ตอนที่ 11 : พลังไอเท็มต้องห้าม
" สุดยอด....กินไปแล้ว...กินไปแล้วกินซิมโฟเกียร์เข้าไปเต็มๆเลย ฮ่า..ฮ่า...ฮ่าๆ "
" อะ...อึก....ฮิบิกิ " ฮิบิกิหอบพร้อมบาดแผลฉกรรจ์ที่เเขนของเธอได้เสียเลือดจำนวนมากจนไม่มีเเรงจะยืนจนเข่าทรุดลงกับพื้นก่อนทีเซ็นโตะจะวิ่งเข้าไปประคองร่างก่อนจะเห็นเเผลเต็มตาทำเอาเจ้าตัวช็อคอย่างมาก
ทางด้านพวกมาเรียที่ดูผ่านมอนิเตอร์เเละเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างทั้งหมด
" ไอ้โรคจิตนั้น!! " คิริกะที่ทนไม่ไหวจึงไประบายกับผนัง " จะต่ำช้าไปถึงไหนกัน "
" ที่บอกว่าให้เศษเกียร์เป็นอาหารให้กับเนฟิลิม.....คือเเบบนี้เองสินะค่ะ "
มาเรียที่เห็นภาพตรงหน้าซ่อนทับกับเด็กสามคนที่ดร.เวลจัดการไปทำให้เธอทนไม่ไหวเหมือนจะรีบออกไปห้าม
" คิดจะไปไหนหรอค่ะ? " มาเรียที่ได้ยินดร.นาตาชาก็ถึงกับชะงัก " คำสั่งของฉันคือให้ทั้งสามประจำการอยู่ที่นี้นะค่ะ "
" เเต่ว่าหมอนั้นกำลังล้อเล่นกับชีวิตคนอื่นอยู่นะ! นี้คือสิ่งทีพวกเราควรทำจริงๆงั้นหรอ "
ดร.นาตาชาได้ยินเเบบนั้นก็ไม่มีท่าเถียงกลับในสิ่งทีเธอได้เห็นก็รู้ว่าไม่ถูฏต้องเเต่ก็ยังคงทำหน้าเย็นชาไม่รู้สึกอะไรเเล้วเงียบต่อไป
" สิ่งที่พวกเราทำนะมันถูกต้องเเล้วใช่มั้ยค่ะ? "
" ถ้าหากมันเป็นความจริง...ทำไมถึงรู้สึกเเย่เเบบนี้ล่ะ " ชิราเบะเเละคิริกะเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันจึงได้พูดออกมา
" ขอให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายทีจะมีความเมตตาเถอะ....พวกเราไม่ต้องการรอยยิ้มเเบบนั้นอีกต่อไปเเล้วค่ะ "
มาเรียได้ยินเเบบนั้นก็เดินดิ่งออกจากห้องไปความรู้สึกมากมายได้พุ้งเข้าใส่เธฮเหมือนเข็มพันเล่มเกินกว่าเธอจะรับไหวร่างของเธฮที่ทรุดลงนั่งกับพื้นพร้อมหยิบเกียร์ของเซเรน่าขึ้นมา
" ถ้าฉันยังคงเดินต่อไปแบบนี้ซักวันนึ่งก็คง.....เซเรน่า "
ตัดมาทางด้านนอกทีกำลังวุ่นวายเสียงหัวใจของฮิบิกิเริ่มเต้นรั่วขึ้นเพราะความเจ็บปวดขณะพร้อมเลือดทียังคงไหลออกมาอยู่เรื่อยน่องกับพื้น
" ทาจิบานะ!! "
" เอาล่ะเนฟิลิมจงเป็นร่างสมบรูณ์ที่......เหมือนกับบรรพบุรุษของเเกซะ...จงดูดกินพลังที่เเกซึมซับมาต่อหน้าของเเกเเละจงเติบโตต่อไปเรื่อยสะ " ร่างของเนฟิลิมเริ่มเปลงเเสงสีเเดงออกมาร่างกายเริ่มมีการเปลี่ยนเเปลงทีละน้อยๆ
