ตอนที่ 12 : บาดเเผลที่ไม่มีวันจางหาย
หลังการต่อสู้จบลงคนของเก็นจูโร่ได้มารับตัวทุกคนกลับเเละไม่มีร่องรอยของคาสึมิเเละดร.เวลว่าหลบหนีไปไหนพอพวกเขามาถึงก็ได้พาฮิบิกิเข้าห้องพยาบาลทันทีโดยมี บันโจ ซึบาสะ คริส ที่ทำเเผลเรียบร้อยนั่งรออยู่นอกห้องโดยฮิบิกิได้รับการรักษาด้วยเทคโนโลยีทีล้ำสมัยหว่าทีๆอื่น
ทางด้านเซ็นโตะที่หมดกำลังใจทีจะสู้ไม่เเม้เเต่จะเเตะต้องบิลด์ไดรฟเวอร์หรือทำอะไรสักอย่างเดียวตอนนี้เซ็นโตะได้คืนบอทเทิลทั้งหมดให้กับรัฐบาลเเละเก็บตัวอยู่เเต่ห้องใต้ดินไม่โผล่ออกไปหาใครเเม้เเต่มิโซระไม่ทานอะไรมา1สัปดาห์เต็มๆ
เหตุการณ์ข้างนอกทีเต็มไปด้วยความเสียหายจากทีโฮคุโตะได้ส่งกองกำลังเข้ามาก่อสงครามจนบางเมืองพังทลายไม่เป็นท่าในเเต่ละเเอเรียจนชาวเมืองบางส่วนต้องอาศัยต่างทีหลบภัยทีทางรัฐบาลจัดเตรียมให้ตามเเอเรียพื้นที่ทีได้มีคำสั่งอพยพมีทั้งเเอเรีย C,E,F,H จนตอนนี้ภายนอกมีเเต่ความเงียบอย่างกับเมืองร้าง
สถานการณ์ตึงเครียดได่มาอยู่ที่นายกฮิมูโระที่พยายามป้องกันความเสียหายน้อยทีสุดเเละได้นำบอทเทิลเอาไปซ่อนตามจุดเเต่ละทีพร้อมให้การ์เดี้ยนค่อยเฝ้าตามจุดที่บอทเทิลเก็บรักษาเเต่ก็ถูกคาสึมิบุกเข้าไปชิงได้เเทบทั้งหมดจนสร้างความวุ่นวายให้กับทุกคนในทำเนียบถึงเเม้ทางเก็นจูโร่ที่ให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มทีก็ยังไม่สามารถช่วยไรได้
ได้มีเจ้าหน้าทีคนนึ่งได้วิ่งเข้ามาในห้องด้วยความเร่งรีบพร้อมกับข่าวร้าย
" ท่านครับนอกจากบอทเทิลที่M2ทีโรงงานเองก็ยังถูกชิงไปครับ...ตอนนี้เหลือบอทเทิลทีเก็บอยู่ในฐานทีM4เเละทีทำเนียบเท่านั้นครับ "
นายกฮิมูโระที่ได้ยินข่าวร้ายจนต้องระบายอารมณ์กับโต๊ะอย่ากช่วยไม่ได้
" ตอนนี้ดูเหมือนว่าทางพวกเราจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเห็นๆเลยนะครับ " เก็นจูโร่ที่มองดูบอทเทิลทีเหลืออยู่มี เเรบบิท,เเทงค์,ทากะ,เเกทลิ้ง,ดราก้อน,เด็นชะ,คอมมิค,นินจาและเเพนโดร่าบ็อกซ์ที่ยังคงอยู่กับทางโทโตะเเต่บอทเทิลทีเหลือตกไปอยู่ในมือของโฮคุโตะทั้งหมด
" ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นอย่างงี้ตั้งเเต่บิลด์ได้ถอนตัวมา1สัปดาห์เท่านั้นเอง "
" เอาไงต่อดีละครับท่านนายกฮิมูโระ " เก็นจูโร่ได้หันมาถามนายกอิมูโระเพื่อหาวิธีที่เเก้ไขได้ดีที่สุดตอนนี้
" คงไม่มีทางเลือกอื่นเหลือเเล้วละ "
ตัดมาทางพวกบันโจที่ได้เเต่อยู่เฉยทำอะไรไม่ได้เเละคนที่พร้อมสู้มากทีสุดมีเพียงเเค่บันโจเพียงคนเดียวเท่านั้น
" ได้เเต่หวังว่าให้เซ็นโตะคุงกลับมาในฐานะบิลด์เท่านั้น "
" ต่อให้เป็นเเบบนั้นเราก็คืนบอทเทิลทั้งหมดให้กับรัฐบาลเเล้ว...อีกอย่างเจ้านั้นเองไม่อยู่ในสภาพทีจะต่อสู้ได้หรอก... "
ทุกคนได้ยินเเบบนั้นก็ต่างเงียบไม่พูดอะไรก่อนทีมิโซระจะหันไปถามอาการของฮิบิกิจากซึบาสะ
