ตอนที่ 18 : ความเเข็งแกร่งที่เเท้จริง
มาเรีย : โอ้ว...เซ็นโตะมัวทำอะไรอยู่นะ
เซ็นโตะ : มะ...มาเรียเธอมาทำอะไรเนี่ยช่วงนี้มันเล่าความเดิมนะ
มาเรีย : เรื่องเเบบนั้นนะช่างมันเถอะ......นี้ใกล้เวลาทุกคนจะเดินทางเเล้วนะ
เซ็นโตะ : เดินทางหรอ? ไปไหนนะ
มาเรีย : ของมันเเน่อยู่เเล้ว....ชายหาดยังไงละเเละอีกอย่างนายจะต้องมาช่วยฉันเรื่องนึ่งด้วย
เซ็นโตะ : ระ...เรื่องอะไรละ
มาเรีย : ถ้าอยากรู้ก็ไปหาคำตอบพร้อมกันในตอนที่ 18เลย
ณ ฐานบัญชาการหน่วยSONG
" ชูชาร์กาน่ากับอิการิม่าได้รับการซ่อมเเซมเสร็จสิ้นเเล้วละ " เซ็นโตะได้ยื่นเกียร์ทั้งสองให้กับชิราเบะเเละคิริกะก่อนที่ทั้งสองจะเเบมือรับ
" เราได้ปรับปรุงเเละติดตั้งอิกไนท์โมดูลให้เเล้วละฮะ "
" ไม่ใช่เเค่นั้นหรอกน่า " เซ็นโตะได้ยื่นเกียร์ไปให้กับมาเรีย
" อาการ์โทลัม "
" เพื่อไม่ให้เสียเวลา....พวกเราเลยทำการติดตั้งอิกไนท์ไปด้วยเลยเราได้ทำการปรับปรุงเเละเพิ่มการตอบสนองเเล้วคุณมาเรียน่าจะใช่งานได้ "
" ขอบคุณทั้งสองคนมาก....เท่านี้ฉันจะได้ใช่เกียนร์อันนี้เพื่อที่จะได้เเข็งแกร่งขึ้น "
" ในเมื่อทุกคนก็ได้พลังกลับคืนมาเเล้วก็ถึงเวลาฝึกพิเศษเเล้วละ " เก็นจูโร่ที่จู่ๆได้เดินมาพร้อมพูดเรื่องการฝึกทำให้ทุกคนต้องหันไปหาเป็นตาเดียวกัน
" ฝึกพิเศษหรอ? " ทุกคนที่พูดออกมาพร้อมไม่ได้นัดหมายเเม้เเต่เซ็นโตะเองก็เช่นกัน
" เพื่อที่จะได้เตรียมพร้อมรับมือกับออโต้สคอร์ที่ยังลงเหลือจึงต้องฝึกใช่ซิมโฟเกียร์กับอิกไนท์ไปพร้อมๆกัน "
" นอกจากนี้พวกเรายังต้องการข้อมูลการวิจับจากห้องปฏิบัติการคาซานาริ.......เพราะงั้นเราได้เตรียมสถานที่เหมาะสำหรับพัฒนาร่างกายเเละจิตใจเอาไว้เเล้ว "
ณ บ้านพักต่างอากาศเเห่งนึ่งในโทโตะ
" ฮะ ฮะ ฮะ มิคุมาเร็วเข้าสิ " ฮิบิกิที่อยู่ในชุดว่ายน้ำสีเหลืองทีวิ่งมาทีทะเลเเละกวักน้ำใส่มิคุกับเอลฟ์ไนท์
" อย่าสิฮิบิกิละก็ นี้เเนะ!!! " มิคุที่สวมชุดว่ายน้ำสีม่วงออกโทนสีขาวเล่นคืนฮิบิกิพร้อมเอลไนท์ที่อยู่ใช่ชุดว่ายน้ำสีขาวชมพูยืนเล่นอยู่ข้างๆไม่ห่างมากนักคริสที่นั่งอยู่บนห่วงยางหลับตาสัมผัสบรรยากาศของทะเลทางคิริกะเเละชิราเบะนั่งก่อกองทรายอยู่ใกล้ๆ
" เอาล่ะซึบาสะเเข่งว่ายน้ำกัน "
" เเน่นอน...ถ้าหากถูกใครท่าเเข็งในฐานะดาบจะต้องรับคำท้า "
มาเรียที่กำลังยืนมองดูวิวอยู่ใกล้ๆกับชิราเบะและคิริกะ
ณ สถาบันวิจัยคาซานาริ
เซ็นโตะเเละโอกาว่ากับฟูจิกาตะที่เดินทางมาที่นี้เพื่อจะหาข้อมูลบางอย่างทั้งสองได้มาถึงห้องก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
" นี้มัน? " ฟูจิกาตะที่มองดูลูกบอลกลมที่อยู่กลางห้อง
" นี้คือภาพที่เราดึงมาจากข้อมูลของศาสตราจารย์ นาตาช่าที่ได้ทิ้งไว้ให้ " เจ้าหน้าที่ได้ตอบคำถามให้กับทั้งสาม
" ลูกบอล....เเห่งเเสงหรอ? "
" เราตั้งชื่อเล่นให้มันว่าPhotosphere....ความจริงเเล้วมันออกจะใหญ่มากโดยประมาณ40ล้านเท่าได้ครับ "
" Photosphereสิ่งนี้มันคืออะไรกันเเน่นะ "
ทั้งสามได้เดินออกมาจากสถาบันเซ็นโตะที่กอดอกพร้อมนึกถึงPhotosphereเมื่อครู่
" เดียวคุณเซ็นโตะจะกลับไปก่อนก็ได้นะครับ.....พวกผมยังต้องมีอะไรทำก่อน "
" งั้นหรอ.....ผมกลับไปก่อนก็เเล้วกันนะครับ " เซ็นโตะได้หยิบเอาบิลด์โฟนขึ้นมาพร้อมเอาไลอ้อนบอทเทิลขึ้นมาเสียบเเล้วโยนออกเปลี่ยนเป็นมอเตอร์ไซค์
ตัดมาทางพวกฮิบิกิที่กำลังเล่นวอลเลย์ชายหาดโดยเเบ่งฝั่งกันด้านขวาคือซึบาสะกับคริสเเละอีกฝั่งเป็นมาเรียกับเอลฟ์ไนท์
" เอาล่ะทั้งสองฝ่ายพร้อมรึยัง " บันโจที่อาส่าห์เป็นกรรมการให้ " เริ่มได้!!! "
" ลุยละน่า " คริสที่เป็นฝ่ายเสิร์ฟก่อนได้ตีบอลข้ามไปอีกฝั่งเเต่มาเรียบล็อกเอาไว้ได้ก่อนจะตบกลับไปซึบาสะที่ใช่สายตาเฉียบคมพุ้งเข้าตีสวนกลับอย่างเเรง
" คุณซึบาสะเนี่ยจริงจังเกินไปรึป่าว " มิคุที่ยืนมองดูท่าทีของซึบาสะที่เอาขริงกับทุกอย่าง
" จะว่าไปตลอดเวลาส่วนใหญ่เอาเเต่ทำภารกิจนเเทบไม่มีเวลาพักผ่อนเเบบนี้เลย....ฮะฮะฮ่า " ฮิบิกิพูดไปพร้อมกับคอตกไปด้วย
