ตอนที่ 32 : โลกที่เเสนโหดร้าย.......กับสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้น
เซ็นโตะ : แพนโดร่บ็อกซ์ที่มีพลังมากมายมหาศาลได้ถูกเปิดออกโดยสิ่งมีชีวิตนอกโลก อีโวลต์ที่ได้ร่างสมบรูณ์แล้วเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อยึดครองประเทศอีกด้านคาเมนไรเดอ์บิลด์ คิริว เซ็นโตะ ได้ร่วมมือกับผู้ใช่ซิมโฟเกียร์หยุดยังแผนการณ์ของแครอลที่ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง....และซึบาสะได้ทำการจัดการออโต้สคอร์ฟาร่าได้สำเร็จแต่ว่าในเวลาเดียวที่ยัทซึฮิโระระหว่างที่พวกคาซึมิต่อสู้คัดขว้างเเครอลก็ได้มีบุคคลที่ไม่คาดคิดปราหฎตัว
ดร.เวล : ไม่เจอกันนานนะคัตสึรากิ
เซ็นโตะ : เดียวสิ.....ทำไมเเกถึง
ดร.เวล : ฉันที่ผู้ซึ่งจะวีรุบุรุษของโลกใบนี้...ก็ต้อมาพูดเปิดตอนเเบบนี้ถึงจะถูกสิ
เซ็นโตะ : น่าจะเป็นคนบ้าที่หนีออกมาจากโรงพยาบาลมากกว่านะ
ดร.เวล : คนที่คลั้งไคล่วิทยาศาสตร์อย่างนายไม่เข้าใจหรอกเอาละจงเชิญชมอิสระของฉันได้ตอนที่32ได้เลย
เซ็นโตะ : เห้อ.....เจอยังไงก็รังเกียจจริง
ณ ห้องขังห้องนึ่งในยัทซึฮิโระ
ด้านในที่ดร.เวลนั่งอยู่เเละตามกำเเพงที่เต็มไปด้วยสูตรต่างๆมากมายเเละเเรงสั่นสะเทือนสั่นไหวจากการต่อสู้ของพวกคริส
" ฮิฮิ ความโกลาหลที่ใกล้เข้ามา.......เหมือนว่าใกล้ถึงเวลาของฮีโร่ละ "
" ถ้างั้นก็......ออกไปเป็นฮีโร่ที่ต้องการเลย " อีโวลต์ที่ยืนกอดอกมองดร.เวล
" สตาร์คหรอ....เปลี่ยนไปมากเลยนิน่า " ดร.เวลที่หันไปมองอีโวลต์ที่อยู่ในร่างสมบรูณ์ก่อนที่อีโวลต์จะใช่พลังยิงห้องขังจนพังซึ่งเป็นเวลาเดียวกันคริสยิงตอปิโดยิงเข้าใส่แครอลพอดี
" หิหิ.....พวกตัวถ่วงทั้งหลายหวังว่าลิ้งเกอร์จะไม่ทำลายพวกเธอน่า "
" ชิ " คริสที่ส่งเสียงออกเเบบไม่มพอจนต่างจากชิราเบะเเละคิริกะที่รู้สึกรังเกียจ
" ลิ้งเกอร์ที่ฉันทำด้วยความรัก.....น่าสมเพชจริงๆที่ต้องไปพึ่งขยะเเบบนั้น เล่นเอาหยุดหัวเราะไม่ได้เลย....ฮ่าห์ๆๆๆ "
" ที่น่าสมเพชน่าจะเป็นเเกต่างหากละ " กรีซได้พูดขึ้น
" ช่ายๆๆ เดส "
"เลิกพล่ามได้เเล้ว " เสียงคริสที่ดูเหมือนกำลังเดือด " ฉันมอบอัปยศที่แกมอบให้ฉันคืนเป็นฃ้านเท่าเลย "
" ใจเย็นก่อนค่ะ...จะทำร้ายดอกเตอร์ไม่ได้นะ " ชิราเบะได้พูดขึ้นมาก่อนที่คริสจะเริ่มโจมตี
" ทำไมละ "
"ก็...เขาเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถทำลิ้งเกอร์ได้เดส "
" ถูกต้อง...ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันละก็จะส่งผลถึงพวกเธอที่กำลังขาดเเคลนลิ้งเกอร์ "
" ก็ขอบคุณที่ช่วยอยู่หรอกนะ....เเต่เลิกพล่ามได้แล้ว " เเครอลที่ตัดบทสนทนาได้โยนผลึก
" เเค่ฉันคนเดียวก็เกินพอเเล้ว!!! " คริสที่ไม่รีรอก็กระหน้ำกระสุนเเล้วมิสไซล์เข้าจัดการอรูคานอยท์ทันทีซึ่งกระสุนกระเด็นเข้าไปทางเเครอลที่ตอนนี้กางบาเรียเเละดร.เวลได้มาหลบข้างหลังพอดี
" ระบุไม่ได้ว่าชายคนนี้เป็นมิตรหรือศัตรู......มาสเตอร์ขอคำสั่งด้วยค่ะ "
" ฉันไม่ใช่อะไรทั้งนั้น....ฉันคือวีรุบุรุษต่างหากละ "
" ถ้างั้นไอคุณวีรุบุรุษจงรับคำอวยพรของฉันไปซะ " คริสที่ได้สร้างตอปิโดขึ้นเเล้วเล่งไปทีพวกเเครอลทันที
" ยัยบ้าหยุดเดียวนี้เลยนะ " กรีสทีเข้ามายืนขว้างวิถียิงเอาไว้
