คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 3
หลังจากที่สุพรีมนั้นจัดการทุกคนที่เหลืออยู่ลงสำเร็จก็เริ่มเตรียมการที่จะทำลายโลกนี้อีกครั้งโดยมีตัวของเมระและเมโระค่อยดูการล้มสลายของโลกสึมุริที่ได้มายังโลกแห่งนี้ก็ได้กวาดสายตามองไปรอบสิ่งปลูกสร้างที่ถูกทำลายเธอได้แต่มองอย่างสิ้นหวังก่อนที่เธอจะสังเกตุเห็นแสงดวงน้อยๆจำนวนนึ่งได้ลอยไปมาแล้วเข้าร่วมกับข้างๆการ์ดก็อทชาร์ดได้ให้กับทันบะเอาไว้
“ นั้นมัน... ” สึมุริเห็นสิ่งนั้นก็ด้รีบเดินเข้าไปดูมันซึ่งแสงดวงน้อยๆเหล่านั้นได้มาร่วมกันจนกลายเป็นบัคเคิลชิ้นนึ่งที่เธอนั้นไม่เคยเห็นมาก่อน
ในขณะเดียวกันทางฝั่งของพวกโซระที่พลัดคตกลงมาจากหลุมที่เคียววิงค์ส่งพวกเธอลงมานั้นตัวของเคียวสกายค่อยๆได้สติเพราะเสียงเรียกของเอลลี่
“ โซระ นี่ตื่นสิ โซระ ”
“ เอลจัง... ”
“ พูกะ... ” เคียวปริซึมได้หันไปมองพูกะที่อยู่ข้างๆเธอก่อนจะสลับไปมองดูรูขนาดใหญ่ที่พวกเธอตกลงมาเธอก็จำได้ทันที่ว่าที่พวกเธอรอดมาได้เพราะพวกเคียววิงค์ช่วยพวกเธอเอาไว้
“ ตอนนี้....โลกกำลังจะถูกทำลายอีกครั้งเหรอ ”
“ ทำไม....ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ” เคียวปริซึมไม่เข้าใจว่าทำไมสถานการณ์ที่เลวร้ายขนาดนี้จนเธอร้องออกมาอย่างโอดครวญเอซกับกีระที่เอาแต่เงียบไม่พูดอะไรโดยที่ทั้งคู่ได้มองหน้ากันซึ่งต่างฝ่ายต่างเหมือนรู้ความคิดของกันอีกฝ่ายโดยที่ไม่ต้องเอ๋ยปากพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
“ พวกคุณจะไปไหนนะ ” เคียวสกายทีเห็นว่าทั้งสองกำลังจะกลับขึ้นเธอได้เรียกเอาไว้พร้อมกับถามว่าจะไปไหนถึงแม้เธอจะรู้คำตอบในใจอยู่แล้วก็ตาม
“ จะไปหยุดสุพรีมไม่ให้ทำลายโลก….นั้นเป็นสิ่งที่พวกเราควรทำตอนนี้ไม่ใช่เหรอ ” กีระได้หันมาตอบคำถามนั้นซึ่งด้วยน้ำเสียงที่ไม่คิดว่าเคียวสกายจะถามในสถานการณ์แบบนี้
“ ในตอนนั้นพวกเราเป็นฝ่ายแพ้ให้กับสุพรีมอย่างราบคาบและได้ถูกทำให้สลายไปแล้วนะค่ะ!!! ” เคียวสกายที่นอนอยู่ที่พื้นได้ตะโกนขึ้นมาเพื่อให้เอซและกีระรับรู้ความจริงที่ว่าพวกเธอแพ้ให้กับสุพรีมไปแล้วครั้งนึ่ง “ พวกเราเหลือกันแค่4คนสู้ไปก็ไร้ความหมาย แล้วทำไมพวกเราถึงยังอยู่ตรงนี้กันล่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด...ทำไมกันถึงมีแค่พวกเราที่ยังรอดอยู่ตรงนี้ ”
“ หากยังไม่ยอมแพ้....เราก็ยังมีโอกาสที่จะชนะและเอาโลกในอุดมคติของทุกคนกลับมาได้...การที่ทั้งฉันแหละพวกเธอยังอยู่ตรงนี้ถือว่าได้แบกรับความรู้สึกของทุกคนเอาไว้แล้ว ” เอซได้พูดขณะที่จับไปที่คอร์ไอดีของตัวเองที่ลวดลายเป็นสีรุ้งบ่งบอกว่าความรู้สึกของทุกคนที่หายไปได้มารวมกันอยู่ตรงนี้
“ ถึงแม้ศัตรูจะแข็งแกร่งแค่ไหน...หากไม่ยอมแพ้จนวินาทีสุดท้ายพวกเราก็ยังมีโอกาสอยู่ ”
“ ถูกต้องอย่างที่ท่านทั้งสองพูดนั้นแหละคะ เรายังต่อสู้ได้อยู่คะ ” สึมุริได้ปรากฎตัวขึ้นมาก็ได้ยื่นกล่องไอเท็มสีขาวประจำตัวของกีทส์ออกมาแล้วเปิดออกเผยให้เห็นบัคเคิลชิ้นใหม่พร้อมการ์ด
“ ความรู้สึกของทุกคนที่ก่อเป็นรูปร่างได้มาอยู่ที่นี่แล้วคะ ”
“ อ่า...รู้อยู่แล้วล่ะความรู้สึกของทุกคนฉันได้รับมาหมดแล้ว ” เอซได้หยิบบัคเคิลและการ์ดออกมาจากกล่องในมือของสึมุริ
“ เตรียมพร้อมแล้วใช่มั้ย ”
“ อ่า.... ”
“ ทำไมกัน....ทำไมพวกคุณถึงยังลุกขึ้นสู้ได้ เพราะเป็นผู้ใหญ่เหรอ เพราะเป็นผู้ชายถึงมีความกล้าที่จะลุกขึ้นสู้งั้นเหรอค่ะ หรือเพราะพวกฉันเป็นแค่เด็กที่อ่อนแอที่พวกคุณต้องค่อยปกป้องงั้นเหรอคะ ”
“ จะคิดแบบนั้นก็ตามใจ....แต่ขอบอกเอาไว้ก่อนเลยนะ โซระ ตั้งแต่ที่พวกเราเจอกันครั้งแรก ฉันไม่เคยมองเธอด้วยความคิดนั้นแม้แต่ครั้งเดียว สิ่งที่ฉันเห็นมีแต่เด็กสาวที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนาที่จะเป็นฮีโร่ ” เอซถึงกับหันมาเพื่อพูดสิ่งที่อยู่ในใจของตัวเองให้เคียวสกายและได้รับรู้ “ ไม่ว่าจะเป็นมาชิโระ สึบาสะ อาเกฮะหรือแม้แต่เอลลี่ ถึงแม้พวกเธอจะไม่ใช่มาสไรเดอร์ หรือซุปเปอร์เซนไต แต่ก็เป็นพริตตี้เคียวเป็นฮีโร่ที่พร้อมจะลุกขึ้นสู้เพื่อความถูกต้องที่ตัวเองเชื่อมั่น ต่อสู้เพื่อโลกในอุดมคติของตัวเอง ”
“ พริตตี้เคียว... ”
“ ความปรารถนาของเธอคือการเป็นฮีโร่ไม่ใช่รึไง....สิ่งที่ฮีโร่ควรทำคืออะไรทำไมเธอถึงมาเป็นพริตตี้เคียว ” เอซได้ทิ้งคำถามเอาไว้ก่อนที่ตัวของเขาจะเดินจากไปกีระที่ได้วินาทีนี่ก็ไม่ได้พูดอะไรก่อนจะเดินตามเอซไปปล่อยให้เคียวสกายอยู่กับตัวเอง
“ ปล่อยไว้แบบนั้นจะดีเหรอ ”
“ ผู้ใหญ่อย่างพวกเรา มีหน้าที่แค่ค่อยชี้แนะให้เด็กอย่างพวกเธอก้าวเดินและเติบโตต่อไปเท่านั้น ถ้าช่วยเหลือมากเกินไปก็ไม่มีทางที่จะลุกขึ้นยืนด้วยขาของตัวเอง ”
“ นั้นสินะ ” กีระที่เดินตามหลังพอได้ยินเอซพูดแบบนั้นก็เริ่มเข้าใจสิ่งที่ต้องการจะสื่อไปให้เคียวสกายได้รับรู้ก็ไม่เถียงอะไรอีก
“ เอาล่ะ....จากนี้จะไปทำลายตำนานอะไรดีนะ ”
“ ตื่นเต้นจังเลยเนอะ ”
เมระและเมโระที่กำลังนั่งดูตำราตำนานต่างๆเพื่อเลือกว่าหลังจากนี้จะไปทำลายอะไรต่ออย่างสนุกสนานจนกระทั้งเสียงฝีเท้านึ่งที่กำลังเดินขึ้นมาบนยอดปราสาทจนได้พบกับเอซ กีระ
“ ที่ต้องถูกทำลายคือพวกแกต่างหาก ”
“ ยังไม่เข็ดอีกรึไง....ตัวแถมอย่างแกที่ไร้ซึ่งพลัง ความรู้และโชคจะมีน้ำยาไปทำอะไรได้? ”
“ ได้สิ เพราะสิ่งที่เหนือกว่าพลัง ความรู้และดวง สิ่งที่อยู่เหนือซึ่งแม้แต่ฉัน ไม่สิแม้แต่พวกเราก็มีทั้งนั้น ”
“ แล้วมันคืออะไรล่ะ? ”
“ สิ่งที่อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง คือหัวใจนี้ ” เอซได้ตอบคำถามนั้นพร้อมกับทุบอกของตัวเองแสงดให้เห็นว่าคำตอบนั้นก็คือ หัวใจ “ แค่ความปรารถนาของพวกเราจะกระจัดกระจายกันไป มันไม่สามารถหยุดความพินาศของโลกได้ แต่ว่า ถ้าทุกคนมีหัวใจที่ปรารถนาในสิ่งเดียวกัน ” เอซได้หยิบการ์ดขึ้นมาก่อนที่ความปรารถนาอันแรงกล้าของทุกคนที่อยู่ในคอร์ไอดีของเอซจะมาร่วมกันที่การ์ดในมือ
“ ถ้าเป็นพวกฉัน ทุกคนในตอนนี้ทำให้เป็นจริงได้แน่ พวกเราทุกคนจะสร้างโลกในอุดมคติ”
“ ถ้างั้นก็ขอบดขยี้หัวใจที่ว่านั้นเป็นผุยผงเลยก็แล้วกัน ”
[ X Geats! Black Out! ]
“ แปลงร่าง ”
[ Revolve On! Darkness Boost! X Geats! ]
[ Ready? Fight! ]
“ มาสร้างแล้วเปลี่ยนแปลงกันโลกใบนี้ใหม่กันเถอะ ” เอซได้หยิบบัคเคิลอันใหม่พร้อมกับบูสมาร์ค3ขึ้นมาก่อนที่ตัวของกีระนั้นจะชักโอเจอร์คาลิเบอร์ออกมาทำการแปลงร่าง
[ Qua God! ]
“ สวมเกราราชันย์ ”
[ You are the King, You are the, You~ are~ the King~! ]
[ Kuwagata! ]
[ Set! ]
“ แปลงร่าง ”
[ All As One! Geats Oneness! ]
[ Ready? Fight!!!! ]
“ ฮ๊าาาาา!! ” กีทส์ได้กระโจนพุ่งเข้าไปปะทะกับคอรสกีทส์ก่อนที่ทั้งคู่จะล้วนตกลงไปในปราสาทพร้อมกับคูวากาตะโอเจอรืได้เข้าปะทะกับเดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์แล้วแยกออกไป
กลับมาทางฝั่งของเคียวสกายที่ยังคงนอนทบทวนกับตัวเองอยู่แบบนั้นแต่ด้วยสภาพจิตใจของเธอในตอนนี้ทำให้หัวของเธอนั้นแทบจะคิดอะไรไม่ออกนอกจากความพ่ายแพ้ที่อยู่ในใจของเธอ
“ คุณมาชิโระ...ตัวฉันสมควรจะเป็นพริตตี้เคียวจริงๆงั้นเหรอ ” เคียวสกายที่เอามือปิดตาของเธอทั้งสองเอาไว้พร้อมกับถามตัวของเคียวปริซึมที่อยู่ข้างๆเธอ “ ตัวฉันในตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมดแล้ว....ไม่เห็นจะเข้าใจสักนิด ”
“ โซระจัง... ” เคียวปริซึมที่เหมือนจะเข้าใจถึงบางอย่างจนเธอลุกขึ้นมาก่อนจะยื่นมือไปจับมือของเคียวสกายเอาไว้ “ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไม แต่ตอนนี้พวกเราอยู่ที่นี่ต้องมีเหตุผลบางอย่าง หรืออาจจะเป็นเพราะโซระจังก็เป็นได้ที่ทำให้พวกเราถึงได้กลับมารวมกัน ”
“ ฮีโร่น่ะนะ...เห็นเด็กร้องไห้แล้วจะไม่อยู่เฉย ” เคียวสกายที่เหมือนจะพึ่งรู้สึกตัวพร้อมกับภาพของมานัตสึและยุยก็ได้ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ “ แล้วก็ฮีโร่น่ะไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็จะไม่ปล่อยให้รอยยิ้มเลือนหายไป ฉันจะทำเรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้”
ตัดมาทางฝั่งของกีทส์ที่ได้เข้าห้ำหันกับครอสกีทส์อย่างดุเดือดต่างฝ่ายต่างฟาดฟันด้วยของตัวเองระหว่างที่สู้อยู่นั้นก็มีเมโระค่อยไลฟ์สดการต่อสู้ของทั้งคู่ไปด้วย
ตัวของกีทส์พยายามฟันโจมตีช่องโหว่ของครอสกีทส์แต่ดูเหมอือนการโจมตีของเขาแทบจะทำอะไรครอสกีทส์ไม่ได้เลยก่อนจะโดนดายคู่ของครอสกีทส์ฟันส่วนกลับมาจนกลิ้งไปหลายรอบ
“ เอ้าๆ เป็นอะไรไปพ่อตัวเศษตัวแถม ” ครอสกีทส์ได้ใชดาบในมือสบัดเรียกให้กีทส์ลุกขึ้นมาก่อนที่กีทส์จะกระหน้ำรั่วยิงเข้าใส่ครอสกีทส์ก่อนจะวิ่งเข้าหาตัวแต่ก็โดนดาบของครอสกีทส์ฟันจนร่างปลิวกระเด็นอัดกับกำแพงไปในขณะนั้นเองตัวอขงกีทส์ที่มองขึ้นข้างบนที่เป็นรูขนาดใหญ่ก็ได้เห็นร่างของเคียวสกายและเคียวปริซึมที่กำลังยืนประจันหน้ากับสุพรีมอยู่
“ ในที่สุด...ก็ลุกขึ้นสู้แล้วสินะ ”
“ เราหมดธุระกับพวกเธอแล้ว ฉะนั้นก็จะทำลายโลกทิ้งและไปตามหาคู่ต่อสู้ถัดไป ” สุพรีมที่ในตอนนี้หมดความสนใจในตัวของพริตตี้เคียวแล้วเตรียมที่จะทำลายโลกใบนี้เพื่อออกเดินทางไปหาคู่ต่อสู้ต่อไป “ ลาก่อน พริตตี้เคียวกลุ่มสุดท้าย ” สุพรีมได้ทำการยิงพลังโจมตีเข้าใส่เคียวสกายและเคียวปริซึมทั้งสองก็ได้จับมือกันและยืนรับการโจมตีของสุพรีมตรงๆ
พูกะที่เห็นก็ได้แต่หลับตาและหวาดกลัวตัวของสุพรีมจนสั้นไปทั้งแถมยังรู้สึกผิดกับความไร้ประโยชน์ของตัวเองแต่ว่าก็ได้เอลลี่ที่อยู่ข้างๆได้ยื่นมือเข้ามาจับมือเพื่อปลอบใจ
“ ไม่เป็นไร ”
“ พูกะ....พูกะ....พูกะ ” พูกะที่เหมือนจะพยายามพูดแต่พูดได้แค่พูกะเพียงอย่างเดียวแต่ก็ไม่อาจจะหักห้ามน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะรู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้ประโยชน์แม้จะเป็นในเวลานี้ก่อนที่ตัวของสึมุริจะเข้ามาเช็ดน้ำตาให้
“ ใช่แล้วละคะ ถึงจะไม่เข้าใจที่เธอจะพูดแต่ก็เข้าใจ การที่เธอยังอยู่ตรงนี้จะต้องมีสิ่งที่มีแต่เธอทำได้อยู่แน่ค่ะ ”
“ พูกะ... ”
“ เด็กคนนี้ คือไพ่ตายของพวกนายเพราะงั้นปกป้องเอาไว้ให้ดีละ ”
พูกะได้นึกถึงคำพูดของครอสบิลด์ที่เหมือนจะพยายามบอกใบ้อะไรบางอย่างจนในที่สุดตัวของพูกะเข้าใจพร้อมกับมองไปที่มือของตัวเอง
ตัดมาทางฝั่งของคูวากาตะโอเจอร์ปะทะกับเดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ดุเดือดไม่แพ้กันแต่ก็เหมือนจะเป็นฝ่ายของคูวากาตะโอเจอร์จะสู้ไม่ไหวจนโดนซัดปลิวกระเด็นกระแทกอัดกับกำแพงของปราสาท
