ตอนที่ 13 : บาปที่ต้องยอมรับ
ซึบาสะ : สงครามระหว่างโทโตะกับโฮคุโตะได้เริ่มขึ้นเพราะเเพนโดร่าบ็อกซ์คาเมนไรเดอร์ บิลด์ คิริว เซ็นโตะได้ต่อสู้กับคาเมนไรเดอร์ กรีสกับซังกะบลาสและพวกฟีเน่จากโฮคุโตะเพื่อปกป้องโทโตะตอนนี้ เซ็นโตะที่ไม่มีกะจิตกะใจต่อสู้อีกเเล้วไหนยังจะเรื่องของทาจิบานะอีกตอนนี้พวกเราได้อยู่ในสถานการณ์เลวร้ายที่สุด
คริส : แล้วไงทำไมเธอถึงต้องมาพูดด้วยละเนี่ย
ซึบาสะ : ก็ช่วยไม่ได้นิน่า....นี้ก็ถือว่าเป็นหน้าที่ของผู้พิทักษ์ด้วยเหมือนกัน
คริส : ไม่เห็นเข้าใจเลยสักนิด......
ซึบาสะ : เธอยังต้องฝึกอีกเยอะ ยูกิเนะ เอาล่ะตอนที่13 จะเกิดอะไรขึ้นเตรียมใจดูสะ
ณ ห้องประชุมระหว่างเมืองทั้งสาม
ตอนนี้นายกฮิมูโระได้มาประชุมกับนายกโยชิโกะจากฝั่งโฮคุโตะเพื่อเจรจายุติสงครามมาพร้อมกับเเพนโดร่าบ็อกซ์ตั้งอยู่ข้างๆ
" สงครามครั้งนี้ส่งผลให้กับทั้งสองฝ่ายอย่างมากเพื่อที่จะไม่ให้ลุกลามไปมากกว่านี้ดังนั้น "
" ดังนั้นหรอ? " นายกโยชิโกะที่นั่งยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมฟังข้อเสนอของนายกฮิมูโระ
" ผมขอเสนอให้คาเมนไรเดอร์ของโทโตะเเละโฮคุโตะออกมาสู้กันตัวต่อตัวในฐานะตัวเเทนของทั้งสองประเทศ "
" ฮ่า...เเน่นอนฉันขอรับข้อเสนอ "
หลังจากทีเครื่องบินได้พาพวกชิราเบะหนีมาได้ตอนนี้ได้มาหลบซ่อนภายในป่าเเห่งนึ่งขณะเดียวกันทีดร.นาตาช่ากำลังได้รับการรักษาจากดร.เวลตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียง
" ชีพจรคงที่...ทีอาการป่วยกำเริบก็เพราะตามอายุของคุณนะครับ...ไม่คิดว่าคุณจะคิดถึงชีวิตเเบบนี้เลยน่าครับ"
" ค่อยยังชั่ว "
" ค่อยยังชั่วจริงๆค่ะ " ดร.เวลได้หันไปหาทั้งสองก่อนจะยิ้มออกมา
" นี้ฉันกำลังทำให้เด็กเเสนอ่อนโยนพวกนี้.....นี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันเเน่..ฉันควรจะรู้สึกตัวเเต่เเรกเพื่อไม่ให้เด็กพวกนี้ต้องมาทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้.......มันน่าจะต้องมีวิธีอื่น...จนไม่น่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น " ดร.นาตาช่าทีกำลังคิดในใจกับตัวเองเหมือนกำลังตักเตือนตัวเอง
ตัดมาทีห้องพยาบาลฮิบิกิลืมตาตื่นขึ้นมาขณะทีเห็นซึบาสะและคริสยืนอยู่ข้างเตียงของเธอพร้อมเก็นจูโร่ยืนอยู่ปลายเตียง
