Kamen rider Ex-aid & Sword Art Online

ตอนที่ 22 : นายพลที่เเข็งแกร่งที่สุด

" อ้ายยยย......"  เสียงของลีฟาที่กรี้ดร้องตลอดทางเพราะเอ็กเซดที่เเบกร่างของเธอวิ่งด้วยความเร็วสูงเเถมวิ่งชนฝ่ามอนสเตอร์จำนวนมากที่อยู่ตรงหน้าจนกระเด็นกระดอยไปหมดจนถึงปากอุโมงค์เอ็กเซดจึงกระโดดลอยไปอยู่บนฟ้าคิริโตะได้กางปีกเเล้วบินลอยบนฟ้าพร้อมกับเอ็กเซดที่บินบนฟ้าด้วยไอพ้นทีเท้าลีฟาที่ตั้งสติได้จึงกางปีกเเลบ้วบินลอย

" โธ่.....ทำใจหายไปเลย "

" เเต่ฉันว่าเป็นวิธีที่ประหยัดเวลาได้ดีที่สุดน่า "

" แหะๆ...ขอโทษที่เสียมารยาทเมื่อกี้น่า "

ทั้งสามได้มองไปข้างหน้าพบเห็นเงาของต้นไม้โลกชัดกว่าเดิม

" ว่าเเต่ลีฟาการเจรจาที่จัดที่ไหนหรอ? "

" ทางตะวันตกเฉียงเหนือ...ข้างในภูเขาลูกนั้นนะ " ลีฟาที่ได้ชี้ไปทีภูดขาตรงหน้าของพวกเขา

" เหลือเวลาเท่าไรนะ " เอ็ฏเซดได้หันไปถามกับลีฟา

" อีก20นาทีได้ "

" ทั้งสองคนจับตัวฉันเอาไว้จะเร่งสปีดละน่า " เอ็กเซดได้เรียกให้ทั้งสองจับตัวเขาเอาไว้ก่อนที่เอ็ฏเซดจะเร่งความเร็วที่ไอพ้นที่เท้าพุ้งยังภูเขาข้างหน้า

ณ หุบเขาผีเสื้อ

ทั้งสามยังคงบินตรงไปยังสถานที่เจรจาอย่างเร่งรีบโดยหวังว่าจะไปให้ทันก่อนที่พวกซาลามันเดอร์จะไปถึง

" พบสํญญาณเพลย์เยอร์ค่ะ...มีกลุ่มเพลยืเยอร์จำนวน68คนด้านหน้าเราค่ะ " ยุยได้มุดออกมาจากกระเป๋าเสื้อคิริโตะพร้อมเเจ้งพบเพลย์เยอร์จำนวนนึ่ง " นั้นอาจจะเป็นกองทัพของซาลามันเดอร์ค่ะ "

ทั้งสามได้มองไปยังข้างหน้าพบกลุ่มซาลามันเดอร์จำนวนมากบินอยู่ตรงหน้าของพวกเขาจริงๆ

" มีอีก14คนที่อยู่ไม่ไกลมากค่ะเหมือนจะเป็นหัวหน้าเผ่าซีลกับเเคสซิสค่ะอีก50วิจะเริ่มการเจรจา "

" คงไม่ทันเเน่...คิริโตะคุง คุณM ฉันจะไปช่วยซากุยะถึงจะเป็นเวลาสั้นเเต่ก็ขอบคุณทั้งสองคนมากเลยหวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ " ลีฟาที่หันมาพูดกับทั้งสองเหมือนสั่งลา

" การหนีไม่ใช่ทางของฉันหรอกนะ "

" เอ้ะ.... "

" ใช่เเล้วละ....อุตส่าห์มาถึงที่นี้เเล้วไม่ทำอะไรเลยคงต้องมาเสียใจภายหลังเเน่ "

ในเวลาเดียวกันทางหัวหน้าเผ่าซีลเเละเเคสซิสทั้งสองที่ตอนนี้ถูกกองทัพซาลามันเดอร์ล้อมเอาไว้ทำให้เกิดความตกใจยกใหญ่

 

" ทำไมพวกซาลามันเดอร์ถึงมาที่นี้ " หัวหน้าเผ่าซากุยะได้พูโขึ้นก่อนที่ซาลามันเดอร์ที่ตั้งมทวนพร้อมทีจะโจมตีใส่

MAXIMUN GASHAT KIMEWAZA MAXIMUN MIGHTY CRITICAL FINISH!

ลำเเสงนึ่งได้ยิงตัดฝ่ากลางระหว่างทั้งสองฝ่ายทำให้พวกซาลามันเดอร์ที่กำลังจะพุ้งเข้าไปโจมตีต้องหยุดชะงักพร้อมกับทำให้หัวหน้าเผ่าทั้งสองตกใจก่อนจะมีสองร่างได้พุ้งลงมาก็ยิ่งทำให้ตกใจใหญ่พร้อมควันจากเเรงกระเเทกปลิวหายไปปรากฎร่างของคิริโตะเเละเอ็กเซดที่ออกมาจากเกราะยืนอยู่