“ จงยอมแพ้แล้วก้มหัวให้กับราชาทรราชผู้นี้ซะ ”
“ ราชาเหรอ....อย่ามาพูดให้ข้าคนนี้ขำหน่อยเลย!!! ” คูวากาตะโอเจอร์ถึงกับส่ายหน้าไปมาหลังจากที่ได้ฟังตัวปลอมเรียกตัวเองว่าราชาก่อนจะถีบตัวเองออกมาแล้วใช้โอเจอร์คาลิเบอร์ในมือฟันเข้าสุดแรงเกิดจนปะทะกับโอเจอร์คลาวแลนส์ของศัตรูแต่ก็พลาดท่าถูกโจมตีเข้าที่ลำตัวจนคืนร่างไปทรุดลงไปกับพื้น “ คนอย่างแกไม่ใช่ราชาหรอก ราชาจะต้องมาจากประชาชนที่เชื่อมั่นและไว้ใจเลือกมาไม่ใช่คนอย่างแกจะซี้ซั่วแต่งตั้ง ”
“ เจ้าเพียงคนเดียวจะมีปัญญาทำอะไรข้าผู้นี้ได้กัน.... ” เดม่อนคิงส์โอเจอร์ยกโอเจอร์คลาวแลนส์ในมือเตรียมมจะสังหารกีระแต่ว่ากลับมีกระสุนจำนวนนึ่งได้ยิงเข้ามาสกัดเดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์จนกระเด็นออกไปก่อนที่กีระจะหันไปด้านหลังทิศทางที่กระสุนยิงมาพบพวกยันมะกำลังเดินมา
“ เห้ยไอ้เจ้าทานุกิ แกไม่ได้อ่อนปวกเปียกขนาดนี้สะหน่อย….รีบลุกขึ้นมาซัดไอ้ของก็อปเกรดเอนั้นได้แล้ว ”
“ เป็นแค่ของเลียนแบบไม่มีทางสวยงามที่แท้จริงหรอก ”
“ โทษของแกคือประหาร…ต่อให้เป็นสิ่งที่ถูกสร้างมาก็ตาม ”
“ ถึงเวลาที่พวกเราจะแสดงพลังของราชาที่แท้จริงได้ชมกันแล้วขอรับ ”
“ นี่แหละคือเรื่องราวบทใหม่ที่น่าทึ่งของเหล่าราชาที่จะต้องจารึกให้คนรุ่นหลัง... ”
“ จงหวาดกลัวและตัวสั่นสะทานไปทั่วร่าง จะไม่แสดงความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจใดๆ ไม่ละทิ้งความพยายามหรือความตั้งใจ และชื่อที่จะลงโทษแกนั้น ” กีระที่เห็นเหล่าราชาทั้ง5ปลอดภัยแล้วตรงมาเพื่อจะร่วมสู้ไปด้วยกันก็ได้ยืนยัดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับหันโอเจอร์คาลิเบอร์ใส่เดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ “ ขบวนการจอมราชันย์ คิงโอเจอร์! จะบดขยี้แกเดี๋ยวนี่แหละ ”
[ Tone boy! / Come and Kick it! / Pop it on! / Hatch it! / Guy Go! ]
“ สวมเกราราชันย์ ”
[ You are the King, You are the, You~ are~ the King~! ]
[ Tonbo! / Kamakiri! / Papillon! / Hanchi! / Spider Kumonos ]
[ King! King! ]
“ สวมเกราะราชันย์ มงกุฎแห่งผู้ก่อตั้ง! ”
[ You are, I am, We are the, We are the King! King-Ohger! King Kuwagata Ohger! ]
“ ราชาทรราช กีระ ฮัสตี้ ”
“ ราชาผู้ชาญฉลาด ยันมะ กัส ”
“ ราชินีผู้ระยิบระยับ ฮิเมโนะ รัน ”
“ ราชาผู้ไม่สั่นคลอน ริต้า คานิสก้า”
“ ราชาแห่งความโปรดปราณ คากุรากิ เดียโบสึกี้ ”
“ ราชาผู้อยู่กึ่งกลาง เจรามี บราเซียรี ”
“ พวกเราขบวนการจอมราชันย์ คิงโอเจอร์ ”
“ ฮ๊าาาาาา!!! ” คิงโอเจอร์ทั้ง6ได้วิ่งพุ่งใส่ตัวของเดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์เพื่อเข้าเผชิญหน้าพร้อมกันโดยที่ตัวของเดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ก็ไม่เกรงกลัว
ขณะที่ทางฝั่งของกีทส์ที่เหมือนจะโดนตัวของครอสกีทส์ไล่ตอนอยู่ฝ่ายเดียวระหว่างที่เป็นฝ่ายตั้งรับกีทส์เริ่มตอบโต้ด้วยการใช้เท้าเตะยันคมดาบของครอสกีทส์แล้วสลับเตะอัดกลางคอรสกีทส์
“ อะไรกัน...นี่แน่ะ!! ” ครอสกีทส์ที่คิดว่าฝุกก่อนที่จะตวัดดาบฟันโจมตีแต่ตัวกีทส์สมราถเอี่ยวตัวหลบและเตะส่วนกลับครั้งที่สอง
ครอสกีทส์ได้ตวัดดาบปัดก้อนหินขนาดใหญ่เข้าใส่กีทส์ตัวกีทส์ได้ใช้ตัวของแม็กนั่มQB9ปัดก้อนหินจนหลุดมือแล้วยังมีโซฟาขนาดใหญ่โยนมาติดกีทส์ใช้มือรับโซฟาแล้วเวียงลงพื้นตามเดิมโดยที่ตัวเองก็ขึ้นไปนั่งไขว้ห้างอย่างสบายใจเฉิบ
“ อย่ามาเป็นแอ็คหน่อยเลย!! ” ครอสกีทส์หมั่นไส้ท่าทางแอ็คของกีทส์ตรงเข้าไปจะโจมตีก่อนจะโดนกีทส์เตะยันร่างแล้วเกี่ยวแขนครอสกีทส์ทุ่มข้ามโซฟาไป
“ บ้าน่า ฉันที่มีพลัง ความรู้และโชคของแกมาหมดแล้ว ทำไม่สู้กับกีทส์ไม่ได้เนี่ยนะ ”
“ ความแข็งแกร่งของคนเราน่ะ ไม่ได้อยู่ที่พลัง ความรู้หรือดวงของคนคนเดียว แต่อยู่ที่ผู้คนที่ส่งแรงใจ และในส่วนของพวกพ้องที่ร่วมต่อสู้มาด้วยกันทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น! ” กีทส์ได้ตรงปรีเข้าไปซัดหมัดเข้าเต็มเบ้าหน้าของครอสกีทส์จนกระเด็น
“ เป็นไปไม่ได้! ”
“ ห่วยแตก เมระเนี่ยไม่เหมือนกับที่เมโระคิดไว้เลย ไม่เอาแหละ ” เมโระที่เริ่มรู้สึกผิดหวังตัวของครอสกีทส์ด้วยน้ำเสียงบ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายอย่างมากก่อนที่เธอนั้นจะโยนมือถือที่ไลฟ์สดทิ้งแล้วหยิบเอาเป็นจอยตู้อาร์เคดขึ้นมาทำอะไรบ้างอย่าง
“ เดียวก่อนสิเมโระ นี้เธอถือวิสาสะทำอะไรน่ะ? วะ....หว่าาาา!! ” ครอสกีทส์ที่รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายจนร่างของครอสกีทส์ขยายใหญ่
“ ใหญ่เวอร์ ”
“ ถ้าตัวใหญ่ขึ้นก็น่าจะชนะง่ายขึ้นนะ สู้เค้าน้า ”
“เมโระ นี่หล่อน เดี๋ยวสิ เดี๋ยว จะไปไหนนะ”
“ ดูท่าจะถูกพวกตัวเองหักหลังแล้วนะ” กีทส์ได้เดินตรงเข้าไปเก็บอาวุธตัวเองขึ้นมาแล้วพูดล้อเลียนใส่ตัวของครอสกีทส์ที่โดนเมโระทิ้ง
“ หนวกหูน่าาา ” ครอสกีทส์ได้ระเบิดน้ำโหด้วยการเหวียงดาบในมือฟันเข้าใส่กีทส์ที่ยังโชคดีกระโดดหลบดาบยักษ์นั้นได้อย่างฉิวเฉียด
“ ตั้งแต่นี้ไปเมโระจะมีชีวิตอยู่ในฐานะผู้สังหารเทพ เมโระ ” เมโระที่โผล่มาด้านนอกของปราสาทเรียบร้อยพร้อมกับที่จุดระเบิดขนาดใหญ่ “ ไม่ว่าจะกีทส์สีดำ หรือกีทส์สีขาวหรือแม้จะเป็นสุพรีม ระเบิดทิ้งให้หมดไปเลย!! ”
“ ไม่ยอมให้ทำแบบนั้นหรอกค่ะ!! ” สึมุริได้วิ่งตรงดิ่งมาแต่ไกลแล้วกระโดดเตะขาคู่ใส่เมโระจนล้มหน้ำขม้ำหมดสภาพไป
“ เยี่ยมมมม!! ”
สลับมาทางการต่อสู้ของฝั่งคิงโอเจอร์ที่เดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์วิ่งดับเครื่องชนอัดร่าคิงส์คูวากาตะโอเจอร์จนกระเด็นออกไปแล้วชักโอเจอร์คาลิเบอร์ที่อยู่ข้างเอวออกมาฟันใส่ร่างคามาคิริโอเจอร์และฮาจิโอเจอร์และหันมาใช้เท้าเตะอัดสไปเดอร์โครโมนอสจนกระเด็นไปชนทงโบะโอเจอร์จนทั้งคู่กระเด็นลงไปนอนทั้งคู่
ปาปิญองโอเจอร์ได้เรียงคิงส์เวพอนออกมาแล้วกระหน้ำยิงกระสุนธนูแสงเข้าใส่เดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์จากข้างหลังซึ่งเจ้าตัวก็หลบการโจมตีได้ทั้งหมด
คิงส์คูวากาตะโอเจอร์ได้วิ่งพุ่งเข้ามาแล้วกัวดแกว่งโอเจอร์คาลิเบอร์ในมือใส่เดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ไม่หยั่งก่อนที่ทั้งคู่จะเอาหัวกระแทกใส่กันและกันอย่างเต็มแรงจนทั้งคู่หงายหลังไปเล็กน้อยแต่ทั้งคู่ก็ตั้งหลักแล้วซัดหมัดเข้าใส่กลางอกจนกระเด็นคนละทาง
เดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ได้ยันทรงตัวแล้วกำลังจะตรงเข้าไปซ้ำคิงส์คูวากาตะโอเจอร์แต่ก็โดนใยของสไปเดอร์โครโมนอสรังแขนเอาไว้ก่อนที่ตัวเองและทงโบะโอเจอร์จะสไลด์เข้ามาฟันเข้าที่ลำตัวช่วงล่างทั้งคู่ได้ลุกยืนระหว่างตัวของปาปิญองโอเจอร์ทงโบะโอเจอร์ก็ได้เอาคิงส์เวพอนของตัวเองขึ้นมาทัำการชาร์ตพร้อมกับปาปิญองโอเจอร์และสไปเดอร์โครโมนอส
[ Ohger Shooting! / Hydro Venom! ]
ทั้งสามได้ยิงท่าไม้ตายเข้าใส่ร่างของเดม่อนส์คิงส์คูวากาตะโอเจอร์พร้อมกันขณะเดียวกันตัวของคามาคิริโอเจอร์และฮาจิโอเจอร์ก็ได้พุ่งเข้าประชิดแล้วใช้ท่าไม้ตายคิงส์เวพอนพร้อมกันฟันตัดเข้าลำตัวของเดม่อนคิงส์โอเจอร์ซ้ำไปอีกรอบ
[ Ohger Slash! ]
หลังจากที่ทุกคนได้กระหน้ำโจมตีใส่เดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์อย่างเต็มที่ก็ปิดท้ายด้วยตัวของคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ได้ถือโอเจอร์คลาวแลนส์ในมือแล้วทำการหมุนตรงส่วนของโอเจอร์คลาว4ครั้งเพื่อใช้ท่าไม้ตายสูงสุดของโอเจอร์คลาวแลนส์
[ Legend Shugod! Guardian Weapons! King Caucasuskabuto! King-Ohger Finish! ]
“ จงคุกเข่าต่อหน้าของข้าซะ!!!!! ” คิงส์คูวากาตะโอเจอร์ได้ซัดท่าไม้ตายของโอเจอร์คลาวแลนส์เข้าใส่ร่างของเดม่อนคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ร่างนั้นได้ระเบิดเป็นเสี่ยงๆแต่แทนที่การต่อสู้จะจบลงนั้นชูก็อดสีดำได้ปรากฎตัวขึ้นมาแล้วบินทะยานขึ้นท้องฟ้าประกอบร่วมกันเป็นคิงโอเจอร์สีดำ
“ ไอ้เวรตะไลนั้น...ไม่ยอมจบดีงั้นสินะ ”
“ จงลงมาจุติ คิงโอเจอร์ ”
[ Shugod! ]
[ God Kuwagata! / God Kamakiri! / God Hachi! / God Tentou! / God Papillon! / God Tonbo! / God Kumo! / God Ant! ]
[ King-King-King Ohger! ]
คิงโอเจอร์ทั้งสองได้ยืนเผชิญหน้าแล้วค่อยๆก้าวเท้าเดินเข้าหาอย่างช้าๆพอระยะความห่างเริ่มลดลงหุ่นทั้งสองก็ได้วิ่งตรงดิ่งเข้าต่อสู้กัในทันทีด้วยพละกำลังของหุ่นทั้งสองที่ทัดเทียมจนไม่ใครเอากันลงคิงโอเจอร์สีดำได้ทำการชกเข้าที่ลำตัวตัวของคิงโอเจอร์จนปลิวกระเด็นออกมา
ก่อนที่หุ่นทั้งสองนั้นจะบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วบินเข้าปะทะกันไปมาอย่างรวดเร็วจนมองเห็นเพียงแค่ประกายแสงจากหุ่นทั้งสองฝ่ายเท่านั้นก่อนที่ตัวของคิงส์โอเจอร์จะล่วงตกลงมาแล้วคิงโอเจอร์สีดำจะฟันคลื่นสีดำจากดาบเข้าจู่โจมจากบนฟ้า
แต่คิงโอเจอร์ก็ได้ลุกขึ้นแล้วบินหลบออกมาจากตรงนั้นได้อย่างฉิวเฉียดแล้วจัดการขว้างดาบในมือเข้าไปใส่ตัวของคิงโอเจอร์สีดำจนร่างล่วงตกลงมาที่พื้น
คิงโอเจอร์สีดำได้ลุกขึ้นก่อนที่จะลอยขึ้นจากพื้นแล้วแยกตัวก็อดคุโมะกับก็อดเทนโตะออกมาแล้วบินพุ่งทะบายตรงเข้าหาคิงโอเจอร์เพื่อจะจบการโจมตีด้วยการโจมตีนี้
“ ตัดสินกันตรงนี้แหละ!! ” คิงส์คูวากาตะโอเจอร์ได้ให้สัญญาณก่อนที่ทั้ง6จะร่วมพลังของเห่าราชาทั้ง6มาเพิ่มพลังให้กับตัวของคิงส์โอเจอร์แล้วพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วพุ่งลงมาแล้วฟันตัดผ่าร่างของคิงโอเจอร์สีดำเป็นสองท่อนก่อนที่ร่างของมันจะระเบิดเสี่ยงโดยมีคิงส์โอเจอร์ยืนหันหลังให้อย่างสวยงาม
ขณะเดียวกันทางฝั่งของกีทส์ที่กำลังโดนครอสกีทส์ขนาดใหญ่กระหน้ำรั่วยิงจนกีทส์ได้เกราะไปบนดาบของครอสกีทส์แล้ววิ่งเข้าไปจะโจมตีแต่ก็ทรงตัวไม่อยู่จนร่วงลงไปกับพื้น
“ ฉันคือผู้สังหารพระเจ้า เมระ พระเจ้าอย่างแกไม่สมควรมีชีวิตอยู่ ” ครอสกีทส์กระทืบอย่างไม่พอใจก่อนจะทำกดใช้ท่าไม้ตายที่ตัวของบัคเคิล
[ X Geats Strike ]
ครอสกีทส์ได้ย่อตัวลงแล้วเตะสลับขาไปมาเข้าใส่ร่างของกีทส์จนร่างปลิวกระเด็นกระแทกกำแพงจนฝถ่นตลบครอสกีทส์ที่กำลังแอ็คท่ารับชัยชนะ
แต่เหมือนว่าจะมองเห็นเงาบางอย่างในฝุ่นก็พบกับบัฟฟ่า ไทคูน นาโกะ พังค์แจ็ค โลโป้และเคย์โระที่มายืนรายล้อมตัวของกีทส์
“ ทุกคน...”
