Kamen rider Build & Symphogear Re:Boot

ตอนที่ 26 : ตอนที่ 25 การตัดสินใจของคิริว เซ็นโตะ

" โกหกน่า " ฮิบิกิที่หันไปมองเซ็นโตะด้วยเเววตาที่ตกใจเป็นอย่างมากพร้อมกับเก็นจูโร่เองก็เช่นกัน

" ไม่จริงน่า...ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก!!! "  บันโจที่เหมือนจะไม่เชื่อก็ได้พูดปฎิเสธออกมา

" นายไม่เชื่อจริงหรอ " โซอิจิได้เดินก้าวเข้ามาหาพวกเขาตั้งเเต่เมื่อไรก็ไม่รู้ " ฉันจะบอกความจริงให้ฟังเอง....ฆาตรกรตัวจริงเมื่อ1ปีก่อน.... "

---- FLASHBACK ----

เมื่อ1ปีก่อน ณ ที่ห้องคัตสึรากิ

" นายไม่คิดจะเปลี่ยนใจงั้นหรอ " บลัดสตาร์คได้นั่งคุยกับคัตสึรากิที่ยืนกรานจะออกจากเฟาส์ให้ได้

" ไม่ว่านายจะพูดยังไง....ฉันก็ไม่เปลี่ยนใจ ฉันจะลาออกจาเฟาส์ "

" นายก็รู้อยู่เเล้วนิว่านายไม่สามารถถอนตัวได้เเล้ว :

เวลาเดียวกันซาโต้ ทาโร่ได้เดินมาถึงพร้อมกับเท็ตสึยะที่ขับรถมาส่ง

" โชคดีนะ รุ่นพี่ "

" คืนนี้ไปกินเนื้อย่างกัน...ฮ่าๆๆ "

" ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจฉันได้หรอก...ฉันจะเปิดเภยความจริงทั้งหมดเเล้วอีกอย่างฉันได้มอบข้อมูลวิจัยไปให้กับคนอื่นแล้วละ "

" เห้อ....ช่วยไม่ได้ละน่า " บลัดสตาร์คได้ลุกขึ้นทำท่าเหมือนจะเดินออกไปเเต่ว่าเขาได้หันกลับมาต่อยเข้าที่ท้องคัตสึรากิเต็มเเรงจนสลบ

กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!

จู่ได้มีเสียงกดอ๊อดประตูดังรั่วเป็นสัญญาณที่ดีสำหรับสตาร์ค

" ดูเหมือนจะมาเเล้วสินะ "

" เย้ๆๆๆๆ ซาโต้ ทาโร่มาเเล้วขอรับคำผม " ซาโต้ ทาโร่ได้วิ่งสไลด์พื้นเข้ามาอย่างเท่ห์ก่อนจะหันหลังพูด " ผมมาทำการทดลองยา "พอเจ้าตัวหันไปพบสตาร์คก็เกิดนิ่งก่อนจะกลัวจนล้มลงกับพื้น 

" อ้า.....อ้ากกกอย่าเข้ามาๆ "

" ให้ตายสิ...เงียบๆหน่อยสิวิ่งหนีหลังจากที่เจอกันเนี่ยหยาบคายจริงๆ " บลัดสตาร์คได้หยิบมีดขึ้นมาก่อนจะขว้างปาปักใส่ร่างของซาโต้ ทาโร่จนล้มลงพื้นพร้อมเสียชีวิต " เอาล่ะ...งั้นเริ่มจากเจ้านี้ก่อนละกัน "

สตาร์คได้เดินเข้าไปหาก่อนจะทำการใช่พลังเปลี่ยนใบหน้าของซาโต้ ทาโร่กลายเป็นหน้าของคัตสึรากิเเละรายต่อไปก็คือร่างคัตสึรากิ

" เเล้วก็ถึงตาคุณนักฟิสิกส์อัจฉริยะ คัตสึรากิ ทาคุมิคุง "

หลังจากที่ทำการเปลี่ยนใบหน้าของคัตสึรากิเป็นหน้าซาโต้ ทาโร่สำเร็จก็ได้พาออกมาอยู่ในรถของโซอิจิ

" เพื่อนบ้านของผมถูกแทงครับ....คนก่อเหตุก็คือบันโจ ริวกะครับช่วยรีบมาที่นี้ด่วนเลยนะครับ " เขาได้โทรเเจ้งตำรวจเสร็จก็ได้วางสาย

ซึ่งเวลเดียวกันบันโจได้เดินทางมาถึงห้องคัตสึรากิได้เข้ามาเห็นร่างนอนตายอยู่ก่อนที่ตำรวจจะกรูกันเข้ามาจับกุ้ม

" ยกมือขึ้นสะ "

" ดะ....เดียวสินี้มันเรื่องอะไรเนี่ย "

----FLASHBACK END----

" ฉันคือ...คัตสึรากิ ทาคุมิงั้นหรอ? "

" ถูกต้องเเล้ว....นายคือนักวิทยาศาสตร์ปีศาจ นายคือผู้ก่อตั้งเฟาส์เเละจับคนมาทำการทดลองสร้างเเสมชไงล่ะ! " โซอิจิได้เผยความจริงทั้งหมดเเละความลับต่างๆให้ทุกคนที่อยู่ที่นั้นได้ฟัง

" อย่ามาล้อเล่นน่า!!! "

" ใจเย็นก่อนสิ.....ไม่สงสัยหรอควาทรงจำที่นายเห็นในความฝันนั้นมาจากไหน " โซอิจิที่พูดบอกใบ้เกี่ยวกับเรื่องความฝันของเซ็นโตะทำให้เขาได้รู้ตัวได้ทันที

" เป็นฝีมือเเกเองงั้นหรอ "

" ถูกต้องเเล้วละ......ฉันนี้เเหละเป็นคนลบความทรงจำของนายคนที่หัวเราะให้กับความถูกต้องเเละสนองความต้องการให้ตัวเอง คัตสรากิ ทาคุมิก็คือนายลาละ เชา " โซอิจิได้กล่าวจบก่อนจะหายตัวไปด้วยความเร็วสูงจนไม่ทันได้รู้ตัว

ทุกคนที่ยังคงเกิดอาการช็อคอยู่บันโจที่ได้รู้ความจริงทั้งหมดก็เกิดความโมโหพยายามจะเดินเข้าไปหาเซ็นโตะ