" พวกเเกทั้งหมด...ทิ้งอาวุธสะ!!! " คิริโตะได้ตะโกนไปหาพวกซาลามันเดอร์ให้ยอมจำนนเเละลดอาวุธทำให้พวกทหารต่่างซุบซิบถึงการปรากฎตัวของคิริโตะเเละเอ็กเซดก่อนที่เอ็กเซดจะยิงขึ้นฟ้าด้วยลำเเสงที่พลังทำลายรุนเเรง

" เมื่อกี้เเค่ขู่นะ.....ถ้ายังคิดจะต่อสู้อยู่อีกละก็ " เอ็กเซดได้ชี้กาชาคอนคีย์แสลชเชอร์ไปทางกองทัพซาลามันเดอร์ไม่พอพร้อมเอาเเม็กซิมั่มกาชัทใส่ลงไปก่อนที่ปลายกระบอกจะเริ่มรวมพลังขนาดใหญ่พร้อมยิง

MAXIMUN GASHAT KIMEWAZA

" ต่อไปคือพวกเเกเเน่ "

" คนพวกนั้นเป็นใครกันนะ " ซากุยะที่ยังงงงวยกับสถานการณ์ตรงหน้าอยู่

" ซากุยะ "

" ลีฟามาทำอะไรที่นี้นะ? "

" คงจะอธิบายยากหน่อยเเต่ที่พูดได้อย่างนึ่งคือโชคชะตาของพวกเราขึ้นอยู่กับเขาทั้งสองเเล้วละ "

" มันยังไงกันเเน่เนี่ย "

" เอาล่ะ...ขอคุยกับหัวหน้าพวกนายหน่อยสิ " คิริโตะได้ตะโกนออกไปอีกครั้งก่อนที่เหล่าทหารจะเเวกทางให้ชายร่างใหญ่ในเกราะสีเเดงบินออกมาเอ็กเซดจึงลดอาวุธลงพร้อมดึงกาชัทออกมาจากกาชาคอนคีย์เเสลชเชอร์เเล้วคิริโตะจึงบินเข้าไปหากับซาลามันเดอร์ร่างใหญ่

" สปริกเเกรนอย่างเเกมาทำอะไรที่นี้ " ซาลามันเดอร์ร่างใหญ่ถามคิริโตะออกไปเเต่ก็ไม่ได้คำตอบกลับมา " ฉันจะฆ่าเเกรึไม่ก็ขึ้นอยู่กับคำตอบ....เเต่เห็นกับความกล้าจะขอคุยกันหน่อยเเล้วกัน "

" ฉันชื่อคิริโตะ...เป็นเอกอัครราชทูตของพันธมิตรสปริกเเกรนกับอันดีล...ถ้าหากยังคิดจจะโจมตีละก็คง้ปิดสงครามทั้ง4เผ่าอย่างเต็มกำลังใช่มั้ย "

ทุกคนที่ได้ยินเเบบนั้นต่างตกใจไม่ว่าจะเป็นฝั่งซาลามันเดอร์ ซีล เเคสซิสหรือเเม้เเต่เอ็กเซดกับลีฟาก็ตกใจซากุยะกับหัวหน้าเผ่าเเคสซิสต่างมองไปที่ลีฟาเเต่เจ้าตัวได้เเต่ส่ายหน้าไปมาบ่งบอกว่าไม่รู้เรื่องอะไร

" ดะ...เดียวสิคิริโตะพูดเรื่องอะไรอยู่นะ "

" พันธมิตรสปริกเเกรนกับอันดีลหรอ....มาตัวคนเดียวโดยที่ไม่มีการ์ดเเบบนี้เนี้ยคุณเอกอัครราชทูต "

" ถ้าการ์ดก็มีอยู่เเล้วไงละ " คิริโตะที่พูดพร้อมสายตามองไปที่เอ็กเซด " ที่มาที่นี้ก็เพื่อเจรจาข้อเเลกเปลี่ยนกับซีลเเละเเคสซิสเพราะงั้นถ้าหากถูกขัดขว้างมันก็จะเเย่ลงไปอีกทั้ง4เผ่าจะรวมตัวกันต่อสู้กับซาลามันเดอร์เต็มอัดตราศีก "

" เเค่สองคนที่ใส่อุปกรณ์กระจอกเเบบนั้เนี่ยนะ...คิดจะให้ฉันเชื่อได้งั้นหรอ " ซาลามันเดอร์ร่างใหญ่คนนั้นได้ชักดาบออกมา " ถ้าหากว่าเเกสามารถทนการโจมตีของฉันได้ภายใน30วิละก็จะยอมเชื่อเเกเเล้วนำทัพกลับโดยทันทีจะเอาการ์ดนั้นมาด้วยก็ได้น่า "

" หึ...ไม่จำเป็นหรอกเเค่ฉันคนเดียวก็เหลือเฟื้อเเล้ว " คิริโตะที่รับคำท้าได้ชักดาบออกมา

" เเย่เเล้ว "

" ทำไมหรอซากุยะ "

" ดาบสองมือของซาลามันเดอร์คนนั้น...ดาบปีศาจเเกรมเพื่อสวมใส่มันจะต้องมีค่าสกิลดาบสองมือถึว950 "

" 950!? " ลีฟาที่ได้ยินค่าสกิลดาบสองมือตั้ง950ก็ทำเอาตกใจไม่ใช่เล่น

" อ่า...ดาบเเบบนั้นที่มาโผล่อยู่ที่นี้เเบบนี้แสดงว่าเขาคนนั้นคือนายพลยูจีนเเน่ๆ "

