Kamen rider Build & Symphogear Re:Boot

ตอนที่ 121 : AXZ ตอนที่ 20 บิลด์ที่ทุกคนสร้างขึ้น

" ทีเหลือก็เเค่ส่งเเกเข้าไปในช่องว่างของแสงนั้นสะ.....พลังของแกจะทำให้โลกใหม่เสร็จสมบรูณ์ " เซ็นโตะได้เอาฟูลฟูลบอทเทิลขึ้นมาจะแปลงร่างพร้อมวิ่งเข้าไปหาอีโวลต์เเต่บันโจได้ลุกขึ้นเข้ามาขว้างก่อนจะดึงฟูลฟูลบอทเทิลออกเเล้วผลักเซ็นโตะล้มลงไปกับพื้นสะก่อน

" นายคิดจะทำอะไร"

" ในตัวของฉันมียีนอีโวลต์อยู่ " บันโจได้หันไปตอบกับเซ็นโตะก่อนจะโยนฟูลฟูลบอทเทิลลงพื้นและหยิบแฒ้กม่านัคเคิลขึ้นมาแล้วแปลงร่างเป้นครอสแม็คม่าแล้วเข้าล็อคตัวอีโวลต์เอาไว้ " คนที่ควรจะหายไปควรจะเป็นฉันกับมันดีกว่า "

" อย่าบอกนะว่านายจะ....หยุดนะบันโจ "

" เซ็นโตะ ที่ผ่านมาขอบใจมากนะ " คริสได้บอกลากับเซ็นโตะนั้นทำให้เซ็นโตะและมิโซระกับซาวะงงกับสิ่งที่ครอสกำลังจะทำ

" ใครจะยอม....มาจบลงเเบบนี้กันล่ะ "

" หยุดนะ ปล่อยฉันสิ...ปล่อย!!!!! " 

ไม่นาครอสได้กางปีกแม็คม่าออกมาก่อนจะบินพุ้งขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับอบกร่างอีโวลต์ไปด้วยต่อหน้าทุกคนทั้งสองได้พุ้งเข้าไปในช่องว่างแสงเเละหายไป

" บันโจ!! "

หลังจากที่ครอสได้นำร่างของอีโวลต์บินเข้าไปในช่องว่างแสงที่อยู่ระหว่างโลกที่มีสกายวอลกัลไม่มีสกายวอลอยู่

" ทำไมบันโจถึง.... " มิโซระที่ยังตกใจก่อนที่จะหันไปเห็นเซ็นโตะได้ยันตัวลุกขึ้นก่อนจะเอามือขึ้นมาเช็ดคราบเลือดทีมุมปากแล้วเดินไปหยิบฟูลฟูลบอทเทิลขึ้นมา " คิดจะทำอะไรนะ "

" ฉันจะ......ไปพาหมอนั้นกลับมา " 

" นายไม่จำเป็นต้องไปหรอก " เสียงของทาคุมิได้ดังออกมาจากไหนหัวของเซ็นโตะก่อนจะโดนดึงให้เข้ามาอยู่ในโลกแห่งความทรงจำ " อย่างทีบันโจ ริวกะพูดในตัวเขามียีนอีโวลต์อยู่เขาก็ควรจะสลายหายไปพร้อมกับมัน ถ้ารอยแยกแหห่งแสงนั้นดูดซับพลังอีโวลต์เข้าไปโลกทั้งสองก็จะหลอมร่วมกันก็จะสร้างโลกใหม่ได้สำเร็จ "

" ฉันไม่อยากจะให้ใครต้องมาเสียสละไปมากกว่านี้อีกแล้ว.....คนที่ควรจะต้องเสียสละนะควรเป็นฉันมากกว่า "

" ให้ตายสินายไม่ยมอเข้าใจอะไรเลยนะโง่จริงๆ" ทาคุมิที่พูดเชิงดูถูกใส่ก่อนทีจะเงียบไป " เเต่ว่า....คนที่จะช่วยโลกได้ควรจะเป็นคนแบบนี้ละนะ " เสียงทาคุมิหายไปพร้อมกับเซ็นโตะได้กลับออกมาจากโลกแห่งคความทรงจำก่อนจะก้มหน้าอยู่พักนึ่งมิโซระทีเข้ามาดึงเสื้อของเขาทำให้รู้สึกตัวก่อนจะหันไปหา

" จะทำเเบบนั้นได้จริงๆหรอ......ไม่มีอะไรรับประกันว่าจะกลับมาได้ใช่มั้ยล่ะ "

เซ็นโตะที่ไม่ได้พูดอะไรโดยปล่อยให้เกิดความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศมือของมิโซระที่กำเสื้อของเขาอยู่ก็ได้ค่อยๆปล่อยมือออกจากชายเสื้อพร้อมฝืนยิ้มออกมา

" ฮึก....แต่คงไม่ต้องห่วงหรอกเนอะ...ถ้าเป็นบิลด์ที่พวกเราสร้างขึ้นมาละก็ " มิโซระที่ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเช่นเดียวกับทีทุกคนก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ได้ไหลออกมาเซ็นโตะได้หันมายิ้มให้กับทุกคนให้สบายใจก่อนจะหันกลับไปเงยมองเสาเเสงสีรุ้งตรงหน้า

[ RABBIT RABBIT! ]

" เเปลงร่าง "

[ ARE YOU READY? ]

[ OVERFLOW! KURENAI NO SPEEDY JUMPER! RABBITRABBIT! YABEI! HAEEEI! ]

" รอก่อนนะบันโจ " บิลด์ได้กระโดดพุ้งขึ้นไปบนฟ้าพร้อมเปลี่ยนมาอยู่ในร่างแรบบิทแรบบิทโอเวอร์โฟลด์โหมดบินตามแสงออกไป

ณ รอยเเยกของแสง

บิลด์ได้บินได้ลงมาถึงพื้นก่อนที่จะกลับมาอยู่ในร่างปกติแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆซึ่งเป็นพื้นที่ทีเหมือนลายทะเลทรายที่มีภูเขาล้อมรอบซึ่งเป็นสภาพแวดลช้อมคล้ายกับโลกอย่างมาก

" นี้นะหรอ....ข้างในรอยแยกของแสง " บิลด์ที่กำลังตกใจกับสภาพแวดล้อมอยู่นั้นก่อนจะหันไปเห็นร่างของบันโจที่นอนอยู่ไม่ไกล" บันโจ "

ระหว่างทีบิลด์ได้เข้าไปหาบันโจจู่ๆเจ้าตัวก็ลืมตาขึ้นพร้อมดวงตากลายเป็นสีเเดงเเล้วลุกขึ้นมาเข้าโจมตีใส่บิลด์ทันทีทำเอาตกใจก่อนจะพยายามหลบการโจมตีของบันโจจนแยกตัวออกมาร่างของบันโจได้หันมาหาบิลด์ก็ได้กลายร่างเป็นอีโวลต์ที่ยืนอยู่ตรงหน้า

" อีโวลต์ "

" เสียใจด้วยน่า...ฉันได้ดูดกลืนบันโจเข้าไปแล้ว "

" ว่าไงนะ? "

" เหลือเเค่ดูดกลืนเเกไปอีกคนอีโวลต์ทริกเกอร์ก็จะกลับมาใช้งานได้....ต่อจากนั้นฉันก็จะได้รับพลังที่เหนือรับกว่าจักรวาลอีกครั้ง!? "

สิ้นเสียงอีโวลต์ได้เข้าโจมตีบิลด์ทันทีเนื่องจากพลังทีคนละชั้นทำให้บิลด์เป็นถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวหมัดของอีโวลต์ที่ออร่าสีดำเเดงปกคลุมต่อยอัดใส่ร่างไม่หยั่งจนร่างของบิลด์กระเด็นลงไปนอนกับพื้น

