Kamen rider Ex-aid & Sword Art Online

ตอนที่ 5 : นักดาบสีดำ & คาเมนไรเดอร์

( เครดิต : daitama 0901 )

วันที่ 23 เดือน 2 ปี2024 ณ ป่าเเห่งนึ่ง ชั้นที่ 35

" พูดอะไรของเธอนะ....ก็เธอนะมีเจ้าตุ๊กเเกนั้นค่อยฟื้นฟูให้อยู่เเล้วไม่เห็นจำเป็นต้องเอาคริสตัลฟื้นฟูเลยนิ "

ได้มีเสียงโต้เถียงดังออกมาปรากฎเป็นกลุ่มปาร์ตี้นึ่งซึ่งในนั้นมีสมาชิกทั้ง4คนด้วยกันประกอบด้วยชาย3หญิง2

ซึ่งหญิงสาวผมเเดงใช่ชุดสีดำอายุประมาณ20ต้นได้ถกเถียงกับเด็กสาวอายุ15-16

" ที่คุณเองเเหละทั้งๆที่ไม่ได้ออกไปเเนวหน้าเเท้ๆ เเล้วคริสตัลจำเป็นกับคุณด้วยหรอค่ะ "

" เเน่นอนสิก็พวกผู้ชายไม่ได้พื้นฟูให้เหมือนกับคุณหนูไอดอลซิลิก้าจังนิน่า "

"  อึก..... "

" นะ....นี้ทั้งสองคนใจเย็นๆก่อนนะ " เพลยเยอร์คนนึ่งได้เข้ามาห้ามทั้งสองให้หยุดทะเลาะทันที

" เข้าใจเเล้วค่ะ....ไอเท็มอะไรนั้นนะไม่เอาหรอกค่ะเเล้วจะไม่มีวันร่วมกลุ่มกับคุณอีกเเน่ยังมีปาร์ตี้อีกมากมายที่ต้องการตัวหนูตั้งเยอะเเยะค่ะ " ซิลิก้าที่พูดใส่ออกไปทุกคำพูดเต็มไปด้วยอารมณ์ของเธอเเฝ่งไปด้วยความหลงตัวเองอย่างเห็นได้ชัด

" ดะ...เดียวก่อนสิซิลิก้าจัง "

เวลาตกค่ำภายในป่าเเห่งความซับสน ซิลิก้าที่กำลังออกจากป่าเเต่ได้บังเอิญพบมอนเสอตร์กอริล่ากลุ่มนึ่งเข้าจนเธอหลังชนกับต้นไม้ก่อนจะมีมังกรสีฟ้าตัวเล็กบินมาหาเธอเเต่เธอได้มองดูHPของตัวเองที่ตอนนี้เขตสีเหลืองเเล้วจึงท่าไม่ดีจึงให้มังกรฟื้นฟูHPให้ก่อนที่เธอจะหลบการโจมตีของพวกมันได้อย่างง่ายดายด้วยข้อดีที่เธอตัวเล็กจึงทำให้คล่องเเคล้วเป็นพิเศษ

พอเธอมองดูหลอดHPที่ตอนนี้เขียวเเล้วเเต่ยังไม่เต็มมากเธอพยายามหยิบหาคริสตัลฟื้นฟูที่กระเป๋าหลังเเต่กลับว่างเปล่า

" ไอเท็มฟื้นฟู " จังหวะนั้นทำให้เธอเสียสมาธิจนพลาดท่าถูกท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่เป็นอาวุธของมอนสเตอร์ฟาดเข้าที่ร่างจนกระเด็นไปกระเเทกกับต้นไม้พร้อมมีดจองเธอกระเด็นหลุดมือไปเเละHPของเธอกลายเป็นสีเเดง

มอนสเตอร์ได้ค่อยเดินมาหาเธออาวุธก็ไม่มีไอเท็มฟื้นฟูก็ไม่มีตอนนี้เธออยู่ในสถานการณืเลวร้ายที่สุดในจังหวะที่มันกำลังโจมตีมังกรของเธอได้บินเข้ามารับการโจมตีเอาไว้จนกระเด็นลงไปนอนอกับพื้นต่อหน้าเธอ

" พีน่า!!! " ซิลิก้ารีบเข้าไปหาร่างมังกรเพื่อนสนิทที่สุดของเธอขึ้นมาในอ้อมกอดพร้อมHPของมันได้หมดลงมันได้มองผู้เป็นเจ้านายครั้งสึดท้ายก่อนที่ตาของมันจะปิดลงพร้อมร่างกายที่เปล่งแสงออกมา " พีน่า...พีน่า "

เเละเเล้วร่างกายของมันก็สลายหายไปเหลือไว้เพียงขนสีฟ้าที่ดรอปจากตัวมัน

" พีน่า..... "

เหล่ามนสเตอร์ได้ค่อยเดินเข้ามาหาซิลิก้าช้าเธอได้หันไปมองพร้อมรู้ตัวว่าเธอมาได้เเค่นี้

" เห้ๆ.....เจ้าลิงน้อย " จู่ๆด้มีเสียงนึ่งดังออกทมาปรากฎเป็นร่างชายสวมชุดสีชมพูพร้อมกับทรงผมเเหล่วเฟี้ยวของเขาซึ่งคนที่โผล่มาก็คือคาเมนไรเดอร์เอ็กเซดนั้นเอง " ทำลายเด็กตัวเล็กเเบบนัันเนี่ยหยาบคายมากเลยน่า ฮ่า!!!"

เอ็กเซดได้วิ่งเข้าไปก่อนจะเหยียบท่อนไม้ของมันกระโดดไปบนฟ้าเเล้วเอากาชัทเสียบเข้าที่สล็อตที่ข้างเอว

GASHUT KIMEWAZA CRITICALFINISH!!!