“ ถ้าไม่ตัดใจยอมแพ้ สักวันจะชนะใช่มั้ยล่ะ? ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องชนะให้ได้ ”
“ อ่า... ”
“เห้ย กีทส์ ขอเอาคืนเมื่อกี้หน่อยเถอะ ” บัฟฟ่าที่จู่ๆเข้ามาแตะไหล่กีทส์แล้วพูดบางอย่างก่อนที่ตัวของเขาร่วมถึงนาโกะและไทคูนจะแบกร่างของกีทส์
“ เฮ้ย นี่จะทำอะไรเนี่ย”
“ มิสไซล์ ”
“ เอ้ะ มิสไซล์ มิสไซล์อะไร? ”
“ ยิงได้!!!! ” ทุกคนได้ให้สัญญาณก่อนที่ตัวนาโกะ บัฟฟ่าและไทคูนจะทำการออกแรงขว้างตัวของกีทส์สุดแรงเกิดร่างกีทส์พุ่งไปชนอัดร่างของครอสกีทส์เต็มๆก่อนที่ตัวเองจะตั้งหลักแล้วพุ่งเข้าโจมตีใส่ครอสกีทส์ไปมา
“ ถ้าจะสู้ก็ต้องสู้อย่างมั่นคง ” นาโกะได้พูดอย่างมั่นในจะขณะที่ตัวของกีทส์ที่พุ่งใส่ครอสกีทส์จนเจ้าตัวเผลอเหยียบหินจนเสียหลัก
“ โอ้ว ลัคกี้ ” โลโป้ที่เห็นแบบนี้นก็ได้อุทานออกมาก่อนที่ตัวของกีทส์นั้นจะเตะขาคู่พาร่างของครอสกีทส์ทะลุออกมาจากจากปราสาทและกำลังล่วงตกลงสู่พื้น
“ ตราบใดที่ทุกคนยังมีความปรารถนาอันแรงกล้า โลกก็ย่อมเปลี่ยนได้ ”
[ Oneness Victory ]
“ ย๊าาาาาาา!!!! ” กีทส์ได้ดีดตัวออกมาจากตัวของครอสกีทส์แล้วปรากฎสัญลักษณ์บัฟฟ่า ไทคูน นาโกะ พังค์แจ็ค โลโป้และเคย์โระโดยที่ตัวของกีทส์ได้พุ่งผ่านสัญลักษณ์เหล่านั้นแล้วไรเดอร์คิกส์ทะลุร่างของครอสกีทส์ลงมาอยู่ที่พื้นก่อนที่ร่า่งของครอสกีทส์จะระเบิดทันที
หลังจากที่การต่อสู้ของฝั่งกีทส์และคิงโอเจอร์จบลงทางฝั่งของเคียวสกายและเคียวปริซึมที่กำลังรับมือกับตัวของสุพรีมนั้นตัวของเธอก็มองด้วยความประหลาดใจเพราะเคียวสกายและเคียวปริซึมนั้น
“ ต้องไม่แพ้ ”
“ สถานที่แสนสำคัญที่พวกเราใช้ชีวิตและโลกใบนั้นนะ ”
“ เราจะเอากลับมาให้ได้!!! ”
“ ไม่ใช่เราต้องบอกว่าพวกเราต่างหาก ” กีทส์ได้ปรากฎตัวมาพร้อมกับส่งพลังช่วยเคียวสกายและเคียวปริซึมช่วยต้านการโจมตีของสุพรีมเอาไว้และเหล่าไรเดอร์ร่วมถึงคิงส์คูวากตะโอเจอร์พร้อมกับราชาทั้ง5ได้เข้ามาผสมโรงด้วย
“ เปล่าประโยชน์ ” สุพรีมที่เห็นพวกกีทส์และพวกคิงสูคูวากาตะโอเจอร์มาช่วยแต่ก็ไม่คณามือของเธอเพียงแค่เพิ่มพลังในการยิงเพิ่มสูงขึ้นทำให้อีกฝ่ายก็เริ่มถูกดันถอยมาเรื่อยๆ
“ อึก.....อ๊ากกกก ” ทุกคนพยายามสุดแรงเกิดเพื่อต้านพลังขงอสุพรีมเอาไว้แต่ในวินาที่ที่ทุกคนจะเสียท่าก็ได้มีร่างนึ่งพุ่งเข้ามาโจมตีใส่ตัวของสุพรีมทำให้พลังของเธอสลายหายไปและร่างนั้นลงมาอยู่ด้านหลังของทุกคน
“ มาเจสตี้ ”
“ ยังเหลือพริตตี้เคียวอีกคนงั้นเหรอ ” สุพรีมได้มองไปที่เคียวมาเจสตี้ด้วยความแปลกใจก่อนที่เธอนั้นจะสังเกตุเห็นแสงดวงเล็กๆที่ลอยขึ้นมาจากด้านหลังของเคียวมาเจสตี้ก็คือพูกะ
“ คิดจะทำอะไร โผล่มาเอาป่านนี้ จะทำอะไรได้ ”
“ พูกะ!!! ” พูกะได้ตะเบ่งเสียงออกมาสุดแรงพร้อมกับพลังที่อยู่ในตัวค่อยระเบิดออกมาจากทำให้ทั่วทั้งโลกค่อยแตกเป็นเสี่ยงๆ
“ พลังนี้มัน...คิดจะทำโลกด้วยตัวเองงั้นเหรอ ”
“ ไม่ได้จะทำลาย นี่นะแค่กระตุ้น ” มาเจสตี้ได้แย้งแย้งเกี่ยวกับสิ่งที่พูกะกำลังทำก่อนที่รอยแยกของมิติก็เริ่มล่ามไปเรื่อยๆจนทุกอย่างบนโลกแตกสลายแน่นอนว่าทุกคนก็ได้ล่องลอยไปมาด้วยความตกใจ
“ นี่มันอะไรกันเนี่ย? ”
“ จะคำว่าพาร์ทเนอร์หรือว่าคู่หู ก็ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละเพราะเธอคือเพื่อนของฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เราร่วมกันต่อสู้ไม่ใช่เหรอ? ”
“ แต่โคเมะโคเมะก็ไม่รู้ไม่ใช่เหรอ ที่ฉันได้กินข้าวได้หัวเราะกับโคเมะโคเมะ ฉันมีความสุขมากแค่ไหน ”
“ ฉันสนุกมากเลยละ ”
“ ไวซ์ฉันไม่พูดลาก่อนหรอกนะ นี่ไม่ใช่การจากลา ก็พวกเราเป็นหนึ่งเดียวแต่แรก เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ”
“ อิกกิ...แต่นี่ฉันกำลังจะหายไปแล้วนะ ”
“ ต่อให้นายหายไปฉันก็จะได้อยู่แล้ว...ฉันจะนึกเรื่องของนายออกให้ได้ก็พวกเรา...เป็นครอบครัวกันนิน่า ”
“ มันก็ต้องโกรธอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ มาบอกจะเลิกเป็นพริตตี้เคียวแบบนี้ ”
“ ขอโทษนะลอวร่าต่อไปจะไม่เลิกเป็นแล้ว สัญญาเลย ”
“ ให้ตายสิ ดันแพ้ซะได้....แต่เพราะว่าฉันไม่ได้อย่างชนะเท่าไหร่เลยถึงได้แพ้แบบนี้ ”
“ ขอบใจมากเลยนะ ” ไคโตะได้ขอบคุณพระเจ้าตรงหน้าที่ถึงแม้ตัวเองจะรู้อยู่แล้วว่าจงใจยอมแพ้ให้กับเขา
“ ต่อจากนี้ไปฉันดูแลเอาใจใส่โลกที่ฉันสร้างขึ้นมา ”
“ ต้องบอกว่าดูแลเอาใจใส่ดูแลโลกที่จะถูกสร้างต่อจากนี้ไปต่างหากละ สร้างขึ้นมาเยอะๆแล้วดูแลรักษาให้ดี แบบนั้นสิถึงจะสนุกกว่า ”
“ ฮึฮึ....พูดเหมือนมันง่ายเลยนะ ”
“ ฉันน่ะ ไม่ใช่วีรบุรุษ แต่เป็นนักเขียนนิยาย ทุกคนมีชีวิตของตัวเอง เป็นตัวละครนำในเรื่องราวของตัวเอง ” โทวมะที่กัดฟันลุกขึ้นพร้อมกับตะโกนออกมาสุดเสียงใส่สตอร์ริอุสที่อยู่ตรงหน้า “ ทั้งตัวฉันและพวกพ้องของฉันทุกคนล้วนมีสิ่งสำคัญของชีวิต มีสิ่งที่ต้องปกป้องเอาไว้ให้ได้อยู่ ดังนั้นทุกคนถึงได้ต่อสู้อยู่ไง!!!”
“ โตขึ้นมากเลยนะ อารุโตะ ”
“ คุณพ่อ ”
“ ตอนที่ลูกเป็นเด็ก ลูกทำได้แต่ร้องไห้เพียงอย่างเดียว แต่ตัวลูกในตอนนี้ รู้จักความโกรธในจิตใจแล้ว ซึ่งนั้นคือความแข็งแกร่งของลูกที่ได้พลังที่ชื่อว่า มาสไรเดอร์ไป ” ฮิเด็น โซเระโอะได้เดินเข้ามาอารูโตะพร้อมกับมอบซีโร่วันไดรฟเวอร์ให้“ แต่ว่าอย่าได้ลืมว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงไม่พละกำลัง แต่เป็นจิตใจที่เข้มแข็ง ถ้าเป็นลูกในตอนนี้ต้องเข้าใจความหมายนั้นอย่างแน่นอน ”
“ ฉันรู้สึกคิดถูกแล้วที่มาเป็นพริตตี้เคียว ถ้าทำให้ความฝันของโคโค่เป็นจริงได้ ฉันคงจะมีความมั่นใจ และรับรองว่าต้องเจิกับอนาคตที่ดีแน่นอน”
“ อีโวลต์ จริงอยู่ที่ว่าแกทำให้ฉันเป็นมาสไรเดอร์…แต่ที่ฉันสามรถใช้พลังนี่ในทางที่ถูกต้องได้เพราะมีพวกพ้องสำคัญอยู่ ” บิลด์ที่เข้าต่อสู้กับอีโวลต์อย่างสุดกำลังพร้อมกับกล่าวขอบคุณตัวของอีโวลต์ได้สร้างตัวเขาขึ้นมาให้เป็นมาสไรเดอร์ “ ทุกคนคือคนที่สร้าง คิริว เซ็นโตะ สร้างมาสไรเดอร์ บิลด์ คนนี้ขึ้นมา ฉันจะสร้างโลกที่ความรักและสันติสุขเบ่งบานในใจ ”
“ นี่นาย…มาทำอะไรที่นี่ ”
“ ก็มาเพื่อสู้นะสิ ผมจะไม่ยอมให้พวกมันทำให้คนต้องเสียน้ำตาไปมากกว่านี้อีกแล้ว” โกไดที่เข้าต่อสู้กับกูรอนกิค้างคาวอย่างอยากลำบากจขนโดนซัดลงไปนอนกับพื้นอยู่หลายครั้ง “ จะต้องไม่มีใครถูกพวกมันทำร้าย….ค่อยดูให้ดี นี้คือการแปลงร่างของผม! ”
“ นี่ใช่ของนางิสะหรือเปล่า ใช่สมุดพกของนางิสะไหม ”
“ ไปกันเถอะโนโดกะ ”
ภาพความทรงจำเหล่านั้นได้จบลงพร้อมกับทำให้กีทส์เข้าใจแล้วว่าสิ่งที่พูกะกำลังทำอยู่นั้นมันคืออะไรก่อนจะเงยมองไปที่พูกะ
“ แบบนี้นิเอง....สิ่งที่พูกะกำลังทำอยู่ไม่ใช่จะทำลายโลก แต่กำลังแยกโลกที่สุพรีมสร้างขึ้นกลับมาเป็นเหมือนเดิม ”
“ แสดงว่าเมื่อกี้ที่เราเห็นคือความทรงจำและความรู้สคกของมาสไรเดอร์ ซุปเปอร์เซนไต และพริตตี้เคียวงั้นเหรอ ”
“ ตอนนี้โลกเริ่มกลับมาเชื่อมต่อกันครั้งแล้ว ”
“ ความรู้สึกต่างๆ ของพวกเราและทุกคน ไม่ได้หายไป ”
“ สิ่งที่ทำให้โลกกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้คือพวกเรา ”
“ พูกะ!!!!” พูกะได้ใช้พลังของตัวเองสร้างเป็นคฑาสองอันปรากฎอยู่ตรงหน้าของเคียวสกายและเคียวปริซึม
“ แสงสว่างเอ๋ย จงส่องฉายความรู้สึกของ มาสไรเดอร์ ซุปเปอร์เซนตไและของพริตตี้เคียว ”
“ จะทำอะไรก็ไม่รู้หรอก...ดิ้นร้นไปก็เปล่าประโยชน์ ” สุพรีมได้ยิงพลังเข้าใส่พวกเคียวสกายขณะที่ตัวของกีทส์และคิงส์คูวากาตะโอเจอร์ได้เอาตัวเข้ามารับการโจมตีอเอาไว้
“ ไม่ยอมให้!! ”
“ ไปขว้างหรอก!! ”
ทั้งคู่ได้พุ่งตรงเข้าไปต่อสู้กับตัวของสุพรีมเพื่อซื้อเวลาให้เคียวสกายและเคียวปริซึมในระหว่างนั้นเองความรู้สึกของเหล่ามาสไรเดอร์และซุปเปอร์เซนไต พริตตี้เคียวก็ค่อยปรากฎออกมา
“ ที่ความเศร้ายังไม่หมดลง เป็นเพราะพลังของพวกเรายังไม่พอ ” เสียงนึ่งได้ดังก้องพร้อมกับเหล่าฮาร์ทแคทพริตตี้เคียว
“ ที่ความเกลียดขังยังไม่หมดลง เป็นเพราะความรักของพวกเรายังไม่พอ ”
“ นั่นคือความรู้สึกถึงคนอื่น ความรักไงล่ะ ”
“ ความรัก ไม่มีทางแข็งแกร่งขึ้นด้วยของแบบนั้นหรอก ” สุพรีมที่ฟังเสียงอขงพริตตี้เคียวทั้งสองที่พูดถึงความรักตัวเธอไม่มีทางเชื่อของแบบนั้นก่อนที่จะยิงพลังเข้าใส่ตัวของกีทส์และคิงส์คูวากาตะโอเจอร์จนกระเด็นไปคนละทางแล้วหันไปกำลังจะโจมตีใส่เคียวสกายและปริซึมก่อนจะมีร่างนึ่งได้ปรากฎตัวขึ้นมาปัดการโจมตีนั้นออกไป
“ นี่แก ”
“ มันไม่ใช่วิกฤตเลยสักนิดเดียว คิดว่าฉันคนนี้เป็นใครกัน ”
“ อ่าา ผ่านอะไรมาเยอะเลยน่า ” เคียวฮาร์ทได้มองดูภาพความทรงจำของตัวเองที่กำลังแสดงอยู่ก็ทำเอาเธอแอบบคิดถึงช่วงเวลานั้นขึ้นมาพอสมควร
“ ใครจะไปลืมได้ลงล่ะคะ ความรู้สึกของพวกเราน่ะ ”
“ นี่พวกคุณ เคียวฮาร์ท เคียวบอลสซัม ”
“ โทษที่นะ ที่มาช้าไปหน่อย ”
“ แต่เพราะได้แสงสว่างนั่นช่วยนำทางมา เลยทำให้มาถึงที่นีไ่ด้ ”
“ ไม่ใช่แค่นั้นหรอก ” เสียงนึ่งได้กล่าวขึ้นพร้อมกับมีสองร่างได้ปรากฎขึ้นมาอยู่ต่อหน้าของกีทส์และคิงส์คูวากาตะโอเจอร์คือมายเลข1และอากะเรนเจอร์
“ มาสไรเดอร์หมายเลข 1 ”
“ ส่วนนายคืออากะเรนเจอร์ ”
“ ตอนนี้พอจะเข้าใจสถานการณ์แล้ว...ขอฝากพวกเธอช่วยฉายแสงนั่นให้มากกว่านี้ ”
“ นำทางทุกคนกลับมา ”
“ ค่ะ! ”
“ พริตตี้เคียว มาสไรเดอร์และซุปเปอร์เซนไตค่อยๆทยอยกลับมางั้นเหรอ ” สุพรีมได้มองผู้มาใหม่ทั้ง4อย่างหัวเสียก่อนที่เคียวฮาร์ทและเคียวบลอสซัมจะพุ่งเข้าซัดหมัดเข้าใส่เต็มแรงแต่เธอยังสามรถรับหมัดของทั้งสองเอาไว้ได้
“ คราวนี้ไม่แพ้แน่ จะแสดงพลังแห่งความรักให้ดู ”
“ ค่ะพลังของการเชื่อมั่นซึ่งกันและกันแข็งแกร่งยิ่งกว่าสิ่งใด ”
สิ้นเสียงเคียวบรอสซัมไรเดอร์หมายเลข1กับอากะเรนเจอร์ก็ได้ปรีตรงเข้าโจมตีพร้อมกันขากด้านข้างทำให้สุพรีมพต้องผลักตัวของเคียวฮาร์ทและเคียวปริซึมออกไปแล้วรับมือกับทั้งสองคนแทน
ตัวสุพรีมพยายามทิ้งระยะห่างแต่ไรเดอร์หมายเลข1ก็ตามราวีไม่ยอมเลิกจนถูกสุพรีมยิงพลังจากปลายนิ้วเข้าใส่พอตัวของไรเดอร์หมายเลข1โดนโจมตีอากะเรนเจอร์ก็พุ่งเข้ามาต่อ
“ ทำไมพวกแกถึงได้ดื้อด้านขนาดนี้ ”
“ ฉันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น และได้มอบเจตจำนงและความรู้สึกส่งต่อให้เหล่าไรเดอร์ต่อไปอีก 51ปีข้างหน้า ” หมายเลข1ได้กล่าวไปพร้อมกับข้างหลังของได้ปรากฎเหล่าไรเดอร์ยุคโชวะตั้งแต่ไรเดอร์หมายเลข2ไปจนถึงเจ
“ ขบวนการจอมพิฆาต โกเรนเจอร์เองก็เป็นจุดเริ่มต้นและได้ส่งมอบปนิฐานให้แกคนรุ่นใหม่จนขยายเพิ่มขึ้นถึง 47 ขบวนการ ” อากะเรนเจอร์ได้กล่าวเช่นเดียวกับไรเดอร์หมายเลข1แล้วด้านหลังของเขาก็ได้ปรากฎสเปซเอซไปจนถึงโกเรด
เหล่าไรเดอร์ และเซนไตยุคโชวะมากมายได้พุ่งเข้าโจมตีใส่สุพรีมพร้อมกันจากทุกทิศทางแต่พวกเขาก็ถูกพลังของสุพรีมที่ระเบิดออกมาทำให้พวกเขากระเดนกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง
เคียวบลอสซัมและเคียวฮาร์ทได้ตรงเข้ามาแล้วผสานหมัดชกเข้าใส่ร่างของสุพรีมพร้อมกันจนร่างของเธอกระเด็นออกมาก่อนที่พื้นที่โดยรอบจะเปลี่ยนอีกครั้งพอเธอตั้งหลักได้นั้นด้านหลังของเธอนั้นก็ได้ปรากฎฝั่งไรเดอร์คือดับเบิ้ลและวิซาร์ด ฝั่งของเซนไตนั้นมีโกเซย์เรดและเคียวริวเรดได้ร่วมต่อสู้
[ Cyclone Joker / H-H-H-Hi ]
“ เอาล่ะ...นับความผิดของตัวเองไว้ซะ / It’ Show Time ”
[ Goseiger! / Kyurenger! ]
“ จะอาละหวาดละน่ะ หยุดได้ก็ลองดู!!! ” เคียวริวเรดก็ได้ประกาศก่อนที่ตัวเขาและโกเซย์เรดจะวิ่งเข้าจู่โจมสุพรีมไปพร้อมกับดับเบิ้ลและวิซาร์ดในทันที
“ ถ้าทุกคนอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องสนุกแน่ เป็นความสุข แฮปปี้เนสแสนสุดยอดเลย”
“ ความปรารถนาของพวกเรา คือสร้างอนาคตที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มขึ้นมา และพวกเราจะพยายาม ”
“ ความสุข อนาคตเหรอ ”
“ ใช่แล้ว อนาคตที่ส่องประกายด้วยรอยยิ้มของทุกคน ”
“ ถึงเมื่อวานหรือวันนี้จะทำผิดพลาดแต่ฉันก็ยังเชื่อในวันพรุ่งนี้ ”
“ อวกาศมาแล้ว!!! ” โฟร์เซ่ได้พุ่งเข้ามาพร้อมร็อคเก็ตที่แขนขวาบินโฉบเข้าโจมตีสุพรีมและมาหยุดอยู่กลางอากาศ “ เพื่อปกป้องเพื่อนในตอนนี้และเพื่อนหลังจากนี้ไป ด้วยสายสัมพันธ์ของพวกเรา ”
[ Hanamichi on stage! ]
[ Gobuster! / Toqger! ]
“ เพื่อปกป้องโลกที่ให้กำเนิดมา...ไม่ยอมให้แกทำตามใจชอบหรอก ” ไกมุได้วิ่งมาจากด้านข้างแล้วใช้ดาบในมือทั้งสองเล่มฟันเข้าใส่พร้อมกับเรดบัสเตอร์และโทคิวเรดโจมตีใส่สุพรีมแต่เธอก็สามารถปัดป้องกันดาบพวกนั้นได้ทั้งหมดแล้วยิงพลังเข้าใส่จนพวกไกมุกระเด็นไปอยู่ตรงหน้าของเคียวเลิฟลี่และเคียวแฮปปี้ “ จากนี้ไปคือเวทีของพวกเรา!!! ”
ภาพสลับมาที่เคียวซัมเมอร์ที่ยังสลบหลังจากรับการโจมตีของสุพรีมเธอได้สติจากเสียงความทรงจำของเธอกับเคียวลาแมร์
“ จากนี้ไปช่วยร่วมต่อสู้ไปด้วยกันทีนะ ฝากตัวด้วย ”
“ ฝากตัวด้วยนะ ”
“ เอ้ะ อะไรๆๆๆๆ ” เคียวซัมเมอร์ที่เหมือนจะยังงงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนเธอเห็นเคียวลาแมร์ที่ยืนอยู่อีกฝั่งก็มองภาพตรงหน้า
“ นั้นมัน เมื่อตอนนั้นนี่ ” เคียวลาแมร์จดจำเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะหันไปมองสบตากับเคียวซัมเมอร์โดยที่ทั้งสองไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มให้แกกัน
ฝั่งเคียวพรี่เชียสที่รู้สึกตัวแล้วมองเห็นภาพความทรงจำตรงหน้าที่กำลังช่วยอามาเนะเธอได้มองดูมันพร้อมกับโคเมะโคเมะโดยไม่พูดอะไร
“ อดีตมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่ว่า อนาคตน่ะ มันสร้างขึ้นได้นับแต่วินาทีนี้ได้ ”
ระหว่างที่ยืนดูอยู่นั้นเคียวฟินาเล่ก็ได้เดินมายืนอยู่ข้างๆแล้วหันมามองตัวเคียวพรี่เชียสและรู้สึกคิดถึงกับเหตุการณ์นั้นอย่างที่พวกเธอไม่มีคำบรรยายออกมาในตอนนี้ได้
“ คุณย่าเคยพูดเอาไว้ สายสัมพันธ์ก็เหมือนกับเส้นราเม็ง ยิ่งเหนียวแน่นแค่ไหนก็ยิ่งตัดขาดได้ยาก ” เสียงของบุคคลนึ่งได้กล่าวประโยคแปลกๆแต่พอเคียวพรี่เชียสและเคียวฟินาเล่ได้ยินกลับไม่ตกใจแล้วหันไปหาก็พบชายคนนึ่งเดินมาในชุดสีขาวพร้อมหมวกและแว่นดำก่อนที่เขานั้นจะถอดแว่นเผยให้เห็นใบหน้าภายใต้แว่นนั้น
ฝั่งของเคียวเกรซได้มองดูความทรงจำของเธอที่นั่งพูดคุยกับราบี้ซึ่งพวกเธอสอวคนกำลังพูดคุยทำความเข้าใจเรื่องบ้างอย่าง
“ รู้ไหมว่า ไม่มีเหตุผลสักข้อเลย ที่โนโดกะจะต้องมาเจ็บปวดนะราบี้ ”
เคียวเกรซเห็นแบบนั้นก็ได้มองหน้ากับราบี้แล้วยิ้มให้กันและกันและก็ได้มีมือนึ่งมาแตะไหล่ของเธอเบาๆจนทำให้เธอหันไปก็พบกับเด็กหนุ่มที่สวมเสื้อกาวน์หมอ
.jpg)
“ รอยยิ้มคือสัญลักษณ์ถึงความแข็งแรงและสดใส่....ตราบใดที่มีรอยยิ้มก็สามารถจะคอนทินิวต่อไปได้ ”
“ คุณหมอ ” เคียวเกรซพอได้เห็นตัวของเอมุก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจพร้อมกับพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดนั้น
“ ความรู้สึกของโลกใบนี้ เต็มเปี่ยมแล้วค่ะ ” เคียวเอิร์ธและลาเต้ที่อยู่นอกบ้านหลังนึ่งพร้อมกับตัวของเธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของโลกอีกครั้ง
ตัดกลับมาทางฝั่งของสุพรีมที่กำลังโดนโฟร์เซ่ ไกมุ เรดบัสเตอร์ โทคิวเรด เคียวแฮปปี้และเคียวเลิฟลี่ไล่ตามสุพรีมที่พยายามหนีทิ้งระยะห่างก็ได้ผ่านภาพความทรงจำนึ่งซึ่งเป็นของเคียวพีช
“ หลังจากนี้ต้องแก้ไขได้แน่ เอ้า คว้าความสุขเอาไว้สิ ”
“ ฉันไม่อยากสูญเสียอะไรอีกต่อไปแล้ว ถ้าพวกเธออยู่ในอันตรายไม่ว่าเมื่อไหร่ฉันก็จะมาช่วย ”
“ ไม่ได้หรอก ริธึ่ม เรามาผ่านไปด้วยกันต้องทำได้แน่ เพราะว่าพวกเราคือ เบสต์เฟรนด์ไงละ ” สิ้นเสียงภาพความทรงจำของเคียวเมโลดี้ทั้งเธอและเคียวพีชกับเคียวบลูมได้พุ่งเข้าใส่สุพรีมพร้อมกันจากสามทาง
“ มากันไม่หยุดหย่อนเลยนะ ” สุพรีมถึงกับบ่นไม่ว่าเธอจะจัดการไปแต่ไหนทั้งพริตตี้เคียว มาสไรเดอร์และเซนไตก็กลับมาเรื่อยๆ
[ Decade! / Tatoba Taka Butta Tora! ]
[ Bokenger! / Shinkenger! / Gokaiger! ]
หลังจากเธอบ่นไม่นานดีเคด โอสและโบเคนเรดกับชินเคนเรดและโกไคเรดก็โผล่มาแจ่มทำให้เธอต้องสร้างม่านบาเรียขึ้นมารับการโจมตีเอาไว้
“ ถึงแม้บางเวลาเราจะทะเลาะกัน ”
“ แต่เพราะว่าเรามีเพื่อนที่คอยสนับสนุนกัน ”
“ พวกเราถึงได้แข็งแกร่งขึ้น ”
เคียวบลูม เคียวพีชและเคียวเมโลดี้ได้พยายามส่งความรู้สึกของพวกเธอให้ตัวของสุพรีมได้รับรู้ผ่านหมัดของพวกเธอจ้วนทำให้ตัวของสุพรีมที่ตอนนี้เริ่มโดนกดดันจากศัตรูที่เข้ามารุมล้อมตัวของเธอไม่พอยังมีอีกสองคนได้ปรากฎตัวมาคือเทนโดและเอมุ
“ คนที่เดินเส้นทางเดียวกัน ก็เป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมทาง แต่คนเดินคนละทางแต่ยืนยัดร่วมกันคือสหาย ”
“ เพื่อท้วงเอารอยยิ้มของคนทั้งโลกกลับมา….ก็จะเคลียร์เกมแบบไม่ต้องคอนทินิวให้ดู ”
“ แปลง…ร่าง ”
[ Henshin ]
“ แคสออฟ ”
[ Cast Off ]
[ Change Beetle ]
[ Mighty Action X ]
“ แปลงร่างใหญ่! ”
[ Gashatto ]
[ Gacchan Level Up ]
[ Mighty Jump Mighty Kick Mighty Mighty Action X ]
“ พวกเรางั้นเหรอ ที่พูดแบบนั้นเพราะตัวคนเดียวทำอะไรไม่ได้ใช่เหรอ ” สุพรีมเพียงแค่หมุนตัวก็เกิดคลื่นพลังจากปล่อยออกมาซัดทุกคนจนกระเด็นไปคนละทิศละทางก่อนที่ภาพความทรงจำของเคียวแบล็คจะปรากฎขึ้น
“ มันต้องแบบนั้นไม่ใช่รึไง ทุกคนตัวคนเดียวกันทั้งนั้น ถึงแม้จะตัวคนเดียวจะทำอะไรไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉันได้มันก็มีอยู่เหมือนกัน แล้วเรื่องธรรมดาแบบนั้นมันผิดตรงไหนกัน!!! ”
คำตอบในความทรงจำของเคียวแบล็คเหมือนเป็นการตอบคำถามของสุพรีมก่อนที่ตัวของภาพความทรงจำของเคียวดรีมจะปรากฎขึ้น
“ ไม่ใช่ตัวคนเดียว ถ้าหากมีเรา 5 คน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าอะไรเราก็ทำได้ เพราะฉะนั้นแล้วมาตามความฝันไปด้วยกันเถอะ ”
สิ้นเสียงตัวของเคียวแบล็คเคียวดีมก็ได้ปรากฎขึ้นเหนือหัวของเคียวสกายและเคียวปริซึมแล้วตรงเข้ามาหาทั้งสอง
“ แบล็ค / ดรีม ”
“ เดี๋ยวจะช่วยอีกแรงเอง / ต้องทำยังไงเหรอ ” ทั้งสองอาสาที่จะช่วยก่อนจะถามกับทั้งคู่ว่าพวกเธอต้องทำอะไรบ้าง
“ พวกเราจะร้อยเรียงความรู้สึกเข้าไว้ด้วยกัน”
“ ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่จะพยายามเท่าที่ทำได้ก็แล้วกันนะ ”
“ ลุยเลย มาตัดสินกัน ”
“ ไม่รู้หรอกว่ากำลังจะทำอะไร แต่ว่า ” สุพรีมที่เห็นว่ามีบางอย่างจะเกิดขึ้นถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าอะไรก็พยายามจะขัดขว้าง
“ ไม่ยอมให้ทำแบบนั้นได้หรอก!! ” เคียววิงค์ บัตเตอร์ฟลายได้เข้ามาขว้างการโจมตีของสุพรีมกับคิงโอเจอร์ทั้ง5และไทคูน นาโกะ บัฟฟ่า พังค์แจ๊ค โลโป้และเคย์โร
“ อย่าลืมพวกเราไปสิ! ” สิ้นเสียงของไทคูนทุกคนต่างลอยขึ้นพร้อมกับมาสไรเดอร์ เซนไตและพริตตี้เคียวคนอื่นเข้าไปในแสงสว่างที่เคียวสกายและเคียวปริซึมฉายผ่านคฑาในมือของพวกเธอ
“ ตราบใดที่มีความปรารถนาอันแรงกล้า ก็สามารถสร้างโลกในอุดมคติได้ ” กีทส์ได้พูดพร้อมกับใช้พลังพระเจ้าของตัวเองทำการกระตุ้นให้แสงพวกนั้นร้อยเรียงกันเรียกให้ทุกคนที่จากไปนั้นกลับมาทุกคนไม่ว่าจะเป็นไรเดอร์ เซนไตและพริตตี้เคียวทุกคนที่กระจัดกระจายกลับมาพร้อมกับโลกกลับคืนสู่สภาพตามเดิมและได้มีเหล่ามาสไรเดอร์ เซนไตและพริตตี้เคียวทุกคนยืนเรียงกันขว้างตัวของสุพรีมกับโลก
สุพรีมได้กวาดสายของมองดูเหล่าไรเดอร์ เซนไตและพริตตี้เคียวยืนขว้างใบหน้าของเธอจากที่เย็นชาแต่พอกลับเห็นปาฏิหาริย์ที่เธอไม่คาดคิดก็ได้ฉีกยิ้มออกมา
“ ฮ่าฮ่า!! ” สุพรีมนั้นได้หัวเราะออกมาอย่างที่เธอไม่เคยเป็นเธอนั้นกำลังพอใจเพราะสิ่งที่เธอตามหามาตลอดได้อยู่ตรงหน้าแล้ว “ มันช่างสุดยอดจริงๆ นี่แหละพลังที่เราอยากจะได้มาตลอด ถ้าหาโค้นพวกเธอลงซะ เราก็จะได้พลังที่แท้จริงมาครอง ” สุพรีมได้ทำการใช้พลังของเธอในการสร้างตัวก็อปปี้ของเธอออกมาจำนวนมากยิ่งกว่ามาไรเดอร์ เซนไตและพริตตี้เคียวร่วมกันซะอีก
“ เราเข้าใจพวกเธอแล้วนะ ว่าการมีพวกพ้องเยอะจะทำให้แข็งแกร่ง ”
“ ไม่ได้มายความแบบนั้นสักหน่อย!!! ”
“ พวกเรา....ไม่ได้ตัวคนเดียวค่ะ และเพราะมีทุกคนถึงได้มีฉัน นั่นแปลว่าคุณยังไม่เข้าใจในเรื่องนี้ ”
