ตอนที่ 10 : ความชั่วร้ายภายใต้ใบหน้า
ณ ชั้นที่ 50 อาเคด
ภายในโรงเเรมที่เอมุเเละฟิเลียอาศัยอยู่เอมุที่ลงมาก่อนเเละกำลังนั่งทานอาหารอยู่ฟิเลียที่ได้เดินลงมาชั้นล่างเเล้วเดินไปทีโต๊ะเอมุอยู่
" อรุณสวัสดิ์เอมุ " ฟิเลียได้กล่าวทักทายก่อนทีจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม
" อรุณสวัสดิ์ " เอมุได้เงยหน้าขึ้นมาพร้อมดื่มชาจากเเก้วในมือก่อนที่ฟิเลียจะสั่งอาหารกับNPCเเล้วหันกลับมาหา " รู้สึกสบายใจขึ้นใหม่ที่เคอร์เซอร์กลับมาเป็นปกตินะ "
" อืม...รู้สึกดีมากเลยละไม่ต้องกังวลใครจะมาตามล่าแถมเข้าเมืองโดยไม่ต้องโดนคนอื่นดูถูกด้วย "
" เเบบนั้นก็ดีเเล้วละ "
ไม่นานอาหารของฟิเลียได้มาเสิร์ฟก่อนที่อาโก้จะเดินตรงเข้ามาหาทั้งสอง
" ไง....ดูท่าจะสบายดีน่า "
" อาโก้.......มีอะไรถึงมาหาเองนะหรือว่ามีข้อมูลอะไรดีมางั้นหรอ? " เอมุได้หันไปมองอาโก้ที่นั่งลงข้างฟิเลีย
" พอดีว่า...เจอข่าวแปลกๆมานะ "
" ข่าวแปลกๆหรอ? " ฟิเลียได้หันมารวมบทสนทนาด้วย
" อืม.....จู่ๆเพลย์เยอร์300คนหายตัวไปอย่างลึกลับไร้ร่องลอย "
" ไม่ใช่ว่า....ข่าวที่มีสถานที่ล็อกเอาท์เเล้วกลายเป็นรังของมอนสเตอร์เเบบคราวทีเเล้วหรอกนะ "
" ไม่......คราวนี้ไม่ใช่เเบบนั้นคราวนี้นะหายไปเเบบไร้ร่องลอยจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นภายในเมืองหรือเขาวงกตไม่ว่าที่ไหนต่างก็ได้ยินข่าวมาประมาณนี้ทั้งนั้น "
" ไอเขาวงกตกับดันเจี้ยนเนี่ยพอว่า.....เเต่ในเมืองด้วยเเบบนี้มัน "
" ใช่มั้ยละ.....จริงข้อมูลนี้ฉันไปบอกคิริโตะเเล้วละ "
" งั้นหรอคิริโตะรู้เเล้วสินะ " เอมุได้กอดอกพร้อมทำหน้าคิดไรบางอย่าง " เเล้วเมืองไหนรอที่เพลย์เยอร์หายไปนะ "
" ชั้นที่1 เมืองเเห่งการเริ่มต้นเเละชั้นที่50 อาเคดนะ "
เอมุกับฟิเลียที่ได้ยินว่าชั้นที่1สีหน้าของทั้งสองไม่ดีทันที
" ขอบใจสำหรับข่าวนะอาโก้เดียวพวกเราจะขอลองไปที่ตรวจสอบก่อน " เอมุได้หันมาขอบคุณอาโก้ก่อนจะมอบเงินให้จำนวนนึ่งก่อนจะวิ่งออกไปพร้อมฟิเลีย
ระหว่างที่วิ่งไปที่จุดวาร์ปในเมืองเอมุได้เผลอไปวิ่งชนใครบางคนเข้าจนเขาได้ล้มลงไปนั่งกับพื้น
"โอ้ยเจ็บๆๆ ขอโทษครับ " เอมุได้กล่าวขอโทษทันทีพร้อมเงยหน้าขึ้นไปเป็นชายผมบลอนสวมเกราะสีขาวดวงตาสีม่วงได้ยื่นมือมาหาเอมุเพื่อดึงตัวขึ้นมายืน
" เป็นอะไรรึป่าว...คราวหลังก็ดูทางบางละ " เขาได้พูดเตือนพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินจากไป
" ครับขอโทษด้วยครับ " เอมุได้ก้มหัวขอโทษ
