ตอนที่ 28 : ตอนที่ 27 ความฝันของเด็กคนนึ่ง
ซึบาสะ : นักฟิสิกส์ อัจฉริยะ คิริว เซ็นโตะได้เป็นมาสไรเดอร์บิลด์ เพือปกป้องโทโตะจากภัยร้ายอย่างนอยท์จู่ๆเก็นโทคุที่ได้ใช้นอยท์เพื่อพวกมาสไรเดอร์เเละซิมโฟเกียร์ออกไปเพื่อที่ตัวเองจะได้เข้ามาชิงเเพนโดร่าบ็อกซ์หนีไปด้วยเพียงตัวคนเดียวเเต่ว่า บิลด์สามารถขัดขว้างได้สำเร็จแต่เก็นโทคุก็สามารถหนีไปได้
เซ็นโตะ : เดียวดิไงกลายเป็นเธอถึงมาพูดย้อนความเดิมละ?
ซึบาสะ : ทำไมถึงปล่อยให้ฮิมุโระ เก็นโทคุหนีไปได้ละ....นี่ถือว่าเป็นความผิดพลาดที่ร้ายแรงในการปฏิบัติภารกิจนะ
เซ็นโตะ : อะ....เอิ่มคือว่าพอดีว่างานตัวเองค้างอยู่งั้นขอไปทำต่อก่อนนะ!!!
ซึบาสะ : จะไปไหนคิริว เซ็นโตะ!!
คานาเดะ : อ่าวๆๆสนิทสนมกันดีจริงๆเลยน่า.....แต่ว่าน่าทำไมบทของฉันน้อยแบบนี้เนี่ย
บันโจ : ก็เธอโดนพิษเข้าไปแบบนั้นนิน่า...อีกอย่างคนป่วยไม่มีสิทธิพูดนะ
คานาเดะ : หนวกหูน่า....ฉันเองก็อยากได้แอร์ไทม์เหมือนกันนะ เอาละจะเกิดอะไรขึ้นในตอนที่ 27
เซ็นโตะ : ใครก็ได้...ช่วยชั้นด้วยยยยย!!!
---------------------------------------
" ฮ้าววว " มิโซระได้ตื่นนอนเเล้วลุกจากเตียงเห็นบันโจที่กำลังวิดพื้นอยู่เเต่กลับไม่พบบันโจ " บันโจ...เเล้วเซ็นโตะละ "
" ฮึบ...เห็นว่ามีเรื่องสำคัญต้องคุยกับคุณเก็นจูโร่นะ "
" งั้นหรอ....เอ้? "
ฐานทัพ หน่วยที่ 2 ภายในห้องซึบาสะ
" อาการเป็นไงบาง " เซ็นโตะได้นั่งอยู่ข้างๆเตียงของซึบาสะที่ตอนนี้ยังนอนอยู่บนเตียงอยู่
" ก็เห็นว่าจะกลับมาเป็นปกติอีกไม่กี่วันนี้เเหละ "
" งั้นหรอ....ดีเเล้วละนักร้องสาวชื่อดังคงจะมาจบอยู่เเบบนี้คงไม่ได้ละน่า "
" สุดยอดบทเพลงจะทำให้ร่างกายรับภาระอย่าหนัก และยังเป็นเพลงเเห่งการล่มสลายที่จะทำลายทุกอย่างไม่ว่าจะคนอื่นหรือเเม้เเต่ตัวเองถ้่าหากคิดถึงค่าตอบเเทนละก็แค่นี้ถือว่าถูกมากเลย " ซึบาสะที่พูดด้วยสีหน้าที่เเอบเศร้าเล็กน้อย
" ฉันว่าเพลงของเธอนะไม่ได้มีไว้เเค่ต่อสู้หรอกน่า "
" เอ้ะ? "
" ผู้คนมากมายต่างได้เพลงของเธอผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆมากมายมาได้ " ด้วยคำพูดของเซ็นโตะซึบาสะชะงักตาเบิ้กกว้างขึ้น " เพลงของเธอนะไม่ใช่เเค่เพลงแห่งการล่มสลาย แต่ยังเพลงที่มอบความหวังและกำลังใจเเละร่าเริงให้กับผู้ฟัง ฉันรู้ดี "