" ถ้าเเกไม่กำจัดฉันพลังงานก็จะไม่ถูกปลดปล่อยออกมาแล้วโลกทั้งสองก็จะสลายหายไปเเละเเผนเเกก็จะสูญเปล่า "

" อึก....ฉันจะต้องสร้างโลกใหม่ให้ได้! " บิลด์ได้วิ่งเข้าไปประชิดตัวอีโวลต์ก่อนจะรั่วหมัดเข้าใส่ไม่ยั้งแต่ไม่ว่าจะโ๗มตียังไงก็ไม่สะเทือนอีโวลต์เลยแม้แต่น้อย

" เเกที่ไม่มีจีเนียสเเล้วจะทำอะไรได้!? " อีโวลต์ได้ดูถูกพร้อมเตะอัดเข้าใส่ก่อนจะกระชากขึ้นมากระหน้ำต่อยใส่จนร่างของบิลด์กลิ้งลงไปนอนกับพื้นแล้วคืนร่างอีโวลต์ได้กลับมาเป็นร่างของโซอิจิยืนยิ้มให้

" ยอมรับความจริงซะเถอะ คิริว เซ็นโตะไม่ใช่มนุษย์ที่สมควรจะมีตัวตนอยู่บนโลกนี้เลยด้วยซ้ำ "

" หุบปาก! " เซ็นโตะหมดความอดทนได้ลุกขึ้นมาวิ่งเข้าหวังจะชกใส่อีโวลต์เเต่เขาเอามือมารับเอาไว้ได้พร้อมกับบีบมือของเซ็นโตะจนรู้สึกเจ็บ 

" เเกคือต้นเหตุของทุกอย่าง...ถ้าเเกไม่สร้างไรเดอเร์ซิสเต็มขึ้นมาเเละมาสไรเดอร์ โศกนาฏกรรมทั้งหมดก็จะไม่เกิดขึ้นหรอก"

เซ็นโตะรู้สึกเจ็บทั้งร่างกายเเละจิตใจที่ถูกคำพูดทีอีโวลต์พูดทิ้มเเทงใจ

" เเกนะ...เป็นฮีโร่จอมปลอมที่ถูกฉันสร้างขึ้นมาเท่านั้นแหละ!!! " อีโวลต์ได้ปล่อยพลังใใส่เซ็นโตะจนร่างกระเด็นลงไปนอนกับพื้นอีกครั้งก่อนทีจะกลับเป็นร่างทีเเท้จริง " เท่านี้ก็จบเเล้วละ....คิริว เซ็นโตะ " อีโวลต์ทีกำลังปิดฉากจัดการเซ็นโตะจู่ๆร่างกายก็เกิดขยับไม่ได้ทำให้เซ็นโตะก็ตกใจ

" ร่างกาย....มันขยับไม่ได้...ทำไมกัน "

" มั่วทำอะไรอยู่...เซ็นโตะ " จู่ๆเสียงบันโจได้ดังออกมาจากร่างของอีโวลต์

" บันโจ "

" ฉันจะหาทางจัดการอีโวลต์เอง.....นายนะรีบหนีไปซะ "

" ยะ....อย่ามาพูดบ้าน่า "

" นี้....เซ็นโตะนายรู้มั้ยว่าตอนนี้นะฉันกำลังทำหน้าเเบบไหนอยู่? หน้าฉันตอนนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้มเลยละ " 

เซ็นโตะที่ได้ยินประโยคที่บันโจพูดก็ทำให้นึกถึงคำพูดของตัวเองในอดีต

( พอได้เป็นพลังให้ใครสักคน...ฉันก็รู้สึกดีใจจากใจจริงจนยิ้มออกมา ถึงจะอยู่ใส่หน้ากากเลยมองไม่เห็น ถ้าหวังสิ่งตอบเเทนละก็ สิ่งนั้นนะไม่ใช่ความถูกต้องหรอก )

" ฉันจะพูดเพียงครั้งเดียว.... " บันโจได้พูดออกมาก่อนที่เซ็นโตะเงยหน้าไปมองก็เห็นร่างของบันโจร่วมถึงมิโซระ ซาวะ เก็นโ?คุ คาซึมิและพวกฮิบิกิที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังมองมาที่เซ็นโตะ  "ไม่ว่าใครจะพูดยังไงนายก็คือฮีโร่ของพวกเรา....เพราะงั้นช่วยมีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะ "

" ให้มันน้อยๆหน่อย!!! " อีโวลต์ได้ใช่พลังสะกดบันโจเอาไว้ก่อนจะมีบอทเทิลอันนึ่งออกมาจากร่างของเขามาตกอยู่ตรงหน้าเซ็นโตะก็คือดราก้อนบอทเทิลสีเงินเขาทีไม่รอช้ายื่นมือไปหยิบมาทันทีอีโวลต์ที่เหนื่อยหอบหลังจากที่ปิดผนึกบันโจในร่างของตัวเอง " ตอนนี้ฉันได้ผนึกโดยสมบรูณ์แล้วมันจะไม่มีวันออกมาเป็นครั้งที่สองแน่ "

" เลวร้ายสุดๆ.....นายเล่นพูดเเบบนี้ทำให้ฉันชักอย่างเห็นหน้าของนายขึ้นมาสะแล้ว  " เซ็นโตะได้ค่อยยันตัวลุกขึ้นมาพร้อมถือไดรฟ์เวอร์เอาไว้ในมือเเล้วยิ้มออกมา " ฮีโร่นะไม่มีทางหนีอยู่เเล้วละน่า "

พูดจบเซ็นโตะได้เอาไดรฟ์มาสวมก่อนจะหยิบฟูลฟูลบอทเทิลขึ้นมา

[ RABBIT RABBIT! ]

" เเปลงร่าง "

[ ARE YOU READY? ] 

[ OVERFLOW! KURENAI NO SPEEDY JUMPER! RABBITRABBIT! YABEI! HAEEEI! ]

 

"ฉันจะ...ช่วยนายเดียวนี้เเหละบันโจ!!! "

เซ็นโตะได้เเปลงร่างเป็นบิลด์เเรบบิทเเรบบิทฟอร์มเข้าต่อสู้กับอีกโวลต์อีกครั้งทั้งสองทีเเหลกหมัดกันอย่างดุเดือดก่อนทีบิลด์จะล็อกเเขนเอาไว้ข้างนึ่งเอาไว้

" อีโวลต์...ถจริงอยู่ที่แกทำให้ฉันเป็นมาสไรเดอร์ " บิลด์ได้กระโดดเตะใส่เข้าหน้าอีโวลต์เเละกระหน้ำโจมตีต่อเนื่องก่อนจะโดนเตะกระเด็นลงไปกลิ้งกับพื้น " เเต่ว่าที่ฉันสามารถใช้พลังนี้ในทางทีถูกต้องได้....เพราะฉันน่ะมีพวกพ้องที่ฉันรักอยู่!!! " บิลด์ได้ลุกขึ้นก่อนจะกระโดดต่อยเข้าทีหน้าอีโวลต์จนกลิ้งลงไปกับพื้นก่อนทีมันจะลุกขึ้นมาด้วยความโมโหดเเล้วเข้าต่อสู้อีกครั้ง

" ทุกคนนะ...ช่วยสร้างคิริว เซ็นโตะ เป็นคนสร้างมาสไรเดอร์บิลด์คนนี้ขึ้นมา " การโจมตีของบิลด์เริ่มหนักเเน่นขึ้นสร้างความเสียหายกับอีโวลต์ได้เป็นอย่างมาก " ฉันจะสร้างโลกที่มีความรักและสันติสุขเบ่งบานในใจเพื่อการนั้นฉันจะใช้พลังนี้ "

" การทำลายต่างหากละคือพลังที่แท้จริง....ฉันจะทำลายพลังจอมปลอมของแกให้หายไปเลย "

" ฉันจะพิสูจน์เองว่าพลังไหนเป็นของจริง "

