ตอนที่ 18 : ♥~ Chapter 16 : อิโนะ .. ที่เปลี่ยนไป ..~♥
Noda Sung
[Fic Naruto] Different Love
ความแตกต่าง..ระหว่างรัก
♥~ Chapter 16 : อิโนะ .. ที่เปลี่ยนไป ..~♥
“อิโนะ .. นั่นไง ! อิโนะตื่นแล้ว !!” ซากุระโผล่เข้ากอดเพื่อนสาวตัวเองทันที
“โอ๊ย..! อะไรของเธอเนี่ย” เธอพูดแล้วแกะซากุระออก พลางหันไปมองรอบตัว ยังอยู่ที่นี่อยู่เลย .. สวนสนุก
“แกเป็นอะไรของแก.. แกสลบไง๊ ! ยัยอ้วน!!” ดูเหมือนในเวลานี้ฉายาของเธอจะไม่ทำให้เธอกระตุกวูบเหมือนเมื่อก่อนเสียแล้ว ตอนนี้เธอกำลังงงเรื่องทั้งหมดมากกว่า
“ฉัน.. สลบ ?” อิโนะทวนคำแล้วชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ
“ก็ใช่น่ะสิ!” ซากุระกอดอก
‘..ฉันจำได้ว่าเราไปเล่นชิงช้าสวรรค์ .. กับซาอิ แล้วซาอิ..เค้าก็..’
เธอทวนความคิดกับตัวเอง แล้วฝืนยิ้มออกมา พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
“ป้ะ ! กลับกันเถอะ” เธอดันตัวเองให้ลุกจากพื้น สายตาเธอดันไปสะดุดกับซาอิ ที่เขาก็จ้องเธอตอบเช่นเดียวกัน เธอพยายามไม่สนใจสายตานั่น ก่อนจะมองไปทางอื่น
“ไหวแน่นะ .. ฉันไม่รับแบกนะ .. ขอ บอก” เท็นเท็นพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น เหมือนงอน
“แหม๋ ..! ไหวสิย๊ะ” เธอตอบก่อนที่ซาสึเกะจะบอกอิทาจิมารับ เทมาริแอบมองซาสึเกะที่กำลังโทรบอกพี่ชายตัวเอง แล้วสั่งเหมือนเป็นคนขับรถอะไรแบบนั้น ด้วยสายตาตำหนิ - -+
“อิทาจิอยู่แถวนี้พอดี” คุณซาสึเกะที่เพิ่งสั่งงานคนขับรถหันมาพูด - -+ เออ..เอาเข้าไป
“อืม” พวกเขาทั้งหมดตอบเบาๆ แต่ตอนนั้นฮินาตะสังเกตเห็นสีหน้าของอิโนะ..ที่ไม่สดใสเหมือนทุกวัน กลับดูหมองลงไปเลยด้วยซ้ำ แต่เธอรู้...ว่าต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับซาอิแน่..ๆ ถ้าไม่ใช่..แล้วอิโนะจะมายืนห่างกับซาอิเขาทำไม ปกติ เธอแทบจะตัวติดกับซาอิเลยด้วยซ้ำ และฮินาตะก็ยังแอบสังเกตซาอิ..ที่มองอิโนะเป็นระยะๆด้วย แต่หญิงสาวไม่ยอมสบสายตากลับ .. เดี๋ยวเอาไว้กลับห้องก่อนค่อยปรึกษาซากุระดีกว่า คิดได้เท่านั้นก็เดินมาถึงหน้าสวนสนุกทันที... เหลือแต่รออิทาจิสินะ บรรยากาศตอนพลบค่ำของสวนสนุกยังดูครึกครื้นเหมือนตอนกลางวันไม่มีผิด .. สาวๆยังคุยกันเสียงกังกว่าชาวบ้านเขาเหมือนเดิม ทั้งสาว..ๆ และสาวประเภท สอง.. - -
“เฮ้ ! เนจิ ซาสึเกะ ระวังตัวดีๆล่ะ หึๆ - -+” เจ้านารุโตะมันพูดเบาๆ แม้จะพูดกับคนอื่นก็เถอะ .. แต่ฮินาตะกลับหน้าแดงเสียนี่ ..
“.....”
“.....”