" คุณซึบาสะ…คริสจัง….อาจารย์ " เธอทีพยายามเปล่งเสียงออกมาเนื่องจากร่างกายของเธอที่นอนเเน่นิ่งมาเป็นเวลาสองวันเต็มขณะทีพยายามลุกขึ้น
" เป็นยังไงบาง "
" นี้ฉันหลับไปนานเเค่ไหนหรอ "
" 2วันเต็มๆเลยละ "
" งั้นหรอค่ะ...อะ...เอ้ " ฮิบิกิทีมองดูไปรอบห้องก็ไม่เห็นเซ็นโตะก่อนจะหันไปหาบันโจที่ยืนอยู่ข้างๆเก็นจุโร่ " คุณเซ็นโตะไม่อยู่หรอค่ะ "
" ตอนนี้หมอนั้นไม่พร้อมเจอหน้าใครหรอก "
" ช่วงนี้พักผ่อนไปซะเรื่องFISให้คิรสคุง ซึบาสะ เเละบันโจคุงจัดการเเทนเอง "
" ตะ..แต่ว่าอาจารย์..ฉันไม่เป็นไรจริงๆหรอกค่ะ......ทาจิบานะ...ฮิบิกิผู้นี้ไม่ยอมทำให้คนรอบข้างเป็นอันตรายเเน่นอนอยู่เเล้วละค่ะ " เธอพูดออกมาในท่าทางทีร่าเริง
" ไม่เป็นไรเเน่จริงรึป่าว......ไม่ใช่ว่าเธอกำลังทำเป็นยิ้มทำให้พวกเราวางใจใช่รึป่าว " ซึบาสะพูดจขึ้นเเทรกจนทำให้ฮิบิกิหน้าเสียขึ้นมาทันที " คนที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้นั้นไม่มีคุณสมบัติพอที่จะต่อสู้....ตอนนี้เธอไม่ต้องสู้อีกเเล้ว...เธอไม่เหมาะจะเป็นผู้ใช้ซิมโฟเกียร์ได้อีกต่อไปเเล้ว " ถ้อยคำของซึบาสะทีพูดขึ้นมาทำให้ทุกคนในห้องต่างตกใจมีเพียงเเค่เก็นจูโร่ทียืนนิ่งไม่เเย่งอะไร
" เห้..เดียวสิพูดเเบบนั้นไม่เเรงไปหน่อยหรอ " คริสหันไปตะคอกใส่ซึบาสะเเต่เธอกลับไม่พูดอะไรจนทำให้คริสเริ่มหัวเสีย " นี้!?...พูดอะไรบางสิ "
" พอเถอะ...คริสจัง... " คริสทีระงับอารมณ์ตัวเองก่อนจะหันไปหาฮิบิกิทีอยู่บนเตียง " เรื่องที่คุณซึบาสะพูดทำหมดนะถูกต้องเเล้วละ "พูดออกมาขณะทีใบหน้าของเธอทีเต็มไปด้วยใบหน้าทีเศร้าสร้อยก่อนทีซึบาสะจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่เเคร์
" นี้...เดียวสิ " คริสทีตามออกไปโดยตอนนี้ในห้องเหลือเพียงเเค่เก็นจูโร่กับฮิบิกิ
" เรื่องการต่อสู้ให้สองคนนั้นจัดการแล้วกัน....ช่วงนี้เธอก็พักผ่อนเเล้วกันน่า "
" ค่ะ... "
ด้านนอกมิคุนั่งรอฟังข่าวอยู่ทีม้านั่งก่อนทีเก็นจูโร่เดินออกมาพร้อมโอกาว่าเเละคนรอื่นๆ
" ตอนนี้คุณฮิบิกิพ้นขีดอันตรายเเล้วละครับ "
" ค่อยยังชั่ว "มิคุที่ได้ยินเเบบนั้นก็โล่งใจ
" ฉันอยากให้เธอได้รับรู้เอาไว้ " เก็นจูโร่ส่งเเผ่นเอ็กซเรย์ของฮิบิกิให้มิคุดูพอเห็นก็ถึงกับตาเบิกกว้างพร้อมตัวสั้น
" นะ...นี้มันเรื่องอะไรกันค่ะ "
