[Fic Naruto] Different Love ความแตกต่าง ..ระหว่างรัก

ตอนที่ 27 : ♥~ Chapter 22 : มื้อเย็น รวมตัว !!~♥

[Fic Naruto] Different Love

ความแตกต่าง..ระหว่างรัก

 

♥~ Chapter 22 : มื้อเย็น รวมตัว !!~♥

 

 

Temari Talk :

 .. ฮ๊ะ ๆ เมื่อกี้นายว่าไงนะ กาอาระ .. แฟนฉัน ? ฉันค่อย ๆ หันไปมองด้านหลังที่กาอาระยังคงยืนจ้องด้วยสาตาที่เหมือนไม่ไว้ใจอยู่

“หืม ?” ชิกามารุที่ถูกจ้องโดยไม่ทราบสาเหตุเดินใกล้เข้ามา นี่ ! นายจะทำให้น้องฉันเข้าใจผิดหรือไง ฮ๊า !

“อ๋อ นี่ชิกามารุ เพื่อนฉันเอง” ฉันแนะนำไป ก่อนที่จะถูกเข้าใจผิด - -

กาอาระค่อย ๆ หันมามองฉันอย่างจับผิด - -+ แล้วหันไปมองชิกามารุเหมือนเดิม

“ทำไมมากันแค่สองคน เพื่อน ๆ เธอหายไปไหนหมด” กาอาระถามเสียงนิ่ง ซึ่งฉันรู้ว่ามันหวงพี่สาวมัน

“เพื่อนฉันมันทำกับข้าวต้อนรับนายอยู่น่ะแหล่ะ ไอ้เจ้านี่ก็เลยมาเป็นเพื่อนฉัน” ฉันไม่อยากพูดไปว่าฉันกลัวหลง เดี๋ยวเสียฟอร์ม - -^

“งั้นแล้วไป” กาอาระยอมสยบลงเมื่อข้อสันนิษฐานของมันผิด

“กลับกันเหอะ พวกเพื่อน ๆ ห้องฉันมันบอกว่าจะไปกินข้าวห้องเธอด้วยนะ โดยเฉพาะเจ้านารุโตะน่ะ ท่าจะติดใจฝีมือของฮินาตะล่ะสิท่า” ชิกามารุขัดขึ้นเมื่อกาอาระยุติลง แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แล้วสิ

“เทม .. เธอสนิทกับ’เพื่อนใหม่’ เร็วจังนะ ขนาดมากินข้าวในห้องของเธอแล้วเหรอ” กาอาระถามประชดด้วยน้ำเสียงเข้ม ๆ ที่ขนาดฉันฟังแล้วยังขนลุก

“นายจะดูถูกฉันถึงไหนน่ะ” ฉันเริ่มหมดความอดทนแล้วบอกให้ชิกามารุเดินนำออกไปเลย ฉันเองก็ตามไปพร้อมจูงมือกาอาระออกมาพร้อม ที่จริงแอบดีใจนะ ทีมีน้องชายที่หวงพี่เกือบเท่าพ่อ -0-;  แต่ตอนนี้นายไม่เกรงใจคนอื่นบ้างรึไง๊ !!

 

“แท็กซี่ !” ชิกามารุตะโกนเรียกแท็กซี่ เพราะแถวนั้นคนใช้แท็กซี่กลับเยอะมากก แต่สุดท้ายเราก็หารถกลับได้ ชิกามารุเดินเข้าไปก่อนเพื่อน ทันทีที่ฉันกำลังจะก้าวเข้าไป กาอาระเดินมาแทรกหน้าฉันแล้วเข้าไปนั่งกลางเฉยเลย = = สงสัยคงจะกีดกันเจ้าชิกามารุน่าดู แต่ฉันก็ว่าอะไรไอ้น้องชายของฉันไม่ได้อยู่แล้ว ก็เลยต้องเป็นคนปิดประตูรถในที่สุด

เมื่อฉันปิดประตูรถอันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชิกามารุก็บอกสถานที่ที่จะกลับให้คนขับแท็กซี่ทันที รถก็ได้ขับออกไป ท่ามกลางความเงียบของผู้โดยสารทั้ง 3 ซึ่งฉันแอบเหลือบตามองกาอาระอยู่บ้าง แต่ก็พบว่าเจ้าน้องบ้ามันมองฉันสลับกับชิกามารุแบบงงๆ สงสัยคงไม่รู้เลยสินะ = = ว่ากำลังกีดขวางความรักฉันอยู่น่ะ (ยอมรับจนได้)

.

