ตอนที่ 52 : G ตอนที่ 15 ลำแสงชำระล้างเชนโชจิน
เซ็นโตะ : นักฟิสิกส์อีจฉริยะ คิริว เซ็นโตะได้แปลงร่างเป็นมาสไรเดอร์ บิลด์เพื่อปกป้องโทโตะที่ตัวเองอาศัยอยู่พวกเราเตรียมพร้อมจะต่อสู้กับองค์กรฟีเน่ครั้งสุดท้ายเเละช่วยเหลือมิคุที่ถูกลักพาตัวไป
ฮิบิกิ : มิคุ....ไม่ว่ายังไงก็ต้องช่วยให้ได้
บันโจ : ได้เวลาต่อยหน้าเจ้าดอกเตอร์บ้านั้นสักที
คาสึมิ : หยุดเลยเจ้าหัวกุ้งทอด...ฉันต่างที่ต้องเป็นคนประทับหน้ามัน
เซ็นโตะ : อ่าๆ....พอได้เเล้วเอาล่ะพวกเราจะทำสำเร็จมั้ยไปดูกันในตอนที่15เลย
--------------------------------------------------
ทางมาเรียที่มายืนเฝ้ามิคุเอาไว้โดยมองเกียร์ของเซเรน่าในมือไปพลางมิคุที่นั่งอยู่เงียบเเต่ไม่พูดอะไรก่อนจะเอ่ยปากพูด
" เอิ่มคือว่า...ขอบคุณนะค่ะ " มิคุได้นึกย้อนไปหลังจากฮิบิกิได้ล่วงตกลงไปเป็นเวลาเดียวกันที่มาเรียได้พุ้งออกมาก็พบกับมิคุที่อยู่กลางกองเพลิงพร้อมภาพที่ซ่อนทับกับเซเรน่า
( ถ้ายังไม่อยากตายก็มาทางนี้สะ )
มิคุได้ตัดสินใจไปกับมาเรียถึงเเม้สุดท้ายเธอก็ต้องมาอยู่ในที่เเบบนี้ก็ตาม
" หืม...เรื่องอะไรหรอ "
" ทำไมคุณถึงช่วยฉันละค่ะ "
" อาจจะเป็นเพราะทำให้นึกถึงเซเรน่าละน่า "
" เซเรน่า? "
" น้องสาวของมาเรียที่ได้ตายไปเเล้วไงล่ะครับ " ดร.เวลได้เดินมาตอบข้อสงสัยของมิคุเเล้วเดินมาหยุดอยู่ข้างๆมาเรีย
" ดอกเตอร์ "
มิคุที่เห็นหน้าดร.เวลก็เกิดรู้สึกกลัวว่าตัวเองจะโดนอะไรต่อไป
" ถึงคนที่ช่วยเด็กคนนี้เอาไว้ก็คือฉันก็เถอะ...เเต่ว่าคนที่บอกให้พามาที่นี้คือคือนายนะเพื่ออะไรกัน? "
" เเน่อยู่เเล้วครับเพื่อเเผนการขั้นต่อไปไงครับ " ดร.เวลได้เดินเข้าไปมิคุทีเห็นก็ระเเวงกว่าเดิม " ไม่ต้องระเเวงขนาดนั้นหรอกนะครับเรามาคุยกันหน่อยดีกว่ารับร้องต้องช่วยคุณได้เเน่ครับ "
ด้านนอกคิริกะได้มาเก็บผ้าที่เอาออกมาตากกับชิราเบะในระหว่างทีเธอเก็บอยู่นั้นก็ได้นึกถึงเรื่องพลังของฟีเน่ทีเธอใช้
" ถ้าในตัวมาเรียไม่มีฟีเน่ ก็อยู่กับฉันเเน่ รู้สึกกลัวจังเลย " คิริกะทีกังวลเเต่ก็เก็บเรื่องนี้เอาไว้ไม่บอกใครเเม้เเต่ชิราเบะ
" มาเรียเป็นอะไรกันเเน่ " คิริกะที่ได้ยินชิราเบะพูดก็ได้หันไปหา " ฉันน่ะ เพราะเป็นมาเรียเลยยอมช่วยไม่ใช่เพราะเป็นฟีเน่หรอก "
" อื้ม...นั้นสินะ "
" เป็นมาเรียที่อ่อนโยนกับพวกเราที่ร้องไห้เเละยังเด็ก มาเรียที่เป็นมิตรกับคนอ่อนเเอ...เเต่ตอนนี้ "
" ชิราเบะกลัวหรอค่ะ? " ชิราเบะได้เอ้ะใจที่คิริกะบอกว่าเธอนั้นกำลังกลัว " ถ้ามาเรียไม่ใช่ฟีเน่ละก็บางที่อาจจะไปอยู่ในภาชนะอื่นบางทีพวกเราคนใดคนนึ่งอาจจะกลายเป็นฟีเน่ก็ได้นะค่ะ "
" ก็ไม่รู้เหมือนกัน "
" เเค่นั้นเองหรอ? "
" ทำไมหรอ? "
" อะ..อืมไม่มีอะไรหรอก "