" ฮ้ากกก!!! ยะ...ย๊าาๆๆๆ " เอ็กเซดได้พุ้งลงกระหน้ำไรเดอร์คิกสลับไปมาใส่มอนสเตอร์ทุกตัวก่อนจะกระโดดตีลังกากระพโดดลงพื้นอย่างสวยงามเเล้วหันหลังให้ร่างพวกมันเเตกสลายหายไป

" เธอเป็นอะไรมั้ย " คิริโตะได้เดินเข้ามาเเตะไหล่ของซิลิก้าเเทนที่จะตกใจเเต่ตอนนี้เธอยังคงอยู่ในอาการช็อกอยู่มีเพียงเเต่น้ำตาที่ไหลออกมาก่อนที่เอมุจะคืนร่างเเล้วเดินมาหา

" พีน่า.....อึก...ขอโทษนะ " ซิลิก้าได้เอามือไปหยิบขนของพีน่าขึ้นมากอดในอ้อมอก

" ปีกนั้นมัน  "

" ของพีน่าค่ะ...เพื่อนของหนู "

" บีสเทมเมอร์งั้นหรอ? " เอมุได้พูดขึ้นมาก่อนจะก้มลงไปหาซิลิก้า " ขอโทษนะที่พวกเรามาช่วยเพื่อนเธอไม่ทันนะ "

" มะ...ไม่ค่ะเพราะหนูบ้าเองเเหละค่ะที่คิดว่าจะผ่านป่านี้ไปได้เพียงคนเดียวขอบคุณนะค่ะที่ช่วยหนูเอาไว้ "

เอมุได้ยืนกอดอกก่อนจะพยายามนึกหาทางออกให้กับซิลิก้าก่อนจะส่งสายตาไปทางคิริโตะเพื่อหาทางออกทางคิริโตะได้ยืนคิดเช่นกันก่อนจะเข้าไปหาซิลิก้า

" ปีกนั้นนะ...ถูกSetไว้เป็นชื่อไอเท็มรึเปล่า "

ซิลก้าได้ลองเเตะไปาทีปีกก่อนจะมีชื่อไอเท็มขึ้นมา' หัวใจของพีน่า ' พอเธอเห็นก็เกิดร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง

" อย่าพึ่งร้องไห้สิ...ถ้าหัวใจของพีน่ายังอยู่ละก็ยังมีโอกาสฟื้นคืนชีพได้อยู่นะ "

" จริงหรอค่ะ.... "

" อืม ทิศใต้ของชั้น47มีดันเจี้ยนที่ชื่อว่าเนินเขาเเห่งคงวามทรงจำอยู่ดอกไม้ที่บานทีนั้นจะเป็นไอเท็มเอาไว้ให้ฟื้นคืนชีพสอสูรรับใช่อยู่นะ "

" อะ...ชั้นที่47งั้นหรอ " ซิลิก้าที่พอรู้ว่าอยู่ที่47เเต่พออเทียบกับเลเวลของเธอตอนนี้ก็เกิดิกังวลขึ้นมา

" ถ้าหากว่าได้เงินมาฉันจะเอามาให้ก็ได้น่าเเต่ว่าถ้าเจ้าของไม่ไปด้วยดอกไม้จะไม่บานนะ "

" มะ...ไม่หรอกค่ะได้ข้อมูลเเบบนี้มาก็ขอบคุณมากเเล้วละค่ะสักวันนี้ถ้าฉันพยายามอัพเลเวลขึ้นละก็ "

" จะคืนชีพได้ต้องหลังจากตายเเล้ว3วันเท่านั้น " เมื่อคิริโตะข่าวร้ายให้กับซิลิก้าฟังไปทำให้เธอจากที่มีความหวังก็เเทบจะสิ้นหวังลงในทันที

" อะไรกัน.....เป็นเพราะฉันเเท้ๆขอโทษนะพีน่า "

" ไม่เป็นไรหรอก....ตั้ง3วัน " คิริโตะได้เปิดหน้าต่างเมนูขึ้นมาก่อนเทรดอุปกรณ์สวมใส่ไอเท็มเพิ่มเลเวลเเละอาวุธ " ถ้าเเบบนี้ละก็ก็อาจจะพอเพิ่มเลเวลขึ้นเล็กน้อยเเละถ้าฉันไปด้วยละก็อ่จจะพอทำอะไรได้บาง "

เมนูไอเท็มชุดสวมใส่เเละอาวุธต่างๆขึ้นบนหน้าต่างเมนูของซิลิก้าทำเอาเธอตกใจอย่างมากทั้งๆที่ไม่ใช่ธุระของเขาเเต่กับช่วยเธออย่างเต็มที

" ทำไม...ถึงต้องทำขนาดนี้ด้วยละค่ะ "

" ถ้าเธอสัญญาจะไม่ขำละก็.....จะบอกให้ก็ได้ " คิริโตะที่เเอบเขินเล็กน้อยจึงได้เอามือปิดตาของตัวเองเอาไว้

" ไม่อย่างเเน่นอนค่ะ "

" เธอน่ะ...เหมือนกับน้องสาวฉันมากเลยนะสิ "

 " อึก ฮ่าห์ๆๆ " สุดท้ายซิลิก้าก็หลุดขำออกมาจนได้ไม่เเม้เเต่เอมุที่ยืนอยู่เงียบก็หลุดขำอออกมาทำเอาคิริโตะที่ดูเข็มครึ่มต้องอายกันเลยทีเดียว " ขอโทษนะค่ะ...พอดีเผลอนะค่ะคือถึวงจะเล็กน้อยเเต่ถ้าไม่รังเกียจละก็ "