.

.

.

.

.

“ถึงแล้วครับ” คนขับแท็กซี่เอ่ย พร้อมบอกจำนวนเงินที่ต้องจ่าย ฉันยื่นเงินแทรกหน้าเจ้าชิกามารุไป เพราะตอนมาเจ้านั่นอุส่าต์จ่ายให้ฉันแล้ว ทั้ง ๆ ที่กาอาระไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขาแม้แต่น้อย ฉันเปิดประตูรถแล้วเดินลงไป โดยมีกาอาระตามมาแล้วปิดประตูรถให้พร้อม -_-

“ชิกามารุ นายจะขึ้นไปพร้อมฉันเลยมั๊ย” ฉันถาม เมื่อเห็นบรรยากาศในรถมันอึดอัด ออกมาต้องระบายซักหน่อย

“- -+” กาอาระส่งสายตาแบบนั้นมาให้ฉันอีกแล้ว

“อื้ม ป่านนี้เพื่อน ๆ ฉันเต็มห้องกันแล้วมั้ง”

 

 

ก๊อก ๆ ๆ

ฉันเคาะประตูห้องที่ยัยพวกนั้นมันล็อกเอาไว้

“มาแล้ว ๆๆ” เสียงยัยอิโนะตะโกนมาจากในห้อง จากนั้นก็เสียงตึ้งๆๆ คือเสียงวิ่งนั่นเอง - -* และแล้วประตูก็เปิดออก

“กลับมาแล้..”

“ว๊ายย ! กาอาระ ยังหล่อไม่เปลี่ยนเลยน้า >///w///<” อิโนะดูกระดี๊กระด๊าใหญ่ ฉันเลยเดินเบียดยัยนั่นเข้าไปในห้องก่อนที่กาอาระจะเดินเข้ามา

“กาอาระ !!” เสียงเพื่อน ๆ ฉันทุกคนในห้องแม้แต่ฮินาตะเองก็ร้องขึ้น เมื่อคนสำคัญที่รอคอยมาแสนนาน เดินมาถึงแล้ว และแล้วไปพวกเพื่อนเหล่านั้นก็มารุมน้องชายฉันทันที - - อะไรจะขนาดนั้น

“น้องเธอนี่หล่อมากเลยเหรอ” ชิกามารุที่เดินมายืนข้าง ๆฉันถาม

“คงงั้น”

ฉันมองไปยังโซฟา ที่ปกติแล้วจะมีคนนอนเล่นอยู่ตรงนั้น แต่ตอนนี้กลับถูกไอ้พวกสุดหล่อทั้งหลายยืดไปครองแล้ว - -* ไม่เหลือที่ให้เจ้าของห้องเค้านั่งเลยหรือไงกัน - -?

“พอเลย พอ ๆ ๆ ฉันหิวข้าวไส้จะขาดแล้วนะ อุส่าต์ไปรับกาอาระมา พวกแกไม่คิดจะสนองคุณหน่อยเร๊อะ” ฉันทนดูน้องฉันถูกรุมไม่ได้ = = เลยขัดขึ้นไปก่อนด้วยความที่ว่า ฉันหิวข้าว TT TT

“อ้อ จริงสิ ! รอแป๊ป ๆ” ซากุระพูดแล้วรีบจัดแจงข้าวของอย่างรวดเร็ว เป็นโต๊ะญี่ปุ่นเล็ก ๆ ที่เธอแอบไปซื้อมาจากไหนไม่รู้ กับหมอนรองนั่งแบบที่เราชอบนั่งกินกันตอนที่อยู่โรงเรียนเก่า