" เเล้วฮิบิกิจังอาการเป็นไงบ้าง "
" ตอนนี้ก็ยังไม่ได้สติ.....ตอนนี้โคฮินาตะค่อยเฝ้าอยู่อย่างใกล้ชิดไม่ไปไหนเลย " ซึบาสะได้หันมาตอบก่อนจะนิ่งเงียบไปเเล้วนึกย้อนไปไม่กี่วันก่อนทีเก็นจูโร่เรียกเธอไปพบเรื่องของฮิบิกิ
" ขอโทษทีเรียกมาในเวลาเเบบนี้นะ "
" เรียกฉันมามีอะไรงั้นหรอค่ะ? " เก็นจูโร่ไม่ได้พูดอะไรเเต่ยื่นบางอย่างให้กับซึบาสะเธอจึงได้หยิบมาซึ่งเป็นกล่องกระจกทรงกลมเเละด้านในได้มีเหมือนเป็นเเร่ไรบางอย่าง
" นี้คือ? "
" ชิ้นส่วนเนื้อเยื้อของฮิบิกิคุงทีพวกเราเก็บได้ตอนตรวจร่างกายของเธออยู่นะ "
" เศษกังกุงเนียร์ในอกของเธองั้นหรอค่ะ? "
" การทีเธอใช่เศษกังกุงเนียร์เป็นพลังงานเเละใช่เป็นซิมโฟเกียร์ซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆทำให้ทันกระจายไปทั่วส่วนต่างๆของร่างกาย "
" เศษผลึก....หลอมร่วมกับเนื้อเยื่องั้นหรอ? " ซึบาสะทีฟังจากเก็นจูโร่โดยสีหน้าของเธอไม่อยากเชื่อก็ตาม
" นี้คือทีมาของพลังมหาศาลของฮิบิกิคุงที่เหนือกว่าการประสานทั่วๆไป " เก็นจูโร่ได้หยิบผลตรวจเอ็กซเรย์ของฮิบิกิให้ดูทำเอาซึบาสะยิ่งช็อคกว่าเดิม
" เเล้วจะมีผลอะไรกับร่างกายของเธอรึป่าวค่ะ "
" มันจะค่อยๆคร่าชีวิตของเธอไปอย่างช้าๆ "
" ทาจิบานะ...จะตายงั้นหรอ "
" ถึงเเม้จะไม่ตาย....เเต่ถ้าผลึกยังหลอมร่วมกับร่างกายของเธอเเบบนั้นต่อไปเรื่อยๆละก็พวกเรายังจะพูดได้ว่า เธอจะมีชีวิตเเบบมนุษย์ทั่วไปได้อีกรึป่าว? " เก็นจูโร่ที่พูดไปก็ยังกัดฟันพูดออกมา " เพราะการทีเธอคลั่งในตอนนั้นทำให้รู้ว่าตอนนี้ทำให้รู้ว่าชีวิตของเธอกำลังอยู่ในอันตราย "
" ชีวิตของทาจิบานะที่จะเเตกเป็นเสี่ยง....เหมือนกับดวงจันทร์ "
" ถึงเเม้ว่าพวกFISจะพูดโอ้อวดว่าจะช่วยโลกจากการที่ดวงจันทร์ตกที่กำลังจะตกมาใส่โลกได้ก็เถอะเเต่พวกนั้นก็ใช่นอยท์ที่เป็นอันตรายกับมนุษย์คงจะปล่อยต่อไปไม่ได้เเล้วละ...เเต่พวกเราก็ไม่อยากให้ฮิบิกิคุงต่อสู่อีกเเล้ว "
ซึบาสะได้นั่งนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเเละเรื่องนี้มีเเต่เธอเท่านั้นทีรู้ไม่ยอมบอกใครเเม้เเต่กับคริสก็ตาม
" ทั้งเรื่องของโฮคุโตะ.....ไหนจะเลือกดวงจันทร์ที่กำลังจะตกลงมาอีกคิดว่าทางโฮคุโตะจะรู้เรื่องรึป่าว " ซาวะได้
ถามขึ้นซึบาสะได้หันมาตอบทันควัน
" ดูเหมือนว่าจะไม่รู้เหมือนกัน....ข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไม่ได้ประกาศในใครในเมืองรู้เรื่อง "
" ถ้าหากรู้เรื่อง.....คงเกิดความกังวลมากเเน่ "
" โธ่เอ๋ย....พวกเราทำอะไรไม่ได้เลยรึไง " คริสที่ได้ต๋อยใส่กำเเพงเพื่อระบายอารมณ์
ตัดกลับมาทีเขตกั้งกันนอกเมืองจุดเดียวกับKadigirดร.เวลทีอยู่ในสภาพมอมเเม่มเหมือนไปคลุกกับพื้นกำลังเดินไปมาอย่างไรทิศทาง
