คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Sec4 : ออกล่า
“เกิดอะไรขึ้นที่รัก!! บอกผม มองผมสิ!! บอกผมมา มันเกิดอะไรขึ้น”
นาย ไคลด์ ซิมมอนด์ ถาม หลังจากสละธุระงานทุกอย่างตรงรี่ไปรับไดล่า ลูกสาวคนเล็กที่โรงเรียน ก่อนจะกลับมาถึงบ้านตอนฟ้ามืดและได้เข้ามาเห็นสภาพห้องนอนที่หน้าต่างพังยับเยิน สายลมพัดโชยเข้ามา ทำเอาผ้าม่านโบกสะบัดรุนแรง และที่เตียงมีภรรยาของเขานั่งแผ่อย่างเหม่อลอย
“แซมไปไหน!! เขาหายไปไหนแมเรี่ยน!!” เขาเขย่าร่างเธอเบาๆ ทว่าเธอได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญและส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง
“คุณไม่ได้เห็นอย่างที่ฉันเห็น!!” เธอเอ่ยเสียงดัง ตัวสั่นเทิ้ม
“บอกผมสิ... เกิดอะไรขึ้นกับลูกของเรา!!” เขาจับไหล่ภรรยาพลางจ้องตาอย่างเฟ้นหาคำตอบ
เป็นเวลานานหลายนาที กว่าที่คำพูดจะถูกกลั่นกรองจากความคิดคำนึงของเธอ แล้วผลักดันออกมาเป็นกระแสแห่งคลื่นเสียง หลังจากตริตรองจากสถานการณ์ที่ผ่านมาเมื่อไม่นานนี้ เธอก็เลือกใช้คำจำกัดความที่เธอคิดว่าอธิบายเรื่องราวทั้งหมดได้ดีที่สุด
“ลูกของเรา - - ไม่ใช่ลูกของเรา - - เขา - - - - เขาไม่ใช่มนุษย์!!!”
เธอสะอึกสะอื้น
“คุณหมายความว่าไง ไม่ใช่มนุษย์?! แล้วเขาเป็นอะไรล่ะ!!” ไคลด์ ซิมมอนด์ก้มลงมาที่ตำแหน่งต่ำกว่าเดิมเพื่อมองหน้าภรรยาระหว่างที่พูดกันให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
“ฉะ-ฉัน - - ฉันไม่รู้!!” เธอบอกเสียงสั่นระรัว ส่วนไดล่าที่ยืนอยู่ที่ประตูห้องมีท่าทีตกใจไม่แพ้กับพ่อของเธอ
“แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนแมเรี่ยน!! แซมอยู่ที่ไหน!!?” เหงื่อจำนวนมากถูกผลิตผ่านออกมาทางรูขุมขนบนใบหน้าหวาดวิตกของเขา เมื่อแมเรี่ยนส่ายหน้าแทนการพูดตอบ
เขาก็ตรงไปที่หน้าต่างห้อง พลางชะเง้อตรวจสอบดูโดยรอบ
เบื้องล่างนั้นเป็นสวนหย่อมที่ดูมืดมัวราวกับท้องทะเลสีดำยามรัตติกาล
ไม่มีทีท่าว่าจะมีสิ่งมีชีวิตใดๆ อยู่ในบริเวณบ้าน ลมพัดแรงจนให้สัมผัสเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง เขาหันกลับเข้ามาในห้อง
“เอาล่ะ! ผมว่าเราต้องไปกันเดี๋ยวนี้เลย ... ไปแจ้งตำรวจ ...ไปกันหมดนี่แหละ…
ไดล่า...ลูกช่วยพ่อพยุงแม่ทีสิ” เขากวักมือเรียกสาวน้อยที่ยืนตัวสั่นอยู่ที่ประตูให้ก้าวเข้ามา
“ไม่ต้อง...ฉันโอเค...ฉันไม่เป็นไร” แมเรี่ยน ซิมมอนด์พยายามยันตัวลุกขึ้น
ใช้มือสองข้างปาดหยาดน้ำตาที่เป็นคราบบนแก้ม ก่อนจะโอบไหล่ลูกสาวเดินออกไปจากห้อง
“ผมจะไปเอากุญแจรถก่อนนะ”
“บรืนนนนนนน!!!!! บรืนนนนนน!!!!!” ไม่กี่นาทีต่อมา ครอบครัวซิมมอนด์ทั้งสามก็เข้ามาอยู่ในรถที่กำลังจะเคลื่อนถอยออกจากบ้าน แต่แล้วด้วยการสังเกตของไดล่า ซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะหลังก็ทำให้เธอเห็นภาพในมุมหนึ่งของบ้านเป็นคนแรก ตามมาด้วยพ่อแม่ของเธอที่กำลังเพ่งเล็งและพินิจพิจารณาภาพตรงหน้า
อะไรบางอย่างกำลังวิ่งตรงเข้ามาหาด้วยความเร็วสูงจากในสวนหย่อมที่มืดสนิทเบื้องหน้า ขายาวๆสองข้างของมันก้าวสลับกันอย่างรวดเร็วเหยียบลงบนพื้นหญ้าส่งเสียงดังฉับ! ฉับ! ตามมาด้วยเสียงร้องหวีดแหลมของมันที่พุ่งตรงมาถึงรถด้วยการกระโดดที่ไกลเหลือเชื่อและรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ
“ปึง!!!!!!!!!!!” มันทิ้งตัวลงบนหลังคารถ
“ปัง!!!!! ปัง!!!!! ปัง!!!!! ปัง!!!!!”
