Kamen rider Build & Symphogear Re:Boot

ตอนที่ 15 : ตอนที่ 14 นักวิทยาศาสตร์ปีศาจ

เซ็นโตะ : นักฟิสิกส์อัจฉริยะ คิริว เซ็นโตะ แปลงร่างเป็นคาเมนไรเดอร์บิลด์เพื่อปกป้องเมืองโทโตะเข้าได้ออกเดินทางเพื่อล้างมลทินให้กัลบ บันโจ ริวกะโยพยายามแก้ปริศนาการตายของ คัตสึรากิ ทาคุมิ

 บันโจ : เดี่ยวสิทำไมนายมาเปลี่ยนStoryเเบบนี้ได้ไง นายอาจจะเป็นคนฆ่าคัตสึรากิ ทาคุมิก็ได้

เซ็นโตะ : นี่นาย...อย่ามาคิดเองเออเอง แบบนี้สิ

บันโจ : นายฆ่าคัตสึรากิ ทาคุมิเเล้วจัดฉากหลอกฉันให้มาเป็นเเพะรับบาดใช่มั้ยละ

เซ็นโตะ : อย่ามาด่วนสรุปโดยที่ยังไม่รู้อะไรจากตอนนี้ก่อนสิ งั้นก็...จะเกิดอะไรขึ้นในตอนที่14กัน

-------------------------

ณ ฐานทัพหน่วยที่ 2

คานาเดะที่กำลังนอนให้เรียวโกะนั่นตรวจดูร่างกายหลังจากที่รู้ว่าถูกเฟาส์จับตัวไปจึงได้ทำการแสกนหาสิ่งแปลกปลอมในร่างกายอย่างละเอียดจนไม่นานการตรวจก็ได้เสร็จสิ้นลง

" อื้ม.....โดยร่วมแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไร....แถมดูเหมือนว่าค่าการซิงโครของคานาเดะจังจะเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนอีกด้วย " เรียวโกะที่ได้สรุปผลตรวจให้เก็นจูโร่กับฮิบิกิทั้งสองจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

" ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไรให้ตายสิ " คานาเดะได้ท้าวเอวพร้อมยกนิ้วให้พวกเก็นจูโร่

" เท่านี้ทางเราก็มีซิมโฟเกีบร์2คนแล้ว.....ในระหว่างที่ซึบาสะกำลังฟื้นตัวอยู่ก็ขอฝากพวกเธอสองคนด้วยละ " เก็นจูโร่ได้หันไปพูดกับฮิบิกิกับคานาเดะ

" ค่ะ "

" ไว้ใจได้เลย ลุง "

หลังจากที่ตรวจร่างกายเสร็จคานาเดะกับฮิบิกิก็ได้ออกมาจากฐานทัพพร้อมมุ่งหน้าไปที่Nascitaทันที

" มาสเตอร์สวัสดีค่า " 

" ขอรบกวนด้วย " ฮิบิกิกับคานาเดะได้เข้ามาในร้านก่อนจะเจอโซอิจิยืนเช็ดแก้วอยู่ที่เคาน์เตอร์ของร้านก่อนจะกล่าวทักทาย

"โอ้ว....ไงฮิบิกิจัง คานาเดะจัง "

" คุณเซ็นโตะละค่ะ? "

" อยู่ข้างล่างนะ....แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่าข้างล่างอาจจะค้อนข้างอึดอัดนิดหน่อยนะ  " โซอิจิได้พูดเตือนทั้งสองโดยที่ฮิบิกินั้นไม่เข้าใจยกเว้นคานาเดะที่พอจะเดาออก

ทั้งสองเดินลงมาห้องใต้ดินก่อนจะชะงักมองดูบรรยากาศภายในที่บันโจค่อยตามมองเซ็นโตะพร้อมกับซาวะที่ยืนอยู่มองดูทั้งสองด้วยความเป็นห่วง

" เอิ่ม....คือว่าคุณซาวะค่ะ คุณบันโจเป็นอะไรหรอค่ะ? "

" ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน? "

" เห้อ.....เอาจริงเหรอเนี่ยยังโกรธกันอยู่เหรอเนี่ย " คานาเดะที่พอเห็นบันโจทำตัวเป็นสตอกเกอร์ไปมาถึงกับกุมขมับทำให้ฮิบิกิกับซาวะหันไปสงสัย

" สองคนนั้นเป็นเเบบนี้มาได้สองสามวันเเล้วละ " โซอิจิได้เดินลงมาตอบให้กับทั้งสอง " ทำตัวเหมือนกับสตอกเกอร์ "

" สตอกเกอร์หรอ? " ทั้งสองได้พูดออกมาพร้อมกันขณะที่เซ็นโตะได้เอาครอสดราก้อนมาซ่อมแซมอยู่

" นายเป็นคนฆ่า คัตสึรากิ ทาคุมิใช่มั้ย? "

" เห้อ...อีกแล้วเหรอเนี่ยนี่เป็นครั้งที่328ครั้งแล้วนะ " เซ็นโตะถอนหายใจไปพร้อมกับปรับปรุงครอสดราก้อนเสร็จก่อนที่มันจะบินหายไป " จะต้องให้พูดอีกสักกี่รอบ...แล้วนายมีหลักฐานที่บอกว่าฉันเป็นฆาตกรมั้ยละ?  " เซ็นโตะได้เปลี่ยนไปยังโต๊ะทำงานอีกอันขณะที่บันโ๗ก็เดินตามติดไปไม่ยอมห่าง

" ต้องเป็นนายอยู่แล้วไม่ใช่รึไง......ทัตสึยะเป็นคนบอกเอง "

" ดะ...เดียวก่อนนะวันที่5กันยาเมื่อ1ปีก่อนบันโจไปที่ห้องของคัตสึรากิ ทาคุมิใช่มั้ย " ซาวะที่พยายามเรียบเรียงเหตุการณ์ต่างๆ

" อ่า "

" หรือว่าพอไปถึงเเล้วก็พบว่าคัตสึรากิ ทาคุมิก็ถูกฆ่าตายเเล้ว....ตอนนั้นเป็นเวลากี่โมงหรอ? "

" ประมาณ10โมงเช้านะ " บันโจได้ลุกไปลากเซ็นโตะที่นั่งอยู่เก้าอี้เลื่อนมาหาซาวะ " เเล้วหมอนี้ไปที่นั้นก่อนฉันประมาณ9โมงเช้า....ก็หมายความว่าหมอนี้คือคนฆ่าคัตสึรากิไงล่ะ "

 " อ่า!!!....ก็บอกเเล้วไงว่ายังพึ่งฟันธงไงล่ะ...บางทีเขาอาจจะตายก่อนที่ฉันไปถึงก็ได้ไม่ใช่รึไง…..แถมอีกอย่างฉันจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ "

" นายพูดเเบบนั้นอีกเเล้วงั้นหรอนายเอาเเต่หนีตลอดอ้างว่าความจำเสื่อม...ที่ฉันต้องถูกยัดเข้าคุกก็เพราะนาย " บันโจได้พูดใส่ทำเอาเซ็นโตะนิ่งไปไม่เถียงอะไร

" อ่า....ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย " ฮิบิกิที่เดินไปนั่งพิงตรงเครื่องสักดบอทเทิลก่อนที่จู่ๆมันจะดังออกมาทำให้ทุกคนต่างตกใจ " อ้ายยย!!! เอ้?...บอทเทิลนิน่า " ฮิบิกิได้รีบลุกขึ้นไปดูพร้อมกับเซ็นโตะที่ดีใจรีบวิ่งขึ้นไปพร้อมหยิบบอทเทิลออกมา

" อย่ามาระเบิดตอนที่คนกำลังพูดอยู่สิ "

" คราวนี้เป็นอะไรหรอค่ะ? "

" ไหนๆ "

" เเพนด้านิน่า..น่ารักจังเลย " ฮิบิกิที่มองดูก็เอ๋ยชมออกมาพร้อมกับเซ็นโตะ

" นั้นสิน่าต่างจากลิงขี้โวยวายแถวนี้เลย "

" ว่าใครเป็นลิงไม่ทราบ!! "

ก่อนที่เซ็นโตะจะชี้เป็นเวลาเดียวกันที่ประตูเปิดออกพร้อมสภาพมิโซระที่สะลึมสะลือ

"  เหนื่อยจัง ง่วงก็ง่วงๆ " มิโซระมองหน้าทั้งสองคนก่อนจะคอตก " ยัง...ตีกันไม่เลิกอีกหรอเนี่ย "

มิโซระได้เดินลงไปบันไดท่าทีเซก่อนที่ฮิบิกิจะเดินไปประคอง

" รีบยอมรับความผิดและมอบตัวสะเถอะ "

" ถ้าอย่างงั้นก็เอาหลักฐานมาสิ......เพราะยังไงนอกจากนายเเล้วก็ไม่มีใครคิดว่าฉันเป็นฆาตรกรหรอกน่า " เซ็นโตะที่ทำตัวลั้นลาไปมาก่อนที่โซอิจิกับมิโซระทำตัวเหมือนเป็นนักข่าวทีเข้าไปสัมภาษณ์ประชาชน

" เอิ่มคิดยังไงกับคิริว เซ็นโตะหรือซาโต้ ทาโร่เนี่ยเป็นคนแบบไหนครับ? "

" เป็นคนอันตรายที่อาเเต่พูดว่าตัวเองเป็นนักฟิสิกข์อัจฉริยะคิดว่าสักวันจะก่อเรื่องก็ได้ค่ะ "

" หึย....ไม่ต้องมาคิดเเบบนั้นเลยน่า " เซ็นโตะรีบไปขัดทั้งสองคนทันที

" นั่นไง...นายเป็นคนฆ่าคัตสึรากิใช่มั้ย " บันโจได้เดินเข้ามาซ้ำเติมทำให้เซ็นโตะล้าจนคอตก

" เห้ออีกเเล้วหรอเนี่ย.....ครั้งที่329ใครก็ได้ช่วยฉันทีเถอะ "

" สต็อปๆๆๆ มั่วแต่เถียงกันไปกันมาก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าความจริงมันคืออะไรกันแน่ " คานาเดะได้ยกมือขึ้นทำให้ทุกคนหันไปหา " ฉันพอจะมีวิธีที่จะหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องนั้นอยู่นิดหน่อย "

" แล้วมันคืออะไรล่ะ " ทุกคนในห้องต่างหันมามองคานาเดะเป็นสายตาเดียวทำเอาตัวเธอถึงกับสะดุ้ง

" ทำไมไม่ลองสืบเรื่องคัตสึรากิ ทาคุมิดูละอาจจะเบาะแสที่สืบไปถึงการตายของเขาก็ได้ "

" ใช่เลย!! " เซ็นโตะกับบันโจได้ตะโกนออกมาพร้อมกันก่อนที่ทั้งสองจะมองหน้ากัน " หา? "

ณ คฤหาสน์แห่งนึ่งในป่าลึก

ภายด้านในได้มีแบล็คอาร์ทที่เปลือยร่างกายกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ที่เก้าอี้ให้ห้องโถงใหญ่เพียงคนเดียว

" คฑาแห่งโซโลม่อน การทดสอบมรดกศักดิ์สิทธิ์ที่เรามอบอำนาจให้เป็นยังไงบ้าง "

" ตามรายงานการที่จะกระตุ้นมรดกศักดิ์สิทธิ์ที่สมบรูณ์แบบได้ " แบล็คอาร์ทได้ยื่นคฑาก่อนจะปล่อยลำเเสงปรากฎเป็นนอยท์ตามลำเเสงทีเธอยิงออกไปก่อนทีเธอจะปัดคฑาทำให้มันหายไป "มันไม่ง่ายหรอกน่า "

" แบล็คอาร์ท เราต้องการทำให้เทคโนโลยีแห่งอารยธรรมเก่าเเก่กลับมาเเล้วเอามาเป็นของเราให้ได้ "

" งั้นก็มายื่นหมูยื่นเเมวกันดีกว่า ฉันรู้สึกขอบคุณในความช่วยเหลือจากพวกคุณด้วยจริงๆเพราะงั้นก็ขอให้คุณสนับสสนุนเฟาส์ต่อไปอย่างเต็มกำลังเหมือนทุกทีก็แล้วกันนะ " เธอกล่าวขณะที่ยกโทรศัพท์ทรงโบราณสไตล์ยุโรป

" เหรอ คิดจะใช้เราให้คุ้มเลยสินะ ถ้างั้นทำตามทีตกลงกันไว้ด้วยนะ "

"  เเน่นอนเข้าใจดีอยู่เเล้วล่ะ ทำตัวเป็นสนุัขว่าง่ายจะได้ยืนยาวหน่อย " ก่อนทีเธอจะวางสายเเล้วลุกจากเก้าอี้

" เจ้าพวกต้ำช้า นึกขึ้นได้ว่าเกิดมาจากที่แบบนั้นทีไร ก็ขยะเเขยงชะมัด " เธอได้เดินไปทีเเท่นๆนึ่งที่มีร่างเด็กสาวชุดวาบหวิวตรึงเอาไว้อยู่ในท่ากางเขน

" ผู้ชายพรรค์นั้น ไม่มีเหตุผลที่ต้องบอกวิธีกระตุ้นคฑาแห่งโซโลม่อนเนอะคริส " เธอกล่าวเสร็จก่อนจะยืนมือลูบเเก้มอย่างเบาบางก่อนทีเจ้าตัวจะได้สติ " เจ็บปวดหรอ คริสที่น่าสงสาร เพราะเธอมัวเเต่ชักช้าเองนะ ทั้งๆ ที่ชักชวนเด็กคนนั้นแล้วพามาที่นี้ก็พอเเล้วเเท้ๆเเต่ดันกลับมามือเปล่าเเบบนี้เนี่ย