อีกด้านนึ่งทางพวกมิโซระที่กำลังมองดูรอยแยกที่กำลังค่อยๆปิดลงช้าๆ

" รอยเเยกกำลังจะปิดเเล้ว " ซาวะที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มจะกลัวๆโดยท่มีมิโซระที่ยืนฟังพร้อมกับจับกำไลเอาไว้แน่น

ทางด้านบิลด์ที่ต่างฝ่ายต่างโจมตีเเละป้องกันต่อเนื่องก่อนทีบิลด์จะกระโดดเตะขาคู่ใส่อีโวลต์ลงไปนอนกับพื้นอีโวลต์ได้ใช้จังหวะนั้นกระหน้ำโจมตีใส่ไม่ยังเวลาเดียวร่างของบิลด์ที่เริ่มมีออร่าสีทองออกมาจากร่างก่อนที่บิลด์จะลุกขึ้นอยู่ในร่างของแทงค์แทงค์ฟอร์มกระหน้ำเข้าโจมตีใส่อีโวลต์ไม่หยั่งแล้วใช้ตีนตะขาบจากเกราะแขนทั้งสองทำงานปันเสียดสีเข้าที่กลางอกของอีโวลต์

" มาแข่งกันดีกว่าว่าฝ่ายไหนจะหายไปก่อนกัน!? " อีโวลต์ได้กล่าวท้าทายออกมาก่อนจะโจมตีใส่บิลด์อย่างต่อเนื่องก่อนจะถูกกรงเล็บเข้าโจมตีทีหกลางอกจนบิลด์กระเด็นเซไปข้างหลังพร้อมกับพลังที่ถูกดูดออกไปจนร่างกลายเป็นสปาร์คกลิ้งแทน

[ RABBIT TANK SPARKLING ]

 

บิลด์ที่ไม่ยอมเเพ้ใช้พลังกระโดดพุ้งเข้าใส่อีโวลต์แล้วเตะเข้าที่เข่าจนทรุดลงไปกับพื้นแล้วระเบิดพลังสปาร์คกลิ้งออกมาชกเข้าที่กลางอกจนอีัโวลต์เซถอยหลังไปจู่ๆที่ส่วนไหล่ทั้งสองข้างหายไปบิลด์ที่ไม่รอช้าควักเอาฮอว์คเเกทลิ้งขึ้นมากระหน้ำยิงใส่พร้อมวิ่งเข้าไปหาเเต่อีโวลต์ยกมือขึ้นมาป้องกันเอาไว้ได้แล้วโจมตีส่วนกลับบิลด์จนลงไปนอนกับพื้นแต่ก็หันไปกระหน้ำยิงต่อจนโดนอีโวลต์ยิงพลังจากมือเข้าใส่จนฮอว์คแกทลิ้งกันกระเด็นหลุดจากมือก่อนที่จะกลับมาอยู่ในร่างแรบบิทแทงค์

[ RABBIT! TANK! ] 

อีโวลต์ค่อยๆเดินเข้าไปหาเเต่บิลด์ลุกขึ้นมาพร้อมดริลครัชเชอร์เข้าฟาดฟันใส่อีโวลต์ไม่หยั่งเเต่อีโวลต์ที่ปัดการโจมตีสำเร็จได้ต่อยเข้าทีหน้าอกของบิลด์จนกระเด็นออกไปก่อนที่มือปีศาจทั้งสองจะสลายหายไป

" หน่อย...เเกนะเเก!? " อีโวลต์ที่เห็นแบบนั้นก็โมโหอย่างมากและเดินตรงเข้าไปหาบิลด์ช้าๆ

บิลด์ได้หันมาจะฟาดฟันใส่เเต่อีโวลต์ปัดอาวุธหลุดจากมืออีกครั้งเเต่บิลด์ที่พยายามหลบการโจมตีก่อนจะพลาดถ้าถูกอีโวลต์โจมตีเข้าที่บิลด์ไดรฟเวอร์เต็มๆจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้นพร้อมกับคืนร่าง

" อัก.....อ่อก... " เซ็นโตะที่นอนกองอยู่กับพื้นพร้อมบาดแผลเต็มตัวก่อนจะมองไปที่บิลด์ไดรฟเวอร์ที่ตอนนี้เสียหายอย่างหนัก " อะ....อึก.....อ้ากกก!? " เซ็นโตะที่พยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกอีโวลต์ใช้เท้าเหยียบเข้าที่กลางอกจนกดลงไปนอนกับพื้นตามเดิม

" ดูเหมือนจะรู้ผลเเล้วสินะ.....เอาล่ะจงมาเป๋นส่วนนึ่งของฉันสะเถอะ " อีโวลต์ได้ยื่นมือออกพร้อมกับค่อยดูดกลืนเซ็นโตะไปทีละนิด

" อัก....อ้ากกกกก!!!!! " เซ็นโตะได้ร้องออกมาอย่างทรมาณก่อนที่ร่างกายจะเริ่มค่อยๆสลายหายไปทีละส่วน 

" เยี่ยมต้องแบบนี้สิ....ร้องเข้าไปร้องออกมาให้ดังกว่านี้สิ!? "

" จะจบลงแบบนี้จริงๆงั้นเหรอ....พวกเราพยายามมาอยางลำบากเพื่อให้จบแบบนี้งั้นเหรอ " เซ็นโตะที่เริ่มพึมพำกับตัวเองไปมาพร้อมกับสติที่ค่อยเลื่อนลาง " คุณพ่อ ฮิบิกิ ทุกคนขอโทษด้วยแต่ว่าไม่ไหวแล้วละ " เซ็นโตะได้หลับตาลงพร้อมรอรับชะตากรรมก่อนที่ทุกอย่างจะดำมืดไปหมด

" ถ้ายังอยากจะมีชีวิตอยู่ ก็อย่ายอมแพ้เด็ดขาด!? " จู่ๆก็ได้มีเสียงทั้ง10เสียงได้ตะโกนออกมาผสานเสียงจนทำให้เซ็นโตะได้ลมตาขึ้นมาก่อนที่ในกระเป๋าของเซ็นโตะจะส่องแสงสีรุ้งออกมา

" อะไรนะ....แสงนี้มันอะไรกัน!? " อีโวลต์ที่พอเห็นแสงที่ส่องสว่างออกมาก็ถึงกับตกใจก่อนที่แสงเหล่านั้นจะพุ้งออกเป็น10แสงพุ้งเข้าโจมตีใส่อีโวลต์จนกระเด็นลงไปกลิ้งกับซึ่งแสงทั้ง10ได้ลอยวนไปมาอยู่เหนือหัวของเซ็นโตะก่อนที่จะมีออร่าสีรุ้งจากทั้ง10แสงได้ปล่อยออกมาทำให้ร่างกายบางส่วนที่กำลังจะเลื่อนหายไปกลับมาเป็นปกติร่วมถึงบิลด์ไดรฟเวอร์

" หรือว่าจะ.... " เซ็นโตะได้มองไปที่แสงทั้ง10ก่อนจะปรากฎเป็นซิมโฟเกียร์บอทเทิลทั้ง10ลอยอยู่ตรงหน้าของเซ็นโตะจู่ๆจีเนียสบอทเทิลที่ไม่มีส่วนประกอบอยู่แล้วได้ลอยขึ้นมาก่อนที่ซิมโฟเกียร์บอทเทิลทั้ง10จะหลอมร่วมกับจีเนียสบอทเทิลจนส่วนประกอบกลับมาอีกครั้ง " ส่วนประกอบของจีเนียสบอทเทิลกลับมาแล้ว " เซ็นโตะได้ตกใจก่อนจะคว้าเอาจีเนียสบอทเทิลมา

