ตอนที่ 21 : เสียง
หลังจากเกิดPoltergeistสงบลงหน่วยMARก็ได้เข้ามาตรวจสอบพื้นที่ทันทีโดยที่มีเทเลสทีน่าลงพื้นที่ด้วยตัวเอง
" โชคดีที่ไม่มีผู้บาดเจ็บ ที่สำคัญกว่านั้นประกาศอย่างเป็นทางการออกไป เพื่อระงับเหตุไม่เกิดความตื่นตระหนกเข้าใจนะ และแน่นนอนว่าความจริงนั่นไม่ใช่แผ่นดินไหว "
" Poltergeist " คุโรโกะได้พูดขึ้นแทรกทำให้เทเลสทีน่าที่กำลังติดต่อกับศูนย์ได้หันไปหาทำให้เห็นมิซากะกับโชทาโร่ที่ยืนอยู่ด้วย
" ค่ะPoltergeist เท่านี้ก่อนนะคะ "
" ต้องขอขอบพระคุณที่ช่าวยเหลือเพื่อนของดิฉันเอาไว้ด้วยนะคะ " คุโรโกะได้ก้มหัวขอบคุณซึ่งมิซากะกับโชทาโร่ที่อยู่ข้างหลังเองก็ก้มหัวขอบคุณด้วยเช่นกัน
" ไม่บาดเจ็บก็ดีแล้วละ "
" ว่าแต่คนพวกของคุณกำลังตรวจสอบสนามพลังAIMอยู่สินะคะ? ที่ผ่านมาหน่วยMARสามารถตรวจสอบความผิดปกติของสนามลังAIMได้ด้วยเหรอคะ? " คุโรโกะได้ถามออกมาเมื่อเห็นเจ้าหน้าของหน่วยMAR2คนกำลังตรวจสอบพื้นที่จุดที่ถล่มอยู่จนเทเลสทีน่าหันไปมองด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนที่คุโรโกะจะรู้สึกตัวว่าโดนมอง " คือ....ดิฉันเห็นวาพวกคุณดำเนินการรวดเร็วดีก็เลย "
" ไม่ต้องคิดมากหรอกๆ ว่าแต่เธอชื่ออะไรงั้นเหรอ? "
" ดิฉันชิราอิ คุโรโกะ จากสำนักงานจัสเม็นท์สาขาที่ 177คะ "
" สาขาที่177 งั้นเหรอมีบุคคลากรที่ที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ ถึงได้รู้ว่าความเกี่ยวข้องระหว่างRSPKกับสนามพลังAIMแบบนี้เนี่ย " เทเลสทีน่าที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้เอ๋ยชมคุโรโกะที่รู้เรื่องดี
" RSPKมีสาเหตุมาจากการแทรกแซงสนามพลัง AIMด้วยฝีมือของใครบางคน การเกิดพร้อมกันเป็นจำนวนมากของมัน ทำให้เกิด Poltergeistขึ้น แล้วทำไมไม่บอกตอนประชุมร่วมด้วยละคะ? ถ้าหากให้จัสเม็นท์ช่วยคัดแยกบุคคลต้องสงสัยได้แท้ๆทำไมเหรอคะ"
" หน้าที่นั่นอยู่ในความดูแลของแอนตี้สกิลน่ะ และก็อย่างที่บอกไปในประชุมแล้วฉันอยากให้จัสเม็นท์ทุ่มกำลังไปที่การยับยั้งข่าวสารและดูแลความปลอยภัยทั่วไปมากว่า "
" การแทรกแซงสนามพลังAIMยังมีคนอื่นที่มีความสามารถทำได้อยู่อีกงั้นเหรอ? " มิซากะที่รู้สึกสงสัยแต่ในตอนนั้นโชทาโร่ที่รู้แล้วว่าคิยาม่า ฮารูมินั่นได้ออกจากศูนย์กักกันแล้วแต่ก็ไม่กล้าบอกออกไปจึงเก็บเป็นความลับเอาไว้ก่อน
" คุณมิซากะ พวกเราจะตามไปที่โรงพยาบาลก่อนนะคะ "
" อื้ม.....เดียวพวกฉันเองก็ "
" ไม่ได้นะคะ ท่านพี่เวลาป่านนี้เดียวผู้ดูแลหอจะมาตรวจเอานะคะ "
" อ้ะ จริงด้วย "
" ถ้างั้นเดียวฉันจะไปตามดูอาการของฮารูเอะจังเองพวกเธอรีบกลับไปที่หอเถอะ " โชทาโร่ได้อาสาจะไปโรงพยาบาลกับอุยฮารุและซาเต็นก่อนจะเดินเข้าไปหาทั้งสอง
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่โชทาโร่ละพวกอุยฮารุได้พาฮรูเอะที่สลบไปที่โรงพยาบาลใกล้แต่เนื่องจากไม่ได้บาดเจ็บอะไรจึงพากลับบ้านได้ทั้งสามจึงกลับมาที่ห้องอบอุยฮารุพอกลับมาฮารูเอะก็หลับไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอุยฮารุที่มองฮาารุเอะอย่างไม่ละสายตาก็รู้สึกโล่งใจ