" เศษชิ้นส่วนกังกุงเนียร์ทีกระเด็นมาโดนฮิบิกิคุงเมื่อ2ปีก่อนมันกำลังเเพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ....ขืนยังเป็นเเบบนี้ต่อไปละก็....ร่างกายของเธออาจจะรับไม่ไหว " เก็นจูโร่เริ่มเล่ารายละเอียดทั้งหมดมุกคนต่างก้มหน้าเงียบไม่พูดอะไร
" ถ้าหากไม่ให้ฮิบิกิออกไปสู้ได้ละก็....มันก็จะหยุดการแพร่กระจายสิน่ะค่ะ "
" ถ้าตามทฤษฎีละก็....ใช่เเล้วพวกเราตอนนี้ไม่สามารถช่วยได้ถ้าหากเธอเป็นเพื่อนสนิทของคุณฮิบิกิละก็สามารถช่วยได้เเน่นอน "
" ฉัน...สามารถช่วยฮิบิกิได้งั้นหรอ "
" ฝากปกป้องฮิบิกิคุงด้วยละ "
บันโจได้ยืนฟังเรื่องทุกอย่างทำได้เพียงเเค่เงียบไม่พูดอะไรก่อนทีมือถือของเขาจะดังขึ้นก่อนทีเขาจะหยิบขึ้นมาดูว่าใครเป็นคนโทรมาก็คือมิโซระจึงกดรับสาย
" มีอะไรงั้นหรอ? "
" บันโจ....รีบดูข่าวสิ!" เสียงมิโซระทีดูร้อนรนทำให้ซึบาสะที่ได้ยินจึงหยิบมือถือขึ้นมาเปิดข่าวเเล้วกดเพิ่มเสียงดังพอให้ทุกคนทีอยู่ตรงนั้นได้ยิน
" ผมนายกฮิมูโระ ไทเซ็น มีประกาศเร่งด่วนคือพวกเราได้เจรจากับทางนายกโฮคุโตะเเล้วตกลงกันไว้ว่าจะให้คาเมนไรเดอร์ของทั้งสองฝ่ายมาเป็นตัวเเทนของประเทศเข้าต่อสู้กันเพื่อยุติสงครามทีน่าเศร้าเเบบนี้ครับ "
" โกหกน่า..... "
ตัดกลับมาทางฝั่งมาเรียทีตอนนี้ทุกคนถูกเรียกให้มาประชุมดร.เวลทียืนรออยู่เเล้วจึงเริ่มพูดขึ้น
" งั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า " ดร.เวลได้เปิดจอขึ้นมาขณะทีภายในจอมีหัวใจของเนฟิลิมกำลังเต้นอยู่ซึ่งทำให้พวกมาเรียตกใจเล็กน้อย
" อย่าบอกนะว่า...นี้คือเนฟิลิมงั้นหรอ " ชิราเบะทีพูดขึ้นเป็นคนเเรก
" ถึงตอนนี้อาจจะลำบากหน่อยทีจะทำให้กลับมาอยู่ในสภาพเดิม " ดร.เวลได้ตอบคำถาม
" เเล้วทีนี้พวกเราจะทำยังไงละตอนนี้ "
"ตอนนี้เราต้องเลี้ยงมันโดย...ให้มันกินสิ่งที่สามารถทำให้เจริญเติบโตได้อย่างรวดเร็ว...และพวกเธอใช่เวลาตั้ง5ปีกว่า..ถึงจะทำให้มันเติบโตได้…"
"มันก็จริงอย่างทีนายพูด"
" ลืมไปแล้วหรอ...ว่าเธอคือฟีเน่ตามคำทำนายของเชนโชจินที่มาจากภูเขามินาคามิไม่ใช่หรอ "
" อ่า...ก็อย่างทีว่านั้นแหละ "
" มาเรียไม่มีทางลืมเรื่องในตอนนั้นได้หรอกค่ะและการหาสิ่งของทีจำเป็นนั้นเป็นหน้าที่ของฉัน...รบกวนช่วยถามฉันโดยตรงดีกว่านะค่ะ "