" คิดจะทำอะไรนะ "
" ยัยโง่ ถ้าเธอยิงใส่ฉันทุกอย่างก็จะจมลงสู่ใต้ทะเลไปทั้งหมดยังไงละรวมถึงพวกเเกด้วย " ดร.เวลได้พูดขึ้น
" เลย์ลา ไปเเสดงพลังของเธอให้เต็มทีเถอะ"
" ตามบัญชา " เลย์ลาได้กระโดดพุ้งเข้าไปเเล้วใช่อรูคานอยท์เป็นโล่ห์คริสที่เก็บตอปิโดไปเเล้วผลักกรีซออกใช่แกทลิ้งยิงกวาดใส่อารูคานอยท์ทั้งหมดพรุนไปหมดยกเว้นเลย์ลกระโดดหลบไปมาา
" ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง.....ด้วยตัวคนเดียว " คริสที่พยายามยิงกราดใส่อรูคานอยท์ทั้งหมด " อย่างฉันนะไม่ต้องให้ใครมาช่วยหรอก!!! "
" โจมตีมั่วซัวไม่ได้นะค่ะ "
" ใจเย็นก่อนเดส "
คริสที่ยิงกราดใส่ไปมาจนไม่สนอะไรก่อนที่จะหันยิงไปเรื่อยๆจนเกือบถึงชิราเบะเเต่กรีสที่เข้ามาป้องกันกระสุนจนร่างกระเด็นลงไปนอนกับพื้นพร้อมคืนร่าง
" อะ...อ้ากก "
" คุณคาซึมิ " ชิราเบะที่รีบวิ่งเข้าไปดูคาซึมิก่อนที่คิริกะจะหันไปมองคริส
" คิดจะโจมตีใส่พวกเราไปด้วยหรอเดส "
คริสที่เหมือนพึ่งจะตั้งสติได้ก่อนจะพยายามมองหาพวกเเครอล
" เจ้าพวกนั้นหายไปไหนเเล้ว "
" คะ.....คงหนีไปแล้วมั้ง...อัก " คาซึมิที่ค่อยยันตัวลุกจากพื้นโดยที่มีชิราเบะช่วยก่อนจะมองไปทีพื้นตรงที่พวกนั้นอยู่ได้เป็นหลุม
" ต้องขอโทษด้วยค่ะฉันทีมั่วเเต่กลัวดอกเตอร์จะเป็นอะไรพลาดโอกาสที่จะได้ลิ้งเกอร์ " ชิราเบะที่พูโออกมาเหมือนสำนึกผิด
" ไม่ใช่ความผิดเธอหรอก..... " คาซึมิที่ลูบหัวชิราเบะเพื่อปลอบ
" ครั้งหน้าพวกเราจะไม่ลังเลเเล้วละค่ะ "
" ฉันไม่ต่องการให้พวกรุ่นน้องมาช่วยหรอก......เรื่องนี้ฉันจะจัดการเองเพียงคนเดียว " คริสที่หันมาพูดก่อนจะกัดฟันเจ็บเรื่องบางอย่างเเต่คาซึมิที่มองออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เเต่ไม่ได้พูดอะไร
" ผู้บุกรุกหายไปเเล้วครับ " ฟูจิกาตะที่รายงานสถานการณ์จากที่เห็นจากกล้อ'วงจรปิด " จนกว่าพวกเค้าจะเคลื่อนไหวเราก็ไม่สามารถทำอะไรได้ครับ "
"ถ้าหากรู้ตำเเหน่งของดอกเตอร์เวลละก็ " โทโมซาโต้ได้พูดขึ้น
" เเต่ว่าเขายังมีพลังนั้นอยู่ดูท่าจะยุ่งยากน่าดูนะครับ "
" ถ้าหากว่าพวกเราหยุดแครอลได้Yantra Sarvasvaที่เป็นชิ้นส่วนสุดท้ายของ Chateau de Tiffauges ได้เเต่เเครอลก็คง "
ทางด้านเเครอลที่ได้หมดสติไปก่อนจะรู้สึกตัว
" นี้ฉันหมดสติไปตอนไหนหรอ "
" มาสเตอร์สลบไประหว่าางที่กำลังหนีนะค่ะ " เลย์ลาที่ค่อยวางร่างเเครอลลง " เเต่ก็ไม่เเปลกใจเลยที่จะกำหนดวัตถุดิบระดับสูงไว้หลายๆวิธีกับผู้ใช่ปัจจุบัน "
" ไม่เป็นไร " เเครอลที่ดูโอเคได้หันไปหาดร.เวล " ฉันรู้จักคุณดีดร.เวล ผู้ที่เกี่ยวข้องเหตุการณ์ฟรอนเทียร์...แล้วคุณมาทำอะไรที่นี้ "
" พวกตาแก่ที่ชอลล่วงโลก...จะยังไงก็ช่างฟรอนเทียร์ถือเป็นผลงานอันเยี่ยมยอดที่ฉันได้ทำเอาไว้...ฉันในตอนนี้ได้สูญเสียทุกอย่างรวมเเม้เเต่ตัวตน....ฉันไม่ใช่สิ่งของซะหน่อย...เจ้าพวกนั้นโยนฉันมาเป็นที่ฟื้นฟูของเนฟิลิม "
" ไอเเขนซ้ายของคุณนะหรอ "
" ฉันได้รับการโจมตีของอิจิว่าเข้าไป....แต่ตอนที่โจมตีเนฟิลิมก็ได้ทำการหลอมรวมเเละดูดซับมันเข้ามา "
" เป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ....งั้นตามฉันมา "
" จะพาฉันหนีงออกจากที่นี้เเล้วพาไปศูนย์กลางแห่งความวุ่นวายสินะ?"