" ดูหลับสบายดีน่า " โชทาโร่ได้ทักขึ้นพร้อมกับหันไปมอง
" ต้องขอขอบคุณซาเต็นกับคุณโชทาโร่จริงๆนะค่ะที่อุตส่าห์ตามมาดูแลแบบนี้ "
" ไม่ต้องคิดมากหรอก "
" ใช่แล้วไม่ต้องใจหนักหรอกน่า ไม่ใช่ความผิดของอุยฮารุสักหน่อยเพื่อนของอุยฮารุก็คือเพื่อของพวกเรานิน่า "
" ว่าแต่สร้อยคอที่ฮารุเอะจังสวมอยู่นั้น.....ดูท่าจะเป็นของสำคัญมากสินะกำไว้ไม่ปล่อยมือเลย "
" เห็นว่าเป็นเครื่องรางค์สำคัญนะคะ "
" เห้.....เครื่องรางค์เหรอ แต่ว่าน่าตกใจมากเลยที่คุณฮารูเอะจังจำเหตุการณ์แผ่นดินไหวไม่ได้เลยเนี่ย "
" ก็อย่างที่คุณหมอบอกว่ามีอาการช็อคอ่อนๆอยู่นะคะ "
" ไม่แปลกหรอก....เด็กๆอย่างพวกเธอที่ต้องมาจเอเหตุการณ์แบบนี้จะช็อคก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร " โชทาโร่ได้พูดเสียงอ่อนๆ " เอาล่ะงั้นฉันกลับดีกว่า "
" อะ.....งั้นฝากส่งฉันที่หอด้วยได้มั้ยคะ "
" โอ้วววว ได้สิ จริงสิอุยฮารุจังน่าจะลองพาฮารุเอะจังไปที่ทีสงบด้วยอาจจะพอช่วยให้เธอดีขึ้นได้นะ "
" จริงด้วย.....ฉันจะลองทำตามคำแนะนำดูนะคะ "
" งั้นอุยฮารุดูและคุณฮารูเอะดีๆละ "
" ไว้ใจได้เลยคะ "
หลังจากทีโชทาโร่ได้ไปส่งซาเต็นที่หอพักของเธอเรียบร้อยก่อนจะกลับมา ที่สำนักงานจัสเม็นท์สาขาที่177โชทาโร่จัดผ้าห่มให้โคโฯริที่นอนหลับอยู่บนโซฟา
" ฟิลิปเป็นไงบางรูปที่ถ่ายจากแบ็ทช็อตนะ "
" อื้ม.....ผมได้ลองตรวจสอบดูแล้ว....เป็นโดพันท์ไม่ผิดแน่นอนแต่ถึงงั้นแต่สิ่งที่ควรสืบค้นไม่ใช่เจ้านั้นใช่มั้ยละ "
" อ่า.....จากความเสียหายของPoltergeistขืนปล่อยไว้ต้องมีนักเรียนหรือใครต้องบาดเจ็บไปมากกว่านี้แน่ "
" ถึงแม้จะไม่อยากเข้าแทรกแซงการทำงานแอนตี้สกิลหรอกนะ......แต่ช่วยไม่ได้ " ฟิลิปพูดจบก็เข้าไปในโลกหนังสือทันที " หัวข้อสืบค้นคือ ตัวจริงของผู้อยู่เบื้องหลังคดีPoltergeist คีเวิร์ดคือแผ่นดินไหว สนามพลังAIM "
ฟิลิปพูดจบหนังสือในโลกของหนังสือก็ได้ลดลงไปจำนวนมากจนเหลือเพียงแค่ชั้นหนังสืออันเดียวที่มีหนังสืออยู่4-5เล่มอยู่
" อื้ม.....มีแต่หนังสือที่เกี่ยวกับLevel Upperและคิยาม่า ฮารูมิทั้งนั้น "
" ถ้างั้นเราต้องลงลึกมากกว่านี้....หื้ม " โชทาโร่ที่กำลังคิดอยู่กได้นึกถึงทีซาเต็นเคยบอกเอาไว้ตอนเมื่อกลางวันเข้า
( เขตการศึกษาที่ 19ที่คุณฮารูเอะเคยอยู่เกิดPoltergeistบ่อยๆสินะคะ )
" ฟิลิปช่วยลองสืบค้นเกียวกับเหตุเกิดPoltergeistในเขตการศึกษาที่19ที่ "
" เข้าใจแล้ว " ฟิลิปตอบรับก่อนที่เปลี่ยนหัวข้อการสืบค้นก่อนจะปรากฎหนังสือที่หน้าปกเขียนว่าเขตการศึกษาที่19แล้วหยิบมาอ่าน " อื้ม.....ดุเหมือนว่าเมื่อก่อนเขตการศึกษาที่19เคยเกิดPoltergeistบ่อยครั้งจนกระทั้งเวลานี้ที่เขตนั้นก็ไม่ได้เกิดPoltergeistมาสักระยะแล้ว "
" เขตที่19ไม่เกิดPoltergeistขึ้นแต่กลายเป็นว่าเขตที่7กลับ..... "
" รู้สึกว่านายมีข้อสันนิฐานอยู่อีกใช่มั้ยละ "
" ไม่มีทางหรอกเรื่องแบบนั้นอย่างฮารูเอะจังเนี่ยนะจะเป็นผู้เกี่ยวข้องกับPoltergeistได้ เด็กที่ดูสงบเสงี่ยมแบบนั้นนะ อีกอย่าง " โชทาโร่ที่ไม่เชื่อในสิ่งที่คิดก่อนจะนึกสีหน้าของฮารุเอะที่ใบหน้ากำลังทรมาณพร้อมแววตาที่กำลังโหยหาบางอย่าง " เด็กคนนั้น......กำลังต่างหาอะไรบางอย่างอยู่ "
