คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : chapter 06 :: 40%
"เห้ย" เรียวาสวยเบิว้าทันที
หลัรับรู้ว่าห้อที่ำลันอนอยู่ไม่ใ่ห้ออัวเอ แบฮยอนรีบสำรวเสื้อผ้าัวเออย่าเร็วว่ายัอยู่รบีไหม
หลัาเห็นว่าัวเออยู่ในสภาพเิมเมื่อืน็ถอนหายใออมาอย่าโล่อ
เาไม่ไ้ิว่าัวเอะถูปล้ำหรือทำมิีมิร้าย
เพราะเายัไเา็เป็นผู้าย
แ่สิ่ที่ลัวือวามหวัีอเ้าอห้อที่อาะลัวเาเหนียวัวเลยใีมาเ็ัวและปลี่ยนเสื้อผ้าให้เหมือนในละรที่แบฮยอนเห็นบ่อยๆ ึ่แบฮยอนิว่าว่าารระทำแบบนี้อาทำให้เาสบายัวริแ่ไม่สบายใ
ใระไปอบให้นอื่นถอเสื้อผ้าถ้าเราไม่รู้สึัว
"แบฮยอนเป็นอะไร"
านยอลที่ำลัแ่ัวอยู่รีบวิ่มาที่ห้อนอนทันที่ที่ไ้ยินเสียนัวเล็
ภาพหน้าท้อแร่ที่เ็มไป้วยิแพแน่น
ๆ ระแทใส่สายาแบฮยอนอย่าั
น้ำลายเหนียวถูลืนลอย่าฝือเพราะภาพนัสูที่สวมเพียาเยีนส์สีเ้มแถมอบั้นในยัโผล่ออมาให้เาใเล่น
ส่วน่วบนยัมีหยน้ำที่เาะไปทั่วแผอ ยิ่ทำให้แบฮยอนนึอยาะลอัที่หน้าอนั้นสัรั้ เาอยาะลอูว่ามันะน่าูแ่ไหนถ้ามีรอยฟัอแบฮยอนบนอแน่นๆนั้น
"ปะ ... เปล่า" แบฮยอนส่ายหัวเบา
ๆ หลัาไ้สิ
มือเรียวับผ้าห่มมาลุมโปทันทีเพื่อหลีเลี่ยารสบาและินาารที่ไร้อเอัวเอเมื่อมอร่าายออีน
“ร้อะเสียัะไม่เป็นไรไ้ไ
แล้วะุมโปทำไม ออมามันะหายใไม่ออ” านยอลนั่ลบนเีย้าแบฮยอน
แล้วพยายามะึผ้าห่มที่นัวเล็เอามาุมโป่ออ
“ฮือ ไม่เอา านยอลออไป่อนนะ
เี๋ยวเราอล้าหน้าแปบ แล้วะออไปหา” นัวเล็ึผ้าห่มไว้แน่น เายัไม่พร้อมเผิหน้าับานยอลในสภาพนี้
“เออ
ั้นไปอาบน้ำให้เรียบร้อยเลย าเใส่ัวเ่าไป่อนส่วนเสื้ออยู่ในู้หาเอาัวเล็ๆละัน
เออบ๊อเอร์็อยู่ในลิ้นันะ”
“เราลับไปอาบที่ห้อ็ไ้” บ้าไปแล้วะให้ใส่เสื้อผ้าานยอลเนี้ยนะ ฮือไม่เอาหรอเิน อนนี้ถ้าทำไ้เาแ่อยาะล้าหน้าแล้วลับห้อัวเอให้เร็วที่สุ
“อาบอยู่นี่แหละ ะไ้พาไปิน้าว่อนลับห้อ”
“ลับไปอาบที่ห้อแล้ว่อยไปิน็ไ้นิ”
“แบฮยอน อย่าื้อ”
"__" เสียเ้มออีนทำให้แบฮยอนยอมเียบทันที
นี่ไม่ไ้ลัวเลยนะ แ่ี้เียเถียานยอลเยๆ
“อี 20 นาทีะเ้ามาู ถ้ายัอยาลับห้อีๆ ็อย่าให้เห็นว่ายัอยูุ่เิม เ้าใไหม” านยอนมอนัวเล็ที่เียบไป
นื้อ้อเอแบบนี้ พูี ๆ แล้วไม่อบ แล้วไอ้ทีู่่อย่าิว่าเาไม่ล้าทำนะ