ซิลก้าได้เปิดเมนูเทรดของตัวเองพร้อมจะจ่ายเงินให้กับคิริโตะเเต่เจ้าตัวส่ายหน้าปฏิเสธ

" เรื่องเงินไม่จำเป็นหรอก...นั้นก็ไม่ใช่ปํญหาอะไรที่ฉันมาที่นี้หรอก "

" หรอค่ะ...อะชั้นซิลิก้าค่ะ "

" ชั้นคิริโตะ...ขอฝากตัวสักพักนึ่งนะ " ทั้งสองต่างจับมือทักทายกันก่อนที่ซิลิก้าจะหันไปทางเอมุที่ยืนยิ้มอยู่เงียบ

" ฉันต้องขอบคุณมากจริงๆค่ะเอ่อ "

" M จะเรียกเอมุก็ได้นะ "

" M เกมเมอร์อัจฉริยะคนนั้นงั้นหรอ!!!! " ซิลิก้าพอรู้ชื่อเอมุก็ถึงหลุดเสียงดังอออกมาทำให้เอมุหัวเราะเเห้งออกมาเพราะทุกคนส่วนใหญ่ต่างรู้จักเขาในฉายาเกมเมอร์อัจฉริยะทุกคน " ได้เจอคุณเเบบนี้เป็นอะไรที่วิเศษสุดๆเลยค่ะ "

" อะ...เเหะๆ เเบบนี้อีกเเล้วหรอเนี่ย "

ณ ชั้นที่35 มีเช่

" งั้นทีเหลือฉันจัดการต่อเอง...คิริโตะไปช่วยซิลิก้าจังต่อเถอะ "

" เข้าใจเเล้วละ...ทีเหลือฝากด้วยละ "

" อืม...ขอให้โชคดีน่าซิลิก้าจัง " เอมุไได้หันมาบอกลาซิลก้าก่อนจะเดินจากกไปซิลิก้าเองก็ด้ก้มหัวขอบคุณก่อนที่ทั้งสองจะเดินเเยกจากเอมุไปคนละทาง

ภายในเมือง มีเช่เเห่งนี้ก็ยังเต็มไปด้วยเหล่าเพลย์เยอร์มากมายที่ออกไปล่าเพื่อเพิ่มเลเวลอยู่จำนวนนึ่งไม่ต่างจากฉันอื่นระหว่างที่คิริโตะกับซิลิก้ากำลังไปโรงเตี้ยมก็ได้มีเพลยเยอร์สองคนเข้ามาทัก

" โอ้ะนั้นซิลิก้าจังนิน่า "

" มาช้ามากเลยนะ....เป็นห่วงมากเลย"

" อะ...เอ่อคือว่า "

" คราวนี้มาปาร์ตี้กับพวกเราสิเดียวจะพาไปที่ที่อยากพาไปเอง "

" เอิ่มคือว่า " ซิลิก้าที่ได้หันไปมองคิริโตะที่ไม่ได้คิดอะไรก่อนจะเข้าไปกอดเเขนคิริโตะเอาไว้ก่อน " คือว่าช่วงนี้จะปาร์ตี้กับคนๆนี้ไปสักพักนึ่งขอโทษด้วยนะค่ะ "

" หือ? " เพลยเยอร์สองคนนั้นได้หันไปมองคิริโตะด้วยเเววตาอาฆาตพร้อมรังสีอำมหิตลอยออกมาอย่างเห็นได้ชัดๆ

" เอิ่ม...แหะๆ "

" ขอโทษนะค่า "ซิลิก้ากล่าวขอโทษรีบดึงเเขนคิิรโตะเดินหนีทันที " ขอโทษด้วยนะค่ะที่ทำให้เดือดร้อนนะค่ะ "

" นั้นเเฟนคลับเธอหรอ...ดังไม่เบานะเนี่ย "

" ไม่หรอกค่ะ....คิดว่าคงจะชวนให้มาเป็นแค่มาสคอตเท่านั้นเองเเหละค่ะแน่นอน " พอซิลิก้าพูดเเบบนั้นก็ได้คิดถึงพีน่าขึ้นมาจนน้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง " พอถูกเรียกผู้ใช่มังกรซิลิก้าก็เลยเหลิงตัวไป "

" ไม่ต้องห่วงหรอก...ยังไงก็ทันเวลาอยู่เเล้ว " คิริโตะได้หันมาลูบหัวซิลิก้าเบาๆเพื่อปลอบให้เธอให้เศร้าเเละได้ผลเป็นอย่างมาก

" ค่ะ "

หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้เดินไปโรงเตี้ยมต่อไปทันที

" ว่าเเต่บ้านของคุณคิริโ๖ะอยู่ที่ไหนหรอค่ะ "

" อยู่ชั้นที่50นะ จะให้กลับไปตอนนี้ก็คงจะยุ่งยากนะ.....ไหนๆก็พักที่นี้เลยน่าจะดีกว่า "

" งั้นหรอค่ะ...จริงสิที่นี้ชีสเค้กอร่อยมากเลยนะค่ะ "

" โอ้วหนูน้อยซิลิก้าจังรอดออกมาจากป่าด้วยหรอเนี่ย " จู่ๆได้มีเสียงนึ่งชวนให้ซิลิก้าติดใจซึ่งเจ้าของเสียงก็คือโรซ่าเลียนั้นเอง

" คุณโรซาเรีย..... "

" เป็นอะไรไปหรอ? " คิริโตะไม่รู้ว่าทั้งสองเกิดเรื่องอะไรจึงก้มลงไปกระซิบข้างหูซิลิก้า

" ตายจริง...เเล้วกิ่งกานั้นหายไปไหนเเล้วละหรือว่า "