" เเค่นี้ก็ ดีเเล้วสินะ "

" อะไรหรอ "

" เพื่อทำให้ความปรารถนาของฉันเป็นจริงเเค่ทำตามทีเธอสั่งก็พอสินะ "

" ใช้เเล้วเพราะงั้น เธอจงทำตามที่ฉันบอกทุกอย่างซะ " เธอเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนจะสับขันโยก " ถ้าไม่งั้น อาจจะถูกเกลียดเอาก็ได้นะ " สายฟ้าช็อตร่างกายของคริสไปทั่วร่างกาย

" อัก..อ้ากกก "

 " น่ารักมากเลยนะ คริส มีเเค่ฉันเท่านั้นทีมอบความรักให้เธอได้เท่านั้น "

" เเม้ๆไม่คิดว่าจะมีงานอดิเรกแบบนี้น่า " สตาร์คได้เดินเข้ามาพร้อมมองดูที่แบล็คอาร์ทกำลังทำอะไรกับคริสอยู่

" ก็เเค่นิดหน่อยเอง " เธอสับขันโยกขึ้นก่อนกระเเสไฟฟ้าหยุดคริสหอบจากความเจ็บปวดที่พึ่งผ่านพ้นไป " จำไว้ให้ดีนะคริส ความเจ็บปวดเท่านั้น ที่จะผสานจิตใจของคนเข้าด้วยกันเป็นสัจธรรมของโลกล่ะ "

" อ่าๆ.....เป็นพวกซาดิสสิน่าา " บลัดสตาร์คได้พูดพร้อมกับนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารและในมือที่ถือแอปเปิ้ลเอาไว้อยู่

" เเล้วต้องการอะไรละบลัดสตาร์ค "

" เปล่าหรอกแค่แวะมาทักทายเฉยๆก็เท่านั้นเอง "

" เเม้คนอย่างนายไม่มีทางที่จะมาเยี่ยมเฉยๆหรอกใช่มั้ยละ "

ณ ทำเนียบรัฐบาลโทโตะ

" ดูเหมือนว่า...พวกเธอกำลังลำบากน่าดูเลยนะเก็นจูโร่ "  นายกฮิมูโระได้พูดกับเก็นจูโร่

" ครับ.....ต้องขออภัยที่ตอนนี้ยังจับมาไรเดอร์ไม่ได้เลย "

" ไม่เป็นไรหรอก.....อย่าน้อยขอเเค่ความเสียหายอยู่เเค่ในโทโตะไม่ให้ไปกระทบกระเทือนกับโฮคุโตะหรือเซย์โตะก็พอ "

" รับทราบทางพวกเราจะรีบจัดการเพื่อ....ลดความเสียหายลงครับ " เก็นจูโร่ได้ก้มหัวลานายกฮิมูโระก่อนจะเดินออกจากห้องพบกับเรียวโกะที่ยืนรออยู่

" ดูท่า.....จะเหนื่อยน่า " เรียวโกะได้ยื่นกาเเฟร้อนให้กับเก็นจูโร่เจ้าตัวที่ตกใจอยู่ก็ได้รับมาแล้วเดินไปไปตามทาง

" ได้ข้อมูลเพิ่มเติมอะไรจากระเบิดใกล้ๆกับสกายวอลบางรึยัง "

" ได้มาแล้วละ...ตรวจพบสสารที่ไม่เคยที่ไหนมาก่อนคาดว่าน่าจะเป็นห้องทดลองมาก่อน....เเละมีซากการ์เดี้ยนจำนวนมากอยู่ใต้ซากอีกด้วย "

" การ์เดี้ยนหรอ? "

" ใช่...แต่ว่าไม่ใช่ของโทโตะ โฮคุโตะหรือเเม้กระทั้งเซย์โตะเลยแม้เเต่น้อย "

" ไม่ใช่ของทั้งสามประเทศเลยงั้นหรอ....แสดงว่าต้องมีคนอยู่เบื้องหลังเเน่ๆ "

" ดูเหมือนพวกเราคงรับศึกหนักไม่ใช่น้อยเลย "

 ณ สถาบันวิจัยโทโตะ

เซ็นโตะได้เดินทางมาสอบถามเก็นโทคุเกี่ยวกับเรื่องของคัตสึรากิ ทาคุมิที่สถาบันเพิ่มเติม

" คุณคัตสึรากิ ลาออกจากสถาบันก่อนจะตายหรอครับ "

" 2ปีก่อนจะเกิดเรื่องละมั่ง "

" แล้วสาเหตุที่ออกคือ? "

" เขาได้ฝาฝืนข้อห้าม..... " เก็นโทคุทียืนหันหลังให้ก่อนจะหันไปหาเซ็นโตะ " โดยการเอามนุษย์ไปทดลอง "

" ใช้มนุษย์เป็นหนูทดลองงั้นหรอ? "

" เเน่นอนว่าทางรัฐบาลไม่อนุมัติอยู่แล้ว...แต่ว่าคัตสึรากิก็ไม่ยอมเเพ้ได้ฝืนทดลองร่างกายมนุษย์อย่างลับๆด้วยตัวคนเดียวแต่ว่ายังโชคดีที่ยังไม่ทันได้อัดแก็สเข้าไปจนสุดท้ายคัตสึรากิก็ได้ลาออกในวันนั้นเลย "

" เพราะอย่างงั้นถึงถูกเรียกว่านักวิทยาศาสตร์ปีศาจสินะ "

หลังจากที่ได้คุยกับเก็นโทคุเสร็จเซ็นโตะก็ได้มาเช็คที่คอมพิวเตอร์ของคัตสึรากิเพื่อสืยหาเบาะเเสเพิ่มเติมโดยที่เพื่อนร่วมงานของเขาได้เดินมาถาม

" ดูอะไรอยู่หรอ? "

" อ่อ...ดูข้อมูลวิจัยของคุณคัตสึรากินะครับ.....แต่ว่าแแปลกจังเลยทั้งทีเขาลงบันทึกการวิจัยทุกวันแต่ระหว่าง1เดือนก่อนถูกไล่ออกกลับหยุดอัพเดทไปสะเฉยๆแบบนี้ "

" งั้นเองหรอ? "

" อีกอย่างข้อมูลการทดลองมนุษย์ก็ไม่มีด้วย...เอาไปซ่อนไว้รึเปล่าน่า "

" เอาไปซ่อนงั้นหรอ...ที่ไหนละ? "

" มีเเต่บันทึกวันสุดท้ายที่ไม่เกี่ยวข้องเลย.....มันน่าสงสัยจัง " เซ็นโตะทีตรวจเช็คบันทึกวันสุดท้ายก่อนจะถูกไล่ออกเนื้อหากับไม่เกี่ยวข้องอะไรกับการวิจัยแม้เเต่น้อย