" เอ้าอ่าวว....ส่งมาเลย!!! " คริสที่ตะโกนขึ้นมาก่อนที่เอลฟ์ไนท์จะโยนบอลขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับตัวเองได้กระโดดพุ้งขึ้นไปกำลังจะตบไปอีกฝั่งเเต่เธอกับพลาดจนล้มลงมากับพื้นไม่เป็นท่า
" โอ้ยๆ...เจ็บทำไมละทั้งๆที่ตามทฤษฎีเเล้ว น่าจะสมบรูณแบบนิน่าเเต่ตอนปฏิบัติกลับไม่เป็นอย่างนั้นละ "
" เธอไม่จำเป็นต้องเลียนเเบบคนอื่นเขาหรอก " มาเรียที่เดินมาพร้อมลูกวอลเลย์มือ " เเค่ลองตีจากด้านล่างไปก็พอเเล้วละ " มาเรียที่สาธิตในเอลฟ์ไนท์ดูเเบบง่ายๆให้
" อ่า...ขอโทษฮะ "
" ถึงเธอจะตีบอลไม่เก่งเเต่ที่สำคัญที่สุดนะคือตัวเธอเองต่างหาก "
" ฮะ....จะพยายามฮะ "
เวลาผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงพวกเธอทุกคนต่างนอนหมดเเรงหลังจากที่เล่นกิจกรรมต่างๆนาๆจนครบหมดเเล้ว
" นึกว่าจะมีการฝึกอะไรสะอีก " ชิราเบะที่นอนพูดขึ้นมาขณะที่ทางคริสที่ดูหมดเเรงกว่าคนอื่นนอนเอ่นก้นให้เเดดอย่างช่วยไม่ได้
" แล้วทีนี้จะทำอะไรต่อละเนี่ย......ก็เล่นไปทุกอย่างหมดเเล้วเเบบนี้เนี่ย "
" วันนี้อากาศดีจังนะฮะ " เอลฟ์ไนท์ได้เงยมองดูท้องฟ้าที่ปลอดโปร่งแสงเเดดกำลังดี
" ก็คงเพราะไต้ฝุ่นเพิ่มผ่านไปเมื่อวานนี้เองละมั้ง....แต่น่าเสียดายที่คุณเซ็นโตะดันไม่อยู่สนุกกับพวกเราด้วย " มิคุที่เเอบเสียใจเล็กน้อยที่เซ็นโตะไม่ได้อยู่ด้วย
" โชคร้ายละมั้งเดส "
" หมอนั้นนะ....คงหายากมากเลยที่จะมาพักอะไรเเบบนี้ " บันโจนอนบนทรายพร้อมพูดลอยๆออกมา
" ว่าเเต่ทุกคนหิวรึยังค่ะ? " ฮิบิกิได้ถามขึ้นมา
" จะว่าไปที่นี้เป็นชายหาดส่วนตัวของรัฐบาลนิน่า "
" เพราะคนทั่วไปเข้ามาถึงนี้ไม่ได้ก็เลยไม่มีร้านค้ามาตั้งเเถวๆนี้เลย "
เมื่อทุกคนมองตากันก่อนจะหันไปมองบันโจที่นอนหลับไปเเล้วจนพวกเธอทุกคนตัดสินใจลุกขึ้นมาเเล้วยืนล้อมวงกัน
" คนเเพ้ต้องไปซื้ออาหาร ยังยิงเยาปักเป่ายิงฉุบ!!! "
ชิราเบะกับคิริกะออกกรรไกรเช่นเดียวกับซึบาสะที่ออกกรรไกรเเปลกประหลาดเพียงคนเดียวยกเว้นที่เหลือต่างออกค้อน
" อะ..ฮ่าๆๆๆ คุณซึบาสะออกท่ากรรไกรเเบบประหลาดๆด้วย " ฮิบิกิที่ทนกลั้นขำไม่ไหวจึงหลุดออกมา
" ประหลาดตรงไหน...เท่ห์ออกจะตาย " ซึบาสะที่เเก้จัวด้วยความเขินอาย
" อาวุธที่ใช่ตัดมัน.... "
" เเพ้ย่อยยับเลยเดสส "
" อย่าซื้อมาเเต่ของกินที่ชอบอย่างเดียว.....เอาของที่มีประโยชน์เเละที่มีเเร่ธาตุด้วยละ " มาเรียได้หันไปบอกกับชิราเบะเเละคิริกะณะที่ซึบาสะยังมองดูท่ากรรไกรสุดเท่ห์ของเธออยู่ก่อนที่มาเรียจะเอาเเว่นกันเเดดสวมให้ " เพื่อไม่ให้คนเเถวนี้ตกใจ ก็ใส่นี้เอาไว้ซะน่า "
" เธอทำตัวเหมือนเเม่เลยนะ มาเรีย "
เซ็นโตะที่กำลังเดินทางไปที่บ้านพักต่างอากาศส่วนตัวอยู่นั้นก็ได้เห็นคนมุ่งดูอยู่เต็มไปหมดก็ได้เเวะจอดพอเข้าหันไปมองพร้อมเปิดกระจกหมวกกันน็อคขึ้นมองเห็นสภาพศาลเจ้าที่ถูกทำลายเละเทะไม่เหลือซากเเต่พอมองดูดีๆก็เห็นน้ำเเข็งก็ต้องตกใจ
" หรือว่า...ไม่จริงน่า "
" อ่าวคุณเซ็นโตะนิน่า " คิริกะที่ทักขึ้นทำให้เซ็นโตะหันไปหาพบเธอที่กำลังถือถุงหลังจากออกมาจากร้านสะดวกซื้อมาใกล้ๆ
" เดียวก่อนนั้นมัน " ซึบาสะทีมองดูดีก็เห็นสภาพศาลเจ้าไม่ต่างกันไม่นานก็เกิดระเบิดขึ้นจากชายหาด
ทางด้านฮิบิกิที่ยืนมองดูวิวทะเลกับมิคุ
" ได้มาทะเลพร้อมกันเเบบนี้เหมือนฝันไปเลยเนอะ "
" ทุกคนไม่ไปฝึกมันจะดีหรอฮะ " เอลฟ์ไนท์ได้เดินมาทักฮิบิกิที่ยังทำตัวชิลๆอยู่
" เเม้เอลฟ์ไนท์จังเนี่ย รับผิดชอบจังน่า "
" อิกไนท์ จะทำให้ผู้ใช่เกิดคลุ้มคลั่งเเล้วขาดสติได้นะฮะถึงเเม้จะมีระบบความปลอดภัย3ขั้นก็ตามเเต่ก็ยังอันตรายอยู่ดีเพราะงั้นเป็นเหตุผ- "
ยังไม่ทันที่จะพูดจบที่กลางทะเลปรากฎเป็นวังวนน้ำก่อนจะยกตัวสูงขึ้นปรากฎร่างของกาเรียที่ยืนอยู่เหนือน้ำ
" กาเรีย? "
" ดูเหมือนกำลังสนุกเลย...สนใจอยากจะรับความทรงจำฤดูร้อนบางมั้ยละ "
" ของเเบบนั้นไม่เอาหรอกนะ " บันโจได้วิ่งมาพร้อมสวมสแครชไดรฟเวอร์อยู่เเล้ว " แปลงร่าง "
DRAGON JELLY
TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU!
