ตอนที่ 33 : ไม่เป็นไร......ไม่ต้องห่วง
เซ็นโตะ : แพนโดร่บ็อกซ์ที่มีพลังมากมายมหาศาลได้ถูกเปิดออกโดยสิ่งมีชีวิตนอกโลก อีโวลต์ที่ได้ร่างสมบรูณ์แล้วเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อยึดครองประเทศอีกด้านคาเมนไรเดอ์บิลด์ คิริว เซ็นโตะ ได้ร่วมมือกับผู้ใช่ซิมโฟเกียร์หยุดยังแผนการณ์ของแครอลที่ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง....ทางทีมยัทซึฮิโระที่ขัดขว้างเเครอลเเต่หลบหนีไปได้เเต่คริสกับคามเนไรเดอร์กรีสสามารถกำจัดออโต้สคอร์ตัวสุดท้ยสำเร็จ....เเต่กลายเป็นว่าเดินตามเเผนเเครอลมาตลอด....จะเกิดอะไรขึ้นต่อติดตามตอนที่ 33ได้เลยครับ
หลังจากที่เรือหน่วยS.O.N.Gได้ขึ้นสู่ผิวน้ำเเต่ก็ถูกยักษ์ใต้น้ำเข้าโจมตีจนเกิดระเบิดเเต่ว่าได้เเยกส่วนออกมาได้ทันก่อนทีจะระเบิดไป
ซึ่งภายในห้องบัญชาการได้มีชิ้นส่วนของเพดานได้กำลังจะล่วงลงมาใส่โทโมซาโต้ที่สลบจากเเรงสะเทือน
" อันตราย!!! " เอลฟไนท์ ได้พุ้งเข้าไปบังตัวเธอเอาไว้ที่สะพานเรือก่อนจะระเบิดได้มีจรวดนึ่งพุ้งออกมาซึ่งคริสอยู่ข้างในได้ออกมาเเล้วหันไปเผชิญหน้ายักษ์
เธอได้เอามือประกบกันทำให้เกียร์ที่เเขนทั้งรวมกันกลายเป็นธนูขนาดใหญ่เเละได้เอาอิจิว่าบอทเทิลเสียบเข้าที่ตัวธนู
FULL BOTTLE ICHIVAL ATTACK!
คริสได้ยิงออกไปก่อนจะขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นจรวดพุ้งเข้าทะลุร่างยักษ์ตรงหน้าระเบิดไม่เหลือซากก่อนทีเธอจะกระโดดลงมาลงเรือขนาดเล็กที่เเยกออกมาจากตัวสะพานเรือ
ทางด้านในเรือซึ่งเจ้าหน้าที่ทุกคนค่อยๆได้สติเเล้วโทโมซาโต้ได้หันไปมอิงเอลฟไนท์ที่ได้รับบาดเจ็บที่ขายโครงจนเลือดไหลออกมา
" เอลฟไนท์จัง "
" ดีจริงๆ.....ที่คุณโทโมซาโต้ปลอดภัย " เอลฟไนท์ได้ยิ้มออกมาก่อนจะสลบไปเนื่องจากเสียเลือดจำนวนมาก
" เอลฟไนท์จัง...ทำใจดีๆเอาไว้ "
" เป็นอะไรมั้ยเดส " คิริกะกับชิราเบะที่วิ่งเข้ามาถึงเห็นเอลฟไนท์ที่บาดเจ็บหนัก
" ต้องรีบพาไปห้องพยาบาลเเล้วค่ะ "
" นี้ลืมตาขึ้นมาสิ....เอลฟไนท์จัง เอลฟไนท์จัง!! "
ณ ร้านคาเฟ่เเห่งนึ่ง
มิโซระได้มานั่งค่อยเฝ้าเเละเป็นกำลังใจให้ฮิบิกิที่ได้นั้นพ่อของเธอมานั่งคุยกันอีกครั้งโดยทีเข้าอยู่ถัดจากโต๊ะของเธอไปประมาณ3ตัวพร้อมนั่งจิบกาเเฟไปพลางๆกับมิโซระ
ขณะเดียวกันพ่อของเธอที่พึ่งทานอาหารเสร็จเเล้ววางเเก้วกาเเฟลงไปพร้อมถอนหายใจ
" โทษทีน่า..พอดีว่าพ่อหิวนะ "
" อื้ม " ฮิบิกิที่สีหน้าตอนนี้ของเธอไม่ร่าเริงเหมือนทุกครั้งก่อนจะหันมองไปหาเซ็นโตะทางเขาเองก็ยกนิ้วให้กำลังใจอยู่เงียบๆพร้อมกับมิโซระทำให้เธอทำใจได้เเล้วเริ่มบทสนทนา
" คือว่านะ...คุณพ่อ "
" อะไรหรอ? "
" พูดจริงงั้นหรอ ที่อยากจะเริ่มต้นใหม่กับพวกคุณเเม่? "
" เเน่นอนอยู่เเล้ว...ถ้าหากว่าเธอลองไปคุยดูก็อาจจะ พวกเขาอาจจะ "
