คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ในความทรงจำของผม
ชั้นป.6/3 ปีการศึกษา 46
โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
"เหอะๆขึ้นป.6แล้วเหรอเรา"เสียงของเด็กคนหนึ่งรำพึงกับตัวเองเบาๆ
ผมเป็นเด็กที่ย้ายมาปีที่แล้ว ปีที่แล้วผมอยู่ป.5/3 ปีที่แล้วผมเป็นเด็กใหม่มาอยู่ได้ปีเดียวนอกจากเพื่อนที่รุจักกันในห้องแล้วก้อไม่มีคัยสนิทกับผมซักเท่าไหร่ จะเรียกว่าไม่รุจักเพื่อนห้องอื่นเลยก้อได้
คัยมานมานจากห้องเราม่างว๊า???
ผมถามตัวเองพลางกวาดตามองไปรอบๆห้อง
ตอนนี้ยังเช้าอยู่ก้อไม่ค่อยมีคัยมาเท่าไหร่ แต่ตอนผมมามีผู้หญิงที่มาจากห้องผม 2 คน
คนนึง ชื่อ ส้ม เทอคนนี้เด็กเรียนขนานแท้ครับท่าน
ถึงแม้ว่าหล่อนจะไม่ได้ใส่แว่น แต่หน้าตาที่ไร้การแต่งเติม ตาที่ตี่จนผมไม่สามารถเดาได้ว่าเทอหลับหรือเทอตื่นอยู่ ผมตรงของเทอที่รักษากฎระเบียบอย่างเคร่งครัดนั้นก้อทำให้ผมมั่นใจว่า เทอนี่แหละเด็กเรียนตัวเจง
" ส้ม........เหนบุ้งมั้ยอ่า" มาแล้วครับเพื่อนร่วมชั้นปีที่แล้วของผมอีกคนที่ต้องมาร่วมเวรร่วมกรรม เอ้ย ร่วมชะตากันอีก 1 ปี
" อ่อ....บุ้งมา 7 โมงเช้าน่ะ" ยัยส้มตอบแบบอืดๆ
"เออเจงด้วยดิ่ คบกะมานมาตั้งนานจำไม่ได้เลยว่ามานมา 7 โมงเช้าทุกวัน" อิมบ่น
-*- ผมคิดในใจว่า เทอนี่เอ๋อ เสมอต้นเสมอปลายจิงๆเลยนะ
เทอคนนี้ชื่ออิม คับเจ๊แกก้อเรียนดีใช้ได้เลยล่ะ ถึงแม้ว่าเจ๊แกจาไม่ได้เปนที่ 1 ของห้องแต่ก้อเปนคนที่มีบุคลิกเปนผู้นำแม้ว่า ในบางครั้งเจ๊แก จะขี้หลงขี้ลืมถือดินสออยู่แต่ก้อหาดินสอ ทั้งๆที่มานอยู่ในมือนั่นแหละ ในบางเวลาเจ๊แกก้อเอ๋อได้ใจผมเลยล่ะ
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยสนิทกะอิมซักเท่าไหร่ แต่ผมจำเทอได้เพราะว่าเทอคือเพื่อนของยัยนิด ซึ่งปีที่แล้วตกเป็นข่าวว่าเป็นแฟนกะเด็กหม่ายอย่างผม T_T แต่ผมบริสุทธิ์น้า
คัยจาไปคบกะยัยนิดล่า ยัยนั่นโหดมากๆแล้วผมก้อยังเด็กนะ
แต่ช่างเหอะยังงัยยั่ยนั่นก้อไม่ได้อยู่ห้องนี้ รอดตัวแล้วเราเฮ้ออออ...........
มาเม้าท์เรื่องยัยอิมต่อการดีก่าคับ ปีที่แล้วหล่อนน่ะชอบล้อผมกะยัยนิดเรื่อยเลย
หน้าตายัยนี่ก้อใช้ได้นะ ถ้าอิมไม่คล้ำล่ะก้ออิมจาน่ารักเลยล่ะ 5555+ คิดไปได้นะเรา
ถึงแม้ว่าเทอจะหน้าตาธรรมดาๆ ก้อเหอะแต่ปีที่แล้วชั่วโมงเกษตร ซึ่งต้องเรียนอีกตึกนึงอ่ามีคนบอกรักเทอด้วยล่ะ คุณคงสงสัยชั่ยมั้ยคับว่าผู้หลงผิดคนนั้นเป็นคัย
ผู้หลงผิดคนนั้นคือไอ้ โต้งคับ หนุ่มหน้าตี๋ ตัวสูงโย่ง ตามานอ่าเล้กอย่างกะเม็ดก๋วยจี๊คัยเหนก้อคงรุได้ทันทีล่ะคับว่ามานเปงอาตี๋ขนานแท้
เรื่องนี้ทำให้ยัยอิมจากที่เอ๋ออยุ่แร้วหลายเป็นเอ๋อหนักเข้าไปอีกเลยคับ
ต้องใช้เวลาเกือบ 1 อาทิตย์เต็มๆกว่ายัยนี่จะหายไปเปงปกติ
แล้วคนก้อเริ่มทยอยกานเข้ามา