" ถ้างั้นต้องขออภัย " ดร.เวลโค้งคำนับกล่าวขอโทษ " งั้นก็ให้ความร่วมมือด้วยละกันน่ะครับ...เเละตอนนี้เรามีหนทางไปสู่ฟรอนเทียร์โดยมีเชนโชจินและมีหัวใจของเนฟิลิม เป็นประตูไปสู่สิ่งที่พวกเราปรารถนา "
" พวกเราได้ที่อยู่ของฟรอนเทียร์เป็นทีเรียบร้อยเเล้วว่ามันอยู่ที่ไหน " ดร.เวลตบมือขึ้นเเทรกก่อนจะยิ้มออกมา
" นั้นสิน่าครับ...เท่านี้ก็การเตรียมปาร์ตี้ของเราก็ใกล้จะเสร็จสมบรูณ์เเล้ว..ทีเหลือก็เเค่รอค่อยพร้อมเต้นรำไปเท่านั้นเเหละครับ..หึหึ...ฮ่าห์...ฮ่าห์ " ดร.เวลได้ขำออกมาเหมือนคนสติไม่ดีจนทุกคนเริ่มขนลุก
" ตอนนี้เราเหลือเพียงสิ่งเดียวทีต้องการเเล้วตอนนี้ภารกิจต่อไปนี้ฉันจะไปกับมาเรียสองคนเองทุกคนทีเหลือค่อยรอคำสั่งจากฉัน " ทุกคนก้มหน้าให้คำตอบ
" ดูเหมือนว่าเธอคงต้องไปเตรียมตัวกับการประลองกับคาเมนไรเดอร์โทโตะด้วยสินะ " ดร.นาตาช่าได้หันมาพูดกับคาสึมิทียืนกอดอกไม่พูดอะไรขณะทีถือบอทเทิลของซังกะบลาสไว้ในมือ
" รู้เเล้วงั้นหรอ.....เเต่ก็เป็นการดีสำหรับพวกคุณนิจะได้ตามหาในสิ่งทีพวกคุณต้องการง่ายขึ้นนะ "
คาสึมิได้เดินไปทีประตูก่อนมันจะเลื่อนเปิดออกพอเดินผ่านไปจู่ๆดร.นาตาช่าได้พูดอะไรบางอย่างให้เขามาสนใจ
" ฉันเสียใจด้วยกับลูกน้องของเธอ " ดร.นาตาช่ากล่าวเเสดงความเสียใจก่อนที่จะเดินออกไปเเต่คิริกะกับชิราเบะได้เดินเข้ามาหาคาสึมิ
" คุณคาสึมิจะไปต่อสู้จริงๆงั้นหรอ " คิริกะได้เอ๋ยถามพร้อมกับสีหน้าที่แอบเป็นห่วงพร้อมกับชิราเบะเองก็ไม่ต่างกันน
" ช่วยไม่ได้นิน่า.....เป็นคำสั่งของนายกนิน่า " คาสึมิได้กล่าวก่อนจะหันไปลูบหัวทั้งสอง " ไม่ต้องเป็นห่วง...ฉันจะทำให้มันจบทันที "
ณ Coffe nasita
นายกฮิมูโระไดเดินทางมาพบเซ็นโตะด้วยตัวเองเเต่สภาพของเซ็นโตะที่ดูไม่มีชีวิตชีวาเหมือนทุกครั้งเเละเอาเเต่ก้มหน้าไม่พูดอะไรเเม้เเต่คำเดียวโดยมีพวกซึบาสะได้มายืนมองสภาพเซ็นโตะสลับไปทางนายกฮิมูโระที่มองเซ็นโตะอย่างไม่ละสายตาก่อนทีบันโจจะมาเสิร์ฟกาเเฟให้กับเขา
" ตัวเเทนงั้นหรอครับ? "
นายกฮิมูโระได้หันไปมองบันโจก่อนจะหยิบเเรบบิทบอทเทิลเพียงอันเดียวทีเหลืออยู่วางไว้ตรงหน้าของเซ็นโตะ
" นี้คือบอทเทิลทีพวกเราเก็บไว้.....ถึงเเม้ตอนเเรกทางเราต้องการในเธอเลิกเเต่ตอนนี้ฉันไม่อยากให้ประชาชนเกิดอันตรายไปมากกว่านี้ได้โปรดให้พวกเรายืมพลังของเธอด้วยเถอะ " ไร้การตอบรับของเซ็นโตะทำให้นายกฮิมูโระต้องลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเเล้วก้มหัวให้
