ตอนที่ 5 : ตอนที่ 4 เสียงที่สั่นคลอน
โรงเรียนเอกชนดนตรี ลิเดียน เวลาต่อมา 16:00 น.
หลังจากมีเสียงกริ้งของโรงเรียนบ่งบอกว่าเป็นเวลาเลิกเรียนเเล้วตามทีของโรงเรียนนักเรียนได้เดินพูดคุยเล่นกันภายในห้องเรียนของฮิบิกิทีกำลังเก็บของใส่กระเป๋าตัวเองอยู่ในระหว่างนั้นได้มีนักเรียนหญิงกลุ่มได้เดินมาหาเธอแล้วเรียกเธอ
" บิกกี้ "
" เอ้ะ! " ฮิบิกิได้หันไปพบกับนักเรียนสามคนร่วมถึงมิคุทียืนอยู่ด้วย
" เลิกเรียนไปที่ Flowerกันมั้ย? " นักเรียนสวมเครื่องเเบบลิเดียนเหมือนกับเธอผมสั้นสีเทาตาสีม่วง ( เอนโด คูริโยะ )
" ไปด้วยกันมั้ยค่ะ....ไปกันหลายๆคนสนุกดีนะคะ " นักเรียนข้างได้พูดเสริมเรือนผมสีเหลืองยาวถึงไหล่ สีน้ำตาลน้ำผึ้ง ( ทิราชิม่า ชิโอริ )
" อะ...แหะๆ...โทษพอดีว่าฉันมีธุระสำคัญต้องไปทำน่ะ " ฮิบิกิที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเธอจะไปไหนจึงตอบปฏิเสธไป
" อีกเเล้วหรอเนี่ย...เธอเนี่ยน่าทำตัวเหมือนตัวละครในอนิเมะไปได้น่า " นักเรียนที่อยู่ข้างคุริโยะผมสีน้ำตาลทรงทวินเทลแววตาสีเขียว ( อิตาบะ ยูมิ )
" งั้นหรอ.....งั้นเอาไว้คราวหน้าละกัน "
" งั้นไว้เจอกันน่า " ชิโอริกล่าวบอกลา " บ๊ายบาย " ยูมิพูดเสริมก่อนที่ทั้ง4จะเดินออกจากห้องไปเหลือเพียงเเค่
ฮิบิกิที่อยู่ไหนห้อง
" อ่าาา.....โกหกไปสะแล้วรู้สึกไม่ดีชะมัดเลน " ฮิบิกิพึมพำกับตัวเองพร้อมกับรู้สึกที่โกหกแบบนั้นไปจนถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกขึ้นก่อนเธอจะรู้สึกว่ามีคนยืนอยู่ข้างหลังจึงหันไปหาพบซึบาสะที่ยืนรอเธออยู่
" ในฐานะทีเธอเป็นผู้เกี่ยวข้องคนสำคัญคงต้องขอให้มาฐานทัพกับเราอีกครั้งด้วยค่ะ " ซึบาสะได้ไปหาฮิบิกิช้าพร้อมจับฮิบิกิใส่กุญเเจมือก่อนทีเธอจะถูกพาตัวไป
ในห้องประชุมของฐานหน่วยที่สอง
ภายในห้องที่มีเก็นจูโร่เเละเรียวโกะยืนอยู่ในห้องพร้อมเจ้าหน้าที่ชายหญิงคู่นึ่งยืนอยู่ภายในห้องเจ้าหน้าที่ผู้ชายสวมชุดเครื่องเเบบเเขนยาวกางเกงขายาวผมสั้นสีน้ำตาลอ่อน(ซาคุยะ ฟูจิกาตะ) เจ้าหน้าที่ผู้หญิงผมสั้นสีดำถึงติ่งหู (อาโอย โทโมซาโต)
ทั้ง4เข้ามาถึงก่อนจะปลดกุญเเจมือของฮิบิกิก่อนจะพามานั่งข้างคานาเดะที่หันมาโบกมือทักทายซึ่งทางฮิบิกิเองก็โบกมือทักทายตอบกลับ
" ถ้ามากันครบเเล้วงั้นจะรายงานผลการตรวจร่างกายของคราวที่เเล้วเลยก็แล้วกันนะ " เรียวโกะกล่าวขึ้นก่อนถือไปไม้ขนาดเล็กก่อนจะชี้ไปบนมอนิเตอร์ที่เผยผลตรวจของฮิบิกิ
" ถึงร่างกายจะรับภาระหนักจากการแปลงร่างครั้งเเรกก็เถอะ เเต่ความผิดปกติร่างกายของฮิบิกิจังแทบจะไม่เจอเลยนะจ้า "
" เเทบจะ..... หรอค่ะ "