" นี้.....เมื่อกี้หมายความว่าไงหรอ " มิโซระที่ได้สติเเละรับรู้เรื่องราวทั้งหมด

 ณ โรงเรียน ลิเดียนภายในโรงอาหาร

หลังจากเมื่อคืนฮิบิกิที่ยังคงช็อคเรื่องของเซ็นโตะไม่หายก่อนทีเธอจะหันเจอมิคุนั่งทานอาหารอยู่คนเดียว

" ขอฉันนั่งด้วยได้มั้ย "

" ตามสบายสิ " มิคุอนุญาติให้ฮิบิกินั่งได้เเต่เธอไม่เเม้เเต่จะมองหน้าคุยเลยด้วยซ้ำบรรยากาศทีเงียบเกินไปจนผิดปกติของพวกเธอเเม้กระทั้งฮิบิกิทีเป็นกังวลจนกินอาหารตรงหน้าไม่ค่อยลง

บรรยากาศที่โต๊ะต่างก็เงียบไม่มีใครยอมพูดกับใครจนฮิบิกิรวบรวมความกล้าจะเริ่มคุย" นี้ มิคุคือว่านะ คือฉันน่ะ " ฮิบิกิทีกำลังจะพูดเเต่ชิโอริ,ยูมิ,คูริโยะทั้งสามคนเดินเข้ามาพอดี

" ทำไมบรรยากาศตอนนี้ มันไม่เหมือนปกติเลยล่ะจ่ะ " ชิโอริที่เห็นบรรยากาศดูแปลกจาได้ถามขึ้น

" หมายความว่าไง…..เพราะไม่ค่อยเข้าใจ……งั้นขออุปมาจากในอนิเมะละกัน " ยูมิที่ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นจึงยกตัวอย่างจากอนิเมะขึ้น

" แบบนี้เป็นเพราะบิกกี้ทำอะไรไม่ดีไว้ไม่ผิดเเน่.....ขอโทษน่ามิคุเด็กคนนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องยกโทษให้ไปเถอะ" คูริโยะกล่าวออกขอโทษแทนให้ทั้งคู่กลับมาดีกัน

" จะว่าไป......โดนอาจารย์ตำหนิเเล้วน่ะ......เรื่องรายงาน " ชิโอริได้เปลี่ยนเรื่องคุยกัน

" ก็คนที่ยังไม่ยอมส่งมีเเต่เธอเนี่ยน่างานก็ไม่เยอะอะไรมากมาย มัวไปทำอะไรของเธออยู่กันเเน่เนี่ย " ฮิบิกิได้ยินเเบบนั้นจึงหัวเราะเเห้งกลบเกลื่อน

" ก็เห็นว่าบิกกี้.....แอบทำงานพิเศษลับๆ....อยู่นี่นะ "

" เอ้!....ฮิบิกิเนี่ยนะหรอทำงานพิเศษ...นั่นมันเป็นการผิดกฎนิน่า " มิคุทีนั่งเงียบฟังบทสนทนาไม่ไว้จึงลุกขึ้นพรวดแล้ววิ่งออกจากโต๊ะไปปล่อยให้ทั้ง3ยืนงงมีเพียงเเค่ ฮิบิกิที่เห็นเเบบนั้นจึงรีบวิ่งตามไป

" นี้มิคุ! เดียวก่อน! "  ฮิบิกิทีวิ่งตามไปจนถึงดาดฟ้าก่อนจะพบกับมิคุทียืนเพียงคนเดียว " ฉันผิดเองเเละทีปิดบังมิคุมาโดยตลอดทั้งทีอุตส่าห์สัญญาเเล้วเเท้ๆ เเต่ฉันน่ะ "

" ไม่ต้องพูดเเล้วล่ะ " มิคุได้กล่าวออกมาก่อนจะหันมาหา ฮิบิกิ แล้วเดินเข้าไปหาใกล้ๆ " ถ้าเป็นเเบบนี้ต่อไป ฉันน่ะไม่เคยมีเพื่อนที่ชื่อฮิบิกิอีกเเล้ว " เธอกล่าวขณะที่วิ่งผ่านออกไปโดยที่มีน้ำตาไหล

 

" ทำไม ถึงเป็นเเบบนี้ไปได้ล่ะ ไม่เอา ไม่เอาน่ะ " เข่าทรุดลงกลับพื้นพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาเต็มไปด้วยความเศร้าเเละการสูญเสียสิ่งสำคัญไป

ณ ภายในห้องนายก

" ท่านครับผมว่าคุณควรจะพักผ่อนก่อนนะครับ "  เก็นจูโร่ได้ขอร้องให้นายกฮิมูโระได้พักผ่อนเนื่องจากเขาได้ออกจากโรงพยบาลได้ไม่กี่วัน

" ไม่เป็นไรหรอก......ฉันยังต้องทำหน้าที่ของฉันต่อไปเเล้วเจอเก็นโทคุหรือยัง "

" ยังตามตัวไม่เจอเลยครับ...พวกเราหน่วยที่2จะรีบทำการตามหาเเละคุมตัวให้เร็วที่สุด "

ณ ห้องใต้ดินNascita

เซ็นโตะทีหลังจากคืนนั้นก็เอาเเต่ทำเเสครชไดรฟเวอร์อย่างเงียบๆไม่พูดคุยอะไรกับใครโดยมีมิโซระนั่งมองดูอยู่เงียบๆจากไกลๆ

 " เฮ้ย....ทำไมยังใจเย็นอยู่ได้ทั้งๆทีเเกคือนักวิทยาศาสตร์ปีศาจเเท้!! "

" บันโจ!!! "

" เธอนะหุบปากไปเลย...นี้มันเรื่องระหว่างฉันกับหมอนั้น "

เซ็นโตะที่ทำเป็นไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตาสร้างไดรฟเวอร์ต่อไปโดยไม่เเคร์บันโจเเม้เเต่น้อยก่อนจะทำให้เจ้าตัวเดินเข้าไปปัดไดรฟเวอร์ทิ้ง

" เเกนะ...เป็นคนฆ่าคาสุมิ แกน่ะเป็นคนสร้างสัตว์ประหลาดพวกนั้นออกมาทำร้ายผู้คน " เซ็นโตะที่ยังคงเงียบไม่พูดอะไรจนทำให้บันโจโมโหมากกว่าเดิมจนกระชากเสื้อเเล้วดันกระเเทกกับเสาเหล็กข้างๆ