" ถ้างั้น....คนที่ควนจะต้องไปพบนะต้องเป็นคุณพ่อสิคนที่หนีปัญหาก็คือคุณพ่อเพราะงั้นคนที่ควรจะกลับไปคุยต้องเป็นคุณพ่อเท่านั้น"
" เเบบนั้นนะ...ไม่เอาหรอกก็พ่อนะกลัวนิน่า " ฮิบิกิที่ได้ยินเเบบนั้นก็ถึงกับเงียบไม่พูดอะไร " เเล้วก็เป็นศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายอีกด้วย "
" หนูเองก็....อยากจะเริ่มต้นใหม่เหมือนเพราะงั้นถึงอย่างเห็นคุณพ่อกล้าหาญนิน่า "
" ฮิบิกิ "
" เพราะงั้น....คุณพ่อเองก็ต้องมีความกล้าเหมือนกันสิ "
" เเต่ว่า...พ่อนะไม่ไหวหรอก "
" พอกันทีทนดูไม่ไหวเเล้ว!! " มิโซระที่ทนไม่ไหวจึงลุกเข้าไปหาทันที
" นี้นายนะ....ยังมีหน้าเรียกตัวเองว่าพ่ออีกงั้นหรอ!! " มิโซระที่ตีมือลงบนโต๊ะทำให้ทั้งสองหันมาสนใจเธอกันหมด
" คุณมิโซระ "
" อะ...อะไรของเธอนะ "
" คุณเองไม่ใช่หรอทีทอดทิ้งพวกเขาไปเองนะ......เเล้วเเบบนี้ยังเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายได้อีกงั้นหรอคนที่ทำลายความเชื่อใจของครอบครัวเเบบนนี้นะรู้มั้ยว่าฮิบิกิจังนะต้องอดทนเพื่อมาพบหน้าคุณนะ!! " พ่อฮิบิกที่ได้ยินเเบบนั้นถึงกับมองไปหาฮิบิกิที่ตอนนี้สีหน้าทีดูเศร้าสร้อยกว่าเดิมจนหลบหน้า
ขณะเดียวกันจู่ๆท้องฟ้าเกิดมีรอยเเตกร้าวขึ้นก่อนจะมีลักษณะคล้ายปราสาทลอยฟ้าค่อยออกมาจากรอยเเยกบนท้องฟ้า
ณ ภายในchateau
" เอาล่ะระบบเตาปฏิกรใต้โลกSet Upเรียบร้อยการทำงานของChateauถูกปรับให้เป็นระบบอัตโนมัติ "
ดร.เวลได้ใช่พลังของเเขนซ้ายควบคุมตรวจสอบปรับเปลี่ยนระบบของChateauสำหรับเเผนการณ์ของเเครอลสำเร็จก่อนจะดึงมือออกจากเเท่น
" ไงล่ะ เเขนซ้ายของผมไม่จำเป็นต้องใช่ทริกเกอร์พาทเสริมอะไรทั้งนั้น....ขอเเค่มีเจ้านี้ผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกเเล้ว "
" เหล่า ออโต้สคอร์ ที่มีท่วงทำนองบทเพลงต้องสาปอยู่ในตัวเพียงเท่านี้โลกใบนี้ได้ถูกทำลายจนไม่เหลือสิ้น "
ดร.เวลที่ได้ยินเเบบนั้นก็ถึงกับงงเพราะไม่ใช่สิ่งทีเขาหวังเอาไว้เเม้เเต่น้อย
" เอ้ะ จะทำลายโลกใบนี้งั้นหรอ "
" นั้นคือสิ่งที่พ่อของฉันทิ้งไว้ให้..... " จู่เเครอลก็เงียบไปก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนเด็กไร้เดียงสา " เข้าใจเเล้วละ เพราะงั้นหนูจะทำลายโลกนี้ไม่ให้เหลือสิ้นถ้าหากทำลายได้ก็จะพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็น "
" หรือก็คือจะทำให้เข้าใจสินะ ถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องเเล้วเลดี้ เธอคงจะเข้าใจมันดีสิน่ะ "
" ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น "
" หา? "
" สิ่งทีพ่อของฉันทิ้งไว้ให้ก็คือให้ฉันค่อยเฝ้าดูโลกใบนี้เเละทำความเข้าใจกับมัน...ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้เเล้ว "