" ถ้าเรื่องร่างกายของฮิบิกิไม่เป็นอะไรเเล้วละก็คงถึงเวลาที่จะตอบได้เเล้วมั้ง " คานาเดะได้พูดขึ้นหลังจากที่นั่งฟังมานาน " ยังมีอีกเรื่องที่ควรจะบอกเธออยู่นะ "
" ช่วยบอกทีเถอะค่ะ เกี่ยวพลังนี้นะ " ฮิบิกิที่ได้ยินคานาเดะจั่วหัวข้อใหม่ขึ้นมาเธอจึงถามกับเก็นจูโร่ที่รับรู้ก่อนจะหันไปหาซึบาสะเหมือนเธอจะรู้ว่าจะบอกอะไรจึงเดินเขาพร้อมโชว์จี้ผลึกสีเเดงขึ้นมา
" อาเมะโนะฮาบาคิริ ที่ซึบาสะมีอยู่วัตถุโบราณของมรดกศักดิ์สิทธิ์หรือที่เราเรียกว่าเกียร์ถูกค้นพบที่ญี่ปุ่นเป็นชิ้นเเรก "
" เกียร์หรอ? "
" เกียร์นะ มีอยู่หลากหลายแห่งบนโลกใบนี้ เเต่ปัจจุบันเป็นผลึกนอกรีตที่ไม่สามารถผลิตไปได้เเล้ว ถึงจะมีการขุดพบจากซากโบราณมากมายก็เถอะเเต่เสื่อมสภาพไปตามกาลเวลาไปหมดเเล้วละ จะหาที่มีพลังซ่อนอยู่จริงๆสักอันมันยากมากเลยล่ะ "
" อาเมะโนะฮาบาคิริ ที่เป็นดาบตำนานอันเก่าแก่ของญี่ปุ่นที่ได้มีพลังแฝงอยู่จึงมีคุณสมบัติในการที่จะนำมาสร้างเกียร์ขึ้นมาได้ และกุญเเจสำคัญที่จะปลดปล่อยพลังที่มีอยู่ของเศษชิ้นส่วนออกมาได้นั่น..... ก็คือความกว้างเฉพาะของคลื่นเสียงล่ะ "
" ความกว้างเฉพาะของคลื่นเสียง? "
" ถ้าพูดด้วยภาษาง่ายๆก็ เพลงยังไงละ " คานาเดะได้ตอบให้ฮิบิกิที่ดูเหมือนจะหน้างงใส่ให้เข้าใจ
" ถูกต้องเเล้ว พลังของบทเพลงสามารถทำให้มรดกศักดิ์สิทธิ์ทำงานได้ไงล่ะ " เก็นจูโร่ได้พูดต่อจากเรียวโกะ
" เพลงหรอ จะว่าไปตอนนั้น รู้สึกเหมือนในอกมีเสียงเพลงดังออกมาค่ะ "
ฮิบิกิที่จำความรู้สึกตอนแรกที่แปลงร่างและอธิบายออกมาให้ทุกคนในห้องฟังเก็นจูโร่พยักหน้าในเวลานั้นซึบาสะก้มหน้าคิ้วขมวดซึ่งคานาเดะที่นั่งเงียบๆอยู่ก็แอบเล่ห์ตาไปมองเล็กน้อย
" ด้วยพลังของบทเพลง จะกระตุ้นให้พลังของมรดกศักดิ์สิทธิ์จนเเปรเปลี่ยนมาเกราะสวมใส่ร่างกายของซึบาสะจังเเละฮิบิกิจัง เป็น Anti-Noise Protecter "
" เเต่ว่านะ.....จะเพลงอะไร......หรือใครร้องก็ตามก็ใช่ว่าจะสามารถกระตุ้นให้เกียร์ทำงานได้หรอกนะ! "ซึบาสะได้พูดขึ้นมาทำให้ทั้งห้องเกิดความเงียบเข้าปกคลุมก่อนทีเก็นจูโร่อธิบายต่อ
" การกระตุ้นเกียร์ได้นั้นคือคนสามารถร้องเพลงซิมโฟเกียร์ได้พวกเราจะเรียกว่าผู้เหมาะสมซึ่งคนที่ทำได้ในตอนนี้ก็คือก็ซึบาสะและเธอไงล่ะ "
" เเละดูเหมือนว่าจะมีอีกคนนึ่งที่สามารถกำจัดนอยท์ได้โดยไม่หวังพึ่งเกียร์เลยด้วยนะสิ " เรียวโกะได้พูดขึ้นเเทรกก่อนจะฉายภาพของบิลด์ขึ้นบนมอนิเตอร์ฮิบิกิตกใจ