" ต่อให้ได้จีเนียสบอทเทิลกลับมา....ก็เปฃ่าประโยชน์อยู่ดีนั้นแหละ " อีโวลต์ที่ได้ลุกขึ้นบืนก่อนจะพูดออกมาอย่างมั่นใจก่อนที่ดราก้อนบอทเทิลสีเงินของบันโจจะลอยออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับแรบบิทบอทเทิลที่อยู่ไดรฟเวอร์ลอยออกมาก่อนจะเปลี่ยนกลายเป็นสีทองและร่วมกันจนกลายครอสบิลด์แคนเซ็นโตะที่เห็นแบบนั้นก็ได้ก้ำมันเอาไว้แน่น

" เอาล่ะ.....เริ่มการทดลองกันเลยมั้ย " เซ็นโตะได้เอาฮาร์ดซาร์ดทริกเกอร์ติดตั้งกับบิลด์ไดรฟเวอร์ก่อนจะเขย่าครอสบิลด์แคนไปมาสองรอบพร้อมกับสมการสีรุ้งที่ลอยวนไปมารอบๆตัว

[ CROSS-Z BUILD GENIUS ]

[ ARE READY? ]

" แปลงร่าง!? "

[ RABBIT!! DRAGON!! BE THE ONE!! KANZEN MUKETSU NO BOTTLE YAROU! CROSS-Z BUILD GENIUS ! SUGEI! MONOSUGEI! ]

" อะไรนะ....ฟอร์มนั้นมันอะไรกัน!? "

" นี่คือฟอร์มแห่งปาฏิหาริย์ที่ฉันไม่สิ....พวกเราทุกคนสร้างขึ้นครอสบิลด์จีเนียสยังไงละ!? " บิลด์ได้กล่าวออกมาอย่างหนักแน่นก่อนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงจนวาร์ปมาอยู่ข้างหลังของอีโวลต์แทบพริบตาแล้วชกไปด้วยพลังมหาศาลเข้าเต็มกลางหลังจนอีโวลต์กระเด็นไปตามแรงหมัด

" หน่อย.....อย่าใหมันมากนักนะ " อีโวลต์ทีตั้งหลักได้หันไปและยิงพลังเข้าใส่บิลด์ไม่หยั่งลูกพลังจำนวนมากได้พุ้งเข้าใส่บิลด์ทันทีแต่ก็เหล่าลูกบอลพลังเหล่านั้นก็ถูกตัดเป็นชิ้นๆโดยที่ในมือของบิลด์นั้นถือเคียวอิกาลิม่าเอาไว้อยู่พร้อมกับร่างของคิริกะเรืองแสงลอยอยู่ข้างๆกับบิลด์ " อะไรกันนะ? "

" จะช่วยเหลือและต่อสู้เพื่อนโลกใบนี้ด้วยความใสซื่อเดส!? " 

"  วิญญาณงั้นเหรอ? ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้หรอก!? " อีโวลต์ได้พุ้งเข้าประชิดตัวทันทีก่อนที่เคียวอิกาลิม่าในมือบิลด์จะหายไปพร้อมกับร่างของคิริกะซึ่งต่างฝ่ายต่างก็แลกหมัดกันไปมาก่อนที่บิลด์จะกระโดดไปบนฟ้าเพื่อทิ้งระยะห่างและด้านซ้ายมือของบิลด์ก็ปรากฎร่างของชิราเบะที่อยู่ในสภาพเดียวกับคิริกะได้ปรากฎออกมา

" ต่อให้มีกำแพงที่ขว้างกันก็จะทำลายมันด้วยสายสัมพันธ์ของพวกเรา " ชิราเบะพูดจบก่อนที่บิลด์นั้นได้ผสานมือที่บนฟัวและผายมือออกก็ปรากฎใบเลื้อยชูชาร์กาน่าออกมาจำนวนมากและสบัดมือเพียงเล็กน้อยเหล่าใบเลื้อยจำนวนมากได้ยิงเข้าใส่อีโวลต์

อีโวลต์ได้หลบใบเลื้อยที่พุ้งเข้ามาหาตัวเองก่อนจะพยายามใช้พลังตัวเองปัดทำลายใบเลื้อยจำนวนมากจนหมดก่อนที่บิลด์จะลงมายืนอยู่ที่พื้นก่อนที่ร่างชิราเบะจะหายไปแล้วปรากฎร่างเงาของมาเรียและเซเรน่าที่อยู่ข้างบิลด์คนละฝั่งก่อนที่เหล่าดาบอากาโทลัมได้ลอยออกมาล้อมร่างของอีโวลต์เอาไว้ทุกทิศทาง

" ก้าวข้ามฝันร้ายที่อยู่ภายในใจและเปลี่ยนเป็นคนใหม่เพื่อผู้คนที่รัก!? "

" และแข็งแกร่งขึ้นมาในอ้อมกอดของคนสำคัญและก้าวเดินต่อไปเพื่ออนาคตที่สร้างขึ้น!? "

มาเรียและเซเรน่าพูดจบก่อนที่เหล่าดาบอากาโทลัมจะกระหน้ำยิงลำแสงจากปลายดาบยิงเข้าใส่อีโวลต์รอบทิศทางจนอีโวลต์ได้ระเบิดพลังจนทำลายเหล่าดาบทั้งหมด

บิลด์ได้พุ้งเข้าไปโจมตีพร้อมง้างอาวุธเตรียมฟันทางอีโวลต์ทีเตรียมจะส่วนการโจมตีกลับเเต่บิลด์ที่รู้ทันจึงกระโดดขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะพุ้งลงมาฟันพร้อมออร่าสีทองเงินเเละสีรุ้งอยู่ที่ปลายดาบโจมตีใส่อีโวลต์จังๆก่อนจะโจมตีฟันเข้าทีลำตัวอีกครั้งก่อนที่มาเรียและเซเรน่าจะหายไปพร้อมปรากฎร่างของคริสที่อยู่ข้างๆกับบิลด์

" จะมุ่งไปยังวันพรุ่งนี้พร้อมกับผู้คนที่รักและพวกพ้องที่ไม่สามารถทดแทนได้ " คริสพูดจบบิลด์ได้ยื่นมืออกไปทำท่าเหมือนจะเหนียวไกปืนก่อนที่ข้างหลังจำนวนมากจะปรากฎเป็นครอสโบว์อิจิน่าจำนวนมากแล้วกระหน้ำยิงเข้าใส่จนอีโวลต์ต้านทาานป้องกันเอาไว้ไม่อยู่จนร่างปลิวกระเด็นอัดกับภูขาก่อนจะเงยหน้าไปมองบิลด์ที่ตอนนี้ถือหอกกังกุงเนียร์กับดาบอาเมะโนะฮาบาคิริเอาไว้อยู่พร้อมกับร่างเงาของคานาเดะและซึบาสะ

" จงโบยบินไปสู่ความฝันที่ไกลจะเอื่อมถึง!? "

"  ด้วยปีกที่เต็มไปด้วยความต้องการที่จะมุ่งไปสู่ความฝัน!? " 

ทั้งสองกล่าวจบก่อนจะแตะที่อาวุธในมือของบิลด์จนเปลวไฟสีส้มแบะสีน้ำเงินได้จุดขึ้นมาพร้อมกับบิลด์ที่พุ้งออกไปจนเปลวไฟทั้งสองหลอมร่วมกันจนกลายเป็นนกฟินิกส์พุ้งทะลวงอัดจนร่างของอีโวลต์ทะลุภูเขาขึ้นไปบนฟ้า

" อัก.....!? "  อีโวลต์กระเด็นลอยอยู่บนท้องฟ้ากำลังจะตั้งหลักแต่บิลด์ได้ปรากฎอยู่ข้างหลังพร้อมกับร่างเงาของมิคุที่อยู่ข้างๆ