แล้วในที่สุดผมก้อหาเพื่อนที่เป็นผุชายได้ซักที คนแรกเลยมานชื่อไอ้ป้องคับตัวมานนี่มืดได้ใจผมมากเลยล่ะ อีกคนเหรอคับมานชื่อไอ้เอิธคับไอ้นี่มานเปงคนอืดฉืดอย่างรุ่นแรง
ช่วงเช้าของเราถุกเบรกด้วยเพลงโรงเรียนเพื่อนเตือนว่า "พวกแกต้องเข้าแถวแล้วนะโว้ย" นี่คือความคิดของซีดาน ( อาจารย์ปกครองประจำโรงเรียน ) ทุกคนคงอยากรุว่าทามมายนักเรียนที่นี่ถึงเรียกจารยืปกครองคนนี่ว่าซีดานชั่นมั้ยคับ ตอนผมมาใหม่ๆผมก้อสงสัยอยู่หรอก ผมเลยไปถามไอ้อิม อิมมานเลยบอกให้ไปดูที่หัวซีดานดิ่ โอ้วววว แล้วผมก้อพบกับความจริงอีกข้อของโลกนี้ว่าหัวของซีดานเนี่ยใช้แทนกระจกได้เลย ถึงแม้ว่าจารย์เค้าจามีผมอยู่เปงหย่อมๆก้อเถอะ
หลังจากเข้าแถวเสจแล้วมันก้อต้องขึ้นมาที่ห้องเรียน
จารย์ประจำชั้นผมเป็นคนดูแล้วใจดีมากปีนี้มีเด่ะหม่ายเข้ามาด้วยล่ะ มานมีเพ่เข้ามาปีที่แล้วพร้อมกะผมหน้ามานเอ๋อมาก เมื่อคุยกะมานก้อเป็นจิงตามคาดคับ มานเอ๋อได้ใจผมเจงๆเลยอ่า
แล้วไอ้เอ๋อก้อแนะนำตัวของมานเสจแล้วจารย์เค้าให้จับกลุ่มทำเวร
" เฮ้ยไอ้ต่อ แกมาอยู่กะช้านมั้ย วะ " ไอ้ป้องถาม
"....." ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบ
"เทอๆ" มีคัยบางคนเรียกผม
"หือ....." ผมมองกลับไป
"ไปอยู่กลุ่มเดียวกะเค้านะขาด 2 คนพอดี" อิมชวน
" -*-~"
"นะ นะชั้นไม่อยากได้พวกชั่วๆมาอยู่เวรเดียวกะชั้นอ่า" อิมอ้อนวอนเต็มที่
" เออๆ ก้อได้วะ"ผมตอบรับไปแล้ววว
" เอ้าๆนักเรียนจัดกลุ่มกันได้แร้ว ก้อจัดที่นั่งเลย" จารย์สั่ง
โต๊ะประมาณ 8 ตัวถูกจัดนำมาวางเรียงกันเป็นกลุ่มอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
ตอนแรกอิมก้อนั่งข้างส้มอยู่หรอกแต่.........................
"อิมลุก"เสียงผู้หยิงคนนึงที่ผมคิดว่าน่าจาชื่อเจนนะ
"ไมอ่า"อิมถาม
"เค้าจานั่งข้างส้มอ่า"เจนทำเสียงอ้อน
"ไม่อ่า ชั้นจานั่งข้างส้มชั้นไม่อยากนั่งข้างผุชายอ่าเจน"ผมน่ารังเกลียดขนาดนั้นเลยเหรอคับคุณอิม
"เฮ้ยยย...แต่ผุชายมานก้อไอ้ต่อที่เคยอยู่ห้องเดียวกะแกน้า"
"ไม่...ชั้นไม่อาววววว"อิมตอบหนักแน่น
"ไม่ลุกเหรอ"เจนทำหน้ามีเลศนัย
"นี่แนะ"มือของเจนจี้เข้าที่เอวของอิม
โครมมมมมมมมมมมมมมม
อิมตกเก้าอีกคับทั่นตกอย่างเดียวไม่พอเจนยังไม่รามือจี้อิมไม่หยุด
จนกระทั่ง......หัวของอิมมาอยู่บนตักของผม
" ยอม............ยอมแล้วค่า" ยัยนี่ยังไม่รู้ตัวแล้วผมจาทำงัยได้ล่ะคับ
“เอ่อ..........เทอ” ผมอ้าปากจะพูด
“หือ” อิม...หันมา ยังไม่รุตัวอีกเหรอวะ
“....”ผมมอง
“เหอๆ............ขอโทดค่า” ยัยอิมรุตัวแล้ว เฮ้อ........ความรู้สึกช้าจิงๆเลยนะคุณเทอ อิมแอบหน้าแดง
“ เอ้านี่กระเป๋าจ๊ะฉันย้ายให้เรียบร้อยเลยเหนมั้ย มีบริการส่งถึงที่”เจนพูดขึ้นอย่างอารมดีกับชัยชนะของเทอ
“ยัยบ้าเอ้ยยยยยยยย”อิมสบถ
ในที่สุดวันนั้นอิมก้อยอมแพ้
แล้วยัยอิมก้อต้องนั่งข้างผมอย่างช่วยม่ายได้
ความคิดเห็น