“ฮืม เ้าใแล้ว านยอลออไปไ้แล้ว
เราหายใไม่ออ” บอแล้วว่าไม่ไ้ลัว
แ่เรใอยู่ห้อเา้อทำามเา
“็บอให้เอาผ้าห่มออ” มือหนาแล้ึผ้าห่มเบา ๆ หวัว่าอีนยอมปล่อย
"ไม่ านยอลออไปเราถึะเอาออ ไปเลย”
“เออ ไป็ไ้วะ”
แบฮยอนถอนหายใออมาอย่าโล่ใ
หลัาไ้ยินเสียปิประู แบฮยอนิ้นไปมาบนเียพร้อมับส่เสียหวีเบา ๆ
ทั้ที่ยัไม่เปิผ้าออ หน้าหวานบลับหมอนแล้วฟัไปมาหวัว่า่วยให้เาไ้สิมาึ้น
หลัาสบสิอารม์ไ้มือเล็็ับผ้าที่ลุมโปอยู่ไว้แน่น่อนะนับถอยหลัในใ
3
2
1
พรึ่บ …
“ฮืออออ านยอลอย่าแล้ ออไป”
หน้าานยอลที่อยู่ใล้ ๆ นั้นเือบทำให้นัวเล็็อายหลัาเปิผ้าห่มออ มือบารีบันหน้าานยอลอออย่าไว
หลัรับรู้ว่าระยะห่าอเราสอนมันใล้ันเินไป ไหนบอว่าออไปแล้วๆไ
แล้วที่เาีิ้นอยู่บนเียเมื่อี้านยอลนเห็นหมแล้วสิ แบฮยอนอย่าาย เาอายเินว่าะมอหน้าานยอลแล้ว
านยอลไ้แ่หัวเราะในลำอเมื่อเห็นนัวเล็ทำหน้าอใส่เาทั้ๆที่หน้าแแ๋
มีำไหนที่อธิบายภาพรหน้าานยอลไ้มาว่าำว่าน่ารัไหม านยอลอยารู้ ำว่าน่ารั
มันไม่พอับภาพที่เห็นรหน้าริ ๆ เาิถูแล้วที่อยู่แล้นัวเล็
ริๆ็อยาะเนียนฟัแ้มาวๆนั้นสัรั้ถ้าไม่ิว่าอีนเอามือมาันหน้าเาออ่อน
“ำ็ไล่ สอำ็ไล่ นี่เ้าอห้อนะ” ว่าแล้ว็ลุึ้นยืน
แล้วหยิบเอาผ้าห่มมาปิหัวนัวเล็ไว้ แล้วเินออไปาห้อ
พร้อมับหัวเราะที่ไ้แล้นัวเล็ไ้ั่ใ
แบฮยอนนอนเป็นไ่าแ
ว่าอีนโรธเาหรือแ่พูประเาเย ๆ เือบะรู้สึผิอยู่แล้วที่เอาแ่ไล่านยอล
แ่พอไ้ยินเสียหัวเราะอานยอลแล้ว แบฮยอนว่าานยอลพอใมาว่าที่ไ้แล้เา
ฮึ! อย่าให้ถึทีเาบาแล้วัน
หลัาเห็นว่านัวสูเินออไปแล้ว แบฮยอน็ถอนหายใออมาอย่าโล่ใ ภาพเหุาร์เมื่อืน่อยๆไหลออมาเป็นา ั้แ่ที่เาื่นมาอนหนัใล้บ เาึหันไปถามานยอลว่าเาหลับนานหรือยั ทำไมานยอลไม่ปลุ านยอล็บอว่าเ้าัวไม่เห็นว่าเาหลับ รู้อีที็อนหนัใล้บแล้ว ำอบอานยอลทำเอาแบฮยอนรู้สึน้อยในิ ๆ านยอลอบหนัเรื่อนี้มานไม่ไ้สนใเา พอออาโรหนัานยอลอให้เาไปทำรามยอลให้ิน่อนแล้ว่อยลับห้อ แบฮยอนเลยามานยอลลับอนโ พอินเสร็านยอล็อไปอาบน้ำ่อนแล้ว่อยไปส่พอนึถึอนนี้แบฮยอน็รู้ว่าเาเผลอหลับไปอนานยอลอาบน้ำ แ่ทำไมานยอลไม่ยอมปลุเาละ ทำให้เา้าที่ห้อานยอล บนเียานยอล แล้วที่สำัเมื่อืนานยอลนอนที่ไหน
ความคิดเห็น