" หึ...โดนนายปลอมสะเเล้วสิ " ซึบาสะได้หลุดหัวเราะออกมาก่อนจะหันมายิ้มให้กับเซ็นโตะก่อนที่เจ้าตัวนั้นได้ลุกจากเก้าอี้กำลังเดินไปที่ประตู " นายเนี่ยแปลกคนดีจังน่า "
" ไม่ใช่คนแปลกหรอก...ก็เเค่นักฟิสิกส์อัจฉริยะเท่านั้นเอง " เซ็นโตะกล่าวจบก่อนจะเดินออกจากห้องไปก็พบกับเก็นจูโร่กับโอกาว่ายืนอยู่
" ได้เวลาเเล้วละ เซ็นโตะคุง " เก็นจุโร่ได้พูดขึ้นมาทำให้เเววตาของเซ็นโตะเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ณ คฤหาสน์เเห่งนึ่ง
" ดูเหมือนว่าเเผนของนายจะไร้ประโยชน์น่า....เก็นโทคุ " โซอิจินั่งไขว้ขาอยู่บนเก้าอี้พร้อมหันไปพูดกับเก็นโทคุที่อารมณ์ไม่อยู่ที่จะคุยได้ตอนนี้
" หนวกหูน่า!!! เเต่เดิมเป็นเพราะเเกที่ยอมให้พวกมันเอาเเพนโดร่าบ็อกซ์ไปแต่แรกก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้หรอก!!! " เก็นโทคุได้เดินมาทุ่มโต๊ะจนเสียงดังลั่น
" ให้ตายสิ......เสียงดังเอ่ะอะโวยวายอะไรกันไม่เกร็งใจเจ้าของบ้านเลยน่า " เรียวโกะได้เดินออกมาจากห้องสะบัดผมไปมา " แต่ก็เพราะนายเองที่ทำพลาดไม่ใช่รึไง "
" แก...ก็ด้วยงั้นหรอ "
ระหว่างที่สงครามปากยังคงดำเนินอยู่นั้นการ์เดี้ยนพร้อมกับกองกำลังโทโตะได้บุกเข้ามาทุกด้านของคฤหาสน์
" ให้ตายสิน่า......หาเรื่องให้วุ่นวายจนได้ " เรียวโกะที่บ่นออกมาก่อนที่เธอจะสวมเกราะเเขนของNeshutanได้ยิงเเส้ออกไปทิ่มเเทงทะลุร่างของทหารนายนึ่งที่อยู่ด้านหลังของเก็นโทคุจนร่างลอยขึ้นมาพร้อมเลือดที่หยดลงตามแส้ที่ลอยอยู่บนอากาศ
" ยิงได้!!! " หัวหน้าหน่วยทหารได้ทำการสั่งให้ทุกนายเเละการ์เดี้ยนทั้งหมดกระหน้ำยิงใส่ทั้งสาม
[ BAT! ]
[ COBRA! ]
" ไอโลหิต "
[ BAT B-B-BAT-BAT FIRE! ]
[ COBRA C-C-COBRA FIRE! ]
ไนท์โร๊คกับบลัดสตาร์คได้พุ้งเข้าไปหาต่อสู้กับกองกำลังของโทโตะเพียงเเค่สองคน
เวลาหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงคริสที่ได้เดินทางมาถึงคฤหาสน์ก็ได้เดินเข้ามาในห้องโถงภาพที่เธอเห็นตรงหน้าก็คือเหล่าศพมากมายที่นอนจมกองเลือดพร้อมซากการ์เดี้ยนที่พังไม่เหลือชิ้นเดียวเกลื้อนไปทั่วห้อง