" เอมุเป็นยังไงบาง "
" อืม...ไม่เป็นไรรีบไปกันเถอะ " เอมุเเละฟิเลียได้รีบวิ่งไปที่จุดวาร์ปอย่างเร่งรีบ
ณ ชั้นที่1 เมืองเเห่งการเริ่มต้น
เอมุเเละฟิเลียที่ได้วาร์ปมาถึงก็ลองสังเกตุดูที่ลานกว้างเเทนทีเขาจะเห็นเพลย์เยอร์ที่เดินไปมากับนิ่งเงียบจนน่าขนลุกเห็นเพียงเเต่NPCเท่านั้นเเต่เพลย์เยอร์กับน้อยมากจนเรียกว่าเมืองร้างได้
" อึก.....รีบไปกันเถอะ " เอมุที่กลัวบางอย่างได้วิ่งออกไปก่อนที่ฟิเลียจะวิ่งตามมา
ทั้งสองได้รีบวิ่งมาที่โบสถ์อย่างรวดเร็วเอมุได้เปิดเข้าไปโดยไม่ลังเลพอประตูเปิดออกเหล่าเด็กๆเเละซิสเตอร์ซาร์ช่าได้หันมามองเป็นตาเดียว
" คุณเอมุ คุณฟิเลีย? " เธอได้เรียกชื่อทั้งสองที่สีหน้าของพวกเขาเหนื่อยเเละมีเหงื่อเต็มไปหมด
" แฮ่ก...แฮ่ก ดีจริงๆที่ไม่หายไป " ฟิเลียทีหอบพร้อมมองดูเหล่าเด็กได้ค่อยวิ่งมาหาเธอกับเอมุ
" เกิดเรื่องอะไรงั้นหรอค่ะทั้งสองคน " ซาร์ช่าที่ยังคงงงอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น
หลังจากที่เหตุการณ์สงบลงเหล่าเด็กที่เล่นกันอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยที่เอมุพาซิสเตอร์ซาร์ช่ามานั่งคุยที่โต๊ะมุมห้องกับฟิเลียกับเรื่องที่อาโก้ได้บอกมา
" เอ้....เรื่องจริงงั้นหรอค่ะ "
" ค่ะ.....หลังจากที่เรารู้ข่าวนี้เเละที่นี้เป็น1ในที่ทีมีเพลย์เยอร์หายไปจึงรีบมุ่งหน้ามา "
" เเต่ดีจังที่ไม่เป็นอะไรกัน " เอมุได้ถอนหายใจอย่างโล่งอกจนหน้าคว้ำลงกับโต๊ะ
" ช่วงนี้ก็คุณซาร์ช่าเองก็อย่าให้เด็กออกไปไหนตามลำพังนะค่ะ "
" เข้าใจเเล้ว...ทั้งสองคนเองก็ระวังด้วยละ "
ทั้งสองได้เดินทางกลับมาที่โรงเเรมก่อนที่เอมุจะฟุบลงกับโต๊ะทันทีพร้อมกับฟิเลียทีนั่งตรงข้าม
" เห้อออ....โล่งอกไปที "
" ดีเเล้วละที่พวกเด็กไม่เป็นอะไรนะ " ฟิเลียได้ยิ้มออกมาพร้อมมองดูท่าทางทีเอมุเป็นห่วงเด็กๆเอามากก่อนทีจู่ๆได้มีหน้าต่างmassengerเด้งขึ้นมาทำให้เอมุได้เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะกดเปิดขึ้นมา " ใครส่งมาหรอ? "
" อืมม.....จากคิริโตะนะเห็นว่าตอนนี้ได้รายงานไปทียังกิลด์ภาคีอัศวินโลหิตเเล้วละตอนนี้ "
" ภาคีอัศวินโลหิตหรอ? กิลด์ที่เเข็งแกร่งที่สุดนั้นนะน่า "
" อืมม....เห้อออตอนนี้เอาไงต่อดีละไปเปิดแผนที่ในเขาวงกตมั้ย "
" อืม...เอาสิยังไงก็ไม่มีอะไรทำอยู่เเล้วนิน่า "
เวลาเดียว ณ โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเซย์โตะห้องเเผนกCR