" ดูเหมือนว่าเมื่อ2ปีก่อนเองเขาก็ได้ปรากฎตัวขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือเหมือนกันเเละก็หายไปเป็นเวลา2ปีก่อนจะมาปรากฎตัวอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้ที่เข้าได้ช่วยฆาตรกรหนีการจับกุมของทางรัฐบาล " เก็นจูโร่ได้พูดขึ้นเเต่บางอย่างท
" ดูเหมือนว่าเขาคนนั้นมีพลังทีจะสามารถจัดการกับนอยท์ได้โดยไม่จำเป็นพึ่งเกียร์เลยด้วย......ถ้าหากเจอตัวละก็ฉันเองก็อยากจะจับมาวิจัยเอามากๆเลยละ " ขณะเดียวกันเรียวโกะกำลังพูดก่อนจะมีออร่าเเปลกออกมาจากด้านหลังเหมือนว่าจิตวิญญาณของนักวิทยาศาตร์กำลังลุกโชนขึ้นมา
" คะ....คุณเรียวโกะดูน่ากลัวไงไม่รู้เลย" ฮิบิกิพูดขึ้นมาก่อนจะรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
" เดียวก็ชินเองแหละน่า " คานาเดะได้เอามือแตะไหล่ฮิบิกิเบาๆ
" เอาล่ะตอนนี้เปิดโอกาสให้ถามเเล้วถ้าสงสัยอะไรถามได้เลยนะจ้ะ "เรียวโกะได้กลับมาเป็นปกติก่อนจะหันไปถามกับฮิบิกิ
" เอ่อ..คือว่า...หนูไม่เข้าใจสักนิดเลยนะค่ะ " ฮิบิกิพูดขึ้นมาจนทำให้ทุกคนภายในห้องยกเว้นหน้าสตั้นไป5วิ
" นั้นสินะ " โทโมซาโตได้พูดเเซวขึ้นมา
" ก็คิดว่างั้นเเหละ " ฟูจิกาตะได้พูดขึ้นเสริมก่อนทีทั้งสองเหงื่อตกเล็กน้อย
" การจะให้เด็กนักเรียนธรรมดาเข้าใจเลยมันก็ยากเหมือนกันนะ " คานาเดะที่เหมือนจะเห็นด้วยกับทั้งสองก็พูดขึ้นมา
" อืม...สงสัยคงจะกระทันหันเกินไปสินะเเบบนี้คงจะยากเกินไปเเหะ หรือสรุปก็คือคนที่สามารถใช่เทคโนโลยีเเละตีความของSymphogear ก็คือฉันคนนี้แหละ " เรียวโกะทีโฆษณาตัวเองยกใหญ่
" อื้ม.....ต-เเต่ว่าฉันไม่มีเกียร์อะไรนั่นนิค่ะ "
เรียวโกะได้ยินคำถามของฮิบิกิก่อนจะเปิดภาพเอ็กซ์เรย์ที่หน้าอกพบมีเศษบางอย่างอยู่ภายในอกจำนวนมาก
" นี่มันคืออะไร...เธอน่าจะรู้สิน่า " เก็นจูโร่ชี้ไปทีชิ้นส่วนในในภาพเอ็กซเรย์
" บาดเเผลเมื่อ2ปีก่อนนิน่า....ตอนนั้นฉันก็อยู่ที่นั้นด้วย "
"เนื้องจากเศษชิ้นส่วนมันฝั่งอยู่ใกล้กับหัวใจจึงไม่สามารถผ่าตัดออกได้ เเต่เท่าทีตรวจมันคือเศษชิ้นส่วนเกียร์ของคานาเดะจังไม่ผิดเเน่นอน " เรียวโกะได้อธิบายไปทำให้คานาเดะและซึบาสะได้ยินเเบบนั้นก็ตาเบิกกว้างทั้นทีก่อนจะเซเล็กน้อยเเล้วเดินออกจากห้องไปโดยมีสายตาทุกคนมอง
" เป็นเพราะตอนนั้นฉันได้เข้าไปช่วยเธอเอาไว้....ทำให้เศษชิ้นส่วนเกียร์เข้าไปฝั่งในหัวใจของเธอเข้าสินะ " คานาเดะได้พูด้วยน้ำเสียงที่แอบรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย
" เรื่องที่มีSymphogearครอบครองถ้าหากมีคนรู้ละก็อาจจะทำให้ศัตรูที่อยู่ภายนอกรู้เเล้วเพื่อนๆเเะครอบครัวของเธอจะตกอยู่ในอันตรายอาจจะถึงชีวิตได้ "
" อันตรายถึง.....ชีวิต " ฮิบิกิที่ได้ยินคำนี้ได้นึกถึงมิคุและเพื่อนๆของเธอขึ้นมา