" อะไรกันเนี่ยมันเกิดอะไรขึ้น? " ไม่นานได้มีเสียงฝีเท้าอยู่ข้างหลังพอเธอหันไปพบกับเก็นจูโร่และเซ็นโตะยืนอยู่ " ไม่ใช่...ไม่ใช่ฉันน่ะคนที่ทำน่ะ "
ไม่นานก็มีคนจากหน่วยที่ 2 ที่มากับพวกเขาเข้ามา4คนวิ่งเดินดูกระจายทั่วห้อง
" ไม่มีใครสงสัยว่าเธอคนทำหรอก ดูเหมือนจะเป็นฝีมือของ ผู้หญิงที่อยู่ที่อยู่เคียงข้างเธอเเละพวกเรา " เก็นจูโร่ได้เดินมาหาก่อนจะเอามือเเตะบ่าของคริส
เซ็นโตะที่เห็นคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่อยู่ที่ในสุดของห้องเขาจึงเดินเข้าไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น
" นี้มัน.....อะไรนะ " เซ็นโตะได้เจาะเข้าไปถึงข้อมูลวิจัยที่ถูกเก็บเอาไว้จนพบกับข้อมูลนึ่งเข้า " Kadingir? "
ก่อนที่เซ็นโตะได้อ่านรายละเอียดจู่ๆเเสมช4ตัวได้ปรากฎออกมาทำให้ทุกคนต่างตกใจ
" เเสมช " เหล่าเจ้าหน้าที่หน่วยที่2ที่เห็นเเสมชก็ได้ควักเอาปืนขึ้นมายิงใส่ทันทีเเต่กระสุนไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้ก่อนที่มันจะเข้าทำลายเซ็นโตะได้กระโดดเข้าไปผลักร่างเเสมชให้ล้มลง
" ทุกคนรีบออกไปจากที่นี้สะ " เซ็นโตะได้หยิบบิลด์ไดรฟเวอร์ขึ้นมาพร้อมสวมทันที
" ทุกคนรีบหนีออกมาเร็ว " เก็นจูโร่ได้สั่งเจ้าหน้าที่ทุกคนออกมาเเต่เเสมชได้ยิงโจมตีใส่คริสเซ็นโตะได้วิ่งเข้าไปดึงร่างหลบการโจมตีทำให้คอนกรีตได้ตกลงมาปิดทางออกพอดี
" เซ็นโตะคุง "
เซ็นโตะได้ลุกขึ้นพร้อมหยิบนินจา คอมมิคบอทเทิลออกมาวิ่งเข้าหาเเสมชทันที
[ NINJA COMIC! ]
" แปลงร่าง "
[ SHINOBI ENTERAINER! NINNIN COMIC! YEAHH!! ]
[ BUCHINOJITSU ]
บิลด์ได้เเยกร่างออกมาเข้ารับมือเเสมชทั้ง4พร้อมกันโดยที่พยายามไม่ให้เข้ามาทำลายคริส
" ทำไมกันล่ะ....ทั้งๆที่ไม่ได้ขอให้ช่วยเเท้ๆแล้วทำไม " คริสที่มองดูด้วยความรู้สึกที่สับสนภาพตรงหน้าของเธอคือตอนนี้ร่างเเยกของบิลด์ได้ถูกทำลายไปทีเดียว2ตัว " ทั้งที่นายไม่มีเกียร์ ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวข้องเเท้ๆ ทำไมต้องมาช่วยฉันด้วย!!!! "
" ที่ฉันปกป้องเธอไม่ใช่เพราะว่าเธอมีเกียร์หรืออะไรหรอกคงเพราะเป็นผู้ใหญ่กว่านิดหน่อยเท่านั้นเอง " บิลด์ที่ได้พูดโต้ตอบถึงเเม้จะยังคงต่อสู้กับเเสมชอยู่จนตอนนี้เหลือเพียงเเค่เขาคนเดียวเท่านั้น