" เพื่อผู้คนที่ทุกทรมาณก็จะเป็นแสงสว่างเพื่อมอบความหวังให้กับผู้คนเหล่านั้น!? " มิคุพูดจบที่มือของบิลด์ได้ปรากฎพัดพับของเชนโชวจินก่อนจะกางออกเป็นกระจกและยิงลำแสงสีม่วงเข้ากลางของอีโซลต์จนกระเด็นลงไปอัดกับพื้นจนเกิดหลุมขนาดใหญ่

" ไม่จริงน่า.....ทั้งๆที่อยู่ในร่างนี้แต่กลับถูฏมนุษย์เล่นงานเนี่ยนะ!? " อีโวลต์ที่ตอนนี้เป็นฝ่ายถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวจนเริ่มโมโหหัวร้อนที่จะทุบไปที่พื้นเต็มแรงและลุกขึ้นพร้อมหันไปมองบิลด์ที่ลงมายืนอยู่ที่พื้นพร้อมกับที่แขนทั้งสองจะมีอาร์มเมอร์เกียร์ของกังกุงเนียร์ " เป็นไปไม่ได้ฉันไม่ยอมรับเด็ดขาด ไม่ยอมรับเด็ดขาด!? " อีโวลต์ได้วิ่งพุ้งตรงเข้าใส่เช่นเดียวกับบิลด์ที่วิ่งพุ้งเข้าไปาอีโวลต์เช่นกัน

ทั้งสองฝ่านต่างแลกหมัดเข้าใส่กันแต่อีโซลต์ที่ชกวืดกับบิลด์ที่ชกเข้าที่เบ้าหน้าของอีโวลต์เต็มๆก่อนจะไล้ต้อนไปเรื่อยๆก่อนจะอัปเปอร์คัตเสยเข้าที่ใต้คางจนร่างของอีโ;ลต์กระเด็นหงายหลังลงไปนอนกับพื้นก้อนจะมองไปที่บิลด์มีร่างฮิบิกิยืนอยู่

" พลังที่สามารถช่วยใครสักคนหรือมอบความหวังให้ใครสักคนนี้แหละคือพลังที่แท้จริง "  ฮิบิกิได้ตะโกนออกมาดังกึกก้องก่อนที่ร่างพวกซึบาสะจมายืนเรียงกัน

" เพื่อความรักและสันติสุข.....เพื่อโลกที่ทุกคนสามารถยิ้มได้อีโวลต์ฉันจะกำจัดแกซะ!? " บิลด์พูดจบพวกฮิบิกิได้ส่องแสงก่อนจะแผรเปลี่ยนเป็นพลังเข้ามาร่วมอยู่ในร่างของบิลด์จนร่างถูฏออร่าสีรุ้งปกคลุมเอาไว้

[ READY GO! / READY GO ]

[ VOTEX ATTACK  / FEVER FLOW! BLACKHOLE BREAK]

 ทั้งสองได้กระโดดพุ้งขึ้นไปบนฟ้าก่อนที่จะมีสมการสีรุ้งเข้ามาล็อคร่างของอีโวลต์เอาไว้ก่อนที่บิลด์จะสไลด์พุ้งเข้าไรเดอร์คิกอัดเข้าร่างของอีโวลต์ก่อนจะดันไปเรื่อยๆพร้อมพลังมหาศาลที่ได้ปลดปล่อยออกมา

" ฮ้ากกกก!!! คราวนี้แหละ....จบแน่นอน!!! " บิลด์ได้ระเบิดพลังออกมาทั้งหมดและร่วมเข้ากับการโจมตีครั้งนี้

" คนอย่างฉันเนี่ยนะจะแพ้....หน่อยแน่เจ้ามนุษย์!!! "

สิ้นเสียงอีโวลต์ร่างของทั้งสองได้กระเเทกกับพื้นก่อนที่มิติทั้งหมดจะเกิดแตกร้าวและเกิดระเบิดมหาศาลก่อนที่พลังของอีโวลต์จะกระจัดกระจายไปทั่วอนูทางด้านมิโซระยืนมองอยู่จู่ๆก็เวอร์นาจได้เข้าสิงร่างของเธอ

" อีโวลต์ถูกกำจัดเเล้ว เท่านี้หน้าที่ของฉันก็สิ้นสุดลงเเล้ว " สิ้นเสียวเวอร์นาจหายไปพร้อมกำไลข้อมมือได้ตกหล่นลงพื้นพร้อมมิโซระรู้สึกตัวก่อนจะก้มลงไปดูกำไลก่อนจะหยิบขึ้นมา

" เวอร์นาจ.... " 

เวลเดียวกันโลกทั้งสองค่อยหลอมร่วมกันจนผู้คนที่ยืนมองอยู่ต่างตกใจกับปรากฎการณ์ร่วมถึงพวกมิโซระที่ยืนมองอยู่เงียบๆ

" โลกทั้งสอง...กำลังร่วมกันเเล้ว "

" เซ็นโตะ...บันโจ "

สกายวอลค่อยๆพังทะลายลงพร้อมกับเเสงสีรุ้งค่อยทำลายเเพนโดร่าทาวเวอร์จนเกิดเเสงสว่างขึ้นจนทัศนาภาพทั้งหมดเต็มไปด้วยแสงสีขาว

ร่างของเซ็นโตะที่นอนหมดสติอยู่กลางสนามหญ้าพร้อมกับมีกระต่ายน้อยตัวนึ่งโดดเข้ามาหาเขาเเล้วจากไปเซ็นโตะที่ค่อยๆรู้สึกตัวได้มองดูรอบๆเซ็นโตะที่เห็นสถานที่ตรงหน้าก็นึกออกเหตุการณ์บางอย่างขึ้นซึ่งเป็นจุดที่เฉลิมฉลองการกับมาของยานสำรวจเป็นทีจุดสกายวอลปรากฎเเละจุดเริ่มต้น

ของทุกอย่าง

" มะ....ไม่มีสกายวอล " เซ็นโตะที่เห็นแบบนั้นก็รีบลุกแล้ววิ่งเข้าไปในเมืองอย่างเร่งรียพอมาถึงก็ต้องถึงกับตกใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้าเมื่อประชาชนที่ใช้ชีวิตกัยอย่างสงบสุข

" นี้เราอยู่โลกใบใหม่เเล้วงั้นหรอ "

" วันนี้จะมีการแต่งตั้งคณะรัฐมนตรีชุดใหม่ขึ้นตั้งเเต่วันนี้ " เสียงประกาศที่ดังก้องไปทั่วเซ็นโตะได้หันไปมองจอทีติดอยู่กับตึกซึ่งคนที่อยู่ในจอก็คือนายกฮิมูโระ

 

" ผมขอเเต่งตั้งทาจิมิ โยชิโกะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธาณสุขเเละมิโดมาซาคุนิเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศพวกเราจะทำงานอย่างสุดความสามารถเพื่อสนับสนุน  "

" นายกฮิมุโระยังมีชีวิตอยู่.....งั้นก็หมายความว่า "

" ดูเหมือนว่า....ทฤษฎีของนายจะถูกต้องนะ " เสียงทาคุมิได้ดังภายในหัวของเซ็นโตะ

----FLASH BACK----

" บางทีพ่อคง...อาจจะตั้งใจทำให้ทุกอย่างกลับสู่สภาพเดิมก็ได้  "

" สภาพเดิมงั้นหรอ? ในบันทึกของพ่อไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นเลยนะ "

" นั้นก็เพราะว่าไอเท็มที่จำเป็นยังไม่ครบยังไงล่ะ " เซ็นโตะได้บอกใบ้ให้ทาคุมิจะนิ่งเงียบพักนึ่งก่อนจะรู้คำตอบที่เซ็นโตะกำลังจะสื่อทำให้เขาเองก็ตกใจพอกัน

" จีเนียสบอทเทิลงั้นหรอ "

" เดิมทีจีเนียสบอทเทิลที่ถูกสร้างมาจากเเพนโดร่าพาเนลอยู่เเล้วถ้าใช้พลังพาเนลสีดำเเละสีขาวกับพลังของจีเนียสบอทเทิล...เราก็อาจจะกอบกู้โลกแบบเหนือกฎฟิสิกข์ "

