ตอนที่ 55 : G ตอนที่ 18 ภาชนะที่แท้จริง
เซ็นโตะ : นักฟิสิกส์อัจฉริยะ คิริว เซ็นโตะ เเปลงเป็นมาสไรเดอร์บิลด์เพื่อปกป้องเมืองโทโตะที่อาศัยอยู่ฟรอนเทียร์ได้ถูกปลุกขึ้นมาเเล้วพวกเราจึงเข้าไปในเกาะเพื่อหยุดยั้งเเผนของดร.เวลแต่ในก็เกิดการปะทะกันระหว่างซึบาสะกับคริส ทำไมถึงต้องทำเเบบนี้กันไปหาคำตอบในตอนที่18เลย
-------------------------------------------
หลังจากทีซึบาสะได้ล่วงหน้ามาก่อนและได้รับการติดต่อจากเก็นจูโร่มาทีหูฟังของเธอรับฟังสถานการณ์ที่ฮิบิกิได้ออกมาพร้อมกับชิราเบะ
" ทาจิบานะกับเด็กคนนั้นงั้นหรอ รับทราบค่ะเดียวจะตามไปสมทบกับพวกนั้นทีหลัง " ซึบาสะได้ตัดการสื่อสารก่อนจะยิ้มออกมา " ให้ตายสิฝืนตัวเองเกินไปเเล้ว "
ระหว่างทีเธอกำลังคิดในใจลูกธนูจำนวนมากได้ยิงมาหาเธอแต่ซึบาสะทีไหวตัวทันได้กระโดดออกจากมอเตอร์ไซค์ก่อนทีมันจะยิงเข้ามาจนรถระเบิด
" ดูท่าว่าจะมาหาตามทีคิดไว้เลยน่า ยูกิเนะ " ซึสบาสะได้เงยมองขึ้นไปพบคริสได้ยืนอยู่บนเนินหินตรงหน้าเธออย่างชัดเจน
" หวังว่าคงจะเตรียมคำตอบทีทำให้ฉันฟังขึ้นน่า "
ทางด้านชิราเบะและฮิบิกิทีได้แยกกับเซ็นโตะไม่นานทั้งสองได้เข้าใกล้ถึงโดมใจกลางฟรอนเทียร์
" พวกมาเรียอยู่ในนั้นงั้นหรอ "
" ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าน่าจะใช่นะ "
" คิดว่าหรอ? "
จู่ๆชิราเบะได้หยุดก่อนหน้าตาเฉยก่อนทีทั้งคู่จะยืนอยู่บนพื้นทั้งสองได้เงยหน้ามองดูบนยอดโบราณสถานพบคิรกะได้ยืนอยู่บนยอดอยู่
"คิริกะจัง "
[ Zeios Igalima raizen tron ]
" ชิราเบะ ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ "
" วิธีการของดอกเตอร์ มันผิด ไม่มีทางทีเขาจะช่วยเหลือคนได้หรอก "
" ผิดแล้วละเดส! วิธีการของดอกเตอร์นะไม่มีทางทอดทิ้งใครแน่นอน "
" เอิ่ม ทั้งสองคนใจเย็นก่อนแล้วค่อยๆคุยกันก่อนเถอะ " ฮิบิกิทียืนฟังทั้งสองอยู่นานก่อนจะพยายามห้ามปล่ามทั้งสองคนเอาไว้
" นี้มันสนามรบไม่มีทางทีจะทำอะไรแบบนั้นหรอก " ทั้งสองหันไปตะหวาดใส่ฮิบิกิพร้อมโดยไม่ได้นัดหมายจนทำให้เจ้าตัวยืนนิ่งเถียงไม่ออกไปเลย
" ตอนนี้รีบไปสะ มีเพียงแค่เธอเท่านั้นทีสามารถหยุดมาเรียได้แน่ "
" แต่ว่า "
" ตอนนี้ลิ้งเกอร์มีผลอีกได้ไม่นาน จนถึงตอนนั้นจะยันทางนี้เอาไว้เอง เพราะงั้นไปเถอะ จงเชื่อมั่นเพลงในหัวใจเธอนะ "
ฮิบิกิได้ยินคำพูดของชิราเบะทีคล้ายกับทีเรียวโกะพูดกับเธอร่วมถึงสีดวงตาที่กลายเป็นสีทอง