" อย่าเอาเเต่เงียบ...พูดอะไรมั่งเซ่!!! "

" เเล้วนายจะให้ฉันพูดอะไรละ.....แล้วนายต้องการให้ฉันพูดอะไรละ " เซ็นโตะที่พูดไม่เเม้จะมองหน้าบันโจเลย

" งั้นมาสู้กับฉันซะ "

ทั้งสองได้ออกไปข้างนอกใต้สะพานโดยมีมิโซระยืนมองอยู่ห่างๆ

" ก็รู้อยู่เเล้วละว่าทำเเบบนี้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา.....เเต่ว่าฉันคงจะอยู่ไม่สุขถ้าไม่ได้ซัดหน้านายซักครั้ง " บันโจได้เอาบิลด์ไดรฟเวอร์มาสวมำพร้อมเอาครอสดราก้อนในมือใส่ดราก้อนบอทเทิล

[ WEAK UP! CROSS-Z DRAGON! ]

[ READY GO?! ]

" แปลงร่าง!!! "

[ WAKE UP BURNING! GET CROSS-Z DRAGON! YEAH! ]

เซ็นโตะเองก็หยิบไดรฟเวอร์มาสวมพร้อมหยิบบอทเทิลสุ่มๆขึ้นมาใส่ลงไปโดยสีหน้าที่ดูไม่มีทีท่าอยากจะสู้เเม้เเต่น้อย

[ KAIZOKU GATLING ]

[ ARE YOU READY? ]

" แปลงร่าง "

 

" เข้ามาเลย!!! " ครอสได้วิ่งพุ้งเข้าไปกระหน้ำหมัดใส่เเต่บิลดก์ทำเพียงเเค่ปัดการโจมตีของครอสออกเพียงอย่างเดียวก่อนจะเริ่มตอบโต้เล็กน้อยก่อนจะชกใส่กันเเละจนร่างกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

ครอสได้เอาบีทโครเซอร์ออกมาเเล้ววิ่งพุ้งเข้าไปทางด้านบิลด์เองก็หยิบไคโซคุฮัชเชอร์ขึ้นมาเเต่เเทนทีจะยิงเเต่กลับใช่มาป้องกันเเทนก่อนที่คำพูดของเเม่ของเขาได้ลอยออมา

( ฉันรู้สึกได้ว่าเธอต้องใช้งานวิจัยของทาคุมิตามวัตถุประสงค์เข้าได้เเน่นอน )

บิลด์ที่ค่อยป้องกันการโจมตีของครอสเเละคำพูดของเขากับบันโจที่กำลังถกเถียงกัน

( เพราะสังคมต่างหากละที่ทำให้วิทยาศาสตร์นำไปใช่ในการทหารนะไม่ใช่ความผิดของเขา )

( นี้นายกำลังจะบอกว่า....เข้าข้างเจ้านักวิทยาศาสตร์ปีศาจงั้นหรอ )

บิลด์ที่เสียสมาธิจนเปิดช่องโหว่ให้ครอสฟันโจมตีใส่ทำให้อาวุธหลุดจากมือเเล้วโดนโจมตีซ้ำอีกครั้ง

" ฮ้ากกกก "

" อ้ากกก  " บิลด์ได้ลงไปนอนกับพื้นพร้อมกับคำพูดของสตาร์คก็ได้เเล่นเข้ามา

( เเกกล้าพูดได้เต็มปากหรอว่าตัวเองไม่เคยทำร้ายใครงั้นหรอ )

[ READY GO? ]

[ DRAGONIC FINISH! ]

ครอสได้วิ่งพุ้งเข้าไปไรเดอร์พันส์ใส่กลางอกบิลด์จนลงไปนอนเเน่นิ่งไม่ขยับเเต่ยังหายใจอยู่

" เอาจริงซักทีสิ!!! "

บิลด์ได้หยิบเอาเเรบบิทเเทงค์สปาร์คกลิ้งบอทเทิลออกมา

[ RABBIT TANK SPARKLING ]

[ ARE YOU READY? ]

" บิลด์อัพ "

[ SHUWATTO HAJIKERU! RABBIT TANK SPARKLING YEAHHH! ]

ครอสที่เห็นว่าบิลด์เอาจริงจึงวิ่งเข้าไปโจมตีอีกครั้งเเต่คราวนี้เซ็นโตะไม่ปัดป้องกันเพียงเเค่ยืนรับการโจมตีเเต่ดูเหมือนว่าการโจมตีของครอสม่สามารถทำอะไรได้ก่อนทีบิลด์จะโต้ตอบโดยศอกเข้าทีลำตัวจนร่างกลิ้งลงไปนอนกับพื้น

[ READY GO? ]

[ SPARKLING FINISH! ]

ครอสได้ลุกขึ้นอีกครั้งเเล้ววิ่งเข้าไปก่อนจะถูกบิลด์หมุนตัวมาเตะตัดร่างจนถูกพลังของสปาร์คกลิ้งระเบิดใส่จนร่างกระเด็นลงไปนอนกับพื้นพร้อมคืนร่าง

" อัก.....อ้ากกก "

" บันโจ " มิโซระได้รีบวิ่งไปดูอาการบันโจขณะที่บิลด์ได้คืนร่าง

" ถูกอย่างที่นายพูดนั้นละ ฉันน่ะเป็นคนฆ่าเเฟนนาย ฉันน่ะเป็นคนทำให้ผู้คนมากมายต้องเจ็บปวด!!! " เซ็นโตะได้พูดจบเเล้วเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับไปมองทั้งสองคนเเม้เเต่หน่อย

" หน่อย อ้ากกกก!!! " บันโจที่ดูไม่พอใจจึงระบายกับพื้น

เซ็นโตะที่เดินเตร่ไปมาเพียงลำพังในฝูงชนไปเรื่อยก่อนทีเขาจะเงยหน้ามองเห็นฮิบิกิเองก็ที่ทีมองหน้าเขาด้วยสีหน้าที่เศร้าไม่ต่างจากเขาพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือ

" จะไปเยี่ยมใครงั้นหรอ "

" คุณซึบาสะนะค่ะ....พอดีว่าคุณโอกาว่าไม่ว่างก็เลย "

" ให้ฉันไปเป็นเพื่อนน่ะ "

ทั้งสองที่ตกลงกันเเล้วจึงเดินทางไปทีโรงพยาบาลห้องหมายเลย402ซึ่งเป็นห้องทีซึบาสะรักษาตัวขณะที่ยืนอยู่หน้าห้องพักนึ่งหายใจเข้าลึกๆ

