黒魔道士 อาชีพผมคือจอมเวทย์พ่วงตำแหน่งพี่เลี้ยงเด็ก

ความสงบสุขท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร ชีวิตแบบสโลว์ไลฟท์ที่ซึมซับเข้าไปยันกระดูกดำ

อา ความเงียบคือความสุนทรี

 

"เพล้ง!"

ใบหน้าหันตามเสียงเหมือนอะไรแตกแล้วสายตาก็ปะทะกับร่างของเด็กน้อยคนหนึ่งเข้าก่อนเคลื่อนสายตาลงมองเศษแก้วที่เคยเป็นขวดโหลแตกกระจายพร้อมกับลูกกวาดหลากสีแต่แสนเปราะบางแตกละเอียด 

ยาสูตรใหม่ที่ใช้เวลาคิดรวบเดือนกว่าถูกเด็กตรงหน้าทำแตกไม่มีชิ้นดี

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

.

.

.

.

.

ตั้งแต่วันนั้นมา ผมก็หา 'ความสงบสุข' ไม่ได้อีก

I am standing on the edge of returning or just running away
I am letting myself look the other way
And the hardest part in all of this is I don't think I know my way back home
Is it worth the journey or do I let my heart settle here

ฉันอยู่สุดทาง อยู่สุดทางเดินที่ต้องเลือกว่าจะกลับไปหรือวิ่งหนี

ฉันปล่อยตัวเองให้มองหาทางออกอื่น

ส่วนที่ยากที่สุดก็คือฉันไม่รู้ว่าจะกลับไปได้ยังไงกัน

มันจะคุ้มมั้ยนะที่จะก้าวต่อไป หรือฉันควรปล่อยหัวใจพักที่แห่งนี้

T
B