DRAGON IN CROSS-Z CHARGE! BURURAA!
ครอสได้กระโดดพุ้งไปพร้อมคริสทั้งสองกระหน้ำยิงใส่กาเรียที่หลบกระสุนไปมาก่อนจะพุ้งเข้าตรงครอสจึงใช่ทวินเบรคเกอร์ทะลวงใส่กลางอกเเต่กลายเป็นว่าเป็นร่างปลอมก่อนที่กาเรียจะพุ้งขึ้นมาจากพื้น
" คุณมาเรียฝากสองคนนั้นด้วยค่ะ "
มาเรีย มิคุกับเอลฟ์ไนท์ที่หนีไปตามคำเเนะนำของฮิบิกิก่อนที่กาเรียจะเรียกอรูคานอยท์ออกมาจำนวนมากคริสกับครอสที่พุ้งเข้าโจมตีใส่อรูคานอยท์ทันทีฮิบิกิได้เข้าปะทะกับกาเรียตัวต่อตัว
" นี้เธอทำงานโดยไม่มีคำสั่งของเเครอลจังได้งั้นหรอ? "
" นั้นสิน่า.....ไม่รู้เหมือนกัน "
กาเรียที่เล่นลิ้นก่อนที่ฮิบิกิเห็นช่องโหว่จึงใส่หมัดอัดเข้าไปเต็มเเรงเเต่ร่างของการเรียกลายเป็นเเค่น้ำเฉยๆ
" หรือว่า....พวกเรากำลังถูกจับเเยกเป้าหมายคือคุณมาเรียงั้นหรอ "
ทางมาเรียที่กำลังวิ่งไปตามทางเพื่ออกถนนใหญ่เเต่กาเรียที่มาดักทางออกเอาไว้ก่อนทำให้ทั้งสามต้องหยุดวิ่ง
" เจอตัวสักทีน่า...ยัยไร้ประโยชน์ "
" ชิ "
" เอาล่ะ...มาเริ่มการไล่ล่ากันเลยเถอะ " กาเรียได้พุ้งเข้าหามาเรียพร้อมมือขงอเธอกลายเป็นดาบน้ำเเข็งมาเรียที่วิ่งพุ้งเข้าไปหาอย่างไม่เกรงกลัวพร้อมกำบอทเทิลเอาไว้ในมือพร้อมมีออร่าสีขาวปรากฎขึ้นที่มือต่อยออกไปเต็มเเรงจนกาเรียกระเด็นลอยไปข้างหลัง
" Seilien coffin Airgetlám tron "
ชุดของมาเรียค่อยเปลี่ยนเป็นเกียร์สีขาวต่อหน้าต่อทำเอากาเรียที่ตรงใจที่ได้เห็นมาเรียอยู่ในชุดเกียร์อาการ์โทลัม
กาเรียได้ม้วนตัวกระโดดลงยืนปกติก่อนจะมองเงยมองดูมาเรียพร้อมรอยยิ้ม
" โห้ววว....หวังว่าคราวนี้จะทำให้ฉันสนุกด้วยละกัน " กาเรียกล่าวจบก่อนจะเรียกอรูคานอยท์ออกมาจำนวน
มาก
" คุณมาเรียนั้นมัน "
.
" อาการ์โทลัมฮะ "
Shin no tsuyosa to wa nani ka? Sagashi samayou Hokoru koto? Chigiru koto? Mada miezu
มาเรียได้หยิบดาบออกจากเกียร์ที่เเขนซ้ายดึงออกมาปรากฎเป็นมีดจำนวนหลายเล่มออกมาพร้อมพุ้งเข้าใส่อรูคานอยท์ตรงหน้า
" ถ้าเเบบนี้ต้องไหวเเน่ " มาเรียได้วิ่งกระโจนพุ้งเข้าไปพร้อมมัดในมือ
Omoide no hohoemi ni toikake tsudzuketa Mada nokoru te no netsu wo wasure wa shinai
" ว่าไงนะสัญญาณของอาการ์โทลัมงั้นหรอ " เซ็นโตะที่กำลังรีบมุ่งหน้ากลับไปอย่างเล่งรีบก่อนจะได้รับการติดต่อมาจากเก็นจูโร่
" ตอนนี้มาเรียคุงกำลังต่อสู้กับออโต้สอคร์อยู่รีบไปสมทบเร็วเข้า!! "
" ตอนนี้เธอยังไม่ได้ทดสอบอิกไนท์ขอร้องละ......อย่าพึ่งใช่เลยมาเรีย "
Madoi mayoi kurushimu koto de Tsumi wo eguri kakushi nigezu ni
Aru ga mama no jibun no koe de
อรูคานอยท์ได้เเห่กันเข้ามาขนาบข้างเพื่อมรุมมาเรียเเต่เธอใช่มีดในมือสามารถตัดฟันร่างของอรูคานอย์ขาดเป็นชิ้นๆอย่างง่ายดาย
" ดีจริงที่เอาลิ้งเกอร์มาด้วย เพื่อการฝึกที่นี้ถึงตาเอาคืนบาง " มาเรียได้ยืดใบมีดพุ้งออกไปเข้าเสียบทะลุร่างอรูคานอยท์รวดเดียว10ตัวก่อนจะสบัดออกตัดร่างออกเป็นเสี่ยงๆ
Yūki wo toe ketsui wo ute Sore ga watashi no seiken kazase!
" ว๊าา....ฉันกำลังจะเเพ้สะเเล้ว....ฮ่าๆๆๆๆ " กาเรียที่ทำเสียงน่ารักหัวเราะเยาะใส่ก่อนที่มาเรียที่จัดการอรูคานอยท์สำเร็จรายต่อไปคือกาเรียจึงวิ่งพุ้งเข้าไปพร้อมจะฟันเเต่พลาดถูกกาเรียสวนกลับเตะเข้าที่ข้างเอวจนกลิ้งลงไปนอนกับพื้น
" คุณมาเรีย "
" อึก...เเข็งแกร่งเเต่ว่า " มาเรียได้เอาขึ้นมากุ้มแก่นกลางพร้อมลุกขึ้นช้าๆ
" หื้ม....คิดจะทำอะไรงั้นหรอ?? "
" ฉันจะจัดการเเกด้วยพลังนี้เเหละ อิกไนท์ โมดูล ปลดปล่อย!!! "
DAIN SLEIF!