ดูเหมือนนารุโตะจะได้ความเงียบกลับมา ความเงียบ .. และอาฆาต .. อึ๋ย
“นั่นไง.. มาโน่นละ” ชิกามารุยืนเอามือล้วงกระเป๋าแล้วเดินไปที่รถอิทาจิทันที ..ตกลงซาสึเกะเป็นน้องของคุณอิทาจิ หรือว่านายเป็นน้องของอิทาจิกันนะ -..- เจ้าชิกามารุ
พวกเราขึ้นรถกันไปเหมือนเดิม แต่ไร้ซึ่งคำพูดคุยระหว่างทางกลับ .. ทำให้อิทาจิมันเหลือบมองกระจกเป็นระยะๆ ดูท่าจะขี้สงสัยนะ .. คุณคนขับรถ [ดูเรียกซะ]
“อ่ะแฮ่มๆ” อิทาจิเริ่มคัดคอขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ หญิงสาวบางคนในรถแอบขำ .. เพราะคิดว่าอิทาจิทนความเงียบที่เริ่มเข้าปกคลุมไม่ไหว หึๆ
“ฮัดชิ่ว!” เท็นเท็นแกล้งจามประชดอิทาจิ คนเป็นพี่เหลือบมองเธอ
“ค๊อกๆ” เทมาริเสริมอีกคน เล่นเอาหนุ่มเกือบทั้งหกคนหันมามอง
เสียงหัวเราะเบาๆของสาวๆทั้งห้าคนเริ่มทำลายความเงียบไปเล็กน้อย
“ฮัดเช่ยย!!” คราวนี้คนขับรถของเราจามดังและจามจริงๆ หัวเกือบทิ่มพวงมาลัย -0- จากเสียงหัวเราะเบาๆแค่ห้าคน กลายเป็นดังลั่นรถด้วยกว่า 10 เสียง ตัวตลกในมุกนี้ได้แต่หันหน้าหนี หลบความอายละมั้ง -.,-
เอี๊ยด !!!
อิทาจิเล่นเบรกรถซะ -0- หัวเกือบปักลงใต้ดิน .. ดีที่รั้งไว้ทัน ทุกๆคนมองกระจกออกไปข้างนอก เอ๋.. ถึงแล้วนี่หว่า คนนั่งติดริมเปิดประตูออกไปทันที และทยอยลงทีละคนๆ
“เดี๋ยวเอารถไปเก็บ” อิทาจิเลื่อนกระจกลงบอกซาสึเกะและเร่งสปีดไปทันที
“ไปละ” ชิกามารุพูดจบก็เดินหันหลังกลับห้องทันที
“ฮินาตะฝันดีน้า !!” นารุโตะพูดแล้วโบกมือบ๊ายบายฮินาตะ .. ฮินาตะเองก็แอบเขินนิดๆแล้วโบกมือกลับไปอย่างอายๆตามสไตล์เจ้าหล่อน เท็นเท็นกับเทมาริแอบคุยกันถึงเรื่องสองคนนี้เบาๆ ‘สองคนนี้มันเป็นอะไรกันนะ’
“อ้ะๆ อย่าล่ำลากันมาก ไปกินข้าวเย็นได้แล้ว” เท็นเท็นที่ไม่ได้บอกลาใครลากพวกนี้ไปทันที
“ฮินาตะ .. วันนี้ขอมิโซนะ *0*”เทมาริสั่งไว้ทันที
“..^^ จ่ะ”
.
.
.