“ งั้นสอนเราทีสิ พริตตี้เคียว! มาสไรเดอร์! เซนไต! ” สุพรีมได้ขอให้เคียวสกายสอนให้เธอเข้าใจก่อนจะเปิดด้วยการยิงพลังเข้าใส่
“ พวกเราน่ะ จะไม่แพ้เด็ดขาด”
“ เพื่อที่พวกเราจะได้เป็นตัวของตัวเอง ”
“ ตอนนี้แหละ ถึงเวลาจัดหนักของ พริตตี้เคียว มาสไรเดอร์ เซนไต แล้วค่ะ!!! ”
“ คนชนะต้องเป็นเรา ” สุพรีมได้ทำการระเบิดพลังแล้วขยายร่างของเธอเป็นร่างยักษ์สีดำพร้อมกับแผ่ออร่าพลังได้หลั่งไหลออกมจากตัวของเธอ
“ เอาล่ะ....ต่อจากนี้คือฉากไฮไลท์ของพวกเรา ” สิ้นคำพูดขอกีทส์เหล่ามาสไรเดอร์ ซุปเปอร์เซนไตและพริตตี้เคียวทุกคนเปิดฉากเข้าปะทะกับกองทัพของสุพรีมที่สร้างขึ้นมาทันทีโดยได้แบ่งกันออกเป็นหลากหลายกลุ่ม
“ ทุกข์โศกต้องจบลง ความสุขแฮปปี้เนส ”
“ ประสานพลัง อุลต้ราแฮปปี้ ”
“ จะไขว่คว้าความสุขร่วมกับทุกคน ”
“ จงเผาไหม้จิตวิญญาณ ” เคียวพีช เคียวแฮปปี้เนส เคียวเลิฟลี่พร้อมกับโกสท์ ได้นำเหล่าไรเดอร์ทุกคนในยุคโชวะและเซนไตยุคโชวะบุกโถ่มเข้าต่อสู้กับกองทัพสุพรีม
“ ถ้าตัดสินไม่ได้ตรงนี้ก็ชายหน้ากันพอดี ” เคียวเมโลดี้ และริธึ่มพร้อมฮิบิกิกับไรเดอร์อสูรทุกคนได้งัดเอาอาวุธเสียงเพลงของตัวเองบรรเลางโจมตีใส่เหล่าศัตรูที่ตรงเข้ามา
“ เคียวอัปราปาปะ ขอปาฏิหาริย์ยังเกิดแก่ทุกคน ” เคียวมิราเคิลได้ใช้เวทมนต์ของเธอปัดเป่าศัตรูที่อยู่รอบๆตัวพร้อมวิซาร์โและเหล่ามาจิเรนเจอร์
“ นั่น พริตตี้เคียว นางเหงือก ” เคียวลาแมร์เห็นเคียวเมอร์เมดที่เป็นพริตตี้เคียวใช้พบัวนางเหงือกเหมือนกับเธอจนเธอเผลอทัก
“ มาประสานพลังกันเถอะ ” เคียวเมอร์เมดที่พอโดนทักก็เข้าไปหาเคียวลาแมร์แล้วชวนตัวของเธอสู้ไปด้วยกัน
“ All Right!! ” เคียวลาแมร์ตอบรับในทันที่ก่อนที่พวกเธอนั้นจะผสานพลังนางเหงือกของพวกเธอถล่มโจมตีศัตรูไม่หยั่ง
“ ฉันปิ้งไอเดียวแล้วละ เรามาทำด้วยกันเถอะ ” เคียววิปที่มีไอเดียในการทำขนมเลยหันไปขอความร่วมมือกับพวกเคียวฟินาเล่
“ อ่า.... ”
“ นี่ๆๆ ถ้าไม่ว่าอะไรของเจ๊ร่วมวงด้วยสิ ” มาสไรเดอร์บราโวที่ได้แทรกวงสนทนาเพราะเห็นว่าพวกเคียวฟินาเล่จะใช้พลังในการสร้างขนมอย่างตัวเขานั้นชอบ
“ ได้แน่นอน ยิ่งทำด้วยกันเยอะๆจะต้องเป็นเค้กที่สุดแสนวิเศษแน่ๆ ”
“ ขอบใจนะจ๊ะ เอ้าๆ พวกเธอก็มาช่วยด้วยสิ ” บราโว่ที่ได้ไฟเขียวก็ได้หันไปมองกับเหล่าอาร์เมอร์ไรเดอร์คนอื่นร่วมในครั้งนี้โดยที่พวกเขาได้ทำการใช้พลังเกราะผลไม้ของตัวเองเป็นวัตถุดิบแล้วให้พวกเคียววิปและเคียวฟินาเล่ในการสรรสร้าง
“ คิระคิรารุ / กับหัวใจที่อบอุ่น ”
“ เล็ทส์ผสมผสาน ”
“ ทรี ทู วันเดอร์ฟูล / แฟนแฟร์ ”
ด้วยพลังของทุกคนร่วมกันจนสร้างเป็นเค้กขนาดใหย่ที่ดูดกลืนศัตรูเข้ามาเป็นวัตถุดิบหลักก่อนที่เค้กนั้นจระเบิดออกมาพร้อมกับความระยิบระยับ
“ ช่าง วันเดอร์ฟูลจริงๆ ”
ตัดมาทางฝั่งของเคียวมาการองที่นำฝั่งของเธอเข้าโจมตีพร้อมเพรียงกับเคียวช็อคโกแลตก่อนที่ทั้งคู่จะมายืนหันหลังกันและกันหลังจากที่พวกเธอนั้นไม่ได้พบกันมานานมากแล้ว
“ มาช้าจังเลยนะ ”
“ โทษที่ทีทำให้เธอต้องรอนาน ”ระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันก็ได้มีศัตรูจำนวนนึ่งพุ่งเข้ามาแต่ก็โดนสายฟ้าจากพวกของเคียวมิลกี้ได้เข้ามาช่วยเอาไว้
“ ไม่เป็นไร มันก็ไม่ได้น่าเบื่ออะไรด้วย ”
“ เหรอ ” เคียวช็อคโกแลตที่เห็นเพื่อนของเธอดูจะไม่มีอะรไน่ากังวลก็ได้ยิ้มให้กับเธอก่อนที่ศัตรูจะแห่ไปทางวะกเคียวมิลกี้ที่ไปร่วมกลุ่มกับเพื่อนๆของเธอ
“ ผู้ใช้พลังดวงดาวเพียบเลย! ”
“ พวกเรามาเชื่อมต่อผสาน จินตนาการกัน ”
“ มาแสดงพลังอวกาศให้ดูกันหน่อย!! ” โฟร์เซ่ที่รวมขบวนโดยพาตัวของซุปเปอร์วัน คิวเรนเจอร์ ไฟว์แมน แฟลชแมนมาร่วมกันก่อนจะพลังอวกาศเป็นวงกว้างจัดการกับศัตรูที่อยู่รอบๆตัวพวกเขาทั้งหมดลง
“ สุดยิบยับ!!! ”
“ มาครึกครื้นกันหน่อย! ”
“ พลังแฝงของสาวน้อยช่างฝันลองรับมันดูหน่อยสิ! ” เคียวบัตเตอร์ฟลายพร้อมกับเคียวดรีมได้ผสานพลังเข้าพุ่งทะยานโจมตีใส่ศัตรูที่อยู่บนฟ้า
พร้อมกับทางฝั่งบนฟื้นโลโป้ ไฟซ์ ไดรฟ คาบูโตะ และโบเคนเจอร์ โกออนเจอร์ คิราเมเจอร์ เซนไคเจอร์ คาร์เรนเจอร์ เทอร์โบเรนเจอร์ได้ใช้ความเร็วกระจายกันออกไปจัดการกับศัตรูอย่างราบคาบ
“ ใช่แล้ว พวกเรามีความฝันอยู่ ”
“ และมันจะมาหยุดลงในที่แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด! ” เคียววิงค์และเคียวฟลอร่าได้นำพริตตี้เคียวพร้อมสกายไรเดอร์ เจ็ทแมน ไลฟ์แมน จูโอเจอร์ อามะซอน กาโอเรนเจอร์ กิงกะแมนพุ่งเข้าโจมตีสุพรีมแต่เธอก็ยกแขนขนาดใหญ่ขึ้นมาป้องกันการโจมตีเอาไว้ได้
ใกล้ๆเองไทคูน บัฟฟ่าได้พาเซเบอร์พร้อมกับไรเดอร์ซอร์ดออฟโลกอสทั้ง10เข้าต่อสู่และมี ชินเคนเจอร์ เฮอร์ริเคนเจอร์ คาคุเรนเจอร์ นินนินเจอร์บุกตะลุยศัตรู
“ เย้!!! มาเลยเลดี้!!! ” พังค์แจ็คได้นำพริตตี้เคียวจำนวนนึ่งพร้อมเกคิเรนเจอร์และไดเรนเจอร์ดวลหมัดกับกองทัพศัตรูที่อยู่ตรงหน้า
“ เยี่ยมมาก แต่เราแข็งแกร่งกว่าสิ่งใด ” สุพรีมเริ่มตอบโต้โดยตั้งใจจะเหยียบไรเดอร์ เซนไตและพริตตี้เคียวที่อยู่ที่พื้นให้จมดินแต่เท้าของเธอนั้นกลับถูกหยุดเอาไว้ด้วยเคียวแบล็ค เคียวไวท์ ไรเดอร์หมายเลข1และหมายเลข 2 โกเรนเจอร์ คูกะ ซีโร่วัน
“ ไ่ม่เกี่ยวเลยว่าแข็งแกร่งหรืออ่อนแอ ”
“ เพราะอนาคตของพวกเราพวกเราจะเป็นเลือกเอง ”
“ แล้วจะโบยบินไปสู่ความฝัน! ”
“ งั้นเดียวเราจะช่วยทำให้มันหายไป อีกครั้งนึ่งเอง ” สุพรีมใช้พลังทำลายโลกอีกครั้งนึ่งก่อนที่พลังนั้นจะสลายไปเพราะพลังของพูกะที่มาขว้างเอาไว้
“ นี่แก....น่าจะทำให้หายไปตั้งแต่ตอนนั้น ”
“ ไม่ให้ทำได้หรอกราบี้! ”
“ พูกะมีชีวิตเป็นของตัวเอง! ”
“ และทุกชีวิตถูกอำนวยพรโดยทั่วกัน ”
“ เพื่อก้าวไปสู่อนาคตอันเปล่งประกาย ”
“ ตัวตนเหมือนเศษเดนแบบนั้น อย่ามาพล่ามหน่อยเลย!! ” สุพรีมได้ยิงพลังจากมือซ้ายโ๗มตีเข้าใส่เคียวเกรซ เคียวฟลอเช่และเคียงแองจ์จนกระเด็นออกไป
“ เศษเดนมันแกต่างหาก ” คิงส์คูวากาตะโอเจอร์เอาโอเจอร์คาลิเบอร์แทงเสียบร่างกองทัพสุพรีมตัวนึ่งก่อนจะหันไปหยอกย้อนคำพูดคืนแล้วเอาโอเจอร์คลาวแลนส์ขึ้นมาเพื่อทำการอัญเชิญก็อดคิงโอเจอร์ “จงมาจุติก็อดคิงโอเจอร์! ”
[ ShuGod! Dai-ShuGod! ]
[ Kuwagata, Tonbo, Kamakiri, Papillon, Hachi, Tentou, Kumo, Ant, Rolling, Snail, Pede, Cicada, Kabuto, Scorpion! Hopper, Tarantula, Heracles, CaucasusKabuto! ]
[ G-G-G-God King-Ohger! ]
เหล่าชูก็อตทั้ง20ตัวได้รวมร่างเป็นร่างหุ่นยนต์ขนาดใหญ่ก็อดคิงโอเจอร์โดยที่มีเหล่าคิงโอเจอร์ทั้ง6ขึ้นเข้าควบคุมชูก็อคประจำตัวพร้อมกับได้ดึงพวกพ้องที่รวมเดินทางมาประทับลงชูก็อตแต่ละตัวที่ว่างอยูี่ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นพวกไทคูนและพวกเคียวสกาย ร่วมถึง เคียวซัมเมอร์ เคียวพรี่เชียส เคียวฟินาเล่ เคียวลาแมร์ เคียวเกรส เคียวแองจี้ เคียวเฟริซ เคียวฟอร์ล่า เคียวเอิร์ธ เคียวมิลกี้ เคียวมาการอง ซีโร่วัน คิราเมพิงค์ เซเบอร์ เอสปราด้า เซนไคเซอร์ สเตซี่ รีไว ไวซ์ก็ถูกดึงเข้าไปควบคุมชูก็อตที่วางอยู่เช่นกันซึ่งแต่ละคนที่โดนดึงเข้ามาต่างก็ตื่นตาตื่นใจกับห้องควบคุมภายในตัวของชูก็อตแต่ละตัว
“ ว้าววววว หุ่นยักษ์ เทส์ระเบิดไปเลยยย!! ” เคียวพีสได้เห็นร่างก็อคคิงโอเจอร์ขนาดใหย่ยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้าทำเอาความชอบหุ่นยนต์ยักษ์ในใจของเธอสะท้านเป็นอย่างมากทำเอาตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับ
“ ถ้าสนใจก็ขึ้นมาขับเลยสิ ” ทงโบะโอเจอร์ที่เห็นท่าทางของเคียวพีสสนใจคิงส์คูวากาตะเองก็เห็นด้วยจึงทำการดึงตัวของเคียวพีสขึ้นมาด้วยโดยมาอยู่ที่ห้องบังคับของคูวาก้อนที่มีตัวขอเคียวสกายอยู่
“ นี้มันห้องควบคุมเหรอ ”
“ เคียวพีสเชิญเลยค่ะ ” เคียวสกายก็ยินดีมอบตำแหน่งบังคับของัวเองให้ตัวของเคียวพีสบังคับแทนไปเลย
“ อะ....เอ้ ฉันแค่ชอบหุ่นยนต์แต่บังคับไม่เป็นหรอกน่าาา ”
“ ไม่ต้องห่วงมันขับง่ายกว่าที่เธอคิดเยอะ ” ทงโบะโอเจอร์ได้พูดให้เคียวพีสไม่ต้องกังวลจนตัวเธอโดนเคียวสกายจับให้ไปอยู่ตรงส่วนควบคุมในที่สุดซึ่งพอเธอลองขยับดูก็อดคิงโอเจอร์ก็ขยบัมือจามที่มือของเธอขยับไปด้วย
“ จริงด้วย...บังคับง่ายๆสุดไปเลย ”
“ ถ้างั้นก็ไป แสดงพลังของพวกเราให้ได้ประจักษ์ไปเลย!!! ” คิงส์คูวากาตะโอเจอร์ได้กล่าวเสร็จก็อดคิงส์โอเจอร์ก็ได้สำแดงพลังด้วยการที่ขยายใหญ่ร่างของตัวเองขึ้นหลายเท่าแล้วทำการยิงลำแสงกวาดโจมตีใส่กองทัพสุพรีมทั้งหมดลงด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ด้วยขนาดตัวที่เท่ากันแถมทางฝั่งของก็อดคิงส์โอเจอร์มาพร้อมกับกับความอวุธจัดเต็มไม่รอช้าคนที่รับผิดชอบความคุมการ์เดี้ยนเวพอนก็ได้กระหน้ำโจมตีเข้าใส่สุพรีมไม่หยั่งจนเสียหลักถอยไปด้านหลังไป
สุพรีมได้รวบร่วมกองทัพบางส่วนมาร่วมกันเป็นร่างยักษ์สองตัวเพื่อรุมตัวของก็อดคิงส์โอเจอร์ตัวก็อดคิงส์โอเจอร์ได้พยายามใช้มือทั้งสองเข้าโจมตีใส่ร่างยักษ์ทั้งสองจนพวกมันกระเด็นชนกันเองก่อนที่จะทำการยิงใยมัดร่างของพวกมันติดกัน
“ จัดการรวดเดียวไปเลย ”
ดาบที่อยู่กลางหลังของก็อดคิงส์โอเจอร์ได้ลอยมาที่มือก่อนที่ตัวของก็อดแอนได้บินวนรอบตัวก็อคคิงส์โอเจอร์เพื่อทำการสะสมรวมพลังของชูก็อคทั้ง20ตัวมาไว้ที่ดาบจนตัวดาบเคลทือบไปด้วยเปลวไฟที่ร้อนแรงแล้วก็อดคิงส์โอเจอร์ได้วาดเป็นตัว G ฟันเข้าไปใส่ตัวของศัตรูจนร่างระเบิด
ตัวของสุพรีมได้ใช้จังหวะนั้นตรงเข้ามาจะโจมตีใส่ก็อดคิงส์โอเจอร์แต่กีทส์ได้พุ่งเข้ามาพร้อมกับพลังของทุกคนได้โ๗มตีใส่จนสุพรีมถอยหลังไปเป็นครั้งที่สอง
“ พูกะ! ” พูกะได้รวบร่วมพลังของเหล่าเซนไตและพรีเคียวทุกคนมารวมที่บนมือแต่ละข้างและส่งให้กับตัวของกีสท์ซึ่งแสงสว่างทั้งสองได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นฮีโร่การุพรีเคียวบั้คเคิลและคิงโอเจอร์บั้คเคิล
“ นี่คือพลังของฮีโร่การุพรเคียวกับคิงโอเจอร์ ” กีสท์มองดูบั้คเคิลทั้งสองในมือก่อนจะไม่รอช้าตัวกีสท์ได้ดึงบั้คเคิลทีไ่ดรฟเวอร์ในตอนนี้ออกแล้วใส่ชิ้นใหม่ลงไปแทน
[ Set ]
“ แปลงร่าง ”
[ Dual On ]