" วะ..อ้ากก " ดร.เวลกลิ่งตกลงเนินร่องพื้นหลังจากทีตกลงมาเขาได้หันไปเห็นสิ่งนึ่งทีทำให้เข้ายิ้มออกมาเหมือนได้เกิดใหม่ตรงหน้าก็คือหัวใจของเนฟิลิมที่ยังคงเต็นถึงเเม้จะไม่มีร่างกายเหลืออยู่เเล้วก็ตาม
" หึหึมาอยู่ที่นี้เอง....เพียงเเค่นี้ฉันก็เป็นผู้กล้าได้อยู่ " เขาทีไม่รีรอเดินตรงเข้าไปหยิบขึ้นมาก่อนจะเดินออกจากเขตกั้งกันอย่างมีความสุข
ภายในเครื่องบินมาเรียทียืนเฝ้าอยู่ข้างเตียงที่ดร.นาตาชากำลังนอนอยู่พร้อมร้องเพลงออกมาซึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่ตัวดร.นาตาชาได้รู้สึกตัวขณะทีหันไปเห็นมาเรียยืนร้องอยู่ข้างก็ได้หลุดยิ้มออกมา
" เป็นเด็กที่ดีจริงๆ...ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันพยายามจะเปลี่ยนเด็กที่อ่อนโยนพวกนี้เพื่อเเบกรับโชคชะตาทีเลวร้ายเเบบนี้ " ขณะทีดร.นาตาชากำลังคิดในใจพร้อมความรู้สึกผิดได้ถ่าโถมเข้าใส่ " บางทีฉันอาจจะเดินทางผิดก็เป็นได้ "
ดร.นาตาชาค่อยๆยันตัวเองขึ้นก่อนจะมีสัญญาณติดต่อผ่านจากจอมอนิเตอร์ข้างๆเตียงก่อนทีเธอจะไปกดรับ
" มาเรีย " ปลายสายเป็นคิริกะทีเป็นคนติดต่อเข้ามา
" นี้ฉันเอง " มาเรียทีหยุดร้องกระทันหันเมื่อได้ยินเสียงดร.นาตาชา
" ระ..หรือว่าจะเป็นMom....Momเองหรอค่ะ " คิริกะทีพอรู้เเล้วว่าคนทีรับคือใครก็เกิดกลัวเล็กน้อยก่อนจะถามเพื่อความเเน่ใจ
" ร่างกายไม่เป็นไรเเล้วหรอค่ะ " ชิราเบะได้พูดขึ้น
" มาเรียค่อยดูเเลฉันเป็นอย่างดี..ไม่เป็นอะไรหรอก "
" ดีจังเลย "
" นะ..นี้Mom...ต้องขอโทษทีพวกเราออกมาข้างนอกโดยไม่ขออนุญาตนะค่ะ " คิริกะได้พูดขอโทษขณะทีกำลังเดินอยู่ในย่านการค้าของเมืองทีถูกปล่อยร้าง
" ฉันเข้าใจเเล้วละค่ะ....มาเรียเป็นคนบอกสินะ "
" มีเเค่มาเรียทีรู้เรื่องอาการของMomดีที่สุด...เพราะงั้นพวกหนูเลยออกมาตามหาตัวดอกเตอร์เอง...แต่ว่ายังติดต่อเขาไม่ได้เลย "
" ขอบคุณทั้ง2คนด้วย....งั้นฝากเรื่องดอกเตอร์ด้วยละกันเดียวจะส่งจุดนัดพบไปให้ "
" รับทราบค่ะ " หลังจากตัดการติดต่อคิริกะถอนหายใจออกมาเหมือนยกภูเขาออกจากอก " เห้อ...ไม่คิดเลยว่า..Momจะเป็นคนรับนะเนี่ย "
" แต่ว่าไม่เป็นไร...ก็ดีเเล้วล่ะ " ไม่นานเสียงท้องร้องของคิริกะหน้าเเดงเพราะความเขินอาย
" นะ..หน้าอายจัง...พอหายห่วงก็หิวขึ้นมาเลย "
" จะว่าไปทั้งวันเราไม่ได้กินอะไรเลยเเต่เช้านี้น่า " ทั้งสองที่มองดูร้านต่างๆทีพอจะมีอาหารให้พวกเธอกิน
" งั้นพวกเราหาร้าน....เเล้วกินข้าวกันดีกว่า "
" อืม...เเต่เราต้องรีบตามหาดอกเตอร์ให้เร็วที่สุดนะ " ถึงเเม้จะหิวชิราเบะก็ยังคงไม่ลืมภารกิจของตัวเองเเม้แต่น้อย
" นั้นสิน่า..งั้นพวกเราไปกันเถอะ " ทั้งสองจับมือกันวิ่งออกไป