" ห้องนี้หรอ "

" ขออนุญาตนะค่ะ " หลังจากทีประตูเปิดสิ่งทีพบทำให้ทั้งสองตกใจก่อนทีกระเป๋าจะหลุดมือตกลงกับพื้น " อย่าบอกนะว่า ไม่จริงน่า "

" เกิดอะไรขึ้นนะ? "

" ทั้งสองคนทำอะไรอยู่นะ "  เซ็นโตะเเละฮิบิกิทีรีบหันกลับไปหาต้นเสียงพบซึบาสะที่ยืนอยู่พร้อมกับไม้ค้ำตัวเธออยู่

" คุณซึบาสะเป็นอะไรรึป่าว ปลอดภัยใช่มั้ยค่ะ? "

" มาถามคนป่วยเข้าโรงพยาบาลว่าปลอดภัยมั้ยเนี่ยนะ? หมายความว่าไง? "

"ก็นั้นไง " เซ็นโตะได้ชี้เขาไปในห้องของซึบาสะที่มองภายในเกลื่อนกลาดไปหมด

สภาพห้องที่รกไปหมดเสื้อผ้าต่างๆกระดาษเเม้เเต่ชุดชั้นในวอนทั่วห้องจนไม่เหลือสภาพห้องพักโรงพยาบาลเลยสักนิด

" ฉันคิดว่าคุณซึบาสะโดนลักพาตัวหรือเปล่านะสิทุกคนในหน่วยที่2บอกว่าพวกต่างประเทศอาจจะวางแผนร้ายอะไรไว้ก็เลย " ขณะที่ฮิบิกิกำลังพูดเซ็นโตะเห็นสีหน้าของซึบาสะแดงจึงพอเดาออก

" เอิ่ม...คือว่าฮิบิกิมันคงไม่ใช่เเบบนั่นหรอก "

" เอ้? เอ๋ะ " เมื่อเธอมองหน้าซึบาสะทีกำลังอายอยู่ เหมือนเธอจะเข้าใจเลยอุทานออกมา " อ๋อ! เอ่อคือ "

เวลาต่อมาไม่นานห้องก็กลับมาสะอาดโดยมีเซ็นโตะเเละฮิบิกิช่วย

" โธ่...เรื่องเเบบนั้นไม่ต้องหรอกน่า "

" คุณโอกาว่าไหว้วานให้มาเยี่ยมไข้นะค่ะเพราะฉะนั้นให้เก็บกวาดไปด้วยเลย "

" ฉัน..เอ่อคือมาอยู่ในที่แบบนี้ สงบใจไม่ค่อยได้นะ "

" ไม่คิดเลยเเหะว่าซึบาสะคนนั้นจะเป็นเเบบนี้แหะ " เซ็นโตะของบนโต๊ะเเละตามพื้นให้เข้าทีเสร็จ

" เกินคาดเลยนะค่ะ นึกว่าคุณซึบาสะจะสมบรูณ์เเบบสะทุกอย่างสะอีก " เธอกล่าวขณะเอาผ้าทีพับเเล้วไปเก็บ

" ตรงข้ามกับความจริงมากกว่า ฉันไม่รู้อะไรเลยนอกจากการต่อสู้หรอก "

" เสร็จเรียบร้อยเเล้วละค่ะ "

" ขอบใจนะ ทุกทีคุณโอกาว่าจะเป็นคนจัดการน่ะ "

" เอ๋? " ทั้งสองที่ได้ยินเเบบนั้นก็ได้อุทานออกมาพร้อมกันทำเอาซึบาสะตกใจ " ให้ผู้ชายทำหรอค่ะ " 

" เอ้อ ก็จริงอยู่พอคิดเเล้วมันถึงจะไม่สมควรก็เถอะ  " ซึบาสะทีชะงักไปพักนึ่งก่อนจะรีบพูดแก้ตัวทันที

" มะ...เหมือนเป็นลูกคุณหนูเลยแหะ "

" ตะ...แต่ว่าฉันก็ได้อ่านรายงานอยู่น่ะ " เธอพูดก่อนจะหันไปสบตาเซ็นโตะเล็กน้อยก่อนเริ่มพูดอีกครั้ง " ช่องโหว่ของฉันเธอเข้ามาเเทนทีได้เยี่ยมไปเลยนะ "

" มะ...ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะฉันน่ะ ต้องขอให้คนในหน่วย2ช่วยตลอดเเถมตอนออกไปสู้ยังต้องให้คุณเซ็นโตะค่อยช่วยเหมือนกันนะค่ะ " ฮิบิกิที่ดีใจถูกซึบาสะชมเเบบนี้ "รู้สึกดีจังทีโดนคุณซึบาสะชมแบบนี้ "

" ส่วนนายก็คือบิลด์......เเละก็เป็นนักวิทยาศาสตร์ปีศาจ คัตสึรากิ ทาคุมิที่เป็นบิลด์เมื่อ2ปีก่อนด้วยสินะ "

" อะ....อ่า......ต้องขอโทษด้วย " เซ็นโตะได้ก้มหัวขอโทษซึบาสะทำเาอาเธอเเละฮิบิกิตกใจพร้อมกัน " ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันนะกลัวที่ตัวเองที่ไม่มีความทรงจำมาตลอด.....เเละต้องการที่จะฟื้นความทรงจำตัวเองกลับมา " 

" คุณเซ็นโตะ.... "

" ไอ้อดีตเเบบนี้นะมัน.....มันเกินกว่าที่ฉันจะรับไหวจริงๆ "

ซึบาสะที่นั่งฟังอย่างเงียบๆไม่พูดอะไรเเต่เธอเหมือนจะเริ่มเข้าใจเล็กน้อยเเล้ว

" มือคู่นี้ได้เปื้อนเลือดมามากนับไม่ถ้วน.....เห็นชีวิตของคนเป็นของเล่น "

" ฉันเองก็เหมือนกันทั้งๆทีเตรียมใจในเเบบของฉันเองค่ะเพื่อปกป้องสิ่งที่อยากปกป้องจึตั้งเเต่ได้รับกังกุงเนียร์มา แต่ดูเหมือนจะไม่ไหวล่ะคะ " ฮิบิกิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าเเละไม่ร่าเริงเหมือนทุกที " เเค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆก็ยังสบสันไม่สามารถทำอะไรเลยเเบบนี้เนี่ยฉันเนี่ยคงไม่เหมาะจริงนั้นเเหละค่ะ "