" ให้ตายสิ " ดร.เวลที่ได้ยินเหตุผลที่เเท้จริงทำเอาถึงกับกุมขมับ " นั้นนะไม่ใช่ความฝันของเลดี้สักหน่อย การได้เป็นฮีโร่ตลอดกาลนั้นเเหละคือความฝันที่ทำเพื่อคนอื่นต่างหากละ ถ้าขืนปล่อยให้ตัวเองทำตามใจมันก็ไม่มีค่าหรอก "
" เพื่อคนอื่นงั้นหรอ " เเครอลได้ควักเอา Darudaburaแทงเข้าทีหลังของดร.เวลทะลุเขาทีค่อยลดลงไปมองพบเเผลทีท้องก่อนจะค่อยๆเซไปทีราวรั่วใกล้ๆเพื่อยันตัวเองให้ยืนเอาไว้
" อะ..อ่า " เขาได้เอามือทีปิดเเผลเอาไว้ขึ้นมาดู
" นั้นมันก็เเค่ความคิดทีอยากจะเป็นฮีโร่ไร้สาระของเเกเท่านั้นเเหละ "
" มะ...ไม่ควรเลยนะเลดี้....ทีเอาเครื่องดนตรีมาทำเเบบนี้นะ "
" chateau นี้จะทำลายโลกโดยอัตโนมัติตามทีระบบติดตั้งเอาไว้....ขอบคุณที่เหนื่อยนะดร.เวลโลกใบนี้จะถูกทำลายโดยมเเค่ฉันเป็นผู้เดียวทีจะมองดูโลกใบนี้เเหลกสลาย " ไม่ทันทีเเครอลจะจัดการปลิดชีตดร.เวลได้ตกลงไปทันที
" ไม่คิดเลยว่าะเอาคนพันธ์มาอยู่ในเเผนเลยจริงๆ " จู่ร่างเธอเกิดอาการทรุดลงจนเอามือขึ้นมากุมอกตัวเองเอาไว้ " จะมาหยุดอยู่เเค่นี้ไม่ได้.....อุปสรรคสุดท้ายของเเผน "
ตัดมาเซ็นโตะที่กำลังขับมอเตอรืไซค์ซึ่งเข้าได้เงยมองขึ้นไปบนฟ้าพบปราสาทแปลกอยู่กลางอากาศเเต่สายตาต้องไปจับจ้องร่างนึ่งจนเขาต้องเบรคกระทันหันจนรถส่ายเล็กน้อย
" ดูท่าไม่ไดีเลยน่าเเบบนี้ " เสียงทีคุ้นเคยทีเซ็นโตะรังเกียจทีสุดดังขึ้นมาเขาหันไปพบอีโวลต์ที่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า
" อีโวลต์.... "
" โอ้ว...อย่าทำหน้าเเบบนั้นสิ "
" เจ้านั้นมันคืออะไรกัน "
" chateau คือสิ่งทีเเครอลสร้างขึ้นจากเหล่าออโต้สคอร์ ที่มีท่วงทำนองบทเพลงต้องสาปอยู่ในตัวเห็นพลังขับเคลื่อนละน่า "
" อิกไนท์โมดูล งั้นหรอ "
" ถูกต้อง...ถ้านายไม่รีบหยุดเจ้านั้นละก็โลกนี้ได้สูญสิ้นเเน่รีบๆเข้าละ "
" เดียว...ทำไมถึงบอกเรื่องนี้กับฉันด้วย "
" ยัยนั้นมันก็เเค่เพลอฝันนึกถึงสิ่งทีพ่อของเธอขอเอาไว้ก่อนตาย....ฉันเองเเค่ไม่ชอบเท่านั้นเองเเหละอีกอย่างฉันก็ผูกพันธุ์กับโลกใบนี้ด้วย.....เอาล่ะเเล้วเจอเชา " อีโวลต์กล่าวจบก็วาร์ปหายตัวไป
ทางด้านพวกฮิบิกิและคนอื่นที่กำลังเเตกตื่น
" นั้นมันอะไรกันนะ " มิโซระที่เงยมองขึ้นก็ต้องจตกใจเมือ่เห็นปราสาทลอยได้อยู่ตรงหน้าซึ่งเป็นใครๆก็ต้องตกใจเป็นเรื่องธรรมดา
" คุณมิโซระรีบพาคุณพ่อหนีไปก่อนเถอะค่ะ "
"คุณพ่อเร็วเข้า " ฮิบิกิได้หันไปหาพ่อของเธอทีตอนนี้กำลังหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพตรงหน้า
" โห้ว....เเบบนี้ถ้าเอาไปออกทีวีละก็ "
" เลิกทำเเบบนี้สะทีคุณพ่อ "
" เห้....นั้นพ่อของเธองั้นหรอ "
" ฮิบิกิ มีคนกำลังลอยอยู่บนฟ้า " พ่อของเธอทีชี้ไปด้านหลังพบเเครอลลอยอยู่บนฟ้ามองทั้งสามอยู่
" เเครอลจัง "
" ฉันคงกำจัดเเกไปพร้อมกับเสียงทีหน้ารำคาญของเเกละน่า "
" ทั้งหมดเป็นฝีมือของเธอสินะเเครอลจัง "
