ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ( Say that you) Trust (to) My Heart ( milky )
( Say that you)Trust(to)My Heart
Pairing : KyuMin,HanHyuk
Author : In-Hyung
Author’sNote:เป็นเรื่องแรก(ที่แต่งจบ)อาจจะน้ำเน่าไปหน่อยแต่ต้องเข้าใจ คนแต่งปัญญาอ่อน
อาจจะแต่งเรื่องต่อๆ ไปหรืออาจจะไม่แต่งอีกก็ไม่รู้ -*- ขอร้องอ่านให้จบนะ~ แม้ว่ามันจะเน่าแค่ไหน น่าเบื่อแค่ไหน อิๆ bye/ อิน- ฮยอง
++++++++เคยไหมถ้าคนที่คุณรักไม่ไว้ใจคุณ คุณจะทำยังไง?++++++++
“ซองมิน! ฉันขอโทษนะเรื่องเมื่อวานก่อนอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเป็นห่วงว่าฮยอกจะรู้เรื่องอ่ะดิ”
“อืม”
“ฮยอกเค้าจะเข้าใจผิดรึเปล่า ที่จริงฉันก็มีส่วนผิดด้วย”
“ฉันว่านายควรอธิบายเรื่องนี้ให้คยูฟังนะ”
“เค้าจะรับฟังฉันมั๊ย...............” ร่างบางถอนใจอย่างเศร้าๆ ฮันคยองเองก็รู้ สึกกลัวในใจเหมือนกันว่า เมื่อฮยอกรู้เรื่องแล้วเค้าจะคิดไง
ผมนั่งหน้าบูดอยู่กับฮันในโรงยิมของโรงเรียน ซักพักก็ได้ยินเสียงเปิดประตู ผมกับฮันมองคนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างตกใจ
“แอ๊ดดดดดด..........” คยู!
“นายมาทำอะไรที่นี่ซองมิน”
“เอ่อ.....ฉันแค่มานั่งคุยกับฮัน”
“แน่ใจนะว่านายแค่มาคุย แล้วพักนี้ดูเหมือนว่าพวกนายจะสนิทกันเป็นพิเศษนะ”
“คยู......... นายคิดอารัยอยู่ นายควรจะฟังฉันนะ”
“ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวของนาย”
“แต่ฉันไม่ได้แก้ตัวนะแล้วอีกอย่างฮันก็เป็นเหมือนพี่ชายของฉันนะ”
“แล้วเรื่องเมื่อวานก่อนล่ะนายจะให้ฉันคิดยังไง!”
“นายจะยอมฟังฉันอธิบายมั๊ยล่ะ”
“ไม่!” ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ คยูหันไปจ้องหน้าฮันคยองแทน ฉันน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไม่รู้ตัว ToT
คยูไม่ฟังฉันอธิบายเลย แล้วถ้าฮยอกรู้เรื่องเค้าจะต้องโกรธฉันแน่ๆ เลย...............
...........................................................................................................................................
2 วันก่อน
ห้องน้ำชาย
“ฮันคยองขอบใจนะที่ช่วยเลือกเสื้อให้ ฉันหวังว่าคยูคงชอบ”
“อืม ไม่เป็นไร ฉันก็ต้องขอบคุณนายเหมือนกันที่ช่วยเลือกเข็มขลัดให้ ดูดีมากๆ ฮยอกคงจะดีใจ”
“อืม”
“ขอบใจนะที่คอยช่วยฉันตลอดมาอ่ะ”
“ไม่เป็นไรนายก็ช่วยฉันเหมือนกัน”
“ฉันขอกอดนายได้มั๊ย”
“เอ๋ ?”
“สำหรับมิตรภาพของเพื่อนและที่นายช่วยฉันตลอดมา....แทนคำขอบคุณ”
“ได้สิ................” ซองมินยิ้มให้
“ซองมิน!” คยูนั่นเอง
“คะ...คยู !”ซองมินพูดอย่างตกใจ
“นายทำอะไรน่ะ...................” คยูพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“คยูฟังฉันอธิบายก่อนนะ”
“ฮันคยองนายก็เหมือนกันทำอะไรลงไป” เค้าตกใจไม่น้อยที่เค้าต้องมาเห็นภาพนี้.........คนที่เค้ารัก........