" นายไม่อยากจะสงสัยในตัวของ ฮารูเอะ เอริสินะ "
" อ่า....เรื่องของฮารูเอะจังนะฉันขอเป็นคนจัดการเองก็แล้วกัน "
" เข้าใจแล้ว.....ถ้างั้นจะผมสืบค้นเกี่ยวกับคดีLevelUpperทั้งหมดดูแล้วลองเอามาเปรียบเทียบกับคดีPoltergeistทั้งหมดละกัน "
วันต่อมา ณ สำนักงานจัสเม็นท์
" อยู่ที่สวนสาธารณะเหรอ? ไปสองคนกับคุณฮารูเอะเหรอ?ทำไมไม่ชวนฉันไปด้วยละอีกอย่างไม่เห็นบอกเลยว่าวันนี้ไม่เข้าเวรนะ " ซาเต็นที่มาที่สำนักงานเพื่อที่จะมาชวนไปเที่ยวเล่นแต่กลับไม่เจอตัวจึงโทรหา
" แฮ่ก.....แฮ่ก....ขอโทษด้วยค่ะ....แฮ่ก.....ฉันคิดว่านานๆทีมาสูดไมนัสบางก็ดีนะคะ แฮ่กๆ "
" เน่ สูดมากเกินไปหน่อยมั้ง หอบใหญ่เชียว"
" อะ....เอ้ะ ฉันไม่ได้.....หอบสักหน่อยค่ะ "
" จ้าๆเข้าใจแล้ว " ซาเต็นได้ตัดสายด้วยสีหน้าที่แอบเซ็งๆเล็กน้อย " ให้ตายสิอุตส่าห์มาเล่นเป็นเพื่อนแท้ๆ ดันไม่อยู่สะได้ "
" ที่นี่ไม่ใช่ที่เล่นสะหน่อย " โคโนริที่นั่งอยู่ข้างหลังได้พูดขึ้นมาลอยๆจนซาเต็นที่ฟังอยู่สะดุ้งเล็กน้อย
" อะแหะๆๆ ขอโทษด้วยค่ะ จริงสิให้ฉันซื้ออะไรเย็นให้ดีมั้ยค่ะ "
" นั้นสิน่า งั้นขอหมี่เย็นทรงเครื่อง ข้าวผัด อูด้งแห้งแล้วก็ "
" เอิ่ม.....กินเยอะน่าดูเลยนะคะ "
" อ่อเอาปอเปี้ยะด้วยนะแบบสดๆด้วย "
ในระหว่างที่โคโนริสั่งอาหารกับซาเต็นแบบรั่วๆทางด้านหลังฟิลิปที่ยืนอยู่กับคุโรโกะและมิซากะที่คอมที่กำลังจะแฮ็กเข้าไปในฐานข้อมูลหลักของเซิร์ฟเวอร์เมืองแห่งการศึกษา
" รู้สึกผิดยังไม่รู้ "
" โทษทีน่าที่ต้องให้ทั้งสองคนต้องมาทำแบบนี้ ผมลองแอบสืบค้นแล้วแต่ดูหนังสือของฮารูเอะ เอริจะถูกล็อคเอาไว้ " ฟิลิปได้ขอโทษกับมิซากะและคุโรโกะที่เข้าได้ไหว้วานให้ทำอะไรแบบนี
" ไม่เป็นไรหรอกถ้าเพื่อทำให้คุณฮารูเอะบริสุทธิ์ละก็นะคะ "
" งั้นเอาละนะ " มิซากะได้เอามือแตะที่โน๊ตบุ๊คก่อนจะใช้กระแสไฟฟ้าในการแฮ็กจนแฟ้มข้อมูลประวัตนักเรียนทั้งหมดของเมืองแห่งการศึกษาเด้งขึ้นมาพร้อมประวัติของฮารูเอะ " มาแล้ว "
" เทเลพาธีเหรอ? "
" เป็นพลังที่เอาไว้ติดต่อผ่านทางจิตนะคะ "
" เป็นแค่เลเวล2แบบนี้แทบใช้การจริงเลยไม่เหรอ โล่งอกไปที คุณฮารูเอะไม่ได้เกี่ยวข้องกับPoltergeistพวกเราแค่กระต่ายตื่นตูมไปเอง " มิซากะที่รู้สึกโล่งใจขึ้นมายเพียงคนเดียวยกเว้นฟิลิปกับคุโรโกะ
" ยังเร็วไปที่จะดีใจนะค่ะท่านพี่ " คุโรโกะได้พูดขึ้นแทรกก่อนที่ฟิลิปจะมองดูผลของการทดสอบ
" จากผลทดสอบ ณ ช่วงเวลานึ่ง สามารถพลังที่สู่งที่สุดกว่าเลเวลของตัวเองงั้นเหรอ " ฟิลิปที่อ่านผลทดสอบก็ทำเอามิซากะและคุโรโกะหันมองหน้ากันและกัน
ทางด้านของโชทาโร่นั่นที่มาอยู่ที่สวนสาธารณะที่เดียวกับทีอุยฮารุและฮารูเอะนั่นมาเที่ยวเล่นและกำลังแอบมองทั้งสองที่นั่งทานอาหารกลางวัลหลังปจากพายเรือเล่นกันเสร็จ
" ลมเย็นดีจัง~ " อุยฮารุได้รับลมอันสดชื่นไปเต็มปอดขณะเดียวกันข้างๆเธอฮารูเอะที่นั่งกินข้าวห่อสาหร่ายอย่างเอร็ดอร่อย