“เอ๊า ! ยืนมองอีก มาช่วยกันหาของเซ่ !!” ซากุระกวักมือเรียกพวกอิโนะ ให้มาช่วยเธอเตรียมอาหาร

“รอแป๊ปนึงนะ” เท็นเท็นบอกแล้วตามไปอีกคน

 

“อ้อนี่ แล้วพวกนายมากันนานรึยังอ่ะ” ฉันถามซาสึเกะที่นั่งเก๊กท่าหล่อแล้วหลับตาอีก .. แต่เก๊กได้ผลนะ ><

“พอประมาณ” คำตอบสั้น ๆ ที่รวบรัดเหลือเกิ๊น ! ใครได้หมอนี่เป็นแฟนคงเหมือนอยู่ในป่าช้าเลยเน๊อะ ว่ามั๊ย ?

“ตอนที่มาถึง ยัยพวกนั้นยังจัดการของไม่ค่อยเสร็จกันเลยล่ะ” นารุโตะเสริมขึ้นมาบ้าง

“จริงด้วยนะครับ ^^” ซาอิเสริมอีกคน เฮ้อ ~ ซาอิมาแล้วอิโนะมันจะทำตัวยังไงน้า -3-

“เอ๋ ?” ฉันร้องเบา ๆ เมื่อเห็นเนจินั่งโคตรนิ่ง ไม่กระดุกกระดิกเลย แถมหลับตาเหมือนซาสึเกะ แต่ .. ไม่ค่อยขึ้นเหมือนซาสึเกะ

- -+

“มองอะไร” แต่ฉันก็ต้องหยุดตำหนิ เมื่อคนที่ฉันจ้องอยู่มันลืมตาขึ้นมาถามฉันก่อน

“เอ่อ”

“อาหารเสร็จแล้วค่า ~” ซากุระโบกมือเรียก แล้วก็นั่งลงบนหมอนนั้นเลย ฉันก็เดินตามไป แล้วนั่งลงข้าง ๆ ซากุระนั่นแหล่ะ ก่อนที่เท็นเท็นจะเดินมานั่งข้างฉัน ตามด้วยฮินาตะที่ค่อย ๆ เดินเข้ามา และยัยหมูอิโนะก็เข้ามานั่งอย่างรวดเร็ว

เมื่อสมาชิกครบกันแล้ว พวกเราก็พูดกันตามธรรมเนียมอย่างพร้อมกันว่า

“ทานเลยนะคร้าบบ~ / ค้า ~” พวกเราแย่งกันคีบโน่นคีบนี่ แต่เท่าที่สังเกต จะเป็นของโปรดของกาอาระและฉันด้วยนะเนี่ย ^0^/

กาอาระที่นั่งหัวโต๊ะก็คีบมากินอย่างเงียบ ๆ แต่ก็ไม่ได้สงสายตาแบบนั้นมาให้ใครอีกเลย ก็แค่เงียบ ๆ ตามนิสัยเท่านั้น

“อื้ม ~ อาหารนี่ใครปรุงน่ะ อร่อยสุดยอด !!” นารุโตะยกนิ้วให้ แล้วเคี้ยวอย่างมูมมาม

“นายน่ะ หัดกินให้เหมือนมนุษย์บ้างก็ได้นะ” ชิกามารุที่ได้ยินเสียงเคี้ยวดังกรอบ ๆ ก็ท้วงขึ้น สงสัยคงจะรำคาญสิท่า

“เฮ่ย ! ฉันกินไม่เหมือนคนขนาดนั้นเลยเหรอ T T”