" นายพลยูจีนเป็นใครงั้นหรอ? "  เอ็กเซดที่ได้ยินบทสนทนานั้นจึงเดินเข้าไปหาตอนเเรกเธอจะตกใจอยู่เเต่ก็ปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว " เขาคือน้องชายของหัวหน้าซาลามันเดอร์ มอร์ทิมเมอร์ เห้นว่าเป็นพี่น้องกันจริงๆฝ่ายที่ที่ถนัดเรื่องวางกลยุทธิ์เเละฝ่ายน้องเป็นนักรบในด้านของพลังว่ากันว่าเป็นเพลย์เยอร์ที่เเข็งแกร่งที่สุด"

" เพลย์เยอร์ที่เเข็งแกร่งที่สุดงั้นหรอ? "

" ไม่ต้องห่วงหรอก.....ทางเรามีคนที่เเข็งแกร่งที่สุดอยู่เหมือนกัน " เอ็กเซดได้หันไปพูดกับลีฟาก่อนจะมองไปที่คิริโตะ

ทั้งสองฝ่ายที่ยังคงนิ่งไม่ขยับเเม้เเต่น้อยต่างคนต่างดูเชิงกันอยู่จนกระทั้งเเสงเเดดได้ส่องมาที่คมดาบทำไมให้เกิดประกายเเสงเเว่บไปทีตาของคิริโตะนั้นทำให้ยูจีนได้พุ้งเข้าโจมตีใส่อย่างรวดเร็วคิริโตะที่ไม่ได้ยืนเฉยๆได้เอาดาบของตัวเองเข้าฟันกลับเเต่ว่าดาบของยูจีนกับทะลุผ่านดาบคิริโตะอย่างน่าตกใจจนทำให่ร่างของคิริโตะไปกระเเทกกับภูเขาเล็กๆข้างๆ

" เมื่อกี้มันอะไรนะ? " เอ็กเซดเห็ยวิถีดาบมันผ่านดาบคิริโตะอย่างชัดเจน

" สกิลโบนัสของดาบปีศาจเเกรมEthereal Shift ทำให้สามารถฟันผ่านเมื่ออีกฝ่ายพยายามป้องกันด้วยโล่หรือดาบ " หัวหน้าเผ่าเเคสซิสได้อธิบายสกิลดาบนั้นให้ฟัง

" เเบบนี้เท่ากับป้องกันไม่ได้นะสิ "

คิริโตะได้พุ้งออกมาพร้อมดาบของทั้งสองเข้าปะทะกันยูจีนที่ชื่นชมคิริโตะที่โดนโจมตีเข้าไปเต็มเเต่ยังมีชีวิตรอดอยู่ได้

" โห้ว...ยังมีชีวิตอยู่อีกหรอ "

" อะไรกันไอการโจมตีเมื่อกี้ " คิริโตะที่สบัดดาบออกเเล้วกระหน้ำฟันโจมตีใส่เเต่ยูจีนที่เอาดาบตัวเองปัดป้องกันอย่างง่ายดายก่อนจะตีลงกากลางท้องฟ้ากระหน้ำฟันใส่คิริโตะไม่ยั้งจนคิริโตะต้องยกดาบขึ้นมาป้องกันเเต่ดาบของยูจีนก็ทะลุผ่านเข้ามาทำให้ฟันตัดหน้าอกคิริโตะยาวไปจนถึงไหล่

" เจ็บแหะ....เฮ้ยมัน30วิเเล้วไม่ใช่รึไง "

"โทษทีน่าเเต่ว่าฉันเปลี่ยนใจเเล้ว...รอดไปจนกว่าจะถูฏฆ่าสะเถอะ "

" หน่อยเเน่เเก...อย่ามาดูถูกกันนะ "

คิริโตะที่บินเข้าไปปทะทกับยูจีนอีกครั้งต่างฝ่ายต่างผลัดกันรุกกันรับเเต่ว่าฝ่ายที่ถูกรุกมทากสุดคือคิริโตะไม่ว่าจะป้องกันยังไงดาบของยูจีนก็เข้ามาถึงตัวได้อยู่ดี

" ดูท่าจะลำบากน่าดูถึงเเม้ทั้งสองจะมีทักษะพอๆกันเเต่ว่าอาวุธของยูจีนเหนือกว่าเห็นๆ "

" ถึงเเบบนั้น...คิริโตะคุงก็ยัง " ลีฟาที่มองดูคิริโตะด้วยความเป็นห่วง

คิริโตะที่พยายามใช่เเรงการพุ้งโจมตีใส่ยูจีนเเต่ก็ยังคงไร้ผลไมม่ว่าจะใช่ความเร็วบินไปรอบเพื่อสร้างความสับสนเเต่ก็ยังคงถูกโจมตีกลับมาอยู่ดีเเถมถูกกระหน้ำเเทงใส่ไม่ว่าจะลำตัวเเขนเเละที่ใบหน้า

" อาวุธงั้นหรอ " เอ็กเซดที่มองดูดาบของคิริโตะเเล้วยูจีนก่อนจะมองไปที่กาชาคอนคีย์เเสลชเชอร์กับเเม็กซิมั่มกาชัทเเละนึกถึงตอนที่ต่อสู้บนสะพานก็นึกออก

