คานาเดะที่ลงมือกินโอโคโนมิยากิตรงหน้าทันทีก่อนเธอจะเงยหน้ามองเซ็นโตะ " นายเองก็รีบๆกินสิเดียวกินเสร็จก็ไปอีกทีนึ่งนะ "
" คราบๆๆ.....ทานล่ะนะคราบ " เซ็นโตะได้หยิบตะเกียบขึ้นมาตักกินอย่างเอร็ดอร่อย
" อ่อจริงสิ....มื้อนี้นายเลี้ยงนะ "
" เอ้ะ...ไงงั้นละ "
" อย่าืมสิว่านายติดชั้นที่เลี้ยงโอโคโนมิยากิตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันนะ "
" ยังจะจำได้อีกนะ...เข้าใจแล้วละน่า"
หลังจากที่ทั้งสองได้ทานโอโคโนะมิยากิเสร็จก็ได้มาที่สวนสนุกแห่งนึ่งในโทโตะเซ็นโตะกับคานาเดะที่กำลังครึกคักเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
" ไม่คิดว่าจะมาที่สวนสนุกนะเนี่ย..... "
" เอาล่ะ....ก่อนอื่นก็เล่นเจ้านี่กันเถอะ " คานาเดะได้ชี้ไปที่รถไฟเหาะความเร็วสูงอันแรกทำเอาเซ็นโตะถึงกับสีหน้าถอดสีไปเล็กน้อย
" เห้ย...เอาจริงดิมาถึงก็เอาอันโหดเลยเนี่ยนะ "
" เป็นอะไรไปกลัวงั้นเหรอ "
" หึ....คิดว่าฉันเป็นใครกันเดียวจะแสดงให้ดูเอง "
----5นาทีต่อมา----
" อ้ากกกกก!? "
" วู้ว หู้ววววว!? "
----10นาทีต่อมา----
" อ้าากกกกกก!!!!!! "
" เย้!!!!! "
----20นาทีต่อมา----
" อ้าาาาาาา!!!!!! "
" ยี้ฮ้าาาา!!!!?????? "
หลังจากที่คานาเดะได้ลากเซ็นโตะไปเล่นเครื่องเล่นโหดมารั่วจนเซ็นโตะนอนหมดสภาพอยู่ที่ม้านั่งไม่เหลือสภาพตอนแรก
" โอ้ยยยย.....นึกว่าจะตายสะแล้ว " เซ็นโตะที่ตอนนี้พึมพำไปมาก่อนจะรู้สึกตัวอีกทีที่มีกระป๋องกาแฟเย็นทาบลงบนหน้าโดยที่ไม่รู้ตัวจนดีดตัวลุกขึ้นมา " โอ้ววว เย็น!? "
" ให้ตายสิเนี่ยนะเหรอคุณมาสไรเดอร์ผู้กอบกู้....แค่เครื่องเล่นหวาดเสียวก็ม๋องสะแล้ว "
" ใช่สะที่ไหนละก็เธอเล่นลากพาขึ้นเครื่องโหดๆรั่วเลยนิน่า " เซ็นโตะได้รับกาแฟกระป๋องจากมือของคานาเดะก่อนที่เธอจะนั่งลงข้างๆก่อนจะเปิดแล้วกระดกดื่ม
" เอาล่ะ...ถ้าพักพอแล้วไปกันต่อเถอะ "
" ห๊าา ยังจะไปอีกเหรอ "
" อย่าลืมสิจ้ะ....ว่าใครบอกว่าจะให้พาไปไหนก็พาไปหมดนะหื้ม "
" อึ๋ย....คราบๆๆ แล้วอยากจะเล่นไหนต่อละ "
" งั้น...เอาเป็นว่า "
ไม่กี่นาที่ต่อมาทั้งสองก็ได้มานั่งบนชิงช้าสวรรค์ที่ต่อนที่ตู้ที่ทั้งสองอยู่ค่อยๆเลื่อนขึ้นช้าๆทำให้ค่อยๆเห็นวิวทั้งหมดของสวนสนุก
" สวยจังเลย "
" ตอนแรกนึกว่าจะพาขึ้นเครื่องเล่นหวาดเสียวอีกรอบสะอีก "
" เห็นฉันเป็นใจดำขนาดนั้นเลยรึไง.... " คานาเดะที่พอได้ยินแบบนั้นก็หันมามองจิกเซ็นโตะก่อนจะหันกลับไปมองวิวต่อพร้อมกับรอยยิ้มเซ็นโตะที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาพร้อมมองออกไปมองดูวิวเช่นกัน
หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้ลงมาจากชิงช้าสวรรค์กำลังเดินไปตามทางเดินไปมาเรื่อยๆคานาเดะที่จู่ๆก็หยุดเดินแล้วหันมาหาเซ็นโตะที่เดินตามหลังมา
" มีอะไรเหรอคานาเดะ? "
" คือว่านะ...พอดีมีที่ทีนึ่งอยากจะไปอยู่นะ....ช่วยพาไปหน่อยจะได้รึเปล่า "
ณ หน้าทางเข้าโบราณสถาน จังหวัดนากาโนะเขตมินามิยามะ
" ที่นี่...คือ " เซ็นโตะได้ยืนมองดูโบราณสถานตรงหน้าด้วยสีหน้าสงสัย