" ศูนย์กลางแห่งความวุ่นวาย? "
" นั้นละเป็นที่ทีวีรุบุรุษที่เเท้จริงควรอยู่ละ "
" งั้นช่วยเล่าเรื่องของ เนฟิลิมให้ฟังด้วยละ " เเครอลได้ยื่นมือไปเพื่อขอจับมือดร.เวลที่เอามือเช็ดก่อนจะยื่นไปจับ
" เธอวางพอจะฟังหรอ? "
" เเน่นอน......ฉันรู้อยู่เเล้วว่าคุณจะต้องเป็นศัตรูตัวฉกาจเเน่ถึงตอนนั้นก็ไม่เป็นไร "
กลับมาท่าจอดเรือดำน้ำซึ่งคาซึมิเเละพวกคริสได้กลับมาเพื่อรายงาน
" หัดใช่หัวคิดบางสิไม่ใช่ใช้เเต่กำลัง " เสียงเก็นจูโร่ที่ตะคอกออกมาจนทำให้ชิราเบะเเละคิริกะตกใจ
" ซิมโฟเกียร์แบบใหม่ที่สร้างมาเพื่อเเครอลถ้าไม่ใช่ตอนนี้เเล้วจะใช่ตอนไหนกันละ หุบปกาเเล้วดูอยู่เงียบๆเถอะน่า ลุง!!!"
" อย่าลืมจุดยืนของตัวเองสิว่าตอนนี้พวกเธอกำลังอยู่ในทะเลนะ "
คริสที่ทนฟังเก็จูโร่ไม่ได้ได้เตะเข้าที่เครื่องสื่สารจนได้ยินชัดเจน
" อย่าเอาตรรกะของนาบมาใช่ในเวลาเเบบนี้สิ "
" เห้อ....ทะเลาะกันเป็นเด็กเลยน่า " คาซึมิที่ยืนเกาหัวก่อนจะผลักคริสที่ตอนนี้ยังเดือดอยู่ให้ไปสงบสติอารมณ์ " เเล้วพอจะมีทางไหนที่เป็นไปได้ว่าพวกนั้นจะหนีได้มั้ย "
สิ้นเสียงคาซึมิไม่นานก็ได้มีพิมพ์เขียวขึ้นหน้าจอที่เต็มไปหมด
" นี้คือประตูสำหรับเเต่ละบล็อคและสวิทต์ของเเต่ที่ " โทโมซาโต้อธิบายพิมพ์เชียวให้ฟังซึ่งพอคาซึมิเห็นก็ถึงกับเหงื่อเเตก
" เยอะขนาดนี้เลยหรอไม่ไหวหรอกเดส " คิริกะที่เห็นเเล้วรู้สึกท้อเมื่อเห็นประตูจำนวนมาก
" งั้นคิริจัง...ช่วยจำคนละครึ่ง้้ล่วกันนะ " เเต่อก่อนที่ทั้งสองจะทำการจำได้มีสัญญาณติดต่อมาอีกครั้ง
"พบร่องรอยของผู้บุกรุกในระบบรักษาความปลอดภัย "
" รออยู่ตรงนั้นอย่าไปไหนเชียวละ!!!"
ณ คฤหาสน์คาซานาริ
โอกาว่าที่ได้ไปเก็ยกู้ซากของฟาร่าที่เหลือเเค่ครึ่งตัวเเละเเขนทั้งสองก็หายไปพร้อมร่างกายที่มีรอยร้าวจำนวนมาก
" นี้คือซากทีเหลืองั้นหรอ "
" ครับไม่ผิดเเน่....นี้คือซากออโต้สคอร์ที่คุณซึบาสะจัดการไปครับ "
" ยังทำงานได้อีกหรอ " บันโจได้เอากิ่งไม้เขี่ยๆเล่นก่อนที่ตาของมันเหมือนจะหันมองไปมา " เย้ย!!! "
บันโจที่ตกใจฟาร่าได้หันมามองเหมือนตุ๊กตาที่ฟังเเล้วตาของเธอที่หันไปมาไม่หยุดยอู่กับที
" ขออภัยที่เสียมารยาทก่อนหน้านี้....บทเพลงของเธอช่างวิเศษมาก เเม่สาวนักดาบ " ฟาร่าที่เอ๋ยชมซึบาสะ
" เพลงของฉันงั้นหรอ "
" ฮ่าห์ๆๆๆๆ....ยอดเยี่ยมไปเลย บทเพลงต้องสาปนี้มันทำให้รู้สึกเหมือนจะเเหลกเป็นเสี่ยงๆเลยละฮ่าห์ๆๆๆ "
ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัย
" บทเพลงต้องสาป....แครอลก็เคยพูดเอาไว้เหมือนกัน "
" ตอบมาซะ....มันหมายความว่าไง "
" พวกเธอยังคงมีไสศึกอยู่ในเวลานี้อยู่เลย...หมดเวลาเเล้ว มันสายเกินไปเเล้ว....ความตายกำลังรอพวกคุณอยู่ข้างหน้าแล้ว "
" ชักรู้สึกแปลกๆเเล้วเเหะ " เซ็นโตะที่เหมือนจะรู้สึกแปลกกับคำพูดของฟาร่าเเละเริ่มหวั่นใจไม่ดี " ไสศึกหมายความว่าไง "