ภายในห้องพยาบาลฮิบิกิทีนอนหลับมา1สัปดาห์เต็มก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้นมานั่งก่อนจะมองดูรอบๆว่าเธออยู่ที่ไหนก็ได้เห็นว่าเธฮนอนอยู่บนเตียงให้ห้องพยาบาลในฐานบัญชาการเเละเธอก็พอจำได้ว่าก่อนนหน้านีเกิดอะไรขึ้นมาบางพร้อมกับความฝันตลอด2ปีได้หวนกลับมา
เธอที่ถูกกลั่นเเกล้งเเละถูกหาว่าเป็นฆาตกรจากคนรอบข้างไม่เเม้เเต่โรงเรียนเหลือเพียงเเค่เเม่เเละย่าของเธอเท่านั้นที่ค่อยอยู่เคียง
" นี้เรา..... " ฮิบิกิทีรู้แปลกทีหน้าอกก่อนเปิดตรงเเผลทีหน้าอกพบสะเก็ดทีเเผลก่อนทีเธฮจะเอามือสกิดเบาๆก็ทให้มันร่วงตกพอดี " สะเก็ด...งั้นหรอ "
บันโจทีกำลังวิดพื้นเพื่อเสริมร่างกายให้สามารถควบคุมพลังของเเสครชไดรฟเวอร์อย่างชำนาญอยู่กลางร้านโดยทีมิโซระนั่งเป็นกังวลเรื่องเซ็นโตะจู่มือถือก็ร้องจนหยิบมาดู
" อ่ะ....มีผู้เห็นเหตุการณ์บอกว่าเห็นกรีสปรากฎตัวใกล้ๆฐานM4 " พอบันโจได้ข่าวก็รีบออกไปทันที
เวลาเดียวกันฮิบิกิได้เดินไปตามฟุตบาทพร้อมกับมิคุที่ได้มารับหลังจากทีรู้ว่าฮิบิกิฟื้นเเล้วก็ทำเอาเป็นห่วงอยากมาก
" ฮิบิกิอาการเป็นไงบ้าง.....ไม่เป็นไรเเน่เเล้วหรอ "
" อะ...อืมไม่เป็นไรเเล้วละต้องขอบคุณคนทีหน่วยด้วย....ว่าเเต่เกิดอะไรขึ้นบางหรอตอนที่ฉันหลับไป "
" เห็นว่า....คุณเซ็นโตะเขา.... "
มิคุได้เล่าเรื่องสถานการณ์ในปัจจุบันว่าตอนนี้อยู่ในช่วงสงครามระหว่างเมืองให้ฟังเเต่พอเล่าเรื่องเซ็นโตะให้ฟังฮิบิกิได้ยินก็รู้สึกว่ารู้สึกเศร้าใจเเละโทษตัวเองว่าเป็นความผิดของเธอเเต่ไม่ได้เเสดงออกมาเพื่อไม่ให้มิคุต้องลำบากใจก็ยิ้มออกมา
" งั้นหรอ....เกิดอะไรขึ้นหลายอย่างเลยสิน่า "
" พวกคุณอิบาตะตอนนี้ก็ไปอยู่ที่หลบภัยกันหมดเเล้วตอนนี้ "
" งั้นเองหรอ...คุณเเม่กับคุณยายก็คง "
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินไปคุยไปก็ได้มีรถเก๋งสีดำ3คันขับผ่านพวกเธอไปจนละสายตาเเต่ไม่นานก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นทำให้ทั้งสองตกใจจนฮิบิกิได้วิ่งไปตามทางทีรถไป
" ฮิบิกิ!! "
ปลายทางทีกำลังมุ่งไปนั้นสภาพรถ3คันพังยับเยินเห็นได้ชัดเเละผู้ทีทำลายนั้นก็คือดร.เวล
" ฮิ..ฮิ...คราวนี้จะไม่ยอมให้ใครเเย่งสิ่งนี้ไปไหนเเน่...ไม่ว่าใครก็ตาม " ดร.เวลบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะหันเจอกับฮิบิกิได้วิ่งมาถึงต่างฝ่ายต่างตกใจกันเเละกัน
" ดร.เวล... "
" ทะ...ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้!! " ดร.เวลที่รู้สึกกลัวฮิบิกิได้สั่งNoiseพุ้งออกไปเพื่อจัดการฮิบิกิ
ฮิบิกิได้วิ่งออกไปโดยไม่กลัวพร้อมง้างหมัดต่อยออกไปด้วยมือเปล่าสร้างความตกใจให้กับดร.เวล
" Balwisyall nescell Gungnir torn " สิ้นเสียงฮิบิกิร่างของเธอค่อยๆสวมเกียร์ที่ละชิ้นก่อนทีร่างของนอยท์จะสลายปลิวหายไปกับสายลมจนเกิดกระเเสลมพัดปลิวผ่านร่างด.เวลไป