เซ็นโตะที่มองดูข้อความเเล้วนึกไอเดียอะไรบางอย่างออกมาก่อนจะหยิบกระดาษและปากกาขึ้นมาจดบางอย่าง

ณ ร้านNacsita

" ใช่หลักอาณาเเกรม "

" หลักอาณาแกรมหรอ? " บันโจได้เดินคว้ากระดาษจากมือของเซ็นโตะมาดูพร้อมกับฮิบิกิได้เดินเข้ามุ่งดูด้วย

" เป็นการนำตัวอักษรมาเลี้ยงกันเป็นประโยคใหม่นะ "

" ถ้าเปลี่ยนประโยคสุดท้ายเป็นโรมันจิแล้วเลี้ยงใหม่ละก็จะอ่านว่า ( ยกทุกอย่างให้แม่ของผม ) "

" งี้นี้เองหรอ "

" แสดงว่าข้อมูลทุกอย่างก็อยู่กับคุณเเม่ของคุณคัตสึรากิสินะค่ะ "

" บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับการทดลองมนุษย์และจะสามารถเชื่อมโยงกับเรื่องราวเมื่อ1ปีก่อนก็ได้ " คานาเดะได้พูดก่อนที่โซอิจิได้เดินเอากาเเฟมาเสิร์ฟแต่เธอก็ได้หยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาเปิดโซอิจิที่ตกใจกำลังจะเสิร์ฟให้กับเซ็นโตะแต่เจ้าตัวก็หยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาเปิดเช่นกัน 

" ฉันว่าลองตามหาแม่คัตสึรากิก่อนดีกว่านะ "

โซอิจิที่เห็นก็ทำหน้าผงะตกใจก่อนจะเลื่อนเเก้วไปหาบันโจขณะเดียวกันบันโจเองก็หยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาเหมือนกันจนต้องผงะอีกครั้ง

" เขาอยู่ในโทโตะหรอ? "

" เปล่าหรอก..เห็นว่าย้ายออกจากโทโตะเเล้วกลีบไปอยู่บ้านเกิดทีโฮคุโตะนะ "

ทุกคนที่ไม่สนใจโซอิจิจนเหมือนไร้ตัวตนได้เดินไปนั่งเก็บตัวหลังเคาน์เตอร์เพียงลำพัง

" งั้นหรอ? "

"  อยากรีบไปจัง...พอมีทางอื่นมั้ย " เซ็นโตะได้หันไปปรึกษากับซาวะ

" ดูเหมือนว่าจะใช้เรือเถื่อนเข้าไปไม่ด้วย...โฮคุโตะนะขึ้นชื่อเรื่องการตรวจตราเข็มมากเลยละ...ทีเหลือคงมีแต่สกายโร็ดละมั้ง "

" สกายโร็ดหรอ? "

" ก็พอได้ยินอยู่เหมือนกันนะ...เห็นว่าเป็นรอยเเยกของสกายวอล " คานาเดะที่พอจะรู้จักก็ได้อธิบายให้ทุกคนได้ฟัง

" ใช่เเล้วละ.....บางเส้นทางรัฐบาลเองก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน.....แต่ว่าเราต้องจ่ายเงินให้นายหน้าเถื่อนเพื่อจะพาเข้านะสิ "

" เงินหรอ.... " เซ็นโตะได้ยื่นหน้าไปหาโซอิจิที่่นั่งกอดเข่าอยู่กับพื้น

"  เอ้? มาขอฉันหรอ อายุป่านนี้เเล้วยังทำงานพาร์ทไทม์อยู่เลย...แถมยังชงกาแฟไม่ได้เรื่องอีก "

พอเซ็นโตะถูกปฏิเสธก็ได้หันไปหาพร้อมเเบมือขอซาวะเธอเองก็ปฏิเสธ

" ไม่ไหวๆหรอก...แค่ค่าใช่จ่ายของตัวเองก็เเย่แล้ว....อ่าเดือนหน้ามีงานแต่งงานของฟุมิเอะอีกนิน่า " ซาวะได้นั่งคอตกไปทางเซ็นโตะได้หันหาฮิบิกิกับบันโจ

" อะ...อ่าหนูไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอกนะค่ะ "

" ไม่มีหรอก "

" อย่ามาแ้แต่จะคิดมาขอฉันเชียวละ " คานาเดะได้พูดขัดก่อนที่เซ็นโตะจะหันมาหา

เซ็นโตะที่หมดหนทางได้ลงไปนั่งกอดเข่ากับพื้นก่อนที่ทุกคนในห้องจะถอนหายใจออกมาพร้อมเพรียงกันยกเว้นมิโซระ

" ช่วยไม่ได้ละน่า...ให้ฉันจัดการเองแล้วกัน "

วันต่อมา ณ ป่าโทโตะ

เซ็นโตะ ฮิบิกิและบันโจได้อาสาเป็นฝ่ายเดินทางเพื่อไปยังสกายโร๊คโดยนัดกับนายหน้าเอาไว้

" โอเค.....เดี่ยวจะนำทางไปสกายโร็ดให้ "

" ฝากตัวด้วยครับ/ค่ะ " เซ็นโตะและฮิบิกิได้ก้มหัวขอบคุณก่อนที่นายหน้าจะมองไปด้านหลังทั้งสองด้วยความแปลกใจก่อนจะเดินนำไปเหลือเเค่บันโจที่ใส่ชุดตัวตลกยืนอึ่งอยู่

" ยัยมิโซระสุดยอดไปเลยเนอะ "

" อ่า...ว่าแต่คานาเดะไม่มาด้วยเหรอ? "

" พอดีว่าคุณคานาเดะเป็นคนของรัฐบาล.....เพราะงั้นคืนเจ้าหน้าที่โฮคุโตะพบตัวอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ค่ะ "

" เพื่อไม่ให้เกิดสงครามขึ้นสิน่า....ช่วยไม่ไดไปกันเถอะ " เซ็นโตะพูดจบก่อนจะเดินตามคนนำทางไปพร้อมกับฮิบิกิ

" แล้วไงฉันถึงต้องสวมชุดตัวตลกละ? "

ณ ฐานทัพเฟาส์

เก็นโทคุได้เดินทางมาพร้อมกับอุสึมิก่อนจะยืนหยุดนิ่ง

" จะคุยเรื่องอะไรละ " สิ้นเสียงเก็นโทคุสตาร์คได้เดินออกมา

" คิริว เซ็นโตะ....ได้กำลังเดินทางไปที่โฮคุโตะเเล้วละ "

เก็นโทคุที่ตอนเเรกดูไม่สนใจอะไรพอได้ยินสิ่งที่สตาร์คบอกก็สีหน้าเปลี่ยนไปแล้วรีบหันไปหาทันที

" ว่าไงนะ "

" อ่าว...ทำไงต่อละทีนี้ถ้าเจ้านั้นถูกโฮคุโตะจับตัวได้แผนทุกอย่างทีทำมาจะพังหมดน่า "