" มันกำลังวิวัฒนาการงั้นหรอ? " เซ็นโตะที่มองดูร่างกายเนฟิลิมที่ค่อยเปลี่ยนไปทีละนิด
" ได้ยินรึป่าว.........นี้คือเสียงเพลงเเห่งการตื่นขึ้น...นี้แหละคือพลังที่จะทำให้ฟรอนเทียร์ตื่นขึ้นมาล่ะ " ดร.เวลที่กำลังหัวเราะเยาะอย่างสะใจก็ต้องเงียบลงก่อนจะหันไปมองฮิบิกิ
" ฮย้าาาาา " ฮิบิกิเงยหน้าขึ้นคำรามออกมาก่อนทีร่างกายจะมีออร่าสีดำค่อยเคลือบร่างกายจนล่ามไปถึงใบหน้า
" มะ...ไม่จริงน่า " เซ็นโตะเอ่ยขึ้นขณะทีเนฟิลิมถูกคลื่นทีเเผร่ออกมาซัดกระเเทกจนปลิวกระเด็นไปอัดโขดหินร่างของฮิบิกิกลายเป็นร่างสีดำซึ่งสร้างความตกใจให้ทั้งสามคนอย่างมาก
" หรือว่า......จะเหมือนกับตอนนั้น " เซ็นโตะที่ยังรู้สึกกลัวจนต้องออกมาห่างๆ
" ตรงกับบันทึกเฝ้าสังเกตการณ์ของฟีเน่ " ทุกคนภายในเครื่องต่างมองดูฮิบิกิด้วยความกลัว
ฮิบิกิลุกขึ้นยืนต่อหน้าเนฟิลิมก่อนที่เเขนข้างซ้ายขาดไปก็ได้ออร่าสีดำพุ้งออกมากลายเป็นสายก่อนเเปรรูปกลายเป็นเเขนเหมือนเดิม
" พลังงานของเกียร์สามารถสร้างเเขนขึ้นมาใหม่ได้เลยงั้นหรอ....หรือว่าอาร์เมอร์เกียร์กำลังแสดงผลงั้นหรอ"
" ฮย๊าาาา "ฮิบิกิได้คำรามออกมาก่อนจะย่อตัวลงอยู่ในท่าสี่ขาเหมือนสัตว์ร้ายพุ้งผ่านหน้าเซ็นโตะไปด้วยความเร็วก่อนจะง้างหมัดต่อยอัดเข้าใส่เนฟิลิมจนตัวสลอยก่อนจะใช่เตะอัดลงกระเเทกกับพื้นก่อนจะเอามือจับร่างของเนฟิลิมลากกับพื้นลากยาว
" ยะ....หยุดนะ....ขอร้องหยุดทีเถอะ!! " ดร.เวลทียืนมองดูเนฟิลิมโดนฮิบิกิซัดกระจุยต่อหน้าต่อตาฮิบิกิกระชากเนฟิลิมเข้ามาต่อยเข้าที่หน้าหนึ่งหมัดก่อนจะต่อยอีกข้าง " การเติบโตโดยสมบรูณ์ของเนฟิลิมต้องเเสดงให้โลกใบนี้ได้เห็น "
นอยท์ได้ปรากฎตัวออกมาจำนวนมากเเต่ฮิบิกิหันไปทางก่อนจะพุ้งเข้าโจมตีใส่นอยท์จำนวนมากภายในการโจมตีเพียงครั้งเดียวก่อนพร้อมคำรามออกมาเหมือนสัตว์ป่า
เนฟิลิมใช่จังหวะนั้นได้วิ่งหนีฮิบิกิที่หันไปเห็นได้กระโดดขึ้นไปคร่อมร่างเนฟิลิมก่อนจะต่อยหมัดเอาไปทีกลางหลังเนฟิลิมร้องคำรามออกมาด้วยเจ็บปวดขณะที่พยายามดิ้นไปมาอย่างก่อนที่ฮิบิกิกระชากหัวใจของเนฟิลิมอยู่ในมือ