" บะ....บ้าน่าต่อยนอยท์ด้วยมือเปล่าเนี่ยนะ? "
" จิตวิญาณของฉันเเละชีวิตของฉัน...คือซิมโฟเกียร์ " ฮิบิกิได้กล่าวออกมาก่อนที่ร่างกายของเธอเริ่มเปล่งเเสงสว่างขึ้นมาเล็กน้อยเหมือนมีความร้อนค่อยๆแผร่ออกมาจากร่างจนเเม้เเต่ใบไม้ที่ปลิวมาสัมผัสกับฮิบิกิยังถูกไหม้อย่าง่ายดาย
" อ...อะไรน่ะ "
" พลังมันเหมือนกำลัง..ระเบิดอยู่ในตัวของเรา " ฮิบิกิยืนพึมพำกขณะทีรู้สึกถึงความร้อนจากร่างกาย
ทางด้านเก็นจูโร่รีบเดินดิ่งเข้ามาในห้องบัญชาการทีตอนนี้กำลังเกิดวุ่นวายต้องรีบมา
" รายงานสถานการณ์มา "
" ตรวจพบการปรากฎตัวของนอยท์ค่ะ "
" ส่งซึบาสะกับคริสไปซะ...เเล้วติดต่อไปหาบันโจคุงให้ตามไปสมทบด้วย "
" ตรวจพบสัญญาณการเคลื่อนไหวได้จุดนึ่งครับ.....เป็นยันโจริวกะทีอยู่ใกล้ๆครับ "
" พบวัญญาณอีกอันที่ไม่ใช่นอยท์ค่ะ.....นี้มันหรือว่า!! "
ไม่นานบนน่าจอได้ปรากฎออกมาเป็นคำว่ากังกุงเนียร์ขึ้นตัวใหญ่บนหน้าจอ
" กังกุงเนียร์....งั้นหรอ "
" ทุกทีเลย...ทำไมเเกต้องมาขัดขว้างฉันด้วย....ทำไมกันเเกน่า!? " ดร.เวลที่ดูเครียดเเค่นพร้อมอารมณ์โมโหก่อนจะตะคอกประโยคสุดท้ายจะวิ่งพุ้งเข้าโจมตีเข้าใส่นอยท์เพียงเเปปเดียวก็สามารถจัดการได้หมดยิ่งทำให้ดร.เวลหัวเสียกว่าเดิมก่อนจะเรียกนอยท์ออกมาเป็นจำนวนมากก่อนจะถูกฮิบิกิโจมตีเพียงหมัดเดียวจนเกิดระเบิดขึ้น
ก่อนจะพุ้งเข้าไปจะจัดการดร.เวลเเต่ได้มีบางอย่างมาป้องกันหมัดของเธอเอาไว้
" โล่งั้นหรอ? " เธอทีเงยมองก่อนจะมองเห็นสิ่งที่รับหมัดเธอเอาไว้คือใบเลื้อยขนาดยักษ์ก่อนจะมองออกไปอีกพบชิราเบะและคิริกะ
" ชิราเบะจัง คิริกะจัง "
" ถึงเเม้ ชู ชากานะ ของฉันจะมีความสามารถหลายรูปแบบแต่ว่าก็มีบางส่วนยังธรรมดา...นั้นก็คือการป้องกัน "
" ถะ...ถึงเเม้พวกเราจะค่อยหนุนหลังให้กันก็เถอะ " คิริกะพยายามดันหลังของชิราเบะเอาไว้พร้อมตะคอสีอันทีเกี่ยวกับพื้นเพื่อตรึงพวกเธอทั้งสองเอาไว้ขณะเดียวกันฮิบิกิได้กระโดดเเยกออกมาเพื่อตั้งหลักพร้อมกับทั้งสอง
" อ่าวๆไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเเกในที่เเบบนี้ " คาสึมิได้เดินออกมาจากมุมตึกต่อหน้าดร.เวลเเละฮิบิกิพร้อมสายทีดูเรียบนิ่งกว่าทุกครั้ง " ดร.เวล "
" คุณคาสึมิ " ชิราเบะได้หันไปมองคาสึมิที่เดินมาอยู่ตรงหน้าเธอเพียงชั่วขณะได้มีเสียงมอเตอร์ไซค์ขับมาหยุดขั้นระหว่างฮิบิกิกับพวกชิราเบะนั้นก็คือบันโจ
" นี้เเก " บันโจได้หันไปเห็นคาสึมิที่ถือคอมมิคเเละนินจาบอทเทิลอยู่ในมือ
" บิลด์ไปไหนซะเเล้วละ "
" เเค่ฉันก็พอเเล้ว... " บันโจได้ลงจากรถพร้อมหยิบเเสครชไดรฟเวอร์ออกมาสวมก่อนจะมองเห็นดร.เวลเช่นกัน
" โทโตะฉันจะปกป้องเองเเละจับหมอนั้นกลับไปด้วย "
DRAGON JELLY
" แปลงร่าง!!! "
TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU!