“เฮ่ย ! นารุโตะ แกชอบฮินาตะเหรอว๊ะ” คิบะห้องข้างๆที่กำลังเล่นกับอากามารุอยู่หน้าห้อง เห็นนารุโตะเดินมากับพวก ได้แจ่นถามเข้าทันที ... สีหน้าอยากแซว
“ฮ่ะ เฮ่ย ! พูดอะไรอย่าง นะ นั้นเล่า ^^;;” คนถูกถามเหงื่อตกทันที คิบะเดินมาใกล้และยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“บอกมาเหอะน่า ^^+” คิบะและอากามารุจ้องจับผิด - -+
แต่ต้องหยุดเมื่อเจอสายตาอาฆาตของเนจิ อึก - - เจ้าตัวเลยหลีกออกมาเหมือนเดิม
“ฉันไปละนะ อากามารุยังไม่ได้อาบน้ำเลย”
ปัง ! คิบะปิดประตูอย่างเบาที่สุด เท่าที่เขาเคยทำ - -
“ฮ่าๆ เนจิ อย่าทำหน้าอย่างนั้นเด้!! ”นารุโตะมันหัวเราะกลบเกลือน คุฯชายฮิวงะเดินเข้าห้องไปเรียบร้อย
“ฮึ่ย ! อะไรของแกฟร๊ะ” นารุโตะสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินตุ้ยๆเข้าไป
“ทานเลยนะคะ !!” เสียงสาวๆ ห้าคนที่นั่งบนโต๊ะกินข้าวดังขึ้นพร้อมกันก่อนกินข้าวเย็นทุกครั้ง
“ง่ำๆ อร่อยมาก ฮินาตะ ^^” เทมาริยิ้มให้ฮินาตะก่อนจะลงมือกินอย่าง..สวาปาม..ก็ว่าได้ -0- แหม๋.. เสียภาพพจน์หมด
ฮินาตะเหลือบไปเห็นอิโนะ..ที่เหม่อออกไปอีกทาง แต่มือยังถือถ้วยข้าวอยู่ ก็นึกขึ้นได้พอดี.. เธอสะกิดซากุระเบาๆ
“วันนี้ คุณอิโนะแปลกๆนะคะ” ซากุระวางตะเกียบและมองไปทางเพื่อนสาว
“อืม..ก็จริง” เธอกระซิบฮินาตะตอบเบาๆ
“เธอคิดว่าเป็นเพราะอะไรล่ะ” เธอถามต่ออีก
“คุณซาอิน่ะค่ะ”
“กินเสร็จแล้วค่อยว่ากัน” ซากุระพูดแล้วกินต่อ แต่ในใจยังไม่หายสงสัยเลย อิโนะไม่เคยเป็นแบบนี้..
อิโนะวางถ้วยข้าวลง
“ขอโทษนะ ^^ พอดีฉันไม่หิวน่ะ” พวกเธอสังเกตเห็นสิ่งที่อิโนะแปลกไปทันที .. รอยยิ้มนั่นดูเศร้ากว่าปกติ
“อื้ม” พวกเราตอบเบาๆ ก่อนจะกินข้าวต่อ .. ซากุระมองอิโนะที่เดินเข้าห้องไปเหมือนคนไร้วิญญาณ
“เธอเห็นเหมือนฉันมั๊ย” ซากุระถามเบาๆก่อนมองทุกๆคนที่เหลือ
“อิโนะเป็นไรไป” เทมาริที่นานๆทีจะเป็นห่วงเพื่อนถามขึ้นมาทันที
“ชูว์.. เบาๆสิ” ซากุระปราม
“ฉัน..คิดว่าคุณซาอิน่ะค่ะ” ฮินาตะพูดขึ้นมาเบาๆ
“!?” สีหน้าทุกคนดูตกใจไม่น้อย โดนเฉพาะเทมาริที่แทบจะช็อคเลยทีเดียว .. ปกติสองคนนั้นสนิทกันจะตายนี่นา
“แล้วทำไมซาอิ..ถึง..” เท็นเท็นเว้นระยะไว้ ไม่ได้พูดออกมา .. แต่ทุกๆคนคงรู้ดี .. ว่าหมายถึงอะไร
“ฉันอยากถามอิโนะ” ซากุระพูด ฮินาตะเห็นว่าคงจะคุยกันต่ออีกนาน จึงรีบเก็บข้าวของไปไว้ที่อ่างล้างจานก่อน
“แล้วยัยนั่นจะตอบเหรอ.. คิดบ้างสิ!”เทมาริพูดเบาๆ แต่แฝงความดันทุรันเอาไว้
“ยังไงก็เพื่อนกันน่ะ” ซากุระใช้เหตุผลขึ้นมาบ้าง .. ทำให้เธอดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นหน่อย
“โอ๊ย!! ขนาดพวกเธอเห็นฉันเป็นเพื่อนยังใช้ไปซื้อน้ำได้เลย แว้ก!!” เท็นเท็นถูกซากุระและเทมาริเขกหัวดังโป้ก!! แหม๋ .. ก็เวลานี้เป็นเวลาตรึงเตรียด แกยังมีหน้ามาฮาอีก
“จริงจังอยู่นะ !!” ซากุระเริ่มขึ้นเสียงเบาๆ
“T T โทษก๊าบ” เท็นเท็นเอามือทั้งสองกุมหัวที่โดนแขกทันที .. หัวเธอจะมีสี่จุกเหมือนเทมาริละ .. สองจุกคือผมสีน้ำตาลของเธอ อีกสองจุกคือ รอยประทับของ ‘เพื่อน’ ทั้งสอง -0-
“.. ฉันจะไปหาอิโนะเดี๋ยวนี้แหล่ะ” ซากุระพุดแล้วทำท่าจะเดินเข้าห้องอิโนะ .. แต่ฮินาตะเทมาริและเท็นเท็นขอเข้าไปด้วย
“..เฮ้อ ! เท็นเท็น .. ฉันกลัวเธอทำพังหมด ฮินาตะกะเทมาริยังพอว่า” ซากุระส่ายหัวเบาๆ
“ก็ไม่ใช่เพราะฉันเหรอ .. ที่ทำให้เธอออกมาสู่โลกภายนอกน่ะ” เท็นเท็นเริ่มขึ้นเสียงจริงจังกับเขาบ้าง .. เป็นด้วยเหรอเนี่ย ? [พลั่ก!]