ขณะที่หัวใจยังคงเต้นอยู่ก่อนจะโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีจนดร.เวลที่เริ่มเอามือกุ้มหัวพร้อมเริ่มเสียสติก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนฟ้าเเขนกลายเป็นหอกเเหล่มพุ้งลงไปเสียบเข้าที่ร่างเนฟิลิมเกิดระเบิดขึ้นเเสงสีขาวสว่างจ้าทำให้ทุกคนต่างเอามือขึ้นมาบังเเสงเอาไว้
เเรงระเบิดสะเทือนมาถึงเครื่องบินของพวกมาเรียเธอที่นั่งพิงประตูอยู่สะดุ้งจากเเรงระเบิดก่อนพุ้งหน้าลงเหมือนเดิม
"นี้อาจจะเป็นเหตุการณ์ที่ใกล้ความตายจนทำให้ตัวเธอนั้นไม่อาจจะควบคุมได้.....ไม่เเน่อาจจะ อะ...แค่ก...แค่ก " ดร.นาตาชา ได้ไอออกมาเป็นเลือดก่อนจะยิงไอขึ้นกว่าเดิม
" Mom "
คิริกะได้วิ่งไปที่เเผงควบคุมก่อนจะติดต่อหามาเรียทีอยู่ด้านนอก
" มาเรีย….นี้...มาเรียได้ยินมั้ย...Momมีอาการเเปลกไปน่ะ!! " มาเรียทีได้ยินเเบบนั้นได้รีบลุกจากพื้นทันที
" Mom " มาเรียวิ่งเข้ามาในห้องขณะเดียวกันดร.เวลได้สลบไปพร้อมเลือดเปื้อนที่เสื้อ" รีบไปตามดอกเตอร์มาเร็วเข้า "
" เจ้านั้นนะหรอ " ชิราเบะที่ยืนเหมือนจะไม่ยอมทำอะไรเช่นเดียวกับคิริกะ
" ฉันทำได้เพียงเเค่รักษาเบื้องต้นเท่านั้นมีเพียงแค่ดอกเตอร์เท่านั้นที่สามารถรักษาได้ " ทั้งสองคนก้มหน้านิ่งก่อนจะรีบวิ่งออกไปเเละปล่อยให้มาเรียดูเเลต่อ
ทางด้านนอกคริสที่ค่อยๆได้สติก่อนจะลืมตามองดูรอบๆ
" กะ....เกิดอะไรขึ้น "
" หัวหน้าปลอดภัยนะ " อาคาบะได้พยุงร่างของคาสึมิขึ้นมา
" อ่า.....ไม่เป็นอะไร "
สายตาทุกคู่ได้มองไปหาฮิบิกิที่ยืนคำรามก้องกังวานเหมือนดังสัตว์ป่าได้ค่อยๆหันมามองซึบาสะเละคริสเเล้วหันไปมองคาสึมิกับอาคาบะเมื่อเลือกเป้าหมายสำเร็จได้พุ้งเข้าโจมตีทันที
" อะไรของยัยเนี่ยนิ!! " อาคาบะได้กางโล่ออกมาป้องกันเเรงหมัดมหาศาลจนร่างกระเด็นลอยไปบนฟ้าก่อนจะรู้สึกตัวอีกทีฮิบิกิก็มาอยู่ข้างหลัง " ความเร็วอะไรขนาดนี้กันเนี่ย.....อัก!! "
ฮิบิกิได้ซัดร่างอาคาบะอัดลงกับพื้นจนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ไม่นานเธอได้ฉีกโล่ของอาคาบะข้างหนึ่งคามือเเล้วโยนทิ้งไปก่อนจะง้างหมัดต่อยอัดร่างอาคาบะจนบดอัดกับพื้น
" ฮิบิกิ.....พอได้เเล้ว!!! " เซ็นโตะได้วิ่งพุ้งเข้าไปล็อคตัวเธอเอาไว้เเต่ก็ไม่สามารถสู้เเรงได้จึงโดนเวียงกลิ้งไปกับพื้น
ROBOT JELLY!