" ทางเราอยากให้เธอเก็บเป็นความลับนะ " เก็นจูโร่ได้พูดขึ้น " อยากจะให้เข้าใจว่าพลังของเธอเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มาก "
" มนุษย์เราไม่สามานถเอาชนะนอยท์ถ้าหากถูกนอยท์โจมตีก็จะย่อยสลายกลายเป็นอากาศธาตุเเละไม่สามารถทำความเสียหายมันได้มีเพียงสิ่งเดียวคือ Symphogear เเละพลังของเธอที่สามารถต่อกรได้ "
" ที่ทางเราเรียกเธอมาต้องการอยากขอความร่วมมือจากเธอ ทาจิบานะ ฮิบิกิคุง อยากจะให้เธอใช่พลังของพวกเธอต่อกรกับนอยท์ได้รึป่าว? " เก็นจูโร่ได้พูดขอร้องทั้งสองขณะที่ริวกะได้มองถึงความจริงใจของเขา
" อะ....เอ้ๆๆๆ แทนที่จะเป็นหนูทำไมไม่ให้คุณคานาเดะละค่ะ "
" เรื่องนั้นนะ..... " เรียวโกะที่กำลังจะอธิบายพร้อมกับหันไปหาคานาเดะซึ่งเธอได้ส่งสายจะบอกว่าขอเป็นคนอธิบายเอง
" ฉันในตอนนี้นะไม่สามารถต่อสู้กับนอยท์ได้อีกแล้วละ " คานาเดะได้พูดเบาพร้อมหยิบเกียร์ขึ้นมาให้ฮิบิกิได้ดู " หลังจาก2ปีก่อนในวันนั้นฉันได้สูญเสียพลังของซิมโฟเกียร์ไป.....และก็ไม่สาารถร้องเพลงได้อีกเป็นครั้งที่สองเพราะงั้นฉันถึงได้แคว้นไมค์ยังไงละ "
" แล้วกัน "
" หลังจากวันนั้นเมื่อฉันได้เห็นเธอสวมใส่กังกุงเนียร์ที่เคยเป็นพลังของฉัน......ก็แอบช็อคเหมือนกันบางทีอาจจะโดนพระเจ้าเล่นตลกก็ได้ " คานาเดะได้พูดไปพร้อมกับกำมือทั้งสองแน่นก่อนที่เธอนั้นจะค่อยๆสงบสติอารมณ์ลงช้าๆ " แต่ถึงแม้ฉันจะไม่สามารถต่อสู้กับนอยท์ได้อีกแล้ว.....เพราะงั้นในเมื่อเธอที่รับสืบทอดกังกุงเนียร์ไปนั้น...ฉันเองก็อยากจะขอร้องเธออีกคนช่วยใช่พลังของเธอปกป้องมนุษยชาติด้วยเถอะ "
" ถ้าพลังของฉันสามารถปกป้องผู้คนได้ละก็...จะพยายามค่ะ " ฮิบิกิที่หลังจากเห็นคานาเดะได้ก้มหัวขอร้องเธอก็นึกถึงตอนที่คานาเดะได้เข้ามาปกป้องเธอร่วมถึงเซ็นโตะจึงได้ตัดสินใจและตอบออกมาทำให้เก็นจูโร่และเรียวโกะพยักหน้าให้คำตอบก่อนจะมีสัญญาณเตือนดังขึ้นจนทั้ง5คนวิ่งจากห้องประชุมเมื่อครู่มาทีห้องบัญชาการ
" ได้รับการยืนยันการปรากฏตัวของ นอยท์" ฟูจิกาตะได้วิ่งมาที่นั่งของเขาขณะเดียวกันโทโมซาโต้เองก็วิ่งมานั่งลงทีตัวเองเช่นกัน
" กำลังตรวจสอบระบุตำเเหน่งการปรากฏตัวอยู่ค่ะ " โทโมซาโตนั่งวิเคราะห์ตำแหน่งการปรากฎตัวของนอยท์
ทันที
" พิกัดละ " เก็นจูโร่ทีวิ่งมาทีหลังได้ตะโกนถาม
" ห่างจากลิเดียน200เมตรค่ะ " โทโมซาโตได้หันมาตอบ
" ใกล้มากเลยนะเนี่ย " เก็นจูโร่ทีตกใจกับตำเเหน่งของNosie
" จะออกไปสกั้ดกั้นนะค่ะ " ซึบาสะที่ผลี่ผลามวิ่งออกไปก่อนฮิบิกิหันตามไปมองซึบาสะก่อนเธอจะตัดสินใจวิ่งตามออกไป