ฮิบิกิที่เห็นสีดวงตานั้นก็รู้สึกตกใจก่อนทีสีดวงตานั้นจะหายไปกลับมาเป็นเหมือนเดิมเธอที่ได้ฟังเเบบนั้นก็พยักหน้าเเล้ววิ่งออกไป
" ไม่มีทางให้ไปหรอก! " คิริกะทีกำลังจะเข้าไปขัดขว้างเเต่ถูกชิราเบะได้ยิงใบเลื้อยเข้าสะกัดเอาไว้ก่อนจนเธอต้องเอาเคียวขึ้นมาปัดป้องกันเอาไว้
" ทำอะไรนะชิราเบะ คนเเบบนั้นเป็นคนทีเธอเกลียดไม่ใช่หรอ เเล้วไปปกป้องทำไมล่ะ? "
" ถึงจะเป็นเเบบนั้นเเต่ว่าเธอคนนั้นไม่เคยโกหกหับความรู้สึกตังเองเเม้เเต่น้องเพราะงั้น เธอคนนั้นทำในสิ่งที่ต้องทำก็เท่านั้น เเละได้เปล่งประกายจนหน้าอิจฉาถึงเเม้จะเล็กน้อยฉันก็อยากจะเชื่อ "
" งั้นเองหรอ เเต่ว่าฉันมาไกลจนถอยกลับได้แล้ว ถึงแม้จะต้องยอมทิ้งตัวตนไปก็ตาม "
" ตัวตนของคิริจังงั้นหรอ? "
" ทั้งฉัน Mom มาเรีย ต้องยอมสูญเสียบางสิ่งบางอย่างไปเพื่อให้รู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ "
" นั้นนะหรอคือเหตุผล "
" นั้นเเหละคือเหตุผล "
ทั้งสองได้โจมตีเข้าใส่กันเเละกันถึงเเม้ทั้งสองจะเคยเป็นที่ดีต่อกับเเต่ว่าเวลานี้พวกเขาคือศัตรูกันเเละเข้าห้ำหันกันคิริกะได้กางใบมีดเคียวออกเป็นสามอันเเล้วปล่อยมันออกไปทางชิราเบะเองได้ยิงใบเลื้อยขนาดใหญ่เข้าใส่ปะทะกัน
อีกด้านนึ่งการต่อสู้ก็เริ่มไปเเล้วเช่นกันนั้นก็คือระหว่างซึบาสะกับคริสทั้งสองได้ใส่กันไม่ยั้งเเต่ละฝ่ายไม่ยอมกันเเหละคริสได้ใช่ปืนพกกลในการสาดกระสุนใส่ส่วนทางซึบาสะได้ใช่ดาบปัดกระสุนออกไปมาเเล้วเข้าประชดทั้งสองต่างเปลี่ยนทั้งรุกเเละรับกันอย่างไม่มีปัญหา
ระหว่างทีการต่อสู้ของทั้งสู้กำลังดำเนินอยู่โดยมีมาเรียได้ยืนมองการต่อสู้ผ่านเเท่นหินในห้องหลัก
" ทำไมกันละ ทั้งๆที่ชิราเบะกับคิริกะเป็นเพื่อนรักกัน " มาเรียทีเห็นภาพตรงหน้าจนเกิดเข่าอ่อนความรู้สึกมากมายได้เป็นเข็มทิ่มเเทงใส่เธอจนไม่สามารถทนได้ " มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ได้ต้องการเห็นภาพเเบบนี้สักหน่อย "
ระหว่างทีมาเรียกำลังเศร้าเสียใจจู่เสียงของดร.นาตาชาได้ดังขึ้นมา
" มาเรีย มาเรีย ได้ยินรึป่าว "
" Mom "
" ตอนนี้เธออยู่คนเดียวสินะ จากการวิเคราะห์ฟรอนเทียร์เเล้วเหมือนจะมีวธีที่่สามารถหยุดดวงจันทร์ได้อยู่"
" ว่าไงนะ? "
" นี้คือความหวังสุดท้าย เเละจำเป็นต้องใช้เพลงของเธอด้วยมาเรีย "
" เพลงของฉันงั้นหรอ? "
" คุณคิดจะทำอะไรกันเเน่ ดร.นาตาช่า " บิลด์ได้มายืนอยู่ข้างหลังดร.นาตาช่าก่อนจะคืนร่างเป็นเซ็นโตะดอกเตอร์ก็ได้หันมามองเเละรู้ตัวตนทีเเท้จริงของเซ็นโตะเช่นกัน
" ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คัตสึรากิ ทาคุมิ ถึงเเม้ว่าหน้าตาจะไม่ใช่ก็ตาม "
" คัตสึรากิ ทาคุมิ "
" เธอเองก็ฟังอยู่สิน่ะ มาเรีย "
" ทำไมเเกถึงอยู่นั้นปล่อยMomไปซะ "
" ฉันไม่ได้มาทำอะไรทั้งนั้น เพียงเเค่อยากฟังจากปากของคุณก็เท่านั้นดร.นาตาช่า อะไรทีคุณคิดว่าฟรอนเทียร์สามารถช่วยหยุดไม่ให้ดวงจันทร์ตกลงมาได้กัน "
" งั้นฉันจะอธิบายให้เธอฟังเอง ดวงจันทร์ เป็นบริวารของโลกที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อสังเกตการณ์ "
" หลังจากเหตุการณ์ลูน่าเเอคแทคในตอนนั้นก็เกิดทำให้ดวงจันทร์เกิดความเสียหายจนเสียแรงโน้มถ่วง " เซ็นโตะได้อธิบายขึ้นเสริมทำให้ดร.นาตาช่าเเอบตกใจเล็กน้อย
" ดูท่าว่าคุณคงจะหาข้อมูลมาเหมือนกันสิน่ะค่ะ อึก อ่อก " จู่ๆดอกเตอร์ก็ได้ไอออกมาเป็นเลือด
" Mom เกิดอะไรขึ้น "
" ดร.นาตาช่า "
ทางด้านประตูทางออกบนเรือหน่วยที่2 เก็นจูโร่กับโอกาว่าได้ตัดสินใจจะออกไปด้วยเช่นกันจึงได้ขึ้นมาบนรถจิ้บโดยทีโอกาว่าเป็นคนขับ
" ไม่อยากจะเชื่อเลย เป็นลูกศิษย์ที่ชอบสร้างปัญหาให้ได้ตลอดจริงๆ "
" ผมว่าดีกว่าซะอีกนะครับ ทีให้ทำอะไรตามใจชอบเเบบนี้นะ "
" หึ นั้นก็จริงละน่า "
ระหว่างทีทั้งคู่กำลังออกสัญญาณการติดต่อจากห้องบัญชาการได้ดังขึ้นมาจากเเท็ปเล็ตของโอกาว่า
" ผบ. "
" มีอะไรหรอ? "
" ช่วยกรุณาดูนี้ด้วยครับ " โอกาว่าได้ดูแท็ปเล็ตทีได้ฉายการถ่ายทอดสดของมาเรียไปทั่วโลก
" ฉันมาเรีย คาเดนซาฟน่า อีฟ เพื่อลดความเสียหายที่จะเกิดขึ้นจากดวงจันทร์ตกลงมาให้มากที่สุด เพื่อการนั้นฉันถึงได้กลายมาเป็นฟีเน่"
" นี้มันอะไรกันนะ? "
" นี้คือวิดีโอทีเผยแพร่ไปทั่วจากฟรอนเทียร์ค่ะ "
" F.I.Sคิดอะไรอยู่กันแน่ "
" มหันตภัยที่พวกเรากำลังจะพบเจอนั้น....ถูกพบเมื่อ3เดือนก่อนแต่มันกับถูกบิดบังด้วยฝีมือของกองกำลังมั่นคงของรัฐบาลสหรัฐไม่ว่าจะเป็นบาวาเรีย อิลูมินาติหรือกลุ่มที่เกี่ยวข้องอื่นๆ พวกเขาได้ปิดบังความจริงทั้งหมดเอาไว้เพราะความจริงนี้นั้นจะส่งผลด้านลบให้กับพวกเขาที่เป็นผู้นำทางด้านการเมืองและเศรษฐกิจของโลก "
" คุณต้องการจะเปิดเผยข้อมูลพวกนี้สู่สังคมงั้นหรอ " เซ็นโตะได้มองดูวิดีโอถ่ายทอดสดผ่านบิลด์โฟนก่อนจะหันไปมองดร.นาตาช่าทีกำลังเช็ดเลือดทีมุมปากออก " คุณต้องการให้เกิดความกลลาหลไปทั่วโลกงั้นหรอ!! "