" กอบกู้โลกแบบเหนือกฎฟิสิกข์ "

" การหลอมร่วมโลกทั้งสองเข้าด้วยกันจะนำผู้คนมุ่งไปสู่โลกปัจจุบันที่ไร้สกายวอลจะทำให้มีแต่ความสงบสุขนั้นแหละคือโลกที่แท้จริงที่พ่อสร้าง "

----FLASH BACK END----

" โลกที่พ่อใฝ่ฝัน...ตอนนี้กลายเป็นจริงเเล้วสินะ "

เซ็นโตะมองดูเหล่าเด็กที่วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานพร้อมกับผู้คนที่เดินส่วนกันไปมาบางก็เป็นครอบครัวเเละบางคนที่เป็นคู่รักสิ่งที่เขาตั้งใจมาตั้งเเต่ต้นได้สำเร็จ

" เเต่ว่าผู้คนในโลกใบนี้....จะมีอดีต10ปีที่ต่างไปพวกเขาไม่ใช่คนที่นายรู้จักอีกแล้ว "

ณ ทำเนียบรัฐบาล

 

นายกฮิมุโระเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่หลังจากประกาศเเต่งตั้งสำเร็จมาพร้อมกับเก็นโทคุเเละคนของรัฐบาล

" กำหนดการต่อไปละ "

" หลังเสร็จจากรัฐสภาเเล้วมีนัดทานอาหารกับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงระหว่างประเทศมิโดเวลา 19:00น.ครับ "

" ท่านครับนี้คือ ต้นฉบับสุนทรพจน์ครับ " ผู้ชายทางด้านซ้ายของฮิมุโระได้ยื่นเเฟ้มเอกสารให้ก่อนจะเดินไปอ่านไป

ขณะเดียวซาวะที่รออยู่เเล้วได้เดินเข้าไปหาเก็นโทคุทันที

" เอ่อ...คือว่าคุณฮิมุโระค่ะฉันทาคิกาวะจากหนังสือพิมพ์การเมืองเเละเศรษฐกิจกลางค่ะ " ซาวะกล่าวเเนะนำพร้อมยืนบัตรให้กับเก็นโทคุ

" ผมเลขานุการฮิมุโระครับ...ไว้เราไปคุยกันที่ห้องทำงานของผมเเทนละกันนะครับ "

 

" ค่ะ "

โรงงานผลิตเครื่องจักรนัมบะ

 

ภายในโรงงานที่มีคนงานจำนวนมากผลิตชิ้นส่วนอย่างขยันขันเเข็งกับเครื่องจักรด้านในพบอุสึมิทีกำลังกังวลกับผลงานของตัวเองอยู่

 

" ไม่ไหวเเบบนี้ยังใช่การไม่ได้  " อุสึมิได้หยิบเเท่งเหล็กขึ้นมาเพื่อจะทำอะไรสักอย่าง "เเบบนี้ต้องทำขึ้นมาใหม่!"

อุสึมิที่จู่ๆเอาเเท่งเหล็กกระเเทกกับเข่าเเต่เขาทีพึ่งรู้สึกตัวก็ลงไปนอนกับพื้นพร้อมเอามือจับหัวเข่า

ณ ร้านกาเเฟ Nacita

 

" ยินดีต้อนรับครับ " โซคิจิที่กล่าวทักทายลูกค้าที่เข้ามาใหม่พร้อมกับมิโซระ

" ยินดีต้อนรับค่ะ "

ลูกค้าที่มาใหม่ก็คือคาซึมิกับพวกมาซารุได้เดินเข้ามาในร้านด้วยความดีใจยกเว้นคาซึมิ

 

" เน่...ที่นี้จะมีผู้หญิงที่มีคุณสมบัติเป็นเจ้าสาวของฉันงั้นหรอ "

" เเน่นอนเลยหัวหน้า...เธอน่ารักระดับไอดอลเลยน่ะ "

" หัวหน้าจะต้องตกหลุมรักเเน่นอน "

" ตกหลุมรักเเบบรักเเรกพบชัวร์ "

" ฉันไม่ได้ตกหลุมรักง่ายๆเหมือนกับพวกนายหรอก "

ระหว่างทีพวกเขาคุยกันมิโซระได้เดินมาเสิร์ฟน้ำพอดีทำให้พวกเขาหันไปพร้อมกันโดยเฉพาะคาซุมิที่จ้องตาเป็นว้าวไม่ละสายตาจนถึงกับนั่งไม่ติดทำให้มิโซระก็สะดุ้งตกใจ

 

" นะ...นะ...น่ารัก!!!!  " คาซึมิทีพอเห็นมิโซระก็ถึงกับตะโกนคำว่าน่ารักอย่างเดียวจนควันพุ้งออกจมูกก่อนสลบเมื้อกไปเลยก่อนทีพวกซังกะบลาสจะเเบกคาซุมิออกจากร้านไปพร้อมทิ้งความตกใจเเละมึนงงให้กับมิโซระ

กลับมาทางเซ็นโตะทื่เดินไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงน้ำพุ

" คิริวเซ็นโตะไม่ได้มีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้...ถึงเเม้จะรอดมาในฐานะผู้สร้างเเต่ก็ไม่มีใครจำเรื่องของนายได้ " ทาคุมิได้พูดความจริงให้กับเซ็นโตะฟังก่อนจะออกมาปรากฎยืนอยู่ข้างๆในชุดนักวิทยาศาสตร์เเล้วหันมามองเซ็นโตะ " คงต้องจากกันเเล้วละ....ที่ผ่านมาสนุกมากเลยละ " ไม่นานร่างของเขาก็สลายหายไป

ระหว่างทีเซ็นโตะยืนมองวิวรอบก็ได้ยินเสียงทีคุ้นหูอย่างมากทำให้เข้าหันไปหาพบบันโจผมสีดำอยู่คาสุมิกำลังเดินจับมือกัน

" มีทีเย็นมากๆอยู่ทางโน้นด้วยละ....เย็นสุดๆเลยละ "

" ขนาดนั้นเลยหรอ... "

" บันโจ ปลอดภัยสินะ!! " เซ็นโตะที่เห็นเเบบนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันทีเเต่บันโจได้พบกับเซ็นโตะกับทำเหมือนไม่เคยรู้จักมาก่อน

" เอิ่ม...นายเป็นใครหรอ? "

เซ็นโตะที่ได้ยินเเบบนั้นก็พอเข้าใจว่าไม่มีใครจำเข้าได้เเม้เเต่บันโจจึงทำเพียงยืนเงียบไม่พูดอะไร

" อาจจะหมายถึงเกี่ยวกับการเเข่งทีผ่านมารึเปล่า"

" อ่อ...แฟนคลับฉันหรอ? " บันโจที่คิดเเบบนั้นก็เอามือเช็ดกับกางเกงเเล้วยื่นมือไปหา " จับมือกันหน่อยมั้ย "

เซ็นโตะที่มองมืองของบันโจก่อนจะทำใจว่าโลกนี้ไม่มีใครรู้จักเขาก็ได้ยื่นมือไปจับเเล้วยิ้มออกมา

" เเค่รู้ว่าปลอดภัย....ก็ดีเเล้วละ " เซ็นโตะเอามือเเตะไหล่บันโจเบาก่อนจะเดินจากไป

ณ ร้านกาเเฟ Nacita

เซ็นโตะทียืนมองหน้าร้านพักนึ่งก่อนจะทำใจเปิดประตูเข้าไปเเล้วมองดูบรรยากาศในร้านที่เขารู้สึกคุ้นเคยพร้อมเสียงเพลงคลาสสิกดังทั่วร้าน

" ยินดีต้อนรับค่ะ "

" ยินดีต้อนรับ "