" หลังจากพายเรือเสร็จแล้วมานั่งกินข้าวห่อสาหร่ายแล้วแบบนี้ก็อร่อยอีกแบบดีนะคะ "
" ใจดีจังเลยทั้งคุณอุยฮารุ คุณซาเต็นและทุกๆคนด้วย ทั้งที่ๆฉันอยู่เพียงคนเดีวก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ทำได้เพียงแค่รออย่างเดียวเท่านั้น ฉันเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ที่สุดเลย " ฮารูเอะที่พูดไปพร้อมกับกำสร้อยคอเอาไว้แน่นก่อนจะหลับตาพยายามกลั้นนำตาให้กับตัวเอง
" ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ คุณฮารูเอะจะต้องเปลี่ยนได้แน่ที่ฉันได้มาเป็นจัสเม็นท์ได้ก็เพราะมีทุกคนค่อยช่วยเหลืออยู่ คุณฮารูเอะไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวเพราะงั้นต้องเปลี่ยนได้แน่ " อุยฮารุได้พูดปลอบซึ่งเธอนั่นมองเห็นตัวฮารูเอะเหมือนกับตัวเธอในสมัยก่อนจึงเข้าใจความรู้สึกดี
" ฉัน....จะสามารถเปลี่ยนตัวเองได้รึเปล่านะ "
" แน่นอนค่ะ.....ฉันจะช่วยอีกแรงเอง "
" คุณอุยฮารุ ฉันมีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง " ฮารูเอะได้ลุกขึ้นโดยที่มือยังคงกำสร้อยคอเอาไว้อยู่ " จริงๆแล้วฉันตามหาเพื่อนคนนึ่งอยู่ ฉันเป็นเพื่อนสนิทกับเธอคนนั้น อยู่ด้วยกันมาโดยตลอดจนกระทั้งวันนึ่งต้องแยกจากกันกับเธอ และให้สัญญากันไว้ว่าจะต้องได้เจอกันอีก ฉันก็เลยรอมาตลอดแต่ว่าฉันจะเป็นฝ่ายรอคนเดียวแบบนี้ไม่ได้ ฉันจะต้อตามหาเธอด้วย แม้แต่ตอนนี้เองป่านนี้เธอคนนั้นคง "
อุยฮารุที่ได้ฟังเรื่องแบบนั้นก็ไ้ดลุกขึ้นก่อนจะเอามือของเธอกุ้มมือของฮารูเอะเอาไว้
" เข้าใจแล้วค่ะ พวกเรามาตามหากันเถอะ "
" เอ้ะ? "
" ต้องเจออย่างแน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วงจริงสิ เราไปขอความช่วยเหลือจากคุณโชทาโร่ก็ได้เพราะเขาเป็นนักสืบที่ฝีมือดีที่สุึดในเมืองนี้เลยนะคะ รับร้องต้องเจอตัวแน่ไม่ต้องห่วงนะคะ " อุยฮารุที่รับปากจะช่วยทำให้โชทาโร่ที่แอบสอดแน้มอยู่ก็ได้ยินก็ได้ยิ้มออกมาเล็กน้อย
" คุณอุยฮารู " ฮารูเอะทีซึ่งน้ำใจของอุยฮารูก่อนที่สีหน้าของเธอจะเปลี่ยนและก็เริ่มเหม่อลอยและเหมือนจะเดินไปทางอื่นพร้อมพูดกับใครบางคน " อยู่ที่ไหน อยู่ที่ไหนกันเหรอ ทำไมถึงทรมาณแบบนั้นละ "
" เป็นอะไรไปนะคะ คุณฮารูเอะ "
" อาการแบบนั้นมัน.....เหมือนกับตอนนั้นไม่มีผิด " โชทาโร่ที่พอเห็นอาการแปลกของฮารูเอะก็ได้ออกมาจากที่ซ่อนก่อนจะหันไปเห็นเรือที่มีชายหญิงกำลังพายก็ได้ลอยขึ้นจากน้ำ
" อะไรกันเนี่ย "
" ว้าย!! "
" นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!! " โชทาโร่ที่หันไปรอบก็มีเรือหลายลำได้ลอยอยู่บนกลางอากาศเต็มไปหมดจึงรีบหยิบดับเบิ้ลไดรฟเวอร์ขึ้นมาสวม " ฟิลิป "
" โชทาโร่ตอนนี้ฮารูเอะ เอริอยู่ใกล้ๆนายรึเปล่า "
" อ่าอยู่ใกล้นี้แหละ เริ่มด้วยลูน่าเลยตอนนี้กำลังเกิดPoltergeistขนาดใหญ่แล้ว "
ด้านของฟิลิปที่ได้ยินส่งที่โชทาโร่บอกก็ได้ตะโกนขึ้นจนทำให้ทุกคนในห้องหันไปหา
" ว่าไงนะ? "
" มีอะไรเหรอ คุณฟิลิป "
