ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ดอกเตอร์ครูเอิล
\"คุณ เดวิดคะ! ขอเชิญที่ห้องตรวจค่ะ\" เสียงนางพยาบาลโผล่ศีรษะออกมาเรียกจากห้องสีขาวขุ่น
\"ไปสิลูก\" แม่ของเด็กชายบอก เดวิดลุกจากที่นั่งตรงไปยังห้องตรวจ
\"เชิญเลยค่ะ...คุณหมอรออยู่ค่ะ\" \"ครับ\" เดวิดเลื่อนบานประตูเข้าไปในห้องตรวจ
\"เข้ามาสิ เดวิด\" คุณหมอเรียก เมื่อเห็นเดวิดยื่นหน้าเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ ค่อยๆเข้ามานั่งบนเก้าอี้ล้อหมุนตรงหน้าคุณหมอ
\"เอ่อ...หมอตรวจอาการของเธอแล้ว...คือ...หมอต้องบอกว่า...เธอ...เป็นไส้ติ่งอักเสบน่ะนะ...มันมักจะเกิดกับเด็กวัยเธอ
ถือเป็นเรื่องปกติ...เพียงแต่เราคงต้องอาศัยการผ่าตัดนะ...เพราะถ้าปล่อยไว้นาน...หมอเกรงว่าอาจจะเป็นอันตรายได้\"
หมอกล่าว ท่ามกลางสีหน้าหวาดวิตกของเด็กชายตรงหน้า
\"ไม่ต้องกลัว...การผ่าตัด...เราจะใช้ยาสลบ...เธอจะไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเดียว...พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็เรียบร้อยแล้ว\"
คุณหมอพยายามให้กำลังใจ
\"แล้ว...จะต้องผ่าตัดเมื่อไหร่หรือครับ\" เดวิดเอ่ยถาม
\"อืม...จริงๆแล้ว...ถ้าเธอจะผ่าตัดวันนี้เลย หมอก็สามารถทำให้เธอได้นะ...หรือว่าถ้าเธอยังไม่พร้อม หมอก็จะรอจนเธอทำใจได้
แต่มีข้อแม้ว่า อาการของเธอจำเป็นต้องผ่าตัดภายในอาทิตย์นี้ แต่ถ้าเธอผ่าตัดตั้งแต่วันนี้ก็จะพ้นขีดอันตรายอย่างสิ้นเชิง\"
หมอบอก
เดวิดนั่งครุ่นคิดอยู่พักใหญ่
\"ว่าไง\" หมอถาม
\"ตะ-ตกลงครับ\" เดวิดละล่ำละลัก
\"ตกลงงั้นหรือ...เยี่ยมมาก...หมอคิดว่าเธอมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ดีนะ...งั้น..เธอออกไปรอจนกว่าหมอจะเตรียมอุปกรณ์
เครื่องมือผ่าตัดพร้อมนะ\"
\"ครับ\" เดวิดค่อยๆลุกออกไปจากห้องตรวจ กลับไปนั่งรอกับแม่ตามเดิม \"แกเป็นไส้ติ่งอักเสบน่ะครับ ต้องทำการผ่าตัด\"
\"งั้นเหรอคะ\" มารดาหวาดวิตกเล็กๆเมื่อได้ยินคำว่าผ่าตัดจากคุณหมอ
\"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ...การผ่าตัดไส้ติ่งไม่เคยมีใครเป็นอะไรมาก่อนแม้แต่นิด ปลอดภัยร้อยเปอร์เซนต์ครับคุณแม่\"
หมอบอก
\"ถ้างั้น...จะทำการผ่าตัดเมื่อไหร่คะ\"
\"เดี๋ยวผมขอไปเตรียมเครื่องมือผ่าตัดแล้วก็ตามผู้ช่วยของผมก่อน...เอ่อ...ระหว่างนี้...เดวิด...ตามหมอไปรอในห้องผ่าตัด
ก่อนละกันนะ...มา! เดี๋ยวหมอพาไป\" เดวิดเดินตามหลังหมอไป ก่อนจะหันมาสบตาผู้เป็นแม่ที่นั่งคอยด้วยความเป็นห่วง
\"เอาล่ะ! ถึงแล้ว\" คุณหมอหยุดยืนหน้าห้องผ่าตัด เปิดประตูเข้าไป