" ฉันน่ะเกลียดผู้ใหญ่ที่สุดทั้งป๊ะป๊าเเละหม่าม๊าที่ตายไป ก็สุดจะเกลียดที่สุดพวกขี้เกลียดเอาเเต่ฝันเฟื้องนั่นนะฉันน่ะต่างกัน ช่วยเหลือผู้อพยพในสงครามกอบกู้โลกด้วยการร้องเพลงผู้ใหญ่ดีๆเขาไม่เพ้อฝันกันเเล้ว "
" ความฝันของผู้ใหญ่งั้นหรอ..... " บิลด์ได้กระเด็นกลิ้งลงไปนอนกับพื้นก่อนจะค่อยยันตัวลุกขึ้นมาช้าๆพร้อมมองไปเเสมชที่กำลังเดินมาหา
" หากอยากให้สงครามหายไปจริงๆ ละก็ไปขยี้พวกที่ถือครองพลังเเละหวังก่อสงครามซะสินั่นคือวิธีที่สมเหตุสมผลที่สุดเเล้ว!!! "
[ KAIZOKU! DENSHA! ]
" ผิดเเล้วล่ะคริส " บิลด์ตะโกนขึ้นจนคริสหันไปหา " คิดว่าทำเเบบนั้นเเล้วสงครามมันจะหยุดงั้นหรอถ้าหากทำเเบบนั้นละก็จะมีคนที่เจ็บปวดเเละล้มตายเป็นเเบบนั้นเธอเองก็ไม่ต่างอะไรกับพวกคนใหญ่คนโตเเบบนั้นหรอกน่า "
[ TEIKOKU NO HANGYAKUSHA KAIZOKURESSYSHA YEAHHH ]
บิลด์ได้เปลี่ยนเป็นร่างไคโซคุเร็ดชาพร้อมวิ่งเข้าไปใช้ไคโซคุฮัชเชอร์ฟันใส่ร่างของเเสมชไปมาพร้อมง้างคันยิงกระสุนออกไปโจมตีใส่
" ฉ....ฉันน่ะ " คริสที่ทำหน้าตะลึงไปเล็กน้อยก่อนจะถอยหลังไปทีละก้าว " ร....เรื่องนั้นนะ"
" สิ่งที่พ่อเเม่ของเธอต้องการทำจริงเเละส่งไปให้ถึงเธอก็คือ.....ความเข้าใจเเละการให้อภัยไงล่ะ "
[ KAKUEKIN DENSHA! KYOKOU DENSHA SHUPPATSU KAISOKU DENSHA HUSSHA! ]
บิลด์ได้โจมตีใส่เเสมชตัวนึ่งจนสามารถจัดการไปได้เเต่ก็ไม่มีเวลาให้พักก่อนจะถูกอีกสามตัวได้เข้ามาโจมตีใส่จนอาวุธในมือได้กระเด็นหลุดมือไปจนล้มลงไปกองกับพื้น
" ทำไมล่ะ...ไม่เห็นเข้าใจเลย "
" พ่อเเม่เธอน่าจะเเสดงให้เห็นเเล้วนี้ความฝันที่ไม่สั่นคลอนของพวกเขาถึงเธอบอกว่าเกลียดเเต่พ่อเเม่ของเธอคิดว่าเธอนั้นเเหละสำคัญที่สุด "
" ความฝันของปะป๋า...กับหม่าม๊าหรอ " คริสได้ก้มหน้าลงก่อนจะนึกถ้วนคำพูดของบิลด์ทั้งหมดเเล้วทำให้เธอตัดสินใจอะไรบางได้จึงหยิบเอาจี้สร้อยคอออกมา
[ Killter Ichaival Tron ]
เสียงของคริสที่ดังออกมาจากข้างหลังของบิลด์ก่อนจะมองเห็นมิสไซล์สองลูกถูกยิงข้ามเขาไปโจมตีใส่ร่างของเเสมชจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้นบิลด์จึงๆค่อยๆหันไปหาพบคริสได้สวมใส่เกียร์ของเธอ