" ตอนนี้จุดที่อุยฮารู คาซาริกับ ฮารูเอะ เอริเกิดPoltergeistขนาดใหญ่ รีบแจ้งแอนตี้สกิลกับหน่วยMAR เข้าไปในพื้นด่วนเลยพวกเราจะพยายามช่วยผู้คนแถวนั้นให้มากที่สุด " ฟิลิปได้หันไปบอกกับโคโนริที่กำลังกินอาหารอยู่รวมถึงคุโรโกะก่อนจะหยิบลูน่าเมมโมรี่ขึ้นมา
LUNA
" แปลงร่าง "
ลูน่าเมมโมรี่ที่วาร์ปมาอยู่ที่เข็มขัดของโชทาโร่ก่อนจะที่เ้าตัวจะกดลงดับเบิ้ลไดรฟเวอร์ข้างขวาและหยิบโ๊จ๊กเกอร์เมมโมรี่ขึ้นมา
" แปลงร่าง "
LUNA JOKER
ดับเบิ้ลที่อยู่ในร่างของลูน่าโจ๊กเกอร์ได้ยืดแขนขวาออกไปดึงร่างของนักท่องเที่ยวที่อยู่บนเรือที่ลอยอยู่บนฟ้าลงพื้นอย่างปลอดภัยทำให้อุยฮารุหันไปข้างหลังพบดับเบิ้ลพอดี
" คุณโชทาโร่ "
" อุยฮารุจัง รีบพาฮารูเอะจังไปที่ปลอดภัยซะ " ดับเบิ้ลได้หันไปพูดก่อนจะหันไปเห็นผู้คนที่อยู่ทางเดินนั้นที่หาที่เกาะแน่นก่อนที่ต้นไม้จะโค่นลงมากำลังทับเด็กคนนึ่ง
LUNA METAL
ดับเบิ้ลได้เปลี่ยนเป็นร่างลูาเมทัลก่อนจะใช้เมทัลชาฟท์ยืดออกไปกระชากต้นไม้ที่กำลังจะโค่นใส่ลงน้ำไปแต่ก็ยังไม่จบแผ่นดินไหวที่เกิดจากPoltergeistหนักขึ้นเรื่อยๆจนตัวเขาก็แทนจะทรงตัวเอาไว้ไม่อยู่
" แบบนี้ไม่ไหวแน่.....ต้องหาวิธีที่จะรับมือด่วนเลย "
" ถ้ามีแผนอะไรรีบเสนอมาเลยฟิลิป!!! "
หลังจากนั่นครึ่งชั่วโมงต่อมาPoltergeistได้สงบลงและหน่วยMARก็ได้เข้าพื้นและลำเรียงผู้บาดเจ็บออกจากพื้นที่ทีซึ่งไม่เหลือเคราโครงเดิมของสวนสาธารณะเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อยและเทเลสทีน่าที่ได้ลงพื้นสั่งการเช่นเดิมก็มองดูสภาพรอบตัวที่เลวร้ายอบ่างมากพร้อมได้รับวิทยุติดต่อจากเจ้าหน้าที่คนอื่นทีอยู่ในพื้นที่
" รายงานความเสียหาย "
" มีผู้บาดเจ็บ72 รายและผ้บาดเจ็บสาหัสอีก18รายครับ "
" ดำเนินการกู้ภัยต่อไป "
" ครับ "
" สภาพแบบนี้ ยิ่งแยกไม่ออกว่าเป็นแผ่นดินไหวของจริงเลยนะเนี่ย "
ณ โรงพยาบาลแห่งนึ่งในเขตการศึกษาที่ 21
อุยฮารุที่ถูกพาตัวมาที่นี้พร้อมกับโชทาโร่ที่นั่งอยู่ข้างๆก่อนที่พวกมิซากะจะตามมา
" อุยฮารุ! "
" ทุกคน " อุยฮารุได้หันไปก่อนจะเดินเข้าไปหาพร้อมกับโชทาโร่
" ปลอดภัยดีนะ คุณอุยฮารุ "
" ค่ะแค่แผลถลอกนิดหน่อยเท่านั้นเอง " อุยฮารุพร้อมโชว์แผลถลอกที่หัวเข่าที่ปิดพลาสเตอร์ปิดแผลเอาไว้แล้ว " ต้องขอบคุณ คุณโชทาโร่ที่เข้ามาช่วยฉันกับคุณฮารูเอะเอาไว้ได้ทันนะค "
" โล่งอกไปที่ "
" ทำให้พวกดิฉัน เป็นห่วงน่าดูเลยนะคะ "
" ถึงจะพูดแบบน้นแต่เจอPoltergeistสอบรอบติดเนี่ย เธอกับคุณฮารูเอะเนี่ยโชคร้ายจังเลยนะ ว่าแต่คุณฮารูเอะละ? " ซาเต็นทีเ่ห็นว่าฮารูเอะไม่อยู่ด้วยจึงถามกับทั้งสอง
" พอดีว่า ฮารูเอะจังถูกส่งตัวมาก่อนนะ คงอยู่ที่แหละไม่ต้องห่วง "
" อุยฮารุก่อนที่เกิดPoltergeistท่าทีของคุณฮารูเอะแปลกๆไปรึเปล่า? " คุโรโกะได้ถามถึงฮารูเอะทันทีีีีทำให้อุยฮษรุหันไปมองด้วยสีหน้าที่สงสัย " อย่างเช่นแบบเดียวกับตอนดอกไม้ไฟเมื่อคืนนะ "
" เอ่อ พูดถึงเรื่องอะไรเหรอคะ? "
" เท่าที่ดิฉันได้ตรวจสอบมา คุณฮารูเอะเป็นผู้ใช้เทเลพาธีเลเวล2ที่แตกต่างจากปกติ ถ้าหากว่ามีพฤติกรรมเหมือนกับตอนนั้นละก็ "
" ทำไม.....ทำไมถึงได้ตรวจสอบเรื่องพรรค์นั่นกันละคะ " อุยฮารุที่พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแอบโกรธคุโรโกะ
" ทำไมนะเหรอคะ "
" หรือว่าคุณชิราอิสงสัยในตัวของคุณฮารูเอะเหรอคะ "
" มะ....ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย "
" โหดร้ายที่สุด คุณชิราอิ คุณฮารูเอะพึ่งจะย้ายเข้ามาเรียนแท้ๆ ทั้งที่เขานั้นหวังพึ่งพวกเราแท้ๆ ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น! "
" ใจเย็นก่อนนะ อุยฮารูจังที่คุโรโกะทำไปเพื่อจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฮารูเอะจังนะ " โชทาโร่ที่ทีท่าไม่ดีจึงรีบเข้าไปพูดให้อุยฮารุใจเย็นลงก่อนจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
" ใช่แล้วละ คุณอุยฮารุ คุโรโกะไม่ได้ "
" มีความเป็นไปได้อยู่ว่าผู้ใชเทเลพาธีนั่นเป็นผู้แทรกแซงสนามพลังAIM " เทเลสทีน่าที่ได้เดินเข้ามาพร้อมพูดขึ้นทำให้ทุกคนต่างหันไปมอง
" คุณเทเลสทีน่า "
" ที่นี่คงรับผู้บาดเจ็บเพิ่มไม่ได้แล้ว นำผู้บาดเจ็บที่เหลือไปที่โรงพยาบาลในเขตที่15แทน " เทเลสทีน่าได้หันไปสั่งกับเจ้าหน้าที่กำลังเช็คลิสผู้บาดเจ็บอยู่ด้านหลัง
" ครับ "
" เอ่อคือ "
" แต่ว่า ในการที่จะทำแบบนั้นจะต้องมีเลเวล4ขึ้นไปเท่านั้นถึงจะสามารถแทรกแซงสนามพลังAIMได้ คงต้องบอกว่าเป็นระดับที่ไม่ใช่ว่าจะมีกันง่ายๆหรอกนะ ฉันคิดว่าเลเวล2แทบไม่มีทางที่ทำให้เกิดPoltergeistได้เลยแม้แต่น้อย แต่เพื่อความมั่นใจก็คงต้องขอตรวจอย่างละเอียดก่อนละน่า เพื่อของเธฮชื่ออะไรเหรอ? "
" คุณฮารูเอะ เอริคะ "
" คุณชิราอิ! "
" ส่งผู้ป่วยคนนึ่งไปที่ศูนย์วิจัยใหญ่นึ่งราย รีบเตรียมรถทันที "
" คือว่า "
" ถือซะว่าเป็นการพิสูจน์ความบริสุทธิ์แล้วกัน ไม่ต้องห่วงพวกเรามีเจ้าหน้าที่เฉพาะทางอยู่เพราะงั้นวางใจได้ อีกอย่างที่นี่มันในโรงพยาบาลอย่าส่งเสียงดังนะ "
หลังจากนั่นทุกคนก็ได้มายังศูนย์วิจัยใหญ่ของMARโดยที่โชทาโร่และพวกมิซากะที่นั่งอยู่มนส่วนห้องรับรองตั้งแต่มาถึงคุโรโกะกับอุยฮารุก็ยังไม่พูดคุยอะไรกันเลยแถมยังนั่งห้างกันอีก
" อะนี่อุยฮารุ " ซาเต็นที่พึ่งกลับมาจากตู้กดอัตโนมัติและยื่นน้ำให้กับอุยฮารุ
" ไม่ดื่มค่ะ "
" เห้อ เธอนี่นะ "
" อ่าาา งั้นฉันขอชาแตงโมนะคอแห้งจะตายอยู่แล้ว " มิซากะที่เห็นท่าไม่ดีก็ลุกไปหยิบมา2อันจากในมือของซาเต็นเพื่อที่จะไม่ให้เงียบเกินไปก่อนจะเดินเข้าไปหาคุโรโกะ " เอ้า คุโรโกะด้วย.... " แต่ทางคุโรโกะนั้นก็เงียบนิ่งใส่แม้ว่าคนที่พูดด้วยเป็นมิซากะก็ตามจนทำให้ทั้งเธอและซาเต็นแทบทำตัวไม่ถูก
" ดูท่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เข้าแล้วไง " โชทาโร่ที่ยืนมองดูอยู่ห่างก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่ชวนอึดอัดอย่างชัดเจนก่อนที่เทเลสทีน่าจะเดินเข้ามาหาพวกเขา
" ทดสอบเสร็จแล้วละ "
" แล้วคุณฮารูเอะเป็นยังไงบางคะ? " อุยฮารุที่พอเห็นเทลสทีน่าก็รีบลุกแล้วเดินเข้าไปหาทันทีก่อนที่คนอื่นๆจะตามเข้าไปหา
" อย่ารีบร้อนเกินไป.....กว่าผลตรวจจะออกมาต้องรออีกสักพักตามมาสิ "
เทเลสทีน่าได้พามาที่ห้องทำงานของเธอ่ซึ่งเปนห้องที่ผิดกับคำว่าศูนย์วิจัยอย่างชัดเจนโดยที่ห้องเธอที่ออกดูมีสีสันและมีของจุกจิกเล็กน้อยวางเต็มชั้นวางไปหมด