[ Pretty Cure & Super Sentai ]
[ Ready Fight! ]
กีทส์ได้ปลดปล่อยพลังจนออร่าได้มาร่วมกันสร้างเป็นโอเจอร์คาลิเบอร์ขนาดใหญ่กวัดแกว่งไปตามมือของกีทส์ฟาดฟันเข้าใส่ร่างของสุพรีมไม่หยั่งพร้อมกับกำปั้นขนาดใหญ่ชกเข้าที่กลางอกจนร่างของสุพรีมเซถอยหลังไปตามแรงหมัดซึ่งด้วยพลังการสร้างนี้ที่ตัวเธอโดนตัวของพูกะเอาคืนแบบนี้ทำให้เธอโกรธจนระเบิดพลังทำให้ทุกคนร่วมถึงก็อดคิงโอเจอร์และกีทส์ปลิวกระเด็นไปคนละทิศละทาง
“ จะใช้มือคู่นี้ไขว้สร้างโลกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและสันติสุขเบ่งบานในใจ ” บอทเทิลทั้ง7ได้ล่องลอยออกมาแล้วแปรเปลี่ยนเป็นพลังของเหล่าซิมโฟเกียร์ที่ยืนอยู่ข้างหลัง
ร่างเงาทั้ง7ได้ที่ร่ายล้อมตัวของบิลด์จะบินพุ่งเข้ามาร่วมที่ร่างของบิลด์จนส่องแสงประกายเปลี่ยนร่างของบิลด์กลายเป็นครอสบิลด์ X Drive
“ โบยบินไปยังอนาคต พร้อมกับคนสำคัญและพวกพ้องที่เชื่อมั่น ” ซีโร่วันได้กล่าวพร้อมข้างหลังปรากฎเป็นร่างเงาของแฮชเชอร์แห่งจุดจบที่โอบอุ้มตัวของเขาเอาไว้
และพลังเหล่านั้นจะหลั่งไหลเข้ามาจนเปลี่ยนเป็นซีโร่วันสีขาวที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งจุดจบเพิ่มพลังของซีโร่วันไปอีกขั้นกลายเป็นซีโร่ทรี
บิลด์และซีโร่ทรีได้ระเบิดพลังขั้นสุดของทั้งสองแล้วบินพุ่งตรงเข้าไปโจมตีเข้าที่กลางอกของสุพรีมด้วยพลังมหาศาลฝาทะลวงกองทัพของสุพรีมเข้าไปถึงร่างของสุพรีม
" เป็นเพราะแก....เป็นแค่ตัวไร้ประโยชน์ที่สมควรจะหายไปแท้ๆ "
“ เธอทำได้ทุกอย่าง เธอเป็นได้ทุกอย่างจงเชื่อมั่นในตัวเอง ” เคียวเยลที่อยู่ไม่ไกลก็ได้โบกพู่เชียร์ในมือของเธอมอบความกล้าและกำลังใจส่งไปให้กับพูกะ
“ พวกโคเมโคเมะเองก็ พยายามเข้านะโคเมะ ” โคเมะได้ปรากฎตัวขึ้นพร้อมกับเหล่าภูติทั้งหลายได้ส่งเสียงเชียร์ให้แก่พูกะพร้อมมอบแสงสว่างแล้วหลอมร่วมเข้ากับร่างของพูกะจนร่างกายของพูกะได้กลายเป็นร่างของมนุษย์
“ เคียวพูกะ ฮ๊าาาาา!!!! ” พูกะที่ตอนนี้ได้กลายเป็นพริตตี้เคียวก่อนจะทะยานพุ่งเข้าชกหมัดตรงเข้าที่กลางอกของสุพรีมเต็มแรงจนทำให้กลางอกของเธอเกิดรอยร้าว “ เราเกลียดพลังนี้มากพูกะ... แต่ว่าเราก็รู้แล้วว่าพลังนี้มันสามารถช่วยใครสักคนได้พูกะ ”
“ หายไปซะ พวกแกทั้งหมดทุกคนเลย!!!! ” สุพรีมหมดความอดทนแล้วตั้งใจจะขยี้ตัวของเคียวพูกะลงตรงนี้จึงใช้มือขนาดใหย่หวังจะบดขยี้แต่ว่ากลับมีเคียวสกาย เคียวปริซึมพร้อมกับกีทส์และคูวากาตะโอเจอร์ได้ยันเอาไว้
“ พวกเราไม่มีทางยอมหายไปหรอก ”
“ และหัวใจที่มีนี่ จะไม่ยอมให้ใครทำลายทั้งนั้นค่ะ ”
“ เพื่อความปรารถนา...ส่งต่อจากเมื่อวานสู่วันนี่และในวันพรุ่งนี้ ”
“ เพื่อเบิกทางไปสู่วันพรุ่งนี้ของทุกคน ”สุพรีมที่กำลังจะออกแรงเพื่อขดขยี้ทั้ง4คนลงแต่เหนือหัวของเธอนั้นก็พบกับเคียวซัมเมอร์และเคียวพรี่เชียสเตรียมรอโจมตีอยู่แล้ว
“ ถึงจะล้มไปกี่ครั้ง ก็จะไม่ยอมถอดใจเด็ดขาด ”
“ ถูกต้องตามนั้น นี่แหละพวกเรา ”
ทั้งคู่ได้โจมตีผสานเข้าใส่เต็มหน้าของสุพรีมจนมือของเธอคล้ายออกเปิดโอกาสให้ตัวของเคียวสกาย เคียวปริซึม กีทส์และคูวากาตะโอเจอร์ได้พุ่งตรงเข้าไปโจมตีจุดเดิมที่พูกะได้ทำเอาไว้
“ ย๊าาาาาา!!!! ” สุพรีมตั้งหลังก่อนที่จะง้างหมัดเพื่อโจมตีแต่ก็โดนเคียวมาเจสตี้ เคียวฟลอร่า เคียวฟลิเช่ เคียวแองจ์ พร้อมกับไทคูน ซีโร่วันและคามาคิริโอเจอร์ได้โจมตีผสานสะท้อนหมัดของสุพรีมเอาไว้ “ มันอะไรกัน ”
เคียวบัตเตอร์ฟลาย เคียวมาการอง เคียวเอิร์ธ เคียวมิลกี้ ปาปิญองโอเจอร์ ฮาจิโอเจอร์ เอสปราด้า คิราเมพิงค์ โลโป้โจมตีส่วนกลับอีกครั้งหยุดการโจมตีครั้งที่2ของเธอ
การโจมตีระลอกสามที่ประกอบไปด้วยเคียวปริซึม เคียวลาแมร์ เคียวฟินาเล่ เคียวเกรซ นาโกะ สไปเดอร์โครโมนอส ไวซ์ เสตซี่ บิลด์และทงโบะโอเจอร์เข้าโจมตีที่ลำตัวของสุพรีม
“ มันคืออะไรกัน!!! ” การโจมตีระลอกที่4มีเคียวสกาย เคียวซัมเมอร์ เคียวพรี่เชียส คูวากาตะโอเจอร์ เซเบอร์ รีไว เซนไคเซอร์ บัฟฟ่า พังค์แจ็ค เข้าโจมตีที่กลางอกของสุพรีม
[ Pretty Cure & Super Sentai Victory!!! ]
กีทส์ได้กดใช้ท่าไม้ตายของบัคเคิ้ลทั้งสองพลังของเหล่าฮีโร่การุพริตตี้เคียวที่อยู่ในบัคเคิ้ลมารวมที่ร่างพร้อมกับก็อดคิงส์โอเจอร์ที่แยกออกเป็นชูก็อดทั้ง20ตัวพุ่งเข้าเป็นพลังให้กับตัวของกีทส์อีกขั้นก่อนที่จะพุ่งทะยานไปพร้อมกับเหล่ามาสไรเดอร์ทุกคนเช่นเดียวกับคูวากาตะโอเจอร์ที่พุ่งนำออกไปกับเซนไตทั้งหมดและเคียวสกายกับพริตตี้เคียวทั้งหมดโดยพุ่งทะยานไปหาสุพรีมพร้อมกัน
“ พวกแกเป็นตัวอะไรกันแน่!!!! ” สุพรีมที่ตอนนี้รู้สึกสับสนว่าคนที่เธอสู้อยู่คืออะไรกันแน่โดยที่เหล่ามาสไรเดอร์และเซนไตพริตตี้เคียวทุกคนต่างตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“ พวกเราคือ! ”
“ มาสไรเดอร์! ”
“ ซุปเปอร์เซนไต! ”
“ พริตตี้เคียวค่ะ! ”
กีทส์ คูวากาตะโอเจอร์และเคียวสกายตะโกนออกมาพร้อมกันก่อนที่เหล่า พริตตี้เคียว มาสไรเดอร์และเซนไตจะพุ่งทะลวงเข้าใส่ร่างขอสุพรีมพร้อมกันจากสามทางจนผลึกที่กลางอกของสุพรีมได้แตกเป็นเสี่ยงพร้อมร่างยักษ์สีดำสลายหายไปเหลือเพียงแค่ร่างของสุพรีมที่กำลังถูกอาบไปด้วยแสงสีขาวสว่างจ้า
ท่ามกลางแสงสว่างนั้นสุพรีมที่ค่อยๆได้สติขึ้นมาช้าก็เห็นว่าเธอได้ล่องลอยไปมาอยู่มิติสีขาวโพลนที่ไม่มีอะไรนอกจากตัวของเธอ
“ ตอนนี้เธอพบรึยังสิ่งที่ตามหา ” เสียงนึ่งได้กล่าวถามคำถามกับสุพรีมจนเธอหันไปก็พบกับเอซที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
“ นายกำลังจะบอกว่าสิ่งพลังไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการงั้นเหรอ ถ้างั้นแล้วมันคืออะไรกันละสิ่งเราค่อยใฝ่หา ” สุพรีมตอนนี้ที่ยังไม่เข้าใจว่าเอซกำลังจะสื่ออะไรก่อนที่เอซจะทำการดีดนิ้วจนภาพขาวโพลนอีกครั้ง
“ หิวจนหน้าจะมืดแล้ว ”
“ งั้นมาทำหม้อไฟกันอีกดีไหมค่ะ? ”
“ ไชโย / วิเศษไปเลย / น่าสนุกดีนะค่ะ ”
“ ทำเยอะๆเลยนะครับ ”
“ ฉันอยากช่วยเป็นลูกมือด้วยนะค่ะ ”
“ เดี๋ยวจัดให้เลย ”
“ ขอเผ็ดๆด้วยได้ไหม / ขอแบบหวานด้วยนะ ”
“ ดีเลย / เห็นด้วยเลย ”
“ งั้นมาช่วยทีสิ พรีม ”
เสียงซุบซิบมากมายเหล่านั้นดังอยู่ในภวังของตัวสุพรีมจนกระทั้งเธอถูกเรียกทำให้ตัวของเธอเธอตื่นจากภวังพอรู้สึกตัวเธอก็กวาดสายตามองไปรอบเห็นว่าเธอนั้นนอนอยู่บนทุ่งดอกไม้และพอหันไปก็เห็นพวกโซระยืนมองมาที่เธอกันหมด
“ ทำไม... ”
“ ทำไมนะเหรอ ก็พวกเราเป็นพวกพ้องที่กินหม้อไฟหม้อเดียวกันแล้วนี่ ”
“ เอาเป็นว่าเราแยกกันออกไปหาวัตถุดิบกันเถอะค่ะ ”
“ โอ้วววว ”
หลังจากที่ส่งเสียงปลุกกำลังใจเสร็จทุกคนก็ได้แยกย้ายออกไปหาวัตถุดิบมากินหม้อไฟกันโดยที่สุพรีมยังสับสนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“ คิดว่าเธอน่าจะเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่เธอตามหาจริงๆไม่ใช่พลังทั้งพริตตี้เคียว มาสไรเดอร์หรือเซนไต สิ่งที่เธอต้องการจริงๆ ” เอซได้ย้ำเตือนตัวของสุพรีมให้เข้าใจว่าสิ่งที่เธอตามหานั้นไม่ใช่พลังหรืออะไรทั้งนั้นแต่ก็ยังคงไม่ตอบให้เธอเข้าใจทำความเข้าใจด้วยตัวเอง
“ ทำไมกลายเป็นว่าเรามีร่างกายแบบนี้ ตอนนี้ คิดว่าเริ่มเข้าใจแล้วล่ะ พูกะ ” พูกะได้เดินเข้ามาหาตัวของสุพรีมและเอซโดยที่ในใจตอนแรกของเธอนั้นมีคำถามว่าทำไมร่างกายของเธอกลายเป็นร่างมนุษย์เหมือนกับสุพรีมจนเธก็เข้าใจในที่สุด “ เพราะตอนที่สร้างเราขึ้นมา เธอเองก็เริ่มเปลี่ยนไปแล้วเหมือนกันพูกะ ”
“ เปลี่ยน...เราเนี่ยนะ ” สุพรีมที่ยังไม่เข้าใจคำพูดของพูกะก่อนจะสลับไปมองพวกโซระที่หัวเราะเยาะพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน “ งั้นเหรอ เราคงหลงใหลภาพนั้นมาตลอดเลยสินะ แต่เรามันตัวคนเดียว ”
“ ผิดแล้วล่ะ พูกะ ” พูกะได้เดินเข้าไปจับมือสุพรีมทำเอาเจ้าตัวตกใจแล้วมองไปที่พูกะ “ มาเริ่มใหม่กันเถอะ ตั้งแต่นี้ไปเริ่มใหม่อีกครั้งด้วยกันสองคน ”
เอซที่เห็นว่าทั้งสองนั้นสามารถคืนดีและปรับความเข้าใจกันหมดแล้วนั้นก็ได้เดินแยกออกมาแล้วไปหาคนอื่นๆที่ยืนรออยู่ข้างหลังซึ่งเอซเดินมาถึงนั้นสึมุริก็เดินเข้ามารายงานเรื่องเกี่ยวกับเมระกับเมโระทันที
“ ผู้สังหารพระเจ้า เมระกับเมโระถูงส่งตัวกลับไปยังโลกอนาคตแล้วค่ะ ”
“ ตอนนี้โลกก็กลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว ถือว่าเคลียร์เกมเรียบร้อย ” เอซพูดจาโอ้อวดเหมือนเดิมทำให้พวกเคย์วะได้ยินแล้วนั้นก็รู้สึกโล่งใจ
“ ตราบใดที่ยังมีเธออยู่ โลกก็จะสงบสุขงั้นสิเนอะ ” ทันบะได้เดินเข้ามาก่อนจะพูดอวยตัวของเอซที่ตราบใดยังอยู่โลกนี้ก็สงบสุข
“ จะต้องสร้างอนาคตที่สงบสุขได้แน่ ฉันเชื่อแบบนั้นนะ ”
“ ไม่ว่าโลกใน...มาสไรเดอร์ ซุปเปอร์เซนไตและพริตตี้เคียว ทุกคนต่างก็ต่อสู้เพื่อปกป้องอนาคตของผู้คนงั้นสินะ ” กีระได้พูดขึ้นมาโดยทีสายตาได้มองไปที่เอซและมองไปที่โซระด้วยความคิดที่ไม่การแตกแยกถึงแม้ตัวเขาจะเป็นเซนไต หรือเอซที่เป็นมาสไรเดอร์ แม้แต่โซรทะที่เป็นพริตตี้เคียวแต่ทุกคนต่างก็มีเป้าหมายเหมือนกันคือการปกป้องผู้คนเหมือนกัน
“ อ่า...ถึงจะแตกต่างกัน แต่ความปรารถนาของทุกคนเป็นนึ่งเดียวกัน ”
“ แต่เอาจริงก็แอบเหวอไปเลยนะพอเห็นสารรูปแบบนั้นเนี่ย” ฮาเรลูย่าได้เปิดประเดิมล้อบุคลิกแต่ละร่างของเอซขึ้นมาทันที
“ ใช่ๆ เป่าโอคาริร่าดังฟู่เนี่ย ฮ่าฮ่า ” เคย์วะพอได้ยินแบบนั้นก็เริ่มล้อเลียนตัวของเอซคนสุดท้ายที่เหมือนเป่าโคาริร่าเสียงเฟี้ยนๆขึ้นมา
“ ฮ่าฮ่า จริงๆด้วย ฟู่วววว ” อารุโตะที่อยู่ในเหตุการณ์โหมโรงแถมยังทำท่าทางล้อเลียนตัวของเอซที่เป่าโอคาริร่าเพี้ยนๆใส่อีก
“ เห้ยนั้นนะ! ”
“ พูดไปก็จริงนะ....ทั้งๆที่ไม่ได้ดูงดงามอะไรเลยแท้ๆ ” ฮิเมโนะที่ไม่ได้ตลกอะไรกับเรื่องแบบนี้พอเจอเอซคนนั้นเข้าไปก็ทำเอาเธอแอบมีหลุดยิ้มเหมือนกัน
“ เดี๋ยวลัคกี้ เดี๋ยวแฮปปี้พูดแต่แบบนั้นด้วย ” ซาเอะเองก็เล่าวีรกรรมของเอซโชคดีที่เอาแต่พึมพำพูด แฮปปี้ไม่ก็ลัคกี้เสริมเข้าไปอีก
“ นั้นสิเนอะ ” ซาโยะทีอยู่ในเหตุการณ์ก็เม้าโหมโรงอีกแรง
“ จริงเหรอคะ? ” สึมุริได้ยินก็อยากรู้จึงหันไปเม้านินทาเอซระยะเผาขน