" ตามนั้นเเหละ หน้าที่ของchateau de tiffyauges คือการทำลายโลกใบนี้พร้อมกับอรูคานอยท์ไงละ "
" งั้นเองหรอ...ตอนนั้นเธอก็เคยพูดไว้สิน่ะ "
" ตอนนั้นเองเธอ...ทีไม่ยอมต่อสู้มั่วเเต่บ่นเหมือนกันนิเเล้วตอนนี้ยังเป็นอยู่รึป่าว "
ฮิบิกิที่ได้ยินเเบบนั้นก็ชะงักไปก่อนทีเธอตัดสินใจจะหยิบเกียร์ออกมาจากเสื้อเเครอลทีรู้ทันได้ได้ยิงเวทย์ลมเข้าใส่ทีมือทีถือเกียร์อยู่จนหลุดมือกระเด็นไป
" เกียร์? "
" ฉันไม่ยอมให้เธอเเตะต้องเกียร์หรอก...ฉันน่ะจะทำตามตามความปราถนาที่พ่อของฉันทิ้งไว้ให้.....เเล้วทำลายโลกใบนี้ไปด้วยด้วยสิ่งคุณพ่อทิ้งเอาไว้ให้ "
" สิ่งที่คุณพ่อ...ทิ้งเอาไว้งั้นหรอ? "
" ใครๆต่างก็มีความต้องการของตัวเองกันทั้งนั้น "
" เเต่ฉันกลับ...ไม่มีอะไรทีพ่อทิ้งเอาไว้ให้เลย "
" ถ้าเเกไม่มีมันก็.....ไม่จำเป็นต้องอยู่อีกต่อไป " เเครอลได้โจมตีเข้าใส่ฮิบิกิที่กำลังสับสนอยู่พ่อของเธอพยายามคว้าตัวเธอเอาไว้เเต่ไม่ทันการ
บิลด์ในร่างแรบบิทแรบบิทได้พุ้งออกเข้าาพร้อมดึงร่างทั้งสองออกมาทำให้ร่างของสองพ่อลูกกระเด็นไปมาอยู่กับพื้น
" เกือบไปๆ "
" ฮิบิกินี้...ฮิบิกิ "
"คุณพ่อ " ฮิบิกิได้มองออกไปพบบิลด์ที่กำลังพุ้งเข้าต่อสู้กับเเครอล " คุณเซ็นโตะ "
" ฉันจะทำลายเเกก่อนทีจะทำลายโลกใบนี้สะ "
" ไม่ยอมหรอก "
ร่างของบิลด์ได้พุ้งเข้าไปด้สนความเร็วสูงจนตามองไม่ทันเข้ามาประกบทางด้านหลังเเต่ก็ถูกเเครอลป้องกันเอาไว้ก่อนจะยิงสายฟ้าเข้าใส่ระยะเผาขนจนร่างกระเด็นอัดกับร้านค้าเเถวนั้น
" เซ็นโตะ!! "
" ต่อไปก็ตาพวกเเกเเล้ว " เเครอลได้หันมาเล่งทั้งสามเเต่พ่อฮิบิกิได้รีบวิ่งหนีไปโดยไม่สนใจฮิบิกิกับมิโซระเเม้เเต่หน่อย
" คะ...คุณพ่อ "
" ใครก็ได้ช่วยที!!! " เขาที่วิ่งออกมาไม่ไกลเเต่ก็หยุดกลางคันพร้อมมองหาอะไรบางอย่าง " เจ้านั้นอยู่ไหนกัน "
เเต่ในมุมมองของฮิบิกิเหมือนกับตอน2ปีก่อนทับซ้อนจนทำให้เธอถึงกับน้ำตาไหลออกมาบิลด์ที่พึ่งได้สติค่อยออกมจากร้าน
" อัก...ให้ตายสิ " เขาได้เงยมองสถานการณ์ตรงหน้าโดยมองดูท่าทางของพ่อฮิบิกิทีดูเเปลกพร้อมกับฮิบิกิทีอยู่ในอ้อมกอดของมิโซระ " เขาคิดจะทำอะไรนะ..... " บิลด์ที่ยืนมองอยู่พักนึ่งเหมือนจะรู้ว่าต้องทำอะไร
" เอาๆ หนีไปซะสิทิ้งลูกสาวตัวเองเเล้ววิ่งไปซะ " เเครอลที่ค่อยกระหน้ำยิงไล่หลังพ่อฮิบิกิอย่างต่อเนื่องจนเขาล้มลงกับพื้น
" ยะ...อย่าเข้ามาน่า " เขาได้คว้าหินปาใส่เเต่ก็ไม่โดนเเครอลพร้อมวิ่งหนีต่อไป
" พ่อของเธอเนี่ยขี้ขลาดจริงเลยน่า...พ่อของฉันน่ะท้ายทีสุดเเล้วไม่เคยหนีด้วยซ้ำ "
ฮิบิกิที่ได้ยินเเบบนั้นก็ละอายใจมิโซระที่มองดูใบหน้าของเธอที่กำลังเศร้าเเต่เธอเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพียงเเค่ปลอบ
บิลด์ได้เข้ามาจากด้านข้างค่อยโจมตีถ่วงเวลาให้เเต่เเครอลที่หลบอย่างง่ายดายก่อนทีเขาจะเขาถึงตัวร่างกายเกิดชะงักจากทีใช่ร่างฮาร์ดซาร์ดเกินขีดจำกัดเเละพริบตาเดียวอยู่วงล้อมวงเเหวนเวทย์เเละอีกสามอันทั้งบนเเละด้านข้าง