" ทางเราเองก็เข้าใจความรู้สึกของเธอ....เเต่นี้่ก็เพื่อโทโตะขอร้องละได้โปรดร่วมมือกับเราทีเถอะ " นายกฮิมูโระได้ยื่นมือไปจับเเขนของเซ็นโตะเเต่ทันใดนั้นเซ็นโตะยกมือมาจับมือของเขาเอาไว้ก่อนจะดึงออกไปเฉยๆต่อหน้าสายตาทุกคนร่วมถึงฮิบิกิที่ค่อยนั่งมองอยู่ห่างๆ
" ผม....ไม่อยากจะต่อสู้อีกเเล้ว " เซ็นโตะที่พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนเเรงก่อนจะลุกขึ้นเเล้วเดินออกจากร้านไปต่อหน้าต่อทุกคน
เซ็นโตะได้มายืนอยู่หน้าจุดตายของอาคาบะพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือเพื่อมาไหว้เเต่ด้วยอาการทียังช็อคอยู่ตั้งเเต่ตอนนั้นจนตอนนี้ก็ยังตัวสั่นไม่หยุดเเละหายใจไม่เป็นจังหวะเเต่เซ็นโตะกลั้นใจเดินไปช้าๆก่อนจะวางช่อดอกไม้ให้เเล้วนั่งลงยกมือไหว้เเละภาพของสมาชิกซังกะบลาสทุกคนทีตายไปค่อยถ่าโถมเข้ามาโดยเฉพาะอาคาบะ
" โย่ว " ระหว่างทีเซ็นโตะกำลังไหว้อวยพรให้จู่ๆก็ได้ยินเสียงๆนึ่งจนทำให้เขาเงยหน้ามองขึ้นไปพบสมาชิกซังกะบลาสยืนอยู่ต่อหน้าเขาจนทำให้เซ็นโตะเกิดกลัวจนต้องถอยหนีออกมา
" อะ...อ่าาา!! ฉันขอโทษ....ฉันขอโทษ.....ทุกสิ่งทีอยู่อย่าง.....ฉันขอโทษ... " เซ็นโตะทีถึงกับเสียสติเอาเเต่พูดขอโทษพร้อมก้มหัวขอโทษกับพื้น
คาสึมิที่เดินมาพร้อมช่อดอกไม้ในมือได้เห็นเซ็นโตะที่ก้มขอโทษอยู่เเบบนั้นก็ได้เดินมาก่อนจะวางช่อดอกไม้ข้างของเซ็นโตะเเล้วย่อตัวลงไหว้
" อะไรกันมีคนมาเยื่ยมก่อนฉันงั้นหรอเนี่ย "
เซ็นโตะได้เงยหน้าขึ้นมาเห็นคาสึมิก่อนจะค่อยๆคลานเข้าไปหาจับเสื้อคาสึมิเอาไว้ก่อนจะรวบร่วมสติจะพูดในสิ่งทีกำลังคิดออกมาตอนนี้
" อะ...ฮึก....ขอร้องละ....ช่วยต่อยฉันทีสิ.....ฉันนะทำเรื่องทีไม่ดีลงไป....ทำในสิ่งทีคำขอโทษไม่มีทางชดใช่ได้ "
คาสึมิทีไม่ได้พูดอะไรเพียงเเค่ฟังเซ็นโตะกำลังพูดเหมือนเพื่อไถ่บาปของเขาเเต่คาสึมก็เข้าใจดีกับสิ่งทีเซ็นโตะทำไปเพราะอยู่ช่วงสงครามยังไงก็ต้องเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นสักวัน
" ขอร้องละ...ช่วยชกฉันจนกว่าจะพอใจเลย "
" ในการต่อสู้ตัวเเทน....เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะจัดให้ตามทีขอเลย " คาสึมิพูดเพียงเเค่สั้นๆก่อนจะลุกขึ้นยืนเเล้วกำลังจะเดินจากไป
" แต่ฉันทำไม่ได้หรอก!! "