" นั้นนะหรออิจิว่านะ "
" นี้คือการตัดสินใจของฉัน "
[ Gimon...? Gumon! Shōdō insupaia Rokukan furu de kanjite mina Zetsu! Understand? Konma sanbyō mo Se wo muketara Die ]
เกียร์ทีเเขนของคริสได้เปลี่ยนเป็นปืนหน้าไม้ พร้อมกับร้องเพลงไปด้วยก่อนกระหน่ำยิงเข้าใส่เเสมชก่อนจะเปลี่ยนหน้าไม้กลายเป็นเเกทลิ้งใส่ร่างเเสมชตัวนึ่งจนร่างระเบิด
[ Shinjō...? Enjō! Goujō matorikusu Futten pīku de kudake chiru Motto motto motto motto motto Break!! ...Outsider ]
" ให้ตายสิ...อย่ามาเเย่งซีนกันสิ " บิลด์ได้ลุกขึ้นพร้อมหยิบเอาเเรบบิทเเทงค์สปาร์คกลิ้งบอทเทิลออกมาเขย่าเเล้วเสียบลงไป
[ RABBIT TANK SPARKLING ]
[ ARE YOU READY? ]
" บิลด์อัพ "
[ SHUWATTO HAJIKERU! RABBIT TANK SPARKLING YEAHHH! YEAHHH! ]
[ Kizu goto egureba wasurerareru tte koto daro? Ī ko chan na seigi nante hagaxe yarō ka? ]
บิลด์ได้วิ่งพุ้งเข้าไปกระหน่ำต่อยใส่ร่างของเเสมชสำหรับกับการโ๗มตีซัพพอร์ตจากคริสที่ค่อยยิงเเสมชอีกตัวที่กำลังจะเข้ามาจากด้านข้างก่อนที่บิลด์จะกระโดดหมุรตัวเตะใส่จนร่างเเสมชลงไปนอนกับพื้นด้วยกัน
[ HaHa!! Sā It's show time Kazan no yō satsubatsu Rain Sā omaera no zenbu zenbu zenbu zenbu zenbu Hitei xe yaru sō...hitei xe yar ]
คริสได้กระหน้ำยิงมิสไซล์จากเกียร์ที่เอวของเธอทั้งสองข้างออกไปใส่ร่างเเสมชทั้งสองตัวจนร่างของมันได้กระเด็นขึ้นไปบนฟ้าตามเเรงระเบิด
[ SPARKLING FINISH! ]
บิลด์ได้ไรเดอร์คิกใส่ร่างของเเสมชทั้งสองตัวซ้อนจนร่างของมันได้กระเด็นไปกองอยู่บนพื้น
" ขอบอกไว้ก่อนเลย...ฉันนะไม่ได้ทำเพราะช่วยนายหรอกนะ " คริสที่พูดออกมาโดยทั้งๆที่หน้าแดงทำให้บิลด์ถอนหายใจออกมา
" ให้ตายสิ....เหมือนกับใครบางคนที่ฉันรู้จักเลยเเหะ "
คริสที่ได้ยินเเบบนั้นก็เเอบยิ้มออกมาก่อนที่บิลด์จะหันไปมองร่างของเเสมชที่นอนอยู่ร่างกายค่อยเริ่มพองขึ้นมาเรื่อยๆพร้อมควันจำนวนมากทีพุ้งออกมาทั้งหมดสามจุด
" เกิดอะไรขึ้นน่ะ? " คริสเองที่สังเกตุเช่นกันก่อนที่จะเกิดเเรงระเบิดขนาดใหญ่ขึ้นจนทำให้คฤหาสน์หลังใหญ่ได้พังลงทำให้พวกเก็นจูโร่ที่อยู่ด้านนอกตกใจมากจนรีบถอยห่างออกมาได้ทัน