" นี้ดูไม่ค่อยเหมากับคำว่าศูนย์วิจัยเลยแหะ เซนนี้แบบว่าสุดๆไปเลยแหะ " ซาเต็นที่มองดูตุ๊กตาบนชั้นด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจแต่พอมองไปที่มิซากะที่มองดูพวกมันด้วยแววตาที่เป็นประกาย
" ผู้หญิงที่ทำงานกู้ภัยที่ชอบของเรียบง่ายอย่างนี้ คงถูกมองว่าผิดคาดสินะ "
" เอ้ะ ถ้างั้นนี่ก็ "
" ใช่แล้วจ่ะ งานอดิเรกของฉันเอง แปลกหรือเปล่า"
" อ่า.....ผมว่าดูเหมาะสำหรับคุณดีนะครับ เนอะ "
" อ่าใช่ๆๆ "
หลังจากที่ตกใจกับห้องเสร็จทุกคนก็ได้มานั่งที่เก้าอี้เรียบร้อยก่อนที่เทเลสทีน่าจะเริ้มนะนำตัวอีกครั้ง
" เอาเป็นว่าฉันขอแนะนำตัวอีกครั้งแล้วกัน ฉันผู้อไนวยการศูนย์วิจัยประจำหน่วยกอบกู้สถานการณ์สุดล้ำ เทเลสทีน่า ไลฟ์ไลน์ "
" ผู้อำนวยการเหรอ!? " มิซากะ ซาเต็นและโชทาโร่ต่างตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าของทั้งสามเป็นผู้อำนวยการ
" งะ....งั้นก็แปลว่าเป็นหัวหน้าหน่วยMAR และเป็นผู้อำนวยการศูนย์วิจัย เอ่อแล้วก็ อะไรอีกนะคะ? "
" ก็มีแค่นั้นแหละจ้า จะว่าไปแล้วนอกจากคุณชิราอิแล้วยังไม่ได้ถามชื่อคนอื่นเลย "
" อ่า ฉันมิซากะ มิโคโตะค่ะ "
" หรือว่าจะมาจากโทคิวะได เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบกับเรลกันตัวเป็นๆ "
" อะ.....อา ไม่หรอกคะ "
" แล้วต่อไปคือ "
" อ่า ซาเต็น รุยโกะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก "
" เธอก็อยู่โทคิวะไดเหรอ? "
" เอิ่ม ไม่ค่ะฉันอยู่โรงเรียนมัธยมตนซาคุกาวะค่ะ "
" เห้....การที่เธอมาเป็นเพื่อนกับคุณมิซากะได้พลังของเธอคงจะเลเวลสูงน่าดูเลยสินะ "
" เอ้ คือว่ามันก็ไม่ได้สูงอะไรขนาดนั้นหรอกคะ "
" ช่างเถอะ ฝากตัวด้วยนะ "
" แล้ว "
" อ่อ ฮิดาริ โชทาโร่ เป็นนักสืบคราบ "
" นักสืบเหรอ เห้ ถือว่าเป็นของแปลกมากเลยนะคะที่จะมีนักสืบในเมืองแห่งการศึกษาแบบนี้ "
" เหรอครับ.....จริงสิถ้าหากว่าคุณเทเลสทีน่ามีอะไรให้ผมสืบหรือให้ทำอะไรละก็ติดต่อมาได้เลยคราบ " โชทาโร่ได้พูดพร้อมยื่นนามบัตรมอบให้กับเทเลสทีน่าซึ่งเจ้าตัวก็รับไว้ด้วยความเต็มใจ
" แม้.....ถ้ามีโอกาสฉันจะติดต่อไปดูนะค่ะแล้วเธอคือ "
" อุยฮารุ คาซาริ เจ้าหน้าที่จัสเม็นท์สาขาที่ 177ค่ะ "
" งั้นเธอก็บคุณชิราอิก็ "
" คือว่าคุณฮารูเอะไม่ใช่ผู้แทรกแซง ไม่ใช่ตัวการใช่มั้ยค่ะ "
" ลองทดสอบหน่อยมั้ยละ? " เทเลสทีน่าที่พูดไปพร้อมหยิบกระบอกลูกอมหลากสีที่อยู่ในกระเป๋าเสื้ออกมา " เธอชอบสีอะไรงั้นเหรอ? "
"ก็ชอบทุกสีค่ะ แต่ถ้าจะให้พูดละก็คงเป็นสีเหลืองค่ะ "
" สีเหลืองสินะ " เทลสทีย่าที่ลองเขย่าไปมาจนได้ยินเสียงลูกอมมากมายดังอยู่ข้างใน " ยื่นมือมาสิ "
" ค่ะ " อุยฮารุได้ยื่นมือไปตามที่บอกก่อนที่เทเลสทีน่าจะเปิดฝาแลเทออกมาเป็นลูกอมสีเหลืองตามที่อุยฮารุบอก
" อาร่า ลางดีนะเนี่ย "
" ฮะ? "
เวลาเดียวกันนั้นที่ห้องพักรักษาห้องนึ่งซึ่งเป็นห้องคองโก มิทสึโกะที่ถูกพาตัวที่ศูนย์วิจัยเพื่อทำการตรวจร่างกาย
