ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ไดนาดิน
เธอมอทอมที่พาเธอมาบ้านหลัหนึ่ ในย่านนพลุผล่าน ผสานับฝนที่ปลอยๆ ลิ่นเลืออแ่ละนปนเปไปหมเธอย่นมู
ยี๋!! เหม็น! ทำไมเลือมนุษย์รวมันมันเหม็นนานี้!!
"ทอมบ้านใระ?" เธอถามทอเาูมือเธอเ้ามาในบ้านที่มัเิ้ลสร้าอย่าเียบๆ ไหนว่าไม่อบพวมัเิ้ลไ?
พามาทำไมันหล่ะเนี่ย
"บ้าน....พอเอร์" เามีแววาและน้ำเสียแ็ร้าวึ้น มือทีุ่มมืออเธอบีบแน่น เธอรับรู้ถึลื่นอารม์ที่ไม่ที่มือเล็วาทาบมือให่และบีบเบาๆ เธอไม่รู้หรอว่าเิอะไรระหว่าเาับระูลพอเอร์ แ่นั่นแหละ....อย่าให้ทอมระเบิเลยะีว่า เพราะเธอเยเห็นเา่าผู้วิเศษ้วยันเอมาแล้ว.....น้ำเสียและแววนที่นิ่นน่าลัว เหยียบย่ำศพที่วาทาอย่าไม่เหลียวแล.....
"แอ๊!! ๆๆ" เสียเ็ทารรหน้าทำให้เธอเผลอยิ้มออมา ทาร....ือสัาารเริ่มีวิใหม่ เป็นสิ่ที่ีอพ่อแม่เสมอ
"น่ารััเลยนะ หนูน้อย" เธอมอเ็ที่อยู่ในเปลเล็ๆ เ็ทารที่เหมือนพึ่เิมอเธอ้วยวาสีเียวมร น่ารัน่าัะมัเลย!
"อย่าไปใล้มัน" ทอมพู้วยน้ำเสียที่มีแ่วามเลียัเาระุมือเธอเบาๆ เาเลียเ็นนี้หรอ....
"่ะทอม" เธอถอยออมายืน้าเาแ่โยี ทอมยไม้ายสิทธิ์ึ้น....ไม่...
"อามีล....." เาถามเธอแ่สายาลับไม่ละไปาเ็ทารที่มอเาาแป๋ว เาำไม่ายสิทธิ์แน่นว่าเิม สายาที่อาาเสมือนอยา่าให้าย
"ะ?"
"ถ้าเราเปลี่ยนอนาไ้ แ่เรายัอยา่านที่วาทาเรา เราวระทำยัไหรอ"
เปลี่ยนอนา.....อีแล้วหรอ......
"....... ถ้าเราเปลี่ยนอนาไ้ ไม่อยาให้มันพัเพราะารัสินใเพียั่วรู่อเราหรอ่ะ" เธอยิ้ม.....ำถามแบบนี้เธอเยไ้ยินมา่อน ารอบรัวที่าไปไลแสนไล เศษเสี้ยววามทรำที่ปวร้าวอเธอ
'อามีล!! ถ้าพี่เปลี่ยนอนาไ้ พี่เลียใรวรัารเลยไหม'
'ัารไปเลยพี่๋า!!!'
วามพินาศอไนาิน
'อะ....อามีล'
'พะ พี่ะ!!!!!' ไม่!! มัน้อไม่เป็นแบบนี้ พี่๋า.....
"อามีล"
เฮือ!!!
" ่ะ! ะ? " ทอมที่มอเธอนิ่ เาลไม้ายสิทธิ์ลแล้ว เธอะไม่ัสินใแบบนั้นอี
ทอม...้อไม่เป็นเหมือนพี่ายเธอ
ไม่....้อไม่เหมือน
"บาทีารเปลี่ยนแปลอีอาะเป็นผลีับเรา็ไ้นะะ แ่บา.....ที็วรปล่อยในแบบที่มันเป็น" เาถอนหายใเียบๆ ่อนที่ะลูบหัวเธอ
"อื้ม.....ไม่ำเป็น้อทำแบบเิม" เาพาเธอลับาบ้านพอเอร์....รอแล้วนะหนูน้อย.... เธอมอทอมา้านหลัแผ่นหลัที่เสมือำแพหนาที่พึ่ไ้เสมออเธอ
ยี๋!! เหม็น! ทำไมเลือมนุษย์รวมันมันเหม็นนานี้!!
"ทอมบ้านใระ?" เธอถามทอเาูมือเธอเ้ามาในบ้านที่มัเิ้ลสร้าอย่าเียบๆ ไหนว่าไม่อบพวมัเิ้ลไ?