“!!” ซากุระนึกขึ้นได้ทันที
วันที่เธอผิดหวังกับรักครั้งแรกและเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียว.. ไม่ยอมกินข้าวอะไรทั้งนั้น .. แต่ก็ได้มีเท็นเท็นนี่แหล่ะ .. ช่วยเธอให้หลุดพ้นจากสิ่งนั้น .. แต่มันก็เนิ่นนานมาเต็มที แทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
“นั่นสินะ..” เธอคลี่ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะเดินไปที่หน้าห้องอิโนะ เธอเอาหูแนบกับประตู .. เสียงร้องไห้ .. อิโนะ เธอร้องไห้ !!
แอ๊ด ! ปัง!!
ซากุระผลั่กประตูเข้าไปทันที .. อิโนะที่อยู่ในชุดนอนสีขาวตัวโปรดของเธอ เอาหน้าซุกไว้กับหมอน.. แต่เมื่อเห็นเพื่อนๆเธอเข้ามาแล้ว .. เธอจึงเผยหน้าตาของเธอ .. ที่ตอนนี้ มีแต่คราบน้ำตา.. พวกเขาไม่อยากเชื่อเลย .. ว่านี่คืออิโนะ .. ที่เรารู้จัก
“อิโนะ บอกมา.. ใครมันทำอะไรเธอ!!” ซากุระเข้าไปบีบแบนสองข้างของอิโนะเบาๆ โดยที่มีเท็นเท็น เทมาริ ฮินาตะคอยดูอยู่
“..เปล่า .. เปล่าซักหน่อยเธอคิดมากไปแล้ว ” อิโนะพยายามฝืนยิ้ม .. ดวงตาสีฟ้าสดใสสั่นคลอ
“งั้นเหรอ .. แล้วคราบน้ำตานี้มันอะไร!!” ซากุระมองไปที่แก้มของหญิงสาว
“….” เธอก้มหน้าลงไม่ตอบอะไร
“ซาอิใช่มั๊ย” เทมาริที่เริ่มทนไม่ไหวกับความชักช้าของซากุระ ได้ถามอิโนะออกไปตรงๆ
“!?” อิโนะเบิกตากว้าง.. น้ำสีใสที่ไหลรินลงมาจากดวงตาของเธอหยดลงบนชุดนอน ..น้ำตาของอิโนะ.. ไม่น่าเชื่อ ว่าจะได้เห็นมัน
เธอโผล่เข้ากอดซากุระอย่างเหลืออด น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลอาบแก้มนวลอย่างไม่อายใคร
“ฮึก ซากุระ ..” เธอสะอื้น ขณะที่หน้ายังคงซุกอยู่ที่หน้าอก
“ร้องออกมาให้หมด .. อิโนะ” ซากุระพูดแล้วลูบหลังปลอบใจอิโนะ
“เล่าให้ฉันฟัง..ได้มั๊ย” ซากุระพูดอย่างแผ่วเบา
“..ฮึก .. ซา .. ซาอิ .. ซาอิหลอกฉัน .. เขาหลอกฉัน!! ซากุระ ฮือ..” เธอตะโกนออกมาเหมือนเก็บกดมานาน
“ว่าไงนะ! หลอก .. หลอกอะไร” เท็นเท็นทวนคำ
“ซาอิ .. ไม่ได้รักฉัน .. แล้วทั้งหมด .. ฮึก .. ที่เขาทำ .. มันคืออะไร !! คืออะไรกัน!!” เธอกอดซากุระแน่นขึ้น เหมือนไม่อยากให้เธอหายไปไหน .. เหมือนถ้าปล่อยไปแล้ว .. เธออาจจะไม่กลับมาอีก
“!?” ฮินาตะตกใจ เมื่ออิโนะพูดจบ .. ขนาดเธอเองยังนึกว่าสองคนนี้รักกัน แต่ความจริงมันไม่ใช่