ภายในห้องสะอาดมาก มีอุปกรณ์ เครื่องมือแพทย์มากมาย ตรงกลางห้องมีเตียงผ่าตัดตั้งอยู่
เดวิดกลืนน้ำลายอึกหนึ่งด้วยความเสียว
\"นอนรอหมอบนเตียงก็ได้...เดี๋ยวหมอเตรียมเครื่องมือก่อน...เอ...มีดผ่าตัดอยู่....อ้อ! นี่ไง...กรรไกร...ปากหนีบ...อืมม..\"
เดวิดนอนมองแสงไฟเบื้องบน พอนึกถึงคมมีดที่เฉือนลงไปบนผิวหนังของเขาทีไร
เขาก็แทบอยากจะหนีออกไปจากเตียงผ่าตัดนี้ทุกที
\"ตรู๊ดดดดดดดดด!\" เสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้น
คุณหมอรีบตะลีตะลานไปรับ \"ว่าไง! อืม! เออ....ได้...เดี๋ยวไป...ได้...โอเค...ขอแอลกอฮอลล์ให้ผมด้วยล่ะ\"
เมื่อคุยโทรศัพท์จบ คุณหมอก็หันกลับมาหาเดวิดที่นอนอยู่บนเตียง
\"หมอมีเรื่องที่ห้องตรวจนิดหน่อย เดี๋ยวหมอจะกลับมานะ นอนรอแป๊บเดียว\" คุณหมอออกไปจากห้อง
ทิ้งให้เดวิดยิ่งรู้สึกแย่หนักยิ่งกว่าเดิม ที่ต้องอยู่คนเดียวในห้องผ่าตัดที่ดูเวิ้งว้างสับสนนี้
\"แอ๊ดดดดดดด!\" ดูเหมือนคุณหมอจะกลับมาแล้ว...........ไม่ใช่! ใครคนนั้นไม่ใช่หมอ........หรือใช่?
เขาใส่เครื่องแต่งกายแบบหมอ แต่ทว่า....ใบหน้าของเขา...ราวกับถูกทรมานจนไม่เหลือใบหน้าของความเป็นคน
เขาล็อกประตูห้องผ่าตัด ก่อนจะย่างเท้าก้าวเข้ามาใกล้เตียงผ่าตัดที่ซึ่งเดวิดนอนตัวสั่นด้วยความกลัวขึ้นเรื่อยๆ
แต่แล้ว เดวิดก็นึกขึ้นได้ว่า สถานการณ์เช่นนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมานอนตัวสั่นอยู่บนเตียง
เขาจึงกระโดดสปริงตัวขึ้นแล้ววิ่งตรงไปยังประตูห้องผ่าตัดในทิศทางตรงกันข้ามกับชายลึกลับนั้น
\"ฉึก!\" เข็มฉีดยาเล็กๆพุ่งปักเข้าที่ต้นขาของเขา แม่นราวกับจับวาง เขาล้มลงที่หน้าประตูทางออก
ชายลึกลับเดินใกล้เข้ามาอย่างช้าๆเยือกเย็น \"ตึก.....ๆ........ๆ........ๆ........ๆ.......ๆ\"
\"อย่า....ไม่.....ช่วยด้วยยยยย!!!!\" เดวิดกรีดร้องตะโกนสุดเสียง พร้อมกับร่างกายที่เย็นวาบ
เขาไม่รู้ว่ายาที่ฉีดเข้าไปนั้นเป็นยาอะไร แต่เขารู้สึกทรมานมาก ไม่นานเท้าข้างหนึ่งของบุคคลหน้าตาประหลาด
ก็วางทาบบนศีรษะของเขาอย่างไร้ความปราณี เหมือนมันกำลังพินิจพิจารณาอะไรบางอย่าง
\"อย่า! อย่า! โอ๊ยยย!\" เดวิดถูกจับโยนไปกระแทกกับตู้กระจกที่บรรจุเครื่องมือแพทย์ไว้ \"เพล้ง!!!!!!!!!!\"
\"ตุ้บ!\" เขาตกลงมากระแทกกับพื้นห้องในเวลาต่อมาด้วยอาการมึนงง เข็มฉีดยายังคงคาอยู่ที่ต้นขาของเขา
ชายคนนั้นเข้ามาดึงเข็มฉีดยาออกด้วยความรวดเร็ว
\"ไม่! ไม่! อ๊ากกกกกกกกกกกกก!\" เข็มฉีดยาทิ่มทะลุกลางเบ้าตาของเขาผ่านลูกตาดำเข้าไปถึงเนื้อเยื่อภายใน
เดวิดครวญครางด้วยความเจ็บปวด ชายลึกลับในชุดหมอจับเดวิดนั่งบนเตียงผ่าตัดราวกับเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งของเขา