“ แม้ๆ ความโชคดีก็ถือว่าเป็นสิ่งที่เป็นพื้นฐานของมนุษย์นะขอรับ ” คากุรากิที่เดินเข้ากอดคอตัวของเอซหวังปลอบใจแต่ก็มีบางจังหวะที่หันหน้าหนีเพื่อไม่ให้เห็นตัวเองหลุดหัวเราะเป็นพักๆ
“ ไหนจะเมารถ ไหนจะล้มคะมำไปอีก ” เนออนก็ไม่น้อยหน้าพูดถึงความซุ่มซามของเอซรอบรู้ที่อ่อนแอปวกเปียกสุด
“ แถมยังมีตัวไร้สมองอีกด้วยนะ ”
“ แถมยังเอาตัวเองเป็นม้าเฉยเลยด้วย” มิจินากะและฮาเรลูย่าก็ได้แฉความไร้สมองของเอซบ้าพลังที่ทำตัวบ้าๆบอๆ
“ เห้ยยยย นั้นมัน”
“ ทำใจเถอะน่ะ ” เซ็นโตะได้เดินเข้ามาแตะไหล่เอซเบาๆพร้อมกับปลอบใจให้ตัวของเอซยอมรับสภาพแน่นอนว่าก็มีโทวมะ เคนโตะ อิกกิ ไคโตะ สเตซี่ ยัมนะพยัะกหน้าอยู่ข้างหลังเบาๆ
“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าาาา ”
“ โอ๊ยยย พอเลย โลกบ้าๆแบบนี้นะ ลืมไปซะได้ก็ดี ” เอซถึงกับเสียทรงก่อนจะตะโกนแล้วเดินหนีก่อนที่คนอื่นจะวิ่งไล่ตามเพื่อล้อตัวของเอซต่อสุพรีมและพูกะที่เห็นทางนั้นหัเวราะเยาะกันอย่างสนุกสนานโดยที่ตัวของสุพรีมก็เห็นแล้วก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้เหมือนกัน
เวลาได้ผ่านไปปาร์ตี้หม้อไฟก็ได้เริ่มขึ้นโดยมีสุพรีมและพูกะร่วมวงทานเล่นและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานแต่ในเวลาต่อมาทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับไปที่ทีของตัวเองเช่นเดียวกับสุพรีมและพูกะที่ก็ได้เดินทางจากโลกใบนี้เพื่อออกผจญภัยด้วยกัน
ณ สวนสาธารณะแห่งนึ่ง ฮารุกะและเพื่อนของเธอได้มานั่งปิคนิคกันโดยที่ทั้งสามโดยที่ฮารุกะก็ได้บอกเล่าถึงการเดินทางของการผจญภัยในครั้งนี้ให้กับทุกคนได้ฟัง
“ นี่มันอะไรนะ? ” ฮารุกะที่เหมือนเห็นของบางอย่างตกอยู่ที่พื้นเธอจึงก้มลงไปเก็บพบว่าเป็นของบางอย่างที่เหมือนกับนาฬิกา
“ นาฬิกาเหรอ? ”
“ คือว่าอันนั้นของฉันเองนะ ” เสียงนึ่งได้ทักตัวของฮารุกะจนเธอหันไปมองก็พบกับชายคนนึ่งที่เดินเข้ามา “ ขอคืนได้รึเปล่า พอดีเป็นของสำคัญนะ ”
“ อะ….อ่อ ค่ะ นี่คะ ” ฮารุกะได้รีบคืนของในมือให้กับชายตรงหน้าซึ่งเขาก็ได้หยิบนาฬิกาอันนั้นมาในจงัวหะที่คืนนั้นตัวของฮารุกะไปโดนมือของชายคนนั้นเขาก็รู้สึกพลังบางอย่างก่อนที่เขาจะดึงมือกลับไป
“ โทษทีนะที่รบกวนพวกเธอเวลาปิคนิคกันนะ ” ชายคนนั้นได้กล่าวขอโทษกับฮารุกะที่ดันเข้ามาขัดจังหวะเวลาปิคนิค
“ ไม่หรอกคะ เอ่อคือว่า ”
“ หื้ม มีอะไรรึเปล่า? ”
“ เปล่าๆๆ ไม่มีอะไรคะ ”
“ งั้นเหรอ….อ่อจริงสิอะนิ ” ชายคนนั้นที่ทีแรกว่าจะไปก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงหยิบนามบัตรบางอย่างให้กับฮารุกะ “ ที่บ้านของฉันรับซ่อมนาฬิกานะ ถึงแม้ลูกค้าสวนใหญ่จะไม่เคยเอานาฬิกามาซ่อมเท่าไหร่ ถ้าหากว่ามีอะไรชำรุดก็ลองมาดูนะ ” ชายคนนั้นกล่าวลาพร้อมกับรอยยิ้มแล้วเดินจากไปพร้อมกับทิ้งความรู้สึกแปลกๆให้กับฮารุกะ
“ ร้านโทคิวะเหรอ? ”
ณ โลกแห่งเวทมนต์ที่ตอนนี้เป็นเวลปาร์ตี้น้ำชาของโคโตฮะและเพื่อของเธอทั้งสองที่กำลังเพลิดเพลินไปกับเวทมนต์ที่ล่องลอยไปมา
“ นี่นะเหรอโลกเวทมนต์….. ” เสียงนึ่งพูดขึ้นพร้อมอยู่บนหลังคาแห่งนึ่งที่กำลังนั่งกินโดนัทไปพร้อมกับมองดูวิวทิวทัศน์แปลกใหม่สำหรับเขาแถมยังเห็นว่าดินแดนแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยเวทมนต์อีกต่างหาก
“ ท่าทางดูน่าสนุกดีนิ ”
ทางฝั่งโลกของซายะที่ได้เที่ยวเล่นกับพวกเพื่อนของเธอก็ได้แวะไปถ่ายรูปกลุ่มกันพร้อมหน้าพร้อมตากันโดยที่เธอได้วิ่งจัดเตรียมตั้งค่ากล้องให้นับถอยหลัง
“ซายะเร็วเข้าสิ ”
“ อีกสักครู่นะคะ ” ซายะได้ขานตอบจนเธอทำการตั้งค่าเสร็จเรียบแล้วรีบวิ่งไปร่วมเพื่อเตรียมจัดท่าโพสกันจนกระทั้งเสียงกล้องของเธอถ่าย
“ ว้าววว ถ่ายออกมาดีมากเลย ”
“ เห็นด้วยเลย ”
“ เอาอีกรูปดีไหมคะ? ”
ณ โลกของยูคาริในเหล่าแก๊งคิระคิระ พริตตี้เคียวมารวมตัวกันกินเค้กและขนมหวานมากมายพร้อมกับบรรยากาศที่ครึกครื้น
ยูคาริที่มองดูเหล่าเพื่อนๆของเธอที่สนุกสนานโดยที่เธอก็แอบคิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่กับลาล่าก่อนที่ตัวของอากิระจะยื่นมาการองสีม่วงตามสีผมของมาให้ก่อนที่เธอจะรับมากิน
ฝั่งของลาล่าที่ตอนนี้ตัวของเธอกลังนอนดูดาวพร้อมกับพวกเพื่อนของเธอที่กำลังส่องดูดวงดาวด้วยกล้องดูดาวกันอย่างตื่นตาตื่นใจเพราะได้เห็นดาวตกผ่านหน้าไป
ลาล่าได้แหงนมองดูกลุ่มดาวมากมายพวกนั้นทำให้เธอนึกถึงการผจญภัยอันแสนสั้นถึงแม้จะเป็นเวลาสั้นๆสำหรับเธอก็ถือว่าสนุกมากๆอย่างที่เธอไม่คาดคิดและในใจของเธอก็อยากจะเจอกับทุกคนอีกครั้งเหมือนกัน แถมเธอก็อยากจะคุยเล่นกับยูคาริอีกครั้งนึ่ง
ณ โลกของบิลด์ในเช้าวันนึ่งเซ็นโตะที่กำลังขมักขเม้นปัดกวาดหน้าเศษฝุ่นใบไม้ต่างๆนาๆที่ปลิวเกลือนเพื่อเตรียมสำหรับเปิดร้าน
“ เท่านี้ก็เรียบร้อย ” เซ็นโตะที่หลังจากกวาดหน้าร้าน Nascita เรียบร้อยพร้อมกับหันป้ายหน้าประตูจาก Close เป็น Open เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับต้อนรับลูกค้าก็ได้รีบเข้าไปในร้านทำการเช็คข้าวของที่เคาน์เตอร์จนกระทั้งเสียงประตูร้านดังขึ้น “ ยินดีต้อนรับครับ ” เซ็นโตะหันไปทักทายเพราะคิดว่าลูกค้าคนแรกของวันนี้พอหันไปก็เห็นว่าไม่ใช่ลูกค้าแต่เป็นฮิบิกิ
“ ขอโทษทีที่มาสายคะ คุณเซ็นโตะ!! ”
“ น่าๆ ไม่ต้องรียร้อนขนาดนั้นก็ได้ พึ่งจะเปิดร้านเองเธอไม่ได้มาสายสักหน่อย” เซ็นโตะพูดไปพรางเดินไปหยิบแก้วใบนึ่งขึ้นมาเติมน้ำให้กับฮิบิกิ “ เอ้านิ จิบน้ำแล้วนั่งพักก่อนสิ ”
“ แหะๆๆ….พอดีติดนิสัยนอนตื่นสายไปนิดหน่อย ” ฮิบิกิได้เดินไปนั่งตรงส่วนบาร์แล้วหยิบน้ำขึ้นมาดื่มแก้กระหาย “ จะว่าก่อนหน้านี้คุณเซ็นโตะหายไปไหนมาเหรอ ”
“ พอดีว่า…ไปผจญภัยนิดหน่อยนะ ”
“ เอ้….ผจญภัยที่ว่าเนี่ยแบบไหนเหรอ ”
“ อยากฟังงั้นเหรอ ” เซ็นโตะได้เงยหน้าถามตัวของฮิบิกิที่ยิ่งคำถามมาแน่นอนคำตอบที่ได้มาคือฮิบิกิพยักหน้าไปมา “ เรื่องมันค่อนวุ่นวายจะอธิบายยังไงดีน่า ” เซ็นโตะที่ตกลงจะยอมเล่าให้ฟังแต่ว่าตัวเขาเองก็ไม่รู้จะเริ่มเล่าจากตรงไหนก่อนที่เสียงกริ้งประตูจะดังพร้อมกับลูกค้าเข้ามาในร้านพอดี
“ ยินดีต้อนรับ ครับ/ค่า ” ทั้งสองที่เห็นว่าเป็นลูกค้าก็รีบหันไปกล่าวต้อนรับทันที
“ เอาเป็นว่าช่วงพักค่อยเล่าให้ฟังแล้วกัน….ตอนนี้ไปรับออเดอร์ลูกค้าซะ ” เซ็นโตะได้หยิบผ้ากันเปื้อนพร้อมสมุดจดออเดอร์ให้กับฮิบิกิแล้วไล่ให้ไปรับลูกค้า
“ เอ้….เข้าใจแล้วคะ ” ฮิบิกิรับมาอย่างน้อยใจก่อนจะรีบเข้ารับลูกค้าทันที
“ จะว่าไปแล้วพอฟังเสียงของฮิบิกิและโนโดกะจังแล้วก็คล้ายกันจริงๆแหะ ” เซ็นโตะระหว่างนั่งมองฮิบิกิทำงานนั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่าเสียงของฮิบิกิและโนโดกะคล้ายกันสุด “ คิดไปเองมั้ง ”
ทางฝั่งของโลกนาโดกะและอะสุมิที่ตอนนี้ก็ได้มารวมกับเพื่อนของเธอโดยที่ในตอนนี้อะสุมิกำลังโดนเป็นหุ่นแต่งตัวซึ่งดูเหมือนง่าพวกโนโดกะจะชอบใจเป็นอย่างมาก
“ เอ่อคือว่า มันจะเยอะเกินไปรึเปล่านะคะ ” อะสุมิที่ไม่ว่าจะมองไปทางซ้ายหรือว่าก็เต็มไปด้วยเสืิ้อผ้าและเครื่องสำอางจำนวนมากที่เตรียมจะมาใช้กับเธอไปหมด
“ คุณอะสุมิลองตัวนี้ดูสิคะ ”
“ เอาริบบิ้นด้วยนะ ราบี้ ”
“ คุณเอมุคะ ช่วยฉันด้วยคะ ” อะสุมิเห็นว่ามันเยอะเกินจึงพยายามหาความช่วยเหลือจนเธอหันไปขอร้องกับตัวของเอมุที่นั่งอยู่ไม่ไกล
“ โทษทีนะครับ ” เอมุที่เห็นว่ายังไงก็คงช่วยไม่ด้นอกจากพนมมือของโทษแล้วให้อะสุมิรับชะตากรรมไปเท่านั้น
ณ โรงพยาบาลแห่งนึ่งภายในห้องผ่าตัดที่กำลังเต็มไปด้วยความทตึงเครียดเพราะเป็นการผ่าตัดเคสฉุกเฉินโดยที่ผู้ลงมือผ่าตัดนั้นก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นซาโยะ
ใบหน้าที่เวลาปกติร่าเริงในตอนนี้เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเพื่อจะช่วยเหลือคนไข้ของเธออย่างสุดควาสามารถจนกระทั้งเวลาได้ผ่านไป
“ การผ่าตัดเป็นไปด้วยดี ที่เหลือแค่ให้นอนพักสัก1-2วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วคะ ” ซาโยะได้กล่าวบอกกับญาติคนไข้ที่รออยู่นอกห้องผ่าตัดโดยบอกพวกเขาพร้อมรอยยิ้ม
“ ขอบคุณมาเลยนะครับ ” เหล่าญาติคนไข้ต่างกลาวขอบคุณให้กัยซาโยะก่อนจะเดินไปทำธุระต่างๆกันโดยที่มีซาโยะค่อยยืนส่งพร้อมรอยยิ้มของเธอ
ณ ฐานวิจัยบนดวงจันทร์ภายในห้องกระจกแห่งนึ่งที่เต็มไปด้วยสวนดอกไม้ที่สวยงามได้มี3สาวกำลังนั่งทานขนมและน้ำชากันพร้อมกับพูดคุยสารทุกข์สุขดิบกัน
“ เอ้…เหลือเวลาแค่นี้เองเหรอ อย่างน้อยๆก็น่าจะบอกฉันล่วงหน้าสักหนึ่งเดือนไม่สิ น่าจะบอกล่วงหน้าสักครึ่งปีด้วยซ้ำ สัปดาห์เดียวมันพอที่ไหนกันละ ” เคียน่าในร่างแฮชเชอร์แห่งจุดจบนั่งบ่นพึมพำขณะที่นั่งท่านขนมตรงหน้าไปด้วยสีหน้าที่ค่อยข้างหงุดหงิด
“ ขอโทษที่นะจ๊ะ เคียน่าจัง เรื่องนี้ฉันผิดเองแหละ ” เมย์ที่นั่งอยู่ข้างๆได้ยกมือขอโทษทันทีหลังจากได้บอกเรื่องบางอย่างเคียน่าไป “ ฉันนึกว่าเธอคงจะดีใจ ก็เลยตกลงตามแผนของคุณเวลท์แทนเธอ ถ้าคิดว่าเรื่องเวลาเป็นปัญหาจริงๆ เดียวจะคุยกับคุณเวลท์อีกที ”
“ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก รุ่นพี่ เมย์ บอกตามตรงฉันก็ดีใจนะที่จะได้เป็นครูฝึกของ เฮเลีย กับ โคราเลีย แต่ฉันแต่รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร ”
“ หื้มมมม….เหมียวทะเลจันทร์ ของเราไม่มั่นใจเป็นกับเขาด้วยเหรอ? ”
“ โบร….เนีย เลิกเรียนฉันแบบนั้นสักที่จะได้ไหม? ” เคียน่าถึงกับคิ้วกระตุกทันที่โดนโบรเนียเรียกแบบนั้น “ เป็นเพราะเธอที่ให้คนลองเล่น อาราฮาโตะ เวอร์ชั่นเบต้านั่นแหละ ถ้ารู้ว่าเปลี่ยนชื่อได้แค่เดือนละครั้ง รู้งี้ฉันคิดชื่อดีกว่านี้ไปแล้ว ”
“ อ่าาา เอาเป็นว่าเคียน่าจังบอกหน่อยสิว่าเธอไม่มั่นใจเรื่องอะไรเหรอ ”
“ เอ่อ…คือว่า ”
“ พอดีเคียน่ากำลังกังวลเรื่องที่เป็นครูฝึกให้ เฮเลียกัลโคราเลียนะสิ ” อารูโตะได้เดินเข้ามาร่วมวงพร้อมกับเอามือขยี้หัวของเคียน่าสองสามทีและเฉลยเรื่องที่เจ้าตัวที่กำลังกังวลอีก