" ที่ทีฉันและครอบครัวถูกนอยท์โจมตีนะ " คานาเดะที่เดินอยู่ข้างหลังได้ตอบให้เซ็นโตะนั้นหายกระจ่างจนเจ้าตัวได้หันมามอง " เมื่อก่อนฉันและน้องสาวเมื่อมีโอกาศก็จะมาที่นี่และพ่อกับแม่ของฉันก็จะพาเดินสำรวจผจญภัยกัน....ตอนนั้นสนุกมากเลยละ "
" งั้นเหรอ....เป็นกิจกรรมครอวครัวที่น่าสนุกดีนะ "
" อื้อ....ถ้าหากว่าเวลาแบบนั้นยังคงเป็นต่อไปก็คงดี....แต่ว่าเวลาที่แสนสนุกก็ไม่สามารถคงอยู่ได้จนกระทั้งวันนั้น.....ต่อให้ก้าวข้ามผ่านมาได้แต่ฉันก็ยังไม่มีวันลืมวันลง " คานาเดะที่พูดไปพร้อมมองมือของตัวเอง " วันที่ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย....ไม่สมารถปกป้องทั้งพ่อและแม่....หรือแม้แต้น้องสาวฉันนะ...ฉันนะ " คานาเดะที่พูดถือโทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับน้ำตาที่อดกลั้นมาตลอดก็ได้ทะลักออกมา
ในขณะที่คานาเดะกำลังร้องไห้ออกมาจนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบกอดเธอเอาไว้ทำให้เธอนั้นเบิกตากว้างพร้อมมองดูแผ่นอกและแขนทั้งสองที่โอบกอดเธอเอาไว้ซึ่งเจ้าของแขนและความอบอุ่นนั้นคือเซ็นโตะ
" เซ็น....โตะ "
" อยากจะร้องก็ร้องออกมาเถอะ.....ปลดปล่อยออกมาเถอะ....ทั้งความเศร้าและความโกรธทุกๆอย่างฉันจะเป็นแบกรับทั้งหมดเอาไว้เอง "
" อึก....ฮึก...ขี้โกงนิน่า....เล่นพูดแบบนี้นิมัน.. " คานาเดะที่พอได้ยินคำพูดของเซ็นโตะเข้าใส่ก็ถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาพร้อมเสียงกรีดร้องที่เธออัดอันมาตลอดโดยมีเซ็นโตะที่ค่อยรับความรู้สึกและน้ำตาของเธอทั้งหมดเอาไว้
หลังจากที่คานาเดะปลดปล่อยความอัดอันออกมาจนหมดเซ็นโตะได้พาคานาเดะมาส่งหน้าอาพร์ทเม็นของเธอ
" ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ...ฉันสนุกมากเลยละ "
" ยินดีอย่างยิ่งครับผม....แล้วเธอจะเอาแบบนนี้จริงๆเหรอ "
" อื้ม...ฉันได้ตัดสินใจไปแล้วละ....ว่าฉันจะร้องเพลงเพื่อปกป้องผู้คนในชณะที่ให้ซึบาสะร้องเพลงเพื่อมอบความหวังให้แก่ผู้คน "
" งั้นเหรอนั้นสินะ.....ก็สมกับเป็นเธอดี....งั้นไปก่อนนะ " เซ็นโตะได้สวมหมวกกันน็อคและกำลังจะสตาร์ทเครื่องแต่จู่ๆคานาเดะได้ทักขึ้นมา
" ดะ...เดียวก่อน "
" มีอะไรเหรอ? "
" เอิ่มคือว่า....ฉันมีอะไรจะให้นายสักอย่างนะ " คานาเดะได้ก้าวเดินเข้าไปหาก่อนจะถอดหมวกกันน็อคของเซ็นโตะออกมาทำเอาเซ็นโตะไม่เข้าใจคานาเดะได้ก้มลงมาจูบเซ็นโตะโดยที่ไม่ได้ตั้งตัวเธอที่กดปากจูบอยู่สักพักก่อนที่คานาเดะจถอนจูบออกก็ทำเอาเซ็นโตะติดตสตั้นไป " นี่คือรางวัลสำหรับเดทที่สนุกที่สุดในชีวิตขอบใจนะ " คานาเดะได้เดินออกไปปล่อยให้เซ็นโตะนั่งสติหลุดอยู่แบบนั้น
" อะ....เอ้ะ...เอะ...ละ...เลวร้ายที่สุด "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

นึกถึงตอนหนึ่งในเอ็กเซดที่เอมุนั่งรถไฟเหาะเลย
รอบ 4 อ่านแล้วอยากจะทุบหมอนให้มันแหลกไปเลย
ยังเหลือของพวกมาเรียอยู่นะเซ็นโตะ
เซนโตะคุงนายจะพูดเลวร้ายสุดๆไมได้นะ ดูเพื่อนนายดิกว่าจะได้หอมแก้นู้นภาค new worldเลยนะ(จะว่าไปตอนนี้จูบนี่หว่า)
สุดยอด ชอบมากๆ
สุดยอดเลยครับ ได้ปากไปก่อนคนแรกด้วย ว่าแล้วต้องมี ก็ว่าทำไมผมเด้งขึ้นมาแต่เช้า