เดวิดมองอะไรไม่เห็น เนื่องจากฤทธิ์ของยาและเข็มที่ทิ่มอยู่กลางลูกตาของเขาด้วย เขาได้แต่ดิ้นทุรนทุรายบนเตียงผ่าตัด
และแล้วเสียงมีดผ่าตัดสองอันเฉือนกันไปมาดังเอี๊ยดอ๊าดทำให้เสียวฟันอยู่บนมือบุคคลอันตรายนั้นก็ดังขึ้น
\"อย่า! ได้โปรด! ใครก็ได้ช่วยผมด้วย! ไม่\" เดวิดพยายามจะลุกหนีแต่กลับถูกตบเข้าที่เข็มฉีดยา ทำให้มันฝังลึกลงไปอีก
\"อ๊ากกกกก!\" เขาล้มกลับลงบนเตียง หวาดกลัวอย่างสุดขีดแต่ไม่อาจจะขัดขืน
\"ชวิ้ง!\" หมอจอมปลอมครูดมีดสองอันอีกครั้ง ก่อนจะทิ่มอย่างสุดแรงลงไปกลางท้องแล้วกระตุกมือขึ้น
ทะลุผิวหนังด้านบนพร้อมกับกระแทกคมมีดลงไปอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนปรากฎแผลเหวอะหวะ เลือดนองอาบเตียงผ่าตัด
เสียงร้องอย่างโหยหวนของเดวิดเริ่มจางลงเรื่อยๆ แต่ฆาตกรใจโหดก็ยังไม่ยอมวางมือ เขาเอื้อมมือหยิบกรรไกรผ่าตัดขึ้นมา
สอดมันเข้าที่รูจมูกทั้งสองข้าง
\"หยะ-อย่า--อะ-อะ---ได้--โป--รด\" เดวิดสำลักเลือด
ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุ ชายคนนั้นใช้กรรไกรตัดเข้าที่รูจมูกตัดผ่านโพรงจมูกจนชิ้นส่วนจมูกหลุดออกมา พร้อมกับเลือดสีแดงเข้ม
ทะลักออกมาจากแผลเปิดนั้น ชายคนนั้นเก็บชิ้นส่วนจมูกไว้ในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะผละจากศพเดินออกไปนอกห้องผ่าตัดราวกับ
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สองสามนาทีต่อมา คุณหมอผ่าตัดก็มาถึงห้องพร้อมกับแม่ของเดวิดที่แทบจะหมดสติเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
--^^^^^--------^^^^^--------^^^^---------^^^^^^^^------------------------------------------------------์NEXT-----------------
\"ไปสิลูก\" แม่ของเด็กชายบอก เดวิดลุกจากที่นั่งตรงไปยังห้องตรวจ
\"เชิญเลยค่ะ...คุณหมอรออยู่ค่ะ\" \"ครับ\" เดวิดเลื่อนบานประตูเข้าไปในห้องตรวจ
\"เข้ามาสิ เดวิด\" คุณหมอเรียก เมื่อเห็นเดวิดยื่นหน้าเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ ค่อยๆเข้ามานั่งบนเก้าอี้ล้อหมุนตรงหน้าคุณหมอ
\"เอ่อ...หมอตรวจอาการของเธอแล้ว...คือ...หมอต้องบอกว่า...เธอ...เป็นไส้ติ่งอักเสบน่ะนะ...มันมักจะเกิดกับเด็กวัยเธอ
ถือเป็นเรื่องปกติ...เพียงแต่เราคงต้องอาศัยการผ่าตัดนะ...เพราะถ้าปล่อยไว้นาน...หมอเกรงว่าอาจจะเป็นอันตรายได้\"
หมอกล่าว ท่ามกลางสีหน้าหวาดวิตกของเด็กชายตรงหน้า
\"ไม่ต้องกลัว...การผ่าตัด...เราจะใช้ยาสลบ...เธอจะไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเดียว...พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็เรียบร้อยแล้ว\"