" เดียวก่อนสิเธอยัง " เก็นจูโร่หันไปตะโกนห้ามฮิบิกิเอาไว้ก่อนที่เธอจะหันกลับมา
" พลังของฉันสามารถช่วยคนอื่นได้สินะค่ะ…..ถ้าไม่ใช่พลังของซิมโฟเกียร์ ก็ไม่สามารถต่อสู้กับนอยท์เพราะงั้นจะไปค่ะ " ฮิบิกิกล่าวเสร็จก่อนจะวิ่งออกไป
" ไปช่วยคนอื่นทั้งๆ ที่อันตรายเเบบนี้เด็กคนนั้นเป็นเด็กดีนะครับ " ฟูจิกาตะได้หันไปมองฮิบิกิก่อนจะเอ่ยชมเชย
" จะเป็นเเบบนั้นเเน่หรอ… " เก็นจูโร่ได้พูดขัดฟูจิกาตะ
" หมายควาวมว่าไงหรอค่ะ...ผบ " โทโมซาโตได้กล่าวถาม
" ถูกอย่างที่ลุงพูดนั้นและเด็กคนนั้นไม่ได้รับฝึกฝนการเป็นนักรบตั้งเเต่เด็กเหมือนซึบาสะจนถึงตอนนี้เธอเป็นเเค่เด็กใช่ชีวิตประจำวันเเบบปกติเพียงเเค่อยากช่วยเหลือคนอื่น โดยไม่ลังเลเเบบนี้นะ " คานาเดะที่มองดูฮิบิกิวิ่งออกไป
" ง่ายๆก็คือเด็กคนนั้นก็เหมือนกับพวกเรา " เรียวโกะได้กล่าวพร้อมยิ้มนึกถึงอดีตที่ผ่านมาของตัวเอง
" ฉันจะออกไป " คานาเดะได้รีบวิ่งตามออกไปก่อนที่เก็นจุโร่จะพยายามห้ามเอาไว้
[ Myakudou iru koto toki yaiba uruwashiki wa senjou hana ]
ซึบาสะพุ้งออกไปหานอยท์ได้ใช่คาตานะในมือฟันตัดร่างของNoiseขาดอย่างง่ายดายก่อนตัวทีเหลือทั้งหมดได้ร่วมร่างกลายเป็นนอยท์ขนาดใหญ่ไม่มีตาพร้อมใบพัด4อันข้างๆตัวก่อนจะคำรามใส่
ไม่นานมันได้ปล่อยใบพัดข้างๆ4อันพุ้งเข้าใส่ซึบาสะทันทีเเต่เธอกระโดดขึ้นไปบนฟ้าหลบใบพัดจนเลยตัวเธอไปก่อนย้อนกลับมากางดาบทีขาเธอออกฟันใบพัดของNoiseทั้งหมด
[ Hirameita zange tsu kanashimi ga omoi kaerinasai Tsuki ]
ก่อนจะกระโดดลงมาข้างหลัง ซึบาสะลงมาด้านหลังของNoiseหันมาหาเธอคำรามใส่ขณะทีเธอจะทำอะไรต่อฮิบิกิพุ้งเข้ามาเตะเข้าใส่นอยท์ลอยไปด้านข้าง
" คุณซึบาสะ " ฮิบิกิได้ตะโกนเรียกซึบาสะก่อนทีเธอเปลี่ยนดาบในมือของเธอเป็นดาบใหญ่ก่อนจะพุ้งไปหานอยท์ชั่วพริบตานนั้นเธอผ่านร่างฮิบิกิไปพร้อมเล่ห์ไปมองใบหน้าของอีกฝ่ายที่ยิ้มแย้มออกมาผิดกับเธอ
ก่อนที่เธอจะฟันดาบลงพร้อมมีสายฟ้าสีน้ำเงินตัดร่างของนอยท์ผ่าครึ่งในดาบเดียวแล้วเกิดระเบิดเต็มไปด้วยควันเพลิงด้านหน้าของเธอไม่นานฮิบิกิวิ่งมาหาเธอ
" คุณซึบาสะถึงตอนนี้ฉันจะเป็นตัวถ่วง เเต่ก็จะพยายามเต็มทีค่ะเพราะงั้นมาร่วมสู้ไปด้วยกันเถอะค่ะ " ฮิบิกิได้พูดขึ้นขณะที่ซึบาสสะยังคงยืนนิ่ง
" นั้นสินะ.....ถ้างั้น " ซึบาสะได้เอ่ยปากพูดขณะที่ฮิบิกิที่ได้ยินก็ยิ้มเออกมาก่อนที่ซึบาสะค่อยๆหันหลังมาหา " ถ้าอยากจะให้ร่วมมือกับเธอละก็ จงมาสู้กับฉันซะ "
" อะ...เอ้ะ!? "
อีกด้านนึ่งที่ห้องบัญชาการเก็นจูโร่ยืนมองกริยาทุกอย่างเเละได้ยินทุกอย่างทีซึบาสะเเละฮิบิกิคุยกัน
" เจ้าพวกนั้นทำอะไรกันนะ !?"