" เพื่อเเบ่งโลกออกเป็นสองส่วน....มาสเตอร์เลยต้องใช่ของเยอะหน่อยนะ....ประการเเกรเป็นบทเพลงต้องสาปที่เปี่ยมด้วยมนต์เสน์แห่งใบมีด....หน้าที่ของพวกเราออโต้สคอร์ก็คือ การให้พวกเธอร้องเพลงและบันทึกไว้ในร่างกายของพวกเราเเล้วสงข้อมูลไปภายหลังอย่างไงละ "
" งั้นก็หมายความอิกไนท์ก็เป็นส่วนนึ่งของเเผนพวกเเกงั้นหรอ? "
" บ้าน่า...เอลฟไนท์ไม่มีทางหักหลังพวกเราหหรอก "
" มาสเตอร์ได้ทำการเอาคำสาปใส่ไว้ในตัวพวกเราในการสร้างสถิติ....ที่เหลือก็เเค่กระตุ้นรให้พวกเธอใช่อิกไนท์โมดูลซะ "
" จะบอกพวกเราเต้นตามเเผนของพวกเเกมาโดยตลอดงั้นหรอ " บันโจที่ขึ้นเสียงออกมาก่นอที่ร่างกายของฟาร่าจะระเบิดออกมาเเล้วกลายเป็นเศษละอองกระจายไปทั่วพื้นที่
" ก่อนอื่นรีบติดต่อคุณเก็นจูโร่เร็วเข้า " เซ็นโตะได้หันไปพูดกับโอกาว่าที่ทำตามทันที
" ไม่ได้สัญญาณการสื่อสารถูกตัดขาดครับ "
"เห้...เซ็นดตะทำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรอ " บันโจได้หันไปพูดกับเซ็นโตะที่พยายามใช่บิลด์โฟนแล้วก็ตาม
" บ้าจริง... "
ณ โรงพยาบาล
มิโซระที่ได้มาค่อยเฝ้าฮิบิกิเนื่องจากหมู่นี้ทางเซย์โตะที่ไม่มีทีท่าจะมีการทำสงครามเเละก็กำลังบูรณะเมือง
" ขอโทษทีน่าที่รับสายช้าไปหน่อย " ฮิบิกิที่โทรคุยกับมิคุที่ตอนนี้กลับไปอยู่ที่หอพักเเล้ว " พอดีว่าวันเจออะไรหลายอย่างจนนอนไม่ค่อยหลับเลย "
" อื้ม....ไม่เป็นไรหรอก....เเล้วเป็นไงบางละ "
" อืม...ไม่เป็นไรหรอกคุณมิโซระก็อยู่ด้วย "
" งั้นหรอ.....ก็ดีเเล้วละจะได้มีเพื่อนอยู่ด้วย "
" ที่ผ่านมาก็ได้มิคุอยู่ด้วยล่ะนะ....และเริ่มจะคืนดีกับคุณพ่อขึ้นมานิดหน่อยเเล้วละ "
มิโซระที่นั่งฟังอยู่ที่โซฟาก็ได้ยิ้มออกมาก่อนจะนึกถึงพ่อของเธอที่ยังไม่ได้สติ
" แต่รู้มั้ย.....ฉันยังรู้สึกกลัวอยู่เลยลไม่รู้ว่าจะยอมเปิดรึเปล่านะะ "
" ไม่เป็นไรหรอก....ถ้าเป็นฮิบิกิจังละก็ต้องยอมเปิดใจเเน่นอนเนอะ มิคุจัง "
" ค่ะ....ไม่ต้องห่วง....ไม่เป็นอะไร "
" เอ้ะ? " ฮิบิกิที่รู้สึกคุ้นๆกับคำพูดของมิคุ
" ก็นี้นะ....เป็นคำพูดติดปากของฮิบิกิไม่ใช่หรอ? "
" อะ...ฮ่าห์ๆๆ ลืมไปเลยนะเนี่ยล่าสุดที่พูดคำเนี่ยมันตอนไหนเเล้วน่า...เวทมนย์ที่จะช่วยให้ฉันผ่านสถานการณ์เลวร้ายต่างๆไปได้ "
" เอ้...อย่างงั้นหรอ? " มิโซระที่พึ่งจะรู้ความหมาย
" ค่ะ...ฮิบิกิเขาเป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่เด็กเเล้ว "
" เเม้ก็ฉันเป็นพวกชอบมองโลกในเเง่ดีนิน่า "
" ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นน่า....ขอบคุณเวทมนต์ของฉันด้วยละ "
" อืมนั้นสิน่า "
ทางด้านยัทซึฮิโระพวกคริสที่กำลังไปตำเเหน่งที่พวกเเครอลอยู่เเต่พวกเธอก็วิ่งมาได้สักพักเเล้วเเต่ดูเหมือนจะยังไม่ถึงเลย
" จะต้องไปอีกไกลเเค่ไหนกันละเดส "
" ทำไมมันไม่ถึงสะทีเลยละ "
" เเน่ใจนะว่าถูกทางนะ " คริสที่เริมเเปลกใจพูดใส่เครื่องสื่อสารในมือ
" อ่า...เเต่พวกนั้นกำลังจะหนีไปได้เเล้ว รีบตามไปซะ " เก็นจูโร่ที่พูดไปพร้อมมองตำเเหน่งของคาซึมิเเละพวกคริสที่กำลังใกล้ถึงตำแหน่งของแครลเเต่ว่าเหมือนว่าตำเเหน่งมันเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ
" อย่างกับว่า....พกวนั้นรู้ที่อยู่ของพวกเรายังไงอย่างงั้น " โทโมซาโต้ที่พูดขึ้นมาลอยก่อนที่พวกเขาจะเห็นด้วยพร้อมกัน
" อย่าบอกนะว่า......พวกเราถูกแฮก "
" ในหมู่พวกเรามีไสศึกงั้นหรอ......เพราะงั้นถึงหลบพวกเราได้ตลอดสินะจะต้องหาวิธีที่เจ้าพวกนั้นรู้ตำเเหน่งของเรา...แต่ด้วยวิธีอะไรละ "
" คงมีเเต่ไสศึกที่ค่อยเเจ้งข่าวของพวกเราออกไป "
" มะ.....ไม่ใช่เรานะ....เราไม่มีทางทำอะไรเเบบนั้นเเน่นอน ไม่ใช่เรานะ " เอลฟไนท์ที่รู้สึกกลัวว่าจะถูกตกเป็นผู้ต้องสงสัย
" พอเเล้วละ.....เธอนั้นเเหละ เอลฟไนท์ " จู่เสียงแครอลได้ดังออกมาก่อนที่ร่างเธอจะออกมาจากร่างของเอลฟไนท์ซึ่งเป็นรูปแบบพลังงานมายืนอยู่ต่อหน้าทุกคน
" เป็นไปไม่ได้ "
" ดะ....ได้ยังไงกัน? "
" แครอล......ไม่จริงน่าเราเป็นไสศีกงั้นหรอ? "
" อย่างไงก็ตามเอลฟไนท์ก็ไม่มีความคิดที่จะเป็นไสศึกหรอก....ก็เเค่ฉันเอาการมองเห็นเเละการได้ยิน ทุกสิ่งทุกอย่างมาครอบครองก็เท่านั้น "
" ร่างกายของเราหักหลังงั้นหรอ? "
" พวกเราทั้งคู่เป็นโฮมุนครุสที่สร้างมาจากต้นแบบเดียวกัน "
" ขอร้องละ ได้โปรดเชื่อเราทีเถอะ....เเค่นิดเดียวก็ยังดี เราไม่ได้ติดต่อกับพวกเค้าจริงๆนะ! " เอลฟไนท์ที่หันไปพูดทั้งน้ำตามองหน้าเก็นจูโร่เเละพยายามพูดความจริงออกไป " ถึงเเม้เราจะไปทำตามความต้องการของเเครอลเเล้วทำให้ข้อมูลรั่วไหลแต่เราไม่ได้ต้องการเเบบนั้น...เพราะงั้น....เพราะงั้น....ช่วยเชื่อทีเถอะ! "
ระหว่างทีเอลฟไนท์กำลังร้องไห้ที่กำลังสิ้นหวังอยู่ก่อนจะรู้สึกถึงน้ำหนักที่บนหัวของเธอ
" ถ้าเเบบนั้นก็ดีเเล้วละ " โทโมซาโต้ได้หันมาพูดอย่างโล่งใจ " เอลฟไนมท์จังไม่ใช่คนไม่ดีเเค่นี้ก็พอเเล้ว "
" เธอก็เเค่ถูกหลอกใช่เท่านั้น "
" คุณโทโมซาโต้ คุณฟูจิทากะ"
" เป้าหมายขชองเธอคือการหยุดหยั้งเเผนการของเเครอลไม่ใช่หรอ?...งั้นก็ไปทำให้เรื่องมันจบดีกว่า "
" คุณเก็นจูโร่ "
" เพราะงั้นวางใจเถอะ...อย่าไปสนใจเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย "
" คะ...ค่ะ "
" ชิ " เเครอลที่ส่งเสียงไม่พอใจก่อนจะหายไปเเล้วร่างจริงของเธอที่อยู่ในยัทซึฮิโระ " เป็นเเค่เครื่องมือเเท้....กล้าดียังไง? "
ไม่นานพวกคาซึมิได้ไล่ตามมาถึงในที่สุด
" หยุดอยู่เเค่นั้นเเหละแครอล ดอกเตอร์ " ชิราเบะมาถึงก็ตะโกนขึ้นมาทันที
" ไม่ปล่อยให้หนีไปไหนได้อีกเเล้วละเดส "
" น่าเสรยดายนะ....ที่ฉันได้ชิ้นส่วนชิ้นสุดท้ายของChateau มาเรียบร้อยเเล้ว " แครอลได้หันมาพร้อมโยนผลึกก่อนที่อรูคานอยท์จะค่อยโผล่ขึ้นมาจำนวนมากขว้างทางพวกคาซึมิเอาไว้
" ในฐานะที่เป็นวีรบุรุษ จะไม่ทำรุนเเรงกับเด็กมากแล้วกัน....อีกอย่างฉันก็ไม่มีเวลามาเล่นกับพวกเธอมากนักหรอก "
" งั้นฉันก็จะขยี้ซะตรงนี้ไปเลย " คาซึมิพูดพร้อมสเเครชไดรฟเวอร์ขึ้นมาสวมทันที
" แปลงร่าง "
ROBOT JELLY!
TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU! ROBOT IN GREASE BURAAA!