" ฉันว่าไม่หรอกทั้งเรื่องของคุณเอง.....ที่ผ่านมานั้นคุณก็ได้ปกป้องผู้คนมาตลอดไม่ใช่หรอ? "  เซ็นโตะที่ตกใจเมื่อได้ยินตำพูดของซึบาสะเเต่ก็นิ่งเงียบไปไม่พูดอะไรต่อ " และถ้าเรื่องสิ่งเล็กๆเหล่านั้นคือสิ่งที่ทาจิบานะอยากปกป้องละก็ต่อให้เป็นเเบบนี้ก็คงไม่เป็นไรหรอก...มั้ง " เธอกล่าวก่อนจะหันไปหา 

" สักวันเธอเองก็ต้องเเข็งแกร่งในเเบบของเธอได้เเน่นอน "

เซ็นโตะได้ก้มมองดูมือของตัวเองเงียบๆ

" คุณซึบาสะ "

" การปลอบคนอื่นเเบบคานาเดะเนี่ย ยากจังน่า "

" ไม่ ไม่ใช่หรอกค่ะก่อนหน้านี้ฉันก็เคยโดนเพื่อนปลอบด้วยถ้อยคำเหมือนกันมาน่ะคะ " เธอร่าเริงขึ้นเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าลง " เเต่ก็ยังกลุ้มใจอยู่เลยค่ะ ไม่ไหวเลยนะฉันเนี่ย "

เซ็นโตะที่หันไปมองฮิบิกิก็เหมือนเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยเช่นเดียวซึบาสะที่ยิ้มออกมาจากใจจริง

 " แม้ๆ....ฝึกไว้สักหน่อยก็ไม่เป็นไรนิน่า " เสียงนึ่งได้ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนต่างหันไปมองก็พบกับคานาเดะที่เดินด้วยไม้ค้ำเข้ามาในห้องอีกคน

" คุณคานาเดะ ไม่เป็นอะไรแล้วแน่เหรอคะ "

" อ่า....ถึงแม้จะอยู่ในช่วงพักฟื้นแต่ก็พอกลับมาเดินได้บางแล้วละ " คานาเดะได้ตอบฮิบิกิด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปมองเซ็นโตะที่ทำหน้าเศร้าอยู่แบบนั้น " ฉันรู้เรื่องหมดทุกอย่างแล้วละ....ทั้งเรื่องที่นายเป็นนักวิทยาศาสตร์ปีศาจ คัตสึรากิ ทาคุมิและต้นตอของเหตุการณ์ทั้งหมดผู้สร้างแสมชและเฟาส์ขึ้นมาก็คือนายทั้งหมด " คานาเดะได้พูดร่ายยาวมาเรื่อยๆพร้อมกับเดินตรงเข้าไปหาเซ็นโตะช้าๆพร้อมกับง้างหมัด

" คานาเดะ "

"เดียวคุณคานาเดะ  "  

ฮิบิกิและซึบาสะที่พยายามตะกล่าวห้ามเซ็นโตะได้หลับตาลงเตรียมพร้อมจะโดนต่อยแต่กลับไม่รู้สึกว่าโดนจึงลืมตาขึ้นก่อนจะเห็นหมัดของคนาาเดะที่แตะที่อยู่ที่กลางอกของเขา

" ไม่คิดว่า...อดีตของนายจะโหดร้ายแบบนี้ " คานาเดะได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนออกมาเล็กน้อยผิดจากทุกทีของเธอ " ฉันยกโทษให้กับนายแล้วกันนะทุกๆเรื่องที่ผ่านมา "

ทางด้านมิคุที่กำลังเดินผ่านสนามเด็กเล่นก่อนทีเธอจะหันไปมองเด็กสาวสองคนที่เล่นกันอย่างสนุกสนานทำให้เธอคิดถึงเธอกับมิคุที่เล่นกันก่อนเธอจะตั้งสติเเล้วทำหน้าเศร้าหมองกว่าเดิมก่อนจะเดินต่อไปจนเดินไปชนใครบางคนเข้า

" โอ้ย...ขอโทษค่ะ " พอมิคุได้เงยหน้าขึ้นก็ต้องตกใจเมื่อคนที่เธอชนนั้นก็คือบลัดสตาร์ค

" ไม่เป็นไรหรอก...ฉันไม่ถือโทษเธอหรอก "

[ DEVIL STEAM! ]

" นะ....นี้คุณเมื่อตอนนั้น "

" หึหึ " บลัดสตาร์คได้ปล่อยเเก็สเนบิวล่าใส่ร่างของมิคุจนร่างเเสมช

" นายเนี่ย...มาตัดหน้าเเบบนี้เสียมารยาทจริงๆ " ฟีเน่ได้เดินมาจากด้านหลังของบลัดสตาร์คใช่ชุดสีดำ

" โทษทีเเล้วกัน....เเต่ว่าถ้าทำเเบบนี้สิ่งที่เธอต้องการก็จะปรากฎออกมาเองเชื่อฉันสิ "

ณ ห้องใต้ดินNascita

บันโจที่กำลังวิดพื้นอยู่ซึ่งเข้าได้ทำมาได้สักพักนึ่งก่อนที่มิโซระจะชงกาเเฟใส่เเด้วเดินมานั่งมองบันโจ

" นี้....ทำไมบันโจต้องโกรธเซ็นโตะขนาดนั้นด้วยละ "

" พูดอะไรของเธอ "

" ก็นายโกรธเซ็นโตะเพราะว่าเขากลายเป็นคนที่ทำการทดลองมนุษย์จยทำให้คุณคาสุมิต้องตายงั้นหรอ?  หรือว่าเพราะเขาสร้างองค์กรที่ชั่วร้ายขึ้นมาละ "

มิโซระได้ถามเหตุผลจริงๆของบันโจจนเจ้าตัวต้องหยุดวิดพื้นเพื่อนั่งตอบ

" ไม่ใช่หรอก....ฉันก็พูดไม่ค่อยเก่งหรอกฉันโกรธที่ตัวเองที่ไม่ยอมให้อภัยเจ้านั้นก็จริงอยู่ที่เจ้านั้นกันกลายเป็นคนเลวที่เอามนุษย์มาทำการทดลองซะเอง เเต่ว่า...ไม่มีประโยชน์อะไรที่ไปโกรธเจ้านั้น...ในสภาพที่ยังหลงๆลืมเเบบนั้นนะทั้งๆทีรู้อยู่เเล้วเเท้ๆ " บันโจได้ตบหน้าตัวเองดังอย่างชัดเจน 