" เสร็จกัน "
" เเกนะ......เกะกะหายไปซะ " เพียงเเค่เเครอลดีดนิ้วพลังทั้ง4ทิศทางเข้าโจมตีพร้อมกันจนเกิดระเบิดเป็นหลุมขนาดใหญ่พร้อมร่างของบิลด์ที่นอนเเน่นิ่งไปกับพื้น
" ฮิบิกิตอนนี้นะ รีบหนีไปซะ "
" คุณพ่อ "
" น่ารำคาญจริง " เเครอลได้หันมาโจมตีใส่ต่อจนยิงดักทางจนพ่อของฮิบิกิล้มลงไปนอนกับพื้น
" ถะ...ถ้าฉันกลัวเรื่องเเค่นี้ละก็....ไม่สามารถเริ่มต้นใหม่ได้เเถมอีกอย่างไม่อยากให้ฮิบิกิหายไปด้วย "
ฮิบิกิที่ได้ยินเเบบนั้นก็ถึงกับตาค้างพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
" พูดสั่งเสียเสร็จเเล้วสินะ " เเครอลที่ตัดจบด้วยการยิงพลังตรงมาทีพ่อของฮิบิกิเเต่บิลด์ได้เข้ามารับการโจมตีเอาไว้เเทนจนเข่าทรุดลงไปกับพื้น
" นะ...นี้นาย "
" อึก.....ฮิบิกินี้คือความรู้สึกจริงของพ่อของเธอล่ะ...คุณเองก็ควรจะพูดคำนั้นออกมาน่ะ " บิลด์พูดจบก่อนจะคืนร่างกลับเหมือนเดิมเเล้วหันไปยิ้มให้กับพ่อของฮิบิกิเขาเองก็ยิ้มกลับก่อนจะหันไปหาฮิบิกิดด้วยรอยยิ้ม
" เเค่นี้เอง....ไม่เป็นไร...ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะ "
ฮิบิกิได้คำนั้นก็ได้นึกย้อนกับไปตอนทีเธอยังเด็กพ่อของเธอก็พูดคำนี้ทุกครั้งเมื่อเจอเรื่องอะไรทีลำบากก็ตามทีเเล้วก็ก้าวข้ามมันไปได้ทุกครั้งพ่อฮิบิกิได้ค่อยลุกขึ้นทำให้เเครอลที่เเปลกใจ
" อ่าวๆ...ไม่หนีเเล้วหรอ "
" ก็อยากอยู่หรอก...เเต่ว่าไม่ว่าจะให้หนีไปไกลเเค่ไหนก็ตามก็ไม่มีทางนี้ความเป็นพ่อของเด็กคนนั้นได้หรอก "
" คุณพ่อ "
" ฉันรู้ดีว่าตัวเองทำในสิ่งที่ไม่สามารถให้อภัยได้...เต่ถึงอย่างงั้นลูกสาวของฉันก็ยังรวบรวมความกล้าเพื่อมาพบหน้าฉันเเละทำทุกอย่างให้ครอบครัวเรามาอยู่ร่วมกันอีกครั้งนึ่ง "
ฮิบิกที่ได้ยินเสียงพ่อของเธอก็ทำให้ลุกขึ้นอีกครั้งขณะทีเขายังคงขว้างหินใส่ต่อไปเรื่อยๆ
" ตอนนี้ก็ถึงเวลาเเล้วทีฉันต้องเเสดงความกล้าให้ดูบาง " เขาทีได้คว้าหยิบเกียร์ได้พร้อมเขวี้ยงผ่านหน้าเเครอลไป " รับไปซะ...ฮิบิกิ!!! "
ฮิบิกิได้คว้าเกียร์เอาไว้เป็นเวลาเดียวกันทีเเครอลได้โจมตีเข้าใส่ฮิบิกิพร้อมกับมิโซระเเต่เธอได้กระโดดออกมาพร้อมอุ้มมิโซระมาอยู่ข้างเซ็นโตะ
" ไม่ว่าเวลาไหน....คำพูดของพ่อก็ค่อยเป็นกำลังใจให้กับหนูมาตลอดค่อยปกป้อง....หนูมาโดยตลอดเลยล่ะ"
" ฮิบิกิ " ฮิบิกิได้ยิ้มด้วยความดีใจพร้อมเช็ดน้ำตาไหลออกมา
" เเย่ที่สุดเลยเป็นพ่อลูกที่ใช่เวลาคืนดีกันได้เเปลกจริงๆ " เซ็นโตะได้หยิบฟูลฟูลบอทเทิลขึ้นมาเขย่าไปมา
RABBIT
" เเต่พวกคุณเป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ "
RABBIT RABBIT
ARE YOU READY?
" เเปลร่าง "
OVERFLOW! KUREANA NO SPEEDY JUMPER! RABBIT RABBIT! YABEI! HYAIII!