" อึก....อ้ากกกก!!! " ออร่าสีดำปกคลุมไปทั่วร่างกายของเธอ " ฉันจะ....โค่นความอ่อนเเอของฉัน....อ้ากกกก!!! " มาเรียได้กรี้ดร้องออกมาสุดเสียงก่อนที่ร่างกายของเธอจะถูกชโลมไปด้วยสีดำพร้อมเเววตาสีเเดงจ้องมองอย่างกับสัตว์
" ผิดพลาดงั้นหรอ? " เอลฟ์ไนท์ที่กำลังมองดูร่างก่ยของมาเรียที่คลุ้มได้กระโจนพุ้งเข้าไปจะโจมตีใส่กาเรียเเต่อีกฝ่ายกับลงอย่างง่ายดาย
" เอ้ๆๆๆ เธอมันก็เป็นเเค่สัตว์ประหลาดโง่ๆเองหรอเนี่ย "
อีกด้านฝั่งนึ่งฮิบิกิ คริสกับครอสที่วิ่งมาถึงต้องตกใจเมื่อเห็นมาเรียกำลังคลุ้มคลั่งโจมตีใส่การเรียอย่างไม่คิดชีวิต
" นั้นมัน " ครอสที่มาถึงกล่าวเป็นคนเเรก
" เธอถูกคำสาปของดาบกลืนกินงั้นหรอ "
" คุณมาเรีย "
กาเรียที่ยังขยับหลบการโจมตีไปมาเหมือนไม่ได้ออกเเรงอะไร
" อ้าๆๆ ขนาดสัตว์ยังไม่โจมตีโง่ๆเเบบนี้เลยน่า " กาเรียที่กำลังจะสวนกลับนั่นบิลด์เเมชชีนเปล่าได้พุ้งเข้ามาใส่เธอจนทำให้ต้องหลบออกมา
พร้อมกับร่างของบิลด์ได้กระโจนจับร่างของมาเรียกับพื้นก่อนที่ตัวเขาจะขึ้นคร่อมเเละจับเเขนทั้งสองข้างตรึงเอาไว้
" ว่าเเล้วเชียว.... " บิลด์ที่พยายามใช่เเรงทั้งหมดพยายามกดร่างของมาเรียเอาไว้เเต่เธอก็ยังขัดคืนเเถมเเรงขึ้นเรื่อยๆ
" เซ็นโตะ "
" เห้อ.....ให้ตายไม่ว่ายังไงยัยไร้ประโยชน์ก็ยังคงไร้ประโยชน์เหมือนเดิม " กาเรียที่เสียอารมณ์จึงวาร์ปหายตัวไปก่อนที่บิลด์พยายามจับมาเรียเอาไว้ก่อนที่เขาจะถูกเตะออกมาจนร่างกลิ้งไปกับพื้น
" ต้องหยุดเธอให้ได้มาเรีย " บิลด์ที่ได้ลุกขึ้นก่อนที่จะมองบอทเทิลที่ติดมือมาจากตัวมาเรียเมื่อครู่ก็คืออาการ์โทลัม " เอาล่ะ.....เริ่มการทดลองกันเลยมั้ย "
AIRGETLAM!
BEST MATCH!
" บิลด์อัพ!!! "
ร่างซีกของเเทงค์เเทนที่ด้วยร่างสีเงินพร้อมเกียร์ที่เเขนอาการ์โทลัมเเบบเดียวกันของมาเรียพร้อมผ้าคลุมที่เอวสีขาวปลิวไสวไปมา
" สมการเเห่งชัยชนะได้ถูกกำหนดเอาไว้เเล้ว "
READY GO?
VOTEXFINISH!
บิลด์ได้ชักมีดออกมาจากที่เกียร์เเล้วดึงออกมาเป็นมีดจำนวนมากก่อนที่บิลด์จะควบคุมมีดเหล่านั้นพุ้งออกไปล้อมรอบร่างของมาเรียเอาไว้เพื่อบีบจำกัดพื้นที่เอาไว้ก่อนที่บิลด์จะหยิบเอาดริลครัชเชอร์ขึ้นมาพร้อมเอาอาการ์โทลัมบอทเทิลใส่เข้าไป
READY GO?
VOTEXBREAK!
บิลด์ได้กระโดดไปอยู่เหนือหัวของมาเรีบพร้อมมีด3เล่มลอยมามาอยู่ที่ปากกระบอกพร้อมหมุนวนไปมาก่อนที่จะเหนียวไกยิงออกไปเป็นลำเเสงสีขาวยิงเข้าใส่มาเรียเต็มเเรงจนเกิดระเบิดควันพุ้งไปทั่วบริเวณจนทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต้องเอามือขึ้นมาป้องกันฝุ่นพร้อมฝุ่นจางลง
บิลด์ที่อุ้มร่างมาเรียในท่าเจ้าหญิงพร้อมคืนร่างกลับ
" นะ...นี้ฉันแพ้อีกเเล้วงั้นหรอ " มาเรียที่เหมือนจะได้สติพร้อมพูดออกมาพร้อมทั้งน้ำตาเซ็นโตะที่เห็นเพียงคนเดียวแต่ไม่พูดอะไร
ทางด้านกาเรียที่กลับมาในห้องบังลลังค์ของเเครอลที่มีเเต่ออโต้สคอร์4ตัวเท่านั้นที่ยังอยู่
" เป็นการเเสดงที่ดีนิน่า " เลย์ลาที่เป็นคนทักกาเรียเป็นคนเเรก
" หึ...นั้นก็เเค่ภารกิจเล็กๆน้อยก็เท่านั้นเองเเหละน่า "
" มีเเค่ความบ้าคลั่งของเธอเท่านั้นเเหละที่ไม่เหมือนใครเลยนะ " มิกะได้พูดเหมือนประชดใส่กาเรียเเบบอ้อมเเต่เจ้าตัวที่พอฟังก็ไม่พอใจอย่างมาก
" หนวกหูน่า "
" เธอทำมันได้ดีเเล้วละ " คราวนี้เป็นฝ่ายฟาร่าที่พูดขึ้นมา " บางที่ฉันอาจจะเป็นคนเเรกที่ออกไปก่อนละมั้ง "
" หึ....ฉันไม่ยอมปล่อยให้เธอไปเป็นคนเเรกเเน่ "
ณ ห้องรับรองที่บ้านพักต่างอากาศ
ภายในห้องที่อยูีครบทุกคนยกเว้นเอลฟ์ไนท์กับมาเรีย
" ถึงเเม้จะไม่มีใครสั่งการเเล้ว เเต่พวกตุ๊กตานั้นยังคงโจมตีเหมือนเดิมสิน่ะ " ซึบาสะที่เป็นคนเปิดเรื่องพูดขึ้นมาก่อน
" ทั้งๆที่ไม่มีใครควบคุมเเล้วทำไมพวกนั้นถึงถอยไปง่ายๆเเบบนั้นละ " ชิราเบะที่สงสัยที่กาเรียยอมหนีกลับไปเเบง่ายๆจนผิดสงสัย
" หนูเองก็เห็นด้วยกับชิราเบะเหมือนกัน " คิริกะเองก็เห็นด้วยกับชิราเบะ