" พีน่าตายเเล้วละค่ะเเต่ว่ายังไงก็ต้องคืนชีพแน่นอนค่ะ "

" เห....งั้นก็หมายความว่าจะไปเนินเเห่งความทรงจำงั้นหรอเเต่เลเวลอย่างเธอจะผ่านไปได้งั้นหรอ? " โรซาเรียที่พูดจาใส่จนซิลิก้าก้มหน้าเงียบไม่พูดอะไร

" ได้อยู่เเล้วละ " คิริโตะได้ตอบขึ้นมาเเทน " ระดับมันก็ไม่ได้ยากอะไร "

" นายเองก็หลงยั่วยวนของเด็กนี้ด้วยหรอ...เท่าที่ดูเเล้วไม่เห็นจะเเข็งแกร่งอะไรตรงไหนนิน่า "

" ปล่าวสักหน่อย.....ไปกันเถอะ " คิริโตะที่พูดโดยไม่มองหน้าก่อนจะจูงมือซิลิก้าเดินเข้าไปในโรงเตี้ยม

หลังจากทีทั้งสองเขามาในโรงเตี้ยมพร้อมสั่งอาหารเเล้วเลือกโต๊ะนั่งเป็นที่เรียบร้อยก็เริ่มาพูดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่

" ทำไมถึงพูดจาโหดร้ายเเบบนั้นกัน "

" เธอเล่นSword art onlineเป็นเกมMMO เกมเเรกสินะ? "

" ค่ะ "

" ไม่ว่าจะเป็นเกมออนไลน์เเบบไหนก็ตามก็มีบุคลิกของผู้เล่นหลายเเบบอยู่ในจำนวนนั้นก็มีคนสนุกกับการที่เป็นตัวร้ายตอนนี้เคอร์เซอร์ของพวกเราเป็นสีเขียวใช่มั้ยละ " ซิลิก้าได้มองเคอร์เซอร์บนหัวของคิริโตะที่เป็นสีเขียวพร้อมกับมองเห็นของคนอื่นเช่นกัน " เเต่ว่าพอก่ออาชญากรรมขค้นเคอร์เซอร์ก็จะกลายเป็นสีส้มในจำนวนนั้นเองก็มีPlayer Killerด้วยเหมือนกัน "

" Player Killer?  "

" พูดอีกอย่างก็คือพวกที่ฆ่าคนนั้นเเหละ จะถูฏเรียกว่าเป็นเรดเพลย์เยอร์ "

" ฆ่าคนเเบบนี้มัน "

" ถ้าเป็นเกมอื่นก็ไม่ใช่เรื่องเเปลกอะไร...แต่ว่าSword art onlineเท่านั้นที่ต่างออกไปนี้นะมันไม่เกมสะหน่อย "  คิริโตะได้พูโพร้อมกับมือที่กำเเก้วเอาไว้ในมือจนซิลิก้าสังเกตุเห็นจึงเอามือไปกุ้มมือของคิริโ๖ะจนทำให้เจ้าตัวได้สติ

" คุณคิริโตะน่ะไม่ใช่คนเลวหรอกค่ะ.....ก็ช่วยหนูไว้นิน่า "

"ถูกเธอปลอบเองสะเเล้ว ขอบใจนะซิลิก้า  " คิริโตะได้กล่าวขอบคุณจนทำให้หน้าของซิลิก้าได้เเดงจนเหมือนมะเขือเทศได้รีบดึงมือกลับทันที

" อ่า...อะเร่ ทำไม่ชีสเค้กช้าจังเลย...ขอิโทษนะค่าของหวานยังไม่ได้เลยค่ะ!!! "

เวลาต่อมาภายในห้องพักของซิลิก้าเธอได้ถอดชุดทั้งหมดจนเหลือเพียงเเค่ชุดชั้นในอย่างเดียวพร้อมทิ้งตัวนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า

" เห้อ....ถ้าอยากบอกว่าจะคุยมากกว่านี้อีกจะเสียมารยาทมั้ยน่า "

ก๊อก....ก๊อก

จู่ๆเคาะประตูก็ดังขึ้นจนเธอหันไปมองประตู

" ซิลิก้า..พอมีเวลามั้ย "

" คะ...คุณคิริโตะ "

" พอดีว่าอยากจะอธิบายเรื่องชั้นที่47นะ....เอาเป็นพรุ่งนี้เเทนมั้ย "

" มะ...ไม่เป็นไรค่ะฉันกำลังอยากจะฟังอยู่พอดีค่ะ " เธอได้รีบลุกจากเตียงเดินไปจะเปิดประตูเเต่เธอพึ่งก้มมองสังเกตุชุดของเธอจนหน้าเเดงก่อนจะรีบเเต่งตัวเเล้วเปิดให้เข้ามาโดยที่เธฮนั่งหน้าเเดงอยู่คนเดียว

" ซิลิก้า เป็นอะไรหรอ " คิริโตะได้ยกโต๊ะมาตั้งก่อนจะเงยหน้าถามซิลิก้าที่เงียบอยู่อย่างเดียว

" อะ...อ่าไม่เป็นอะไรค่ะว่าเเต่นั้นคือ " ซิลิก้าได้ถามถึงไอเท็มที่คิริโตะหยิบออกมาเป็นลักษณะเหมือนเครื่องประดับราคาเเพง

" อ่อนี้นะหรอ...มันเรียกว่าMirage Sphereนะ " พอคิริโตะเเต่ที่ปุ่มก่อนที่จะมีภาพโฮโ,เเกรมฉายเป็นเเผนที่ของชั้นที่47

" ว้าว...สวยจัง "