พามาทำไมันหล่ะเนี่ย
"บ้าน....พอเอร์" เามีแววาและน้ำเสียแ็ร้าวึ้น มือทีุ่มมืออเธอบีบแน่น เธอรับรู้ถึลื่นอารม์ที่ไม่ที่มือเล็วาทาบมือให่และบีบเบาๆ เธอไม่รู้หรอว่าเิอะไรระหว่าเาับระูลพอเอร์ แ่นั่นแหละ....อย่าให้ทอมระเบิเลยะีว่า เพราะเธอเยเห็นเา่าผู้วิเศษ้วยันเอมาแล้ว.....น้ำเสียและแววนที่นิ่นน่าลัว เหยียบย่ำศพที่วาทาอย่าไม่เหลียวแล.....
"แอ๊!! ๆๆ" เสียเ็ทารรหน้าทำให้เธอเผลอยิ้มออมา ทาร....ือสัาารเริ่มีวิใหม่ เป็นสิ่ที่ีอพ่อแม่เสมอ
"น่ารััเลยนะ หนูน้อย" เธอมอเ็ที่อยู่ในเปลเล็ๆ เ็ทารที่เหมือนพึ่เิมอเธอ้วยวาสีเียวมร น่ารัน่าัะมัเลย!
"อย่าไปใล้มัน" ทอมพู้วยน้ำเสียที่มีแ่วามเลียัเาระุมือเธอเบาๆ เาเลียเ็นนี้หรอ....
"่ะทอม" เธอถอยออมายืน้าเาแ่โยี ทอมยไม้ายสิทธิ์ึ้น....ไม่...
"อามีล....." เาถามเธอแ่สายาลับไม่ละไปาเ็ทารที่มอเาาแป๋ว เาำไม่ายสิทธิ์แน่นว่าเิม สายาที่อาาเสมือนอยา่าให้าย
"ะ?"
"ถ้าเราเปลี่ยนอนาไ้ แ่เรายัอยา่านที่วาทาเรา เราวระทำยัไหรอ"
เปลี่ยนอนา.....อีแล้วหรอ......
"....... ถ้าเราเปลี่ยนอนาไ้ ไม่อยาให้มันพัเพราะารัสินใเพียั่วรู่อเราหรอ่ะ" เธอยิ้ม.....ำถามแบบนี้เธอเยไ้ยินมา่อน ารอบรัวที่าไปไลแสนไล เศษเสี้ยววามทรำที่ปวร้าวอเธอ
'อามีล!! ถ้าพี่เปลี่ยนอนาไ้ พี่เลียใรวรัารเลยไหม'
เ็ายวัยสิบเ็ปีที่ถามน้อสาว้วยวามระือรือล้น เธอในวัยสิบปีปีที่ำลัินนมอบพี่าย้วยวามสนใ ้วยวามที่เป็นเ็และอบไปเพราะเ้า้าพี่าย
'ัารไปเลยพี่๋า!!!'
ถ้าลับไปไ้เธอ....ไม่วรไปบอเาอย่านั้น เพราะนั่นือุเริ่ม้นอทุอย่า
วามพินาศอไนาิน
'อะ....อามีล'
ร่าวัยสิบเ้าปีอพี่ายบัเิเล้า ที่เลือเ็มัว แน้าวาาแหว่ เินวนเมาหาเธอ พี่าย!! เธอวิ่เ้าไปหาเา ทำไม! ทำไมเป็นแบบนี้หล่ะ
'พะ พี่ะ!!!!!' ไม่!! มัน้อไม่เป็นแบบนี้ พี่๋า.....
"อามีล"
เฮือ!!!
" ่ะ! ะ? " ทอมที่มอเธอนิ่ เาลไม้ายสิทธิ์ลแล้ว เธอะไม่ัสินใแบบนั้นอี
ทอม...้อไม่เป็นเหมือนพี่ายเธอ
ไม่....้อไม่เหมือน
"บาทีารเปลี่ยนแปลอีอาะเป็นผลีับเรา็ไ้นะะ แ่บา.....ที็วรปล่อยในแบบที่มันเป็น" เาถอนหายใเียบๆ ่อนที่ะลูบหัวเธอ
"อื้ม.....ไม่ำเป็น้อทำแบบเิม" เาพาเธอลับาบ้านพอเอร์....รอแล้วนะหนูน้อย.... เธอมอทอมา้านหลัแผ่นหลัที่เสมือำแพหนาที่พึ่ไ้เสมออเธอ
เายั้อารเธอ ไม่ทิ้เธอ เธอะปป้อเา ้วยเียริ์อไนาินและ้วยีวิอเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น