" หยุดนะเฟ้ย!! " คาสึมิได้วิ่งพุ้งเข้าไปหาฮิบิกิพร้อมกับเเปลงร่างเป็นกรีสต่อยเอาทีหน้าเต็มเเรง
TSUBURERU! NAGARERU! AFUREDERU!
ROBOT IN GREASE BURAAA!
ฮิบิกิทีมองด้วยหางตาก่อนจะจับเเขนของกรีสเวียงจนร่างลอยจากพื้นกระเเทกอัดกับฐานKadingir
" หะ.....หัวหน้า "
" ฮ้ากกกก!!!! "
" อึก..... " เซ็นโตะที่ค่อยยันตัวลุกขึ้นช้าๆก่อนจะหยิบฮาร์ซาร์ดทริกเกอร์ออกมาเเต่พอเห็นก็เกิดลังเลเเละคำพูดของคัตสึรากิกับโซอิจิวนเวียนอยู่ในหัวไปหมดก่อนทีเขาจะสลับไปมองฮิบิกิจนกัดฟันที่ยอมใช่ก่อนจะกดสวิทให้ทำงาน
MAX HAZARD ON!
" ฉันจะช่วยเธอเอง......ไม่ว่าจะต้องเเลกด้วยอะไรก็ตาม " เซ็นโตะได้เอาฮาร์ซาร์ดทริกเกอร์ติดตั้งกับบิลด์ไดรฟเวอร์ก่อนจะหยิบเเรบบิทเเละเเทงบอทเทิลออกมาเเล้วใส่เข้าไป
RABBIT! TANK! SUPER BEST MATCH!
GATA GATA GOTTON ZUTTAN ZUTANTAN
ARE YOU READY?
ด้านหน้าเเละหลังของเซ็นโตะปรากฎออกมาเป็นเเม่พิมเตาหลอมขนาดเท่าตัวพร้อมตรงกลางมีลายร่างของบิลด์อยู่
" แปลงร่าง " สิ้นเสียงเซ็นโตะได้ประกบทับร่างของเขาก่อนจะมีควันพุ้งออกมาทั้ง4ด้านก่อนจะหายไปปรากฎออกมาเป็นร่างบิลด์สีดำ
UNCONTROL SWITCH! BLACK HAZARD YABEL!
" อ.....อะไรกันร่างบิลด์นั้นนะ " คริสที่ยังคงตกใจเกียวกับฮิบิกิ้้ละร่างบิลด์สีดำตรงหน้า
" หรือว่าจะเป็นไอเท็มต้องห้ามทีเซ็นโตะเคยบอก " ซึบาสะได้พูดท่าทางทีตกใจไม่น้อย
ฮิบิกิที่รู้สึกถึงพลังมหาศาลได้จึงเปลี่ยนเป้าหมายมาทางบิลด์ทียืนอยู่ไม่ไกลจากเธอมากทั้งสองทีจ้องมองกันเเละกันก่อนทีทั้งสองจะหายไปจากจุดทียืนอยู่
" หะ...หายไปเเล้ว " กรีสได้พูดขึ้นขณะทีเขาพยุงร่างอาคาบะอยู่
บิลด์เเละฮิบิกิเข้าปะทะกันด้วยความเร็วสูงจนมองด้วยตาเปล่าไม่เห็นได้ยินเเต่เสียงลมกระเเทกดังสนั่นไปทั่วก่อนที่ทั้งสองได้มาอยู่บนยอดKadingirก่อนจะเเลกหมัดกันต่อยเข้าทีหน้าจนเกิดคลื่นลมมหาศาลเเผล่ออกเป็นวงกว้างจนสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณนั้นทำให้Kadingirเกิดรอยร้าวจนชิ้นส่วนเล็กๆตกลงสู่พื้นทั้งสองได้เข้าปะทะใส่กันกลางอากาศเเต่เป็นฝ่ายบิลด์ทีล็อคร่างของฮิบิกิเอาไว้
" ไม่ว่ายังไง....ฉันจะช่วยเธอให้ได้.....ฮิบิกิ!!! "
ร่างทั้งสองได้พุ้งตกลงสู่พื้นจนเกิดเเรงกระเเทกมหาศาลทำให้ทุกคนต้องหาทีกำบังเเรงกระเเทกนั้นได้ไปถึงทางมาเรียเช่นกัน
" อะไรกันนะเเรงสั่นสะเทือนนี้ " มาเรียที่ได้ปฐมพยาบาลเบื้องต้นได้หันไปมองด้วยความสงสัย