รถสั่นคลอนไปมา ไดล่าส่งเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
“ออกรถ!!! ออกรถเร็ว!!!!!!!!!!!!!!”
แมเรี่ยนตะโกนเสียงดัง ขณะที่หลังคารถถูกทุบแล้วทุบเล่า ทำเอาหัวใจจะหยุดเต้นทุกครั้งที่มันทุบลงมา
“บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ไคลด์เหยียบถอยหลังอย่างรวดเร็ว ทำเอาร่างของสัตว์ร้ายไถลตกจากหลังคารถมาที่กระโปรงหน้ารถ และทุกคนในครอบครัวซิมมอนด์ก็ได้ประจักษ์แก่สายตาว่าสัตว์ร้ายที่กำลังแยกเขี้ยวและส่งเสียงขู่แหลม จ้องเขม็งผ่านกระจกรถมาด้วยดวงตาสีแดงชวนขนลุกขนพองนั้น ก็คือ แซม
ลูกชายของพวกเขานั่นเอง
“โอ...พระเจ้า!!” ไคลด์และไดล่าทำตาโตและอ้าปากค้างด้วยความตกใจและด้วยความตระหนักเข้าใจแล้วว่าเหตุใดแมเรี่ยนจึงตกอยู่ในสภาพเฉกเช่นตอนที่พวกเขากลับมาถึง
“วี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!” แซมส่งเสียงขู่และแยกเขี้ยว น้ำลายเหนียวข้นไหลเยิ้ม ก่อนจะเริ่มทุบกระจกรถอย่างบ้าคลั่ง
“ออกรถ!!!! ไป!! เร็วเข้า!!!!!!!!!!!!!”
แมเรี่ยนร้องด้วยความเสียขวัญ สภาพของแซมตอนนี้น่ากลัวยิ่งกว่าตอนกลับมาจากบ้านเสียอีก ตอนนี้เขามีพฤติกรรมราวกับสัตว์ป่า และนั่น... ที่ข้างหลังมีเนื้องอกออกมาเป็นหางยาวราวกับแส้ โอ... แซม .... นี่มันเกิดอะไรกับลูกกันแน่??
“เพล้งงง!!”
ไม่ทันได้คิดต่อ กระจกรถก็ถูกทุบจนแตกกระจาย พอๆกับที่กรงเล็บกระชากตัวแมเรี่ยนออกไปจากที่นั่ง ลากตัวตกลงมาที่พื้น
“ม่ายยยยยยยย!!!!!
แซม!!
อย่าทำแม่!!
ไคลด์!!
ช่วยด้วย!!!!
อ๊อกกก!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ~~!!!!!!!”
กรงเล็บจิกฝังลึกเข้าที่หน้าอกของแมเรี่ยนตามด้วยเสียงถูกแหวกดัง แคว้ก!
และภาพของปอดกับหัวใจที่ล้นออกมาตามช่องเปิดนั้น เลือดแดงฉานพุ่งผุดปานน้ำพุ
เจิ่งนองทั่วพื้น ไคลด์ ซิมมอนด์ตัวสั่นรัวยิ่งกว่าโทรศัพท์มือถือรุ่นไหนๆอยู่หลังพวงมาลัยคนขับ
“พ่อคะ!!!!!!!!!!!!! พ่อคะ!!!!!!!!! หนูกลัว” ไดล่าสะอื้น
“ไม่ต้องกลัวนะลูก!! พ่ออยู่นี่!!” ไคลด์มองหน้าลูกสาวด้วยสีหน้าที่พยายามส่งพลังงานแห่งความรู้สึกดีไปให้ แต่ดูทว่าคงไม่ได้ทำให้ไดล่ารู้สึกเช่นนั้น เพราะเธอกลับเหลือบไปเห็นแซมที่กำลังควักตับของแม่ของเธอขึ้นมากัดกินส่งเสียงดัง แจ๊บ! แจ๊บ! อย่างเอร็ดอร่อย เลือดไหลเยิ้มเปรอะปากและคอของแซมที่ไม่สนใจสิ่งใดรอบตัวนอกจากการกิน
“คาดเข็มขัดนิรภัยซะลูก!!”
“บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!” รถถอยออก ก่อนจะตีวงเลี้ยวมุ่งหน้าห่างออกมาจากบ้าน โดยมีเป้าหมายคือสถานีตำรวจ แต่ทว่า ยังไม่ทันถึงสถานีตำรวจ ระหว่างทางก็มีสภาพบ้านช่องที่ไฟไหม้หรือถูกทำลายยับเยิน ซากรถที่ไฟลุกโชน ซากศพที่ถูกกัดกิน และ พวกติดเชื้อแบบแซมนับร้อยวิ่งไล่กัดคนทั่วเมือง!!!
ความคิดเห็น