คิริโตะที่ระหว่างหลบการโจมตีได้หันไปมองเอ็กเซดพร้อมมองดูสายตาเหมือนรู้ว่าคิดอะไรอยู่คิริโตะจึงบินทิ้งระยะห่างล่อให้ยูจีนตามมาก่อนจะร่ายเวลทย์ม่านควันดำทำให้พื้นที่โดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยควันสีดำ

" อึก....อะไรกันนะ "

" ขอยืนหน่อยนะ " เสียงคิริโตะที่พูดขึ้นระหว่างกลางลีฟากับเอ็กเซดก่อนทีลีฟาจะรู้สึกอะไรบางอย่างถูกดึงไป

" เอ้ะ...คิริโตะคุง " ลีฟาที่พยายามมองต้นตอเสียงพร้อมเเตะดูที่ข้างเอวปรากฎว่าดาบของเธอหายไป

" คิดจะถ่วงเวลาไปก็เปล่าประโยชน์!!! " ยูจีนทีเเค่เวียงดาบออกทำให้ม่านควันสีดำจางหายไปทำให้พื้นโดยรอบสว่างขึ้นเเต่ว่าไม่มีใครเห็นร่างคิริโตะอยู่เลย

" หายไปไหนเเล้วละ "

" หรือว่าหมอนั้นจะหนีไปเเล้ว " คนของเเคสซิสที่จู่ๆพูดออกมา

" ไม่มีทางหรอกเรื่องเเบบนั้นนะ " ลีฟาที่ตะคอกออกมาก่อนจะเอามือประสานเหมือนสวดภาวนาเเล้วนึกถึงคำพูดของคิริโตะตอนอยู่บนสะพาน

( ถ้าหากว่าฉันยังมีชีวิตอยู่จะไม่ยอมให้ปาร์ตี้เมมเบอร์ตายเด็ดขาดเรื่องนี้เท่านั้นที่ฉันไม่ยอม )

" อย่างหมอนั้นนะไม่มีทางจะหนีจากคู่ต่อสู้เเม้แต่ก้าวเดียว " เอ็กเซดได้พูดขึ้นก่อนจะเงยมองไปบนฟ้ากลางดวงอาทิตย์พอดิบพอดีเเล้วดูเหมือนบูจีนจะมองขึ้นไปก่อนจะเห็นดาบใหญ่สีดำที่พุ้งเข้ามาเฉียดใบหน้าเข้าไปไม่กี่เซ็น

" หน่อยเเก "

" คิริโตะคุง!!! " ลีฟาที่เห็นร่างคิริโตะที่กำลังบินพุ้งลงมาด้วยสีหน้าดีใจ

" ชิ....เเกนะไม่มีอาวุธเหลืออีกเเล้ว " ยูจีนได้บินพุ้งขึ้นเพื่อจะเข้าจัดการกับคิริโตะที่ตอนนี้ไม่มีอาวุธเเล้วเเต่ว่าในมือของคิริโตะกับคือกาชาคอนคีย์เเสลชเชอร์เอาไว้อยู่

"  ย้ากกกก " ทั้งสองได้ฟันดาบของแต่ละคนไปเเต่ว่าดาบยูจีนที่ยังสามารถทะลุผ่านกาชาคอนคีย์เเสลชผ่านเข้าไปพร้อมที่จะตัดของคิริโตะเเต่ว่าอีกมือของคิริโตะนั้นได้มีอีกเล่มเข้ามาปัดป้องกันเอาไว้ได้นั้นก็คือดาบของลีฟาทำเอายูจีนตกใจ

" เสร็จฉันละ " คิริโตะได้หยิบเอาเเม็กซิมั่มไมตี้เเอคชั่นXกาชัทเสียบเข้าไปในกาชาคอนคีย์เเสลชเชอร์เเล้วบินพุ้งเข้าไปหายูจีนตรงๆ

MAXIMUN GASHAT KIMEWAZA MAXIMUN MIGHTY CRITICAL FINISH!

" หน่อย...แก!!! "

" ฮ่ากก....ย๊าๆๆๆ " คิริโตะได้เวียงดาบในมือทั้งสองกระหน้ำฟันใส่ร่างของยูจีนไม่ยั้งพร้อมที่ปลายดาบของกาชาคอนคีย์เเสลชเชอร์ปรากฎออร่าสีเเดงเหลืองขึ้นเพิ่มดาเมจสูงมากขึ้นจนยูจีนต้องใช่กางบาเรียไฟก่อนที่คิริโตะจะลงดาบทำให้ทั้งสองต้องกระเด็นถอยไป

" ตายซะเถอะ!!! " ยูจีนได้บินพุ้งเข้ามาฟันเเต่คิริโตะที่เอียงตัวหลบเเล้วใช่ดาบทั้งสองข้างในมือเเท่งเข้าที่กลางร่างของยูจีนพุ้งลงไปด้วยความเร็วทำให้เกิดดาเมจเเรงขึ้นยูจีนที่พยายามใช่มือดันร่างคิริโตะไปเเต่ก็ถูกคิริโะตกระหน้ำฟันตัดร่างไปมาก่อนจะที่จะใช่ดาบของลีฟาตัดฝ่าร่างของยูจีนจนขาดครึ่งเเล้วเกิดระเบิดลูกใหญ่พร้อมร่างของยูจีนกลายเป็นดวงไฟสีเเดงพุ้งลงไปในกลางป่าต่อหน้าสายของทั้ง3เผ่า