" ฉันรู้ดีทุกคนคงจะไม่เชื่อคำพูดจากฉัน เเต่ว่านะถ้าเป็นเพลงละก็อาจจะทำให้เชื่อใจกันก็ได้ "
[ Granzizel bilfen Gungnir zizzl ]
มาเรียได้สวมใส่เกียร์ต่อหน้าผู้คนทั่วโลก
" พลังของฉันคนเดียวไม่สามารถ หยุดดวงจันทร์ได้แต่ว่าฉันต้องการพลังจากทุกคน และเพลงของทุกคน " เธอพูดจบก็เริ่มร้องเพลงออกมาทันที
[ Taga tame ni kono koe nariwataru no ka? Soxe taga tame ni kono uta wa areba i ka? Mo nani mo ushinau mono ka to kimeta... Omoi wo kasaneta kiseki yo sadame wo kechirase ]
บทเพลงของมาเรียได้ถูกส่งออกไปทั่วโลกขณะเดียเกียร์ของเธอก็ได้เปล่งแสงออกมาเวลาเดียวกันประตูได้เปิดออกพร้อมรถทีพวกเก็นจูโร่ได้ขับพุ้งออกมาเเละมุ่งหน้าไปยังจุดทีมีการถ่ายทอดสดอยู่ทันที
[ Kodo utsu inochi tachi tatakau sono se ni Kadenza no aru ga mama tabane yo ai wo Zettai ni makerarenai tatakai ga aru no da Sekai yo utae...axa wo utae ]
อีกด้านนึ่งซึบาสะเเละคริสที่ยังคงต่อสู้กันอย่างสุดชีวิตโดยมมีดร.เวลยืนดูอยู่ห่างพร้อมรอยยิ้ม
" อ่าวๆ ถ้าไม่รีบจัดการเธอล่ะ ก็ที่สัญญาเอาไว้ถือว่าเป็นอันยกเลิกนะครับ " เสียงของดอกเตอร์ได้ดังผ่านหูฟังของคริสทำให้เธอเเทบไม่มีสมาธิพร้อมกับถูกกดดันมากกว่าเดิม
คริสได้กระโดดวิ่งไปรอบพร้อมกระหน้ำยิงกระสุนเพื่อไม่ให้ซึบาสะป้องกันได้เเต่ก็ไร้ผลก่อนทีจะหันไปมองคริสที่ยืนอยู่ตรงข้าม
" ทำไมกันถึงต้องทำแบบนี้ ยูกิเนะ " เเต่สิ่งได้กลับไม่ใช่คำตอบเเต่เป็นความเงียบพร้อมปากกระบอกปืนทีเล่งมาทีเธอ
" ความเงียบนั้นคือคำตอบของเธอสินะ "
ทั้งสองได้เข้าต่อสู้กันอีกครั้งฝีมือของทั้งสองที่พอๆกันทำได้เพียงเเค่ต่อสู้ไปเรื่อยๆไม่มีทางรู้ผลเเพ้ชนะกันซึบาสะได้เวียงคาตานะในมือเข้ามาเเต่คริสได้ใช่ปืนขึ้นมารับดาบเอาไว้
" เธอคิดจะทำอะไรกันเเน่ "
" ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาควบคุมฉันอีกเเล้ว! " จู่คริสได้ตะโกนขึ้นมาทำให้ซึบาสะสับสนก่อนทีจะโดดทิ้งระยะห่างก่อนจะมองเห็นทีขอของคริสทีถูกสวมปอกคอเอาไว้
" ปลอกคอนั้นกำลังควบคุมยูกิเนะอยู่สินะ? " ซึบาสะทีพอมองเห็นปลอกคอทีคอของคริสก็ดูออกก็ได้ยืนมอง่าทางของเธอทีตอนนี้ดูร้อนร้นอย่างเห็นได้ชัด
" ทำตัวเหมือนสุนัขรับใช่แบบนั้นนะ ต้องการอะไรกันเเน่ "
" การทำงานสกปรกแบบนี้ ก็เหมาะสมกับคนที่ไปไม่ใช่หรอ? "
" ดูเหมือนว่าต้องเอาปลอกคอแมวนั้นออกสะก่อน ทีจะพาตัวกลับไปละน่า ที่อยู่ของเธอ เเละที่ทีเธอควรกลับไปไงละ"