“ โธ่ววววว เลิกทำแบบนี้สักที่จะได้ไหม อารุโตะ ” เคียน่าหันไปโวยวายใส่อารุโตะที่มาลูบหัวเธอเป็นเด็กพอโบรเนียและเมย์เห็นก็แอบหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนที่อารุโตะจะมานั่งข้างๆกับเคียน่า “ อย่างที่อารุโตะพูดนั้นแหละ ฉันไม่เคยมีประสบการณ์เป็นครูฝึกมาก่อน อีกอย่างที่ผ่านมาฉันเป็นฝ่ายที่ถูกคนอื่นสอนเสมอไม่ว่าจะเป็นที่ St.Freya หรือที่ดวงจันทร์ แถมตลอดหลายปีก็ต้องรบกวนคนบนดวงจันทร์หลายเรื่องเลยด้วย แต่พอพูดถึงเรื่องการพบปะคนใหม่ๆเนี่ย ไม่ได้มีประสบการณ์เหมือนพวกเธอนี่น่า ”
“ พวกเราก็ไม่ได้รู้จักคนไปทั่วขนาดนั้นหรอกนะ เคียน่าจัง ”
“ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลยรุ่นพี่เมย์ เธอเป็นถึงหนึ่งในกรรมการคัดเลือกผู้สำรวจดาวอังคาร แถมยังเคยติดต่อกับเฮเลียและโคราเลีย ส่วนโบรเนียก็เคยขอให้โคเรเลียจ้างเอาท์ซอร์สเพื่อพัฒนาเนื้อหาบางส่วนอาราฮาโตะอีก สำหรับฉันแ้วก็เป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับสองคนนั้นเอง ”
“ นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากเคียน่าเลยนะเนี่ย ถ้าเป็นเคียน่าเมื่อก่อนคงไม่กังวลแบบนี้แน่ ”
“ ไม่เห็นต้องกังวลขนาดนั้นก็ได้นิเคียน่าจัง ก็ยังมีคุณอารุโตะช่วยอีกแรงไม่ใช่เหรอ ”
“ ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ก็อารุโตะเข้ากับคนอื่นง่ายนิน่า ” เคียน่าพูดออกมาในสีหน้าที่เหนื่อยใจกับตัวเองเอาหัวไปศบไหล่ของอารุโตะก่อนที่เธอจะลืมตัวว่าตอนนี้เมย์กับโบรเนียยังอยู่จนรีบลุกขึ้นมานั่งตามเดิมพร้อมกับหันหน้าหนีเพราะหน้าของเธอตอนนี้ค่อนข้างแดงเมย์กับโบรเนียที่เห็นก็ได้แต่ยิ้มพร้อมกับส่ายหัวไปมาเล็กน้อย
“ เอางี้แล้วกัน….ฉันจะตัวกลางช่วยเธอคุยกับสองคนนั้นให้ก็ได้นะ ” อารุโตะได้อาสาที่จะเป็นคนช่วยฝึกสอนเฮเลียกับโคราเลียอีกแรง “ เพราะเดิมที่ภารกิจสำรวจดาวอังคารฉันก็ถูกขอให้ไปด้วยนิน่า แถมก็เคยได้เจอกับสองคนนั้นมาแล้วด้วย ”
“ จะช่วยเค้าจริงอ่อ ” เคียน่าได้ยินแบบนั้นก็ตาเป็นประกายพร้อมกับหันมองไปตัวของอารุโตะ “ สัญญาแล้วนะ ถ้าหากถึงวันจริงไม่โผล่เดียวจะจับโยนเข้าไปในรังไหมเลยค่อยดู ”
“ เอ้ะ….เอ้ แบบนั้นไม่เอาแล้ว ”
ณ ร้านคามิยามะแฟนตาซี โทวมะที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับกำลังก้มหน้าก้มตาเขียนต้นฉบับนิยายที่เขาพึ่งคิดไอเดียได้จากการไปผจญภัยล่าสุดมามาดๆในขณะระหว่างที่ไอเดียกำลังแล่นอยู่นั้นเหล่าเด็กมากมายได้วิ่งกรูเข้ามาในร้านของโทวมะ
“ โทวมะ / พี่โทวมะ ”
“ ว่าไงทุกคนวันนี้มาทำอะไรกันเหรอ? ”
“ พี่โทวมะ เล่านิทานให้ฟังหน่อยสิ ”
“ เอ้ อีกแล้วเหรอ แต่พี่กำลังเขียนต้นฉบับอยู่เนี่ยสิ ”
“ รอก่อนได้เปล่า? ” โทวมะที่ไม่อยากจะขัดใจพวกเด็กแต่ตัวเขาก็กำลังยุ่งอยู่กับเขียนต้นฉบับอยู่ด้วย
“ น่าา พี่โทวมะ ” เหล่าเด็กต่างผสานเสียงขอร้องให้โ?วมะอ่านนิทานให้พวกเขาฟังพอโดนแบบนั้นโทวมะได้แต่ใจอ่อนอย่างช่วยไม่ได้
“ เห้อ…ก็ได้ๆๆ ” โทวมะที่สู้เด็กพวกนี้ไม่ได้จึงได้แต่ยอมตกลงซึ่งพวกเด็กๆก็ดีใจมากก่อนจะแยกกันไปหานิทานที่ตัวเองสนใจเพื่อเอามาให้โทวมะอ่านให้ฟังตัวโทวมะที่เห็นรอยยิ้มมีความสุขก็ทำเอาตัวเขายิ้มออกมา
ณ ชายหาดแห่งนึ่งพวกมานัตสึิได้มาเที่ยวเล่นกันแล้วในระหว่างนั้นเองพวกเธอก็ได้เล่นน้ำกันโดยที่มีลูกบอลตีเล่นไปมากับตัวลอว์ร่าเปลี่ยนเป็นร่างนางเหงือกเล่นบอลกับมานัตสึอย่างสนุกสนานพร้อมกับเพื่อนๆคนอื่นในชมรมทรอปิเคิล
ณ ร้านขนม Colorful ที่ตอนนี้ไคโตะกำลังเล่าเรื่องเกี่ยวกับการต่อสู้และการผจญภัยที่ผ่านไม่นานมานี้ให้กับเซจจังย่าของเขาฟังโดยเฉพาะเรื่องของพริตตี้เคียวโดยมีสเตซี่มาใช้บริการกินไอติมเมนูโปรดอยู่
“ ฮีโณ่เด็กสาวพริตตี้เคียวเหรออะไรละนั้นนะ….ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเหล่่าเด็กสาวพวกนนั้นไม่ควรออกไปเสี่ยงอันตรายต่อสู้แบบนั้นหรอก ”
“ มันเป็นเรื่องจริงเซจจังไม่เชื่อถามสเตซี่ได้เลย พวกเราก็ไปอยู่ด้วยกันมานิเนอะ ”
“ จริงอย่างที่ไคโตะ พูดพริตตี้เคียวไม่ต่างจากพวกเหล่าเซนไต พวกเธอมีทั้งเป้าหมายและสิ่งคัญปกป้อง ไม่ต่างจากพวกเราเลย ”
“ เห้…พอฟังจากปากของสเตซี่แล้วดูเชื่อถือยังไงไม่รู้ ”
“ ไงงั้นละ ”
“ หึหึ….บางที่คำพูดของผมอาจจะเชื่อถือว่าไคโตะสะแล้วมั้ง ” สเตซี่ที่เห็นว่าไคโตะโดนเซจจังแกล้งไม่เชื่อคำพูดจนหลุดหัวเราะออกมา
“ เดียวสิ สเตซี่พูดแบบนี้ได้ละโถ้วววว ” ไคโตะถึงแสดงท่าทางองนออกมาแต่ก็เรียกเสียงหัวเราะให้กับเซจจังและสเตซี่เป็นอย่างมาก
ณ โรงอาบน้ำ บ้าน อิการาชิ ชิอาวะเสะที่ตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยลูกค้าที่มาใช่บริการกันเยอะแยะจากการโปรโมทของช่องชิอาวาเสะที่มียุคิมิและซากุระโปรโมทก็ถึงช่วงเวลาลูกค้าใช้บริการเสร็จแล้วตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งทำคอนเท็นต์ลงช่องกันโดยมีเก็นตะเป็นคนตากล้องให้
ส่วนอิกกิก็เข้ามาทำความสะอาดข้างในโรงอาบน้ำเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับต้อนรับลูกค้าในช่วงบ่ายและช่วงหัวค่ำซึ่งก็มีไวซ์ที่เอาแต่นั่งบีบเป็ดน้อยไปมา
“ เดี๋ยวเถอะไวซ์ อย่ามั่วแต่เล่นแล้วมาช่วยกันบางซิ ”
“ เอ้ ไม่เอาอะ เค้าก็ช่วยงานไปเยอะมาแล้วนะ ไม่ว่าจะเป็นมาสคอตและถูหลังให้ลูกค้า นี่เป็น เบรคไทม์ของไวซ์ต่างหาก ”
“ งั้นเหรอๆ….ถ้างั้นเอาเป็นว่าพุดดิ้งที่ฉันซื้อมาเผื่อก็ไม่กินก็แล้วกัน ”
“ เอ้ะ พุดดิ้งเหรอ ” ไวซ์ที่รู้สึกสนใจเกี่ยวกับพุดดิ้งอิกกิพูดก่อนหน้านี้ถึงกับลุกพรวดขึ้นมา
“ถ้าไวซ์อยากกินละก็ มาช่วยกันทำเร็วสิจะได้ไปกินกัน เข้าใจไหม ”
“ รับทราบ!!! พุดดิ้งจ้า ไวซ์คุงกำลังรีบไปหานะ ” ไวซ์ที่ตอนนี่มีไฟก็ได้รีบหยิบอุปกรณ์มาจัดหนักทำความสะอาดเพื่อพุดดิ้งในทันทีอิกกิที่เห็นแบบนั้นก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน
ณ บ้านของยุยที่ตอนนี้ภายในห้องรับแขกก็กำลังเตรียมพร้อมสำหรับทานอาหารกันโดยที่ยุยนั้นได้รีบออกมาจากครัวพร้อมกับข้าวหปั้นจำนวนมากจากชามขนาดใหญ่ที่เธอถือเดินออกมา
“เอาล่ะทุกคนมาทานกันได้แล้วนะ ” ยุยได้เรียกทุกคนมาร่วมกันที่โต๊ะเพื่อเตรียมพร้อมรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตาแต่ยังเหลือคนนึ่งกำลังเตรียมอาหารอีกอย่างเขารับผิดชอบอยู่ก็คือ เทนโด โซจิ
เทนโดที่อยู่ในครัวได้ยื่นหน้าออกมามองเห็นพวกยุยที่กำลังเพลิดเพลินไปกับอาหารที่ร่วมกันทำนั้นตัวเองที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะเดินเข้าไปพร้อมเครื่องดื่ม
“ กินช้าๆสิยุย เดียวก็ติดคอหรอก ” เทนโดได้เดินไปนั่งอีกฝั่งของยุยก่อนจะหันไปตักเตือนตัวของยุยที่รีบร้อนยัดข้าวปั้นเร็วเกิน
“ อุ้ก….น้ำๆๆ ”
“ นั้นไงเห็นไหม ”
ในโลกของจิคิวในราชาแต่ละคนของทั้ง6อาณาจักรหลังจากผ่านศึกต่อสู้มามพวกเขาก็มาค่อยดูแลอาณาจักของพวกเขาแต่ละคน
ยันมะที่อยู่โอโกซบปาก็ไดกำลังนั่งอยู่ห้องของตัวเองก้มหน้าก้มตาพัฒนาอาณาจักรมากขึ้นและในเวลาเดียวกันก็จะมีชาวเมืองฮิเมโนะนั่งอยู่บนบัลลังค์ของตัวเองโดยมีเซบาสเตียนเสิร์ฟน้ำชาพร้อมกับมองดูดอกไม้อันสวยงามที่เหล่าเมดเอามาให้เธอได้เชยชม
ริต้าที่พอมาถึงกกคังก็อุดอู้อยู่ในห้องมุฟฟุนของเธอพร้อมกับนั่งดูซีรีย์มุฟฟุนพร้อมพากศ์เสียงของมุฟฟุนตามทีวีโดยที่มีโมฟอเนียแอบฟังอยู่อีกฝั่งของประตูคากุรากิก็กำลังเดินตรวจแปลงสวนของโทฟุเพื่อดูผลผลิตต่างๆไม่ว่าจะเป็นพืชผักและข้าวที่พึ่งเก็บเกี่ยวมากำลังสวยงามเพร้อม
ฝั่งของเจรามี่ก็เฝ้าดูแลตัวของบั๊คนารั๊คที่ยังเหลือพร้อมกับสอนวิถีชีวิตของมนุษย์ให้พวกมันได้ศึกษาและรู้จักการมีชีวิต
อาณาจักรสุดท้ายอย่างชูก็อดดัมกีระได้มองดูบ้านเมืองของตัวเองอยู่บนปราสาทคอร์เคซัสคาบูโตะโดยีที่มีราเคสพี่ชายของเข้านั้นยืนอยู่เคียงข้าง
“ ไปดินแดนอื่นเป็นยังไงบ้าง กีระ ”
“ มันสนุกมากเลยล่ะ….ได้เจอผู้คนมากมายและได้รับรู้ว่าหัวใจของทุกคนไม่ว่าจะเป็น มาสไรเดอร์ พริตตี้เคียวหรือซุปเปอร์เซนไตคนอื่นๆ ก็มีความต้องการอยากปกป้องโลกของตัวเอง ”
“ งั้นเหรอ…ถึงเวลาแล้วละไปสิทุกคนที่บ้านกำพร้ารออยู่นะ ”
“ ถึงเวลาแล้วเหรอเนี่ย…งั้นไปก่อนนะพี่ชาย ” กีระที่พอได้ยินแบบนั้นก็ได้ขอตัวก่อนโดยที่มีราเคสยืนส่งก่อนจะหันกลับไปมองอาณาจักรชูก็อดดัมที่ยังคงสงบสุข
ณ บ้านตระกูลนิจิกาโอกะที่โซนห้องนั่งเล่นโซระ มาชิโระ สึบาสะ อาเกฮะและเอลลี่กำลังนั่งทำกิจวัตรประจำวันของพวกเธอตามปกติ
“ อ๊ะ ยินดีต้อนรับนะคะ ” มาชิโระได้ออกไปเปิดประตูก่อนจะเห็นว่าเคย์วะ ซาระ มิจินากะ เนออน ซาเอะ ฮาเรลูย่าและทันบะได้มาที่บ้านของเธอพร้อมกับหอบข้าวของมาเยอะแยะเพื่อจะกินสังสรรค์ด้วยเมนูหม้อไฟแสนอร่อย
“ ขอบรบกวนหน่อยนะครับ ” เคย์วะที่เข้ามาคนแรกก็ได้กล่าวรบกวนกับย่าของมาชิโระมาช่วยยืนต้อนรับเช่นกัน
“ เดียวผมช่วยนะครับ ” สึบาสะได้เข้าไปช่วยพวกเนออรที่แบกของมาเพื่อจัดเตรียมโต๊ะสำหรับกินหม้อไฟกัน
“ โอ้ววว วัตถุดิบเยอะแยะเลยนะเนี่ย” อาเกฮะได้เข้ามาดูถุงที่มิจินากะแบกมาซึ่งข้างในนั้นเต็มไปด้วยเนื้อมากมาย “ เอ้ะ…มีแต่เนื้อๆๆ เลยไม่ใช่เหรอ ”
“ หม้อไฟ…ก็ต้องคู่กับเนื้อไงล่ะ ” มิจินากะพูดด้วยสีหน้าจริงจังแต่คำพูดกับหน้าดันไปคนละทางแต่ถึงอย่างงั้นเวลาต่อมาก็ได้จัดเตรียมหม้อสุดแสนอร่อยเป็นที่เรียบร้อยพร้อมกับทุกคนมานั่งล้อมโต๊ะเพื่อเริ่มทานกัน
“ ทานละน่าครับ/ค่า ”
“ อื้มมมม ดิลิเชี่ยสสไมล์!!!!” โซระ มาชิโระ อาเกฮะและเนออนได้อุทานออกมาเป็นคำเดี่ยวกับที่ยุยอุทานตอนได้กินของอร่อย
“ เย้….ได้เวลา Rock and Roleแล้ว ” ฮาเรลูย่าไม่รอช้าเสียบสายแจ็คเข้ากับกีตาร์ที่เอามาด้วยแล้วเริ่มบรรเลงปาร์ตี้ในวันนี้ทันทีบรรยากาศในงานเต็มไปด้วยเสียงและเสียงหัวเราะของทุกคนพร้อมกับกลิ่นหม้อไฟแสนอร่อยความสุขที่กำลังเบ่งบานอยู่ในบ้านหลังนั่นโดยที่ได้มีตัวของเอซได้ยืนมองดูอยู่ห่าง
“ ขอให้มีความสุขน่า ” เอซได้อวยพรให้กับทุกคนก่อนที่เขานั้นจะเดินจากไปเงียบๆ
เอซ : ผู้ชมทุกท่าน มาปรารถนาไปด้วยกัน ถึงโลกที่ไม่ว่าใครก็มีความสุขกันเถอะ ”
สึมุริ : ขอแสดงความยินดีด้วยคะ ตั้งแต่วันนี้ไป คุณคือมาสไรเดอร์ค่ะ ”
ความคิดเห็น