ฮิโระได้เดินเข้ามาในห้องรับรองเเล้วนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมบันทึกผู้เสียชีวิตลอด1ปีที่ผ่านมาโดยสีหน้าที่เรียบนิ่งตามนิสัยของเขาก่อนที่ประตูจะเปิดเเละเสียงฝีเท้านึ่งเดินขึ้นบันได้มา
" เห้ออ....วันนี้ก็มีผู้เสียชีวิตอีกเเล้ว " คิริยะได้เดินบ่นออกมาพร้อมเอกสารในมือพร้อมป็อปปี้ที่เดินตามหลังมา
" ทางนายเองก็ด้วยหรอเเพทย์ชันสูตร"
" ว่าเเต่ทางไทกะละเป็นไงบาง " ป็อปปี้ได้หันไปถามไทกะที่นั่งจิบกาเเฟอยู่
" ทางนี้เองก็ไม่ต่างจากพวกนายหรอก....เเล้วเอ็กเซดเป็นไงบาง "
" ก็ยังเหมือนเดิม...ตั้งเเต่เอมุเข้าไปในSAOก็ผ่านมาเเล้ว1ปีกว่าเเล้ว " ป็อปปี้ได้พูดออกไปพร้อมมองลงไปทีเตียงคนไข้ที่มีร่างเอมุที่สวมเนิร์ฟเกียร์เเล้วอยู่เเบบนั้นมาตลอด1ปี
" ตอนนี้เจ้าหมอฝึกหัดนะคงกำลังพยายามอยู่ละมั้ง.......ถึงขั้นยอมเข้าไปเสี่ยงชีวิตเพื่อผู้ป่วยเเบบนี้เนี่ยถึงจะเป็นการตัดสินใจที่บ้าบิ่นก็เถอะ "
" พวกเราทำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรอ " คิริยะได้พูดขึ้นพร้อมกับกำมือตัวเองอย่างเจ็บใจ
" เอมุต้องไม่เป็นอะไรเเน่....พาราด็อกก็อยู่ด้วย "
" พรสวรรค์ของฉันเนี่ยไร้ทีติจริงๆ......ฉันนี้เเหละเทพเจ้าจริงๆ!!!! " จู่เสียงคุโรโตะได้ดังลั่นออกมาทำเอาทุกคนในห้องรับลองตกใจจึงรีบลงไปที่ห้องผู้ป๋วยที่เอมุอยู่
" เอะ...อะเสียงดังอะไรนะคุโรโตะ "
" คุโรโตะ ชินต่างหากละ!!!! "
" ค่าๆ คุโรโตะชินเมื่อกี้นายทำอะไรมิทราบ "
" หึหึ...ตอนนี้ฉันได้เชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์หลักของSAOผ่านเนิร์ฟเกียร์ของโฮโจ เอมุทำให้สามารถมองเห็นภาพของภายในโลกนั้นได้ยังไงละ "
ทุกคนที่ได้ยินนั้นก็ตกใจอย่างมากก่อนที่คุโรโตะจะฉายภาพขึ้นเป็น
" นี้นะหรอ.....ในโลกSAOน่ะ "
" นั้นมันอะไรกันนะ " ฮิโระที่เห็นอะไรบางอย่างจึงเเละทำให้ทุกคนในห้องนั้นตกอย่างมาก
อีกด้านนึ่งทางด้านเอมุ
เอมุเเละฟิเลียทีตกลงเเล้วกำลังเดินทางไปที่เขาวงกตของชั้นที่60ขณะที่ทั้งสองเดินเข้าไปเเละเริ่มเข้าต่อสู้กับมอนสเตอร์ในเขาวงกตตลอดทางทีเปิดเเผนที่
" อืมม.....มาได้ไกลพอเเล้วพักกันหน่อยดีกว่ามั้ย " เอมุได้หันไปพูดกับฟิเลียก่อนจะปิดเเผนที่เเล้วเดินไปนั่งลงกับพื้นใกล้ๆ
" วันนี้ก็ดูจะเปิดไปได้เยอะพอควรน่า " ฟิเลียได้เดินไปนั่งข้างๆระหว่างที่นั่งพักกันอยู่เอมุได้หันไปมองเห็นสร้อยคอทีเขาได้ซื้อให้ยังใส่เอาไว้อยู่ก็ยิ้มออกมา
" อัก.....อ้ากกกก "