คริสที่ได้ยินแบบนั้นก็ก็ตกใจเล็กน้อยเเละพยายามหลบสายตาจากเธอทันที
" ไม่ว่ายังไงฉันก็จะต้องช่วยเธอ ไม่ว่าเธอจะคิดยังไงก็ตามฉันจะต้องพาเธอกลับไปให้ได้ เพราะว่าฉันน่ะไม่มีทางบินไปด้วยปีกข้างเดียวได้ เพราะมันคือหน้าที่ในฐานะรุ่นพี่ไงล่ะ"
คริสได้พยายามกลั้นน้ำตาแต่ก็ไม่สามารถปกปิดเอาไว้ได้ก่อนจะมองหน้าทั้งน้ำตา
" อย่ามาพูดอะไรบ้าๆน่า ด้วยคำพูดสวยหรูแบบนั้นนะ!! "
" ทำอะไรของเธออยู่น่ะ ถ้ายังยื้อต่อไปเกียร์ของเธอได้ระเบิดไปพร้อมกับสิ่งทีเธอปรารถนาหรอกน่า " เสียงของดร.เวลได้ดังขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะทำให้เธอตั้งสติแล้วหันไปหาเพื่อพูดอะไรบางอย่าง
" รุ่นพี่.....คาซานาริ " ซึบาสะที่ได้ยินยูกิเนะเรียกเธอแบบนั้นเหมือนมีนัยแฝงอยู่ " ต่อไปนี้เเหละตัดสินกัน ฉันจะใช่คอมบิเนชั่นทั้งหมดทีฉันมีเลย!! "
" หึ ถ้างั้นทางนี้เองก็ใช่ทั้งทีมีอยู่เหมือนกัน "
ทั้งสองได้ยิ้มออกซึบาสะได้เปลี่ยนดาบคาตานะในมือตัวเองเป็นดาบใหญ่ได้กระโดดพุ้งขึ้นไปบนฟ้าเช่นเดียวกับคริสได้เปลี่ยนปืนพกในมือเป็นเป็นหน้าไม้ทั้งสองได้โจมตีใส่กัน
" ฮ้ากกกก!! "
คริสได้ยิงมิสไซล์จำนวนมากเข้าใส่ทางซึบาสะได้สร้างดาบเเสงจำนวมากพุ้งเข้าส่วนกลับเช่นกันการโจมตีของทั้งสองทีอยู่ในระยะประชิดจนเกิดระเบิดทำให้ทั้งสองรับแรงระเบิดเต็มจนพื้นที่โดยรอบมีเเต่ควันจากเเรงระเบิด
" สัญญาณอาเมะโนะฮาบาคิริกับอีจีว่าหายไปเเล้ว " ดร.นาตาช่าได้บอกข่าวร้ายใวห้กับเซ็นโตะที่ยื่นมองการต่อสู้ผ่านผลึกภายในห้อง
" ซึบาสะ คริส... "
ทางด้านการต่อสู้ของคิริกะเเละชิราเบะยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนไม่มีใครอ่อนข้อให้กับใครเเม้แต่น้อยชิราเบะได้พุ้งเข้าใส่ด้วยเลื้อยเป็นล้อพุ้งเข้าใส่คิริกะ
คิริกะได้ใช่เคียวทั้งสองอันประกบกันเเล้วยิงตะขอที่ไหล่เข้าใส่เเต่ชิราเบะที่สามารถหลบได้ทั้งหมดเเล้วสามารถเข้าประชิดได้สำเร็จพร้อมโจมตีจากด้านบนเเต่คิริกะได้ใช่เคียวเข้าประกบรับการโจมตีเอาไว้ก่อนทีชิราเบะจะกระโดดออกพร้อมยิงใบเลื้อยจำนวนมากเข้าใส่
เเต่คิริกะสามารถปัดใลเลื้อยทั้งหมดได้ก่อนทีทั้งสองจะยืนประจันหน้ากัน
" คิริจัง พอเเค่นี้เถอะ "
" ถ้าหากนั้นคือความต้องการละก็ แสดงออกมาให้ดูหน่อยสิ " คิริกะได้โยนปืนฉีดลิ้งเกอร์ไปให้กับชิราเบะ
" ลิ้งเกอร์? "