" ลุยกันเถอะ " บิลด์ได้หันไปพูดพร้อมถือฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์ในมือ
" ค่ะ "
Kiseki ga yadotta kikai shikake no Kono āmu ni wa imi ga aru (imi ga aru)
ฮิบิกิได้พุ้งเข้าไปพร้อมกับบิลด์โดยทีเเครอลได้เรียกAlca-Noiseออกมาจำนวนมากทั้งสองได้เข้าต่อสู้ทันที
Futsū no nichijō nandemo nai hibi Son'na yume no tame dato (yume no tame ni)
ฮิบิกิได้ใช่หมัดของเธอเข้าจัดการทีละตัวก่อนจะยกขาขึ้นปล่อยไอพ่นทำให้ร่างของเธอหมุนด้วยเร็วจนเป็นพายุซัดร่างของAlca-Noiseจนลอยไปอยู่บนฟ้า
Nukumori wo tsutaeru (nukumori ga tsutawaru) Kotoba janaku tatte (kotoba janakute mo)
ฮิบิกิได้พุ้งลงมาเข้าโจมตีลงกลางวงล้อมของAlca-Noiseจนหายไปจำนวนมากเเล้วพุ้งมาหยุดอยู่ต่อหน้ามโวระเเละพ่อของเธอก่อนจะพุ้งเข้าไปจัดการต่อ
Kono koboshi no kotae buki wo motanu kotae "Ichigeki hitsuwai" bukkome rabu songu
" ว่าแล้วเชียว...เด็กผู้หญิงในตอนนั้นคือฮิบิกิจริงๆด้วย "
Seigi wo shinji (seigi wo shinji) Nigirishimeyou (nigirishimeyou) Yari naoseba ī koware tatte
" ฮิบิกิน่ะ....ค่อยทนทุกข์ทรมาณมาตลอด2ปีเเต่ไม่ว่าจะลำบากเเค่ไหนเธอก็จะข้ามผ่านอุปสรรคเหล่านั้นไปได้ นั้นละคือลูกสาวของคุณ"
FULLFULLMACTHDESU!
บิลด์ได้หันตั้งท่าพุ้งเข้าพร้อมพลังไหลมาร่วมที่ปลายดาบเเล้วโจมตีออกเป็นวงกว้างเเล้วกระโดดพุ้งขึ้นไปบนฟ้า
FULLFULLMACTHBREAK!
" อัก!! " ฮิบิกิทีถูกเเครอลโจมตีอัดใส่เธอจนชนกับตึกจนร่างของเธอค่อยๆตกสู่พื้น
" ฮิบิกิอย่ายอมเเพ้น่า "
เเครอลที่หันไปก่อนจะโยนหินAlca-Noiseไปทางทีพ่อฮิบิกิเเละมิโซระอยู่เวลาเดียวกันฮิบิกิที่ได้สติก็ตั้งหลักเเล้วพุ้งเข้าไปหาเเครอลอีกครั้ง
Mō heiki hetchara (heiki hetchara) Hāto hibikaseai
เเครอลได้หันมาก่อนทีตะได้ทำอะไรก็ถูกฮิบิกิต่อยอัดเข้าทีท้องจนร่างกระเด็นพุ้งขึ้นไปบนฟ้าก่อนทีเธอจะยันตัวพุ้งจากพื้นเข้าไปอีกครั้ง
Nakenashi no yūki datte "yūki" Nakeru hodo gyutto ai ni naru
" Hermes Trismegistus " เเครอลได้ร่ายเวทย์พร้เอมมีม่านวงเวทย์ปรากฏออกมา3ชั้น
READY GO!
HAZARD FINISH!
RABBIT RABBIT FINSH!
" ไม่ยอมหรอกน่า " บิลด์ได้กระโดดพุ้งขึ้นไปพร้อมไรเดอร์คิกอัดใส่บาเรียของเเครอลจนเเตกสลายหายไป" ไปเลยฮิบิกิ! "
" ฮ้ากกกก! " ฮิบิกิได้พุ้งเข้าต่อยซัดเข้าทีหน้าเเครอลจนกระเด็นกระเเทกอัดกับตึกด้านหลัง
ระหว่างนั้นเองจู่อรูคานอยท์ได้ค่อยๆโผล่ขึ้นมาล้อมรอบมิโซระเเละพ่อฮิบิกิ
" คุณพ่อ คุณมิโซระ "
" เสร็จกัน " บิลด์ได้หันไปก่อนจะพุ้งเข้าไปหา
" ถ้าพ่อของเธอคือทีมาพลังละก็ฉันจะจัดการมันก่อนเลย "
" อิ..ไม่น่า!! "
" คุณพ่อ!! "
TWIN FINISH!
MEGA SLASH!