จู่ๆได้มีเสียงนึ่งดังขึ้นมาทำให้ทั้งคู่ต่างรีบลุกเเล้ววิ่งไปตามต้นเสียงจนวิ่งมาถึงพบเพลย์เยอร์2คนที่อยู่ท่ามกลางมอนสเตอร์เพียงคนเดียว
" กำลังถูกล้อมอยู่นิ "
" ลุยกันเถอะ " เอมุได้ชักดาบออกมาก่อนจะวิ่งพุ้งเข้าไปพร้อมฟิเลียได้ชักอาวุธออกมา
เอมุได้กระโดดพุ้งเข้าไปกลางวงพร้อมใช่ดาบของตัวเองกวาดออกเป็นวงกว้างพร้อมประกายเเสงสีเเดงที่ดาบได้ปรากฎจึงโยนดาบพุ้งออกไปดาบได้ทิ้มเเทงทะลุมอนสเตอร์สามตัวรวดเอมุได้เปิดหน้าหยิบมีดสีดำทมิฆที่เอวทั้งสองข้างออกมาก่อนจะวิ่งด้วยความเร็วพร้อมที่ปลายมีดทั้งสองมีประกายเเสงสีเขียวออกมาเเล้วฟันตัดลำตัวทีเดียวสองตัว
ฟิเลียได้ใช่ดาบสั้นของเธอเเทงเข้าที่หลังเเละกระโดดวิ่งบนหัวมอนสเตอร์เเล้วกระโดดไปบนฟ้าพุ้งลงมาก่อนทีจะมีประกายเเสงสีฟ้าขึ้นจึงฟันเป็นเสี้ยวพระจันทร์
เพียงครู่เดียวมอนสเตอร์ทั้งหมดบริเวณนั้นได้ถูกกำจัดอย่างง่ายดายเอมุได้เดินเก็บดาบเสียบกลับเข้าฝักที่ด้านหลัง
" เอมุทางนี้ " ฟิเลียได้ตะโกนขึ้นมาก่อนที่เอมุจะวิ่งเข้าไปหาพบว่าฟิเลียได้ยืนอยู่กับผู้หญิงคนนึ่งเรือนผมสีขาวดวงตาสีเเดงชุดกระโปรงสีขาวขอบสีน้ำเงิน
" ไม่เป็นอะไรนะครับทั้งสองคน " เอมุได้ถามหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับชายอีกคนที่ซึ่งพอเข้ามองดูก็นึกขึ้นได้" อ่า....คุณคือคนที่ผมชนเมื่อตอนเช้านิน่า "
" เจอกันอีกเเล้วนะ...สงสัยคงเป็นโชคชะตาละมั้ง "
" เอิ่ม....แหะๆ "
" ฉันชื่อเเอนเน็ตเต้ค่ะ...ส่วนเขาคนคือสมาชิกปาร์ตี้ชั่วคราวโอบิริสค่ะ " เเอนเน็ตเต้ได้เเนะนำตัวเองพร้อมเเนะนำชายสวมเกราะสีขาวที่ยืนข้างๆด้วยเช่นกัน
" ผมเอมุเเละทางนี้ฟิเลียครับว่าเเต่ทำไมทั้งสองคนถึงมาในเขาวงกตกันเพียงเเค่2คนละครับ "
" คือ...จริงๆเเล้วพวกเราที่กำลังสำรวจเขาวงกตเเต่ก็พบมอนสเตอร์ที่เเข็วเเกร่งมากจนทำให้เเยกกัน "
" บอสสุ่มสิน่า "
" พวกเราจะช่วยหาอีกเเรงเเล้วกัน...นี้ก็ใกล้มืดเเล้วด้วย " ฟิเลียได้ตอบตกลงก่อนที่จะออกตามหา
ทางด้านทุกคนในCRได้กำลังมองภาพนึ่งด้วยสีหน้าตกใจอย่างมาก
" นี้มันอะไรกันน่ะ " ไทกะได้พูดขึ้นตด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีภาพตรงหน้าของเขาก็คือชายสวมเกราะสีขาวได้ยืนอยู่ต่อหน้าเพลย์เยอร์คนนึ่งที่นอนไม่ขยับก่อนที่ร่างของเขาจะมีเชือกเเสงสีขาวที่มัดร่างดึงเข้าไปในหลุมดำ
" เพลย์เยอร์หายไปในหลุมดำงั้นหรอ? " ป็อปปี้ได้เอามือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ
" ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ครั้งเเรกด้วยละ " คุโรโตะได้เปิดภาพเหตุการณ์ทั้ง300ครั้งให้ทุกคนได้ดู
" กำลังจะบอกว่ามีใครบางคนลักพาตัวเพลย์เยอร์ไปไหนสักที่งั้นหรอ....พี่เทพ " คิริยะได้หันไปถามกับคุโรโตะที่ได้หยิบเอาเอกสารรายชื่อขึ้นมาให้ดู
" อ่า.....ดูจากรายชื่อคนที่หายไป300คนเเล้วเเละ300คนนั้นไม่ได้มีการเสียชีวิต "
" เจ้าหมอฝึกหัดนั้นรู้เรื่องรึเปล่านะ "
" บางทีอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำละมั่ง......ไม่เเปลกหรอกก็กำลังจริงจังในการพิชิตเกมนิน่า "
ทางด้านเอมุที่กำลังเดินตามหาสมาชิกปาร์ตี้ของแอนเน็ตตี้อยู่ก็ล่วงเลยเวลามาหลายชั่วโมงเเล้ว
" คุณเเอนเน็ตเต้ครับ.....อีกไกลมั้ยครับกว่าจะถึงพวกเพื่อนของคุณนะ "
" ค่ะ...น่าจะใกล้ถึงเเล้วละค่ะ " เเอนเน็ตเต้ที่เช็คจากตำเเหน่งของเพื่อนของเธอจู่ได้มีเสียงดาบกระทบกันทำให้ทุกคนมองไปทางต้นเสียง
" ทางนี้ " ฟิเลียได้วิ่งนำออกไปก่อนที่คนทีเหลือจะวิ่งตามไปจนพบเพลย์เยอร์สามคนที่กำลังรับมือกับมอนสเตอร์มิโนทอรัสอยู่
" ชาร์ล็อต...ยิงคุมกันที " ได้มีชายคนนึ่งผมสีเหลืองพร้อมสวมเกราะใช่ดาบกับโล่วิ่งพุ้งเข้าไปพร้อมหญิงผมดำสวมเเว่นเเละใช่ขวานเล็กเป็นอาวุธ
" คะ...ค่ะ " เด็กสาวเรือนผมสีม่วงอ่อนใช่ธนูเป็นอาวุธยิงสนับสนุนทั้งสองอยู่
เเต่มิโนทอรัสได้ใช้ดาบใหญ่ในมือโจมตีฟันออกเป็นวงกว้างจนทำให้ทั้งสามกระเด็นอัดกับเขาวงกต
" มิโนทอรัสหรอ!! " ฟิเลียตกใจก่อนจะหยุดวิ่งพร้อมกับเเอนเน็ตเต้เเละโอบิริสยกเว้นเอมุที่วิ่งออกไปโดยไม่หยุด
" นี้เดียวก่อนสินายนะ......เสี่ยงเกินไปเเล้วนะ "
" ไม่ว่ายังไงผมก็จะต้อง " เอมุได้วิ่งพุ้งขึ้นไปพร้อมชักดาบสั้นที่เอวทั้งสองข้างเเทงเข้าที่หลังมิโนทอรัสเต็มก่อนจะทำให้มันขยับดิ้นไปมาจนเอมุกระเด็นมายืนต่อหน้า3คน " ไม่ว่ายังไงก็จะปกป้องคนไข้ให้ได้ "
ที่ปลายดาบทั้งสองข้างของเอมุได้เปล่งเเสงสีเเดงกับสีฟ้าขึ้น
" ฮ้ากกกก!!! " เอมุได้พุ้งออกไปด้วยความเร็วไปอยู่ทีขาเเล้วกระหน้ำระบำดาบฟันใส่ขาของมันจนทรุดลงกับพื้นก่อนที่ฟิเลียจะกระโดดใช่ดาบสั้นของเธอฟันตัดหลังเป็นรูปกากบาท
" ลุยกันเถอะ " ฟิเลียได้หันมามองเอมุต่างฝ่ายต่างสื่อสารกัยผ่านสายตาทั้งสองจึงวิ่งวนรอบตัวมิโนทอรัสเอมุได้เก็บดาบสั้นไปเเล้วเตรียมดึงดาบยาวทีหลัง " 1.....2...3 "
สิ้นเสียงฟิเลียได้กระโดพุ้งเข้าทีด้านข้างของมิโนทอรัสเช่นเดียวกับเอมุได้ดึงดาบออกมาพร้อมประกายเเสงสีเหลืองทั้งสองได้ตัดร่างมิโฯทอรัสครึ่งท่อนจนร่างของมันสลายหายไป