" การจะอ่านทางของเจ้าพวกนั้นเนี่ยไม่ง่ายจริงๆ " คริสได้บ่นขึ้นมา
" จริงสิยัยนั้นหายไปไหนเเล้วละ " บันโจที่พึ่งสังเกตุว่ามาเรียไม่ได้อยู่ด้วย
" จริงๆ...เรื่องน่าห่วงสุดก็น่าจะคุณมาเรียเนี่ยเเหละ " มิคุได้พูดเปิดประเด็นเรื่องใหม่ทำเอาทุกคนก็เงียบไม่พูดอะไร
" ถ้าหากเธอพูดพลังนั้นควบคุมอีกละก็...ทุกอย่างในจิตใจต้องถูกย่อมกลายเป็นสีดำเเละจะเสียความเป็นตัวเองไปเเน่ๆ "
มาเรียที่เเอบออกมานั่งอยู่ที่โขดหินพร้อมเสียงคลื่นจากทะเลพัดไปมาเเละมีดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดินเป็นฉากประกอบ
" นี้ฉันถูกเจ้านั้นไว้ชีวตงั้นหรอ.....น่าสมเพชจริงๆ " มาเรียที่มองดูมือของตัวเองเเละนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเธอ " นี้เราอ่อนแอจน....ถูกพลังครอบงำเลยงั้นหรอ "
" มาหลบอยู่ตรงนี้เองหรอ? " เสียงเซ็นโตะได้ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้มาเรียสะดุ้งตกใจจนรีบหันไปหา
" อะ...วะ...หว่าาโธ่เอ๋ยอย่าทำให้ตกใจสิ " มาเรียที่อายที่ตัวเองเผลอปล่อยเสียงน่าอายออกไป
" เธอกำลังคิดว่าตัวเองอ่อนเเออยู่ใช่มั้ยละ "
" รู้ด้วยหรอ "
" ดูง่ายจะตายไป " เซ็นโตะได้นั่งลงข้างๆก่อนที่จะเอาอาการ์โทลัมคืนให้กับมาเรีย " เธอลืมใของเอาไว้นะ "
มาเรียได้ยื่นมือไปหยิบมาพร้อมก้มมองดูมันอย่างจดใจจ่อ
" ทั้งที่คิดว่า....ฉันเเข็งแกร่งเพื่อที่จะไม่ให้เรื่องอะไรหลายร้ายๆเเล้วเเท้เเต่กลับไม่ใช่เลย " มาเรียที่กำบอทเทิลเอาไว้เเน่นพร้อมพูดระบายความในใจ " ฉันนะมันอ่อนเเอ....อ่อนเเอจนศัตรูไว้ชีวิตเเบบนี้มัน "
" ใครๆต่างก็อ่อนเเอกันทั้งนั้น......สิ่งสำคัญนะไม่ใช่ความเเข็งแกร่งหรือใครอ่อนเเอกว่ากันขอเเค่อย่างลืมสิ่งที่ตัวเองเป็นก็เท่านั้น "
" สิ่งที่ตัวเองเป็นงั้นหรอ..... "
ไม่นานทั้งสองที่กำลังเดินกลับมายังชายหาดได้มีวอลเลย์บอลลูกนึ่งกลิ้งมาที่ทั้งสองก่อนจะเห็นเอลฟ์ไนท์วิ่งมาเก็บ
" ขอโทษนะฮะ..พอดีว่ากลัวทำให้คนอื่นรำคาญก็เลย "
" ไม่หรอกเอลฟ์ไนท์จังไม่มีใครรำคาญเธอหรอก....ว่าเเต่กำลังทำอะไรอยู่หรอ? " เซ็นโตะได้ก้มไปถาม
" พอดีว่า...กำลังฝึกตีวอลเลย์ฮะ "
มาเรียที่มองดูวอลเลย์ก่อนจะเดินเข้าไปหาเอลฟ์ไนท์
" ให้ฉันช่วยสอนให้เอามั้ย "
ไม่นานมาเรียเเละเซ็นโตะมายืนมองเอลฟ์ไนท์ที่พยายามเสิร์ฟวอลเลย์ไปตกลงอีกฝั่ง
" ฮึบ!!! " เอลฟ์ไนท์ได้ตีอีกลูกเเต่เหมือนจะยังไม่สำเร็จทำเอาเธอสับสนว่าทำไม " แปลกจัง...ทำไมยังไม่ถูกกันน่า "
" เอลฟ์ไนท์ เธอบอกว่าเธอรู้ทุกอย่างใช่มั้ย " มาเรียที่จู่ถามออกไปทำให้เอลฟ์ไนท์กับเซ็นดตะหันไปมอง " ถ้าอย่างนั้นช่วยบอกฉันที่สิ.....ความเเข็งแกร่งมันคืออะไรกันเเน่ "
" นั้นนะไม่ใช่ว่าคุณมาเรียเป็นคนสอนฉันเองหรอฮะ "
" ฉันเนี่ยนะ "
ระหว่างที่มาเรียกำลังสงสัยอยู่นั้นจู่ได้มีน้ำพุ้งขึ้นมาจากข้างหลังของเธอพร้อมกาเรียที่ยืนอยู่บนน้ำ
" ขอโทษที่ให้รอนะ ยัยไร้ประโยชน์คราวนี้คงร้องให้ฟังได้เเล้วสิน่า "
" Seilien coffin Airgetlám tron "
MAX HAZARD ON!
RABBIT RABBIT!
" แปลงร่าง "
ARE YOU READY? OVERFLOW!
KURENAI NO SPEEDY JUMPER RABBITRABBIT YABEL HAYAI!
บิลด์แปลงร่างเสร็จพร้อมเรียกฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์ออกมาอยู่ที่มือกาเรียที่เห็นอีฝ่ายเตรียมพร้อมเเล้วจึงเรียกอรูคานอยท์ออกมาล้อมทั้งสามเอาไว้
มาเรียได้กระโจนเข้าไปใช่มีดในมือเฉือดฟันใส่ร่างอรูคานอยท์ททันที่พร้อมกับบิลด์ได้ใช่ฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์ฟันใส่อรูคานอยท์ที่จะเข้ามาทำร้ายเอลฟ์ไนท์
GUNGNIR AME NO HABAKIRI ICHIVAL!
MIRACLE MATCH DESU !
บิลด์ได้พับด้ามจับขึ้นจนฟูลบอทเทิลเป็นโหมดดาบเเละออร่าสีส้มน้ำเงินเเดงได้มารวมที่ปลายดาบเเล้ววิ่งพุ้งเข้าไปฟันใส่ร่างอรูคานอยท์รอบๆก่อนจะกระโดดขึ้นฟ้าฟันใส่ลงพื้นจนร่างอรูคานอยท์กระจายไปทั่วพร้อมสลายหายไป
MIRACLEMATCHBREAK!