มิโซระกับโซคิจิกล่าวตอนรับเซ็นโตะที่มองดูทั้งสองก็เกิดความรู้สึกเดียวกับทีพบกับบันโจเเต่ก็ฝืนยิ้มออกมาเเล้วเดินไปนั่งเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์

" ขอกาเเฟเเก้วนึ่งครับ "

" ค่ะ " มิโซระได้หยิบใบสั่งเมนูขึ้นมาจดรายการเเต่เธอที่รู้เเปลกใจหลังจากทีได้เห็นหน้าเซ็นโตะ " เอ่อ...คือว่าเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่าค่ะ? "

" เอ้ะ? "

"  ฉันรู้สึกเหมือนเคยพบกับคุณที่ไหนมาก่อน...เเต่ว่าที่ไหนกันน่ะ " มิโซระที่พยายามนึกเเต่ก็คิดไม่ออกจนมีเสียงเเทรกเข้ามา

 " อ่า!! ซาโต้ ทาโร่นิน่า " โซคิจิที่เห็นเซ็นโตะเป็นซาโต้ ทาโร่ก็ดีใจเเล้วรีบยกกาเเฟเดินมาเสิร์ฟทันที " พ่อนะเป็นเเฟนคลับเข้าเลยน่านั้นไง "  เขาได้พูดด้วยนำเสียงดีใจเหมือนเจอดาราก่อนจะชี้ไปทีด้านหลังของเซ็นโตะที่มีโปสเตอร์ของวงสึนางิอยู่

" ขอลายเซ็นหน่อยจะได้มั้ยครับ "

" อ่าครับ "

" งั้นก่อนอื่นก็ เชิญดื่มกาเเฟก่อนนะครับ " โซคิจิได้เสิร์ฟกาเเฟให้เซ็นโตะพอได้เห็นกาเเฟความทรงจำเกี่ยวกับกาเเฟทีโซคิจิเคยทำให้ล้วนเเล้วรสชาติไม่เอาไหนทั้งนั้นจนเกิดรู้สึกกลัวขึ้นมา

" งะ...งั้นทานละน่าครับ " เซ็นโตะที่ทำใจอยู่เเปปนึ่งก่อนจะหลับตายกขึ้นมาดื่มเเต่เเทนทีจะเป็นรสเเปลกประหลาดกลายเป็นว่ารู้ถึงความกลมกล่อมเเละหอมของกาเเฟ " เอ้ะ...อร่อย "

" ใช่มั้ยล่ะ...ผมนะพิถีพิถันกับรสชาติมากเลยนะ....ตั้งเเต่ตอนเพาะปลูกเมล็ดเเละ "

 " เอาล่ะ คุณพ่อไปทำงานได้เเล้วค่ะ " มิโซระที่ไม่ไหวกับนิสัยของพ่อเธอจึงได้พูดขัด

" แต่ว่า "

" เอาน่ารีบไปทำงานต่อได้เเล้ว...ขอโทษนะค่า " ไม่นานเธอก็ได้ดันพ่อของเธอเข้าไปด้านใน

" เเต่ว่าสึนางิอุตสาห์มาเลยน่า "

เซ็นโตะที่เห็นท่าทางของทั้งสองเเล้วอดยิ้มไม่ได้เเละรู้สึกโล่งใจที่ทั้งสองอยู่ปลอดภัยดี

หลังจากที่ดื่มกาแฟเสร็จเซ็นโตะก็ได้เดินเตร่ไปทั่วเมืองอย่างไร้จุดหมายก่อนจะมาหยุดยืนอยู่หน้าร้านFlowerเข้านั้นก็ทำให้นึกน้อนไปต้อนแรกที่ได้พบกับคานาเดะและฮิบิกิ

" บิกกี้เนี่ย...วันนี้ก็ยังกินเยอะเหมือนเดิมเลยน่า "

" หิหิ...คุณทาจิบานะก็เป็นเเบบนี้นิเนอะ"

" เอ้...ก็โอโคโนมิยากิของคุณป้ามันอร่อยสุดยอดเลยนิน่า "

" ให้ตายสินิสัย.....เเบบนี้เหมือนตัวละครในอนิเมะทีพึ่งดูไปเลยน่า "

พวกฮิบิกิที่ได้เดินออกมาจากร้านแล้วพุคคุยกันอย่างสนุกสนานเซ็นโตะที้ตอนแรกเห็นก็ถึงกับกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ก่อนจะดึงฮู้ดลงมาปิดหน้าจนพวกฮิบิกิเดนผ่านไป

" ดีจริงๆที่ปลอดภัย " เซ็นโตะได้แต่พึมพำเบาๆก่อนจะเดินจากไปแต่จู่ๆฮิบิกิที่เหมือนรู้สึกแปลกก็ได้หันไปตามทางที่พึ่งผ่านมา

" เป็นอะไรหรอฮิบิกิ...." มิคุได้หันมาถาม

" ไม่มีอะไรหรอก " ฮิบิกิได้หันไปติบก่อนจะวิ่งร่วมกลุ่มกับพวกมิคุ

ทางด้านเซ็นโตะที่ได้เดินผ่านเกมเซ็นเตอร์พอดีก่อนจะหยุดมองเเล้วหันไปมองด้านในพบคริสที่ยืนเล่นตู้เกมยิงปืนอยู่โดยที่มีชิราเบะเเละคิริกะกับเซเรน่ายืนดูอยู่

" นี้เเน่ะ......ไงล่ะ " ด้วยความเเม่นของคริสทำให้คะเเนนของเกมสูงที่สุด

" สมเเล้วละทีเป็นรุ่นพี่คริส "

" เเม่นสุดๆไปเลยละเดส! "

" คุณคริสเนี่ยแม่นจริงๆนะคะ "

" เเน่นอนอยู่เเล้ว...คิดว่าฉันเป็นใครกัน " คริสที่ภูมิใจกับผลงานพร้อมทำท่าเก๊งใส่ทั้งสาม

"ทางนี้เองก็....ไม่ต้องเป็นห่วงละน่า  "

ทั้ง4ที่เหมือนจะได้ยินเสียงเซ็นโตะก็เหมือนหันไปหาเเต่กลับไม่พบใครก่อนจะมามองหน้ากัน

" เมื่อกี้นี้มัน? "

" จะว่า...ไปเสียงเมื่อกี้เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อนน่ะ "

" นึกไม่ออกเลยละเดส "

" หรือว่าจะหูฟาดละมั้ง "

เซ็นโตะที่ยังคงเดินเตร่ไปทั่วจนพบกับฝูงชนที่กำลังยืนรุมล้อมอะไรบางอย่างอยู่เซ็นโตะที่ลองชะเงอดูก็พบซึบาาะกับมาเรียกำลังแตกลายเซ็นส์ให้กับแฟนคลับเนื่องด้วยโอกาสวางจำหน่ายแผ่นซิงเกิลส์ใหม่อยู่ที่หน้าร้านสะดวกซื้อซึ่งก็มีคานาเดะและโอกาว่าที่เป็นผู้จัดการให้กับทั้งสองค่อยจัดระเบียบ

" เอาล่ะๆๆๆ ถ้าอยากได้ลายเซ็นส์ช่วยต่อแะวด้วยน่า " 

เซ็นโตะที่ยืนดุอยู่แปปนึ่งก่อนจะเดินจากไปโดยที่ซึบาสะสังเกตุเห็นเซ็นโตะแต่ก็จำไม่ได้ขนมาเรียหันมาทัก

" ซึบาสะเป็นไรเหรอ "

" หื้ม...อ่า...เปล่าหรอก...สงสัยจะคิดไปเอง "

ณ ลานน้ำพุแห่งนึ่ง

เซ็นโตะที่มานั่งเอ่อละเหยลอยชายพร้อมมองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาด้วยรอยยิ้มเเต่ว่ารอยยิ้มนั้นกลับไม่มีความสุขเลย