" นี้เขตเมืองที่ชั้น47 " คิริโตะได้ชี้จุดที่เป็นเมืองของชั้นที่47ก่อนจะลากยาวไปตามทางเรื่อยๆจนหยุดที่จุดๆนึ่ง " ส่วนตรงนี้คือเนินเขาเเห่งความทรงจำ แล้วถ้าผ่านตรงเส้นทางนี้ละก็ " ระหว่างที่คิริโตะอธิบายจู่ๆก็เงียบไป

" คุณคิริโตะ "

"ชู่ว " คิริโตะได้ส่งสัญญาณซิลิก้าเงียบก่อนจะวิ่งออกไปเปิดประตู " ใครน่ะ? " พอคิริโตะเปิดออกไปพบเงาๆนึ่งได้กระโดดหลบหนีลงบันไดไปจนคิริโตะไม่สามารถตามตัวเอาไว้ได้

" อะไรหรอค่ะ "

" ถูกดักฟังสะเเล้ว "

" เอ้ะ...เเต่ว่าถ้าล็อกประตูเเล้วก็ไม่ได้ยินเสียงข้างในไม่ใช่หรอค่ะ "

" ถ้าเป็นพวกมีสกิลฟังระดับสูงก็เอาไม่อยู่หรอก...เเต่ถึงเเม้จะไม่ค่อยมีใครอัพมันมากหนักหรอก "

วันที่ 24 เดือน 2 ปี 2024 ชั้นที่ 47 ฟลอเลีย

" ว้าว......เหมือนอย่างกับฝันไปเลย " อซิลิก้าที่มองเห็นฟิลด์ที่เต็มไปสวนดอกไม้จำนวนมากพร้อมกับเหล่าเพลยเยอร์หลายคนก็ต่างมาที่นี้เช่นกัน

" ชั้นนี่ถูฏเรียกอีกชื่อว่าFlower Guardain พื้นที่สวนใหญ่ของที่นี้เต็มไปด้วยสวนยดอกไม่มากมายหลายพันธุ์เลยละ "

ซิลิก้าได้เดินเข้าไปใกล้กับดอกไม้ก่อนจะก้มลงสูดดมกลิ่นความหอมของมันเเต่เธอพึ่งจะสังเกตุว่าเพลยเยอร์ส่วนใหญ่ที่มาที่นั่นจะเป็นคู่รักส่วนมากไม่ว่าจะมองไปที่ไหนก็มีเเต่คู่รัก( ย้ำว่าทุกที!!! )

" อึ่ย...ที่นี้มัน "  หน้าของเธอก็ได้เเดงขึ้นมาก่อนที่คิริโ๖ะจะเดินเข้ามาหา

" ซิลิก้าเป็นอะไรงั้นหรอ? "

" อะ...อ่าไม่มีอะไรหรอกค่ะ " ซิลิก้ารีบลุกขึ้นหันไปหาพร้อมจัดทรงผมให้เรียบร้อย

" เอาล่ะไปกันเถอะ "

" คะ...ค่ะ "

คิริโตะได้เดินออกไปก่อนที่ซิลิก้าจะวิ่งตามไปเดินข้างๆเเต่จู่ๆคิริโตะได้หยุดเดินก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างให้ซิลิก้าซึ่งก็คือคริสตัลเคลื่อนย้ายนั้นเอง

" ถ้าหากว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ให้วาร์ปไปที่ไหนก็ได้ "

" เเต่ว่า "

" สัญญากับฉันสิ " สีหน้าของคิริโตะที่พูดกับซิลิก้าจริงจังมากจนเธอไม่กล้าถามเหตุผลต่อ

"  เข้าใจเเล้วละค่ะ " ซิลิก้ารับมาเเล้วเก็บเอาไว้ที่กระเป๋าข้างหลังเอวของเธอก่อนที่ทั้งสองจะออกเดินทางกันต่อ

" ถ้าไปตามเส้นทางนี้ก็จะไปถึงเนินเเห่งความทรงจำ "

ทั้งสองที่เดินไปตามเส้นทางที่คิริโ๖ะเลือกซึ่งรอบๆประดับไปด้วยดอกไม้จำนวนมากถึงเเม้จะมีความสวยงามเเต่บรรยากาศก็เงียบจนเกินไป

" เอ่อ..คือคุณคิริโตะค่ะ "

ก่อนที่ซิลิก้าจะถามอะไรได้มีหนวดคู่นึ่งพุ้งเข้ามาหาดึงร่างของเธอห้อยหัวบนฟ้าเเต่เธอได้รีบเอา่มือปิดกระโปรงของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้คิริโตะเห็งกางเกงในของเธอพอมองดูดีๆเป็นมอนสเตอร๊์ต้นไม้กินคนทำเอาเธอตกใจจนเเกว่งมีดไปมา

" ไม่น่า!!! "

" ใจเย็น ซิลิก้าเจ้านั้นนะกระจอกมากเลยนะ "

" คะ...คุณคิริโตะ ช่วยฉันด้วย อย่ามองนะค่ะ  ช่วยด้วย อย่ามองนะ "

"ถะ...ถึงจะพูดเเบบนั้นก็เถอะ  "คิริโตะที่เอามือขึ้นมาปิดตาเเต่ก็เเงมนิ้วออกเพื่อมองเห็นบางส่วน

" นะ....หนอย จะมากเกินไปเเล้วน่า!!! "   ซิลิก้าได้ใช่มีดในมือฟันตัดหนวดของมันจ้างนึ่งก่อนจะเวสียงตัวตัดอีกข้างเเล้วพุ้งเข้าไปเเทงเข้าที่กลางหัวจนร่างของมันเเตกสลายไปพร้อมกระโดดลงพื้นอย่างสวยง่าม

"เห็นรึเปล่าค่ะ  "

" ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น "

เเละระหว่างทางก็พบเจอมอนสเตอร์ตัวเดิมคิริโตะที่ใช่เเค่ดาบในมือปัดการโจมตีทั้งหมดเเล้วให้ซิลิก้าเป็นคนโจมตีทั้งหมดจนเธอได้รับEXPมาจำนวนนึ่งเเล้วก็เดินกันต่อ

" คุณคิริโตะคือว่า....ขอถามเรื่องน้องสาวหน่อยจะได้รึเปล่าค่ะ "

" ทำไมจู่ๆถึงถามละ "

" ก็เห็นว่าเหมือนหนูนิค่ะ...เเม้ว่าการถามเกี่ยวกับโลกจริงนั้นมันจะเป็นเรื่องที่เสียมารยาทก็เถอะน่ะค่ะ ไม่ได้หรอค่ะ?"

" ถึงจะเรียกว่าน้องสาวก็เถอะ เเต่ว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องต่างหากละ "

"  เอ้? "

" เพราะโตมาด้วยกันดูเหมือนฝ่ายนู้นยังไม่รู้เรื่องเพราะงั้น...ฉันเลยสร้างระยะห่างเเถมปู่เองก็เป็นคนเข็มงวดมากตอนเเปดขวบเลยให้พวกเราไปเรียนที่โรงฝึกเคนโด้เเถวบ้าน2ปีผ่านไปฉันก็ลาออกมาเลยถูฏปู่ต่อยยับเลยละ "

" อะไรกัน "

" หลังจากนั้นน้องสาวของฉันบอกว่า ตัวเองจะพยายามในส่วนของฉันเป็น2เท่า เธอทำเเบบนั้นไปก็เพื่อปกป้องฉัน หลังจากนั้นยัยนั้นก็พยายามอย่างหนักจนกระทั่งไปเเข่งถึงระดับประเทศได้น่ะ"

" สุดยอดไปเลยไม่ใช่หรอค่ะ "

" เเต่ว่าชั้นนะรู้สึกผิดกับยัยนั้นมาตลอดคิดว่าบางทีอาจจะมีเรื่องที่เธอต้องการจะทำอยู่ก็ได้.....เธอจะเคียดเเค้นฉันอยู่ก็ได้หึ...ที่ฉันอยากช่วยเธอก็เพราะอย่างไถ่บาปของตัวเองละมั่งขอโ?ษนะ "

 " คุณน้องสาว คิดว่าคงไม่ได้เเค้นเคืองอะไรกับคุณคิริโตะหรอกค่ะบางที่เขาอาจะจชอบเคนโด้มากคงไม่พยายามขนาดนั้นหรอกค่ะ หนูคิดอย่างงั้น " ซิลิก้าได้เดินมาอยู่ข้างหน้าพร้อมพูโปลอบใจให้คิริโตะจนรู้สึกดีขึ้นอย่างมาก

" ถูกเธอปลอบอีกเเล้ว นั้นสิน่ะ...ถ้าเป็นเเบบนั้นก็คงจะดีเหมือนกัน "

ไม่นานทั้งสองก็ได้มาถึงจุดหมายปลายทางเป็นที่เรียบร้อย

" ที่นี้มีดอกไม้คืนชีพจริงๆหรอค่ะ "

" อ่า....ทางนั้นไงละ "คิริโตะได้ชี้ไปข้างหน้าพบกับเเท่นหินอยู่สุดทางเดินซิลิก้าจึงรีบวิ่งเข้าไปหา

ที่เเท่นก็เกิดเเวงสว่างขึ้นมาพร้อมดอกไม้ค่อยโตขึ้นมาเป็นดอกสีขาวที่สวยง่ามอย่างมาก

" ว้าวว "

" เอาล่ะยื่นมือไปเด็ดมาเลยสิ "

ซิลิก้าไม่รอช้าได้เด็ดดอกไม้ออกมาดูใกล้ๆใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขอย่างเปี่ยมล้น

" เท่านี้พีน่าก็จะคืนชีพเเล้วสินะค่ะ "

" อ่า "

" โล่งอกไปที่ "

"เเต่ว่าแถวนี้มอนสเตอร์เยอะอยู่ ค่อยคืนชีพหลังจากกลับไปทีเมืองเเล้วดีกว่านะ คิดว่าพีน่าเองก็คงต้งการเเบบนั้นเหมือนกัน "

" ค่ะ "

ทั้งสองที่เดินกลับโดยใช่เวลาไม่นานก็มาถึงสะพานข้ามฝั่งไปยังจุดวาร์ปซิลิก้าที่กำลังมีความสุขอยู่นั้นคิริโตะได้เเตะไหล่ของเธอเอาไวส้

" คุณคิริโตะ? "

" คนที่ซ่อนตัวอยู่ตรงนั้นนะออกมาได้เเล้วละ "

สิ้นเสียงโรซาเรียได้เดินออกมาจากหลังต้นไม้ช้าๆทำใหซิลิก้าเกิดแปลกใจที่เธฮมาอยู่ที่นี้

" คุณโรซาเรียมาทำอะไรที่นี้นะค่ะ "

" มองการซ่อนตัวของฉันออกเเบบนี้เนี่ยสกลิการค้นหาสูงไม่เบาเลยนิน่า นักดาบคุง สภาพเเบบนั้นคงได้ดอกไม้เเห่ง Pneumaมาเรียบร้อยเเล้วสินะ ช่วยส่งมาจะได้มั้ย "

" พะ...พูดเรื่องอะไรน่ะค่ะ "

" คงจะทำเเบบนั้นไม่ได้หรอกน่า....คุณโรซาเรีย ไม่สิ กิลด์สีส้มผู้นำTitan Hand ดีกว่ามั้ย?  "