เท็นเท็นที่ทนไม่ไหวดึงซากุระออกไปแล้วนั่งลงหน้าอิโนะแทน เธอบีบต้นแขนของอิโนะอย่างแรง
“…เท็นเท็น ทำอะไรน่ะ!!” เทมาริทำท่าจะปราม แต่ถูกซากุระห้ามไว้
“เพราะผู้ชายเหรอ .. เพราะผู้ชายคนเดียวงั้นเหรอทำให้เธอเป็นแบบนี้น่ะ!!!” เท็นเท็นเขย่าตัวอิโนะเบาๆ ดวงตาสีฟ้าหลับตาลง แต่ยังไม่สามารถหยุดน้ำตาและความโศกเศร้าได้
“..เธอรักซาอิ .. ใช่! ฉันรู้ว่ามันรู้สึกยังไง .. แต่เธอเคยคิดถึงเพื่อนบ้างไหม.. พวกเราน่ะ ..” น้ำเสียงในประโยคแรกๆฟังเหมือนดุ แต่ประโยคหลังกลับเบาบางลงอย่างไม่น่าเชื่อ หญิงสาวลืมตาขึ้น และจ้องดวงตาสีน้ำตาลเข้ม..หวังจะหาคำตอบที่แท้จริง..ว่าเธอหมายถึงอะไร
“พวกฉันทุกข์ใจมากรู้มั๊ย .. ที่เห็นเพื่อนเป็นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน” เท็นเท็นปล่อยมือออกจากแขนของเธอ ก่อนทิ้งคำพูดไว้และเดินออกไป
“ตาสว่างซะที”
เมื่อเท็นเท็นเดินออกไปแล้ว ฮินาตะและพวกที่เหลือจึงต้องรับหน้าที่ต่อ
“อย่าลืมสิ .. ยังมีพวกเรานะ ^^” เทมาริยิ้มให้อิโนะ
.. หญิงสาวยิ้มตอบ ก่อนดวงตาจะเปล่งประกายกลับมาดังเดิม
“หึ.. นั่นสินะ” น้ำเสียงเธอดูแปลกไป .. แปลกกับตอบที่เธอร้องไห้อยู่เลย
“กะอีแค่ผู้ชายคนเดียว .. จะเสียใจไปทำไม” เธอยิ้มเหมือนปกติ เล่นเอาพวกที่เหลือตกใจไปตามๆกัน
“..คุณอิโนะ” ฮินาตะเปรยเบาๆ
“ให้ได้ยังงี้สิ ..”ซากุระพูดแล้วกอดคอเพื่อนตัวเอง
“ฉันเกลียดนาย .. ซาอิ” เธอพูดเบาๆ แต่แฝงไปด้วยความโกรธแค้น.. ก่อนที่จะเข้าสู่ห้วงนิทราไป ..
เอ๋า.. จากรักกลายเป็นเกลียดซะงั้น ฮิฮิ ^^ พยายามทำให้คู่นี้น่าสนใจที่ซู๊ดละ พี่เจนฝากไอเดียมา ฮ่าๆ เด๋วตอนหน้าแฟนคลับ ชิกา เทมา เตรียมพร้อมนะคะ ^^ มีเซอร์ไพรส์ + ย้อนกลับไปบนชิงช้าสวรรค์ด้วย อิอิ อย่าลืมติดตามกันเน้อค่าเน้อ !! ฮิ้วว
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
จริงอ่ะๆๆๆๆๆ
อยากอ่านๆๆๆๆ
อันเน่อๆๆๆๆๆๆ
ช่วยอัพเพิ่มด้วยนะคะ
โหดไปหน่อย
คู่นี้น่าสนใจที่สุดเลย
ซาสึซากุ ไม่รุ้เปนไงมั่งเนอะ
อัพอีกนะคะ สนุกมากเลย ฮ่ะๆ
ท่องไว้อิโนะๆ ชีวิตแค่โดนทำร้ายยยย แต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำลายยยยยย นะจ๊ะ ^^!!
อัพๆๆๆน้า (มาอ่านก่อนนอน หุๆ)