" ดูเหมือนจะเป็นช่วงอารมณ์ร้อนของวัยรุ่นละน่า " เรียวโกะได้หันมาพูดพร้อมเเซวพวกเธอเก็นจูโร่ที่ทนไม่ไหวก่อนจะเดินไปที่ลิฟท์
" ผบ. จะไปไหนหรอค่ะ " โทโมซาโตได้หันไปถามเก็นจูโร่
" ต้องมีคนไปหยุดเจ้าพวกนั้นไม่ใช่หรอ " เก็นจูโร่กล่าวเสร็จก่อนทีลิฟท์จะปิดลง
" ดูเหมือนว่าทางนี้เองก็ยังเป็นวัยรุ่นอยู่เหมือนกันน่า.....แต่ว่า " เรียวโกะได้หันกลับมาสนใจมอนิเตอร์เเละตั้งใจมองฮิบิกิ " เป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆน่า.....เป็นพวกที่ปล่อยไว้ไม่ได้ละน่ะ "
ตัดมาทางซึบาสะเเละฮิบิกิ
" เดียวก่อนสิคุณซึบาสะนี้ไม่ใช่เเบบทีฉันต้องการนะค่ะ! "
" ฉันรู้อยู่เเล้วละ เรื่องพรรค์นั้นนะ "
" ถ้างั้นเเล้วทำไม? "
" เพราะฉันไม่สามารถยอมรับตัวเธอได้ไงล่ะ จะให้ร่วมพลังกัน ร่วมสู้ไปด้วยกัน คาซานาริ ซึบาสะคนนี้ยอมรับไม่ได้หรอก " ซึบาสะได้กล่าวพร้อมเเววตาทีดูเย็นชาพร้อมคาตานะของเธอทียังชี้ไปทีหน้าของฮิบิกิทีตอนนี้กำลังทำหน้าสับสนอยู่
" เอาล่ะเรียกอาร์เมอร์เกียร์ของเธอออกมาซะนั้นถือว่าบ่งบอกถึงความตั้งใจในสนามรบ เธอน่ะเเค่ทำเป็นแสร้งทำตัวเป็นคนดีก็เท่านั้นเเละถ้าหากเธอยังสวมใส่ กังกุงเนียรอยู่ละก็ เพราะงั้นจงเเสดงการเตรียมใจของพวกเธอไว้สะ "
" ก....การเตียมใจเรื่องเเบบนั้น แม้แต่อาร์มเมอร์เกียร์คุณซึบาสะพูดฉันยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรเลยค่ะ "
" คนที่เห็นสนามรบ ครึ่งๆ กลางๆ อย่างเธอยังจะกล้าพูดหรอว่าเป็นผู้สืบทอดคานาเดะได้อีกหรอ! " คำพูดของซึบาสะได้พูดออกไปเหมือนเข็มพันเล่มได้เเทงเข้าไปในจิตใจของฮิบิกิทำให้เกิดอาการสับสนก่อนทีซึบาสะจะกระโดดขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะโยนดาบของเธอพุ้งไปหาเเปรเปลี่ยนเป็นดาบขนาดใหญ่ก่อนจะเตะเป็นเเรงส่งพุ้งตรงเข้ามาหาเธอ
" หยุดนะซึบาสะ!!! " คานาเดะได้วิ่งมาถึงก็ได้วิ่งเข้าไปบังร่างของฮิบิกิเอาไว้
" คานาเดะ!? " ซึบาสะที่ตกใจเมื่อเห็นคานาเดะได้เข้ามาบังแต่ว่าสายเกินไปที่จะหยุดการโจมตีของเธอไว้ได้
[ GORILLA! DIAMOND! ]
[ KAGAYAKI NO DESTROYER! GORILLAMOND YEAHHH! ]
บิลด์ได้ปรากฎตัวออกมาพร้อมอยู่ในร่างกอริล่าไดมอนด์ได้พุ้งเข้ามาจากด้านหลังของฮิบิกิและคานาเดะ
[ READY GO! ]
[ VOTEX FINISH! ]
ทีฝ่ามือของบิลด์ปรากฎออกมาเป็นเพชรขนาดใหญ่มาเป็นโล่มาป้องกันการโจมตีของซึบาสะเอาไว้จนสามารถหยุดดาบของซึบาสะสำเร็จ
" อึก....ฮ้าาาา! " บิลด์ได้ง้างหมัดขวาเเล้วต่อยไปสุดเเรงทีโล่เพชรตรงหน้าจนเเตกละเอียดเศษเพชรจำนวนมากเข้าโจมตีใส่ซึบาสะทีตอนนี้ลอยอยู่บนกลางอากาศจนเธอต้องเอามือขึ้นมาป้องกันก่อนจะตกลงมาบนพื้นถนน