ควันฝุ่นฟุ้งไปทั่วก่อนจะเห็นเงา2ร่างออกมาก็คือเซ็นโตะที่ถูกคริสเเบกออกมาทำให้เก็นจูโร่โล่งอกจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทั้งสอง
หลังจากนั้นไม่นานคนของหน่วยที่2วิ่งไปที่รถร่วมถึงเก็นจูโร่กำลังขึ้นรถเเละเซ็นโตะได้หยิบบิลด์โฟนขึ้นมาก่อนจะเอาไลอ้อนบอทเทิลเสียบลงไปก่อนจะโยนออกจนกลายเป็นบิลด์แมชชีน
[ BUILD CHANGE ]
" ว่าเเล้วเชียวฉันน่ะ " คริสที่มองดูทั้งสองก็เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกมาก่อนที่เก็นจูโร่ได้หันไปหา
" สนใจจะมาด้วยกันมั้นล่ะตัวเธอน่ะไม่ได้ตัวคนเดียวอย่างที่คิดหรอกน่ะถึงเเม้จะเกินคนละเส้นทางเเต่สุดท้ายก็ต้องมาบรรจบกัน "
" จะบอกว่าที่ผ่านมาสู้ในฐานะเดียวกันงั้นหรอให้ตายสิพวกผู้ใหญ่ชอบคิดเองเออเองจริงๆ " คริสได้กอดอกบ่นใส่เก็นจูโร่จนทำให้เจ้าตัวยิ้มออกมา
" หัวดื้อจริงๆนะ เธอเนี่ย " เก็นจูโร่กล่าวก่อนจะควักบางอย่างในกระเป๋าเเล้วโยนไปให้คริส
" วิทยุสื่อสารหรอ " คริสได้รับมาก่อนจะก้มมองดูอย่างสงสัย
" ใช่แล้วล่ะ ถ้าในวงเงินละก็ สามารถใช้การขนส่งสาธารณะได้แถมยังใช่ซื้อของจากเครื่องขายอัตโนมัติได้ สะดวกใช่มั้ยละ " เก็นจูโร่พูดจบก่อนจะสตาร์ทรถคันใหญ่ของเขา
" Kadigir ฟีเน่เคยบอกว่า Kadigirเสร็จสมบรูณ์เเล้วถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็เถอะ "
" Kadigir จากที่อ่านจากข้อมูลในคอมพิวเตอร์มันคือหอคอยถูกยกว่าเป็นของสูงของชาวสุเมเรี่ยนเป็นหอคอยสร้างไว้ใช่สำหรับสักการะสรวงสวรรค์ " เซ็นโตะที่ได้พูดสิ่งที่เขารู้มาจากข้อมูลในคอมที่เข้าได้ดูมา
" ดูเหมือนต้องชิงลงมือก่อนเเล้วล่ะ "
หลังจากพูดเสร็จก็ออกรถไปพร้อมกับอีก2คันเหลือเพียงเซ็นโตะเท่านั้น
" เธอในตอนนี้นะดูเหมือนจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยแล้ว " เซ็นโตะกล่าวก่อนจะสวมหมวกกันน็อคเเล้วสตาร์ทรถ " หวังว่าคงจะได้เจอกันน่ะคริส " กล่าวบอกลาเสร็จก็ขับออกไป
อีกด้านนึ่งเรียวโกะที่ยืนมองเมืองโทโตะบนยอดตึกสูงพร้อมรอยยิ้มที่ทีหน้ากลัว
" ทุกอย่างได้เตรียมพร้อมไว้หมดเเล้วได้เวลาทำตามแผนเเล้ว "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