" มีเเค่เรางั้นหรอเนี่ย......ที่ยังจำเรื่องราวทั้งหมดได้ " เซ็นโตะได้พึมพำกับตัวเองก่อนจะหยิบกังกุงเนียร์บอทเทิลขึ้นมาดู " โหดร้ายชะมัดเลยแหะ....จากนี้ไปฉันต้องใช้ชีวิตอยู่ครเดียวงั้นเหรอ "

" เซ็นโตะ!! " จู่ๆได้มีเสียงนึ่งที่คุ้นเคยได้เรียกทำให้เซ็นโตะหันไปหาพบบันโจที่กำลังหอบได้วิ่งเข้ามาหา

" บันโจ? "

" โลกนี้มันอะไรกันเนี่ย.....ไม่มีใครรู้จักฉันเลย.....เเถมดันเจอคาสุมิกำลังเดทกับตัวฉันที่เป็นผมสีดำอีก " บันโจที่เดินมาถึงก็บ่นร่ายยาวก่อนจะนั่งอย่างหมดเเรง

" จริงด้วยสิ.....นายที่มียีนอีโวลต์อยู่ในตัวก็เป็นคนที่ไม่มีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้สินะ สุดยอดไปเลยแหะ "

" เน่...พูดอะไรไม่เห็นเข้าใจเลยเนี่ย "

" ไปกันเถอะ " เซ็นโตะได้เดินนำออกไปก่อนที่บันโจจำใจต้องเดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้ทั้งสองได้มาอยู่จุดชมวิวที่เดิมตอนอยู่โลกเก่าซึ่งระหว่างทางนั้นเซ็นโตะก็ได้เล่ารายละเอียดให้ฟังด้วย

" มีแค่พวกเรางั้นเหรอที่มีความทรงจำของโลกเก่านะ....แล้วนายไม่รู้สึกปวดใจเหรอที่พวกฮิบิกิจำนายไม่ได้นะ " บันโจได้หันไปถามกับเซ็นโตะด้วยความเป็นห่วง

" จะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ....เอานิ " เซ้นโตะที่ตอบแบบเลี่ยงก่อนยะส่งบางอย่างให้กับบันโจ

" อะไรนะ? " บันโจที่รับมาดูก่อนจะเห็นว่าเป็นชีสกระดาษที่หน้าปกมีสัญลักษณ์บิลดเอาไว้อยู่ด้วย

" บันทึกความทรงจำของพวกเราไงละ......จุดเริ่มต้นเรื่องราวต่างไปจนถึงจุดจบ "

" เอ้...... "

" เอาล่ะ.......งั้นมาเริ่มทวนซ้ำตั้งเเต่ตอนนั้นกันเลยเเล้วกัน " เซ็นโตะได้ลุกขึ้นก่อนจะหยิบเครื่องอัดเสียงเเล้วกดอัดทันที " ในเมืองโทโตะ ที่คิริว เซ็นโตะอาศัยอยู่มีสัตว์ประหลาดปริศนาที่ถูกเรียกว่าแสมชคุกคามชาวเมืองเเละได้มีฮีโร่ปริศนาปรากฎตัวออกมาก็มาสไรเดอร์ "

" เรียกตัวเองว่าอัจฉริยะบางละ ฮีโร่บางละ เห่ยจริงๆนายก็เป็นเเค่ตาลุงที่สูญเสียความทรงจำเท่านั้นเอง "

" หนวกหูน่า....หมอนี้ก็คือบันโจ ริวกะ ซึ่งเป็นฆาตรกรที่แหกคุกออกมา บันโจ ริวกะ "

" ฉันไม่ได้ฆ่าใครสักหน่อย!!! "

" เพราะเขาร้องไห้อ้อนวอนก็เลยยอมเป็นปฏิปักษ์กับ..... "

ในระหว่างที่เซ็นโตะกำลังอักเสียงอยู่นั้นจู่ๆก็เกิดระเบิดขึ้นทำให้ต้องหยุดทั้งสองจึงไปดูก็พบกับฝูอนูานอยท์ไล่ทำร้ายประชาชนอยู่

" โลกใหม่แล้วเจ้าพวกนั้นยังอยู่อีกเหรอ? "

" บางที...ทีโบกใหม่เปลี่ยนอาจจะแค่เรื่องราวของพวกเราก็ได้มั้ง "

" แล้วพวกเราควรทำไงดีละ? "

" ของมันแน่อยู่แล้วนิ " เซ็นโตะพูดจบก่อนจะหยิบบิลด์ไดรฟเวอร์ขึ้นมาให้บันโจดูเป็นคำตอบ

" เห้.....ต้องแบบนี้สิ "

ด้านของประชาชนที่กำลังวิ่งหนีตายกันจาละวันจนเด็กนักเรียนคนนั่งที่สวมเครื่องแบบของลิเดียนถูกคนวิ่งหนีอยู่ด้านหลังชนจนลัมลงไปนอนกับพื้น

" อะ....อึก เจ็บ!? " ในขณะที่เธอกำลังจะลุกก็รู้สึกถึงบางอย่างยืนอยู่ข้างหลังของเธอพอหันก็ต้องตกใจเมื่อมีอรูคานอยท์ยืนอยู่และกำลังจะโจมตีใส่เธอ

แต่ก่อนที่นักเรียนคนนั้นจะถูกอรูคานอยท์โจมตีใส่ก็ได้มีกระสุนยิงเข้าใส่จนอรูคานอยท์ตัวนั้นร่างจะแตกสลายไป

" ถ้าอยากมีชีวิตอยู่......ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด " เสียงนึ่งซึ่งทำนักเรียนคนนั้นหันไปตามเสียงพบเซ็นโตะที่ในมือถือดริลครัชเชอร์เอาไว้อยู่

" คุณคือ... "

" ก็แค่ฮีโร่ที่ผ่านทางมาเท่านั้นเอง...เธอรีบหนีไปที่ปลอดภัยเถอะ " เซ็นโตะได้บอกกับนักเรียนคนนั้นก่อนที่เจ้าตัวจะลุกวิ่งหนีออกไปก่อนที่บันโจจะเดินมายืนอยู่ข้างๆ

" พร้อมลุยกันมานานแล้วละ.... " บันโจได้บิดแขนไปมาเพื่อยืดเส้นยืดสายเตรียมพร้อมต่อสู้ทันที " ฉันในตอนนี้ไม่คิดจะแพ้แน่ " บันโจยกมือขึ้นก่อนที่ครอสดราก้อนจะบินมาอยู่ที่มือ

" เอาล่ะ.....มาเริ่มการทดลองกันเลยมั้ย " 

[ RABBIT! TANK! BEST MATCH! ]

[ WEAK UP! CROSS-Z DRAGON!  ]

[ ARE YOU READY? ]

" แปลงร่าง! "

[ HAGANE NO MOONSAULT! RABBITTANK! YEAHHH]

[ WAKE UP BURNING! GET CROSS-Z DRAGON! YEAH! ] 

ทั้งสองไอ้แปลงร่างพร้อมกับยืนเผชิญหน้ากับกองทัพอรูคารอยท์จำนวนมากที่ตอนนี้ยืนล้อมทั้งสองเอาไว้แล้วแต่ถึงงั้นทั้งสองก็ไม่ได้มีทีท่าจะหวาดกลัวแม้แต้น้อย

" พวกเรามาสไรเดอร์จะปกป้องโลกที่ความรักและสันติสุขเบ่งบานในใจ...ลุยกันเถอะ!? "

" โอ้ววว ชักเครื่องร้อนแล้ว!? "

สิ้นเสียงพวกอรุคานอยท์ก็ได้วิ่งแห้เข้าโจมตีพร้อมกันก่อนที่บิลด์และครอสจะพุ้งออกไปต่อสู้กับอรูคานอยท์เพียงแค่สองคนเท่านั้น