กรีสได้วิ่งไต้ข้างกำเเพงอ้อมฝูงอรูคานอยท์มาอยู่ด้านหลังของพวกเเครอลพอดีเเล้วใช่ทวินเบรคเกอร์เข้าโจมตีใส่ดร.เวลทันทีเเต่ได้มีร่างนึ่งหยุดทวินเบรคเกอร์เอาไว้ก็คืออีโวลต์
" เเก...อีโวลต์ "
" โทษทีน่ามาขัดจังหวะหรือป่าว " อีโวลต์ที่ทักทายกับกรีสก่อนจะเตะเข้าที่ชายโครงจนร่างกรีสกระเด็นอัดกับกำเเพงด้านข้าง
" คุณคาซึมิ "
" หน่อย....อย่ามาล้อเล่นกันเดส Zeios Igalima raizen tron " คิริกะได้พูโออกมาพร้อมหยิบเกียร์ออกมาเเล้วทำการสวมใส่รวมถึงคริสเเละชิราเบะ
Kiken shingō tenmetsu jigoku gokuraku dotchi ga ī Death? Mapputatsu ni saretakerya Attention! Ki wo tsuke Death
คิริกะได้พุ้งเข้าใช่เคียวของเธอฟาดฟันใส่ร่างอรูคานอยท์โดยมีชิราเบะที่ค่อยสนับสนุนอยู่ข้างหลังค่อยจัดการตัวที่เล็ดรอดผ่านเข้ามาพร้อมกับคริสที่พุ้งออกไปเเนวหน้าใช่ปืนพกยิงสาดใส่ร่างของอรูคานอยท์ที่ละตัวเเต่เลย์ลาที่พุ้งเข้ามาพร้อมใช่เหรียญจำนวนมากรวมกันเป็นทอนฟาสองอันเข้าต่อสู้ประชิดกับคริส
กรีสที่พุ้งจากกำเเพงที่เขาพึ่งโดนอัดเมื่อครู่เข้าปะทะกับอีโวลต์
" เเกต้องการอะไรถึงมาที่นี้ "
Koppa zukashī kako wa sekimen faiyā shōkyo Death Dokomade tsumi agereba mirai tte miete kuru ndarou
" ก็แค่มาช่วยพวกนั้นเท่านั้นเอง " อีโวลต์ที่ปัดมือขงอกรีสทั้งหมดเเล้วต่อยเข้าที่ช่วงท้องของกรีสเเละเอาทุบที่ศีรษะจนร่างล่วงลงไปกับพื้นเเต่กรีสที่หมุนตัวเเล้วกระโดดมาด้านข้างใช่ทวินเบรคเกอร์เข้าโจมตีจากด้านข้าง " ห๊าาา.....ฉันไม่มีเวลาเล่นกับเเกเเล้ว "
อีโวลต์ง้างหมัดต่อยเข้าที่หน้าของกรีสจนร่างกระเด็นลงไปนอนกับพื้น
" อะ....อ้ากก....ไม่ไหวจริงๆหรอเนี่ย "
" ธุระของฉันคือสิ่งนี้ต่างหาก " อีโวลต์ได้หยิบบิลด์ไดรฟเวอร์อีกเส้นขึ้นมาให้กรีสได้เห็น
" บิลด์ไดรฟเวอร์เเต่ได้ไง.... "
" ไม่ใช่เรื่องของเเกสะหน่อย " สิ้นเสียงอีโวลต์ฝูงอรูคานอยท์ได้วิ่งกรูเข้ามากรีสจนไม่มีเวลาให้พักได้ลุกขึ้นเเล้วเข้าจัดการทีละตัวโดยทีอีโวลต์ได้เดินไปหาเเครอลกับดร.เวล " เอาล่ะได้เวลาไปกันเเล้ว "
Tsukisusumu dake no rēru nē atte iru no Death ka?
" ที่นี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเองเถอะค่ะ " เลย์ลาได้กระโดดถอยออกมาโดยให้อรูคานอยท์ถ่วงคริสเอาไว้
" ทำหน้าที่ของออโต้สคอร์ให้ดีละ "
" จำทำสุดความสามารถเลยค่ะ " เลย์ลาพูดจบอีโซลต์ได้กำลังทำการใช่พลังเพื่อวาร์ปหายไป
" บ้าย....บาย "
" เดียวก่อนสิยะ " คริสที่จู่ๆบู้มบามพุ้งเข้าไปเพียงคนเดียวจนถูกเลย์ลาใช่ทอนฟาฟาดเข้าทีหน้าเเละทีท้องก่อนจะฟาดเข้าที่ใบหน้าทีนึ่งจนเธอกระเด็นลงไปนอน
Kirikizamu koto nai sekai ni yume idaki Kisu wo shimashō
" รักษาระยะห่าง อย่างใช่เเต่กำลังสิค่ะ "
" ไม่ไหว.....ไม่มีจังหวะเลย "
เลย์ลาได้ยิงกระสุนเหรียญจำนวนมากทำให้ทั้งสองเข้ามาอยู่ใกล้กันก่อนจะสร้างเหรียญขนาดใหญ่ทั้งสองเหรียญประกบกันโดยมีทั้งสองคนอยู่ด้วยเต็มๆ
" เห้.....พวกเธอ "กรีสที่จัดการอรูคานอยท์จนหมดเเล้วหันไปเห็นพอดีพร้อมกับคริสที่พึ่งรู้สึกตัวเเล้วหันไปหาเหรียญขนาดใหญ่ได้สลายหายไปเเละร่างของทั้งสองที่ล่วงลงไปนอนกับพื้นพร้อมอาการบาดเจ็บตามร่างกาย
ซึ่งคริสที่เห็นภาพนั้นเหมือนกับตอนที่เห็นิมิตรตอนใช่อิกไนท์ครั้งเเรกทำเอาสีหน้าซีดเเละอาการช็อค