“คยูนายควรจะฟังฉันกับซองมินก่อนนะ” ดูเหมือนว่าคยูจะไม่ยอมฟังอะไรเลย
“ฟังอะไร? ฟังพวกนาย 2 คนแก้ตัวอย่างอย่างนั้นหรอ?”
“คยู............” คยูกำลังจะเดินออกไป แต่กลับถูกมือเรียวบางรั้งเอาไว้
“.................”
“นายไม่เชื่อในรักที่ฉันมีให้ต่อนายรึไง?”
“ฉันจะไม่สนมันอีกต่อไปแล้ว” คยูสบัดแขนซองมินด้วยความผิดหวังบวกกับหัวใจที่ปวดร้าว
“คยู!” ไม่จริงใช่รึเปล่า.............
.....................................................................................................................................................
ดูเหมือนว่าจะ 3 วันแล้วที่ฉันไม่ได้เห็นรอยยิ้มของคยูมันชั่งทรมานเหลือเกิน แต่เค้าก็ไม่มีเหตุผลนี่นา
เค้าน่าจะฟังฉันก่อน เค้าไม่ไว้ใจฉันเลย.......ไม่มีความไว้ใจให้กันเลย......................
“ซองมิน” ฮยอกกี้นั่นเอง ใจฉันรู้สึกกลัวยังไงไม่รู้ ฮยอกเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทมากที่สุด ตอนนี้ฉันไม่มี
คยูแล้ว ถ้าฮยอกเข้าใจผิดไปอีกคน................ฉันจะทำไงดี............
“ฮะ......ฮยอกนายมาหาฉันหรอ” ฮยอกนั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ ในห้องเรียนขณะที่ทุกคนไปพักกันหมดแล้ว
“อืม ได้ข่าวว่าคยูเข้าใจนายกับฮันผิด ฉันเสียใจด้วยนะ”
“นะ...นะ...นายรู้เรื่องแล้วหรอ?” เสียงหวานพูดออกมาเบาๆ แต่มันกลับแฝงไปด้วยความหวาดกลัว
“อืม ฮันบอกฉัน”
“นะ..นะ...นายเข้าใจเรื่องนั้นใช่มั๊ย นะ...นะ....นายใจกว้างมากเลย ไม่เหมือนคยู........” ร่างบางพูดด้วย น้ำเสียงสั่นเครือ น้ำใสๆ ไหลคลอจากดวงตาคู่สวย
“เสื้อตัวนั้นอยู่ไหนล่ะ ? นายลองเอาไปให้คยูสิ !”
“เค้าจะรับหรอ” ร่างบางฟุบโต๊ะอย่างเหนื่อยล้าและสิ้นหวัง...........คยูเมื่อไหร่นายจะเข้าใจฉัน
ซักที..............
“ลองดู ถือโอกาสอธิบายความจริง เดี๋ยวฉันจะไปตามฮันมาช่วยอธิบายดีไหม? ”
“อืม.......ขอบใจ” ดูเหมือนว่าซองมินจะพอมีหวังขึ้นมาบ้าง
ถึงจะได้รับคำปรึกษาที่ดีแค่ไหนแต่ในใจก็นึกกลัวอยู่ไม่น้อย มันรู้สึกเหมือนว่าใจจะขาด ถ้าคยูยังไม่รับ ฟังอีกจะทำยังไง T.T
หลังเลิกเรียน
ฉันเดินตามหาคยูทั่วโรงเรียน อ๋อ! เค้าอยู่ที่สนามบาสนั่นเอง ร่างบางรวบรวมความกล้า เดินตรง
ไปข้างหน้า ใจสั่นนิดๆ ‘ฉันคงไม่ถูกไล่กลับมาใช่ไหม’ ร่างบางถอนใจกับตัวเอง
“นายคิดจะเล่นบาสรึไง!” มันไม่ใช่ประโยคคำถามหรอก.......แต่มันไม่มีอะไรจะพูดตังหาก.......ตอนนี้
ใจเริ่มสั่นมากขึ้น...........ฉันกลัวสายตาจับผิดของเค้าเหลือเกิน..............