" ยอดเยี่ยม...ยอดเยี่ยมจริงๆ " ซากุะได้กางพัดเเบบไสลด์ญี่ปุ่นพร้อมเอ๋ยชม

" สุดยอด......เป็นการต่อสู้ที่สุดยอดไปเลย "

" ยอดไปเลยเเหะ....เเพ้ราบคาบเลย " เเม้เเต่ซาลามันเดอร์เองก็เอ๋ยชมการต่อสู้ของคิริโะตเช่นกัน

" บอกเเล้วไงว่าคิริโตะนะเเข็งแกร่งที่สุดนะ " เอ็กเซดได้เดินมาพูดกับลีฟาก่อนที่เธอจะมองไปที่คิริโะตพร้อมยิ้มไม่หุบ

เวลาต่อมาก็ได้นำดวงไฟชีวิตของยูจีนมาพร้อมซากุยะที่ร่ายเวลทย์พื้นคืนชีพให้กับยูจีนโดยที่สาตของทั้ง3เผ่าต่างจ้องมองจนยูจีนพื้นกลับมาอีกครั้งพร้อมลุกขึ้นมาบิดเเขนไปมา

" นับว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมาก....เป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เคยเจอมาก่อนเลยละ "

" ขอบใจที่ชมนะ "

" ไม่คิดเลยว่าจะมีคนอย่างเเกในสปริกเเกรน...โลกนี้มันช่างกว้างใหญ่เหลือเกิน "

" แล้วเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดหรือเปล่าละ "

ยูจีนที่จ้องมองคิริโตะอย่างถี่ถ้วนโดยมีสายตาทั้ว3เผ่าจ้องมองกัน

" คุณจีนขอเวลาเดียวได้มั้ย " จู่ๆได้มีซาลามนัเดอร์คนนึ่งได้เดินออกมา

" คาเกะมูเนะหรอ..มีอะไรหรอ "

" อ้ะ...เจ้าคนเมื่อวานนิน่า " ลีฟาที่จำหน้าชายคนนั้นได้คือคนที่โจมตีเธอนั้นเอง

" จำได้รึเปล่าครับว่าปาร์ตี้ผมถูกโจมตีจนไม่เหลือเเถมมีอีกกลุ่มนึ่งที่ถูกโจมตีในระหว่างล่าด้วยนะครับ "

" อ่า...เเล้วมันทำไมหรอ "

" นั้นก็เป็นฝีมือของสปริกเเกรนคนนั้นกับไอตัวสีชมพูที่อยู่ข้างๆด้วย " คาเกะมูเนะได้หันมาทางคิริโะตเเละเอ็กเซดที่ยืนอยู่

" งั้นหรอ..ดูเหมือนคงต้องเชื่อสะเเล้วจริงๆเเล้วฉันกับหัวหน้าของเราก็ไม่คิดจะต่อสู้กับสปริกเเกรนเเละอันดีลอยู่เเล้วพวกเราจะขอถอนตัวจากที่นี้....เเต่ว่าสักวันนึ่งฉันจะต้องต่อสู้กับเเกอีกเเน่ "

" ทางนี้เองก็เหมือนกัน " คิริโตะได้ยื่นมือออกไปชนหมัดกับยูจีนก่อนที่กองทัพซาลามันเดอร์จะถอยทัพไป

" ซาลามันเดอร์บางคนก็ไม่ใช่คนเลวไปหมดสิน่า "

" นั้นสิน่า " เอมุที่คืนร่างแล้วยืนกอดอกมองพวกซาลามันเดอร์บินจากไป

" นายเนี่ยมันบ้าจริงๆ " ลีฟาที่ลุ้นจนหมดเเรงได้ก้มหัวพูด

" เรื่องนั้นก็พอเข้าใจอยู่นะ "

"ขอโทษทีนะ...แต่ว่าช่วยอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นที่จะได้มั้ย " ซากุยะที่เดินมาหาทั้งสามเเละเวลาผ่านไปลีฟาก็ได้เรื่องราวทุกอย่างให้ซากุยะฟังหลังจากที่การเจรจาของซีลเเละแคศซิสจบลง

" ยังงี้นี้เอวฉันเองก็รู้สึกแปลกๆกับซีเกิร์ลมาสักพักเเล้วด้วยเหมือนกัน "

" รู้สึกแปลกๆหรอเรื่องอะไรหรอ? "

" ในด้านพลังของพวกเราเเพ้ซาลามันเดอร์อยู่เเล้ว.....แต่ว่าซีเกิร์ลเป็นพวกที่บ้าทีคิดว่าพลังเป็นสิ่งจำเป็นไม่ใช่เเค่ในฐานะคาเเรคเตอร์เเละความสามารถเขาก็ต้องการพลังแบบเพลย์เยอร์เหมือนกัน"

" ถึงแบบนั้นเเล้วทำไมต้องเป็นสปายซาลามันเดอร์ด้วยละ "

" ได้ยินมาว่าอัพเดทเเพท5.0ที่จะมาในเร็วๆนี้...ดูเหมือนว่าในที่สุดเขาก็จะจุติลงมาเเล้วละ "