ทางด้านพวกเก็นจูโร่ที่ได้เคลื่อนตัวตามคำสั่งของนายกฮิมูโระได้เเล่นเรือออกจากท่าเรือโทโตะได้มุ่งหน้าสู่ออกทะเลทางตะวันออกเฉียงเหนือของโทโตะ
" ปฏิบัติการณ์นี้ทางเซย์โตะได้ให้ความร่วมมือกับพวกเราเพื่อหยุดยั้งF.I.Sทีเหลือต้องฝากพวกเธอเเล้วละ "
" รับทราบครับท่าน...พวกเราจะทำให้ดีสุดเลยครับ "
ทางนายกฮิมูโระได้ตัดการติดต่อไปขณะทีเดียวกันฮิบิกิได้กุมมือที่หน้าอกเอาไว้เเล้วเงยมองทะเลข้างหน้า
" รอก่อนนะมิคุ " จู่ๆเศษกังกุงเนียร์ในอกของเธอเกิดกำเริบเเต่เธอพยายามไม่เเสดงอาการออกมาเพื่อไม่ให้คนอื่นเป็นห่วง
ทางพวกมาเรียเองก็เคลื่อนไหวไปยังจุดที่ฟรอนเทียร์อยู่โดยมาเรียเป็นคนบังคับเครื่องบิน
" อาการMomเป็นไงบ้างค่ะ? "
" ตอนนี้จำเป็นต้องให้พักผ่อนดูเหมือนโรคจะกำเริบเพราะฝืนตัวเองมากเกินไป "
" เเล้วกัน "
" ว่าง่ายๆก็คือตอนนี้เราจะมั่วชักช้าไม่ได้เเล้วไงล่ะครับ...ก่อนที่ดวงจันทร์จะตกลงมาเราต้องรีบสร้างสถานที่ใหม่เพื่อให้มนุษย์อยู่ร่วมกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ซึ่งคนที่ถือธงนั้นอยู่คือหน้าที่ของพวกเรายังไงละครับ "
จู่ๆก็ได้มีสัญญาณเตือนดังขึ้นมอนิเตอร์ได้ฉายภาพกองเหลือของเซย์โตะที่ได้เเล่นอยู่กลางทะเล
" เรือนั้นเซย์โตะนิน่า "
" เรื่องเเบบนี้ผมได้คำนวณเอาไว้อยู่เเล้วละครับรีบๆจมเรือพวกมันอย่างอลังการเพื่อให้คนทั้งโลกรู้กันเลยดีกว่าครับ "
" เเบบนั้นนะมันก็เเค่วิธีการของผู้ที่มีพลังใช่ข่มคนอ่อนเเอก็เท่านั้น "
" เพื่อให้ชื่อเสียงของพวกเรานั้นจะไม่อยู่เเค่3ประเทศนี้ต้องส่งไปถึงคนทั่วโลกเเล้วต้องเเสดงพลังอำนาจบางสินะ "
" มาเรีย... "
" ฉันน่ะ...พวกเรานะคือฟีเน่ ผู้ทีจะนำพาโลกที่ปลาใหญ่กินปลาเล็กเเบบนี้สิ้นสุดลงอย่าได้เกรงกลัวทีจะเดินเส้นทางนี้"
ทางด้านพวกเก็นจูโร่ได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากกองทัพเซย์โตะอย่างไม่คาดสาย
" เราได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากกองทัพเซย์โตะครับ "
" ตรวจพบสัญญาณนอยท์จำนวนมากบนเรือของเซย์โตะค่ะ "
" เราอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา...เร่งความเร็วไปให้ทันพวกเขาเร็วเขา "
" จะไปเตรียมพร้อมสนับสนุนพวกเขานะค่ะ " ซึบาสะได้วิ่งออกจากห้องบัญชาการก่อนเป็นคนเเรก
" ได้เวลาลุยแล้วสินะ " คานาเดะที่รอมานานอย่างจะออกสู้ก็ได้วิ่งตามซึบาสะออกไป
" พวกเราเองก็ไปกันเถอะ " คาสึมิที่กำลังจะวิ่งตามออกไปจู่บันโจได้ยืดเเขนออกมาบังเอาไว้ก่อน " ทำอะไรเจ้าหัวกุ้งทอด? " บันโจได้หันมายื่นบอทเทิลของโฮคุโตะให้กับคาสึมิเจ้าตัวเองก็งงเเต่ก็รับมา