“นายมาที่นี่ทำไม ฮันล่ะ เค้าไม่มากับนายหรอ”
“นี่เลิกพูดประชดฉันซักทีได้มั๊ย?” เงียบ!?! เค้าไม่ตอบอะไรกลับมา..........ช่วยฟังฉันซักครั้งนะ.......
“นี่ของนายฉันตั้งใจซื้อมาให้” ซองมินชูเสื้อยืดสีดำขึ้น
“นายคิดจะเอาของแค่นี้มาทำให้ฉันยกโทษให้นายหรอ!”
“ฉะ......ฉะ......ฉันเปล่านะ”
“แขวกกกกกกกก !”.........คยูฉีกเสื้อทิ้งไปแล้ว.............ร่างบางทรุดตัวลงนั่งกับพื้น น้ำตาหยดใสๆ ค่อยๆ ไหลอาบพวงแก้ม รู้สึกเหมือนกับว่ามีมีดนับพันเล่มทิ่มแทงหัวใจ ‘คยู......นายจะไม่ฟังฉันเลยหรอ?’ .......ไม่มีแรงที่จะยืนอีกต่อไปแล้ว......แม้หายใจยังรู้สึกเหนื่อย........ น้ำตายังไม่หยุดไหล.......มันคงจบแล้ว....
จบแล้วจริงๆ ต่อไปถ้าไม่มีนาย แล้วฉัน....จะอยู่ยังไง ความเจ็บปวดแบบนี้มันทรมาน ทรมานจริงๆ.........
“คยู!” ฮยอกวิ่งหอบมากับฮันคยอง
“............”
“นายกำลังเข้าใจซองมินผิดนะ”
“ผิดอารัย”
“วันนั้นซองมินกับฮันตั้งใจจะซื้อของมาให้เรา....................” ฮยอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 3 วันก่อน ให้คยูฟัง
“นะ...นายพูดจริงๆ หรอ?”
“ฉันยืนยันได้นะ เพราะฉันไม่มีวันนอกใจฮยอกของฉันหรอก ^-^”
“ซองมิน.................” คยูมองซองมินที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น
“ฮือๆ ” ซองมินยังร้องไห้ไม่หยุด
“ฉะ....ฉันขอโทษนะซองมิน..................”
“ซองมินรักนายมากนะ และพยายามจะอธิบายให้นายเข้าใจ แม้ว่าจะต้องรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหน” ฮันพูดย้ำ ตอนนี้คยูรู้สึกผิด รู้สึกผิดเหลือเกิน.................
“นายอภัยให้ฉันได้ไหม?” คยูปาดน้ำตาซองมิน พร้อมเอามือลูบแก้มใสๆ อย่างทะนุถนอม นายคงเจ็บมากฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ ToT
“นายเข้าใจฉันแล้วใช่มั๊ย?”
“อืม...ไปกันเถอะ”
“ปะ...ไปไหน?”
“เสื้อตัวนั้นขาดไปแล้ว เราก็ไปซื้อใหม่กันเถอะ ไปเดินซื้อที่ห้าง ถ้าเหนื่อยก็แวะกินอะไรก่อน ถ้ายังหาซื้อตัวที่ถูกใจไม่ได้ เราก็ไปหาซื้อแถวสวนสนุกเอเวอร์แลนด์ ดีไหม?”
“นี่จะชวนไปเที่ยวก็พูดไปเถอะ” ฮันคยองแซว
“เราไปกันเถอะฮัน อย่าเป็นก้างขวางคอพวกเขาเลย อิๆ ” ฮยอกเอามือเกาะแขนฮันพร้อมกับซบไหล่
“นายสัญญาได้มั๊ย ? ว่าต่อไปจะเชื่อใจฉัน........เชื่อในความรักของเรา...........เพียงเท่านั้น......”
“แน่นอน......ฉันสัญญา”
“ฉันรักนาย” ร่างบางกระซิบข้างหูเขา และสวมกอดเขาอย่างมีความสุข
-------------------------The End------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น