" งั้นก็โทโตะก็คงตกเป็นของเรา " คาสึมิได้เดินยืนพิงโขดหินก่อนจะหยิบด็อกเเท็กทั้งสามสีออกมาพร้อมมองดูชื่อจริงๆขอซังกะบลาสทั้งสามคน " โอยามะ มาซารุ ไอคาวะ ชูยะ มิฮาระ โชคิจิ นี้คือจริงของพวกนั้นถึงเเม้จะติ้งต๋องเอาเเต่ใจไปบางก็เถอะ...เเต่ว่าพวกนั้นเองก็เป็นเพื่อนที่ไม่มีใครมาเเทนทีได้ "
คาสึมิได้เดินมายืนตรงหน้าเซ็นโตะเเล้วก้มลงไปหาก่อนทีเซ็นโตะจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปหา
" ไม่อยากให้มิตรหรือศัตรูต้องตายดูเหมือนว่าจะไม่ใช้คำพูดทีสวยหรูอย่างทีคิดสินะ....เเกไม่ได้ผิดอะไรหรอก " คาสึมิได้เอามือไปกระเเทกกับเเขนของเซ็นโตะเบาพร้อมกำด็อกเเท็กในมือเอาไว้ " ฉันน่ะเห็นคนตายต่อหน้ามานักต่อนักเเล้วเพราะนี้คือสงคราม "
"เจ้าพวกนั้นนะตั้งใจจะสละชีวิตตัวเอง...เพราะอ่อนเเอเลยสูญเสียเรื่องมันก็มีเเค่นี้เเหละ " คาสึมิพูดจบได้ลุกขึ้นเดินออกไปก่อนจะหยุดหลังจากเดินไม่มีกี่ก้าว " เพราะงั้นฉันจะเผาไหม้จิตใจของฉันเเล้วโค่นเเกซะ "
คาสึมิได้เดินหายไปขณะทีเซ็นโตะกำลังนั่งเงียบไม่พูดอะไรมือถือก็ดังขึ้นก่อนทีเข้าหยิบออกมาดูชื่อคนโทรนั้นก็คือโซอิจิ
ทางตึกร้างเเห่งนึ่งในเมืองโทโตะทีเเอเรียCโซอิจินั่งกินขนมพร้อมทำหน้าเบื่อๆเซ่งเเต่ไม่กี่นาทีต่อมาก็หันไปพบกับคนทีตนได้นัดมาานั้นก็คือเซ้นโตะทีเดินมาหาช้าๆ
" โย่ว...ได้เข้าว่านายปฏิเสธในการต่อตัวเเทนหรอ? "
เซ็นโตะทีเดินมาพร้อมกับหน้าททีเรียบนิ่งไม่พูดอะไรโซอิจิทีเห็นหน้าเเบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะหลุดยิ้มออกมาเซ้นโตะทีเเอบเห็นก็เงยหน้าขึ้นมามอง
" มีอะไรน่าขำรึไง? "
" ดูท่านายจะยังไม่เข้าใจ...ง้ำๆ " โซอิจิพูดเชิงเป็นปริศนาก่อนจะหยิบขนมในมือขึ้นมาจัดการให้หมดก่อนจะเก็บเปลือกใส่ในกระเป๋าเสื้อเเล้วลุกขึ้นเดินไปหา "พวกนายสองคนรวมถึงพวกซังกะบลาสนั้นนะ....ตั้งบเเต่ถูกรมเนบิวล่าเเก็สไปก็ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปเเล้ว...เพราะงั้นตอนนี้นายเป็นก็แค่อาวุธก็เท่านั้น "
โซอิจิได้เดินเข้าไปหาพร้อมยิ้มขนมอีกอันขึ้นมาเเกะก่อนจะยื่นให้เซ็นโตะเเต่ไม่มีทีท่าจะโต้ตอบอะไรจึงเอาเขาปากตัวเองเเทน " นายลืมไปเเล้วรึป่าวว่าเรากำลังอยู่ในสงครามนะไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นอยู่เเล้ว "