" เราต้องยบยั้งพวกนั้นไม่ให้ไปโฮคุโตะให้ได้...รีบไปกันเดียวนี้เลย " เก็นโทคุได้ก้่วเดินออกไปยกเว้นสตาร์คที่ไม่ได้ทำตามทีเก็นโทคุบอก

" ถ้าอยากไปละก็เชิญไปคนเดียวเถอะ.....ฉันไม่รับคำสั่งจากใครทั้งนั้นแหละ "

เก็นโทคุทีได้ยินเเบบนั้นได้หยิบบอทเทิลลายค้างคาวออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับอีกมือได้ถือสตรีมกันเอาขึ้นมาแล้วเสียบบอทเทิลเข้าไป

[ BAT! ]

" ไอโลหิต " เก็นโทคุได้เหนียวไกยิงออกมาเป็นม่านควันสีดำปกคลุมร่างกายก่อนจะจางหายไปเป็นไนท์โร๊ค

[ MIST MATCH  BATB-B- BAT FIRE! ]

ไนท์โร๊คได้กระโจนบินเข้าไปโจมตีใส่สตาร์คโดยการบินรโฉบไปมาก่อนจะถูกเตะอัดเข้าทีท้องจนหลังกระเเทกกับกำเเพงก่อนจะถูกเอาสนตรีมกันจ่อหน้าทำให้นักวิทยาศาสตร์คนอื่นหันมามองยกเว้นอถสึมิที่ได้ฉีกยิ้มออกมาสตาร์คจึงยอมยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่ายอมเเพ้

" เห้อ...คราบๆ  "

" มากับฉันซะดีๆ " ไนท์โร๊คกล่าวจบก่อนเดินนำออกไปพร้อมกับสตาร์ค

ตัดมาทางพวกเซ็นโตะที่ได้เดินตามนายหน้าเข้าไปในป่าลึกเรื่อยๆลัดเลาะมาเรื่อยๆจนนายหน้าหยุดอยู่ที่ปากอุโมงค์บางอย่าง

" นี้ไงละ " คนนำทางได้ชี้ไปยังโพรงอุโมงค์ที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขา

" นั้นงั้นหรอสกายโร็ด "

" พึ่งเคยเห็นนะค่ะเนี่ย "

ในระหว่างนั้นเองได้มีครอบครัวๆนึ่งได้เดินออกมาจากโพรงนายหน้าจึงรีบเดินเข้าไปหาก่อนที่พวกเซ็นโตะจะหลบหลังต้นไม้เพื่อรอดูสถานการณ์

" เห้ๆ....พวกเเกมาทำอะไรกันเนี่ย...มาเดินผ่านตามใจชอบได้ยังไงกัน "

" อะ...เอิ่มต้องขอโทษด้วยครับ...ถะ...ถ้าต้องการเงินละก็ผมมีนะครับ " ชายที่เป็นผู้นำครอบครัวได้เร่งรีบหยิบเงินออกมาเพื่อเจรจา

" ผู้ลี้ภัยจากโฮคุโตะงั้นหรอ "

" เหอะๆ ไม่ได้หรอกมันน้อยไปกลับโฮคุโตะไปสะ " คนนำทางที่รับเงินมานับดูก่อนจะยิ้มหัวเราะออกมาก่อนจะคืนเงินพร้เอมไล่ครอบครัวนี้ให้กลับไปโฮคุโตะ

" อะ..อะ ได้โปรดเถอะครับทีเหลือผมจะทำงานทีโทโตะเเล้วจ่ายให้พวกผมต้องการอิสระเพราะงั้นขอร้องละครับได้โปรด "

ในเวลานั้นจู่ๆการ์เดี้ยนของเฟาส์ได้เข้ามาล้อมครอบครัวเเละนายหน้าเอาไว้พร้อมกับไนท์โร๊คได้เดินมา

" ไนท์โร๊ค "

" ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี้ละค่ะ? "

" ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน "

" บิลด์...แกอยู่เเถวนี้ใช่มั้ยรีบโผล่หัวออกมาสิ...ไม่งั้นคนพวกนี้จะต้องถูกฆ่าตายได้น่า "

การ์เดี้ยนได้จ่อปืนขู่ก่อนที่บิลด์ได้ปรากฎตัวออกมาเผชิญหน้ากลับไนท์โร๊คทันที

" คนพวกนั้นไม่เกี่ยวปล่อยพวกเขาไปสะ " บิลด์ได้บอกกัยไนท์โร๊คก่อนจะพุ้งเข้าไปต่อสู้ทันทีขณะที่ฮิบิกิที่สวมใส่เกียร์แล้วเข้าไปจัดการกับการ์เดี้ยนพร้อมกับบันโจ

" รีบหนีไปค่ะ " ฮิบิกิได้ดันร่างการ์เดี้ยนติดกับต้นไม่พร้อมบอกให้ตัวประกันหนีไป

ทางด้านบิลด์ที่ต่อสู้กับไนท์โร๊คเเต่ด้วยสภาพเเวดล้อมที่มีป่าเยอะทำให้ฝ่ายไนท์โร๊คเป็นฝ่ายได้เปรียบจนทำให้บิลด์กระเด็นลงนอนกับพื้นไนท์โร๊คได้เอาสตรีมเบลดขคึ้นมาก่อนจะหมุนวาวที่ด้ามจับ

[ ICE STEAM! ]

ปลายสตรีมเบลดมีไอเย็นน้ำเเข็งเคลือบเอาไว้พร้อมฟันโจมตีใส่ร่างของบิลด์ก่อนทีจู่ๆร่างของบิลด์เกิดเเช่เเข็งเอาไว้

[ ELCET STEAM! ]

ไนท์โร็คได้ยิงกระเเสไฟฟ้าเข้าไปโจมตีใส่ร่างของบิลด์จนร่างกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

" ฉันไม่ปล่อยให้เเกไปโฮคุโตะหรอก "

" แน่จริงก็หยุดฉันให้ได้สิ "  บิลด์ได้เอาดริลครัชเชอร์เเทงเข้าใส่เเต่ก็ถูกปัดออกก่อนจะฟันที่ร่างของบิลด์กระเด็นออกไปด้านข้าง

" พวกแกสองคนก็เหมือนกัน " ไนท์โร๊คได้หันไปมองบันโจกับฮิบิกิที่พึ่งจัดการกับการ์เดี้ยนเสร็จ

[ TENKUU NO ABARENBOU!  HAWKGATLING! YEAHHH! ]

บิลด์ได้ใช้จังหวะที่ไนท์โร๊คหันไปทางบันโจและฮิบิกิก็"ด้เปลี่ยนเป็นร่างฮอว์คแกทลิ้งแล้วกางปีกบินพุ้งเข้าไปจับร่างของทั้งสองบินพุ้งเข้าไปในอุโมงค์ทันที

" สตาร์ค "

[ RIFE MODE! ]