อีกด้านนึ่งในห้องประชุมที่ทุกคนอยู่ฟูจิกาตะที่ได่้รับสัญญาณอรูคานอยท์ดังขึ้นที่เเท็ปเล็ตของตัวเองก็ตกใจเป็นอย่างมาก
" ตรวจพบอรูคานอยท์.......จุดที่เราอยู่งั้นหรอ "
" มาเรียกำลังเเย่เเล้วเดส " คิริกะได้วิ่งเปิดประตูออกไปคนเเรกก่อนทีคนทีเหลือจะวิ่งตามออกไปเหลือเเค่โอกาว่ามิคุกับฟูจิกาตะ3คนเท่านั้น
จู่โอกาว่าที่สัมภัสถึงสายลมที่พัดผ่านไปโดยทีทั้งที่ภายในบ้านไม่ได้มีใครเปิดหน้าต่างเลยเเท้เขาจึงรีบวิ่งออกไปดูเพื่อเช็คให้เเน่ใจเเต่ก็ไม่มีอะไร
" มีอะไรหรอค่ะคุณโอกาว่า? "
" อะ....เปล่าครับคงไม่มีอะไร....หวังว่า "
ทางด้านมาเรียด้านนอก
" ฮ้ากกกก!!! " มาเรียได้วิ่งพุ้งตรงเข้าไปหากาเรียอย่างเเนวเเน่เเต่ก็ถูกกาเรียยิงพลังน้ำอัดใส่มาเรียได้โยนมีดสามเล่มออกกางเป็นบาเรียป้องกันจนร่างค่อยๆถอยกลับมาช้าๆเเละร่างกายของเธอค่อยๆถูกเเช่เเข็งไปทีละน้อย
" คุณมาเรีย!!! " เอลฟ์ไนท์ได้ตะดกนเรียกชื่อมาเรียที่ตอนนี้ร่างกายถูกเเช่เเข็งไปเเล้วเเต่เธอใช่พลังทั้งหมดทำลายน้ำเเข็งที่เเช่เธอเอาไว้ได้เเต่ก็ทำเอาเธอเข่าทรุดกับพื้น
" ฉะ.....ฉันน่ะ " มาเรียที่คิดจะใช่อิกไนท์อีกครั้งเเต่ก็ได้นึกถึงก่อนหน้านี้ที่เธอคลุ้มคลั่งทำให้เกิดมือสั่นเเละลังเลขึ้นมา
" หึ...ตัวเเกยังห่างใกล้กับความเเข็งแกร่งนั้นอีกเยอะ " กาเรียได้พูดดูถูกใส่เเต่สำหรับมาเรียนั้นคือความจริงที่เธอเข้าใจดีมือของเธอได้ลดลงอย่างไร้เรี่ยวเเรง
" ฉันมัน....อ่อนเเอทำไมละ....ทำยังไงถึงจะเเข็งแกร่งขึ้นกัน "
" ผิดเเล้วละ!!! " บิลด์ที่ตะโกนขึ้นมาก่อนจะวิ่งผ่านมาเรียไปเเล้วใช่ฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์เข้าต่อสู้กับกาเรียที่เปลี่ยนมือตัวเองเป็นดาบน้ำเเข็งเเล้วเข้าต่อสู้เช่นกัน " ก็จริงอยู่ที่ว่าเธออ่อนเเอ.....เพราะเเบบนั้น.....เพราะเป็นเธอเท่านั้นเเหละที่ยอมรับความอ่อนเเอนั้นนะ "
มาเรียที่ได้ยินคำพูดเเบบนั้นก็เหมือนเรียกสติของเธอได้
" ความอ่อนเเอยังไงมันก็อ่อนเเออยู่วันยังค่ำนั้นเเหละ " กาเรียได้สบัดฟูลบอทเทิลบลาสเตอร์หลุดออกจามือของบิลด์ก่อนที่จะมีเสาน้ำเเข็งพุ้งเข้าใส่บิลด์ทั้งสองด้านจนล็อคตัวเอาไว้ได้ก่อนที่จะมีอีกต้นพุ้งตรงเข้ามาใส่บิลด์จนร่างกระเด็นกลิ้งไปกับพื้นพร้อมคืนร่าง
" คุณเซ็นโตะ " เอลฟ์ไนท์ได้รีบวิ่งเข้าไปหาเซ็นโตะทันทีพร้อมสายตาของมาเรียที่หันไปมองเซ็นโตะนอนบาดเจ็บอยู่กับพื้น
" ใช่เเล้วฮะ สิ่งสำคัญที่สุดคือคุณมาเรียในตอนนี้ไม่ใช่หรอค่ะ "
" ตัวฉันงั้นหรอ? " มาเรียได้ยินคำพูดของเอลฟ์ไนท์ก็ได้นึกถึงตอนที่กำลังเล่นวอลเลย์อยู่เเละนึกถึงคำพูดของตัวเองเเละคำพูดของเซ็นโตะ
( ถึงเธอจะตีบอลไม่เก่งเเต่ที่สำคัญที่สุดนะคือตัวเธอเองต่างหาก )
( ใครๆต่างก็อ่อนเเอกันทั้งนั้น......สิ่งสำคัญนะไม่ใช่ความเเข็งแกร่งหรือใครอ่อนเเอกว่ากันขอเเค่อย่างลืมสิ่งที่ตัวเองเป็นก็เท่านั้น )
" ถูกเเล้วละ...ฉันน่ะอ่อนเเอ " กาเรียที่ได้ยินเเบบนั้นสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมึนงงจากคำพูดของมาเรีย
" เอลฟ์ไนท์ กับเซ็นโตะทำให้ฉันเข้าใจถึงความหมายของความเเข็งแกร่งถึงเเม้จะอ่อนเเอเเต่ฉันก็คือฉันนั้นละคือความแข็งแกร่งของฉัน "
" บ้ารึเปล่า....ความอ่อนเเอเนี่ยนะคือความเเข็งแกร่งนะ "
" เอลฟ์ไนท์ เซ็นโตะ ฟังให้ดีละกันบทเพลงที่พวกเธอได้มอบให้กับฉันน่ะ อิกไนท์โมดูล ปลดปล่อย!!! "
DAIN SLEFT
มาเรียเปิดใช่อิกไนท์อีกครั้งร่างกายของเธอมีออร่าสีดำโพ้ยพุ้งออกมาพร้อมร่างกายที่ค่อยย่อมเป็นสีดำเรื่อยๆเสี้ยวเวลานั้นภาพอดีตของเธอเเละทุกสิ่งที่เธอเคยทำมาตลอดเเล่นเข้ามาในหัว
( เมื่อก่อน เวลาฉันตกใจ มักจะเอาเเต่โกหกเสมอ )
" ใช่เเล้ว.....นั้นละคือความเเข็งเเกร่งในเเบบของฉัน "
" คุณมาเรีย!!! " เอลฟ์ไนท์ได้ตะโกนให้เป็นกำลังใจอยู่เ้านหลังพร้อมกับเซ็นโตะ
" เเสดงให้เห็นหน่อยสิ.....ความเเข็งเเกร่งที่เเท้จริงของเธอนะ "
" อึก......ด้วยความอ่อนเเอนี้...ฉันจะทำลายคำสาปบ้านี้ทิ้งสะ!!! "
เกียร์ของเธอกลายเป็นสีดำพร้อมดึงมีดสีดำออกมาจากเกียร์ของเธอพร้อมร้องเพลงจ้องมทองกาเรียด้วยเเววตานิ่งเงียบสงบ
Gin'iro no hidari ude ni ai wo komete Yami wo sake aku wo tate musō wo hanate
Sekai bun no ichi wo tsuranuki Moroi jibun subete saraxe
" ความอ่อนเเอที่เเข็งแกร่งงั้นหรอ......อย่ามาพูดอะไรไม่รู้เรื่องหน่อยเลยน่า!!! " กาเรียได้เรียกอรูคานอยท์ออกมาจำนวนมาก
มาเรียที่ไม่ตื่นกลัวเเม้เเต่น้อยได้เอามีดเสียบกับเกียร์ที่เเขนด้านหน้าเเล้วเล่งออกพร้อมมีลำเเสงออกมาจากปลายมีดเข้าโจมตีใส่ร่างอรูคานอยท์ที่พุ้งเข้ามาหา
" ดีนี่ ดีนี่ " กาเรียได้พุ้งเข้าใส่มาเรียได้วิ่งพุ้งเข้าใส่ด้วยเช่นกัน
Tatoe hiza wo tsuku hi ga kite mo Hāto dake wa yume dake wa
Kesxe tsuchi de kensanai...kesxe!