" งั้นก็ "

" มอทิมเมอร์คงไปกระตุ้นเขาละมั้งให้เอาหัวของหัวหน้าพวกเเกมาเเล้วพวกเราจะยอมให้จุติเป็นซาลามันเดอร์ "

" เเล้วซากุยะจะเอายังไงหรอ "

" ลู...เธฮอัพสกิลเวทย์กระจกดำมาเเล้วใช่มั้ย " ซากุยะที่หันไปถามหัวหน้าเผ่าเเคสซิส

" อืม...ก็ใช่อยู่หรอก "

" ช่วยเปิดกระจกเเสงจันทร์ไปหาซีเกิร์ลที "

เวลาเดียวกันณ เมืองซีลภายในห้องกว้างห้องนึ่งซีเกิร์ลที่กำลังดื่มดำบรรยากาศพร้อมกับไวน์ชั้นดีในมือ

" ซีเกิร์ล " จู่ๆเสียงซากุยะที่เรียกซีเกิร์ลจากกระจกเเสงจันทร์เห็นรร่างของเธอต่อหน้าซีเกิร์ลตกใจจนลุกยืน

" ซะ...ซากุยะ "

" อ่า...แย่หน่อยน่าที่ฉันยังมีชีวิตอยู่นะ "

" ทำไม...มะ..ไม่สิแล้วการเจรจาละ "

" เสร็จสิ้นไปด้วยดีละน่า...เหลือเเค่ยังต้องเซ็นสัญญาก็เท่านั้นเอง...อ่อจริงสิ...มีเเขกที่ไม่ได้รับเชิญมาด้วย "

" ขะ...เเขกหรอ "

"พอดีว่านายพลยูจีนมาเเสดงความดีใจด้วยละน่า " ซีเกิร์ลที่ตกใจเมื่อได้ยินเเบบนั้นก่อนจะหันไปมองเห็นลีฟาที่อยู่ในกระจกด้วย

" ลีฟา...งั้นหรอ..ไอพวกกิ้งก่าไร้ประโยชน์...หึเเล้วจะทำยังไงหรอซากุยะจะเตะฉันหรอหรือจะถอนออกาจากรัฐบาลละ " ซีเกิร์ลที่ดูเหมือนยังไม่ยอมแพ้ยังคงพูดต่อรองกับซากุยะ " เเต่ว่าถ้าไม่มีฉันกองคอยคุมทหารเธอจะปกครองไปได้สักเเค่ไหนกัน "

" เปล่าก็...ก็เเค่ถ้านายทนกับซีลไม่ได้.....ฉันเลยจะทำให้คำขอของนายเป็นจริงเท่านั้นเอง "

" อะ...อะไรนะ " ไม่นานก็ได้มีเมนูเด้งขึ้นที่หน้าของซีเกิร์ลพอเขาได้อ่านข้อความนั้นได้เขียนไว้ว่า( หัวหน้าของคุณได้ปลดสิทธิ์ของคุณในฐานะซีลเเละเนรเทศออกจากอาณาเขต ) ซีเกิร์ลที่เห็นเเบบนั้นก็เเทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

" นี้หล่อน...จะเนรเทศฉันงั้นหรอ "

" ใช่เเล้ว....จงไปอยู่ในอาณาเขตทั่วไปในฐานะเรเนเกตซะเถอะ...หวังว่าคงจะมีอะไรใหม่ๆให้ทำฆ่าเวลาน่า "

" หน่อย...เเก " ซีเกิร์ลได้ถูกวาร์ปหายไปจากเมือซีลเป็นที่เรียบร้อย

" ซากุยะคือว่า "

" ขอบคุณเธอจริงๆน่าลีฟาที่ช่วยเอาไว้ "

" คือเเบบว่า....ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยน่าจะขอบคุณก็ไปขอบคุณสองคนนั้นดีกว่านะ " ลีฟาที่พูดไปพร้อมชี้ไปที่เอมุกับคิริโตะที่ยืนอยู่ข้างๆ

" จริงสิน่า...เเล้วนายเป็นใครกันเเน่ "

" เน่...นายนะที่บอกว่าเป็นเอกอัครราชทูตของพันธมิตรสปริกเเกรนเเละอันดีลพร้อมกับผู้ติดตามเนี่ย...จริงงั้นหรอ? " ลูได้ถามเกี่ยวกับสถานะของคิริโตะเเละเอมุทั้งสองที่มองหน้ากันเเละกัน

" นั้นนะก็เเค่เรื่องโกหกทั้งนั้นเเหละ....บลัฟ ตบตา ต่อรอง " คิริโตะได้พูดเฉลยออกมาทำเอาซากุยะกับลูถึงกับเอามือกุ้มขมับ

" ให้ตายสิ...เป็นผู้ชายที่บ้าจริงๆน่า...ในเวลาเเบบนั้นยังจะทำได้เเบบนั้นได้อีก "

" ถึงจะไม่มีดวงเเต่ฉันก็เดิมพันอยู่เสมอ "

" สำหรับพ่อโกหกอย่างนายเนี่ยถือว่าเเข็งแกร่งจริงๆ....เป็นอาวุธลับของสปิกเเกรนงั้นหรอพวกนายสองคนนะ? " ลูที่เข้ามากอดเเขนเเนบชิดกับคิริโตะเเน่นพร้อมเเววตาที่ยั่วยวนมองมาทางเอมุที่ได้เเต่ยืนยิ้มเเห้งๆ