" เเต่กลับรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย...โถ่เว้ย!!! " เขากล่าวจบก็ลงไปวิดพื้นเหมือนเดิม

" หึหึ.......บันโจเนี่ยบ้าจริงๆด้วย "

" หนวกหูน่า!!! "

ทางด้านเซ็นโตะเเละฮิบิกิที่ได้ออกมจากโรงพยาบาลหลังทั้งสองได้เดินที่ตรอกซอยที่เซ็นโตะได้เจอกับโซอิจิครั้งเเรก

" ที่นี้คือจุดเริ่มต้นของคิริว เซ็นโตะเเละเป็นวันเเรกเเห่งการหลอกล่วง "

" คุณเซ็นโตะ.... " 

จู่ๆได้มีเสียงของประชาชนที่กำลังหนีอะไรบางอย่างทั้งสองได้วิ่งดูพบเเสมชเเละกองทัพการ์เดี้ยนของเฟาส์ปรากฎตัวออกมา

" เเสมชงั้นหรอ? "

" ทำไมจู่ๆถึงมาที่นี้ได้ละ "

" ของขวัญสำหรับฉันที่นายได้รู้ความจริงทั้งหมดยังไงละ " ทั้งสองได้หันไปทางต้นเสียงพบโซอิจิได้ยืนมองดูเเสมชที่กำลังทำร้ายผู้คนอยู่

" แก.... "

" อยากรู้มั้ยว่าเเสมชตัวนั้นคือใครนะ " โซอิจิได้ชูกระเป๋านักเรียนของมิคุทำให้ฮิบิกิที่ตกใจเป็นอย่างมากเเล้วหันไปมองเเสมชตัวนั้น

" มิคุ "

" อ่าวๆรีบไปช่วยก่อนที่จะมีผู้บาดเจ็บมากกว่านี้ดีกว่าน่า " โซอิจิได้โยนกระเป๋าทิ้งลงพื้นก่อนจะหายตัวไปเซ็นโตะที่ไม่มีเวลาไปสนใจโซอิจิได้รีบเอาบิลด์ไดรฟเวอร์ขึ้นมาสวมพร้อมบอทเทิล

[ TAKA! GATLING! ]

"  แปลงร่าง "

[ TENKUU NO ABARENBOU!  HAWKGATLING! YEAHHH! ]

บิลด์ได้บินพุ้งลงไปพร้อมใช่ฮอว์คเเกทลิ้งยิงใส่การ์เดี้ยนที่กำลังจะทำร้ายคนขณะเดียวกันฮิบิกิได้กระโดดลงมาหลังจากสวมเกียร์เสร็จทุ่มตัวลงจัดการกับการ์เดี้ยนโดยมีบิลด์ค่อยยิงจัดการการ์เดี้ยนเรื่อยๆก่อนจะบินไปพาเด็ก2คนออกมาไปทีปลอดภัยก่อนทีตัวเองจะวิ่งกลับไปสู้ต่อ

[ NINJA COMIC! ]

" บิลด์อัพ "

[ SHINOBI ENTERAINER! NINNIN COMIC! YEAHH!! ]

[ BUCHINOJITSU ] 

บิลด์ได้เเยกร่างออกเข้าไปจัดการ์เดี้ยนทั้หงมดเปิดทางให้ฮิบิกิเข้าไปประชิดตัวถึงเเสมชสำเร็จ

" มิคุ....ตั้งสติเอาไว้สิมิคุ!! " เเสมชที่ดิ้นไปมาก่อนจะต่อยอัดใส่ร่างของฮิบิกิจนร่างกระเด็นกระเเทกอัดกับเสาคอนกรีต

" ฮิบิกิ!! " บิลด์ได้วิ่งเข้าไปฟันใส่เเสมชไปมาก่อนจะเหวี้ยงลงดาบเเต่คำพูดของบันโจก็"ด้เเล่นเข้ามาในหัวทำให้ชะงัก

( แกเป็นคนสร้างสัตว์ประหลาดพวกนี้ขึ้นมาเพื่อทำร้ายผู้คน )

บิลด์ได้ชะงักไปจนเปิดช่องโหว่ให้เเสมชเข้ามาโจมตีโดยทีตัวเองยืนรับการโจมตีดื้อๆจนร่างกระเด็นลงไปนอนกับพื้นเวลาเดียวกันบันโจได้วิ่งเข้ามาเห็นเซ็นโตะนอนอยู่กับพื้นโดยที่มีฮิบิกิต่อสู้กับเเสมชอยู่คนเดียว

" เจ้าบ้านั้นมั่วทำอะไรอยู่นะ " บันโจได้วิ่งเข้าไปพร้อมเอาบิลด์ไดรฟเวอร์มาสวม " แปลงร่าง "

[ WAKE UP BURNING! GET CROSS-Z DRAGON! YEAH! ]

ครอสได้เอาบีทโครเซอร์เข้าต่อสู้กับเเสมชทันทีขณะทีโซอิจิและฟีเน่นั้นได้มองอยู่จากบนบอดตึก

" ให้ตายสิ...ดันมีตัวเกะกะมาสะได้คงต้องขอเเรงเธอหน่อยละน่า "

" หึ....ใช้ฉันอย่างกับทาสเลยน่า " ฟีเน่ที่ได้บ่นออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอาคฑาโซโลม่อนยิงลำเเสงออกไปปรากฎเป็นร่างของนอยท์จำนวนมาก

" นอยท์หรอ.... ย้ากกกก " ครอสที่ไม่หวั่นกลัวได้ลุยเข้าไปข้างหน้าโดยไม่สนใจพร้อมกับร่างเเสมชอีกตัวได้พุ้งเข้ามาจากข้างหลังโจมตีใส่ครอส

" ฮ้ากกกก!!! " ฮิบิกิได้เเทงเข่าอัดใส่ร่างของนอยท์ก่อนจะดึงเกียร์ที่เเขนขวายืดออกเเล้วต่อยอัดออกไปเป็นคลื่นลมซัดร่างของนอยท์กระเด็น