" เห้อ....เส้นอย่างเเดงห่าเเปดเลย " บิลด์ได้บ่นออกมาก่อนจะหันไปมองฮิบิกิกับคานาเดะทีตอนนี้ยังตกใจอยู่เล็กน้อย " ทั้งสองคนไม่เป็นอะไรนะ "
" อะ.....อ่า "
" ค...ค่ะ " ฮิบิกิได้ตั้งสติก่อนจะตอบกลับ
" โผล่มาเเล้วหรอไอ้เจ้ามาสไรเดอร์ " ซึบาสะได้ลุกขึ้นก่อนทีจะตั้งดาบขึ้นอีกครั้ง " ทางรัฐบาลต้องการจะจับกุมเเกเพราะงั้นมากับพวกเราสะโดยดีสะ! "
" คุณซึบาสะเเต่ว่าเขา "
" โทษทีละกัน.....คงจะปล่อยให้ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก " บิลด์ได้ตอบปฏิเสธทันทีหลังจากได้ยิน
" เเกไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือก!! " ซึบาสะได้พุ้งเข้าใส่บิลด์ทันทีโดยที่บิลด์ได้ยกกำปั้นขวาขึ้นมาป้องกันการโจมตเอาไว้แต่ซึบาสะก็ได้กระหน้ำฟันเข้าใส่ไม่ยั่ง
" เร็วอะไรเเบบนี้.....ไม่มีช่องโหว่เลย...ถ้างั้น " บิลด์ได้กระทืบเท้าซ้ายกับพื้นก่อนจะมีเพชรทะลุขึ้นมาจากถนนขึ้นมาป้องกันดาบของซึบาสะเอาไว้ก่อนจะพุ้งขึ้นมาป้องกันรอบตัวบิลด์
[ RABBIT! TANK! ]
[ HAGANE NO MOONSAULT! RABBIT! TANK! YEAHHH! ]
" เปล่าประโยชน์น่าา!! " ซึบาสะได้กระโดดพุ้งขึ้นไปตรงกลางกำเเพงเเต่เธอต้องเอาดาบขึ้นมาป้องกันกระสุนหนามพุ้งขึ้นมาก่อนจะโดดไถลกับพื้นออกมา " อะไรนะ? "
บิลด์ได้พุ้งออกมาจากกำเเพงเพชรในร่างเเรบิทเเทงค์ฟอร์มลงมายืนต่อหน้าซึบาสะ
" ต่อให้มาร่างไหนก็ชนะชั้นไม่ได้หรอก!! " ซึบาสะพุ้งเข้าโจมตีบิลด์อีกครั้งเเต่คราวนี้บิลด์เพียงเเค่เอียงตัวหลบดาบของซึบาสะเท่านั้นจนทำให้เธอตกใจก่อนทีบิลด์จะต่อยเข้าไปทีท้องของซึบาสะเต็มจนร่างเธอกระเด็นลงไปกับพื้นเเต่เธอทรงตัวได้เเต่ก็รู้สึกจุกที่ท้อง
" หยุดอยู่แค่นั้นดีกว่าน่า.....เดียวก็เจ็บตัวขึ้นมาหรอก "
" หุบปาก.....หุบปาก...หุบปาก!! " ซึบาสะได้เปลี่ยนคาตานะในมือเป็นดาบใหญ่พร้อมมีสายฟ้าครอบเอาไว้อยู่ได้ฟันคลื่นสายฟ้าพุ้งออกไปเป็นกากบาทพุ้งเข้ามาบิลด์ตรงๆ
" อันตราย!! " ฮิบิกิได้ตะโกนเตือนเเต่บิลด์ที่ไม่ได้ตกใจก่อนจะควักเอาดริลครัชเชอร์ขึ้นมาก่อนจะหยิบเอาเเรบบิทบอทเทิลออกมาจากไดรฟ์เวอร์ใส่กับดริลครัชเชอร์
[ READY GO! ]
[ VOTEX BREAK! ]
ออร่าที่ปลายดริลครัชเชอร์เป็นสีเเดงพร้อมหมุนด้วยความเร็วสูงก่อนจะพุ้งออกไปฟันปัดคลื่นสาฟ้าสลายหายไปเเล้วก็หายไปจากตรงนั้น
" หายไปไหนเเล้วนะ " ซึบาสะที่พยายามมองหาเเต่กลับไม่เจอก่อนทีบิลด์จะมาปรากฎอยู่ข้างหลังเธอเเต่ก็ถูกบิลด์ใช่สันมือสับกระเเทกไปทีหลังคอจนสลบไปก่อนทีร่างของเธอจะตกลงพื้นบิลด์ได้เอามือไปรับเอาไว้ก่อนจะวางลงนอนกับพื้นอย่างเบามือ