เสียงหัวเราะปนเปกันไปกับเสียงที่แสดงถึงความละอายของนารุโตะ แต่บรรยากาศของโต๊ะกินข้าววันนี้ดูมีชีวิตชีวากว่าทุกวันที่เรานัดรวมตัวกัน เพราะเรามีตัวตลกตัวใหม่ นั่นก็คือกาอาระที่ฉันเปิดประเด็นแฉทุกสิ่งทุกอย่างที่มันหน้าแตก จนเจ้าตัวเองยังหัวเราะหน้าแดงจนมาดหลุด อย่าว่าแต่กาอาระเลย พวกนารุโตะก็เอาเรื่องของซาสึเกะมาแฉจนต้องอึ้งไปตาม ๆ กัน เช่น ตอนที่เข้ามาอยู่ใหม่ ๆ

“นี่ ๆๆ ใครอยากฟังเรื่องของเจ้าซาสึเกะบ้าง ยกมือ !! (^^)//”

พรึ่บ !

ทันทีที่นารุโตะพูดจบ ทุกคนก็พร้อมใจกันยกมือขึ้นทันที

“ฉะ ฉันมีเรื่องให้แกแฉด้วย เหรอวะเนี่ย” ซาสึเกะดูเหมือนจะหน้าซีดเล็กน้อย นั่นยิ่งทำให้ทุกคนแอบขำ และอยากรู้ขึ้นไปอีก ๆ

“หึ ๆ มีเซ่ ~ ก็คือ”

นารุโตะพูดวกไปวนมาจนพวกเรางงๆ จนฉันต้องมานั่งสรุปความเองว่า

 

‘ตอนที่ได้ย้ายเข้ามาใหม่ ๆ พวกของเค้าก็ไม่รู้จักกันเลยซักคน ส่วนข้าวของเครื่องใช้ก็วางระเกะระกะตามประสาผู้ชาย จนมีวันนึง ซาสึเกะมันทำของหาย และก็พยายามหาอยู่ตั้งนานสองนาน จนนารุโตะเริ่มสงสัย จึงถามออกไป แต่เจ้าตัวดันปฏิเสธว่าไม่ได้ทำของหาย และไม่ได้หาอยู่ด้วย ซึ่งปิดยังไงก็ปิดไม่มิด เพราะเห็นมาขนาดนี้แล้ว นารุโตะเลยแอบขำ และแอบสังเกตอยู่ไกล ๆ กับชิกามารุที่สนิทกับนารุโตะที่สุด

2 ชั่วโมงกว่า ๆ ผ่านไป แต่เจ้าซาสึเกะก็ยังไม่หยุดหา นารุโตะเลยถามไปอีกครั้ง แต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันคำเดิม จนชิกามารุได้ยินเสียงซาสึเกะแอบบ่นว่า ตุ๊กตาเป็ดน้อยหายไปไหนว๊ะ ’ เมื่อเล่ามาถึงจุดนี้ทุกคนที่ร่วมวงกันอยู่ก็หัวเราะกันเต็มไปหมด ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดง่าย ๆ คนถูกกล่าวถึง ถึงกับหน้าแดง แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ ฉันเองก็ตลกกับสิ่งที่ซาสึเกะหา โตป่านนี้แล้วยังจะหาตุ๊กตาอีก เฮ๊อะ ! ใครจะไม่ขำ

 

เสียงหัวเราะค่อย ๆ เบาลง เบาลง เรื่อย ๆแล้วเงียบลงอีกครั้ง แต่กลับเป็นเสียงหอบจากการหัวเราะจนเหนื่อย ตอนนี้ทุกสายตามองไปที่ซาสึเกะที่หน้าแดงจะกลายเป็นลูกตำลึงแล้ว

“นายโกหกรึเปล่าเนี่ย .. นารุโตะ >w<” ซากุระเอ่ยปากถาม และพยายามกลั้นหัวเราะสุดชีวิตไม่ต่างจากฉัน คิก ๆ

“เจ้านี่ไม่ได่โกหก .. ฉัน หึ ๆ เป็นคนได้ยินเองนี่แหล่ะ”

และเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“แล้วทีนายทำกางเกงในรูปลิงหายล่ะ หึ เห็นบอกว่าหวงนักหวงหนาไม่ใช่เหรอ” คำพูดติดตลกของซาสึเกะ ที่นานๆ ทีจะได้เห็น เปลี่ยนความสนใจของทุกคนให้มองไปที่นารุโตะแทน และตามมาด้วยเสียงหัวเราะเช่นเคย

“ฮ่ะ เฮ่ย ! ฉันเปล่านะโว้ย”

แต่ไม่เป็นผลเมื่อไม่มีใครฟังนารุโตะซักคน กลับยิ่งเพิ่มเสียงหัวเราะให้ดังเข้าไปใหญ่

 

 

เมื่อมื้อเย็นที่ทุกคนไม่อยากให้จบก็จบลง ข้าวของถูกเก็บไปไว้ในครัวหมด ที่จริงไม่มีใครอยากกลับเลยซักคน ฉันว่านะ แต่พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแล้ว นอนดึกมีหวังเรียนไม่ได้ตายแหง๋ ๆ -0-

“บาย พรุ่งนี้เจอกัน” ฉันออกมาส่งเพื่อนใหม่ทั้ง 5 ข้างหน้าห้อง ชิกามารุเดินล้วงกระเป๋าแล้วโบกมือลา

“ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับ ^^” ซาอิยิ้มให้อย่างสุภาพก่อนจะเดินออกจากห้องไปอีกคน

- -+ ชิ้ง

“ขอบคุณ”เนจิพูดสั้น ๆ แล้วเดินออกไป ฮึ๊ย !! น่าถีบ

“ไว้วันหลังถ้ามีโอกาสจะเลี้ยงคืน” คราวนี้ซาสึเกะพูดยาวผิดปกติ แถมยิ้มให้ด้วย ><

“อื้ม !”ฉันตอบอย่างดีใจ *0*

“เจ๊ฮะ ! ขอบคุณสำหรับอาหารฝีมือฮินาตะนะฮะ ฮ่าๆๆ” เดี๋ยวนะ .. มันเรียกฉันว่าเจ๊งั้นเหรอ

“ใครให้แกมาเรียกฉันว่าเจ๊ !! ฮ๊า!!!” ฉันตวาดจนนารุโตะขวัญผวาวิ่งปรู๊ดออกไปข้างนอกทันที ฉันปิดประตูอย่างเครียดแค้น - -+

 

 

เข้านอน ..

“อ๊ะแฮ่ม ๆ ไม่ทราบว่าใครเป็นคนเรียกชิกามารุนั่นมาย๊ะ !” ฉันตะโกนลั่นก่อนที่ทุกคนจะปิดประตูเข้านอนซะกัน

“O O .. ก่ะ ๆ ก็” พวกนั้นลังเล - -+

“คร๊ายยย !!”

“อ่ะ อิโนะกับซากุระนะ ฉันไม่เกี่ยวว แว้กก” เท็นเท็นพูดแค่นั้น ก่อนชะแว๊บปิดประตูเข้าไปทันที

“- -+ ฮึ่ม ! พวกแกเองหรอกเร๊อะ”ฉันส่งสายตาอัมหิตกลับไป

“ก็.. ก็แบบว่า ..ๆ”

“ช้านจะฆ่าแก๊ !!!!!”

 

 

เย๊ววว !! ตอนนี้แฟนคลับคู่อื่นอดใจรอก่อนนะจ๊ะ โอกาสมันยังไม่มาถึง เพราะตอนนี้เจ๊สุดเซ็กซี่ของเราเค้ากำลังไปได้ไกล .. แต่เตือนว่า อย่าเพิ่งได้ใจไปน๊า ~ เดี๋ยวจะเจอ .. หึ ๆๆ อุ๊บ ! ยังไม่บอก ๆๆ รอติดตามนะจ๊ะ 

สปอยตอนหน้า : เกี่ยวกับ ความรู้สึกของอิโนะ จ้า ~ คิก ๆๆ