" เรื่องเเบบนั้นนะ "
" หรือนายจะบอกว่าจะปกป้องทุกคนได้โดยไม่มีใครบาดเจ็บงั้นหรอ?......จะมองโลกในเเง่ด๊ก็ขอให้มีขอบเขตบางน่า " โซอิจิได้เดินมาเเตะไหล่เซ็นโตะเบาก่อนจะจัดการขนมในมือจนหมด " ถ้านายไม่อยากต่อสู้ก็เรื่องของนายเเต่ว่านะ....นายก็น่าจะรู้ดีถ้านายไม่สู้คนที่มาสู้เเทนจะเป็นใคร "
เซ็นโตะเองก็รู้ดีว่าถ้าตัวเองไม่สู้บันโจจะต้องออกตัวเเทนเเน่นอนเเต่ตัวใครในตอนนี้ไม่พร้อมทีจะต่อสู้กับใครได้เลย
" ถ้าบันโจไม่สามารถโค่นกรีสได้โทโตะก็จะตกเป็นของโฮคุโตะโดยสมบรูณ์....เเละทุกคนในโทโตะก็จะรวมตัวกันโทษครอสอย่างเเน่นอน " เซ็นโตะที่ได้ยินเเบบนั้นก็ได้เพียงเเค่เงียบสู้ไปก็เท่านั้นขณะทีโซอิจิเหมือนพยายามทำให้เซ็นโตะเปลี่ยนใจกลับไปสู้ "นายไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องสู้เท่านั้น....นายเองก็รู้อยู่เเกใจไม่ใช่รึไงกัน "
ความคิดเซ็นโตะตอนนี้ได้เเบ่งออกเป็น2ฝั่งอีกใจไม่คิดทีจะต่อสู้อีกต่อไปอีกใจถ้าไม่สู้ก็จะเสียโทโตะไปพร้อมกับความผิดทั้งหมดจะยัดให้กับครอสเป็นคนรับผิดชอบคนเดียวเซ็นโตะที่ตอนนี้ไม่รู้ทางไหนตอนนี้เขาไม่สามารถตัดสินใจเรื่องเเบบนี้ได้
" ที่นายมาที่นี้ก็เพื่อหวังอะไรบางอย่างใช่มั้ยละ "
" หนวกหูน่า!! "ความอดทนของเซ็นโตะได้หมดลงเเละระเบิดอารมณ์ออกมาทั้งหมดเเล้ววิ่งเข้าใส่โซอิจิทันทีเเต่กลับเป็นฝ่ายถูกต่อยเข้าททีท้องจนเข่าทรุดลงไปกับพื้น
" ฮึก...ฉันควรจะทำยังไงดี...เเล้วฉันควรจะทำไงดีละ!!!"
" สิ่งทีนายทำได้คิือต้องเอาชนะกรีสเท่านั้น "
" อึก...ฮึก...ไม่ไหวหรอก... "
" นายกลัวที่จะสูญเสียความเป็นตัวเองอีกใช่มั้ย.....ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเป็นนายชนะได้อยู่เเล้ว " โซอิจิได้เดินไปหยิบกระเป๋าทีตัวเองเอาติดตัวมาด้วยมาวางไว้ตรงหน้าเซ็นโตะ" ลักษณะเด่นของบิลด์ไดรฟเวอร์นะ คือการไม่สามรถคาดเดาความเเข็งเเกร่งด้วยฮาร์ซาร์ดเลเวลยังไงละ "
โซอิจิได้เปิดกระเป๋าออกพบบอทเทิลของโฮคุโตะเเละเซย์โตะทั้งหมดได้มาอยู่ตรงหน้าของเซ็นโตะเรียบร้อย
" ฉันให้ยืม....ภายใน1สัปดาห์ก่อนจะถึงวันสู้บอทเทิลพวกนี้เป็นของนายเเละใช่บอทเทิลพวกนนี้ทำให้นายเเข็งเเกร่งขึ้นสะ "
โซอิจิพูดจบได้หยิบทรานสตรีมกันออกมาพร้อมกับคอบบร้าลอสบอทเทิลออกมาใส่กัน
COBRA!
" ไอโลหิต "
MISTATCH
COBRA
FIRE!