หลังจากทุกอย่างสงบลงบิลด์ที่ได้ยืนมองฮิบิกิตรงหน้าที่นอนสลบอยู่พร้อมกลับมาเป็นปกติรวมถึงเเขนซ้ายของเธอทีน่าจะขาดกับมีอยู่เหมือนไม่เคยเกิดขึ้น
" ในที่สุด....อึก!! " จู่ๆบิลด์ได้เอามือขึ้นมากุมหัวเอาไว้พร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดทีเเล่นเข้าสู่สมอง " อะ...อักหัวฉัน....อ้ากกกก!!!! "
(ถ้าหากใช่มันนายเกินไปมันจะกระตุ้นการทำงานในสมองทำให้สูญเสียความเป็นตัวเองไปและจะถูกกระตุ้นในกระหายการทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ) ประโยคของคัตสึรากิทีเเล่นอยู่ในหัวได้ดังก้องไปมาก่อนทีร่างของบิลด์ทีนิ่งเงียบไปพร้อมก้มหน้า
" เซ็นโตะ....เซ็นโตะ!! " บันโจที่ค่อยเดินไปหาเเต่เห็นท่าทางของบิลด์ทีดูเเปลกไปจึงตะโกนเรียก
" คราวนี้เกิดอะไรขึ้นอีกละ " คริสทีเดินมาพร้อมกับซึบาสะก็สงสัยพร้อมกับกรีสเเละอาคาบะ
บิลด์ทีค่อยเงยหน้าขึ้นมาช้าก่อนจะหันไปทางกรีสเเละอาคาบะเเละซึบาสะกับคริสเพียงพริบตาร่างของบิลด์ก็ได้หายไปจากตรงนั้นเเล้วมาโผล่ทีข้างหลังของซึบาสะเเละคริสโดยทีทั้งสองไม่ทันรู้ตัวพอหันไปก็ถูกต่อยอัดเข้าทีท้องพร้อมกันทั้งสองคนจนเท้าลอยกับพื้น
MAX HAZARD ON!
READY GO?
ทีมือของบิลด์ได้มีออร่าสีดำปกคลุมอยู่ได้ต่อยอัดเข้าใส่ร่างของคริสเเละซึบาสะไม่หยั่งก่อนจะหมุนตัวเตะเข้าใส่ร่างซึบาสะจนไปชนกับคริสจนทั้งสองกระเด็นลงไปนอนกับพื้นพร้อมเกียร์หายไปจนอยู่ในเครื่องเเบบลิเดียน
OVERFLOW
YABELL!
" เห้!!! " บันโจได้หันมองทั้งสองทีนอนบาดเจ็บอยู่กับพื้นเเล้วรีบวิ่งไปหา
" มะ...หมายความว่าไงกันจู่ๆโจมตีใส่พวกเราเเบบนี้เนี่ย "
" ระ...เร็วจนป้องกันไม่ทันเลย "
บิลด์ได้หันไปหากรีสเเละอาคาบะก่อนจะวิ่งเข้าไปหาทันทีเเต่กรีสได้วิ่งเข้าปะทะทันทีทั้งสองได้ต่อยหมัดออกไปปะทะกันเเต่กรีสเป็นฝ่ายทีร่างค่อยถอยออกเเต่ก็ยังยืนหยัดต้านเอาไว้
" หัวหน้าทิ้งผมเเล้วหนีไปเถอะ "
" อย่ามาพูดบ้าๆน่า!!! ฉันจะไม่ยอมเสียเเกไปอีกคนเเน่!!! "
กรีสได้กระโดดพุ้งออกมาตั้งหลักเเต่บิลด์พุ้งเข้ามาระยะเผาขนก่อนจะออกเเรงต่อยอัดเข้าทีท้องของกรีสจนเกิดอาการจุกไม่นานก็จับหัวกรีสกระเเทกอัดกับพื้น
" อะ...อึก....พลังบ้าอะไรกันเนี่ยปะ....ปีศาจชัดๆ "
บิลด์ที่ค่อยๆง้างหมัดพร้อมจะปิดฉากเเต่ได้มีลำเเสงอันนึ่งยิงเข้าทีข้างหลังจนชะงักทำให้บิลด์ค่อยๆหันไปหาต้นต่อช้านั้นก็คืออาคาบะทีตอนนี้เเทบจะยืนไม่อยู่ด้วยซ้ำเเต่ก็ยังพยายามเพื่อจะช่วยกรีส
" มะ....ไม่ยอมให้ทำลายหัวหน้าไปมากกว่านี้หรอก!! "
" อะ...อาคาบะนี้นาย "
MAX HAZARD ON!
