เจ้าปลาน้อย

*****นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนและแรงบัลบาลใจจากการอ่านนิยายหลายๆเรื่องจึงก่อเกิดเรื่องนี้ขึ้นมา อาจมีเนื้อหาคล้ายหรือแตกต่างกันไปในแต่ละตอน****

***********นิยายเรื่องนี้อาจคล้ายนิยายหลายเรื่องมารวมกันเพราะนักเขียนได้แรงบันดาลใจจากการอ่านนิยายหลายๆเรื่อง*****

××××××ติได้ ออกความเห็นได้ไรท์ไม่ว่า แต่หากบอกว่าคล้ายเรื่องนี้เรื่องนี้กรุณาย้อนไปอ่านด้านบน บอกว่าคล้ายได้ค่ะ แต่ไรท์อยากรู้เหตุผลด้วย กรุณาชี้แจ้งว่าเหมือน คล้าย อย่างไร เรื่องอะไร ตรงไหน ขอบคุณค่ะ ×××××

******ยํ้าอีกครั้งเรื่องนี้เป็นเพียงจินตานาการของนักเขียนบวกความมโนเล็กน้อย คอมเม้นติหรือเเนะนำได้ไม่ว่า บอกเหมือนคล้ายเช่นไรต้องบอกเหตุผลทุกครั้งนะคะ*******

“กลับบ้านปลอดภัยนะจ๊ะนํ้า” หญิงสาวนักการบัญชีกล่าวยิ้มๆกับเพื่อนของเธอ

“เธอก็เช่นกัน ฉันไปนะ” หญิงสาวโบกมือลาเพื่อนแล้วเดินจากมา

ยิ่งเดินมาเรื่อยๆทางยิ่งมืดขึ้น ท้องฟ้ายามคํ้าคืนไร้ดวงดาวเเม้เพียงดวงเดียว หญิงสาวในชุดพนักงานบัญชีเดินไปตามทางที่เริ่มรู้สึกแปลกๆขึ้นเรื่อยๆ

“แกจะหนีไปไหน” เสียงคล้ายคนเมาตะโกนดังมาจากตรอกที่เสี่ยวเป้าต้องเดินผ่านเพื่อกลับบ้าน เธอไม่มีทางเลือกเพียงต้องเดินเข้าไปเท่านั้น

ปัง!

“กรี๊ดดดดดด” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งกรีดร้องขณะได้ยินเสียงลูกปืนดังขึ้น ร่างของเธออยู่ห่างกระสุนที่ตกอยู่ไม่ไกลนัก ชายคนเมาเพียงยิงขู่ที่พื้นเท่านั้น ตัวเสี่ยวเบาเองก็ปิดปากป้องกันเสียงร้องของเธอจะเล็ดรอดไปใหห้มันได้ยิน

“บอกว่ามันอยู่ไหน! ไม่งั้นเธอไม่รอดแน่” ชายคนเมาขู่หญิงสาว

“ฉัน ฉัน ฉันไม่รู้! ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด” หญิงสาวอ้อนวอน

“ถ้าเธอไม่บอกฉันฆ่าเธอแน่! บอกมา!"

“ไม่ ไม่ ฉันไม่รู้จริงๆ อย่าฆ่าฉันเลยนะ ขอร้องล่ะ....” หญิงสาวพูดพร้อมนํ้าตา

ทันใดนั้รรถยนต์สีดำก็ปรากฎออกมา เมื่อประตูเปิดปรากฎผู้ชายหน้าตาหลอเหลาคนหนึ่ง

“ปล่อยเถอะซะ ตำรวจกำลังมาจับแกแล้ว” ชายหนุ่มกล่าวเสียงนั้นเต็มไปด้วยเเรงกดดันแปลกขนาดเสี่ยวเป้าที่หลบอยู่ยังสัมผัสได้

“แกเองสินะ ได้ งั้นฉันฆ่าแกก่อนตำรวจพวกนั้นจะมาถึงที่นี่” คนเมากล่าวปืนในมือยกขึ้น

“อย่างนั้นมาลองกันสักตั้ง” ชายหนุ่มพูด เขาเข้าแย่งปืนกับคนเมาด้วยท่วงท่าคล่องแคล่ว จริงๆแล้วชายหนุ่มต้องการท่วงเวลาสักพักก่อนตำรวจจะมา

นํ้าหรือนํ้ารินที่ยืนหลับอยู่ก็อดเดินออกมาดูไม่ได้ เธอระวังอย่างมากในการจะก้าวถอยหลังออกไป เธอรู้ดีว่าเหตุการณ์นี้เธอไม่ควรยุ่งเกี่ยว ขณะที่เธอกำลังหันหลังหนีอยู่นั้นเสียงกดังลั่น

ปัง!

ร่างหญิงสาวนักบัญชีวัยสี่สิบห้าปีทรุดลงโดยไม่รู้ตัว ความเจ็บปวดทำให้เธอแทบขาดใจ เลือดสดๆเริ่มไหลซึมออกมาจากร่างกายของเธอ ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงปีนและเห็นหญิงสาวล้มลงก็รีบกระแทกมือคนร้ายที่เมาจนปืนหลุดออกเขาพุ่งเข้าไปดูหญิงสาวทันที ส่วนผู้หญิงอีกคนหนีไปแล้ว

“คุณๆ คุณทำใจดีๆไว้นะ”

ภาพในสายตาของเสี่ยวเป้าเริ่มเลือนลาง ก่อนโลกดับมืดเธอเห็นใบหน้าของชายหนุ่มผู้หนึ่งชัดแจ้งในวินาทีสุดท้ายของชีวิตแล้วโลกก็ดับไป

เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอก็อยู่ในโลกประหลาดใบหนึ่ง ในนี้ทั้งใสและเหนียวเหนะหนะไปหมดแต่กลับให้รู้สึกอบอุ่นแปลกๆเหมือนืุกส่วนเชื่อมโยมกับโลกใบใน เมื่อมองดูเธอดีๆแล้วรอบตัวมีเพียงของเหลวมากมายตัวเธอเองก็รู้ลึกเหมือนของเหลวพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งของเธแ

นี่ที่ไหนกัน?

นํ้ามองโลกนี้อย่างงงงวยไม่สามารถพูดสิ่งใดออกมาได้

“มีใครอยู่บ้างมั้งคะ...??"

เงียบ.......

“ช่วยด้วย ฉันอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้”

เงียบ........

เธอรู้สึกหมดอาลัยตายอยากนั่ง ไม่สิ อยู่ที่เดิมอย่างเสียไม่ได้รู้สึกว่าอย่างไรก็ไม่มีใครได้ยอนเธอแน่

ใช่ เป็นเช่นนั้นจริงๆ ทุกอย่างเป็นเช่นเดินหลายเดิน ร่างในโลกที่ไม่รู้จักมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก จนกระทั่ง

แกร๊ก! โป๊!

โลกแคบเริ่มแตกออนเผยให้เห็นเเสงแดงจ้า ท้องฟาสิ่งต่างๆดูแปลกไปเป็นอย่างมาก

“ผู้เฒ่าจูน้องสาวข้าฟักแล้วขอรับ”

____________

ฝากติดตามผลงานของไรท์ด้วยนะคะ

*****บทที่ 46 จะมีเนื้อหาอยู่ในตอนที่ 95 นะคะ ก่อนอ่านตอนที่ 47 รบกวนไปอ่านตอน 95 ที่จะเป็นบทที่46 ที่ปิดไปก่อนเพื่อไม่ให้งงกับเนื้อหานะคะ****

โดย.... ฟ้าลิขิตดาว