" ไม่หรอก....พวกเราก็เเค่ทหารรับเร่ร่อนเท่านัั้นเอง "

" อะ...ฮ่าๆๆ " ลูที่หัวเราะออกมาก่อนจะกอดเเขนคิริโตะจนเเนบเนื้อโดยไม่อายอะไร "ถ้าหากนายไม่ยึดติดกับที่ไหนละก็...ไม่สนใจจะมาเป็นทหารรัจ้างให้กับเเคสซิสหน่อยหรอ? กินดีอยู่ดีสามเวลาเลยน่า "

" เอ้? "

" เอาอีกเเล้วหรอเนี่ยคิริโตะ " เอมุที่มองด้วยสายตาที่เหนื่อยหน่ายก่อนจะเห็นซากุยะได้เดินไปกอดเเขนคิริโตะอีกข้างที่วางอยู๋พร้อมดันหน้าอกที่ใหญ่เกินเบียดดันเเขนคิริโตะจนหน้าที่หน้าเเดงจากกอดแขนของลูเเล้วยิ่งเเดงกว่าเดิม

" คิริโตะคุงสิน่า.....หลังจากนี้สนใจไปดื่มกับฉันที่ซีลเวลามั้ยละ...ฉันอยากจะรู้จักนายมากกว่านี้ "

" เฮ้ๆ....เอมุนายม่สนใจอยู่ในสถานการณืเเบบเดียวกับคิริโตะหน่อยหรอ? " เสียงพาราด็อกดังออกมจากไหนหัวพูดเเซ่วเอมุที่ไม่มีผู้หญิงมาติดเเบบคิริโตะ

" ขออยู่เเบบนี้น่าจะดีกว่า "

" ดะ...เดียวสิ "

" อ่า....ขี้โกงนิน่าซากุยะจัง...ยั่ยวยวนด้วยหน้าอกเเบบนี้ไม่ยุติธรรมเลย "

" เธอเองก็เหมือนกันเกาะมากเกินไปเเล้วนะเธอเนี่ย "

"อะ...แหะๆตทอว่า " คิริโะตที่รู้สึกอึดอัดไม่ว่าจะซ้ายหรือขวาก่อนจะพยายามมองหาเอมุเพื่อขอความช่วยเหลือ

" คิริโตะนายเนี่ย.....เนื้อหอมดีจังเลยน่า " เอมุที่นั่งกอดเข่าก้มหัวพร้อมเอาดาบชีดเชียนพื้นไปมา

" เอ้!!!...เดียวสิ "

" ไม่ได้นะค่ะ...คิริโตะนะเป็นของฉันนะ " ลีฟาที่ดึงเสื้อของคิริโตะจากด้านหลังทำให้ทั้งสามเลิกเเย่งคิริโะตไปมา " อะ...เอ่อ..คือว่า " ลีฟาที่เผลอพูดอะไรออกจนหน้าเธอเเกงเขินอายก่อนจะก้มหน้าเงียบ

" ขอบคุณสำหรับคำเชิญนะครับ...เเต่ว่าขอโทษด้วยเธอคนนี้สัญญาจะพาพวกผมไปที่ต้นไม้โลกนะครับ "

" เอ้....งั้นหรอน่าเสียดายจัง " ซากุยะได้ปล่อยเเขนคิริโตะแล้วเดินถอยออกมาเล็กน้อยพร้อมกับลู " จะไปที่อารูนงั้นหรอลีฟาไปเที่ยวชมหรอ...หรือว่า "

" นึกจะออกจากซีลเเล้วเเต่ยังไงก็ต้องกลับไปที่ซีลเวลอยู่ดี...ถึงจะไม่รู้ว่านานเเต่ไหนเเต่ต้องกลับไปเเน่"

" งั้นหรอ...ไม่ว่ายังไงก็ต้องกลับมานะพาทั้งสองคนมาหาฉันด้วยนะ "

" เเวะมาหาฉันระหว่างทางด้วยก็ได้นะ...เดียวจะจัดงานเลี้ยงรอเอาไว้เลย "

" วันนี้ต้องขอบคุณจริงลีฟา.....คิริโตะคุง...คุณM...วันถือว่าพลาดท่าจริงทั้งทีพวกเราไม่เคยถูกพวกซาลามันเดอร์ จับทางได่้เลย...อยากจะตอบเเทนอะไรสักอย่าง"

" ไม่หรอก..... "

" ขอรับเเค่น้ำใจเอาไว้ก็พอเเล้วละครับ "

" จริงสิ...ซากุยะ คุณอลิเซียเป้าหมายของพันธมิตรนี้เพื่อจะพิชิตต้นไม้โลกสินะค่ะ "

" อ่า..."