" ครับๆ " บลัดสตาร์คที่พิงกับต้นไม้อยู่ได้เอาสตรีมกันกับสตรีมเบลดประกอบกันเป็นปืนไรเฟิลพร้อมกับเอาร็อกเก็ตบอทเทิลออกมาเสียบเข้าไป

[ STEAM ATTACK! ]

บลัดสตาร์คได้เหนียวไกยิงกระสุนออกไปได้ติดตามบิลด์ตามมาจากข้างหลังฮิบิกิได้หันไปเห็นกระสุนก็ตกใจขึ้นมา

" กระสุนติดตาม "

" เร็วๆเข้าสิ "

บิลด์ที่พยายามบินซิกเเซกไปมาเเต่กระสุนที่ใกล้เข้ามาจะถึงตัวได้เปลี่ยนทิศทางพุ้งออกมาจากอุโมงค์โ๗มตีใส่ไนท์โร๊คแทน

จนระเบิดอัดเข้าที่หน้า ควันจางหายไปไนท์โร๊คได้หันไปหาบลัดสตาร์คเเต่กลับไม่อยู่แล้ว

" หน่อยไอ้เจ้านั้น "

หลังจากที่พวกเซ็นโตะได้หนีมาได้มาสำเร็จขณะที่พวกเขาได้เเวะพักเหนื่อยหลังจากที่ผ่านการต่อสู้มาเมื่อครู่

" ที่นี้โฮคุโตะหรอเนี่ย.....พึ่งมาครั้งแรกนะเนี่ย "  ฮิบิกิได้ยืนมองทิวทัศน์โฮคโตะที่มีการร์เดี้ยนอยู่มากมายพร้อมสภาพเเวดล้องบางจุดทีเกิดการแห้งเเล้ง

" เวรยามเพียบเลยเเหะ " บันโจได้เดินมามองดูพบเห็นทหารหลายนายที่ยืนอยู่เป็นจุดๆ

" หลังเกิดเหตุการณ์สกายวอลสังคมทั้งหมดก็ไม่มีความั่นคง.....ด้วยความเปลี่ยนแปลงของดินไม่สามารถทำให้โฮคุโตะปลูกพืชผลได้สภาพเศรษฐกิจเลยตึงเครียดละน่า "

ทั้งสามได้เดินไปหาตำแหน่งทีอยู่ของบ้านแม่ของคัตสึรากิ ทาคุมิ

" น่าจะอยู่แถวนี้เเหละน่า " ทั้งสามได้มาหยุดยืนก่อนจะมองหาจนพบบ้านหลังนึ่งทีอยู่ข้างๆพวกเขา

" ทีนี้หรือเปล่าค่ะ " ฮิบิกิได้ชร้ไปที่ทางเข้าของบ้านที่อยู่ตรงหน้าก่อนที่ทั้งสามได้ค่อยเดินเข้าไปจนพวกเขาได้ไปเห็นเด็กมากมายมานั่งเรียนหนังสืออยู่โดยมีเเม่คัตสึรากิกำลังสอน

" วันนี้พอเเค่นี้นะจ้ะ....อย่าลืมทำการบ้านมาล่ะ "

" ขอบคุณมากครับ/ค่ะ " เหล่าเด็กที่เรียนเสร็จกำลังจะเก็บของได้หันไปเห็นบันโจที่สวมชุดตัวตลก

" อ่า...นั้นตัวตลกนิน่า "

" เอ้..จริงๆด้วย " เหล่าเด็กๆได้วิ่งกรูเข้าไปหาบันโจเเล้วดึงเเขนไปมา

" เอ้?....อย่านะปล่อยหน้า "

ขณะที่เด็กกำลังดึงตัวบันโจไปมาก่อนทีจะมีเด็กคนนึ่งไปดึงจมูกเเดงออกจนทำให้แม่ของคัตสึรากิเห็นหน้าของบันโจเต็มๆ

" เห้...จะดึงออกมาทำไมเล่าปัดโถ่ "

" บันโจ ริวกะ " เธอได้เอ่ยชื่อบันโจออกมาทำให้เซ็นโตะและฮิบิกิที่มองหน้ากันก่อนจะรีบเข้าไปหา

" เอิ่มคือว่า....คุณคัตสึรากิใช่มั้ยครับทางเรามีเหตุผลนะครับ "

บันโจที่สลัดออกจากเด็กได้ก็เดินมาหาเเต่พอเเม่คัตสึรากิมองหน้าบันโจเกิดรู้สึกรังเกียจบันโ๗จเป็นอย่างมาก

" กลับไป..รีบออกไปจากทีนี้เดียวนิ " เธอพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านไปปล่อยให้ทั้งสามยืนมองหน้ากันไปมา

ขณะเดียวกันเจ้าตัวที่เข้ามาอยู่ในบ้านก็ได้หันไปมองรูปครอบครัวที่มีคัตสึรากิ ทาคุมิอยู่ด้สยก่อนจะเดินเข้าไปเอามากอด

ตัดมาทางพวกเซ็นโตะได้มานั่งเเม่น้ำพร้อมกับเซ็นโตะได้โยนหินลงน้ำไปด้วยสีหน้าที่เซ็งๆร่วมถึงฮิบิกิและบันโจ

" บอกเเล้วไงว่าอย่ามานะ "

" เห้อ....ที่นี้จะทำไงต่อดีละค่ะ "

" นี้พวกคุณน้ากับพี่สาวนะ " จู่ๆได้มีเสียงเด็กเรียกทั้งสามหันไปหานั้นคือเด็กๆที่เรียนกับเเม่คัตสึรากิเมื่อครู่" เป็นเพื่อนของพี่ทาคุมิหรอครับ "

" ก็ประมาณนั้นนะ "

" เเล้วพวกเธอคือ? " ฮิบิกิได้ลุกไปถามเหล่าเด็กๆ

" พวกผมเรียนการอ่านการเขียนกับคุณครูนะครับ....เพราะว่าพวกผมไม่มีเงินไปโรงเรียนนะ "

" ยังงั้นเองหรอ....คุณครูใจดีมั้ย? " เซ็นโตะได้ก้มไปถามกับเด็กก่อนที่พวกเขาจะตอบด้วยรอยยิ้ม

" อืม...ถ้าผมโตเป็นผู้ใหญ่เเล้วอยากสอนหนังสือให้ฟรีๆบางนะ....แล้วก็จะเป็นนักวิทยาศาสตร์แบบพี่ทาคุมิ "

เด็กคนนึ่งได้พูดความฝันออกมาจนทำให้เซ็นโตะและฮิบิกิที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาแม้แต่บันโจที่อยู่ๆห่างก็ได้ยินเเบบนั้นก็เเอบยิ้มออกมา

" เป็นฝันที่ดีมากเลยละ "

" เเล้วพวกเธอเคยเจอพี่ทาคุมิบางหรือป่าว " เซ็นโตะได้ลองถามพวกเด็กดูแต่พวกเด็กต่างส่ายหัวกันไปมา