" ขอโทษที่น่าเเต่คงต้องให้หลับไปก่อน " บิลด์ได้กล่าวขอโทษเเต่ไม่ทันไรเก็นจูโร่ที่โผล่มาจากข้างหลังของพร้อมง้างหมัดใส่บิลด์ทันทีเเต่ทางบิลด์ได้ยกดริลครัชเชอร์ขึ้นมาป้องกันหมัดเอาไว้แต่ด้วยแรงหมัดมหาศาลที่มาพร้อมหมัดทำให้บิลดยืนต้านไม่อยู่จนร่างนั้นปลิวกระเด็นอัดกับบาริเออร์คอนกรีต
" เกือบไปเเล้วนั้นนะ เเรงของมนุษย์จริงๆหรอเนี่ย " บิลด์ตกใจพละกำลังของเก็นจูโร่จนทำให้ดริลครัชเชอร์เกิดความเสียหายบางส่วน
" มาสไรเดอร์จากคำสั่งรัฐบาลโทโตะขอออกคำสั่งให้นายมอบตัวสะเเต่โดยดีจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว "
" เดียวก่อนสิลุง " คานาเดะที่พยายามจะห้ามแต่บิลด์ได้พูดขึ้นแทรกมาก่อน
" ขอโทษทีน่า " บิลด์ได้กล่าวขอโทษออกมาจะหยิบไดมอนด์บอทเทิลมาใส่ในดริลครัชเชอร์เเล้วเปลี่ยนเป็นโหมดปืน
[ READY GO! ]
[ VOTEX BREAK! ]
บิลด์ได้หันกระบอกยิงออกไปเป็นกระสุนเพชรเเต่เก็นจูโร่ได้กระทืบเท้าลงอย่างเเรงจนทำให้พื้นถนนพุ้งขึ้นมาป้องกันเอาไว้ก่อน
" หยุดนะ! " เก็นจูโร่ได้วิ่งออกมาเเต่กลับไม่พบใคร " หนีไปเเล้วงั้นหรอ "
" โล่งอกไปที " คานาเดะได้ถอนหายใจออกมาก่อนจะหันไปหาซึบาสะที่นอนสลบอยู่ที่พื้นและสลับไปมองฮิบิกิที่ยังช็อคกับเหตุการณ์เมื่อครู่ " เห้อ.....งานนนี้ลำบากแน่เลย "
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ณ Coffee Nascita
เซ็นโตะที่กำลังนั่งซ้อมแซมดริลครัชเชอร์ที่เสียหายจากหมัดเปล่าของเก็นจูโร่ทำเอาเซ็นโตะที่มองดูสภาพอาวุธก็เหงื่อตกทันทีในระหว่างนั้นเอง
" นี้คือข้อมูลของนาเบะชิม่าที่ชั้นหาได้น่ะ "
" ขอบคุณมากช่วยได้เยอะเลยละ " เซ็นโตะได้รับมาจากมือของซาวะ
" งั้นฉันกลับก่อนหน้า....พรุ่งนี้ก็ขอฝากตัวด้วยละคุณมาสไรเดอร์ "
" เห้อ...คราบๆๆๆ " เซ็นโตะได้ตอบส่งๆก่อนที่ซาวะจะออกจากฐานไปเซ็นโตะก็ดูข้อมูลของนาเบะชิม่าไปก่อนที่บิลด์โฟนจะดังขึ้นมาจึงเขิยบเก้าอี้ไปหยิบขึ้นมารับสาย " ฮัลโหล เธอเองเหรอ "
" อื้ม....ขอบใจที่มานะ...แต่ก็ต้องขอโทษด้วยแล้วกันที่ทำเอานายเกือยไม่รอดไปด้วย "
" ช่างเถอะๆ.....จริงสิทำไมคู่หูนักร้องของเธอเคียดแค้นฉันขนาดนั้นละ? "
" คงถึงเวลาที่ต้องเล่าให้นายฟังแล้วสินะ "
" เล่าเหรอ...เรื่องอะไรนะ? "
" เมื่อ2ปีก่อนเหตุการณ์ของที่นอยท์บุกโจมตีไลฟ์คอนเสิร์ตของZwei Wingนายพอจะเคยได้ยินมั้ย? " คานาเดะได้เอ๋ยถามพร้อมกับกัดปากตัวเอง
" ก็มิโซระเคยเล่าให้ฟังอยู่เหมือนกัน...แล้วมันทำไมเหรอ "
" ในวันนั้นฉันได้ต่อสู้กับนอยท์ด้วยพลังที่สามารถกำจัดนอยท์ได้.....คือซิมโฟเกียร์ที่นายเคยเห็นนั้นแหละระหว่างที่พวกเรากำลังจะเสียท่าในตอนนั้นคนที่ปรากฎตัวขึ้นมาช่วยพวกเราเอาไว้ก็คือ บิลด์ยังไงละ "
" บิลด์นะเหรอ? "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