 " โห้วว "

"เเต่ว่าคุณโรซาเรียสีเขียวนะค่ะ  "

" เป็นกลอุบายง่ายๆน่ะให้สมาชิกกิลด์สีเขียวเป็นเหยื่อล้อเเละชักชวนไปยังที่มีพวกสีส้มดักรออยู่ที่เเอบฟังพวกเราคุยกันก็เป็นพวกของคุณสินะ "

" งั้น2อาทิตย์ก่อนที่อยู่กับปาร์ตี้นั้นก็ "

" ใช่เเล้วละ ยืนยันกำลังรบอีกฝ่ายเเละรอเงินจากการผจญภัย....หึหึ " โรซาเรียได้พูโพร้อมเลียริมฝีปากตัวเองทำให้ซิลิก้าเกิดกลัวเล็กน้อย " เเต่น่าเสียดายที่เหยื่อล้ำค่าอย่างเธอหลุดไปได้เเต่เห็นว่าจะไปเอาเเรร์ไอเท็มรู้ขนาดนี้เเล้วยังจะไปเก็บเด็กคนนั้นอีกน่า บ้ารึเปล่าหรือว่าโดนเด็กคนยั่วยวนจริงๆนะ "

" ไม่หรอก...ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น....เเถมฉันเองก็กำลังตามหาคุณอยู่เหมือนกันคุณโรซาเรีย "

" หมายความว่าไงงั้นหรอ? "

" เมื่อ10วันก่อนเธอได้ไปจู่โจมกิลด์ที่ชื่อว่าSliver Flagสินะนอกจากหัวหน้าเเล้วสมาชิก4ถูกฆ่า "

" อ่อหมายถึงพวกยาจกน้ั้นนะหรอ?  "

" ผู้ชายที่เป็นหัวหน้าคนนั้นอยู่หน้าประตูวาร์ปหน้าลานกว้างตั้งเเต่เช้าจนหัวค่ำร้องไห้พร้อมหาคนช่วยล้างเเค้นให้เขาไม่ได้ต้องการให้ฆ่าเเต่บอกให้ลากไปเข้าคุกเธอน่ะเข้าใจความรู้สึกของเขาบางรึเปล่านะ "

" ไม่เข้าใจหรอก...จริงจังเหมือนกับคนบ้าไปได้ถึงจะฆ่าคนในนี้ไปก็ไม่มีอะไรพิสูจน์นิว่าจะตายจริงนิน่า...ที่สำคัญเป็นห่วงตัวเองก่อนดีกว่ามั้ย "

สิ้นเสียงดีดนิ้วเพลยเยอร์สีส้มได้ทยอยออกมาจากหลังต้นไม้ที่ละคนรวมทั้งหมด7คนเเละเป็นผู้เล่นสีเหลืองทุกคน

" คุณคิริโตะ จำนวนมันเยอะเกินไปนะค่ะ " 

" ไม่ต้องห่วงหรอกเตรียมคริสตัลเคลื่อนย้ายรอเอาไว้จนกว่าฉันจะให้สัญญาณนะ "

" ค่ะ....เเต่ว่า "

"ฉันไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวหรอกจริงมั้ยละเอมุ  " สิ้นเสียงคิริโตะเอมุได้เดินออกมาจากหลังต้นไม้ด้านหลังของพวกโรซาเรียโดยที่สวมใส่เกมเมอร์ไดรฟเวอร์รออยู่เเล้ว

" กว่าจะเรียกนะคิริโตะ "

" คิริโตะหรอ? " 1ในพวกโรซาเรียที่พอรู้ชื่ของคิริโตะก็ตกใจ " ชุดสีดำพร้อมดาบมือเดียวไม่มีโล่ "

"ทางนั้นเองสวมชุดโค้ชสีขาวคล้ายหมอพร้อมเข็มขัดสีเขียว....นักดาบสีดำกับเกมเมอร์อัจฉริยะM

" หรือว่าคุณโรซาเลียเจ้าพวกนี้คือบีทเตอร์ที่อยู่เเนวหน้ากลุ่มผู้บุกเบิกกับคาเมนไรเดอร์ครับ  "

" กลุ่มผู้บุกเบิก คาเมนไรเดอร์งั้นหรอ? "

" กลุ่มบุกเบิก กับคาเมนไรเดอร์จะมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงกันละ "

"งั้นฉันจะเเสดงให้ดูเอามั้ยละ.. "

MIGHTY ACTION X

"  แปลงร่าง "

GASHUT LEVEL UP  MIGHTY JUMP MIGTHYKICK MIGTHY ACTION X

เอ็กเซดได้อยู่ต่อหน้าเหล่าเพลยเยอร์สีส้มทุกคนตอนนี้พอได้เห็นเเทบช็อกไม่เชื่อสายตาเเม้เเต่โรซาเลีย

" คุณเอมุ...คือคาเมนไรเดอร์งั้นหรอ? "

" จงยอมรับชะตากรรมของพสวกเเกสะ " เอ็กเซดได้ค่อยเดินเข้าไปหาช้าขณะที่อีกด้านคิริโตะก็ค่อยเดินเข้าห

า

" มั่วรออะไรอยู่ละรีบๆจัดการมันเร็วเข้าสิ "