บิลด์ได้เปลี่ยนเป้าหมายหันไปหาอาคาบะพร้อมกับจะจัดการเขาเพียงเเค่การโจมตีเดียวได้เลื่อนมือไปกดสวิทซ์ทีฮาร์ซาร์ทริกเกอร์จนร่างปกคลุมไปด้วยออร่าสีดำทั้งร่างก่อนจะหมุนคันโยก
READY GO!
OVERFLOW
YABELL!
HAZARD FINISH!
" อย่าน่า!!! " กรีสได้พยายามลุกขึ้นเเล้ววิ่งเข้าไปหาทันทีเเต่บิลด์ได้กระโดดพุ้งเข้าไปไรเดอร์คิกเข้าใส่อาคาบะที่ใช่พลังทั้งหมดป้องอย่างสุดความสามารถเเต่พลังของบิลด์มากเกินไปจนต้านไม่ไว้จนกาณโจมตีเข้าปะทะกับร่างจนเกิดความเสียหายจนกระเด็นลงไปนอนกับพื้นต่อหน้าต่อทุกสายตาที่อยู่ที่นั้น
SCRAP FINISH!
" ฮ้ากกก!!! " กรีสทีได้ไรเดอร์คิกเข้าใส่บิลด์ที่ทีเผลอจนร่างกระเด็นไปกับพื้นจนฮาร์ซาร์ดทริกเกอร์หลุดออกพร้อมกับคืนร่างเซ็นโตะทีพึ่งรู้สึกตัวพร้อมกับมีอาการปวดหัว
" เห้!! " คาสึมิได้วิ่งเข้าไปหาอาคาบะพยายามเขย่าตัวเรียกสติ " เฮ้ย...เฮ้ยทำใจดีๆเอาไว้ "
" หะ....หัวหน้า " อาคาบะที่พยายามเค้นเสียงทีมีด้วยเเรงทีเเผ่วเบาเรียกคาสึมิก่อนจะหยิบบางอย่างส่งให้คาสึมิเอามือไปรับนั้นก็คือด็อกเเท็คสีเเดงทีสลักชื่อจริงของอาคาบะเอาไว้ " ขอบคุณ.....สำหรับทุกอย่างครับ "
" เจ้าบ้า!!....สัญญากันเเล้วไม่ใช่หรอ....ว่าห้ามตายนะ "
" พะ....พวกเราจะอยู่ข้างคุณ.....ตลอดไป " ร่างของอาคาบะค่อยสลายหายไปต่อหน้าต่อตาคาสึมิ
เซ็นโตะที่มองภาพตรงหน้าพร้อมก้มลงไปดูมือตัวเองทีกำลังสั่น
" นะ...นี้ฉันเป็นคนทำงั้นหรอ " เซ็นโตะที่ยังคงไม่เชื่อตัวเองก่อนจะมองมือตัวเองอีกครั้งตอนนี้มือของเขาได้เปื้อนเลือดโดยสมบรูณ์เขาที่เอามือกุมหัวขยี้หัวไปมาพร้อมภาวนาว่าสิ่งเห็นคือความฝันเเต่กับไม่ใช่สิ่งเข้าคิด
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