DRAGON IN CROSS-Z CHARGE! BURURAA!
" คุณบันโจ!! "
" ฝากเธอจัดการสองคนด้วยกรีสฉันจัดการเอง " ครอสได้วิ่งเข้าใส่พร้อมทวินเบรกเกอร์ในมือ
ROBOT JELLY!
" แปลงร่าง! "
TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU!
ROBOT IN GREASE BURAAA!
กรีสได้ว่งเข้าใส่เช่นกันตอนนี้ตอนนี้เหลือเเค่ฮิบิกิกับชิราเบะเเละคิริกะที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่
" คงจะหนีไม่ง่ายเมื่อต้องมาเจอกันยัยนี้นะ "
ฮิบิกิยืนหอบเวลายิ่งผ่านไปก็ยิ่งหอบหนักขึ้นเหมือนกับว่าเธอรับพลังของตัวเองไม่ไหวจนมันพร้อมจะระเบิดทุกเมื่อเธอที่รู้สึกไม่ไหวจนต้องเอามือมากุ้มทีอกเข่าทรุดลงกับพื้นพร้อมมีเเสงออกมาจากทีอก
" ระ....ร้อน..ร่างกายมันเหมือ..มะ..มีพระอาทิตย์อยู่ภายในร่าง " ฮิบิกิกุ้มหน้าอกเเน่นเหมือความร้อนเเละความเจ็บปวดมาร่วมกันอยู่ทีอกเพียงจุดเดียว
" เห้ย....เป็นอะไรไปนะ " ครอสได้หันไปดูอาการฮิบิกิจนไม่ทันระวังตัวได้ถูกกรีสหมุนตัวเตะใส่จนร่างกระเด็นชนอัดกับตึกข้างๆ
" อย่ามาเหม่อตอนที่สู้กับฉัน "
ทางคิริกะเเละชิราเบะเเปลกใจกับอาการของฮิบิกิ
" ยัยนั้นเป็นอะไรไปนะ "
" ถ้าเป็นตอนนี้ละก็บางทีพวกเราอาจจะ.... "
ไม่ทันทีชิราเบะพูดจบจู่ๆดร.เวลได้หยิบปืนฉีดยาสองกระบอกออกมาฉีดทีคอทั้งสองโดยไม่ทันระวังตัว
" นี้คือของขวัญสำหรับความพยายามของทั้งสองละครับฮิฮิ " ทั้งสองทีรู้สึกตัวรีบพุ้งกระโดดออกมาทันที
" นะ...นี้ทำไรของเเกนะ "
" ลิ้งเกอร์งั้นหรอ "
" เเต่ผลจากยาเก่ายังเหลือยู่เลยนะ " คิริกะพูดพร้อมเอามือมากุมทีคอตัวเอง
" พวกเธอตอนนี้ยังห่างไกลกับเจ้าสัตว์ประหลาดนั้นมากเพราะงั้นเลยช่วยไม่ได้ละน่า...เพราะฉะนั้นรีบไปจัดการให้มันจบๆซะ....ด้วยลิ้งเกอร์ทีเพิ่มการเชื่อมต่อของพวกเธอซะ "
" นี้เเก...คิดจะทำอะไรสองคนนั้นกันนะห๋า!!! " กรีสที่กำลังเดินเข้าไปหาครอสได้วิ่งเข้ามาหาก่อนจะหันไปรั่วหมัดใส่ร่างของครอสจนล้มลงไปกับพื้น
" ฉันจะ....ปกป้องโทโตะ...เเละทุกคนฮ้ากกก!!! " ครอสได้ลุกขึ้นวิ่งเข้าใส่ส่วนกลับกรีสทันทีทั้งสองทีเเหลกหมัดกันเเต่ครอสทีหลบได้ก่อนทีหมัดจะซัดเขาทีหน้ากรีสจู่ภาพของหน้าเซ็นโตะทีกำลังกลัวได้ผุดขึ้นมาทำให้เกิดชะงักขึ้นมา
SCRAP FINSIH!