" เหลือเเค่คนเดียว......อีกเเล้วหรอ...ฉันไม่สามารถปกป้องใครไว้ได้เลย ทั้งพวกพ้องเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ทุกคน " คริสที่มองภาพตรงหน้าเเล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาพร้อมทรุดลงไปนั่งกับพื้น " เพราะโลกเเสนโหดร้ายนี้....พรากเอาคนที่ฉันรักไปปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว....ทำไมโลกถึงได้ทำเเบบนี้กับฉันกันทั้งๆทีพยายามปกป้องด้วยบทเพลงของปะป๋าเเละมาม๋าเเล้วเเท้ๆ "
" ถ้ามีเวลาสะอื่น ก็ไปร้องเพลงซะ " เลย์ลาได้พุ้งเเข้ามาโจมตีจังหวะที่คริสหมดกำลังใจที่จะสู้เธอที่หันไปพอดีก็ไม่สามารถทำอะไรได้เเล้วเเต่ได้มีร่างนึ่งพุ้งเข้ามาป้องกันเอาไว้ก็คือกรีซ
" มั่วพร่ามบ้าบออยู่ได้....น่ารำคาญจริง!!! "
" คาซุมิน.... "
" ตัวคนเดียวซะที่ไหนกันละ....แหกตามองรอบตัวเธอให้ดีสิ...ยัยบ้าเอ๋ย!!! " กรีสที่ตะคอกใส่คริส
BEAM MODE
SINGLE
SINGLE FINSIH!
กรีสที่ตะคอกใส่คริสเอาโรบอทเจลลี่ใส่เข้าไปที่ทวินเบรคเกอรืเเล้วยิงบีมอัดเข้าใส่ร่างของเลย์ลาจนร่างกระเด็นกลิ้งไปกับพื้น
" ใช่เเล้วละเดส " คิริกะที่ค่อยยันตัวลุกขึ้นมาพร้อมกับชิราเบะ
" ถึงแม้เราจะยังเด็ก แถมอ่อนแอแต่เราก็อยู่ข้างๆคุณอยู่นะ "
" ทั้งสองคน "
"ก็เจ็บปวดอยู่นะ.....ที่คุณพูโว่าไม่อยากพึ่งพารุ่นน้องเเบบพวกเรา " คิริกะได้หันมาพูโกับคริสพร้อมรอยยิ้มกับชิราเบะ
" เพราะพวกเราก็ได้รุ่นพี่ช่วยสอนหลายๆสิ่งให้ "
คริสที่นั่งมองกรีสเเละชิราเบะกับคิริกะก่อนจะนึกถึงคำพูดของเซ็นโตะที่เคยพูดเอาไว้กับเธอเมื่อนานมาเเล้ว
( เธอนะไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวสักหน่อย....ยังมีพวกพ้องที่สามารถเชื่อใจได้อยู่ไม่ใช่รึไง...อย่าเเบแรับอะไรเอาไว้คนเดียวสิ )
" นั้นสินะ....ฉันเนี่ยบ้าจริงๆ.....ทั้งๆที่เหล่ารุ่นน้องที่เชื่อใจฉันอุตส่าห์พูดขนาดนี้...ฉันจะไม่กลัวอีกเเล้ว "
" หึ.....เลิกขี้เเยสักที "
" อิกไนท์โมดูล....ทำงาน "
Kinkyori mo en kyori mo nē kon'na mon wa bachin to atarya Manrui hōmuran sā inore kakko tsukesasero Baby
" เอาล่ะ....เผาไหม้เปลวไฟเพลิงในจิตใจ.....เเล้วจัดเเกซะ " กรีสที่วิ่งพุ้งเข้าปะทะเลย์ลาตรงๆกรีสได้กระโดดหลบมาด้านข้าง
คริสได้ยกหน้าไม้ขึ้นมาพร้อมเอาบอทเทิลอิจิว่าใส่เข้าที่ตัวฐานของมันเเล้วจนร่างกายของเธอมีออร่าสีเเดงปกคลุมร่ามกาย
FULL BOTTLE ICHIVAL ATTACK!
เธอได้กระหน้ำยิงใส่จนเลย์ลาโดนเข้าเต็มๆเเละสลับกับกรีสที่กระหน้ำต่อยใส่เลย์ลาทีมัวเเต่สนใจคริส
Wakaranakute...nanka hajimete sugite kutto kuchibiru wo kanda
"Te no tsunagare kata" shika shiranakute sashi nobase nē nda
กรีสที่กระหน้ำเเทงทวินเบรคเกอร์เข้าใส่เลย์ลาก่อนที่คริสจะเปลี่ยนเป็นปืนพกวิ่งเข้าประชิดโดดข้ามกรีสมาช่วยอีกเเรงทันทีทำให้เลย์ลาตต้องรับมือพร้อมกันทั้งหน้าเเละหลัง
" โลกใบนี้ทำให้ฉันได้รู้จักผู้คนมากมาย....ถึงเเม้จะใช่เวลาเเต่มันก็ให้สิ่งใหม่ที่ควรเเก่การปกป้องกับพวกเรา " กรัสได้หมุนตัวเตะเข้าที่หน้าของเลย์ลาจนเซไปก่อนที่คริสจะหันกระบอกปืนในมือทั้งสองกระหน้ำยิงใส่ทีตัวเธอไม่หยั่ง
" ใช่เเล้วล ปะป๊าเเละมาม๋าก็ต่อสู้เพื่อนสันติภาพเรื่อยมา...เพื่อขับเคลื่อนให้มาอยู่ในทางทีถูฏ "
Hitori botchi demo tsumetai tetsu beya demo Atashi wa ī kara (Trust heart)
Jibun igai wa attakaku hora hohoemeru sekai e to
" อลหม่าน!....นองเลือด!....คุ้มคลั่ง! " กรีสได้เอาบอทมเทิลของซังบะกลาสขึ้นมาใส่ทวินเบรคเกอร์เเละที่ไดรฟเวอร์ " นี้เเหละคือพลังของพวกเรา "
SINGLE TWIN
TWIN FINISH!