" เซ็นโตะฝากเอามาให้.....เเละมีอีกอย่างทีจะบอกกับนาย " ทั้งสองได้จ้องตากันเป็นเเววตาของคู่ต่อสู้เเละลูกผู้ชายทีจะสาบานกัน " ห้ามตายสะละ "
" หึ...คิดว่าฉันเป็นใครกันละ " ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนจะวิ่งออกไป
" ฉันเองก็ " ฮิบิกิที่กำลังจะเดินออกไปเเต่ถูกคริสดึงกลับมา
" อยากตายรึไงเธอน่ะ! " ฮิบิกิที่ตกใจเมือมองหน้าคริสก่อนทีสีหน้าของเธอจะเปลี่ยนพร้อมน้ำเสียง "อยู่นี้เถอะนะ...เธอนะจะออกไปจากที่นี้ไม่ได้หรอกนะ " คริสได้สวมกอดฮิบิกิเเล้วยิ้มออกมา
" ขอร้องละ " เธอได้ยิ้มออกมาเเล้ววิ่งออกไปโดยที่ฮิบิกิทำได้เเค่มอง
ทางฝั่งทหารเซย์โตะได้ส่งการ์เดี้ยนออกมาขัดขว้างนอยท์เเต่ก็เเพ้จำนวนที่มันเยอะกว่าถึงเเม้จะมีการ์เดี้ยนก็ถูกทำลายไปหลายตัวพร้อมเหล่าทหารทีเริ่มล้มตายกันไปทีละคนมาเรียที่เห็นภาพเเบบนั้นได้เพียงกัดกัดปากตัวเองจนเลือดไหล่มุมปากอย่างช่วยไม่ได้
" เป็นเเบบนี้ดีเเน่เเล้วหรอมาเรีย...นี้คือสิ่งที่มาเรียต้องการจริงๆงั้นหรอ? เพื่อปกป้องคนอ่อนเเอต้องจำเป็นทำขนาดนี้เลยงั้นหรอ? " ชิราเบะที่ได้เดินมาพูดกับมาเรียให้ลองคิดใหม่เเต่ดูเหมือนมาเรียนได้ตัดสินใจไปเเล้วชิราเบะทีเห็นใบหน้าของมาเรียเป็นคำตอบก็ได้วิ่งออกไปทางประตูเปิดออกพร้อมจะโดดลงไป
" ชิราเบะคิดจะทำอะไรนะ? " คิริกะได้เข้ามาห้ามไว้ก่อน
" ถ้ามาเรียกำลังเจ็บปวดอยู่ละก็...ฉันจะเป็นคนช่วยเอง " ชิราเบะพูดจบก็ได้กระโดดลงไปต่อหน้าคิริกะ
" ชิราเบะ! "
[ Fallian Shul Shagana tron ]
" ชิราเบะ.... " ดร.เวลได้เอามาเเตะไหล่คิริกะจนทำให้เธอหันไปหา
" ถ้าอยากจะพาตัวกลับมาลพก็....มีวิธีดีๆ นะครับ "
[ Kubi wo kashigete yubi kara sururi ochiteku ai wo mita no Hiroi atsumete tsumiageta nara otsuki-sama ni todoku no…? ]
ร่างชิราเบะได้พุ้งลงไปทีเรือทีอยู่ใกล้ทีสุดพร้อมร้องเพลงออกมาก่อนทีจะเปิดเกียร์ทีหัวของเธอเเล้วยิงใบเลื้อยเล็กจำนวนมากยิงใส่นอยท์ตรงหน้าก่อนทีเธอจะยืนอยู่บนสะพานเรือ
[ DNA wo kyō iku xeku erā majiri no riarizumu Ningyō no yō ni ojigi suru dake monokuro no rōgoku ]
ชิราเบะได้ย่อตัวพร้อมใบเลื้อยเล็กที่ใต้ฝาเท้าเปิดออกทำให้พุ้งออกไปเป็นเหมือนเล่นโรลเลอร์สเก็ตพุ้งไปข้างหน้าค่อยหลบหลีกไปตามซอกนอยท์จนมาอยู่กลางวงพร้อมกางใบเลื้อยขนาดใหญ่กางออกตัดสะบั้นร่างนอยท์รอบตัวเป็นรอบกว้าง
นอยท์ที่อยู่ใกล้ขาดครึ่งท่อนก่อนทีจะมีนอยท์ตัวคล้ายองุ่นได้ยิงลูกบอลทีลำตัวยิงเข้าใส่เเต่ชิราเบะได้หลบหลีกอย่างง่ายดายจนเข้าประชิดตัวเเล้วจีดฟันร่างของนอยท์ขาดสลายกลายเป็นฝุ่นก่อนจะเก็บใบเลื้อยเเลล้วมองดูรอบตรวจเช็คว่ายังลงเหลือมั้ย
[ Dakara sonna… sekai wa… Kirikizande agemashō ]