มาเรียได้ดึงมีดออกจากเกียร์ที่เเขนก่อนจะหลบดาบน้ำเเข็งของกาเกรียสำเร็จเเล้วฟันตัดร่างกาเรียขาดเป็นสองท่อนเเต่ร่างกายทั้สองส่วนกลายเป็นฟองน้ำลอยไปบนฟ้ามาเรียได้กระหน้ำยิงใส่ฟองน้ำทั้งหมดก่อนที่กาเรียจะมาโผล่ข้างหลัง
" ดูเหมือนว่าฉันอาจจะได้ไปเป็นคนเเรกสิน่า "
Yowakute mo i heibon'na kobushi demo i Zettai tsukidasu koto kono te oboete iru no nara Kuyashisa sae mo hazukashi me demo nandemo Gutto nigitte ima kono mi wa hono to naru
มาเรียได้วิ่งพุ้งเข้าใส่พร้อมมีดในมือต่อยออกไปเเต่กาเรียได้เรียกบาเรียขึ้นมาป้องกันเอาไว้ใบมีดของมาเรียส่องเเสงขึ้นก่อนจะสามารถตัดบาเรียได้อย่างง่ายดายทำให้กาเรียตกใจไม่น้่อยก่อนที่เธอจะถูกมาเรียใช่มือซ้ายต่อยเสยคางอัดมส่จนร่างกาเรียลอยไปบนฟ้า
มาเรียได้เอามืดติดตั้งที่เกียร์ทีเเขนด้านหลังก่อนที่ใบมีดจะยืดออกกลายเป็นดาบพร้อมร่างได้พุ้งเข้าไปพร้อมเปลวไฟได้เคลือบใบมีดเอาไว้เข้าไปฟันตัดร่างกาเรียขาดครึ่ง
Doro ni mamireta kiseki mo ten wa mite kurete iru
" ว่าเเล้วเชียวว่าฉันต้องไปเป็นเเรก!!! " สิ้นเสียงของกาเรียร่างของเธอก็ได้ระเบิดหายไปไม่เหลือซาก
" คุณมาเรีย " มีเสียงนึ่งได้ดังออกมาทำให้มาเรียหันไปหาพบพวกฮิบิกิที่กำลังวิ่งมาหาเธอก่อนที่เกียร์จะหายไปกลับมาอยู่ในชุดกระโปรงเหมือนเดิม
" เธอเอาชนะออโต้สคอร์งั้นหรอ " ซึบาสะได้พูดขึ้นมาอย่างตกใจ
" เอาจริงๆ.......ฉันเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน "
" นั้นคือความเเข็งแกร่งของคุณมาเรียนะฮะ " เอลฟ์ไนท์ได้เดินมาพูดกับมาเรีย
" ยังไงก็ตาม มันก็คือพลังของตัวฉันเอง.....ขอบคุณที่ทำให้ฉันเข้าใจนะเอลฟ์ไนท์ เซ็นโตะ "
" ด้วยความยินดีครับ "
เวลาเดียวกันบนยอดตึกเเห่งนึ่งก็คือฟาร่า
" เหนื่อยหน่อยนะกาเรีย.......เพราะเธอทำให้ฉันได้รับสิ่งนี้มาเเล้วละ " ฟาร่าได้เเลบลิ้นออกมาพบเมมโมรี่การ์ดข้อมูลของphotosaphereที่เธอได้เเอบเอามา
เวลาตกดึกเหล่าผู้ใช่เกียร์ทุกคนต่างออกมาที่ชายหาดเล่นพลุกับไฟเย็นกันอย่างสนุกสนานพร้อมกับเสียงหัวเราะมากมาย
"โอ้วว...ต่อไปจัดอันใหญ่เลย " บันโจได้ตะโกนขึ้นพร้อมหยิบพุมาปักกับทราย
" จัดไปอย่าให้เสีย " คริสที่เอาตามได้เดินไปพร้อมจะจุด
" ดีจังที่มาเรียร่าริงขึ้นเเบบนี้เนอะคิริจัง " ชิราเบะได้นั่งเล่นๆฟเย็นอยู่กับคิริกะสองต่อสอง
" เดียวพรุ่งนี้ก็ถึงเวลากลับเข้าเมืองเเล้วด้วยสิน่ะ "
" อืมม...ยังไงเป้าหมายหลักของเราก็คือการฝึกนิน่า " ซึบาสะเอามือท้าวเอวพูดออกมาขณะที่คริสหันไปมองด้วยสายตาเเปลกๆ
" นี้เธอเอาจริงหรอเนี่ย "
" มีคำถามค่าๆ ต่อไปเราจะทำอะไรกันต่อดี " ฮิบิกิได้ถามขึ้นมาขณะที่ทุกคนกำลังยืนคิดกันอยู่นั้นเอลฟ์ไนท์ได้เสนออะไรบางอย่างขึ้นมา
" เราเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาเเล้วสิ "
" ถ้างั้นละก็เหลือเเค่ทางเดียวสินะ " มาเรียที่หันมองทุกคนก่อนที่จะมารวมกันเป็นวงกลมคราวนี้มีเซ็นโตะกับบันโจเข้ามาด้วย
" คนแพ้ต้องซื้ออาหาร ยังยิงเย่าปักกะเป่ายิงฉุบ " ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมออกพร้อมกันทุกคนออกกรรไกรกันทุกคนยกเว้นฮิบิกิออกกระดาษเพียงคนเดียว
" เอ้ะ!!! "
" เเล้วนี้ทำไมถึงต้องออกกระดาษตลอดเลยเนี่ยเธอนะ " คริสได้หันเเซวฮิบิกิที่ตอนนี้น้ำตาคอพร้อมกับคอตกไปกับกระดาษของเธอ
" นี้อาจจะเป็นเพราะลังเลในหมัดของฉันสิน่ะ "
" ช่วยไม่ได้เดียวจะไปเป็นเพื่อนเเล้วกัน " มิคุที่เนอตัวขึ้นจะไปเป็นเพื่อนฮิบิกิ
" เอ้...จริงหรอ "
" ฉันไปด้วยเเล้วกันเด็กสาวสองคนออกไปดึกเเบบนี้อันตราย " เซ็นโตะเองก็ขอออกไปเป็นเพื่อนเช่นกันจนทำให้ฮิบิกิดีใจจนน้ำตาเเทบไหล " อีกอย่างเเค่พวกเธออาจจะยกของกันไม่ไหวด้วย "