" ฉันเป็นคนสร้างมันขึ้นมา....ฉันเล่นกับชีวิตของมนุษย์เหมือนของเล่นด้วยการฉีดเเก้สใส่พวกเขา " เซ็นโตะที่นอนบนอาลัยตายอยากอยู่บนพื้น " ฉันทำให้คนพวกนั้นกลายเป็นปีศาจ..ถ้าหากฉันหายไปซะจะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บตัวอีก "

" นายนะไม่ได้เเค่สร้างพวกเเสมชขึ้นมาสะหน่อย!!! " ครอสที่รับศึกจากทั้งหน้าเเละหลังก่อนจะถูกเเสมชได้กระโดดโจมตีใส่จากด้านข้างจนล้มลงไปกับพื้น " แฮ่กๆๆ นายนะสวมเข็มขัดนั้นเพื่อมอบอนาคต ความหวัง ให้ผู้อีกมากมายไม่ใช่หรอ "

เซ็นโตะที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากครอสเองก็สีหน้าตกใจ

" ใช่เเล้วค่ะ....ถึงเเม้คุณเซ็นโตะจะทำเรื่องเลวร้ายไปมากมายแบบนั้นเเต่ว่าก็เป็นเพราะได้เจอกับคุณทำให้หนูได้มาถึงๆจุดนี้ได้อาจจะไม่ได้เจอกับคุณบันโจ เเละคุณมิโซระเลย " ฮิบิกิได้เตะตัดขาของนอยท์ตัวนึ่งก่อนจะกระโดดพุ้งชนอัดร่างของนอยท์ตัวนึ่งที่กำลังจะพุ้งเข้ามาหาเซ็นโตะจนร่างกระเด็นกระเเทกกับตัวอื่นเเล้วสลายหาบไป

" นายบอกเองไม่ใช่หรอว่า....ที่สู้จนมาถึงตอนนี้ก็เพื่อ เพราะอยากจะช่วยเหลือผู้คน " ครอสได้ลุกขึ้นใช่เเรงทั้งหมดค่อยฟันใส่นอยท์ที่เข้ามาขว้างทางเเล้วกระโดดเข้าไปฟันใส่ร่างของเเสมช

" นายลุกขึ้นสู้เพื่อปกป้องผู้คนไม่ใช่หรอ.....คนที่ทำเเบบนั้นได้นะ.....ไม่ใช่คัตสึรากิ ทาคุมิหรือซาโต้ ทาโร่สักหน่อย คิริว เซ็นโตะต่างหากละ "

เซ็นโตะที่ดูเหมือนจะรู้สึกตัวเเละนึกย้อนกลับไปคำพูดของเขาเเละทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้ทำ

" เห้อ.....เลวร้ายสุดๆดันต้องมาให้พวกนายมาดึงสติเเบบนี้เนี่ย " เซ็นโตะได้ลุกขึ้นยืนอีกครั้งพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม " ฉันนะเป็นคนที่เย่อยิ่งเเละหลงตัวเอง ฮีโร่เเห่งความยุติธรรม "

ครอสเเละฮิบิกิได้หันมองเซ็นโตะที่กลับมาเป็นคนเดิมก่อนจะเข้าต่อสู้กับเเสมชทั้งสองตัว

" เอาล่ะ....มาเริ่มการทดลองดีกว่ามั้ย " เซ็นโตะได้หยิบเอาเเรบบิทเเละเเทงค์บอทเทิลขึ้นมาเขย่าไปมาพร้อมสูตรได้พุ้งออกมาจากข้างหลัง

[ RABBIT! TANK! ]

[ BEST MACTH ]

[ ARE YOU READY? ]

" แปลงร่าง "

[ HAGANE NO MOONSAULT! RABBIT! TANK! YEAHHH! ]

" ค้นพบสมการเเห่งชัยชนะ...เเล้ว " บิลด์ได้วิ่งพุ้งเข้าไปเตะร่างเเสมชเข้าที่ด้านข้างจนกลิ้งลงไปกับพื้นก่อนจะต่อยเสยอัดร่างเเสมชกระเด็นขึ้นไปบนฟ้า " ฮิบิกิ "

" ค่ะ " ฮิบิกิได้ยืดเกียร์ที่เเขนขวาง้างหมัดเตรียมพร้อมก่อนที่บิลด์จะกระโดดพุ้งขึ้นไปเเล้วทุ่มร่างพุ้งไปทางฮิบิกิพอดี " โจมตีปิดฉากเพียงหมัดเดียว  ย้ากกก!!! "  เธอได้ง้างหมัดพุ้งเข้าไปข้างหน้าต่อยอัดใส่ร่างของเเสมชเพียงทีเดียวจนร่างระเบิดหายไปไม่เหลือซาก

เวลานั้นจู่ๆการ์เดี้ยนจำนวนมากได้วิ่งกรูกันเข้ามาบิลด์ได้หันไปเห็นก่อนจะหยิบเอาออโต้พลัส และไลท์บอทเทิลขึ้นมา

[ OCTOPUS! LIGHT! ]

[ BEST MATCH! ]

" บิลด์อัพ "

[ INAZUMA TECHNICIAN! OCTOPUSLIGHT! YEAHHH! ] 

บิลด์เเละฮิบิกิได้วิ่งเข้าไปหาการ์เดี้ยนโดยที่บิลด์ได้ใช่หนวดจำนวนมากที่ไหล่ขวากวาดโจมตีใส่การ์เดี้ยนตรงหน้าก่อนที่ฮิบิกิกดเท้าเหยียบยันพื้นพร้อมง้างหมัดต่อยอัดใส่เข้าที่หัวจังๆจนระเบิดก่อนจะหมุนตัวเตะการ์เดี้ยนอีกสามตัวข้างหลังระเบิด

ครอสได้กระโดดออกมาพร้อมใช้บีทโครเซอร์เเทงเสียบทะลุร่างการ์เดี้ยนก่อนจะดึงออกมาฟันตัวอื่นที่ยืนอยู่รอบๆ

" ปิดฉากด้วยนี้ละกัน  "

[ RABBIT TANK SPARKLING ]

[ ARE YOU READY? ]

" บิลด์อัพ "

[ SHUWATTO HAJIKERU! RABBIT TANK SPARKLING YEAHHH! YEAHHH! ]

บิลด์ได้วิ่งพุ้งออกไปพร้อมใช้ไคโซคุฮัชเชอร์ฟันใส่ร่างการ์เดี้ยนสองสามตัวจนระเบิดพร้อมกับยื่นง้างคันธนูเล่งไปที่การ์เดี้ยนทีเหลือเเล้วยิงออกไป