ได้มีนอยท์ตัวนึ่งพุ้งเข้ามาจากข้างหลังเธอโดยทีเธอพึ่งรู้สึกตัวหันมาเเต่มาใกล้เกินไปจนไม่สามารถป้องกันได้จู่ก็มีเคียวเล่มนึ่งได้ถูกขว้างมาปักใส่ร่างเเล้วสลายหายไปชิราเบะทีรู้ว่าเจ้าของเคียวคือใครก็ได้มองขึ้นไปพบคิริกะได้โดดลงมายื่นอยู่ตรงหน้า
" คิริจัง...ขอบ " ไม่ทันทีชิราเบะจะพูดจบคิริกะได้หยิบปืนฉีดยาฉีดเข้าทีคอของเธอจนร่างของเธอเรี่ยวเเรงได้หายไปจนเกียร์หายไป " ระ..รักษาสภาพเกียร์ไม่ได้หรือว่าเเอนตี้ลิงเกอร์ "
" บางที่...ฉันอาจจะไม่ใช่ตัวของตัวเองอีกต่อไปเเล้วก็ได้อย่างน้อยก็อย่างจะหลงเหลืออะไรทิ้งไว้บางเพราะงั้นไม่อยากจะลืมเรื่องชิราเบะก็เท่านั้น "
" ทะ....ทำไมกันคิริจัง "
" ถึงเเม้ฉันจะต้องหายไปก็ตาม ความทรงจำของฉันกับชิราเบะก็ยังคงเหลืออยู่ค่ะเพราะงั้นฉันจะปกป้องโลกนี้ด้วยวิธีการของดอกเตอร์ มีเเต่ต้องทำเเบบนั้นเท่านั้น!!! "
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกันอยู่ได้มีจรวดพุ้งขึ้นมา5ลูกพร้อมเเยกออกไปพบซึบาสะ คริส คานาเดะ ครอสเเละกรีสที่อยู่ด้านในปรากฎออกมาคริสได้เข้าจับกุมชิราเบะก่อนทีซึบาสะ คานาเดะ ครอสเเละกรีสได้เข้าล้อมคิริกะเอาไว้
" พอได้เเล้วชิราเบะ คิริกะ " กรีสได้พยายามเข้าเจรจาทันทีพร้อมกับเล่งทวินเบรคเกอร์ใส่
" อึก...ต่อให้พี่คาสึมินเป็นคนบอกเองก็เถอะเเต่ว่า!! "
" คิริจัง "
" เฮ้....เจ้าเวลมันอยู่ที่ไหนกันน่ะ " ชิราเบะที่ไม่ยอมพูดอะไรคริสเลยเริ่มถามอีกครั้ง " ไอ้คนทีถือคฑาโซโลม่อนอยู่ที่ไหน!!! "
กรีสได้วิ่งเข้าใส่ทางคิริกะได้ง้างเคียวฟันเข้าใส่ก่อนทีจนกรีสต้องใช้ทวินเบรคเกอร์ป้องกันจนทำให้ทั้งสองสามารถพูดคุยกันได้เล็กน้อย
" ทำไมถึงไปร่วมมือกับเจ้าพวกนั้นละเดส "
" เพราะเจ้าดอกเตอร์นั้นนะ....ฆ่าเพื่อนของฉันเเละก็เกลียดวิธีการของหมอนั้นเเล้วเธอยังคิดจะเชื่อมันกับสิ่งที่มันทำทุกอย่างงั้นหรอ!!! "
" มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้น..ที่จะสามารถช่วยโลกได้!!! " ทั้งสองได้กระโดดออกจากกันก่อนทีซึบาสะจะดักรออยู่ชี้ดาบจ่อหลังเอาไว้
" คิริกะ......"
" ดูเหมือนว่าจะต้องใช่บทดราม่าเพื่อเพิ่มความโรเเมนติกสักหน่อยนะครับ " ดร.เวลที่เหมือนจะใช่อาวุธลับทีเตรียมไว้เเละดูเหมือนมาเรียเองก็รู้ว่ามันคืออะไร
" อย่าบอกนะว่า....ใช้เจ้านั้นงั้นหรอ? "
จู่ๆได้มีอะไรบางอย่างได้พุ้งลงมาอยู่ตรงหัวเรือพร้อมควันจากเเรงกระเเทกเต็มไปด้วยฝุ่นฟุ้งทำให้ทุกคนหันไปมองว่ามันคืออะไรควันจางลงพร้อมเห็นเงาร่างบางยืนอยู่
ภาพได้ฉายไปในห้องบัญชาการที่พวกเก็นจูโร่อยู่ต่างตกใจภาพตรงหน้าโดยเฉพาะกับฮิบิกิที่ช็อกอย่างมาก
" มิคุ "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