" ขอบคุณน่าทั้งสองคน "
" จ้า จ้าๆ " มิคุได้เดินจูงมือทั้งสองไปทันที
ไม่กี่นาทีต่อมาทั้งสามก็มาถึงร้านสะดวกซื้อมิคุกับเซ็นโตะกำลังจะเดินเข้าไปเเต่ต้องหันไปมองฮิบิกิที่ยืนมองตู้กดน้ำข้างหน้าร้านอย่างจดใจจดจ่อ
" โธ่ทำอะไรอีกเนี่ย? "
" สุดยอดเลยมิคุ คุณเซ็นโตะที่นี้มีเเต่น้ำเเปลกๆที่ไม่มีใในเมืองด้วย "
" ให้ตายสิๆ " เซ็นโตะส่ายหน้าไปมา
" เอ้...นั้นมิคุจังหรอ " จู่พนักงานในร้านสะดวกซื้อได้เข้ามาทักมิคุทำเอาเซ็นโตะที่ยืนอยู่ข้างก็งงไปตามๆกัน
" คนรู้จักหรอ? " เซ็นโตะได้หันไปถามเเต่ดูเหมือนมิคุเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
" ก็เด็กหญิงที่ชอบมาเล่นกับลูกสาวของฉันใช่มั้ยละ "
" เอ้ะ....ลูกสาวหรอ? จะว่าไปสีทรงคุณดูคุ้นๆจัง " เซ็นโตะที่สังเกตุมองสีผมของพนักงานตรงหน้าที่ดูคล้ายใครบางคนก่อนที่ฮิบิกิจะวิ่งเข้ามาหา
" มิคุ คุณเซ็นโตะมีอะไรงั้นหรอ? " ฮิบิกิหันไปเห็นพนักงานก็เเทบตกใจเป็นอย่างมากพร้อมกับเจ้าตัวเองก็ตกใจไม่เเพ้กัน " คะ....คุณพ่อ "
" คุณพ่อหรอหรือว่า? " เซ็นโตะที่รู้ตัวทันก่อนที่ฮิบิกิจะวิ่งออกไปอย่างเร่งรีบเหมือนจะพยายามหนี
" ฮิบิกิ " มิคุที่ตะโกนตามหลังก่อนจะรีบวิ่งตามไปโดยทิ้งให้เซ็นโตะกับพ่อของฮิบิกิยืนอยู่เพียงสองคน
" นี้มันเรื่องอะไรกันแน่ "
เวลาเดียวกันที่ทำเนียบเซย์โตะ
มิโดที่นั่งกลุ้มใจจากเรื่องการเเพ้ศึกตัวเเทน
" ทำไงดี...ทำไงดีจบสิ้นเเล้ว " ระหว่างที่มิโดกำลังโอดครวญอยู่นั้นประตูได้เปิดออกพร้อมนัมบะกับอุสึมิได้เดินเข้ามาในห้อง
" อย่าตื่นตกใจไปสิ "
" ท่านประธาน...จะให้ใจเย็นได้ไงละครับตอนนี้นะทางนั้นเตรียมพร้อมพูดคุยเรื่องการค้นย้ายเเพนโดร่าบ็อกซ์ไหนผมต้องทำการยกโฮคุโตะให้กับฮิมูโระอีก "
" ถ้างั้นก็ไม่ต้องทำสิ " นัมบะที่พูดออกมาอย่างง่ายๆทำเอามิโดตกใจอย่างมาก " เพียงเเค่เธอตัดข้อเสนอนั้นิ้งไปก็พอเเล้วนิน่าจริงมั้ยเเล้วทำการส่งกองกำลังถล่มเมืองโทโตะให้สิ้นซากไปซะ "
" เป็นไปไม่ได้พวกเราสามประเทศสัญญากันเเล้วว่าจะไม่มีการทำสงครามหลังจากจบศึกนี้เเละต้องมอบเเพนโดร่าบ็อกซ์คืนเท่านั้น "
" ก็ช่างหัวข้อเสนอนั้นสะก็พอเเล้ว...ปผู้ชนะก็คือคนที่เขียนประวัติศาสตร์ของโลกยังไงละ "
" จะทำเเบบนั้นได้ยังไงกัน " มิโดที่ไม่พอใจกับการตัดสินใจของนัมบะ
" ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถไปต่อได้เเล้วสิน่า " นัมบะที่เหมือนมิโดไม่ยอมทำตามจึงได้เดินไปที่ประตูก่อนจะเปิดออกมาพร้อมสตาร์คที่เดินเข้ามาในห้อง
" สตาร์ค " อุสึมิที่ไม่รู้เรื่องนี้ก็ตกใจไม่ต่างจากมิโด
" ท่านประธาน " มิโดที่กำลังจะเดินไปหานัมบะก็ถูกสตาร์คพลักให้ถอยกลับไปก่อนจะยิงหนวดเเทงเข้าที่อกพร้อมปล่อยพิษใส่ร่างทำให้มิโดเซไปมา " อึก.....ทำไมเเก "
" เห้อ.....สุดท้ายก็ลงเอ๋ยเเบบนี้งั้นหรอเนี่ย "
" บะ..บ้าน่าถ้าเกิดฉันเป็นอะไรขึ้นมา.....ใครจะปกครองเซย์โตะกันละ " มิโดที่เรี่ยวเเรงหายไปจนเดินไปมาเเทบจะยืนไม่อยู่
" ฉันเองไงละ " นัมบะที่เป็ยคนพูดขึ้นทำให้มิโดเเทบไม่พอใจ
" มะ.....ไม่มีทางน่า " มิโดได้เซไปที่ธงของเซย์โตะเพื่อพยายามยันตัวเอาไว้สุดท้ายก็ลงไปนอนกับพื้นทับธงพร้อมร่างกายได้สลายหายไปต่อหน้าต่อตาอุสึมิ
" เอาละ...มาเริ่มกันเถอะ "
สตาร์คได้เดินไปหานัมบะก่อนที่จะเปลี่ยนใบหน้าของนัมบะกลายเป็นมิโดเป้ะจนทำให้อุสึมิที่เห็นก็ตกใจไม่ใช่น้อย
" หน้าของประธานกลายเป็นมิโด "
" ฮึฮึๆๆๆ ฮ่าห์ๆๆๆๆ ฉันจะสั่งสอนให้พวกเเกได้เห็นความน่ากลัวของอุตสหกรรมหนักนัมบะให้ได้เห็นเอง "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