" ไม่ครับเเต่คุณครูมักจะเล่าเรื่องพี่เขาให้ฟังบ่อยๆ ว่าเป็นคนหัวดีมากเป็นลูกทีน่าภูมิใจ  "

" แถมคุณครูเขาก็มักจะทำไข่หวานของพี่ทาคุมิไว้ทุกวันเลย.....แถมบอกว่าเพื่อเขากลับมาเเล้วจะได้กินทั้งๆทีเขาตายไปแล้วเเท้ๆ "

เซ็นโตะกับฮิบิกิที่ได้ยินเเบบนั้นก็ยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

" พวกเธอมาทำอะไรป่านนี้นะ " เเม่คัตสึรากิได้เดินมาหาก่อนจะเข้าไปหาเด็กๆ " รีบๆกลับบ้านได้เเล้ว "

" ครับ...บายๆนะครับพี่สาวคุณน้า " เด็กทั้งสามได้เดินกลับไปจนหลือเพียงเเค่เธอกับพวกเซ็นโตะเท่านั้น

" ต้องทำให้ฉันเจ็บปวดเเค่ไหน.....ถึงจะพอใจ "

" ไม่ใช่นะค่ะคือว่า " ฮิบิกิที่พยายามจะพูดเเต่เซ็นโตะได้เเทรกเข้ามาก่อน

" ผิดแล้วละครับ...ความจริงเเล้วหมอนี้ไม่ได้ทำอะไรเลยคนที่ฆ่าคัตสึรากิ ทาคุมิไม่ใช่เขาหรอกครับ " เเม่คัตสึรากิได้สงสัยก่อนที่เซ็นโตะจะพูดต่อ " บางทีอาจจะเป็นผมก็ได้นะครับ "

" หมายความว่าไง?"

" อะ..อ้ากกก "

บทสนทนาได้จบลงด้วยเสียงเด็กๆเมื่อครู่ทั้ง4คนจึงรีบวิ่งไปตามเสียงก่อนจะพบเด็กคนนึ่งทีนอนอยู่กับพื้นพร้อมสตาร์คทีเอาสตรีมเบลคจ่อเอาไว้อยู่

" ไงๆ ไม่เจอกันนานเลยน่าคงไม่นานหรอกมั้ง "

" สตาร์ค...ทำไมเเกมาอยู่ที่นี้ "

" ก็ได้ข่าวว่านายกำลังตามสืบเกี่ยวกับคัตสึรากิ ทาคุมิอยู่นะสิ….ไหนๆก็มาแล้ว " บลัดสตาร์คได้หันไปพูดกับพวกเซ็นโตะก่อนจะหยิบสตรีมเบลดขึ้นมา

[ DEVIL STEAM! ]

" ขอเล่นด้วยหน่อยเเล้วกัน " สตรีมเบลดได้ปล่อยเนบิวล่าแก็สออกมาเเล้วใส่เด็ก

"อัก...อ้ากก..อัก....อ้ากกก!!! "

" ทาคิฮิโกะ " แม่ของคัตสึรากิกำลังจะวิ่งเข้าไปเเต่บันโจได้ดึงเอาไว้ 

" อ้ากกกก!!! " ร่างของเด็กคนนั้นโดนควันจากสตรีมเบลดของบลัดสตาร์คกลายร่างเป็นเเสมชเเมงกะพรุน

 

" หึหึ...สุดยอดเลย "

" ทำไมถึงกลายเป็นแสมชได้ละ "

" เจ้านี้นะ..สามารถปล่อยเนบิวล่าแก็สออกมาได้โดยไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์ทดลองเลยละ " สตาร์คได้เล่าสรรพคุณของสตรีมเบลดอย่างน่าสนใจ " เป็นการคิดค้นทีน่าสนใจใช่มั้ยละ "

" ของเเบบนั้นเขาไม่เรียกว่าคิดค้นหรอกน่ะ " เซ็นโตะที่โกรธจัดได้หยิบเอาบิลด์ไดรฟเวอร์ออกมา

[ NINJA COMIC! ]

[ BEST MATCH!! ]

[ ARE YOU READY?]

" แปลงร่าง! "

[ SHINOBI ENTERTAINER! NINNIN COMIC! YEAHH!! ]

[Balwisyall nescell Gungnir tron ] 

ฮิบิกิได้สวมใส่เกียร์ก่อนที่จะวิ่งออกไปพร้อมบิลด์ที่อยู่ในร่างของนินนินคอมมิค

" อย่างเธอต้องเจ้าพวกนี้ละน่า " บลัดสตาร์คได้เอาคฑาโซโลม่อนออกมาก่อนจะเรียกนอยท์ปรากฏออกมาจำนวนนึ่ง

" นอยท์งั้นหรอ? "

" คุณเซ็นโตะไปจัดการบลัดสตาร์คเถอะค่ะ....ส่วนฉันจะจัดการนอยท์เอง "

" เข้าใจเเล้ว "

ทั้งสองทีตกลงกันเสร็จบิลด์ได้วิ่งกระโดดข้ามพวกนอยท์ปล่อยให้ฮิบิกิจัดการนอยท์พร้อมใช้ดาบการ์ตูน4ช่องเข้าฟันใส่ร่างของนอยท์

" ฮ้ากกก!! " บิลด์ที่เข้ารับมือกับแสมชอยู่นั้นจู่ๆแสมชก็ได้ปล่อยหนามน้ำแข็งออกมาจากปากเข้าใส่บิลด์ได้หลบอย่างฉิวเฉียวเเต่มันได้พุ้งเข้ามาหาเเม่คัตสึรากิทียืนมองอยู่ห่างๆ

" อันตราย "  บันโจได้เข้ามากันพลาดเฉียดเข้าทีเเขนจนบาดเจ็บ

[ BUCHINOJITSU! ]

ร่างแยกของบิลด์ปรากฎตัวออกมาก่อนจะวิ่งเข้าไปพาเด็กอีกสองคนมาหาบันโจ

" ฝาก2คนนี้ด้วย " บิลด์ได้วิ่งออกไปโดยที่ฮิบิกิได้เตะเข้าทีลำตัวของเเสมชจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

[ KAKUNINNOJITSU!! KANGIRI! ]

บิลด์ได้จุดเปลวไฟทีดาบก่อนจะฟันออกไปทำให้เกิดเป็นพายุไฟเผาร่างของนอยท์และเเสมชจนเกิดระเบิดจนร่างของแสมชที่ไม่หายไปลง้ลมลงนอนกับพื้น

" ฮิบิกิเก็บส่วนประกอบที " บิลด์ได้หันไปพร้อมโยนบอทเทิลให้ฮิบิกิ

"เข้าใจแล้วค่ะ " ฮิบิกิได้รับบอทเทิลมาก่อนจะดูดส่วนประกอบของแสมชเข้ามาเก็บไว้ในบอทเทิลโดยทีร่างของเด็กนอนทรมาณ

" ทาเคฮิโกะ " เเม่คัตสึรากิกับเพื่อนอีกสองคนได้รีบวิ่งเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง

" ตอนนีทาเคฮิโกะคุงปลอดภัยเเล้วละค่ะ " ฮิบิกิได้อุ้มร่างเด็กเอาไว้ในอ้อมกอดก่อนทีพวกเขาจะวิ่งเข้ามาหา

" คุณครูครับ...ผมเจ็บ " เนื่องจากเด็กได้ถูกเปลี่ยนกลายเป็นเเสมชร่างกายจึงทนรับความเจ็บปวดหนักกว่าผู้ใหญ่

" เอ้ะ....เจ็บตรงไหนหรอ "

" ทรมาณจัง "

" เพราะเป็นเด็กเลยมีผลข้างเคียงงั้นหรอ...นี้ทำใจดีเอาไว้ก่อนนะ "

" ผม...จะตายหรอ "

" พูดอะไรเเบบนั้นละ....เธอจะโตขึ้นเเล้วเป็นแบบคุณครูไม่ใช่หรอ "

" อือ "

" ถ้างั้นอย่าลืมสอนหนังสือให้ฉันละ " บันโจได้เกียวก้อยกับเด็กตรงหน้าพร้อมรอยยิ้ม " สัญญานะ "

" คุณบันโจพาพวกเขาไปทีปลอดภัยเถอะค่ะ.... "

" เข้าใจเเล้วระวังตัวด้วยละ " บันโจพูดจบก่อนจะอุ้มเด็กเเล้วรีบพาไปยังที่ปลอดภัย

ฮิบิกิได้วิ่งเข้าไปช่วยบิลด์ต่อสู้กับบลัดสตาร์คทำให้เขาต้องรับมือกับสองคนพร้อมๆกันบิลด์เเละฮิบิกิได้เตะเข้าทีลำตัวของบลัดสตาร์คพร้อมกันจนร่างกระเด็นลงไปกลิ้งกับพื้น

" ห่า....โจมตีประสานใช่ได้นิน่า " สตาร์คได้เอาสตรีมกันขึ้นมาพร้อมประกอบกับสตรีมเบลดเป็นไรเฟิลพร้อมกับเอาร็อกเก็ตบอทเทิลออกมาเสียบ

[ FULL BOTTLE! ] 

" บอทเทิลนั้นมัน "

[ STEAM ATTACK! ]

" เอานี้ไปกินสะ " บลัดสตาร์คได้เหนียวไกออกไปกระสุนได้พุ้งเข้าใส่บิลด์พยายามใช่ดาบฟันเเต่กระสุนหลบไปมาก่อนจะพุ้งเข้าใส่ฮิบิกิเเต่บิลด์ได้เข้ามารับเเทนจนทั้งกระเด็นกลิ้งไปกับพื้นพร้อมคืนร่างเเละเเกทลิ้งบอทเทิลได้ตกลงไปอยู่บนพื้น

" อัก.... "

" คุณเซ็นโตะ "

" เซ็นโตะ "

บันโจกลับมาพอดีได้หยิบดราก้อนบอทเทิลขึ้นมาก่อนจะวิ่งเข้ารั่วหมัดต่อยเเต่ก็ถูกบลัดสตาร์คเพียงแค่สบัดแขนใส่จนลงไปนอนกับพื้นแต่บันโจไม่ยอมเเพ้ได้ลุกวิ่งเข้าไปตรั้วหมัดใส่อีกครั้งในระหว่างนั้นครอสดราก้อนได้บินมาคาบแกทลิ้งบอทเทิลที่อยู่ที่พื้นขึ้นมาใส่ในตัวพอดีเเล้วบินเข้าไปพ้นไฟใส่เป็นกระสุนปืนกล

[ CROSS-Z FRAME! ]

" อะไรกันเจ้าตัวน่ารำคาญเนี่ย "

" ย้ากก!!! " บันโจได้ลุกขึ้นต่อยใส่หน้าสตาร์คโดยมีครอสดราก้อนยิงสนับสนุนจนสามารถเอาร็อกเก็ตบอทเทิลมาจากสตาร์คได้ " เซ็นโตะ!! " บันโจได้โยนบอทเทิลไปให้กับเซ็นโตะที่ได้ลุกขึ้นมารับ

[ PANDA ROCKET! ]

[ BEST MATCH! ] 

" เบสเเมทส์ด้วยงั้นหรอ....เยี่ยม!!! "

[ ARE YOU READY? ]

" แปลงร่าง "

[ BUTTOBI MONOTONE! ROCKETPANDA! YEAHH! ] 

 

" โอ้วว....เเพนด้ากับจรวดเข้ากันสุดๆ "

" ลุยละน่า!!! "

บิลด์เเละสตาร์คปะทะกันอีกครั้งต่างฝ่ายต่างโจมตีใส่กันบิลด์ได้ใช่กงเล็บืัเเขนขวาฟันเข้าใส่ลำตัวสตาร์คไม่ยั่งก่อนจะยิงเเขนซ้ายเป็นจรวดออกไปทะลวงอัดเข้าทีท้องจนไถลไปข้างหลังก่อนจะกลับมาประกอบกลับเหมือนเดิม

[ READY GO? ]

[ VOTEX FINISH! ]

" เอาล่ะ.....ค้นพบสมการแห่งชัยชนะเเล้ว " บิลด์ได้กล่าวจบได้หมุนคันโยกไปมาเรื่อยๆก่อนจะบินพุ้งออกไปได้มีสมการวนล้อมรอบตัวสตสร์คเอาไว้ขณะทีบิลด์บินไปตามสมการเเล้วใช่กรงเล็บโจมตีรอบทิศทางจนร่างกระเด็นไปกลิ้งไปกับพื้น

" หึหึ.....ฮ่าห์ ฮ่าห์ แข็งแกร่งขึ้นอีกเเล้วสินะ.....เพื่อตอบเเทนความสนุกนั้นจะบอกอะไรให้อย่างนึ่งละกัน เรื่องของคัตสึรากิ ทาคุมิยังไงละ"

" ว่าไงนะ? "

"  คัตสึรากิ ทาคุมินะ..คือผู้ที่สร้างเฟาส์ขึ้นมายังไงล่ะ " บลัดสตาร์คที่พอได้ยินความจริงของเฟาสท์ก็ทำให้ทุกคนต่างตกใจ " ลาละ " บลัดสตาร์คที่ได้พูดเสร็จก็ได้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วหายไปโดยที่ทั้งสามไม่สามารถติดตามได้ทำให้ต้องถอดใจบิลด์ได้คืนร่างพร้อมกับฮิบิกิได้ปลดเกียร์ออกใส่ชุดเดิมของเธอ

สิ่งที่บลัดสตาร์คพูดนั้นไม่ได้มีเเค่สามคนที่ได้ยินร่วมถึงเเม่ของคัตสึรากิเองก็ได้ยินเช่นกันทำให้ทั้งสามหันกลับไปมองพบเเม่ของคัตสึรากิเองก็ได้ยิน