" ลุกขึ้นสะ.....นายต้องต่อสู้กับฉันเพื่อให้สามารถใช่บอทเทิลพวกนั้นได้ชำนาญเเละเพิ่มฮาร์ซาร์ดเลเวลให้เพิ่มขึ้น อาจจะสามารถควบคุมฮาร์ซาร์ดทริเกอร์ได้ก็ได้นะ "
เซ็นโตะที่ยังคงฝั่งใจเกี่ยวกับมันไม่หายได้เเต่ส่ายหน้าไปมาเเละค่อยปฏิเสธทีจะสู้อย่างงั้น
" มั่วนอนทำอะไรอยู่! ไม่ใช่ว่านายมีสิ่งที่ต้องปกป้องหรอ? จะไม่ต่อสู้เพื่อความถูกต้องที่นายเคยพูดไว้มางั้นหรอ? จะบอกว่าตำพูดพวกนั้นมันโกหกงั้นหรอ!!! "
" อึก.....ฮ้ากกกก!!!!! " เซ็นโตะได้ตะโกนร้องออกมาก่อนจะระบายต่อยลงพื้นพร้อมสลัดความรู้สึกทีมีออกไปทั้งหมด " เเย่ที่สุดเลย....ถึงเเม้จะเจ็บปวดเเละยากลำบากเเค่ไหนก็ตาม...ฉันนะไม่มีทางเลือก "
เซ็นโตะได้ยื่นมือไปหยิบบอทเทิลภายในกระเป๋าตรงหน้าออกมาเเล้วลุกขึ้นหยิบบิลด์ไดรฟเวอร์มาสวมทันที
" มีเเต่ต้องสู้เท่านั้น!! "
PHOENIX!
SOUJIKI!
ARE YOU READY?
" แปลงร่าง! "
บิลด์ได้วิ่งเข้าไปลากสตาร์ดออกไปทีโลกก่อนจะยิงไฟทีมือขวาเข้าโจมตีใส่สตาร์คไม่หยั่ง
" เฮ้ย เฮ้ย...เครื่องดูดฝุ่นมีไว้เเค่ประดับรึไง " สตาร์คได้หยิบสตีมกันขึ้นมากระหน้ำยิงกระสุนใส่เเต่บิลด์ได้ใช่มือซ้ายดูดกระสุนเข้าไปจนสามารถเข้าถึงตัวสำเร็จเเละโจมตีด้วยเปลวไฟทันที
สตาร์คก็ยังคงหลบได้เเล้วยิงอัดใส่ทีท้องจนบิลด์กระเด็นลงไปนอนกับพื้น
" ยังใช่ไม่ได้ ใช่ไม่ได้ "
" หนวกหูน่า! "
ROSE HELICOPTER!
BEST MATCH!
ARE YOU READY?
" บิลด์อัพ! "
JOUNETSU NO ZEMPUKI ROSECOPTER YEAHH!
" ให้ตายสิ...นายเนี่ยชอบสีเเดงกับสีเขียวจังน่า " สตาร์คได้หยิบสตรีมเบรดขึ้นมาพร้อมวิ่งเข้าใส่พร้อมบิลด์ได้หยิบใบพัดสีเขียวทีหลังออกมาทั้งสองเข้าโจมตีใส่กันทันทีเเต่บิลด์ที่เป็นฝ่ายโจมตีเข้าใส่อย่างหนักจนสตาร์คเซถอยหลังไปก็จะใช่ท่าไม้ตายทันที
READY GO!
VOTEX FINISH!
บิลด์ได้ใช่ใบพัดที่เต็มไปด้วยหนามเเละกลีบกุหลายพุ้งเข้าโจมตีฟันใส่ด้านข้างของสตาร์คจนเกิดความเสียหายเล็กน้อยทำให้สตาร์คเข่าทรุดลงกับพื้น
" ว่าเเล้วเชียวเบสเเมทซ์ทำได้ดีกว่าทีคิดเอาไว้เลย....เเต่ว่ามันยังไม่พอหรอกมาต่อกันเลยเซ็นโตะ!! "
TURTLE WATCH!
BEST MATCH!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