ลำเเสงสีเหลืองร้อมลูกดอกพลังงานจำนวนมากยิงซัดเข้าใส่ร่างของAlca-Noiseที่อยู่รอบๆตัวมิโซระเเละพ่อฮิบิกิสลายหายไปทั้งหมดเเครอลที่เห็นว่าพลาดจะวิ่งเข้าไปจัดการเเต่จู่ๆได้มีดาบขนาดใหญ่เข้ามาขว้างทางของเธอก่อนจะเงยมองขึ้นไปพบซึบาสะที่ยืนอยู่บนยอดสุด
เช่นเดียวกันด้านหลังของเธอที่มีเเท่งเสาลาวาดักเอาไว้พร้อมกับครอสที่ยืนอยู่ในด้สนหลังในร่างเเมคม่า
เเละเวลาเดียวกันเธอได้หันไปมองบนยอดตึกมีพวกมาเรียกับกรีสที่ยืนมองเธออยู่
" กรีส บันโจ ทุกคน " ระหว่างทีมิโซระรู้สึกโล่งใจได้มีรถเก่งคันนึ่งมาจอดต่อหน้าเธอซึ่งก็คือโอาวากับซาวะ
" ที่นี้อันตราย...รีบขึ้นมาเร็วเข้า " มิโซระเเละพ่อฮิบิกิได่วิ่งไปขึ้นรถเเละรีบออกจากตรงนั้นทันที
" พอได้เเล้วเเครอลจัง " ฮิบิกิได้ตะโกนเเละเริ่มเจรจาอีกครั้งขณะทีเเครอลได้ลอยขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้งพร้อมพวกบันโจเเละพวกซึบาสะมาร่วมตัวกัน
" อีกเเค่นิดเดียวก็จะบรรลุเป้าหมายอยู่เเล้วใครจะไปยอมหยุดกันล่ะ....ต่อให้ฉันต้องเผาผลาญความทรงจำจนหมดสิ้นก็ตาม "
" จะเเสดงความต่างชั้นของพลังให้ดู!!! "เเครอลได้เปลี่ยนเป็นร่างผู้ใหญ่พร้อมทุกคนต่างก็รู้สึกถึงพลังทีหลั่งไหล่ออกมาจากร่างของเธอ
A, shuen e no kanon ga kaoru Satsuriku no fukuin ni chihedo to chire
Bibunshi reberu made kaibo xeHangyaku wo eigō ni tatsur
" รูปแบบพลังงานนี้มัน..... " บิลด์ที่ทำการตรวบสอบผ่านระบบในหมวกของเขาก็ต้องตกใจ " Phonic gainบ้าน่า "
" Daurdabla burst mode นั้นมันเหมือนกับเเสงของซิมโฟเกียร์เลย "
RuLuRiRa...uchū ga katamuki RuRuRiRa...taiyō ga kōru Genocide&Genocide
Ketsueki itteki nokorazu Zōo to chikara de kakimushiru Furue ojiyo...sekai no kuzureru love song
" ตอนนี้พวกเเกคิดว่ามันเเสงสิน่ะ " เเครอลเริ่มร่ายอีกครั้งพร้อมออร่าพลังได้กระจายออกมาทั่วพื้นทีตรงนั้นก่อนทีเธอจะร่วมมาไหวทีฝ่ามือ
" เหอะอย่ามาล้อเล่นกันน่า "
" ฉันน่ะไม่มีทางเเพ้ใครอยู่เเล้ว "
กรีสเเละครอสพุ้งเข้าไปโจมตีพร้อมกันโดยฝั่งกรีสใช่ทวินเบรคเกอร์เเละครอสใช่เเม็คม่านัคเคิล
เเต่ก็ถูกซัดกลับมาด้วยพลังของเเครอลทีโจมตีอัดใส่ร่างทั้งสองลงกับพื้นจนเป็นหลุมขนาดใหญ่ที่พื้น
Kiseki nado korosu to chikatta noda Omoide nado mijin mo yaki kexe
Kurui yoeba yawaki ano egao mo Sekai wo kowasu uta ga bōkyaku e to
" เจ้าบ้ากล้าม "
" คุณคาซึมิ "
" พลังเเบบนี้เหมือนกับว่าใช่สุดยอดบทเพลงเลยไม่ใช่หรอ " บิลด์ได้วิเคราะห์สถานการณ์ก่อนทีเเครอลจะโจมตีเข้ามาอีกครั้งทุกคนต่างกระโดดหลบอย่างทันทีทำให้พื้นทีตรงนั้นเกิดหลุมขนาดใหญ่
" เธอสามารถใช่มันโดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นหรอ "
" ทีเป็นเเบบนั้นก็เป็นเพราะเล่นเเร่เเปรธาตุสิน่ะเดส " ชิราเบะคิรกะต่างหลบการโจมตีไปเรื่อยโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้
" ถ้างั้นละก็ต้องใช่S2CA "
" อย่านะทาจิบานะถ้าใช่มันร่างกายของเธอตอนนี้ทนรับไม่ไหวหรอก "
Ai nado mienai
Ai nado wakaranu
Ai nado owaraseru