กรีสที่ยืนเงียบๆไม่พูดอะไรก่อนจะเอามือสับคันโยกทีเข็มขัดเเล้วไรเดอร์พันอัดเข้าทีท้อวฃงของครอสจนร่างกระเด็นไปนอนลงกับพื้นพร้อมกับคืนร่างเหมือนเดิม
" อึก....อ้าาก "
กรีสได้มองร่างบันโจที่นอนบาดเจ็บพักนึ่งก่อนจะหันไปมองพวกชิราเบะทีอยู่ข้างๆ
" ถ้าใช่ยานี้มากเกินไปละก็...ผลกระทบของยานั้นจะทำให้...เกียร์เกิดโอเวอร์โหลดขึ้นมาเลยนะ "
" ใช่เเล้วละ....ทำไมพวกเราต้องช่วยเเกด้วยล่ะ " คิริกะได้ตะคอกใส่ทันที
" เพราะต้องทำไงล่ะ...ไม่สิต้องทำต่างหากละ " ชิราเบะเเละคิริกะต่างตกใจกับท่าทางของดร.เวลทีเปลี่ยนไปเหมือนคนทีสติไม่ดี " หึหึ...ยังไงพวกเเกก็ต่อต้านฉันไม่ได้หรอก...ยัยผู้หญิงนั้นอาการเริ่มเเย่ลงเรื่อย......มีเพียงเเค่ฉันเท่านั้นที่สามารถรักษาได้ " พูดออกมายิ่งทำให้ชิราเบะเเละคิริกะสะดุ้งขึ้นมา
" หรือเเก..จะไม่อยากให้ฉันกลับไปช่วยนังนั้นงั้นหรอ....ถ้าไม่อยากให้เป็นเเบบนั้นละก็จงทำตามทีฉันสั่งซะ " ชิราเบะเเละคิริกะที่ได้ยินเเบบนั้นก็ไม่มีสิทธิทีจะเถียงจนต้องหันไปมองฮิบิกิที่กำลังทรมาณอยู่บนพื้น
" ว่าเเล้ว...ว่าการรักษาของฉันจำเป็นสำหรับดร.นาตาช่าเพื่อให้เธอดีขึ้น....เอาล่ะเเสดงให้ดูหน่อยสิพลังทีเหนือธรรมชาติทีฉันมอบให้พวกเธอ..เเล้วไปจัดการยัยนั้นสะ "
เก็นจูโร่ทีดูเหตุการณ์ผ่านกล้องวงจรปิดทีอยู่ระเเวกนั้นก่อนทีเริ่มหัวเสียเเต่พยายามสงบสติอารมณ์ในฐานะผู้บัญชาการ
" ซึบาสะเเละคริสมยังมาไม่ถึงอีกหรอ!! "
" ทั้งสองกำลังเดินทางไป...เเต่ต้องใช่เวลาสักหน่อย. "
" หรือว่านี้คือผลกระทบ...การใช่กังกุงเนียร์นะ "
ตัดกลับมาทางฮิบิกิทีค่อยยันตัวเองลุกขึ้นพร้อมหอบออกมาบ่งบอกว่าเธอกำลังทรมาณเช่นเดียวกับชิราเบะและคิริกะที่ฤทธ์ของลิ้งเกอร์เริ่มส่งผลกับทั้งสอง
" คิริกะจังพวกเราต้องทำเเล้วละ...เพื่อพาดอกเตอร์กลับไปหาMomหะ..ให้ได้ " ดร.เวลทีได้ยินเเบบนั้นก็ยิ้มให้อย่างได้ใจ
"สุดยอดบทเพลงสิน่า "
" ใช่เเล้วๆ....การซิงโครนทีฉันวิจัย...จะสามารถทำให้พลังของเกียร์มีประสิทธิภาพมากขึ้นไงล่ะ " ทั้งสองทีกำลังเจ็บปวดจากฤทธิ์ของลิ้งเกอร์ " สุดยอดบทเพลงจงร้องออกมาให้เต็มที่สะ!!! "
Gatrandis babel ziggurat edenal Emustolronzen fine el baral zizzl Gatrandis babel ziggurat edenal Emustolronzen fine el zizzl
" อึก...เพลงนี้มันรึว่า "
" อึก....ยัยพวกนั้นเอาจริงงั้นหรอ "
" มะ...ไม่ได้นะ ถ้าใช่ลิ้งเกอร์เพื่อเพิ่มพลังสุดยอดบทเพลงละก็จะทำให้เผาผลาญพลังชีวิตน่ะ "
" จงฟังเพลงสุดท้ายจากเทพีเเล้วหายไปสะเถอะ!! "