" อึก...ย้าก!!! " เพลย์เยอร์4คนเข้าโจมตีใส่คิริโตะกับอีก3คนพุ้งเข้าหาเอ็กเซด

โดยสามคนนั้นได้ใช่อาวุธในมือเข้าโจมตีใส่ทุกทิศทางเเต่เอ็กเซดที่เพียงขยับตัวไปมาเพื่อหลบหลีกการโจมตีอย่างง่ายดายก่อนจะจะกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้แล้วยันพุ้งตัวออกมาโดนใช่เพียงแค่หมัดเปล่าๆต่อยอัดใส่ร่างคนนึ่งจนกระเด็นไปอัดกับต้นไม้เพียงเเค่การโจมตีหมัดเดียวทำให้HPกลายเป็นสีเหลืองทำให้อีกสองคนเกิดกลัวก่อนจะวิ่งเข้าโจมตีเข้าจากด้านข้าง

" ช้าไปๆ " เอ็กเซดได้ง้อตัวหลบก่อนจะหมุนตัวเตะอัดเข้าใส่ด้านข้างจนทั้งสองกระเด็นลงไปนอนกับพื้น

" หึ่ย.... "

ทางด้านคิริโตะที่ยืนรับการโจมตีของทั้ง4ได้ไม่ตอบโต้อะไร

" คุณคิริโตะกำลังเเย่ " ซิลิก้าที่เอามือจับมีดพร้อมจะเข้าไปช่วยเเต่มองดูHPคิริโตะที่ลดไปนิดนึ่งก็ฟื้นกลับมาเต็มเหมือนเดิม " นี้มันหมายความว่าไงกัน "

เพลย์เยอร์ทั้ง4คนต่างเหนือยหอบจากการโจมตีนับไม่ถ้วยเเต่ไม่สามารถทำอะไรคิริโตะได้เเม้เเต่น้อย

" 10วิ ทำดาเมจได้แค่400หรอเนี่ยนั้นคือความเสียหายที่พวกนาย4คนรวมกันทำได้เเหละน่าเลเวลของชั้น78 HP14,500 สกิลเเบทเทิ้ลฮีลอัตโนมัติ600พ้อยต่อ10วิ ต่ออให้โจมตีทั้งวันก็ล้มฉันไม่ได้หรอก "

" บ้าน่าเรื่องเเบบนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ "

" เป็นไปได้สิเพียงเเค่ตัวเลขสูงขึ้นก็ทำมห้เห็นความต่างชั้นนั้นละคือความไม่เท่าเทียมของเกมMMOล่ะ "

 " ชิ "

 " นี้คือ สิ่งทีผู้ว่าจ้างฉันได้ซื้อมาด้วยเงินทั้งหมดที่มีผลึกวาร์ปสิ่งก่อสร้างไงล่ะ จุดหมายปลายทางถูกกำหนดเอาไว้หน้าประตูคุกขอลากพวกนายทุกคนไปเข้าคุกละน่า "

" ถ้าทำร้ายสีเขียวอย่างฉันล่ะ นายก็จะกลายเป็นสี.... " โรซาเรียยังพ฿ดไม่จบติริโตะก็มาอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมดาบที่อยู่เพียงใกล้คอของเธอไม่กี่เซน

" จะบอกอะไรไว้ให้เอาบุญฉันน่ะเป็นSoloก็เเค่สีส้ม2-3วันก็ไม่ใช่ปัญหาของฉันอยู่เเล้วละ "

โรซาเรียที่มือสั่นจนหอกในมือของเธอตกลงพทื้นจนสุดท้ายพวกของเธอทุกคนก็เข้าคุกอย่างที่คิริโตะกับเอมุต้องการก่อนจะเดินทางกลับมาที่เมืองตอนนี้ทั้งสามได้มาอยู่ภายในห้องของซิลิก้า

" ซิลิก้าจัง...ต้องขอโทษด้วยที่พวกเราใช่เธอเหมือนเป็นเหยื่อเเบบนี้นะ "

" ฉันเองก็ขอโทษด้วย...ถ้าฉันบอกเรื่องของฉันไปละก็อาจจะทำให้เธฮกลัวได้ " คิริโตะและเอมุต่างกล่าวขอโทษซิลิก้ายกใหญ่เเต่เธอไม่ได้คิดอะไรอยู่เเล้ว

" ไม่หรอกค่ะคุณคิริโตะกับคุณเอมุเป็นคนดีอยู่เเล้ว ไม่กลัวอยู่เเล้วละค่ะ"

" ขอบใจนะ "

" จะไปเเล้วสินะค่ะ "

" อืม....พวกเรานะห่างหายจากเเนวหน้ามาพักใหญ่เเล้ว " คิริโ๖ะที่เป็นคนตอบให้ซิลิก้าฟัง

" กลุ่มผู้บุกเบิกเนี่ยสุดยอดไปเลยนะค่ะ อย่างฉันคงไม่ว่าผ่านไปกี่คงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ "

" เลเวลน่ะก็เป็นเพียงเเค่ตัวเลขเท่านั้นเเหละ ซิลิก้าจัง " เอมุได้พูดขึ้นมา

" ใช่เเล้วละความเเข็งแกร่งในโลกนี้น่ามันเป็นเพียงเเค่ของปลอมยิ่งดว่าสิ่งนั้น มีสิ่งที่สำคัญกว่าอยู่ครั้งต่อไปถ้าเจอกันในโลกจริงช่วยมาเป็นเพื่อนเเบบนี้จะได้รึเปล่า "

" ทางฉันด้วยได้รึเปล่า? "

" เเน่นอนค่ะรับลองได้เลยค่ะ "

"เอาล่ะ....ฟื้นคีนชีพให้พีน่ากันดีกว่านะ  "

" ค่ะ " ซิลก้าได้เอาปีกของพีน่าออกมาก่อนจะเอาดอกPenumaออกมา "  พีน่า ฉันมีเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังมีเรื่องอยากเล่าให้ฟังมากมายเลยเรื่องสุดยอดการผจญภัยในวันนี้เเละเรื่องพี่ชายภายในวันเดียวของฉัน"