[ KAKUEKIN DENSHA! KYOKOU DENSHA SHUPPATSU KAISOKU DENSHA HUSSHA! ]

กระสุนได้เเล่นทะลุใส่ร่างการ์เดี้ยนรวดเดียวทั้งหมดทางครอสได้เตะเเสมชตัวสึดท้ายลงไปนอนกับพื้นพร้อมเอาล็อคบอทเทิลออกมาเสียบเข้าทีบีทโครเซอร์เเล้วดึงที่ด้าม2ครั้งติด

[ SPECIRL TUNE! HIT PARADE! HIT PARADE! HIT PARADE! ]

[ MILLION SLASH! ]

ครอสได้ได้ยิงโซ่ออกจากปลายดาบมัดร่างเเสมชก่อนจะเหวี่ยงขึ้นไปบนฟ้าพร้อมบิลด์ได้หมุนคันโยกไปมา

" การโจมตีสุดท้ายไปด้วยกันหน่อยฮิบิกิ "

" ค่ะ!!! "

[ READY GO? ]

[ SPARKLING FINISH! ]

ทั้งสองได้กระโดดพุ้งขึ้นไปบิลด์ได้ไรเดอร์คิกพุ้งเข้าไปหาพร้อมฮิบิกิที่พุ้งเข้าเตะเช่นเดียวกันใส่ร่างของเเสมชได้ระเบิดเเล้วลงไปนอนบนพื้น

เซ็นโตะและบันโจได้ได้คืนร่างพร้อมกับฮิบิกิทีอยู่ในชุดลิเดียน

" บอกไว้ก่อนเลยนะ....ไม่ใช่ว่าฉันให้อภัยนายเเล้วหรอกนะ " บันโจที่ปากพูดไม่ตรงกับใจเเต่เซ็นโตะไม่ได้ใส่ใจอะไรก่อนจะหยิบบอทเทิลเปล่าออกมายื่นให้ฮิบิกิ

เธอได้รับเเล้วเดินเข้าไปหาเเสมชที่นอนอยู่ตรงหน้าก่อนจะดูดส่วนประกอบออกมาปรากฎเป็นร่างมิคุมทรานอนหอบอยู่

" มิคุ " ฮิบิกิที่พอได้เห็นเพื่อนสนิทของเธฮก็ได้รีบเข้าไปกอดโดยทันที

" ฮิบิกิ... " มิคุที่ค่อยๆรู้สึกตัวเเต่ก็ตกใจที่ฮิบิกิกอดเธอเอาไว้อย่างเเน่น

" ฉันขอโทษจริงๆน่ะที่ปิดบังมิคุมาตลอดเลย " ฮิบิกิที่ได้กล่าวขอโทษกับมิคุอีกครั้งพร้อมน้ำตาของเธอได้ไหล่ออกมาไม่หยุดเพราะเธอไม่อยากสูญเสียอะไรอีกเเล้วมิคุเองที่ได้ร้องออกมาเช่นกัน

" จริงๆฉันน่ะไม่ได้โกรธที่ฮิบิกิปิดปากเงียบเอาไว้หรอก.....ที่อยากจะเป็นประโยชน์ เป็นเเบบทุกทีนั่นแหละ แต่ว่า " มิคุได้ค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับฮิบิกิ

" แต่ว่าน่ะมันมีเเต่เรื่องเศร้าเเละเจ็บปวดมากมายทุกอย่างมันถาโถมเข้ามาหมดเลยนี่น่าฉันทนไม่ไหวเเล้วล่ะตอนที่เห็นแผลตามตัวของฮิบิกิทำให้เป็นห่วงมากเลย......ทุกอย่างเป็นเพราะความเห็นเเก่ตัวที่ฉันไม่อยากสูญเสียฮิบิกิไปเท่านั้น "

" อุ้บ ฮ่าๆๆๆ "  ฮิบิกิได้หลุดขำออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

" โธ่...จะขำทำไมเนี่ยฮิบิกิละก็ " เธอนั่งเเก้มป่องท่าทีงอนที่ฮิบิกิขำเธอ

" ก-ก็ ฮ่า...ฮ่าๆๆ ก็ดูสิผมยุ่งไปหมดเลยเเถมน้ำตาก็ไหลน่องไปหมดและยังจะทำหน้าจริงจังอยู่ด้วย  "

" ฮิบิกิเองก็เหมือนกันไม่ใช่หรอ "

" เอ้....โกหกน่า ! " เธอเอามือลูบไปลูบมาบนหัว " มิคุขอยืมกระจกหน่อยสิ "

"  อ-เอ้...ไม่มีกระจกหรอกเเต่ " มิคุเอามือล่วงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า " ใช้เจ้านี้ถ่ายเอาเเล้วกัน " ทั้งสองยืนใกล้กันขณะที่มิคุกำลังเล่งกล้องโทรศัพท์ " จะถ่ายล่ะน่า "

" โห่...สภาพสุดยอดเลย...นี้มันระดับถูกสาปเลยล่ะ "

" ฉันก็เหมือนกัน ยิ่งกว่าที่คิดสะอีก " ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะขำขันกัน

" ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะคืนดีได้เเล้วสินะ " เซ็นโตะได้เดินเข้ามาหาทั้งสองก่อนจะยื่นกระเป๋าของมิคุคืนให้ก่อนที่เธอจะเข้าไปรับ

" ขอบคุณนะค่ะ "

" ทางคุณเซ็นโตะเองก็คืนดีเหมือนกันเเล้วนิค่ะ "

" ใครบอกกันละ....ไม่ได้คืนดีกันสักหน่อย "

" ฉันเองก็ไม่อยากคืนดีกับนายในสภาพที่ตรงนั้นเปิดรับลมหรอกนะ " เซ็นโตะที่พูดเป็นเชิงก่อนที่บันโจจะก้มลงไปมองกางเกงตัวเองที่ไม่ได้รูดซิบ

"เอ้!! อีกเเล้วหรอเนี่ยตั้งเเต่เมื่อไรเนี่ย " บันโจที่เขินอายจึงรีบก้มลงไปรูดซิบทันที

" ตั้งเเต่นายมาเลย....หัดระวังบางสิเจ้าบ้า "

" ว่าใครว่าบ้ากัน!!! "