" อยากให้พาพวกเราไปด้วยให้เร็วที่สุดยังดี "

อลิเซียเเละซากุยะได้หันมามองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้กันเเละกัน

" ไม่มมีปํญาหรอก..พวกเรายินดีด้วยซ้ำ...เเต่ว่าทำไมถึงรีบนักละ "

" พวกเราทั้งสองคนมายังที่โลกนี้เพื่อไปบนยอดสุดของต้นไม้โลก...เพื่อไปพบบางคนที่อาจจะอยู่ที่นั้น " คิริโตะที่เป็นฝ่ายตอบเอง

" ราชาภูติโอเบรอนงั้นหรอ? "

" เปล่าหรอก....เป็นคนที่ไม่สามารถเอื้อมไปไม่ถึงเหมือนในโลกความจริง...ไม่ว่ายังไงก็ต้องไปให้ได้ "

" เเต่ว่ามันคงต้องใช่เวลาเตรียมตัวซะหน่อยทั้งอุปกรณืเเละสมาชิดทหารอีกด้วย...มันอาจจะไม่ใช่เเค่วันสองวันด้วย "

" งั้นหรอ...นั้นสิน่าตอนนี้ผมก็เเค้ต้องการไปให้ถึงต้นไม้โลกก่อนด้วย...เเล้วททีเหลือพวกเราจัดการเอง "

" จริงสิ..คุณซากุยะ...คุณอลิเซียอย่ากน้อยเอาเจ้านี้ไปเพิ่มทุนน่จะดีกว่านะครับเป็นเงินของผมกับคิิรโตะที่รวมกัน " เอมุได้เรียกถุงเงินเดินไปให้กับอลิเซียเธอทืี่เดินไปรับก็รู้สึกถึงน้ำหนักก่อนจะเปิดดูเเต่พอเห็นก็สีหน้าตกใจอย่างมาก

" ซะ..ซากุยะจัง ดูสิ "

" หืม " ซากุยะที่เห็นสีหน้าของอลิเซียเหงื่อตกพลักจึวเดินไปดูพบเหรีญญเงินจำนวนมากจนล้นถุง " 1,000,000ยุนงั้นหรอ เงินมากมายขนาดนี้สร้างปราสาทที่ดินเเดนที่ดีทีสุดได้เลยนะ "

" ไม่เป็นไรหรอก...ผมไม่ต้องการอยู่เเล้ว "

" ถ้าเจ้านี้ละก็เพียงพอสำหรับจำนวนที่เราต้องการเลยละ "

" พวกเราจะเตรียมอุปกรณ์ให้เร็วที่สุดเเล้วจะรีบตามพวกเธอไปให้เร็วที่สุดเลย "

เเละเเล้วทั้งสองก็ได้บินกลับเมืองของตัวเองไปเหลือเพียงเเค่สามคนที่ยืนมองจนลับฟ้า

" เหมือนกับว่ากำลังฝันอยู่เลย " ลีฟาที่เอบค่อยๆเดินเข้าไปหาคิริโตะช้าพร้อมจะเอาหัวพิงกับไหล่

" ให้ตายสิค่ะ " ยุยที่จู่มุดออกมาบ่นจนทำให้ลีฟาต้องรีบดึงกัวขึ้นเเละถอยห่างเเทบทันที " บอกเเล้วไม่ใช่หรอค่ะว่าห้ามนอกใจนะ ปะป๋า "

" พะ...พูดเรื่องอะไรนะ "

" ตอนที่หัวหน้าทั้งสองคนนั้นมาเกาะหัวใจเต้นใหญ่เลยนะค่ะ "

" ก็ช่วยไม่ได้นิฉันผู้ชายนะ "

" โถ่....คุณเอมุก็ด้วยทำไมไม่ห้ามเอาไว้ละค่ะ "

" เอ้...ไงผมผิดด้วยละเนี่ย "

"นะ...นี้ยุยจัง...แล้วฉันไม่เป็นไรหรอ?  "

"  คุณลีฟาละก็...ไม่เป็นไรค่ะ "

" ทะ...ทำไมละ " ทั้งสามที่มองหน้ากันก่อนที่คิริโตะจะเป็นคนตอบ

" ลีฟานะไม่ค่อยเหมือนเดฌ็กผู้หญิงสะเท่าไรละมั้ง "

" ห๊าา...หมายความว่าไงกันนะ "   ลีฟาที่ได้ยินเเบบนั้นก็โมโหเดินเข้าไปพร้อมจะชักดาบใส่

" เรื่องนี้ไม่เกี่ยวน่า "

" หนูก็ด้วย " เอมุกับยุยรีบชิงลอยไปบนฟ้าปล่อยให้คิริโะตอยู่กับลีฟาสองคน

" อะ...อ้าา....คือว่ารีบไปที่อารูนกันเถอะ..เดียวพระอาทิตย์จะตกดินเเล้ว " คิริโะตรีบชิงบนหนีไปสะก่อน

" อ่า...หยุดเดียวนะ " ลีฟาที่รีบบินตามไปก่อนเเอบยิ้ม

ณ ต้นไม้โลก อาสึนะที่ค่อยตื่นขึ้นมาขณะที่ฟิเลียกำลังนั่งเล่นกับนกที่ขอบกรงพร้อมมองสำรวจทางเดินไปด้วยว่าไม่มีใครมาก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้กับอาสึนะ

อาสึนะที่เห็นฟิเลียให้สัญญาณจึงเดินไปที่ประตูพร้อมกดรหัส

" 8 11  3 2 3 2 9 "  เเละเเล้วประตูก็เปิดออกในที่สุดทั้งสองก็ได้เป็นอิสระได้ออกมจากกรงพร้อมวิ่งไปตามทางเดิน