" สะ...สุดยอด " ชายสวมเกราะสีน้ำเงินที่ยังอึ่งกับฝีมือของเอมุเเละฟิเลีย
" ไม่จริงน่าเเค่สองคนเท่านั้นเองหรอเนี่ย "
" เก่งจังเลย "
" ทุกคน.... " เเอนเน็ตเต้เเละโอเบริสได้วิ่งตามเข้ามาทีหลัง " เอเลน ชาร์ล็อต เแองเจล่า "
" เเอนเน็ตเต้ " เอเลนได้ลุกขึ้นก่อนที่อีกสองคนจะลุกตามขึ้นมา
" อ่าา.....คุณแอนเน็ตเต้ " ชาร์ล็อตได้วิ่งเข้าไปกอดเเอนเน็ตเต้ทันทีก่อนทีจะวิ่งมาถึงตัว
" ดีจังทีทุกคนยังปลอดภัย "
" เเล้วไม่คิดจะเเนะนำหน่อยหรอ " เเองเจล่าได้หันไปมองเอมุกับฟิเลียทันที
" อ่อ...เอมุกับฟิเลียนะ "
" ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "
" ดีเเล้วละครับที่หาเพื่อนของเธอเจอได้ " เอมุได้เดินมาพร้อมเก็บดาบเเล้วยิ้มให้กับพวกเขา " ตอนนี้พวกคุณเองก็รีบออกจากทีนี้เถอะครับ "
" สงสัยคงจะไม่ได้หรอกนะ " จู่ๆโอบิริสได้พูดขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง
" พูดอะไรของนายนะโอบิริส? " เอเลนได้พูดขึ้นก่อนที่จู่ๆร่างกายของเขาเหมือนชาจนล้มลงไปนอนกับพื้นพอเขามองที่เเถบHPได้ติดสถานะอัมพาตไว้อยู่ " อะ....อัมพาตหรอ "
" ได้ไงนะ.....หรือว่ามีคนรอบโจมตีที่ " เเองเจล่าที่กำลังจะหยิบอาวุธพร้อมกับคนอื่นเเต่ก็ลงไปนอนกับพื้ตามเอเลนไปเอมุกับฟิเลียเองก็เช่นกัน
" อึก.....อะไรกันทั้งๆทีมีเเค่พวกเราว่าเเต่ทำไม " ฟิเลียที่ยังคงสับสนอยู่ก่อนจะหันไปมองโอบิริสที่ยืนอยู่เพียงคนเดียว
" ฮ่าห์...ฮ่าห์.....ฮ่าห์!!!! " โอบิริสที่หัวเราะออกมาได้อย่างสะใจก่อนจะค่อยๆหันไปหาพวกเอมุใบหน้าที่ตอนเเรกเป็นคนเรียบร้อยเเต่ตอนนี้ได้กลายเป็นใบหน้าที่มีเเต่รอยยิ้มหน้ากลัว
" นี้เเก.....เป็นใครกันเเน่ " เอมุทีกัดพูดออกมา
" ให้ตายสิไม่คิดไม่ฝันเลยว่า...จะมีเหยื่อมาเพิ่มเเบบนะเนี่ย " โอบิริสได้พูดถึงเอมุเเละฟิเลียที่นอนมองเขาอยู่ที่พื้น
" ทำไมกันละ......ถึงทำให้อัมพาตได้นะ "
" ง่ายๆ...ก็ฉันมียูนีคสกิลนิน่า "
" ยูนีค....สกิลหรอ "
" ฮิฮิ......ดาบสวยดีนิ " โอบิริสได้เดินดึงดาบจากหลังเอมุออกมาก่อนจะเสียบเเทงเข้าที่กลางหลังจนทะลุอกปักลงพื้น
" อัก.....อ้ากกกกก!!! " เอมุได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
" เอมุ!!!! " ฟิเลียที่นอนอยู่ไม่ไกลได้ตะโกนเรียกคนตรงหน้าที่ร้องอย่างเจ็บปวดอยู่
" หน่อย...แก "
" เอมุเดียวฉันจัดการเอง " พาราด็อกได้พูดอยู่ในหัวของเอมุ
