“พี่ก็เอาแต่เดินหนี พี่ก็เอาแต่หนีหน้า พายมาทวงคำสัญญาค่ะ
พี่บอกกับพายว่าพายเรียนจบแล้วพี่จะแต่งงานด้วย” ชีวานนท์ที่ก้าวขึ้นบันไดนำหน้าเธอไปเพียงสองก้าวถึงกับชะงัก
“พายเรียนจบมาสามปีแล้วค่ะ พายต้องรอไปจนถึงเมื่อไหร่” เขาค่อย
ๆ หมุนตัวมาเผชิญหน้ากับหญิงสาว
“พี่กำลังยุ่งอยู่”
“ยุ่งเหรอคะ สามปีที่ผ่านมาพี่ยังยุ่งไม่พออีกเหรอคะ
หรือพี่ไม่อยากแต่งงานกับพายกันแน่”
“พายอย่างี่เง่าหน่อยเลยน่ะ”
“พายเหรอคะที่งี่เง่า
ก็ไหนพี่รับปากพายในคืนแรกที่เราอยู่ด้วยกันว่าพี่จะรับผิดชอบพาย”
“แล้วนี่พี่ไม่รับผิดชอบพายตรงไหน ทุกวันนี้พี่ดูแลพายไม่ดีตรงไหน
แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ”
“พาย... ” เขาเรียกเอื้อมมือหมายตาที่ไหล่บอบบางนั่น แต่มือของเขากลับต้องค้างกลางอากาศ
เมื่อหญิงสาวเบี่ยงตัวหลบ
“... พี่เหนื่อยขอร้องละ!”
ชีวานนท์เริ่มเสียงดังขึ้น เมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวพูดไม่รู้เรื่อง
เขาปลายตามองไปยังชั้นบนอย่างเป็นกังวล พ่อ แม่ และย่าคงเข้านอนกันหมดแล้ว แต่ก็คงพอได้ยินเสียงที่เพิ่มระดับของเขาและเธอ
“พายก็เหนื่อยค่ะ
พายคุยเรื่องนี้กับพี่ทีไรพี่ก็บ่ายเบี่ยงแล้วก็หาเรื่องทะเลาะกับพายได้ตลอด
ทำไมคะ... พี่ก็เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ ทั่ว ๆ ไปใช่ไหม
ก่อนจะได้กันพี่ก็พูดดีทุกอย่าง พอได้แล้วพี่ก็ไม่เคยจะสนใจพาย
บางทีพายก็อยากเป็นเพื่อน ๆ ของพี่นะคะ พวกเขาดูจะสำคัญกว่าพายเสียอีก”
พีรดาน้อยใจและเสียใจ เธอไม่เคยได้รับความสำคัญจากเขาถ้าลำดับความสำคัญในชีวิตของชีวานนท์
เธออาจเป็นลำดับสุดท้าย
“อย่าประชดพี่นะ” ชีวานนท์กดเสียงต่ำลง เมื่อเขามีสติและคิดได้ว่าไม่ควรเสียงดังใส่หญิงสาว
“พายไม่ได้ประชดค่ะ พายพูดเรื่องจริง”
เธอจ้องหน้าเขาตอบ ชายหนุ่มขยับเท้าลงบันไดมาหนึ่งขั้น
ใช้ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยเช็ดรอบดวงตาที่เปียกเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาอย่างเบามือ
“พี่คะ พายต้องทำยังไงคะ พายถึงจะสำคัญกับพี่บ้าง”
ฝากอีบุ๊คด้วยนะคะ
![]() |
|
ผลงานอื่นๆ ของ พิรญาณ์
ผลงานอื่นๆ ของ พิรญาณ์
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้