คุณหมอพยายามให้กำลังใจ
\"แล้ว...จะต้องผ่าตัดเมื่อไหร่หรือครับ\" เดวิดเอ่ยถาม
\"อืม...จริงๆแล้ว...ถ้าเธอจะผ่าตัดวันนี้เลย หมอก็สามารถทำให้เธอได้นะ...หรือว่าถ้าเธอยังไม่พร้อม หมอก็จะรอจนเธอทำใจได้
แต่มีข้อแม้ว่า อาการของเธอจำเป็นต้องผ่าตัดภายในอาทิตย์นี้ แต่ถ้าเธอผ่าตัดตั้งแต่วันนี้ก็จะพ้นขีดอันตรายอย่างสิ้นเชิง\"
หมอบอก
เดวิดนั่งครุ่นคิดอยู่พักใหญ่
\"ว่าไง\" หมอถาม
\"ตะ-ตกลงครับ\" เดวิดละล่ำละลัก
\"ตกลงงั้นหรือ...เยี่ยมมาก...หมอคิดว่าเธอมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ดีนะ...งั้น..เธอออกไปรอจนกว่าหมอจะเตรียมอุปกรณ์
เครื่องมือผ่าตัดพร้อมนะ\"
\"ครับ\" เดวิดค่อยๆลุกออกไปจากห้องตรวจ กลับไปนั่งรอกับแม่ตามเดิม \"แกเป็นไส้ติ่งอักเสบน่ะครับ ต้องทำการผ่าตัด\"
\"งั้นเหรอคะ\" มารดาหวาดวิตกเล็กๆเมื่อได้ยินคำว่าผ่าตัดจากคุณหมอ
\"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ...การผ่าตัดไส้ติ่งไม่เคยมีใครเป็นอะไรมาก่อนแม้แต่นิด ปลอดภัยร้อยเปอร์เซนต์ครับคุณแม่\"
หมอบอก
\"ถ้างั้น...จะทำการผ่าตัดเมื่อไหร่คะ\"
\"เดี๋ยวผมขอไปเตรียมเครื่องมือผ่าตัดแล้วก็ตามผู้ช่วยของผมก่อน...เอ่อ...ระหว่างนี้...เดวิด...ตามหมอไปรอในห้องผ่าตัด
ก่อนละกันนะ...มา! เดี๋ยวหมอพาไป\" เดวิดเดินตามหลังหมอไป ก่อนจะหันมาสบตาผู้เป็นแม่ที่นั่งคอยด้วยความเป็นห่วง
\"เอาล่ะ! ถึงแล้ว\" คุณหมอหยุดยืนหน้าห้องผ่าตัด เปิดประตูเข้าไป
ภายในห้องสะอาดมาก มีอุปกรณ์ เครื่องมือแพทย์มากมาย ตรงกลางห้องมีเตียงผ่าตัดตั้งอยู่
เดวิดกลืนน้ำลายอึกหนึ่งด้วยความเสียว
\"นอนรอหมอบนเตียงก็ได้...เดี๋ยวหมอเตรียมเครื่องมือก่อน...เอ...มีดผ่าตัดอยู่....อ้อ! นี่ไง...กรรไกร...ปากหนีบ...อืมม..\"
เดวิดนอนมองแสงไฟเบื้องบน พอนึกถึงคมมีดที่เฉือนลงไปบนผิวหนังของเขาทีไร
เขาก็แทบอยากจะหนีออกไปจากเตียงผ่าตัดนี้ทุกที
\"ตรู๊ดดดดดดดดด!\" เสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้น
คุณหมอรีบตะลีตะลานไปรับ \"ว่าไง! อืม! เออ....ได้...เดี๋ยวไป...ได้...โอเค...ขอแอลกอฮอลล์ให้ผมด้วยล่ะ\"
เมื่อคุยโทรศัพท์จบ คุณหมอก็หันกลับมาหาเดวิดที่นอนอยู่บนเตียง
\"หมอมีเรื่องที่ห้องตรวจนิดหน่อย เดี๋ยวหมอจะกลับมานะ นอนรอแป๊บเดียว\" คุณหมอออกไปจากห้อง
ทิ้งให้เดวิดยิ่งรู้สึกแย่หนักยิ่งกว่าเดิม ที่ต้องอยู่คนเดียวในห้องผ่าตัดที่ดูเวิ้งว้างสับสนนี้
\"แอ๊ดดดดดดด!\" ดูเหมือนคุณหมอจะกลับมาแล้ว...........ไม่ใช่! ใครคนนั้นไม่ใช่หมอ........หรือใช่?