Gatrandis babel ziggurat edenal Emustolronzen fine el baral zizzl Gatrandis babel ziggurat edenal Emustolronzen fine el zizzl
ฮิบิกิได้ร้องขึ้นมาทับซ้อนพร้อมกับออร่ารอบตัวของทั้งสองมาอยู่ทีฮิบิกิทั้งหมด
" คิด....จะทำอะไรนะ " บันโจได้หันไปหาฮิบิกิทีเหมือนจะทำอะไรบางอย่าง
" Set Hamonic " ฮิบิกิเอามือประกบกันก่อนทีเกียร์จะเชื่อมกันก่อนจะชูขึ้นฟ้าพร้อมปล่อยออร่าสีรุ่งออกมาก่อนจะปล่อยขึ้นฟ้าเป็นพายุสีรุ้ง
" พลังงานเกียร์กำลังลดลงเหมือนถูกดูดออกไป "
" ยัยนั้นดูดพลังงานของเราไปในตัวเเละปล่อยออกมางั้นหรอ "
" เเต่ถ้าเป็นตอนนี้ละก็ " คิริกะทีพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะก้าวเท้าพุ้งออกไปเเต่กรีสทีเดินมาขว้างสะก่อน
" พอเเค่นั้นเเหละ....การต่อสู้มันจบลงเเล้วถึงเวลาต้องหนีเเล้ว"
" ตอนนี้มีสัญญาณผู้ใช้เกียร์อีกสองคนกำลังมุ่งไปทางนั้น...คงจะเป็นอาเมะโนะฮาบาคิริและ อิจิว่า "
" ตอนนี้พวกเธอยังได้รับผลจากลิ้งเกอร์อยู่นะค่ะ....อุ้ก..แค่ก " ดร.นาตาช่าระหว่างพูดได้ไอออกมาพร้อมเลือดจนสร้างความตกใจให้กับคิริกะและชิราเบะอย่างมาก
" Mom…Mom "
" ตอนนี้ต้องรีบไปก่อนทีพวกนั้นจะโผล่มาอีก " กรีสได้เดินได้เดินเข้าไปเเตะไหล่ของชิราเบะเเละคิริกะก่อนจะเดินผ่านไป
" เข้าใจเเล้วค่ะ " คิริกะกัดฟันตอบกลับก่อนทีทั้งสามจะกระโดดขึ้นสลิ้งพร้อมตัวดร.เวลก่อนจะบินหายไป
" อึก....เห้! เป็นอะไรนะ " บันโจหันไปหาฮิบิกิทียืนนิ่งไม่พูดอะไรก่อนจะเดินเข้าไปเเต่รู้สึกความร้อนขึ้นก่อนทีจะมองเห็นผลึกสีเหลืองจำนวนมากทีหน้าอกจำนวนมาก
" ฮิบิกิ…." มิคุทีวิ่งมาเจอฮิบิกิก่อนทีเธอจะวิ่งเข้าไปหาคริสทีโผล่มาบังเธอเเละห้ามเอาไว้ได้ทัน
" เดียวซิ...ขืนเข้าไปตอนนี้ละก็ได้เกรียมเเน่ "
ขณะเดียวกันพื้นรอบตัวฮิบิกิเริ่มมีไอร้อนออกมาจนเเผร่ออกวงกว้างจนไม่มีใครเข้าใกล้ได้ซึบาสะปรากฎขึ้นมาพร้อมมอเตอร์ไซค์ได้พุ้งขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะใช่ใบมีดทีขาทั้งสองประกบกันเป็นดาบยื่นออกมาพุ้งตัดเเท็งน้ำใกล้ๆ
จนน้ำมหาศาลสาดลงตัวฮิบิกิเพื่อดับความร้อนจนนอนหมดสติเเละเปียกโชกพร้อมอยู่ในเครื่องเเบบลิเดียน
มิคุทีเห็นว่าปลอดภัยจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
" นี้ฉันไม่สามารถช่วยทาจิบานะไว้ไม่ได้อีกเเล้วหรอเนี่ย "
" อธิบายมาเดียวนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น " บันโจได้เดินเข้ามาเขย่าตัวซึบาสะที่เอาเเเต่เงียบไม่พูดอะไรก่อนทีคริสจะถามขึ้น
" นะ....นี้หมายความว่าไงกันนะ "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