DISCHRAGE BOTTLE TSUBURENAI DISCHRAGE CRUSH
กรีสได้วิ่งพุ้งเข้าไปกระหน้ำเเทงด้วยทวินเบรคเกอร์ที่มีออร่าทีเเดงเหลืองน้ำเงินกระโดดไรเดอร์คิกอัดใส่ร่างเลย์ลาจนกระเด็นไปอีกบล็อกนึ่งก่อนเเละคริสที่สร้างตอปิโดสิงอันยิงพุ้งออกไปอัดนึ่งเข้าเลย์ลาเเต่ก็ทำลายมันได้สำเร็จ
" คิดจะฆ่าทุกคนงั้นหรอ "
เเต่เสียงอีกลูกนึ่งได้พุ้งเข้ามาเเต่ไม่มาเเค่อย่างเดียวคริสก็อยู่บนนั้นอีกคนทำเอาเลย์ลาตกใจก่อนจะมีตะขอเข้ามาเกียวร่างคริสดึงออกไปซึ่งเป็นฝีมือของคิริกะซึ่งเลย์ลาเลยโดนไปเต็มๆเเละก็เกิดระเบิดครั้งใหกญ่ขึ้นเเรงระเบิดค่อยเข้ามาหาพวกกรีส
" จำไม่ผิดสวิสต์อยู่ตรงนี้ " ชิราเบะได้ยิงใบเลื้อยที่นิมประตูจนประตูปิดลงซึ่งคริสได้ถูกดึงเข้ามาก่อนจะปิดสนิทพอดี
" สำเร็จเเล้วเเดส "
" ไม่คิดเลยว่าจะร่วมกันใช่เเผนบ้่าบิ่นเเบบนี้นะเนี่ย "
" ได้อยู่เเล้วสิก็เพราะมีพวกเธออยู่ด้วยนิน่า " คริสได้หันมาเเล้วเข้าไปจับมือทั้งสอง " ขอบใจนะ....นายก็ด้วยที่ทำให้ฉันคิดได้ " คริสก็หันไปขอบคุณกรีสด้วยเช่นกัน
" เอาเถอะ...ก็เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ที่ต้องให้คำเเนะนำนิน่า....เเต่คิดว่าควรจะรีบหนีออกจากที่นี้ก่อนดีกว่า " กรีสได้ทักขึ้นก่อนที่เกิดเเรงสั่นสะเทือนจากระเบิดเมื่อครู่
" ความมั่นคงของวังเนบจูนกำลังลดลงอย่างรวเดเร็ว ความเสียหายกระจายไปโดยรอบจากการโจมตีของพวกคริสจังค่ะ "
" ตรวจพบวัตถุขนาดใหญ่พุ้งเข้ามาเราด้วยความเร็วสูงครับ....นี้มัน "
บนมอนิเตอร์ได้ฉายภาพนึ่งซึ่งเป็นยักษ์ขนาดใหย่ค่อยเข้ามาหาพวกเขา
" เจ้ายักษ์นี้อีกแล้วหรอ? ทั้ง4คนอพยพมารึยัง "
ทางพวกกรีสที่กำลังอพยพซึ่งชิราเบะเเละคิริกะผลของลิ้งเกอร์ได้หมดลงทำให้ทั้งสองถูกกรีสเเละคริสเเบกอยู่
" ไม่ไหวไปไม่ทันเเน่ "
" แบบนี้มีหวัง.... "
" ยังหรอกน่า อย่าพึ่งยอมเเพ้สิ " คริสที่พูดปลอบใจทั้งสองพร้อมเร่งฝีเท้ากันจนทั้ง4ได้มาถึงเรือดำน้ำเรียบร้อยเเล้วได้เเล่นออกมาเข้าหาเรือหลักเรียบร้อย
" ทำการเชื่อมต่อเรียบร้อยครับ "
" ดีละ....พุ้งขื้นเหนือน้ำให้เร็วที่สุด....อย่าให้มันโจมตีได้ " เรือหลักที่กำลังพุ้งขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างเร่งด่วนเเต่ด้วยความเร็วของยักษ์ก็เร็วพอๆกันจนจะตามทันเเล้ว " สะพานเดินเรือทั้งหมดยั้งเอาไว้ให้ได้...เร็วเข้า "
แต่พอเรือขึ้นถึงผิวน้ำซึ่งมาพร้อมกับยักษ์ที่ใช่ฝามือฟันเข้าที่สะพ่นเรือจนเกิดระเบิดอย่างทันทีโดยทีไม่มีโอกาสให้ได้ทำอะไรเลย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