เขาใส่เครื่องแต่งกายแบบหมอ แต่ทว่า....ใบหน้าของเขา...ราวกับถูกทรมานจนไม่เหลือใบหน้าของความเป็นคน
เขาล็อกประตูห้องผ่าตัด ก่อนจะย่างเท้าก้าวเข้ามาใกล้เตียงผ่าตัดที่ซึ่งเดวิดนอนตัวสั่นด้วยความกลัวขึ้นเรื่อยๆ
แต่แล้ว เดวิดก็นึกขึ้นได้ว่า สถานการณ์เช่นนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมานอนตัวสั่นอยู่บนเตียง
เขาจึงกระโดดสปริงตัวขึ้นแล้ววิ่งตรงไปยังประตูห้องผ่าตัดในทิศทางตรงกันข้ามกับชายลึกลับนั้น
\"ฉึก!\" เข็มฉีดยาเล็กๆพุ่งปักเข้าที่ต้นขาของเขา แม่นราวกับจับวาง เขาล้มลงที่หน้าประตูทางออก
ชายลึกลับเดินใกล้เข้ามาอย่างช้าๆเยือกเย็น \"ตึก.....ๆ........ๆ........ๆ........ๆ.......ๆ\"
\"อย่า....ไม่.....ช่วยด้วยยยยย!!!!\" เดวิดกรีดร้องตะโกนสุดเสียง พร้อมกับร่างกายที่เย็นวาบ
เขาไม่รู้ว่ายาที่ฉีดเข้าไปนั้นเป็นยาอะไร แต่เขารู้สึกทรมานมาก ไม่นานเท้าข้างหนึ่งของบุคคลหน้าตาประหลาด
ก็วางทาบบนศีรษะของเขาอย่างไร้ความปราณี เหมือนมันกำลังพินิจพิจารณาอะไรบางอย่าง
\"อย่า! อย่า! โอ๊ยยย!\" เดวิดถูกจับโยนไปกระแทกกับตู้กระจกที่บรรจุเครื่องมือแพทย์ไว้ \"เพล้ง!!!!!!!!!!\"
\"ตุ้บ!\" เขาตกลงมากระแทกกับพื้นห้องในเวลาต่อมาด้วยอาการมึนงง เข็มฉีดยายังคงคาอยู่ที่ต้นขาของเขา
ชายคนนั้นเข้ามาดึงเข็มฉีดยาออกด้วยความรวดเร็ว
\"ไม่! ไม่! อ๊ากกกกกกกกกกกกก!\" เข็มฉีดยาทิ่มทะลุกลางเบ้าตาของเขาผ่านลูกตาดำเข้าไปถึงเนื้อเยื่อภายใน
เดวิดครวญครางด้วยความเจ็บปวด ชายลึกลับในชุดหมอจับเดวิดนั่งบนเตียงผ่าตัดราวกับเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งของเขา
เดวิดมองอะไรไม่เห็น เนื่องจากฤทธิ์ของยาและเข็มที่ทิ่มอยู่กลางลูกตาของเขาด้วย เขาได้แต่ดิ้นทุรนทุรายบนเตียงผ่าตัด
และแล้วเสียงมีดผ่าตัดสองอันเฉือนกันไปมาดังเอี๊ยดอ๊าดทำให้เสียวฟันอยู่บนมือบุคคลอันตรายนั้นก็ดังขึ้น
\"อย่า! ได้โปรด! ใครก็ได้ช่วยผมด้วย! ไม่\" เดวิดพยายามจะลุกหนีแต่กลับถูกตบเข้าที่เข็มฉีดยา ทำให้มันฝังลึกลงไปอีก
\"อ๊ากกกกก!\" เขาล้มกลับลงบนเตียง หวาดกลัวอย่างสุดขีดแต่ไม่อาจจะขัดขืน
\"ชวิ้ง!\" หมอจอมปลอมครูดมีดสองอันอีกครั้ง ก่อนจะทิ่มอย่างสุดแรงลงไปกลางท้องแล้วกระตุกมือขึ้น
ทะลุผิวหนังด้านบนพร้อมกับกระแทกคมมีดลงไปอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนปรากฎแผลเหวอะหวะ เลือดนองอาบเตียงผ่าตัด
เสียงร้องอย่างโหยหวนของเดวิดเริ่มจางลงเรื่อยๆ แต่ฆาตกรใจโหดก็ยังไม่ยอมวางมือ เขาเอื้อมมือหยิบกรรไกรผ่าตัดขึ้นมา
สอดมันเข้าที่รูจมูกทั้งสองข้าง
\"หยะ-อย่า--อะ-อะ---ได้--โป--รด\" เดวิดสำลักเลือด
ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งยุ ชายคนนั้นใช้กรรไกรตัดเข้าที่รูจมูกตัดผ่านโพรงจมูกจนชิ้นส่วนจมูกหลุดออกมา พร้อมกับเลือดสีแดงเข้ม
ทะลักออกมาจากแผลเปิดนั้น ชายคนนั้นเก็บชิ้นส่วนจมูกไว้ในกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะผละจากศพเดินออกไปนอกห้องผ่าตัดราวกับ
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สองสามนาทีต่อมา คุณหมอผ่าตัดก็มาถึงห้องพร้อมกับแม่ของเดวิดที่แทบจะหมดสติเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
--^^^^^--------^^^^^--------^^^^---------^^^^^^^^------------------------------------------------------์NEXT-----------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น