" โอ้ะ...โอ้...เธออย่าคิดที่จะเรียกบั๊คสเตอร์ออกมาน่าจะดีกว่าน่า " โอบิริสได้ก้มลงไปกระซิบข้างหูของเอมุทำให้เข้าตกใจที่ทำไมถึงรู้จักบั็คสเตอร์ได้
" ทำไม...แกถึงรู้จักบั๊คสเตอร์ได้ "
" หึหึ...ฉันนะตามดูเเกตลอดเวลายังไงละคาเมนไรเดอร์ เอ็กเซด " โอบิริสได้พูดออกมาก่อนจะยิ้มอย่างชั่วร้าย
" งั้นก็เเสดงว่า...แกคือคนที่ลักพาตัวเพลย์เยอร์สินะ "
" โอ้ววว....หัวไวดีนิน่าเกมเมอร์อัจฉริยะ...ใช่เเล้วฉันเป็นคนทำเองเเหละผู้ที่ลักาพตัวเพลย์เยอร์ทั้ง300ชีวิตนะ "
" แกทำเเบบนั้นไปเพื่ออะไรกันนะ "
" เเกไม่มีสิทธิที่ต้องรู้หรอก " โอบิริสได้ชักดาบสีเเดงทีข้างเอวออกมาก่อนจะเล่งไปทีหัวของเอมุ " คิดว่าหมออย่างเเกจะช่วยชีวิตคนได้งั้นหรอ....หึหึ....น่าขำสิ้นดีเอ้ะอะ...พูดเเต่จะเปลี่ยนโชคชะตาอะไรกันสุดท้ายก็มาจบอยู่เเบบนี้ "
" ไม่ว่าคุณจะทำอะไรเเต่ผมนะ....จะต้องนำชีวิต300คนนั้นกับมาให้ได้ "
" ก่อนอื่นนะดูตัวเองก่อนดีกว่ามั้ย " โอบิริสได้ดีดนิ้วได้มีบั๊คสเตอร์ปรากฎออกมา4คือซอลตี้ อารัมบรา รีโวล เเละมอนทาสออกมา
" อะ.....ตัวอะไรกันนะ " เเอนเน็ตเต้ที่ตกใจเมื่อเห็นบั๊คสเตอร์ครั้งเเรกไม่ต่างจากทุกคนยกเว้นที่เอมุที่ตกใจมากกว่าใคร
" ทำไม...เเกถึงเรียกบั๊คสเตอร์ออกมาได้ละ "
" ถึงจะเป็นตัวปลอมที่สร้างขึ้นมาเเต่ว่า....การต่อสู้นะเหมือนทุกอย่ายังไงละไปเลย "
เหล่าบั๊คสเตอร์ได้เดินเข้าไปหาเอมุที่นอนอยู่ก่อนจะถูกกระชากลุกขึ้นมาโดยที่มีดาบปักอยู่เเละถูกซ่อมอยู่ฝ่ายเดียว
" อัก...อ้ากกก " เอมุที่ถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวจนกลิ้งลงไปนอนกับพื้นเขาที่พยายามจะดึงดาบออกเเต่ด้วยติดสถานะอัมพาตจึงไม่สามารถขัยบร่างกายได้และหลอดHPก็ลดเหลือเพียงเเค่สีเหลืองเเล้ว
" ฮ่าห์....ฮ่าห์....ฮ่าห์เนี่ยหรอคาเมนไรเดอร์ที่จะช่วยปกป้องผู้คนตอนนี้เป็นเเค่ขยะเท่านั้น " ดฮบิริสได้เดินเข้าไปเตะเข้าที่หน้าจนเอมุล้มลงไปอีกครั้ง
" เอาล่ะ.....ไหนๆก็ไหนๆเเล้วจะเริ่มจากผู้หญิงของเเกก่อนเเล้วกัน " โอบิริสพูดจบก็ได้มีหลุมดำปรากฎออกมาพร้อมหนวดวีขาวได้ค่อยเข้าไปมัดร่างฟิเลียเอาไว้เเล้วค่อยๆลากตัวเธอค่อยๆเข้าไปในหลุมดำ
" อึก...ปล่อยนะ " ฟิเลียที่พยายามจะดิ้นเเต่ก็ไม่มีผล
" ไม่นะ...ฟิเลีย!!!! "
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

เป็นตอนเดียวที่ไม่มีแปลงร่าง แต่เรื่องกำลังดีครับ เอาประมาณนีก็กำลังพอได้ครับ 9/10
พี่ครับร่างhyper muteki จะปรากฎตอนไหนครับ