" นี่พวกคุณทั้งหลาย ทั้งที่รู้ว่าดิฉันคือคองโก มิทสึโกะแห่งโทคิวะไดแล้วยังกล้าประทุ้งร้ายอีกงั้นรึ "
" เอ่อ.....คือว่า "
" อย่างที่อธิบายไปหลายรอบแล้วเคสPoltergeistที่เกิดขึ้นกับผู้มีพลังจิตเลเวล4นั่นมีไม่บ่อยนัก จึงอยากจะทดสอบ "
" ดิฉันสบายดี ไม่มีอะไรผิดปกติคะ "
" ก็อย่างที่บอกไปคือ "
" เอคาทรีน่าจัง กำลังรอฉันกลับไปอยู่นะคะ "
คองโกที่ดื้อดึงจะกลับจนกระทั้งถูกนักวิจัยสองคนจับกดลงเตียงเอาไว้จนพวกมิซากะนั้นได้เดินผ่านห้องก็ยิงทำให้ดิ้นกว่าเดิม
" คุณชิราอิ คุณมิซากะ!! "
" เห้ จับเธอเอาไว้เร็วเข้า "
ทางด้านของพวกมิซากะและโชทาโร่ที่ตามเทเลสทีน่ามาที่ห้องวิจัยซึ่งพอมองผ่านกระจกลงไปพบฮารูเอะที่นอนอยู่ในเครื่องCAT แคทสแกนโดยมีเจ้าหน้าที่ค่อยดูแลอยู่
" คุณฮารูเอะ "
" ได้ผลลัพท์หรือยัง "
" ครับ "
"ไหนๆๆ "
" เอ่อ "
" วางใจได้ เพื่อนของเธอไม่ใช่ผู้แทรกแซง " เทเลสทีน่าที่พูดผลลัพท์ออกมาก็ทำให้ทุกคนโล่งใจยกเว้นคุโรโกะ
" เธอคือผู้ใช้เทเลาพาธี เลเวล2 แล้วยังเป็นประเภทรับด้วย เธอไม่สามารถส่งความคิดออกไปด้วยตนเองได้ "
" แต่ว่า จากข้อมูลในคลัง ณ ช่วงเวลานึ่งสามารถแสดงพลังที่เหนือกว่าเลเวลของตัวเองได้นี้หมายความว่าไงเหรอคะ? "
" คุณชิรากิยังจะพูดอีกเหรอคะ! "
" เท่าที่ดูจากผลการทดสอบ ดูเหมือนว่าเป้าหมายจะข้อจำกัดอยู่ เฉพาะกับเป้าหมายนั้นเท่านั้นที่เธอสามาถติดต่อทางจิตได้โดยไม่ต้องคำนึ่งถึงระยะทางและสิ่งกีดขว้าง ยังไงก็ตามเธอคนนั้นก็ไม่สามารถเข้าแทรกแซงสนามพลังAIMได้ "
" เห็นมั้ย เห็นมั้ย!? "
" ดิฉันเพียงแค่ "
" ถ้างั้นคนที่แทรกแซงสนามพลังตัวจริงเป็นใครกันละ "
หลังจากการทดสอบจบลงฮารูเอะได้ถูกย้ายมาที่ห้องพักรักษาก่อนจะรู้สึกตัวหันไปรอบๆพบพวกมิซากะที่ยื่นรอมเตียงเธอเอาไว้
" คุณอุยฮารุ นี่ฉันเอาอีกแล้วเหรอ " ฮารูเอะที่พยายามจะลุกขึ้นโดยที่มีอุยฮารุค่อยประคอง
" ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรแล้วคะ ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลแล้วละคะ " อุยฮารุที่พูดให้ใจเย็นก่อนที่ฮารูเอะนั้นคล้ำหาสร้อยคอแต่พอไม่อยู่ที่คอก็เริ่มกระวนกระวาย
" หาเจ้านี้อยู่สินะ " โชทาโร่ได้หยิบสร้อยคอออกมาก่อนจะยื่นให้กับฮารูเอะ " นี่คือเรื่องรางค์สำคัญใช่มั้ยละ "
" อื้อ....เป็นความทรงจำกับเพื่อนนะ "
" เพื่อนเหรอ? "
" ฉันได้ยินเสียงนะ "
" เสียงเหรอ? หรือว่าเทเลาพาธี? "
" แค่นานๆที แต่พอได้ยินฉันก็จะเหม่อลอย "
" งั้นตอนนั้นก็ "
" ว่าแต่มีข้างในมีอะไรเหอรคะ? " อุยฮารุได้ถามก่อนที่ฮารูเอะได้เปิดล็อคเก็ตออกทำให้เห็นภาพที่อยู่ข้างในเป็นรูปเด็กคนนึ่งแต่เมื่อมิซากะกับโชทาโร่เห็นก็ถึงกับตกตะลึง
" เธอชื่อเอดะซากิ บันริจังค่ะ "
" โกหกน่า.... "
" เด็กคนนี้....ในตอนนั้น "
มิซากะและโชทาโร่ที่จำภาพนั่นได้จากตอนที่ได้เห็นความทรงจำของคิยาม่า ฮารูมิและจำเด็กคนนั้นได้อย่างแม่นยำทำให้ฮารูเอะหันไปถามกับทั้งสอง
" รู้จักบันริจังเหรอ? "
" ฮารูเอะจังหรือว่าเธอคือ "
" ฉันเองก็เป็น.....Child Errorเหมือนกัน "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