" ถ้าความรู้สึกไม่สามารถส่งไปถึงได้ละก็ คงไม่มีทางเลือกอื่นเเล้วละ " คิริกะได้ฉีดลิ้งเกอร์ทีต้นคอโดยไม่ลังเลก่อนจะโยนปืนทิ้งไปเช่นเดียวกับชิราเบะเองก็ฉีดเข้าไปเช่นกันก่อนทีทั้งสองจะร้องบทเพลงสุดยอดออกมา
[ Gatrandis babel ziggurat edenal Emustolronzen fine el baral zizzl Gatrandis babel ziggurat edenal Emustolronzen fine el zizzl ]
" บทเพลงสุดยอดของ อิกาลิม่า คือคมเคี้ยวที่สามารถตัดเเม้กระทั้งวิญญาณ " คิริกะเเทงเคี้ยวลงไปกับพื้นก่อนจะมีออร่าสีเขียวปกคลุมทีเคี้ยวเเล้วกลายเป็นเคี้ยวยักษ์สามารถให้เธอได้ขึ้นไปขี่บนด้ามจับได้
" ยังไม่เข้าใจอีกงั้นหรอ โลกที่ไม่มีคิริจังอยู่น่ะ โลกที่น่าเศร้าเเบบนั้นฉันไม่ต้งการหรอก " เกียร์ของชิราเบะได้เปลี่ยนกลายเป็นเหมือนเกราะใบเลื้อยขนาดใหญ๋
คิริกะได้บังคับเคี้ยวพุ้งเข้าใส่แต่ชิราเบะได้ใช้เลื้อยที่มือขวาปัดจนเคี้ยวเเละคิริกะขึ้นไปบนฟ้า
" ฉันน่ะ จะปกป้องชิราเบะ ต่อให้วิญญาณต้องถูกฟีเน่กลืนกินไปก็ตาม " คิริกะได้เร่งกำลังเคี้ยวจนพุ้งด้วยความเร็วสูงเข้าใส่ชิราเบะเเทบทันที
" ดอกเตอร์นะไม่มีทางช่วยหลือผู้คนหรอกน่ะ " การโจมตีของคิริกะทีให้เลื้อยซ้ายพังก่อนทีจะวนกลับมาอีกรอบ " ฉันน่ะไม่ต้องการจะอยู่บนโลกแบบนั้นหรอกน่ะ "
" มันช่วยไม่ได้นิน่า ไม่มีอะไรทีสามารถทำได้เเล้ว ต่อให้ต้องเกลียดชิราเบะก็ตาม "
คิริกะได้เข้ามาโจมตีเเต่ชิราเบะได้เอาเลื้อยทีแขนขวาขึ้นมารับการโจมตีเอาไว้จนพังไปอีกข้าง
" คิริจัง ไม่จำต้องสู้อีกแล้ว อย่าทำให้คิริจังที่ฉันรักหายไปน่า!!! "
ก่อนทีการโจมตีของคิริกะจะเข้ามาชิราเบะได้สร้างบาเรียขึ้นเป็นพลังของีเน่ป้องกันการโจมตีของคิริกะได้สำเร็จจนเคี้ยวกระเด็นไปปักกับพื้นสร้างความตกใจห้กับคิริกะร่วมถึงเธอเช่นกัน
" นะ...นี้มันอะไรกันน่ะ "
" ไม่จริงน่า.....หรือว่าเป็นชิราเบะ " คิริกะที่ได้รับรู้ความจริงก็หมดกำลังใจทีจะต่อสู้ต่อจนเสียสติ " ชิราเบะเป็นภาชนะของฟีเน่มาตลอด แต่ฉันกลับไม่ใช่ "
" คิริจัง "
". ฉันน่ะต้องการชิราเบะมีความสุขเเท้ๆ เเต่ว่ากลับทำให้ชิราเบะเสียน้ำตาเเบบนี้นะมัน" ทีเคี้ยวของเธอได้เปล่งเเสงพร้อมลอยขึ้นจากพื้นลอยขึ้นไปบนฟ้า " ฉันเนี่ยเป็นคนไม่ดีจริงๆเลยน่า สมควรทีจะหายไปตลอดกาล "
สิ่งทีคิริกะตอนนี้ต้องการคือการปิดชีวิตตัวเองด้วยมือของเธอแต่ชิราเบะทีเห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปหาทันที
" ไม่นะชิราเบะ! " เธอได้เข้าไปคว้าตัวของคิริกะเข้าอยู่ในอ้อมกอดก่อนทีเคี้ยวจะพุ้งเข้าเเทงข้างหลังเธอจนพื้นเต็มไปด้วยเลือดของเธอ
" ชิราเบะ!!!! "
เวลาเดียวกันด้านของคานาเดะที่เข้าต่อสู้กับไนทโร๊คอย่างดุเดือดอาวุธของทั้งสองต่างเข้าฟาดฟันใส่กันจนเสียงสนั่นไปทั่วโดยรอบ
ไนท์โร๊คได้เอาสตรีมเบลดแทงเข้าใส่แต่คานาเดได้ใช้หอกในมือปัดออกก่อนจะหมุนตัวเตะตัดลำตัวของไนท์โร๊คเข้าเต็มๆในเวลาเดียวกันไนท์โร๊คได้เอาทรานสตรีมกันยิงอัดเข้าที่ท้องของคานาเดะก่อนที่ร่างจะปลิวกระเด็นลงไปนอนกับพื้น
" ให้ตายสิ....เอาเรื่องมันกันนิน่า " คานาเดะได้เอ๋ยชมขณะที่เอามือซ้ายปิดปากแผลที่ท้องเริ่มมีเลือดไหลออกมาจากการโจมตีของไนท์โร๊คทางไนท์โร๊ตก็ได้ลุกขึ้นมาก่อนจะประกอบทรายสตรีมกันกับสตรีมเบลดเข้าด้วยกันพร้อมเอาแบทลอสบอทเทิลใส่ทรานสตรีมกัน
[ RIFE MODE ] [ FULL BOTTLE ]
" ตัดสินกันด้วยการโจมตีสุดท้ายนี้แหละ " คานาเดะได้ตั้งหอกขึ้นตั้งใจจะตัดสินด้วยการโจมตีในครั้งนี้ต่างฝ่ายต่างจ้องเขม่งใส่กันและกันจนทำให้มีแต่ความเงียบนอกจากเสียงสายลมที่พัดไปมา
[ STEAM ATTACK ]
ไนท์โร๊คได้เหนียวไกยิงกระสุนของทรานสตรีมกันพุ้งเข้าใส่ก่อนที่คานาเดะนั้นได้วิ่งเข้าใส่กระสุนที่พุ้งเข้ามากระสุนที่พุ้งเข้ามาอย่างรวดเร็วแต่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่กระสุนทีกำลังจะเข้าหน้าของเธอนั้นคานาเดะได้ขยับเอี่ยวตัวหลบกระสุนนั้นได้
" เอานี้ไปกินสะ!! " ปลายหอกของกังกุงเนียร์หมุนด้วยความเร็วสูงจนก่อตัวเป็นพายุแล้วยิงพายุพุ้งออกไป
การโจมตีของคานาเดะได้พุ้งเข้าใส่ร่างของไนท์โร๊คเต็มๆจนร่างนั้นได้ปลิวกระเด็นไปไกลจนร่างนั้นกระแทกอัดกับโขดหินขนาดใหญ่เต็มๆก่อนที่ร่างของไนท์โร๊คจะร่วงลงมาทรุดอยู่กับ
" แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก " คานาเดะที่ได้หอบออกมาขณะที่สายตานั้นจับจ้องไปไนท์โร๊คที่ยังนิ่งอยู่ก่อนจะยกทรานสตรีมกันขึ้นมาจนเธอกลัวรีบตั้งหอกขึ้นมาเตรียมรับมือแทนที่ไนท์โร๊คจะยิงโจมตีส่วนกลับมาแต่กลับยิงม่านควันปกคลุมร่างเพื่อหลบหนีหายไปคานาเดะที่เห็นอย่างนั้นก็ถึงใจหายก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดสภาพ " เห้อออ......เหนื่อยชะมัดเลย!!! "
" ไม่ได้สิจะมานอนแบบนี้ไม่ได้ต้องรีบตามซึบาสะไป " คานาเดะได้ถึงแม้จะเหนื่อยจนแทบยืนไม่ไหวแต่ก็กัดฟันลุกขึ้นและมุ่งหน้าเพื่อตามไปหาซึบาสะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