"เซ็นโตะดูนั้น " มาเรียได้เรียกบิลด์ให้หันไปดูChateausด้านหลังเเครอลที่เหมือนกำลังตอบสนองกับพลังของเเครอลจนมันได้ยิงพลังพุ้งลงกลางเมืองเเละเเยกออก4ทางพุ้งออกผ่านสกายวอลเเละไปทั่วทุกมุมโลก
" พลังงานที่เเพร่กระจายออกมากำลังไปทั่วทุกมีโลกเลยค่ะ "
" วงโคจร...หรือว่า "
" โฟโตสเฟีย "
" เข้าไปไม่ได้นะครับ " โอกาว่าทีกำลังห้ามพ่อฮิบิกิที่เข้ามาในห้องบัญชาการ
" ขอร้องละให้ฉันอยู่ที่นี้เถอะ...ฉันไม่อยากจะหนีอีกเเล้วขอให้ได้เห็นการต่อสู้ของลูกสาวฉันทีเถอะ "
" คุณโอกาว่า " มิโซระที่เรียนกโอกาว่าพอเข้าหันไปหาได้เเววตาทีมั่นใจจนเขายอมให้เข้า
" คลื่นพลังงานตอนนี้วิ่งรอบวงโคจรเเล้วละครับ "
" กำลังลงมาที่โลกเเล้วค่ะ "
" นี้เเหละคือการทำลายโลก!! "
" ใครจะยอมกันละ " ฮิบิกิได้พุ้งเข้าไปเเต่หมัดของเธอถูกหยุดเอาไว้ด้วยสายพินจำนวนมากทีรั้งตัวเธอเอาไว้
" หึ..ถ้าเธอใช่อาร์เมอร์เกียร์ละก็คงจะชนะฉันได้ไปเเล้ว "
มาเรียที่ทนดูไม่ไหวจึงรีบวิ่งมุ่งหน้าไปทางChatesusโดยที่ทุกคนต่างตกใจ
" มาเรียเธอคิดจะทำอะไรนะ "
" ฉันจะไปหยุดเจ้าปราสาทลอยฟ้านั้น " มาเรียได้กระโดดขึ้นข้ามตึกไปก่อนจะกระโดดอีกครั้งเเต่ชิราเบะได้ยื่นมือไปจับมือของเธอเอาไว้พร้อมด้านข้างก็มีคิริกะอยู่ด้วย
" พวกเราจะอยู่จนกว่าลิ้งเกอร์จะหมด "
"เพราะนั้นคือสายสัมพันธ์ของพวกเราไงล่ะเดส " ทั้งสองได้ยิ้มให้กันเเละกันก่อนทีทั้งสามจะมุ่งหน้าไปจนถึงปราสาทลอยฟ้า
" ดิ้นล่นเปล่าประโยชน์น่า.....ไม่มีทางทีจะจัดการกับระบบป้องกันของปราสาทได้หรอก "
" ยังไงพวกเราก็จะขอเสียงละ!! " บิลด์ได้กระโดดพุ้งขึ้นมาพร้อมกับไรเดอร์คิกเข้าใส่เเครอลจากด้านข้างเเต่ก็ถูกลวดเข้าหมัดร่างเอาไว้ทำให้ปลายเท้าเกือบถึงหน้าของเธอ
FULLFULLMACTHDESU!
FULLFULLMACTHBREAK!
บิลด์ได้ยิงฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์ยิงเข้าระยะประชิดเเต่เเครอลได้ยื่นมือออกมาขับโยนทิ้งไปก่อนจะจะโจมตีสวนกลับอัดร่างของบิลด์จนกระเด็นอัดกับพื้นเเล้วลากเป็นทางยาวพร้อมโจมตีใส่พวกฮิบิกิไปด้วย
" ฮ้ากกกก...... " ครอสที่ดีดตัวพุ้งขึ้นไปหาพร้อมแม็กม่านัคเคิลในมือ
BOTTLE BURN
VOLCANIC KNUKLE
ครอสที่พุ้งทะลวงไปด้วยเเม็กม่าเเต่สายฟินได้เข้าล็อคเเล้วยิงพลังอัดใส่จนร่างปลิวกระเเด็นลงพื้น
ตัดมาทางพวกมาเรียทีเข้ามาถึงChatesusเรียบร้อยพอพวกเธอมาถึงอรูคานอยท์ปรากฎตัวล้อมรอบพวกเธอไว้หมด
" ดูท่าจะไม่ให้พวกเราเข้าไปได้ง่ายๆละสินะ " มาเรียได้มองรอบข้างก่อนจะยกดาบสั้นขึ้นมาเตรียม
" ถ้างั้นก็ขอใช่กำลังฝาเข้าไปละ "
ไม่ทันทีพวกเธอจะต่อสู้จู่ๆได้มีร่างนึ่งกระโดดเข้ามาพร้อมโจมตีใส่พวกอรูคานอยท์หายไปทั้งหมดเพียงเเค่การโจมตีเดียวทั้งสามมองไปดูสองร่างตรงหน้านั้นก็คือกรีส
" นี้นาย....ทำไมถึง "
" ยังก็ขอเเค่ทำลายเจ้าปราสาทยักษ์นี้ก็พอใช่มั้ยละ....ฉันก็จะก็ไปด้วย...ถ้าเรื่องพวกนี้เป็นปัญหาของพวกเธอก็เป็นปัญหาของฉันด้วย " กรีสได้หันมาพูดพร้อมยกนิ้วให้ทำให้มาเรียยิ้มออกมา " อีกอย่างฉันจะปล่อยให้พวกเธอตายไม่ได้เด็ดขาด "
" เข้าใจเเล้วไปกันเถอะ " ทั้ง4ได้โดดลงไปภายในChatesusทันที
เเต่ทางบิลด์เเละครอสที่ยืนหยัดขึ้นอีกครั้งด้วยสภาพที่หอบหนักไม่ต่างจากฮิบิกิเหมือนกัน
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ดีมากชอบๆ รอตอนต่อไปน่าาา